En dan nog even dit:
We wisten het al, maar onze regering zit toch écht niet te wachten op kritische mensen.
Marc Dullaert is zo gewieberd, en bij Katinka Slump heeft men gedacht het al niet eens te willen proberen, haar in een functie waar ze wellicht haar grote ervaring kan laten meetellen:
Artikel in de Correspondent: heeft zijdelings natuurlijk wel met jeugdhulp te maken:
Weer zo'n lange tekst:
‘Een politieke partij die rechtsbescherming ziet als activisme, moet zich diep schamen!'
Dat twittert onderwijsjurist Katinka Slump naar aanleiding van een recent bericht in De Telegraaf.
Bekijk het stuk in de De Telegraaf hier.
Daarin wordt gesteld dat meer dan vijftig Kamerleden een ongeldige stem hebben uitgebracht voor de nieuwe Kinderombudsman. De twee kandidaten – Margrite Kalverboer en Carla van Os – zouden in de ogen van de Kamerleden te activistisch zijn.
Hiermee morrelt de Kamer volgens Slump voor de tweede keer aan de onafhankelijkheid van de Kinderombudsman. Eerder stemde een meerderheid van de Tweede Kamer al in met de inhoudelijk ongemotiveerde wens van Ombudsman Reinier van Zutphen om de goed functionerende en populaire Kinderombudsman Marc Dullaert te vervangen.
‘In een land,’ schrijft Slump daarom in een brief
Bekijk de brief hier.
aan de Tweede Kamer, ‘waarin het Kinderrechtenverdrag na bijna dertig jaar nog niet naar behoren is geïmplementeerd, is die onafhankelijkheid van essentieel belang.’
In een lang gesprek bij haar thuis wordt duidelijk wat ze daarmee bedoelt. Drie keer maakte Slump mee dat het ministerie van Onderwijs haar het zwijgen probeerde op te leggen in haar strijd voor de ouders en kinderen die zij bijstond. Daarnaast merkt ze dat het ministerie er alles aan doet om mondige ouders zo veel mogelijk buitenspel te zetten.
‘Hoewel ik niet bang wil zijn, voel ik mij toch geïntimideerd,’ zegt ze als ik wegga. ‘En dat is fundamenteel onjuist.’
Wat is hier aan de hand?
Botsing 1. ‘Het ministerie stemt in met het afpakken van de rechtsbescherming’
‘De eerste keer dat ik meemaakte dat het ministerie van Onderwijs kinderen hun rechten probeerde te ontnemen, was toen ik als onderwijsadvocaat opkwam voor het leerrecht van twee jongens uit de regio Haarlem,' zegt Slump.
Ze vertelt hoe de jongens, beiden hoogbegaafd en zwaar dyslectisch, niet meer welkom waren op de school waar ze stonden ingeschreven. Er was verder alleen een vmbo-school beschikbaar, maar die was, ook volgens de rechter die over de leerplicht oordeelde, ongeschikt. Zeker omdat gebleken was dat de jongens met de juiste begeleiding wél vwo aankonden.
Toen de zaak uit de hand dreigde te lopen – inmiddels was Jeugdzorg erbij gehaald en dreigde ontzetting uit de ouderlijke macht – zocht Slump contact met de toenmalige directeur van de voormalige Themadirectie Jeugd, Onderwijs en Zorg van het ministerie van Onderwijs.
Dat leek aanvankelijk een goede zet. Dankzij bemiddeling van het ministerie kon het gesprek tussen de ouders en de twee schoolbesturen in de regio worden hervat. Zo kon opnieuw naar een geschikte school voor de jongens worden gezocht.
Aan de uitnodiging verbonden de schoolbesturen wel een aantal voorwaarden. De opmerkelijkste: de ouders mochten hun advocaat Katinka Slump niet meenemen. Het ‘traject’ moest ‘gedejuridiseerd’ worden vonden de samenwerkende schoolbesturen. De directeur bleek met deze voorwaarde te hebben ingestemd, zo blijkt uit mails tussen beide partijen.
Slump: ‘Daarmee laat het ministerie niet alleen zien dat het zich de wet laat voorschrijven door de schoolbesturen, maar stemt het ook in met het afpakken van de rechtsbescherming van een kind [dat Slump vertegenwoordigde, ME]. Dat had natuurlijk andersom moeten zijn: het ministerie had de schoolbesturen hiervoor op de vingers moeten tikken en zo nodig een sanctie moeten opleggen!’
Botsing 2. ‘Informeel doe ik alles voor je, maar formeel doe ik niks’
In 2013 botst Slump opnieuw met het ministerie. Dit keer in het kader van geheime onderwijscontracten die ouders door een ‘inspecteur bijzondere opdrachten’ van het ministerie worden aangeboden. De contracten zorgen ervoor dat ze geld krijgen om hun thuiszittende kinderen - ziek, hoogbegaafd, zwaar gepest of met psychische problemen - thuisonderwijs te geven. Daarnaast voorkomen ze dat ouders in de problemen komen omdat ze de leerplichtwet overtreden.
