De kwetsbare man
Beste allen,
Zo'n 1,5 jaar geleden ben ik gescheiden. Heel erg naar. Overspel, jonge kinderen, twee enorm dure huizen en een hoop verdriet. Hoewel ik me realiseer dat de menselijke geest de neiging heeft voor alles een rationele verklaring te zoeken ook als die er niet is, blijft er een vraag terugkomen. De vraag over de kwetsbare man.
Van huis uit praatte ik altijd veel over gevoelens, kon ik veel kwijt in de muziek die ik maakte, en als ik zag dat iemand geëmotioneerd was, gaf ik daar altijd eerst even aandacht aan om te zien of een inhoudelijk gesprek mogelijk was. Ik beschouwde dat altijd als iets moois, iets normaals en zeker niet als iets vrouwelijks.
Echter, in mijn afgelopen relatie was de dynamiek dat ik zorgde, luisterde, praktisch werk deed en in staat stelde. Voor elke angst -voor bijvoorbeeld nieuwe coschappen-, ruzies met familieleden, bedreigingen of andere emotioneel heftige zaken luisterde ik letterlijk nachten lang. Proberend geen advies te geven, te luisteren te erkennen etc.
Toen ik het echter jaren later zelf wat moeilijk had en dat aangaf, werd dat vrij snel afgedaan. En als ik verdrietig was was dat 'vervelend' maar echt luisteren naar wat ik voelde zat er niet in. Dit maakte dat ik wrok begon te voelen en dit probeerde te bespreken maar daar was geen ruimte voor. Ik moest niet zo zeuren en vooral niet teveel emotie tonen maar wel luisteren naar die van haar.
Op het laatst, toen er een minnaar in het spel kwam werd het gebrek aan aantrekkingskracht zelfs verklaard als mijn 'gebrek aan mannelijkheid'. Wat dat dan was 'mannelijkheid' daar kwam nooit antwoord op. Ik ga conflict niet uit de weg, ben vrijwel nooit lui, ben sociaal en ben fanatiek bezig met mijn muziekhobby, heb een goede baan, best veel vrienden en sport graag.
Hoewel ik nu een heel leuke nieuwe relatie heb waarin ik juist word aangemoedigd om gevoelens te tonen en te delen, ben ik wel voorzichtig geworden. Mijn eigen strenge stem zegt soms: 'Deel niet teveel, daar zitten vrouwen niet op te wachten. We zijn gelijkwaardig maar niet gelijk. Zij wil kunnen uithuilen maar verwacht dat niet andersom.'
Mijn vraag aan jullie: Is dit echt onzin en zijn we gewoon mensen en niet perse mannen of vrouwen of zit hier wel degelijk een verschil?
Vast dank voor de moeite van het reageren!
Het is onzin.
Je ex kon kennelijk niet de empathie opbrengen die jij had gewenst. Jullie waren geen match meer.
Het had ook andersom kunnen zijn.
Fijn dat het in je huidige relatie anders is.
Het is onzin. Dat je ex probeerde haar gebreken in jouw schoenen te schuiven met het verhaal dat je niet mannelijk genoeg was, moet je zien voor wat het was: een smoes.
pffoe maar denk wel onzin— ik wil juist een partner die zich emotioneel kan uiten en zn gevoel kwijt kan; dat is juist mature mannelijkheid in mijn ogen. Maar anderzijds is er wel zeker een verschil tussen man en vrouw, we zijn niet zomaar mensen dat is biologisch-zenuwstelsel; DNA matig echt een feit wel.
Een vraag Homeguy: breng je dezelfde kwetsbaarheid op bij vrienden?
MRI schreef op 06-10-2025 om 18:41:
Een vraag Homeguy: breng je dezelfde kwetsbaarheid op bij vrienden?
Ja! Heb ik moeten leren en was best eng maar ja. Deed ik overigens wel minder voorheen..Bel nu meerdere keren per week en bespreek ook gevoelens. Moet eerlijk zeggen dat iets anders bespreken dan praktische dingen met jonge kinderen echt niet te doen was. Maar misschien met de kennis van nu vermijdde mijn ex dat wel.Of ikzelf om de situatie niet onnodig zwaar te maken..
