Dilemma hobby zoon
Mijn zoon van 15,5 jaar wil graag op een schietvereniging. Nu hebben zowel mijn vriend als vader aangegeven met hem mee te willen gaan en dan ook lid te willen worden. Mijn ex heeft tegen mij gezegd dat hij dan heel graag mee zou willen met onze zoon. Zoon was daar niet bij, het onderwerp hobbies kwam ter sprake en toen zei ik dat zoon wilde gaan schieten. Tegen mijn vriend vertelde zoon zelf heel enthousiast dat hij op een schietvereniging wil en mijn vriend riep meteen dat hij dan graag mee wil gaan. Zoon is daar heel blij mee want mijn vriend is echt zijn maatje maar zoon weet dus niet dat vader ook graag zou gaan. Help! Ik ga zoon vertellen dat zijn vader ook graag wil gaan en dan moet zoon een keuze gaan maken tussen die twee. Ik vermoed dat zoon voor mijn vriend kiest. Hoe kan zoon dat het beste aanpakken zonder één van de twee, waarschijnlijk zijn vader, voor het hoofd te stoten?
Eppos
'Dat het van hem niet meer hoeft.'
Dat is maar de vraag. Want vader wil blijkbaar wel graag wekelijks met zoon naar de schietvereniging. Het hoeft niet (alleen) aan vader te ligfen dat hij zijn zoon zo weinig ziet.
Eppos
En zelfs als het wel aan vader ligt dat hij kind in verleden weinig heeft gezien, dan is het toch mooi dat hij nu wel wat doen met zijn zoon. Daar hoeft moeder niks voor te doen alleen maar te denken "goh fijn voor zoon dat zijn vader ook interesse toont",
Aus
Ik geloof niet dat TS een advies wilde of de schietvereniging een goede sport is of niet. Dus laten we ons daar dan ook niet over uitlaten.
Alkes
Vind je het niet een beetje raar dat jij uit zou mogen maken wat ik vraag of zeg? Er zijn minstens 3 reageerders die eerder een kanttekening zetten bij de schietveteniging dus daar haak ik op in.
Ik ga me toch ook niet bemoeien met jouw zijsprong over je gevoel mbt de echtheid van dit draadje. Of is dat zijsprongetje van jou weer wél geoorloofd?
Ik ga van beide ouders uit
Knurf dat is dus de vraag inderdaad. Zoon is wel al op die leeftijd waar hij een mening mag hebben en dat zou dus kunnen. Moeder is niet degene die voor kind kiest maar het een dilemma noemt.
En Alkes ja dat denkt ze waarschijnlijk ook. Er zijn meerdere gedachten die het een dilemma maken.
Ik lees het min of meer dat vader zijn tijd nu kan krijgen door mee te gaan naar de hobby. Maar werkt het ook zo? Je mening opdringen aan een kind dat vader mee moet ben ik geen voorstander van.
Toevallig hier ook met een hobby aan de gang. Geld, tijd en moeite zijn allemaal door beide ouders aangehaald. Het is ons kind. Maar als mijn kind liever met vader gaat? Bij een operatie wilde ze papa ook graag mee de behandelruimte in. tuurlijk voelde ik me wel even gepasseerd. Ik vond het een mooie oefening dat niet ter zake te laten doen. Ik heb hardop gezegd en papa ook dat ze zelf moest weten dat het ons niets uitmaakte behalve als ze er niet uit kwam wij samen zouden besluiten wie van twee bij haar was. Het is haar ding, wij als ouders zijn er allebei geweest zodat ze ter plekke altijd nog kon switchen. Zet je rechten even geparkeerd. In de groei naar zelfstandigheid proberen als ouders op een lijn te zitten naar kind toe. Maar als dat anders is gegroeid door minder aanwezigheid speelt dat waarschijnlijk mee. maar het hoeft niet
Maar Eppos
Hier gaat het niet om de keuze tussen vader en moeder, maar om de keuze tussen vader en vriendje-van-moeder, waarbij moeder alvast een voorschot heeft genomen door ervan uit te gaan dat vader niet mee mag.
Aus
Ik liet mij ook (deels) uit over de hobby. Die andere zijweg vind ik opmerkelijk en dat wordt dus ook opgemerkt.
Conclusie
waarbij moeder alvast een voorschot heeft genomen door ervan uit te gaan dat vader niet mee mag?
Van wie?
Vermoed dat zoon voor vriend kiest
Zij doet een inschatting naar eigen inzicht. Duidelijk is dat ze vader moet promoten en wie zegt dat ze niet al de tijd nu aan het inpraten is op zoon dat zijn vader moet en de vriend geen enkel recht heeft mee te gaan. (Even zwart wit)
Eppos
'Van wie?'