Probleem met deze contracten - door het ministerie informeel ‘Miep-ziek- contracten’ genoemd - is dat het volstrekt onduidelijk is hoe je eraan komt. Ouders die dergelijke contracten ondertekend hebben, mogen er van het ministerie niet over praten.
En Slump weet weliswaar contracten voor enkele cliënten te regelen, maar dat lukt lang niet altijd. Als het al lukt om in contact te komen met de ‘inspecteur bijzondere opdrachten,’ is het nog maar sterk de vraag of je een contract krijgt. In een artikel in NRC Handelsblad
Lees het artikel in NRC Handelsblad hier.
beschrijft een moeder dat een inspecteur haar vertelde dat hij per dag honderden mails van ouders kreeg en er iedere dag een paar uitplukte. Die dag was zij toevallig de gelukkige. Andere ouders krijgen van inspecteurs te horen dat de contracten helemaal niet bestaan.
Het gevolg van deze intransparante gang van zaken is dat ouders - de Kinderombudsman berekende in 2013 dat het om vijfduizend kinderen ging - niet alleen geen geld krijgen voor thuisonderwijs, maar ook het risico lopen het met leerplichtambtenaren aan de stok te krijgen. Met als mogelijke consequentie de uithuisplaatsing van hun kinderen.
Omdat Slump de geheimzinnigheid en de willekeur van de contracten onterecht vindt - zij wil dat álle thuiszitters een goede regeling krijgen - besluit ze op basis van de Wet openbaarheid van bestuur om openbaarmaking van alle contracten te vragen.
Slump: ‘Toen werd ik ontboden door de inspecteur-generaal van de Inspectie Onderwijs. Zij gaf aan dat ze niet in de positie was om het beleid rond die geheime contracten te bepalen. Ze zei dat ze haar inspecteurs zo veel mogelijk de ruimte liet om te doen wat nodig was.’
'Het kwam er dus op neer dat ik moest kiezen: een goede deal voor mijn cliënten of het opnemen voor de hele groep thuiszittende kinderen'
Slump merkt dat de inspecteur met het verhaal in haar maag zit. Begrijpelijk, want als deze contracten in de openbaarheid komen, zouden het ministerie en de Inspectie formeel erkennen dat ‘schoolplicht’ niet passend is voor alle kinderen. Bovendien zouden ze opeens maatwerkcontracten moeten gaan regelen voor álle thuiszitters.
De inspecteur-generaal van de Inspectie Onderwijs probeert het dan ook met Slump op een akkoordje te gooien. Ze zegt: ‘Informeel doe ik alles voor je, maar formeel doe ik niks.' Ze wil Slump wel helpen om meer kinderen aan een passend onderwijscontract te helpen, maar stelt als voorwaarde dat het verhaal niet naar buiten wordt gebracht.
Slump: ‘Het kwam er dus op neer dat ik moest kiezen: een goede deal voor mijn cliënten of het opnemen voor de hele groep thuiszittende kinderen - met het risico dat mijn cliënten op de korte termijn zouden worden tegengewerkt.’
Als kort na haar gesprek op het ministerie een redacteur van NRC Handelsblad Slump benadert voor een interview, besluit ze het verhaal over de geheime onderwijscontracten naar buiten te brengen. In 2015 brengt het tv-programma Zembla
Bekijk de aflevering van Zembla hier.
het onderwerp nog een keer onder de aandacht. De uitzending leidt tot Kamervragen.
Botsing 3. 'Op bedenkelijke gronden kandidate voor raad van toezicht afgewezen'
Slump maakt steeds meer naam met haar onderwijsrechtspraktijk. Dit leidt ertoe dat ze in 2015 door de Universiteitsraad van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) wordt voorgedragen als kandidaat voor de raad van toezicht. Ze reageert enthousiast, maar waarschuwt de Universiteitsraad dat er een gerede kans is dat de minister van Onderwijs, die de uiteindelijke keus maakt, toch zal besluiten een ándere kandidaat te benoemen. Ze praat te veel, ook met de pers. In de wandelgangen wordt ze wel de ‘onderwijsbitch’ genoemd.