@MRI van waar je vraag?
Homeguy schreef op 06-10-2025 om 18:51:
[..]
Ja! Heb ik moeten leren en was best eng maar ja. Deed ik overigens wel minder voorheen..Bel nu meerdere keren per week en bespreek ook gevoelens. Moet eerlijk zeggen dat iets anders bespreken dan praktische dingen met jonge kinderen echt niet te doen was. Maar misschien met de kennis van nu vermijdde mijn ex dat wel.Of ikzelf om de situatie niet onnodig zwaar te maken..
@MRI van waar je vraag?
Nou ik bedacht me opeens dat ik het natuurlijk heel fijn vind als een man kwetsbaar durft te zijn maar dat ik door ervaring een beetje genoeg heb gekregen van mannen die alleen kwetsbaar bij hun vrouw durven zijn. Daarmee legden zij voor mijn gevoel een last op de relatie die er niet zou moeten zijn. En ik hoor dat dus meer: mannen alleen emotioneel intiem kunnen zijn met een vrouw en meestal alleen hun eigen vrouw. Waar het prachtig is als je allebei eerlijk kunt zijn over je gevoel en ik dat helemaal toejuich moet het natuurlijk ook niet zo zijn (of is het niet mijn voorkeur) dat één van de twee het dumpputje wordt voor de emoties van de ander. Dat is dan juist een nogal mannelijke dynamiek. Tja je ex klinkt niet warm of empatisch. Ik vind dat je bij elkaar moet kunnen uithuilen maar dat emotionele intimiteit met anderen dan je partner ook heel belangrijk is.
MRI schreef op 06-10-2025 om 18:59:
[..]
Nou ik bedacht me opeens dat ik het natuurlijk heel fijn vind als een man kwetsbaar durft te zijn maar dat ik door ervaring een beetje genoeg heb gekregen van mannen die alleen kwetsbaar bij hun vrouw durven zijn. Daarmee legden zij voor mijn gevoel een last op de relatie die er niet zou moeten zijn. En ik hoor dat dus meer: mannen alleen emotioneel intiem kunnen zijn met een vrouw en meestal alleen hun eigen vrouw. Waar het prachtig is als je allebei eerlijk kunt zijn over je gevoel en ik dat helemaal toejuich moet het natuurlijk ook niet zo zijn (of is het niet mijn voorkeur) dat één van de twee het dumpputje wordt voor de emoties van de ander. Dat is dan juist een nogal mannelijke dynamiek. Tja je ex klinkt niet warm of empatisch. Ik vind dat je bij elkaar moet kunnen uithuilen maar dat emotionele intimiteit met anderen dan je partner ook heel belangrijk is.
Nou.. dit is wel een ding. Ben door de scheiding meer met vrienden gevoel en emotie gaan bespreken. 'T is niet zo dat het er nooit over ging maar wel al heel snel over de bandenmaat van je racefiets of flauwe grappen. Ook goed maar gevoel en mannen onderling... kan beter
MRI schreef op 06-10-2025 om 18:59:
[..]
Nou ik bedacht me opeens dat ik het natuurlijk heel fijn vind als een man kwetsbaar durft te zijn maar dat ik door ervaring een beetje genoeg heb gekregen van mannen die alleen kwetsbaar bij hun vrouw durven zijn. Daarmee legden zij voor mijn gevoel een last op de relatie die er niet zou moeten zijn. En ik hoor dat dus meer: mannen alleen emotioneel intiem kunnen zijn met een vrouw en meestal alleen hun eigen vrouw. Waar het prachtig is als je allebei eerlijk kunt zijn over je gevoel en ik dat helemaal toejuich moet het natuurlijk ook niet zo zijn (of is het niet mijn voorkeur) dat één van de twee het dumpputje wordt voor de emoties van de ander. Dat is dan juist een nogal mannelijke dynamiek. Tja je ex klinkt niet warm of empatisch. Ik vind dat je bij elkaar moet kunnen uithuilen maar dat emotionele intimiteit met anderen dan je partner ook heel belangrijk is.
