Moederschap versus werk
Hallo
Zal ik mezelf kort voorstellen…mama van 2 meisjes van 3.5 en 5jr
Gehuwd, werkend
Hoe te beginnen?
Ik val met de deur in huis en kom tot de conclusie dat ik me géén goede moeder voel met momenten. Het laatste jaar merk ik ook dat die momenten waarop ik dit voel meer en meer aanwezig zijn.
Ik voel me tekort schieten als moeder. Vraag me af of dit hetgeen is wat ik wou ‘een stresskieken als moeder zijn’…?
Korte schets : mijn man en ik waren ready voor kids in 2009. We waren toen begin 30. In 2017 werd ons eerste dochter geboren en in 18 onze 2de. Onze kinderen zijn het resultaat van een lang ferti traject. Details ga ik besparen, daar wordt niemand gelukkig van maar ‘eind goed al goed’.
Toen ze beide niet naar school gingen hadden we besloten dat ik deeltijds zou werken om ook de kosten van de opvang wat te drukken. Sedert ons jongste ook naar school gaat ben ik opnieuw meer uren gaan werken in de veronderstelling dat dit wel haalbaar was, wat het ook wel is, maar dan wel ten koste van de kinderen.
Ja het is leuk om meer te verdienen, maar er hangt ook een prijskaartje aan vast nl dat ik vind dat we minder tijd hebben om ‘actief’ bezig te zijn met onze kids alsook geen tijd meer hebben om samen nog iets te doen.
We komen thuis en zijn moe van het werk, zetten ons kids voor de tv …want dan dienen we te koken, was te doen…en tegen 19u-20u dienen we toch te proberen om alles rond te krijgen zodat onze kids op tijd in bed liggen.
Resultaat : 2 gestreste ouders, vitten tegen elkaar, kort tegen de kinderen…leutig dus
Beroep doen op onze eigen ouders om de kids op te halen of dergelijke meer zit er niet in. Beide onze ‘ouder’ zijn hoogbejaard en hebben zelf hulp nodig om thuis nog te kunnen functioneren.
Ik ben dus aan het overwegen om terug deeltijds te gaan werken. Zodoende heb ik dan overdag tijd om alles ivm het huishouden te doen en kan ik mijn kids ophalen aan de schoolpoort.
Heb ik ook tijd om mijn bejaarde vader meer te gaan bezoeken en lijkt het me dat iedereen dan wat meer ademruimte zou hebben...Maar dan voel ik me alweer schuldig naar mijn man toe en vreemd genoeg naar de maatschappij. Voelt het voor mij aan als profiteren, falen... vreemd
Ik ben gevoelig voor andermans ‘verwachtingen’ en het beeld dat iedereen het nu ‘druk, druk, druk heeft’. Voel me verplicht om ook deel te nemen aan de ratrace…
Ik heb dus nog wat werk voor de boeg om wat assertiever te worden 
Dus vroeg ik me af hoe jullie alles draaiende houden? Tips, adviezen…
Wie werkt er zelf als moeder deeltijds? Wat vinden jullie ervan?
Bedankt alvast…emo Azouk
MMcGonagall schreef op 04-04-2022 om 15:37:
Wat jij wilt, maar het is wel frappant dat vaders die spagaat niet voelen. Ik heb er zelf gelukkig nooit last van gehad. Toen de kinderen heel klein waren, werkte ik 32 uur. Inmiddels alweer jaren 40 uur en dat gaat prima. Het is wel eens druk, ik kan niet alles perfect, maar over het algemeen loopt het goed. Schuldgevoel heb ik nooit gehad en ik vind werken en financiële zelfredzaamheid niet meer dan vanzelfsprekend.
Jawel hoor, als je echt met mannen daarover gaat praten zul je die verhalen ook horen. Vast niet bij alle mannen l, maar ik ken ze wel.
toen mijn kinderen klein waren werkte ik 16 uur en alleen op momenten dat man vrij was. Nooit stress om opvang of ziekte en heb genoten van die bijzondere tijd.
Nu beiden 32 uur, het zijn pubers en ik moet er nog steeds zijn maar ze vinden het ook fijn als ik werk
zolang je jezelr kan bedruipen hoef je je niet schuldig te voelen naar de maatschappij. Realiseer je wel dat je hun jeugd nooit meer over kan doen en als jij het gevoel hebt dat je teveel mist en je kan het veroorloven dat anders te organiseren, waarom niet
Ysenda schreef op 04-04-2022 om 14:18:
[..]
Dat beide ouders een dag met de kinderen thuis zijn buiten de weekenden.
Was mijn reactie op leene, zij schreef dat zij 3 dagen werkt en haar man 5.