In december 2015 wordt ze toch uitgenodigd voor een gesprek over haar kandidatuur met directeur-generaal ‘Hoger onderwijs, Beroepsonderwijs, Wetenschap en Emancipatie’ en met de directeur ‘Hoger Onderwijs en Studiefinancieringsbeleid.' Zij vragen Slump of ze zich ervan bewust is dat áls zij wordt aangesteld als toezichthouder, ze zich terughoudend moet opstellen tegenover de media. Want, zo stelt een van de ambtenaren, ‘het is voor een minister nu eenmaal niet plezierig als een lid van een raad van toezicht van een van haar openbare universiteiten haar beleid publiekelijk aan de kaak stelt.' Over de inhoud van het werk wordt volgens Slump verder niet gesproken.
Illustratie: Cliff van Thillo
Illustratie: Cliff van Thillo
In een mail die ze de ambtenaren na afloop van het gesprek stuurt, vat Slump haar antwoord op de mediavraag nog een keer samen: ‘Voor zover ik in het verleden mijn stem in de media heb laten horen, is dat geweest in de hoop om de kwetsbare positie van leerlingen, studenten en ouders zichtbaar te maken. Het is niet in mijn eigen belang. In feite doe ik niet anders dan waarvoor ik als jurist ben opgeleid. Ik kom op voor de rechten van alle kinderen en jongvolwassenen waarvoor wij als maatschappij met elkaar verantwoordelijkheid dragen. Onderwijs en zorg is juist voor hen vaak voorwaarde om zich in de maatschappij een plek te verwerven en dat maakt dat ik soms niet mag zwijgen. Ik zal mijn kennis blijven delen met ieder die zich voor deze jonge mensen wil inzetten.’
Daarna hoort Slump niets meer. Tot een aantal dagen geleden de Universiteitsraad laat weten dat de minister niet met haar benoeming heeft ingestemd. Zelfs nu kandidaat nummer twee – waar de keuze van de minister wél op is gevallen - niet meer beschikbaar blijkt voor de baan.
‘Op bedenkelijke gronden heeft @MinOCW kandidate voor Raad van Toezicht RUG afgewezen. Het betreft het lid met speciaal vertrouwen U[niversiteits]raad,’ twittert
Bekijk de tweet van Hilly Mast hier.
Hilly Mast, die voorzitter was van de Universiteitsraad toen Slump werd voorgedragen.
Bart Beijer, voorzitter van de personeelsfractie van de Universiteitsraad, valt Hilly Mast bij. Hij noemt de gang van zaken 'opmerkelijk'. Volgens hem is het zeer aannemelijk dat Slump geen toezichthouder mag worden omdat ze zich te kritisch over het ministerie uitlaat. Haar kritische opstelling was namelijk een van de belangrijkste thema's tijdens het voorgesprek van de Universiteitsraad met de ambtenaren op het ministerie.
Slump heeft na bijna veertien dagen nog geen antwoord gekregen op haar vraag waaróm de minister haar niet wil benoemen. De Universiteitsraad heeft slechts te horen gekregen dat Slump bepaalde zorgen bij de minister niet heeft kunnen wegnemen.
Als ik aan de voorlichter van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap vraag hoe dat precies zit, laat hij weten dat Slump 'niet past in het profiel van een interne toezichthouder.' En hoewel je als toezichthouder niet hoeft te besturen, geeft het ministerie ook aan zich zorgen te maken over het gebrek aan bestuurlijke ervaring van Slump (de volledige reactie van OCW staat onderaan dit artikel).
Slump: ‘Natuurlijk vind ik het jammer dat die functie bij de RUG niet doorgaat. Maar waar ik écht verontwaardigd over ben, is dat ik nu voor de derde keer merk dat er aan de wortels van de rechtsstaat wordt geknaagd. De vragen die mij door de ambtenaren zijn gesteld in verband met de functie bij de RUG zijn impertinent en principieel onjuist. Het is ook echt verkeerd om een kind zijn advocaat af te pakken terwijl schoolbesturen vrij toegang hebben tot rechtsbijstand. En je mag mij niet in een positie manoeuvreren waarin ik word gedwongen om te kiezen tussen het belang van mijn cliënt en mijn eigen integriteit. Dan maak je misbruik van je macht. Zolang dit gebeurt op ministeries, is het heel belangrijk dat er een tegenmacht is. Dáárom zet ik mij in voor de onafhankelijkheid van de Kinderombudsman. En daarom zet ik mij in voor een fatsoenlijke belangenvertegenwoordiging van ouders.’
Een nieuwe zaak
Want ook dat laatste is een probleem. Slump wijst erop dat het Onderwijsministerie subsidies aan verschillende ouderverenigingen heeft stopgezet.
Lees hier meer over dit besluit.
In ruil daarvoor wordt nu structureel één miljoen euro vrijgemaakt voor de stichting Ouders en Onderwijs.
Bekijk hier de website van Ouders en Onderwijs.