Van moeder. Want zij gaat er vanuit dat vader voor het hoofd gestoten zal worden én ze geeft aan dat beide volwassen kerels samen geen optie is.
Zie onder andere: ' Ik vermoed dat zoon voor mijn vriend kiest. Hoe kan zoon dat het beste aanpakken zonder één van de twee, waarschijnlijk zijn vader, voor het hoofd te stoten?'
Waarschijnlijk
Gelukkig doet alleen jeugdzorg aan afrekenen op vermoedens
Euh eppos
Het is TS die de term vermoeden gebruikt, dus je reactie komt wat raar over.
Ik weet meestal ook wat mijn kind gaat zeggen
Ik vind dat TS met voorzichtigheid de situatie schetst. Ze had ook kunnen schrijven: kind kiest voor vriend want vader.....
Ik vroeg jou van wie? Jij schrijft van moeder omdat zij ervan uit gaat. Moet moeder dan zeggen nou ik heb geen idee en haar vermoedens hier weg laten? Zij schrijft eerlijk wat ze denkt. Is denken dat het zo gaat verboden? Ze vraagt hier advies, waarvan ze notie kan nemen naar zoon toe. Ik merk veel veroordelende reactie terwijl zij nog in het proces daarvoor zit. Of het lijkt zo dat de vader van haar niet mag.
Van mij mag vader hoor. Graag zelfs. Maar ik ga niet over andermans kinderen. Ik ga er vanuit dat die moeder het best voor heeft en de beste beslissing wil nemen.
Misschien raar
Maar ik spreek uit mijn ervaring en referentiekader. Ja het beste is die ouder die er al weinig is voor te laten en zijn rechten terug te bezorgen.
Ik merk dat als er weinig initiatief ligt inderdaad niet altijd wil zeggen dat een ouder niet zou willen. Daar tegenover hoeft de andere ouder niet tot in den treure die achter de broek aan te zitten wanneer er zich iets aandient.
Deze vader zegt ik wil, maar vriend is ook een rol in het leven van een kind gaan spelen. Laat ze allebei volwassen zijn en zich afvragen wat hun wijsheid lijkt, de moeder zit er tussenin. En zeker niet tussen het kind en de vader
Ben wel erg benieuwd
Of de zoon al weet wie hij mee neemt en of de vraagsteller al zich heeft kunnen berusten met een oplossing (hopende dat vader dit op zich neemt en dat de vriend dit sportief oppakt)
Lastig!
Ik zou het probleem aankaarten bij mijn vriend. Dat zou me geen moeite kosten want ik weet: die zou dan meteen een stap opzij doen. Dat is fijn, het dilemma is hiermee opgelost... Maar het ligt geheel aan de persoonlijkheid van je vriend of hij zich al dan niet gepasseerd zou voelen.
Anderzijds zou ik het zelf jammer vinden dat vader (die er voor het leuke uitje eens in de maand is) dit ook naar zich toetrekt... juist omdat vriend meer de verzorgende rol heeft. Ik begrijp aan de reacties dat de meesten dit toch anders zien... die gunnen vader deze bezigheid met zijn zoon. Ik zou het dus ook aan vader opperen... en als die op zijn vaderlijke strepen staat, dan zal hij toch degene zijn die dit met je zoon gaat doen.
Hoe dan ook, het zou fijn zijn als dit dilemma niet op het bordje van je zoon terecht komt.
Leanne, nee
Die gunnen het de zóón om een (betere) band met zijn vader op te bouwen! Dat is nou juist het hele punt in dit draadje, dat het wellicht voor de zoon fijn is als zijn vader een grotere rol in zijn leven gaat spelen. Zeker omdat zoon al een puber is, bouw je als ouder zo’n band makkelijker op middels een gedeelde interesse, dan door ineens een zorgende rol te pakken die er voorheen duidelijk niet was.
Maar het is aan zoon om een besluit te nemen. Als ik TS was zou ik dus wel aan zoon laten weten dat vader graag mee wil en daar een beetje op aansturen. En pakt het toch niet goed uit, dan zal vader zich waarschijnlijk vanzelf wel terugtrekken en kan vriend alsnog mee.
Juist
Juist omdat de vader zijn zoon maar een middag in de maand ziet is dit een uitgelezen kans om dichterbij elkaar te komen. Laat zoon dit met zijn vader doen. Jouw vriend heeft al genoeg tijd met hem.
Jullie eigen rol
Hoi Patriesie,
Tja moeilijk onderwerp. Ik heb zelf ook een samengesteld gezin, dus herken dit soort dilemma's. Mijn man heeft gelukkig co-ouderschap met zijn ex. waardoor zijn 2 kinderen uit zijn eerdere relatie de helft van de tijd bij ons zijn.
