Wat vind je belangrijk in een naam

Wij hebben onze kinderen vernoemd en daarbij ook nog een extra naam met een voor ons mooie betekenis gegeven. Een van de kinderen heeft dezelfde naam als grootouder ( maar die gebruikt zelf een afgekorte naam , zoiets als Jo bij de naam Johanna)) en een kind een samenvoeging van twee namen.
Wij vonden vernoemen mooi, anders hangen namen ook maar zo in de lucht. Maar dat zal voor iedereen anders zijn. 
Zelf zou ik niet zo snel kiezen voor een buitenlandse naam, zeker niet bij een hele Nederlandse achternaam.  In onze buurt vroeger woonde een Peggy-Sue en dan met een Supernederlandse achternaam erachter. Denk aan de Vries of Janse. Hoe die ouders aan die naam kwamen.. vraag ik me nog steeds wel eens af. Het was in de late jaren 70. Geen idee...
Jack vind ik mooi en Fraser als voornaam ook ( is ook een achternaam) maar niet bij een Nederlandse achternaam. 
En wat ik zelf ook vaak niet mooi vind is een hele korte voornaam als je ook een achternaam hebt met maar 1 lettergreep.

Bij ons waren de overwegingen:

- een naam die we allebei mooi vinden 
- minstens twee namen, zodat kind wat te kiezen heeft
- goed uit te spreken en logisch te schrijven
- wat nog niet zo makkelijk was want we zijn een drietalig gezin, dus het moest in alle drie de talen goed uit te spreken en te schrijven zijn
- passend bij de achternaam
- geen religieuze betekenis

Dan wilden we eigenlijk ook geen al te veelvoorkomende naam, maar dat hebben we moeten laten gaan, want als je naam in drie landen / talen herkenbaar moet zijn, zit je al gauw vrij vast aan de populaire internationale namen. 

Voor ons was belangrijk dat ik de naam zelf makkelijk kon schrijven met mijn dyslexie. Verder ook dat er geen rare combinatie was met voorletters en de achternaam en ook niet dezelfde eerste letter als de achternaam. Benno Bakker en degelijke namen vinden wij persoonlijk niet zo mooi. 

Vernoemen hebben we niet aan gedaan. Wel vonden we het zelf erg mooi om twee namen te geven. Zelf hebben we dat beide ook en het staat gewoon mooi op diploma's en zo. Als ze wil kan ze dan altijd nog haar tweede naam gebruiken. We wilde wel een naam die niet zo vaak voorkomt, maar ook niet raar is.

Wij wisten niet of het een jongen of een meisje zou worden, dus hadden voor beide een naam bedacht. Toevallig met dezelfde voorletter. Een jongen had IJsbrand geheten. Mijn man is een 2 meter lange blonde vent, dus dat vonden we wel kunnen. Het werd een meisje en eigenlijk vond ik die naam ook mooier. 

Sommige mensen onthouden haar naam direct, omdat hij dus weinig voorkomt en weer andere onthouden hem totaal niet. Op het eerste felicitatie kaartje dat we kregen werd de naam wel meteen verkeerd geschreven, maar ik denk dat mijn vader het gewoon niet zo goed had door gegeven aan mijn tante.

Yvaine schreef op 23-02-2023 om 22:25:

[..]

Wat mij bij vernoemen zo lastig lijkt is welke naam je dan eerst doet en wat de roepnaam wordt. Ik denk dat zowel mijn moeder als schoonmoeder het mij niet in dank afnemen als ze als tweede genoemd zijn.

Dat was precies de reden dat mijn oma mij zeer sterk aanraden om vooral niet te vernoemen. Het had bij haar alleen maar voor gezeur gezorgd. 

De kinderen van mijn broer zijn met hun tweede naam vernoemd naar de overleden ouders van mijn schoonzus. Ik vind dat persoonlijk echt niks. Ze hebben niks met een opa en oma die er niet meer zijn. Toen mijn schoonmoeder overleed tijdens mijn zwangerschap was dat geen reden om alsnog te vernoemen. Mijn vader vind het ook ergens toch een beetje jammer dat zijn kleinzoon wel naar de andere opa is vernoemd en niet naar hem. Hij zal het verder nooit tegen mijn broer zeggen.

Yvaine schreef op 23-02-2023 om 21:30:

Wij hebben al een tijdje een naam die we leuk vinden en die het waarschijnlijk ook word. Ook al ben ik degene geweest die de naam heeft aangedragen er zit bij mij nog wel een klein beetje twijfel. Dat komt omdat de naam in Nederland eigenlijk niet voorkomt. En ik niet weet of dit vervelend is voor een kind later. Ook vind ik het lastig in te schatten of de naam iets geks betekent in een andere taal, voor zover ik het kon googelen niet gelukkig. Lastig, lastig ik heb een beetje namenstress.