Waar deze nieuwe stichting precies haar geld aan uitgeeft, is niet duidelijk. Slump mag het financiële jaarverslag niet inzien. Dat zou de concurrentiepositie van deze stichting in gevaar brengen. Slump grijnst: ‘Dat zeiden ze echt.’ Wel is het opmerkelijk dat er nu 1 miljoen euro gaat naar een stichting waar ouders geen lid van kunnen worden, ten koste van de verenigingen die de ouders direct vertegenwoordigen.
SP-Tweede Kamerlid Tjitske Siderius heeft de zaak opgepakt. In een brief
Bekijk hier de vragen van SP-Kamerlid Tjitske Siderius en de antwoorden van staatssecretaris Sander Dekker (VVD, Onderwijs).
aan de staatssecretaris van Onderwijs vraagt ze om opheldering over de gang van zaken bij Ouders en Onderwijs.
‘De antwoorden roepen een heleboel nieuwe vragen op. Ik ben benieuwd waar we uitkomen,' zegt Slump. ‘Ik blijf het volgen. En ik zal me erover blijven uitspreken.’
Lees hier de volledige reactie van het minsterie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap op de gang van zaken rond de afwijzing van Slump als toezichthouder
Gelukkig worden nu
kamervragen gesteld, over meerdere zaken.
De kwestie van Ouders en Onderwijs die ook in het artikel vermeld wordt, is ook interessant. Een ouderorganisatie waar je geen lid van kan worden, die geen inzage geeft, zich profileert als zijnde een spreekbuis voor alle ouders en als zodanig zich vaak conformeert aan standpunten van de regering (bv. dat alle kinderen naar school moeten, terwijl in het veld ook steeds meer ruimte komt voor thuisonderwijs en alternatieve oplossingen), terwijl je nergens kunt aangeven dat je een andere mening hebt en hun mening dus niet kunt beïnvloeden, die als enige oudervereniging voor kinderen en onderwijs subsidie van het Rijk krijgt en wel 1 miljoen maar liefst, over het gebruik waarvan ze volkomen ontransparant zijn...
Ook dat pakt Katinka Slump op. En nu dus kamervragen, zo begrijp ik.
Hopelijk ook over het feit dat zij die functie niet heeft gekregen, terwijl de raad zelf haar als eerste kandidaat had aangedragen.
Bizar allemaal. En een slecht teken aan de wand voor ons als ouders.
Verder:
het volgende artikel, waarin eindelijk eens wordt gesteld dat gedwongen omgang leidt tot vechtscheidingen, en dat een beter woord daarvoor onthechtscheiding is, om aan te duiden wat het bij de kinderen teweeg brengt. Ook de driehoek Jeugdzorg, RvK en de rechter/rechtspraak draagt alleen maar bij tot verslechtering van de situatie tussen ouders en daarom dus ook bij de kinderen.
http://us8.campaign-archive2.com/?u=e2f83c31fca572c0850731c20&id=01bec007f6
Ouders & Onderwijs
Goed dat daar aandacht aan besteed wordt. Ik heb me dat ook afgevraagd wat de achtergrond is van deze ouderorganisatie en waarom Katinka Slump er vragen bij heeft. Je zou willen zien dat er mensen inzitten die afkomstig zijn uit de overige ouderorganisaties en dat het beleid transparant is inderdaad.
Helaas kun je niet eisen dat ze altijd jou standpunt innemen. Er zijn teveel mensen, ook ouders, die toch zonder kennis van zaken, tegen thuisonderwijs zijn. Ouderorganisaties zijn ook net echte mensen.
Jammer is dat mensen met echt kennis van zaken, zoals Katinka Slump, dan als te activistisch weggezet worden.
Terwijl zij juist aan de weg timmert om het onderwijs aan alle kinderen beter toegankelijk te maken waar de overheid gewoon steken laat vallen en zich achter van alles en nog wat verschuilt of zaken wegredeneerd.
Ben benieuwd wanneer de kamervragen zijn.
Cijfers?
https://www.skipr.nl/actueel/id26353-veel-meer-kinderen-uit-huis-geplaatst.html
Schaars cijfer. Meer kinderen onder toezicht dan tien jaar geleden. Maar wat je echt wil weten is of er na de transitie minder of meer onder toezichtstellingen zijn. Alles moet bijgehouden en gemeten worden, in dikke dossiers en registratiepunten opgeslagen, behalve de cijfers in de jeugdbescherming blijkbaar.
"Het aantal kinderen onder voogdij is vorig jaar gestegen tot ruim 9000, bijna twee keer zo veel als tien jaar geleden. Dat maakte het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) vrijdag bekend."
Nou ja, en eigenlijk wil je weten of er meer kinderen goed geholpen zijn maar dat blijft al helemaal in de mist.
Minder toezicht meer voogdij
https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2016/17/minder-jongeren-onder-toezicht-meer-onder-voogdij
Er wordt sneller besloten het gezag bij de ouders weg te halen blijkbaar.