En ja met hobby's en dergelijke kun je dit soort twisten altijd krijgen. Wij hebben hier een duidelijke afspraak over gemaakt.Kinderen bij ons... onze verantwoordelijkheid en rol, kinderen bij haar.. haar verantwoordelijkheid.
Mijn man vond het in het begin ook lastig toen zijn ex een nieuwe relatie kreeg en de kinderen enthousiast verteld over iets wat ze met de nieuw partner/stiefvader hadden gedaan. Maar besefte gelukkig snel dat het niet om hem draaide maar om het welbevinden van het kind.
Het blijft lastig om hier als buitenstaander iets over te vinden/adviseren omdat elke situatie anders is.
Twee vragen komen wel in me op...
1. waarom ziet je ex-partner zijn zoon maar 1 middag per maand?
2. wat is je overweging geweest om deze nieuwe hobby met je ex te bespreken?
Aus
Sorry. Mijn opmerking was ietwat ironisch bedoeld en zeker niet tegen jou. Ik merk in zijn algemeenheid bij OO dater wat draadjes zijn waarbij we vooral met de TS mee moeten denken en geen lastige vragen moeten stellen. Ik vind daar wat van, vandaar mijn cynische opmerking.
Het zal je niet ontgaan zijn dat forumbeheer mij en anderen al terecht heeft gewezen over die andere zijsprong.
Kan hij geen andere hobby bedenken?
Aangezien ik tegen het gebruik en bezit van wapens ben, zou ik hem willen oproepen een andere hobby te bedenken. Juist op die leeftijd zijn ze enorm beïnvloedbaar (vader of vriend of wie dan ook erbij) en dat kan de verkeerde kant opgaan.
Snap niet dat vader en vriend aangeven met hem mee te willen en ook lid willen worden. Niet echt pedagogisch...
Hoezo?
Schietsport is gewoon een officiele sport, maakt zelfs deel uit van de Olympische Spelen. Dus waarom zou de zoon van TS dat niet mogen doen?
de vader
Of de schietvereniging een goede sport is of niet, doet niet terzake.
On topic : eigenlijk zou de vriend uit eigen beweging moeten inzien dat hij dit beter aan de vader van het kind overlaat, en als dat niet het geval is, moet je met hem praten.
In ieder geval niet aan de zoon overlaten om een keuze te maken.
Vader / laatste post mijnerzijds in dit topic
Het beste zou zoon met vader dit kunnen gaan doen en zoals William terecht aangeeft: de vriend zou dit uit eigen beweging moeten laten zien.
Gelet op mijn aversie/haat tegen wapens en alles wat er bij schieten komt kijken, was dit mijn laatste post in dit topic. Ik kan niet objectief naar dit onderwerp kijken om eerdergenoemde reden. Ik zal deze post vanaf nu volledig negeren, zodat jullie gewoon een open dialoog kunnen voeren 
Mijn excuses voor eventuele opschudding/verwarring mijnerzijds in dit topic.
Chrizztoffel.
Euh Chrizztoffel
'Gelet op mijn aversie/haat tegen wapens en alles wat er bij schieten komt kijken'
Hypocriet. Hoe denk je dat de dieren gedood worden die op je bord belanden?
Chrizztoffel
Ik herken je gevoelens, maar het gaat in deze vraag niet over wel of niet schieten, maar met wíe schieten. Daarom stel ik me maar voor dat ze willen gaan darten oid, dan kan ik bij de essentie van de vraag blijven. (Hoewel dartpijltjes ook dodelijk kunnen zijn... 🤔)
Het is de combinatie
Van het spanningsveld tussen moeder, kind, ex en vriend in relatie tot de schietsport dat zorgt voor een onbehagelijk gevoel. Maar misschien heb ik te veel crimi's gekeken 
Lol miekemieke
Dan zou TS er wel op aandringen dat vader juist wel meeging (scenario 'de verdwaalde kogel') 😊
Beide, apart
Zoon kan met zijn vader een abonnement nemen en af en toe met jouw vriend tussendoor gaan schieten..
Bovendien
Vind ik niet dat zoon moet kiezen maar dat jouw vriend je zoon vertelt dat als zoon dat nu structureel met vader doet, hij dat structureel tussendoor met je zoon doet.
Als je vriend dat zou doen, bevestigt hij dat beide relaties belangrijk zijn voor zoon en dat het hem beide, op hun eigen manier, gegund worden.
Ik zou het wel even overleggen met vader, zodat vader niet het gevoel krijgt in de wielen te worden gereden door jouw vriend. Gewóón om scheve ogen voor te zijn.