Namen die eigenlijk niet of zelden voorkomen kunnen binnen korte tijd opeens helemaal in de belangstelling staan. Namen kunnen opeens stijgen op de top 100 wegens een sporter of zanger waarvan iedereen onder de indruk was, of dalen wegens iemand met die naam die iets heel verkeerds heeft gedaan. Dus doe wat je mooi vindt

Renmuis schreef op 23-02-2023 om 22:57:

[..]

Poe, dit vind ik wel kil hoor. Je schoonzus heeft haar ouders verloren voordat ze moeder werd - dat lijkt me enorm moeilijk. Ik vind het heel natuurlijk om die connectie op zo'n manier te willen eren. Dat hoef jij zelf niet zo te doen, uiteraard, maar hoe je erover schrijft vind ik behoorlijk onaardig.

Het is gewoon mijn gevoel. Het is hun goed recht om het wel te doen natuurlijk. Ik zal er ook nooit wat over zeggen. Het was niet onaardig bedoeld. Natuurlijk is het heel naar om je ouders kwijt te zijn. 

Yvaine schreef op 23-02-2023 om 22:25:

[..]

Wat mij bij vernoemen zo lastig lijkt is welke naam je dan eerst doet en wat de roepnaam wordt. Ik denk dat zowel mijn moeder als schoonmoeder het mij niet in dank afnemen als ze als tweede genoemd zijn.

Wij deden én vermeldden erbij dat het op alfabet ging. Daardoor kreeg kind de door ons verzonnen roepnaam als 3e. Daar vonden vooral buitenstaanders iets van, maar dat was dan maar zo.

Dus dan krijg je Albert(opa 1) Berend(opa 2) Nico ( zelf uitgekozen roepnaam die niet uit vernoeming gevormd werd; dus dat gaf weer vrijheid van keuze terug).

Toch vond 1 grootouder dat de juiste vernoemingsnaam niet was gekozen. De échte naam was precies de andere. Het had Hénk moeten zijn als ik écht had willen vernoemen.

Toen heb ik gezegd dat ik de mooiste gekozen had en dat het om het vernoemen van die grootouder was, niet een familienaam.

Kortom: doe wat je leuk vindt! 

Mijn kind spande de kroon: mijn kleinzoon had een dubbele naam ( X Y)en heeft 3 dagen lang X geheten en toen toch voor Y gekozen als roepnaam. Hij was de leukste X en is de leukste Y.😄

Ik vond het ook nog belangrijk dat de naam in het Engels een beetje is uit te spreken. En dat de voorletter niet dezelfde was als die van m’n partner wiens achternaam dochter zou krijgen. Tikkie praktisch maar echt heel onhandig 2 mensen op 1 adres met dezelfde voorletter en achternaam. (Al is dat een tijdelijk probleem)

Twee eisen voor mij zouden zijn:
- mensen moeten de naam na het lezen meteen uit kunnen spreken. Niets zo irritant als altijd maar te horen krijgen 'hoe spreek ik dat uit?'
- ook moeten mensen de naam kunnen spellen als ze hem horen. Er is al een paar jaar een trend dat een naam zo uniek mogelijk moet zijn waardoor Jason geen Jason meer is maar Djaysøn en Kiki is Qhyqhy. Niet te doen

Dat hij makkelijk uitspreekbaar is in je eigen tongval. Een naam als Charles is dat niet. Of Thord. Klinkt prachtig als je het je natuurlijke taal is maar afschuwelijk met een Nederlandse tongval.

Verder vind ik welklinkendheid belangrijk en ook dat je liefde voor het kind erin doorklinkt, zonder dat de drager van de naam zich ervoor moet schamen. En dat er geen drie dragers van dezelfde naam in de klas zitten.

veel mensen zeggen dat ze geen top-10 naam willen, maar daar heb je weinig invloed op, want de naam kan zomaar een heel populaire naam worden. 
wij hebben zes kinderen, drie tweelingen, dus bij ons kwam er nog bij dat de namen bij elkaar moesten passen. Dus geen Kaylee en Anne-Fleur. Maar niet alleen van de tweeling, maar ook de namen van de anderen. Ik denk dat het wel gelukt is. Het zijn geen top-10 namen, maar heel gewone Nederlandse namen. van één, twee en drie lettergrepen, dus lekker gemixt. 
Nadeel is wel dat mijn man een beetje een bekakte achternaam heeft, bijvoorbeeld Van Woudenstein, en nu twee kinderen een beetje een bekakte naam hebben. Maar dat gevoel is waarschijnlijk heel persoonlijk.
Het Meertens-instituut doet onderzoek naar namen en ze hebben ook lijsten gemaakt van tweelingnamen. Opvallend vaak hebben die kinderen dezelfde voorletter, dat lijkt me nou vreselijk onhandig. 
Over lettergrepen, ik las een keer iets over een gezin met acht kinderen en die heetten allemaal iets van Bo, Jan, Kik, Jut, Mi, enzovoort. Het leek wel een toonladder.