Vooral niet-westerse allochtonen zijn de sigaar.
Als je naar het plaatje kijkt zie je dat we in de randstad nog betrekkelijk goed af zijn. Dat laadt de verdenking op zich dat het toch ook wel een cultureel dingetje is. Vooral omdat er relatief gezien meer allochtonen in de grote steden wonen. Dus relatief nog minder autochtone gezinnen die getroffen worden.
Jeugdartsen inzetten tegen comadrinken?
Jeugdartsen willen ingeschakeld worden als er sprake is van ziekenhuisbehandeling bij jeugdig comadrinken.
"Ik kan er zo blij van worden: hulpverleners die op de problemen afstappen, contact leggen met andere hulpverleners om nieuwe oplossingen te ontwikkelen. Twee jeugdartsen wilden met me praten. Ze wilden iets doen aan het toenemende aantal pubers dat zich een coma drinkt. Ze vertelden dat ze contact hadden gelegd met enkele Amsterdamse ziekenhuizen."
De schrijver van het artikel meent dat het vooral een probleem van financiering is, zorgverzekeraars of gemeente, maar hij vergeet dat er nog steeds vrije artsenkeuze is en een Wet op de Geneeskundige Behandelings Overeenkomst. Laten we daar vooral zuinig op zijn.
Het lijkt mij dat de jeugdarts de mogelijkheden tot beïnvloeding van de behandelend arts niet overstijgt. Er zijn alleen meer mogelijkheden voor juridisering, overheid achter de voordeur, zonder dat het allemaal wat opschiet met het voorkomen of terugdringen van comadrinken.
Opvliegers
Ineens zit ik hier weer op de bank met opvliegers en hyperventilerend. Niet van de overgang, die is blijkbaar ongemerkt gepasseerd.
Dochter komt thuis en meldt mij dat therapeut argeloos voor morgen een afspraakje geboekt heeft met de jeugdarts.
Ondanks mijn afspraken met school, ondanks mijn persoonlijke benadering dat ik dat niet wil en waarom, ook bij therapeut, dat ik aan bijna iedereen in school, zelfs de jeugdarts zelf die voorgesteld werd als 'schooldokter' , gemeld heb dat dit niet de bedoeling is, dat er op grond van de WBGO vrije artsenkeuze is en dat de bedoeling is dat dochter geholpen wordt maar niet door de 'schooldokter'. Briefje voorin haar agenda dat het niet gebeurt.
Ondanks mijn acties nadat dochter toch, tegen mijn en haar wens in, nog niet zo lang op school, naief en snel geintimideerd, toch meegenomen werd voor zo'n onderzoekje.
Nu weer: je bent nu oud genoeg je mag zelf beslissen, nadat dochter meldde dat ze het niet wil en dat ik het niet wil. Alsof ik zelf er niet toe doe, ik ben alleen maar haar moeder. Het is niet belangrijk dat ik daar van flip. Doet er niet toe.
Nog effe.
Nou ja, het gebeurt natuurlijk niet. Zal blij zijn als het over is. Dan kan ik eindelijk zelf in therapie.
is ze 16?
Dan ga jij daar inderdaad niet meer over, maar zijzelf.
Toevallig wel
Kan best dat ze daar zelf over mag beslissen, dan moeten ze die beslissing ook bij haar laten en haar niet steeds overrulen. Dan ga ik er alsnog voor liggen.
Wat mij stoort
Wel ruimte voor de 'knutselhulp' van de jeugdarts maar nog steeds geen afspraak voor EMDR wat zo handig zou zijn voordat ze naar het MBO gaat met haar allergie voor heksende en pestende meidengroepen.
En mijn dochter is niet de enige die overruled wordt voor de betrokkenheid van de jeugdarts. Ouders worden geintimideerd bij binnenkomst op school om op voorhand toestemming te geven voor het hele circus, dan ben je al blij dat je kind een plekje heeft.
Andere weigerende ouders worden ook geschoffeerd door toch hun kinderen mee te nemen. Alsof er targets zitten op het aantal doorverwijzingen naar de jeugdarts.
Bovendien wordt de jeugdarts eufemistisch 'schoolarts' genoemd.
Het gaat ze lukken. Wat Miriam al bedacht heeft dat we straks geen specialisten meer hebben voor kinderen en jongeren maar de 'lichtere' en goedkopere hulp van de door de overheid gestuurde 'jeugdarts'.
Eng gewoon.
En nee, ik geloof niet in chemtrails.
AnneJ
Wat een naar verhaal weer. Je dochter mag blij zijn dat ze jou heeft (en is dat ongetwijfeld ook)!