Dat is opzich niet zo gek. Mannen onderling is gewoon vaak wat, ja wat moet ik het noemen. Ik wil zeggen oppervlakkig, maar daarmee doe ik mijn vrienden wel echt te kort. Maar het is allemaal wat minder inlevend ofzo?
Stom voorbeeld misschien, maar de eerste 2,3 keer dat ik bijvoorbeeld op het voetbalveld kwam, nadat uit kwam dat ex de boel bedonderd had, was het " Hoe gaat het"? " Wat een gedoe he?' " red je je wel een beetje"?
de 4e keer is de toonzetting al heel anders bij wijze van. Dan gaat het al, zo plat als dat dan op een voetbalveld kan wezen, " Je zult het er wel van nemen" " Poh, jij kunt nu mooi achter de vrouwen aan" " Je zult er wel aardig op los ....". Terwijl je zelf op dat moment, noem het na ee week of 3/4, vooral nog bezig bent met overleven.
Als je dat dan eerlijk antwoord, krijg je van die scheve blikken, of staren ze je vol ongeloof aan. Of de " ach man, verman je toch".
Nee dankje, ik hou dat dus wel gewoon voor me en zeg: gaat zn gangetje.
Homeguy schreef op 06-10-2025 om 22:05:
[..]
Nou.. dit is wel een ding. Ben door de scheiding meer met vrienden gevoel en emotie gaan bespreken. 'T is niet zo dat het er nooit over ging maar wel al heel snel over de bandenmaat van je racefiets of flauwe grappen. Ook goed maar gevoel en mannen onderling... kan beter
Re homeguy/episto: Ja het lijkt me ook lastig als je een man bent die zijn gevoel wil delen met mannelijke vrienden maar als hij dat probeert, weinig respons krijgt. Dan ga je misschien vanzelf weer naar een vrouw waarbij je het wel kwijt kan?
Van het weekend logeerde mijn zoon bij me. Hij had een keer met vrienden afgesproken en een keer met goede vriendin. Toen hij van de vrienden thuiskwam was hij helemaal 'in zijn hoofd' en wilde allemaal politieke discussies voeren (wat ik ook leuk vind hoor) toen hij die vriendin had gezien was hij veel 'zachter' en ging het meer over relaties en gevoel. Op zich geeft dat ook allemaal niet maar ik merk dat vrouwen in een huwelijk het steeds lastiger vinden dat zij de enige bron van emotionaliteit zijn voor die man. En dat er een handjevol mannen is dat er tegenaan loopt dat zij hun gevoel niet met hun vrienden kunnen delen. En waar er steeds meer gesproken wordt over een 'male loneliness epidemic' denk ik dat het een zinnig issue is om te adresseren
Homeguy, ik denk dat je je niet zo druk hoeft te maken over wat anderen willen of verwachten.
Jij praat hier graag over, dat is belangrijk voor jou, zo ben jij (en persoonlijk vind ik dat heel positief). Als een vrouw (of een vriend) dat niet waardeert, dan waardeert die niet hoe jij deep down bent, en dan is het gewoon geen match.
Moeilijker hoef je het niet te maken. Je moet jezelf kunnen zijn in je relatie met een partner en met vrienden.
Nou lijkt mij dat het veld opkomen voor een voetbalwedstrijd niet het meest geschikte moment is om wat dieper in te gaan op je emoties. Maar je kunt ook op de vraag 'hoe gaat het' kortweg zeggen 'rottig', of een acceptabel synoniem daarvan.
tsjor schreef op 07-10-2025 om 13:10:
Nou lijkt mij dat het veld opkomen voor een voetbalwedstrijd niet het meest geschikte moment is om wat dieper in te gaan op je emoties. Maar je kunt ook op de vraag 'hoe gaat het' kortweg zeggen 'rottig', of een acceptabel synoniem daarvan.