Daarna schrijft ze dat ze beide 4 dagen werken veel vindt. Ik vroeg me dus af waarom. Bij allebei de opties is er 2 dagen iemand van de ouders thuis op een door de weekse dag.
Je moet vooral doen waar JIJ je goed bij voelt en lak hebben aan de maatschappij of wat anderen ervan vinden. Ik persoonlijk zou er enkel voor zorgen dat ik nooit financieel afhankelijk ben van die ander, maar verder doen wat voor mij goed voelt. En als dat inhoudt dat man misschien ook een stapje terug zou moeten doen, dit samen overleggen.
Lexus schreef op 04-04-2022 om 12:20:
Tja tegenwoordig lijken vrouwen te moeten werken alsof ze geen kinderen hebben en kinderen hebben alsof ze niet werken.
En als dat niet goed voelt, als het voor de kinderen niet goed voelt zal er iets moeten veranderen.
De oplossing is niet vanzelfsprekend dat je dan maar niet gaat werken want daar heb je (misschien) wel plezier in, maar dat je in je partnerschap gaat kijken hoe het anders kan. Ik persoonlijk zou zeggen: het samen met minder geld doen (als dat kan), allebei minder werken waarbij vader ook gelijkelijk zijn opvoedtaken opneemt zodat de kinderen ook minder achter de tablet gezet hoeven worden en jij je daar niet schuldig over voelt.
We vergeten wel eens dat de 40 urige werkweek is gebaseerd op een model waarbij een het werk buitenshuis doet en de ander de opvoedtaken, huishoudelijk werk etc. Nu is dat dus een 80urige werkweek per gezin. Het moet uit de lengte of de breedte komen, dus zijn ouders gestresst en wordt de persoonlijke tijd met kinderen verkleind. Ik denk dat dat niet goed is, voor geen van de partijen. Ik denk dat een vader en moeder die beide werken maar beiden ook tijd voor de opvoedtaken hebben het beste is voor iedereen. Ja het moet financieel uit kunnen. In die zin is het goed te bekijken welke posten geschrapt kunnen worden: tweede auto, vakantie etc.
Pas er wel voor op dat jij niet in een financieel afhankelijke positie komt.
Helemaal mee eens. De bedoeling van de emancipatie was keuzevrijheid, maar nu anderhalf inkomen eerder regel dan uitzondering is, zijn alle prijzen er ook min of meer op gebaseerd en is één inkomen per gezin eigenlijk geen reële keuze meer.
Kijk samen hoe je kunt schuiven met werktijden, kostenposten, balans tussen tijd op het werk en tijd voor het gezin.
duizel schreef op 04-04-2022 om 14:15:
[..]
Wat is het verschil tussen 2x4 dagen werken of 1x3 en 1x5?
Ik ben denk ik niet duidelijk geweest. Mijn man moet 5 dagen bereikbaar zijn. Om die reden zie ik het niet zitten om 4 dagen te werken. En verder zag ik het sowieso niet zitten om 4 dagen te werken. Ook niet als man 4 dagen zou werken. Overigens is mijn man ook blij dat ik maar drie dagen werk. Het is een gezamenlijke beslissing geweest.
Wij hebben wel geluk gehad want mijn man moet dan wel 5 dagen bereikbaar zijn maar kan zijn eigen tijd redelijk indelen. Werkt ook wel eens in de avond of heeft afspraken op zaterdag. Dat maakt dat hij ook makkelijk een 'schooltijd dag ' kan werken. We hebben om die reden zelden oppas nodig gehad, ook al omdat ik ook tot op zekere hoogte mijn tijd zelf kan indelen.
Voor ons werkt het prima zo. Man doet ook genoeg in het huishouden. Ik iets meer maar het is goed zo.
Als jij en je man het erover eens zijn, doe dat dan. Wat wij vinden is echt totaal onbelangrijk en je hoeft je ook niet te verantwoorden naar de maatschappij.
Je zult niet de eerste zijn die deeltijd gaat werken om meer tijd voor het gezin te kunnen besteden.
Lizzyliz schreef op 04-04-2022 om 19:51:
Als jij en je man het erover eens zijn, doe dat dan. Wat wij vinden is echt totaal onbelangrijk en je hoeft je ook niet te verantwoorden naar de maatschappij.
Je zult niet de eerste zijn die deeltijd gaat werken om meer tijd voor het gezin te kunnen besteden.
Dat is nu juist wel een probleem, of althans toont aan waarom gelijkheid nog ver te zoeken is. Gezinnen waar de man 3 dagen en de vrouw 5 dagen werkt, zijn nog ver in de minderheid. Dat terwijl de ft werkende man in de beste positie zit van iedereen. Geen derde shift, lekker het vuilnis buiten zetten en op zondag het vlees snijden. En à la, soms een keer stofzuigen.