Wat betreft het MBO vroeg ik me af: zou de Open Universiteit niet wat voor haar kunnen zijn? Daar heb ik zelf gestudeerd. Geen pestende meidengroepen, geen diploma's nodig, en de kwaliteit van het onderwijs is uitstekend (of was dat toen in elk geval).
Mag nog niet en is haar keus niet
Ze heeft nog geen startkwalificatie en dan mag het formeel niet. Als het wat voor haar zou zijn zou ik dat toch pushen, anyway. Bovendien is de Open Universiteit te theoretisch voor dochter. Ze zit juist in een periode waarin ze teveel moeite en motivatie moet opbrengen voor 'saaie' theorie. En ze is juist heel handvaardig bezit en creatief zodat we het in die richting zoeken. We denken dat ze een goede kans maakt op een ontwerpopleiding. Met praktische vakken, vakken gericht op een zelfstandig beroep (marketing en commerciele economie) en (web)design. Daarmee kan ze eventueel later ook nog naar het HBO.
Ze heeft er zelf veel zin in.
Maar verder ben ik het met je eens. Liever Open Universiteit dan gillende meidengroepen.
Weer goed gekozen
Ik zet de naam niet neer maar ik vind het soms gewoon een wonder hoe je zoiets weer vind. Natuurlijk moet je altijd afwachten wat het in de praktijk doet, maar we hebben een kleine MBO-school gevonden in een leuk gebouw en fijne buurt, in dezelfde straat als haar externe psychiater.
Ze heeft gelukkig ook een aantal zorgeloze jaren achter de rug op het speciaal voortgezet onderwijs hoewel dat steeds moeilijker werd door toename van het aantal klasgenoten in een te kleine ruimte en andere soorten leerlingen. Maar meegenomen is meegenomen. Die school heeft mijzelf ook echt goed gedaan, eindelijk nog een stukje onbezorgde kindertijd voor dochter.
Ze heeft er ook fijne vrienden opgedaan. Allemaal wat bijzonder en allemaal even lief. En aardige mede ouders.
Dat is mooi!
Zelf denk ik wel in die richting. Dan heeft hij geen diploma nodig en kan hij rustig thuis studeren. Maar inderdaad, het moet je wel liggen. En de verleiding om toch maar te gaan zitten gamen moet niet te groot worden natuurlijk...
Ja goed idee
Vooral omdat je zelf ook de hand hebt in de volgorde van de vakken -natuurlijk afhankelijk wat er geboden wordt- en dat je dat dan ook afsluit. En per blok betaald.
Het is alleen wel een stuk duurder geworden dan vroeguh.
Maar ook dat je dan toch in het volwassenenonderwijs zit. Vroeger zat de Open Universiteit in de VU, waar je ook alle faciliteiten hebt.
En waar ze ook nog op de universiteit zelf kunnen gaan studeren als ze thuis te veel afleiding hebben. Nou ja, als dat aan te leren is en ze dat durven natuurlijk, altijd meer factoren ter beoordeling.
Tja
Kon je de middelbare school ook maar zo doen hè...zucht. Al dat gedoe. Je zou hem haast alvast staatsexamen laten doen, dan heeft hij een deel van de vakken alvast gehad en wordt de rest makkelijker. Maar dat zou wel erg spannend worden voor de school, dat trekken ze vast niet.
AnneJ
Waar ik benieuwd naar ben, is hoe het je gelukt is om die afspraak voor morgen niet door te laten gaan. Gaat ze gewoon niet, heeft ze zelf afgezegd, of heb jij gemaild, of...?
Het lijkt me lastig als je midden in de emoties erover zit, om het snel en netjes af te zeggen. Ik ben er daarom benieuwd naar hoe het is gelukt.
Mail. Naar de behandelaar die de afspraak gemaakt had. Nadat ik deze al had gebeld met het verzoek ook te voorkomen dat ze naar de jeugdarts zou gaan. Ik ga niet zelf met de jeugdarts in conclaaf. Gewoon niet
Maar bovendien ging dochter vandaag toch alleen naar sport en dat was later dan de afspraak geweest zou zijn.
Ik denk dat ze wel wat schrok van mijn toch heftige reactie. Ik heb ook gevraagd om toch wat meer respect te hebben voor ouders, niet alleen ikzelf, die in plaats van hulp in aanraking komen met die rare wereld van justitie en roddeldossiers. Ik ben haar moeder en na elke behandelaar ben ik nog steeds haar moeder en het is niet netjes om buiten mijn uitdrukkelijke verzoek om toch zo'n afspraak door te drukken en mij ook nog expliciet buitenspel te zetten. Ik tel mee.
Nou ja, volgende kwestie. Vanwege het verzuim van dochter, nee er komt geen briefje van de huisarts, ik kan wel een briefje krijgen van de huisarts met tekst van de KNMG waarom de huisarts geen verklaring afgeeft, je zult mij als moeder moeten vertrouwen dat ik doorgeef wat de huisarts heeft geconstateerd en de psychiaater.