Dat is natuurlijk niet het moment waarop je dat soort vragen krijgt, moet ik dat echt verduidelijken?
Persoonlijk ervaar ik dat totaal niet, maar misschien komt het omdat het merendeel van mijn vrienden net als ik in de hulpverlening zitten, we maken een hoop samen mee en het is daarom wat gewoner om emotie te tonen en te kunnen uiten (in veilige omgeving). Mijn ex was het juist andersom die had nauwelijks vriendinnen en als ze ze had dan was het maar voor een korte periode, ook haar fam kon ze weinig tot niet mee praten emotie tonen deed ze bijna niet en als het dan kwam dan liet ze zich ook niet troosten.
Wat een mooie interessante vraag stel je hier. Ik ga deze vraag wat langer op mij laten inwerken. Maar wat ik al wel kan delen is dat hoe jij jezelf hier beschrijft een mannelijkheid is die de wereld het hardst nodig heeft, geen facade van onkwestbaarheid, maar openheid in combinatie met authentieke kracht.
Waar je ex misschien last van had was de rolomkering: jij was toch altijd degene die droeg? Jij hoeft niets met haar beeld van de rol van de man.
Wat ik wel onaantrekkelijk vind en dat is voor mij wel een reden geweest een relatie niet te starten met iemand, is een kwetsbaarheid tonen waarin de ander zichzelf verliest; emoties delen die een ander mag oplossen; niet de eigen innerlijke kracht in het leven hebben opgediept, alleen maar tobberigheid delen.
Ben helemaal voor kwetsbaarheid delen, door volwassenen waarin emotionele verantwoordelijkheid wordt genomen. Dan is het veilig.
Ik lees dat jij naar je ex heb geluisterd en erkent. Maar nachtenlang klinkt wel alsof jij en emotionele container was, die maar volgestopt kon worden, zonder wederkerigheid. Jij was die zorgzame rots in de branding en uit die rol stappen was fout. En die rol heb je zelf ook niet begrensd. 'Ik wil er graag voor je zijn, maar ik merk dat ik zelf moe ben, zullen we hier morgen verder over praten". Had je dit kunnen en mogen zeggen van jezelf.
Wat goed dat jij nu in deze relatie ook leert om opgevangen te worden.
Labyrinth schreef op 07-10-2025 om 16:02:
Wat ik wel onaantrekkelijk vind en dat is voor mij wel een reden geweest een relatie niet te starten met iemand, is een kwetsbaarheid tonen waarin de ander zichzelf verliest; emoties delen die een ander mag oplossen; niet de eigen innerlijke kracht in het leven hebben opgediept, alleen maar tobberigheid delen.
Ben helemaal voor kwetsbaarheid delen, door volwassenen waarin emotionele verantwoordelijkheid wordt genomen. Dan is het veilig.
Ik lees dat jij naar je ex heb geluisterd en erkent. Maar nachtenlang klinkt wel alsof jij en emotionele container was, die maar volgestopt kon worden, zonder wederkerigheid. Jij was die zorgzame rots in de branding en uit die rol stappen was fout. En die rol heb je zelf ook niet begrensd. 'Ik wil er graag voor je zijn, maar ik merk dat ik zelf moe ben, zullen we hier morgen verder over praten".
Wat een goeie verheldering, dank je voor het opschrijven. Ik ben ook voor kwetsbaarheid tonen, maar er zit wel een 'maar' aan en wat die 'maar' dan is heb ik nooit erg goed onder woorden kunnen brengen.
Jezelf zijn, emoties tonen, kwetsbaarheid tonen, en dat moet allemaal (onbeperkt?) kunnen in een relatie.... Nou, er zit wel een grens aan. En die zit bij het deel van jouw tekst dat ik nu vetgemaakt heb.
Ik kan niet oordelen over TO's relatie en wat daar is misgegaan. Maar het is niet zo simpel om te zeggen "kwetsbaar zijn is wel/niet goed" en doorhalen wat van toepassing is.