MMcGonagall schreef op 04-04-2022 om 20:38:
[..]
Dat is nu juist wel een probleem, of althans toont aan waarom gelijkheid nog ver te zoeken is. Gezinnen waar de man 3 dagen en de vrouw 5 dagen werkt, zijn nog ver in de minderheid. Dat terwijl de ft werkende man in de beste positie zit van iedereen. Geen derde shift, lekker het vuilnis buiten zetten en op zondag het vlees snijden. En à la, soms een keer stofzuigen.
Maar dan is de vraag: waarom regelen al die sinds 40 jaar al zó enorm geëmancipeerde vrouwen in hun eigen relatie dan niet dat het anders is? En kom me nou niet aan met maatschappij of samenleving, want achter je eigen voordeur kun je zelf regelen wat je wilt.
Pejeka1 schreef op 04-04-2022 om 20:39:
[..]
Maar dan is de vraag: waarom regelen al die sinds 40 jaar al zó enorm geëmancipeerde vrouwen in hun eigen relatie dan niet dat het anders is? En kom me nou niet aan met maatschappij of samenleving, want achter je eigen voordeur kun je zelf regelen wat je wilt.
Vrouwen verdienen vaak minder dan mannen. Als de man naar drie dagen gaat, levert het gezin netto meer in dan wanneer de vrouw dat doet.
Vrouwen werken vaker in sectoren waar minder hoge salarissen worden betaald (zorg en onderwijs).
Ik hoor veel vaker van mannen die een baan hebben waarbij parttime werken niet kan of niet geaccepteerd wordt of het absoluut niet handig is. Geen idee waarom dan precies.
Ik denk dat het idee van de man als kostwinner van het gezin vooral onder mannen nog best wel bestaat. Dat dat ook een soort status/ego dingetje is.
Veel vrouwen willen zelf meer voor de kinderen zorgen. Die zeggen dan 'ik ben geen moeder geworden om mijn kind vijf dagen naar de opvang te doen'. Vaders hoor ik dat bijna nooit zeggen. Wel dat hun vrouw meer plezier haalt uit zorg voor de kinderen dan zij en dat ze het daarom de vrouw gunnen om een extra dag met de kinderen te hebben.
Hoe dan ook, regel het thuis zoals het voor jullie goed voelt en wat in jullie situatie het beste is. Wat anderen denken boeit niet. Als die het graag anders zien, dan doen ze het zelf maar zo.
MMcGonagall schreef op 04-04-2022 om 20:38:
[..]
Dat is nu juist wel een probleem, of althans toont aan waarom gelijkheid nog ver te zoeken is. Gezinnen waar de man 3 dagen en de vrouw 5 dagen werkt, zijn nog ver in de minderheid. Dat terwijl de ft werkende man in de beste positie zit van iedereen. Geen derde shift, lekker het vuilnis buiten zetten en op zondag het vlees snijden. En à la, soms een keer stofzuigen.
TO is niet verantwoordelijk voor de gelijkheid tussen man en vrouw, dus dat is niet haar probleem.
Pejeka1 schreef op 04-04-2022 om 20:39:
[..]
Maar dan is de vraag: waarom regelen al die sinds 40 jaar al zó enorm geëmancipeerde vrouwen in hun eigen relatie dan niet dat het anders is? En kom me nou niet aan met maatschappij of samenleving, want achter je eigen voordeur kun je zelf regelen wat je wilt.
De vrouwen die dat niet willen regelen het niet zo. Probleem is alleen dat zij zich maar niet kunnen voorstellen dat er ook heel veel vrouwen zijn die vrijwillig niets liever willen dan minder of niet werken. Er is geen begrip voor elkaar
bieb1963 schreef op 04-04-2022 om 12:09:
Uiteraard gaat nu iedereen over je heen vallen met de opmerking: "en vader dan, kan die niet minder werken......?" Maar los van allerlei argumenten die er kunnen zijn, zoals hij heeft meer salaris, of een baan waar dat lastig is enz., die vraag is voor mij iig totaal niet relevant. Wat wél relevant is, wat voor jou en je gezin het fijnst is, het fijnst voelt. Als jullie het financieel redden met wat minder, zou ik zeggen: doen! Je leeft nu, nu voelt het niet goed, wil je het anders. Hoe de toekomst eruit ziet, weet je toch niet.
Je werkt niet alleen voor je salaris, ook voor een goeie CV en pensioen opbouw. Realiseer je wel dat je financieel afhankelijk wordt van je man... Wordt dan niet tof, mocht je ooit uit elkaar gaan. Niet voor niets bestaat de term Bijstandsmoeder... Bijstandsvader namelijk niet. Je hebt samen voor kinderen gekozen dus ja, man mag ook wat minder werken en thuis meer in de opvoeding/huishouden doen.