Wordt mogelijk toch de jeugdarts weer gevraagd bij een evaluatiegesprek met decaan, behandelaar en leerplichtambtenaar.
Dat heb ik geweigerd. Ik twijfel wel of dat mag.
Maar het gaat net weer iets beter met dochter en dan wil ik die flauwekul ook niet hebben. Zonodig ga ik alleen naar dat gesprek.
We gaan de zaak niet onder druk zetten maar zo goed mogelijk oplossen.
hoe lang duurt het nog
Jee, dus het is nog niet helemaal voorbij omdat mogelijk de jeugdarts gevraagd wordt bij een evaluatiegesprek vanwege het verzuim? En je weigert natuurlijk, maar wellicht wordt het probleem dan groter of wordt er dan gedoe gemaakt?
Ongelooflijk vervelend. Hoe lang duurt het nog tot ze 18 is?
Was je mail naar de behandelaar erg boos, ze heeft dan zeker nog even wat teruggemaild nu je vermoed dat ze wel wat geschrokken is van je heftige reactie?
Sterkte maar weer...
Bijna 18
Ja jammer dat je nog een keer de registers open moet trekken.
Tijdens het telefoongesprek was het wat strak. De behandelaar heeft gewoon geen idee en bleef maar vragen om toch even naar haar goede bedoelingen te kijken in de mail en wat de jeugdarts te bieden heeft.
Je kunt beleefd weigeren maar omdat ik begreep dat ze echt geen idee heeft waar het over gaat heb ik er toch een mail achteraan gestuurd.
Ook leuk. Nu heeft dochter eindelijk een afspraak voor EMDR, kon ineens toch blijkbaar vraag me dan af of mijn commentaar mogelijk invloed heeft gehad.
Maar dan willen ze vlak daarvoor het kringgesprek met alle betrokkenen houden.
Beleefd gevraagd om een andere afspraak want dochter wil zich ook mentaal voorbereiden en ik wil dat rustig met haar bespreken voor ze weggaat.
Kan het wel vroeger maar niet naar een andere dag.
En anders vergaderen ze zonder ons. En ik wil er gewoon niet bij zijn omdat ik dochter rustig wil laten starten en dat kan ook niet als ik zelf eerder naar school ga.
Je moet zo oppassen dat dat randgedoe niet in de weg komt te staan van je doelen.
Ik ben inmiddels gepokt en gemazeld in die beweging maar ik vrees dat veel mensen zich dan toch laten intimideren om wel te gaan met als gevolg dat het voor een kind bedreigend en chaotisch wordt.
Maar ja, ik bespreek het met dochter en help haar haar eigen focuspunt, ruimte nemen voor jezelf, door te zetten en je niet te laten intimideren omdat het de ander beter uitkomt en je bang voor ze bent of wil pleasen.
Dus dat is nog even op de valreep allemaal leerzaam.
leerplicht
Nou ja, een leerplichtgesprek dus met alle betrokkenen. Dochter is niet goed in kringgesprekken en voelt zich al snel bedreigd door die toestand. Dat kun je beter niet doen en anders op een ander moment. Niet vlak voor een behandeling die ook energie vraagt.
Nou ja, dan vergaderen ze maar zonder ons. Ik hoor het wel.
Anne
Wil je even laten weten dat ik met je meeleef, enorm veel bewondering voor je heb en ook zo blij ben voor mezelf (en ongetwijfeld anderen) dat je over je ervaringen post hier. Ik leer er veel van.
(Ik post al lang hier maar heb er voor gekozen al die jaren geen vaste nick te gebruiken. Soms vind ik dat ontzettend jammer, die anonimiteit.)
Ja dank je Floor
Plat gaan liggen is toch blijkbaar niet de manier.
Niet alleen hebben we nu een afspraak voor EMDR maar ook het leerplichtgesprek, zonder jeugdarts, valt nu op een andere datum.
Maar ik heb ook wel het idee dat er in het speciaal onderwijs toch meer begrip voor is en het ook beter begrepen wordt en aankomt wat je als argumenten geeft.
En er zijn ook andere ouders met dezelfde dingen als leerplicht waar je je ervaringen mee kunt delen.
AnneJ
Wat ik hoorde: Thuiszitten is een aandachtspunt v/h ministerie. Ook op verborgen thuiszitten, dus kinderen die steeds vaker ziek thuis zijn omdat ze het op school niet trekken, wordt goed gelet. Het ministerie wil dat dit wordt voorkomen. Ik heb persoonlijk gemerkt dat het hielp om dit te melden bij een school (in een allervriendelijkst gesprek natuurlijk.)