MMcGonagall schreef op 04-04-2022 om 20:38:
[..]
Dat is nu juist wel een probleem, of althans toont aan waarom gelijkheid nog ver te zoeken is. Gezinnen waar de man 3 dagen en de vrouw 5 dagen werkt, zijn nog ver in de minderheid. Dat terwijl de ft werkende man in de beste positie zit van iedereen. Geen derde shift, lekker het vuilnis buiten zetten en op zondag het vlees snijden. En à la, soms een keer stofzuigen.
In mijn vorige baan had ik opvallend veel vrouwelijke collega's die een man hadden die of een kleinere parttime baan had of zelfs huisvader waren. Maar dat kwam omdat het werk heel onregelmatig was maar wel heel goed verdiende. Dat terzijde.
Ik denk dat je het meeste overhoud ( netto geld bedoel ik) als je beiden vier dagen werkt. Omdat het fiscaal het beste is om zo dicht mogelijk bij elkaar te zitten qua inkomsten.
Wij hebben daar toch niet voor gekozen om redenen die ik al eerder heb genoemd.
Verder vind ik dat je buitengewoon denigrerend doet naar mannen. Of jij hebt alleen maar slechte voorbeelden gezien. Mijn man doet beslist meer dan het vuilnis buiten zetten en op zondag het vlees snijden en een keer stofzuigen. Veel meer zelfs.
Ik weet niet of een FT werkende man in de beste positie zit. Voor ons werkte het het beste zo uit. Ik kan overigens mijzelf bedruipen mocht ik alleen komen te staan. Ik zie niet in dat ieder stel precies alles gelijk moet verdelen. Dus elk precies even veel huishoudelijk werk en precies even veel dagen werken. Gij zult gelijk zijn... tot je er in stikt zeker. Voor ons werkt dit goed zo en ik wil niet het extreme gelijkheidsdenken door mijn strot geduwd krijgen. Wat niet wegneemt dat ik wel vind dat je een verantwoordelijkheid hebt naar de maatschappij en je er niet met een jantje van leiden ervan af moet maken of zo maar moet verwachten dat de maatschappij alles maar op moet lossen als je geld tekort komt.
TO moet samen met haar partner een manier uitgaan werken hoe zij het beste deze 'tropenjaren' doorkomen en daar is niet een goed of slecht aan.
Pejeka1 schreef op 04-04-2022 om 20:39:
[..]
Maar dan is de vraag: waarom regelen al die sinds 40 jaar al zó enorm geëmancipeerde vrouwen in hun eigen relatie dan niet dat het anders is? En kom me nou niet aan met maatschappij of samenleving, want achter je eigen voordeur kun je zelf regelen wat je wilt.
Dit herken ik enorm. Situatie schets. Ik (vrouw) ambitieus en carrière gericht met partner die van nature veel zorgzamer is, zijn baan is iets wat meer een noodzakelijk kwaad is dan iets waar hij voldoening uit haalt. Ik verdien ook significant meer dan partner. Voordat we kinderen kregen werkte ik ruim meer dan 40 uur per week en zorgde hij voor het huishouden. Nooit gedoe over. Toen kregen we een dochter en waar ik er vanuit ging dat we allebei naar 4 dagen zouden gaan, vond partner dat hij echt niet parttime kon werken. Dat zou niet passen binnen de bedrijfscultuur. Ik had de vraag wel gesteld op werk, het antwoord was nee, na veel verdriet ben ik toen gaan door solliciteren naar een andere baan. En toen ik mijn baan uiteindelijk opzegde kon het alsnog.
Mijn partner vond dat hij dat echt niet kon vragen. Terwijl zijn baan beter in deeltijd kan dan mijn baan. Hij zei voor een vrouw ligt dat anders en toen ben ik echt heel boos geworden, omdat ik dus letterlijk heb moeten opzeggen om het voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk heeft hij de vraag gesteld en mocht het direct, wel kreeg hij veel grapjes van collega's. Partner is nu heel blij dat hij die dag vrij heeft, hij geniet daar echt enorm van. Dus die grapjes die neemt hij inmiddels voor lief.
Ik merk op mijn werk (van oudsher mannen bolwerk) dat ik ook echt de deur heb open gezet voor meer mensen (mannen) die deeltijd willen werken.
Wat mij betreft veranderd de maatschappij alleen door de acties van een grote groep individuen. Dus als je zelf vind dat iets moet veranderen, verander het dan eerst voor jezelf en met een beetje geluk volgen er meer.