Ook heb ik begrepen dat (hoewel het eigenlijk niet de taak van deze instantie is) de Inspectie goed kijkt naar de implementatie van PassendOnderwijs. Je kunt ook de inspectie te hulp roepen om te kijken naar bv. hoe het bij je dochter eraan toe gaat, als je dreigt vast te lopen. De Inspectie heeft de opdracht van het ministerie om hier achteraan te gaan en neemt dan contact op met school.
Verder merk ik zelf idd wel dat als eenmaal vast staat dat je met een 'speciaal kind' te doen hebt, een school wel minder rigide is.
Enfin, sterkte maar weer... (het houdt niet op, niet vanzelf... ironisch bedoeld natuurlijk...)
Ja inderdaad
School heeft hier weer een prima initiatief in genomen. Hopelijk gaat het lukken. Dochter is zo klaar met theorie dat ze komende week voor een paar dagen een 'stage' gaan zoeken tot de zomervakantie. Dat gesprek is al geweest. Hopelijk lukt het wel. We hebben besproken wat handig zou zijn en het vraagt verder geen initiatief van mijn kant en anders heb ik al een alternatief.
Brandpunt morgen NPO2 20:30 uur: Misbruikt in Jeugdzorg
http://brandpunt.kro-ncrv.nl/brandpunt/seksuele-misbruik-was-maar-het-topje-van-de-ijsberg/
Het risico dat met al die UHP's niet bedacht wordt maar nog steeds aan de orde is: een (veel) groter risico op misbruik en verwaarlozing dan thuis.
Bel nog eens met een meldpunt als je vind dat een kind nog te laat op straat is, vreemde dingen zegt, te laat op school komt, schreeuwende ouders heeft of zelf schreeuwt, of wat er verder allemaal nog aan 'signalen' kunnen zijn.
"De Winter: Veel mensen hebben dat tijdens de verhoren van de Commissie Samson ook gezegd. Die zeiden: “Dat seksuele misbruik was vaak maar het topje van de ijsberg. Je werd vernederd, je werd op je nummer gezet ten opzichte van de hele groep. ”
Onderzoek en dan......
Er komt weer een onderzoek, nu van de commissie De Winter. Het vervolg zou moeten zijn een terugtrekkende overheid, minder meldingsgeweld, meer voorzieningen voor kinderen aan de voorkant en goede deskundige hulpverlening. Geen justitie. Dalende OTS en UHP.
Gaat niet gebeuren. Dus het is weggegooid geld.
"Vervolgonderzoek gaat twee jaar duren omdat het veel werk kost, verwacht de commissie. Het kabinet besluit voor de zomer over de reikwijdte van het verdere onderzoek, maar het heeft Micha de Winter alvast opnieuw gevraagd de leiding van die onderzoekscommissie op zich te nemen."
Als we echt 'kindermishandeling' serieus zouden nemen dan zou er niet zo vreemd omgegaan worden met meldingen enerzijds en deskundige hulp anderzijds. En zou de jeugd ggz nog steeds bij de zorgverzekeraars en niet bij de gemeente liggen.
De beschermde wieg voor het eerst in actie in Groningen
Nu maar hopen dat de ingeschakelde verloskundige niet vervolgd wordt omdat ze had moeten 'melden'.
"De jonge moeder had in de nacht van donderdag op vrijdag de noodlijn van de Beschermde Wieg gebeld. Een vrijwilliger van de stichting schakelde een verloskundige in, waarna de baby gezond ter wereld kwam. Het kindje is vervolgens overgedragen aan het Groningse Martini Ziekenhuis. De baby is ondergebracht bij een crisispleeggezin.
Oprichtster van de Beschermde Wieg Barbara Muller is blij dat de moeder ervoor gekozen heeft om de stichting in te schakelen. "Anders had zij het kindje op straat te vondeling gelegd", zegt Muller."
"Het te vondeling leggen van een kind is verboden in Nederland. Er staat een celstraf van ruim vier jaar op en een boete van ongeveer 20.000 euro"
twee gruwelijke verhalen, savanna all over again
Hulp aan Sharleyne (8) uit Hoogeveen faalde
Hetzelfde aloude verhaal: hulpverlening in overvloed aanwezig, en het kind sterft jammerlijk...
Hetzelfde hier:
Babytje van 10 maanden vermoord door stiefvader, de drie andere kleine kinderen zaten in dezelfde levensgevaarlijke situatie... Hulpverlening om de moeder heen, vanwege de financiële schuldenproblematiek, maar de kinderen werden helaas vergeten... Met dus een dood babietje tot gevolg... Ook werd helaas even vergeten dat de jongste veel te veel school verzuimde, de moeder al eerder met haar kinderen in een centrum voor mishandelde vrouwen had gezeten, enz...
Ik vraag me echt af waar die hulpverlening voor dient zo.
