Hoe nu verder?

maar Johan, dan had je het beter moeten regelen, je kunt niet achteraf gaan zeuren. Rijke mensen zijn niet voor niets rijk, ze kunnen financieel goed voor zichzelf en hun kinderen zorgen, bijvoorbeeld door de aanhang uit te sluiten van de erfenis. Als jouw ouders je elk jaar de maximale belastingvrije schenking deden, had je dat ook anders moeten vastleggen, zodat het bij een scheiding anders verdeeld werd. als dat tenminste mogelijk was. Of niet in gemeenschap van goederen trouwen, dat is ook handiger bij een scheiding. 

Annaniem2023 schreef op 14-05-2025 om 14:44:

maar Johan, dan had je het beter moeten regelen, je kunt niet achteraf gaan zeuren. Rijke mensen zijn niet voor niets rijk, ze kunnen financieel goed voor zichzelf en hun kinderen zorgen, bijvoorbeeld door de aanhang uit te sluiten van de erfenis. Als jouw ouders je elk jaar de maximale belastingvrije schenking deden, had je dat ook anders moeten vastleggen, zodat het bij een scheiding anders verdeeld werd. als dat tenminste mogelijk was. Of niet in gemeenschap van goederen trouwen, dat is ook handiger bij een scheiding.

Hier ben ik het absoluut mee eens! Het is helemaal geen gebrek aan liefde of vertrouwen je zaakjes vooraf goed te regelen, hetgeen nogal vaak wordt beweerd. Velen zien dat enkel al iets negatiefs, maar verliezen daarbij de positieve kanten uit het oog.

Bir_F schreef op 14-05-2025 om 17:13:

Ik denk dat het probleem niet zit in het ‘zaakjes vooraf goed regelen’, maar in de missende communicatie over het uitsluiten en dat dat ineens medegedeeld werd toen de scheiding ingezet werd. Dan voel je je wel gepiepeld, hoor. Daar zit je dan met je ‘ik deelde alle jaren altijd alles met jou’ met tegenover je ‘ik heb jou uit laten sluiten zonder dat te vertellen’.

Oh, ik begrijp zijn gevoel ook zeker wel hoor, het is ook gewoon ruk! Maar als het om geld gaat kun je haast niemand op zn blauwe ogen vertrouwen, dus is het juist van extra belang eea goed vooraf te regelen. 

Meeuw70 schreef op 14-05-2025 om 18:09:

@Allen,

Het probleem voor iedereen die in zo'n situatie terecht komt is dat je 'nog lang en gelukkig' samen door dik en dun zou gaan.

En niemand leest de verhalen over 'scheiden' en alle ongein die daarbij komt. Gewoon omdat ze bij aanvang in een totaal andere modus zitten......

Wij hadden het moeten regelen, maar er kwam elke keer iets tussen en zelfs zo dat we bij de notaris zaten en we uiteindelijk nooit de stukken hebben gekregen (gewoon nooit opgemaakt en vervolgens radiostilte...... Denk ik.....)..... En daar sta je dan....

Eigenlijk bizar dat je, zodra je samen gaat wonen, wel vanuit de overheid aan bepaalde plichten moet voldoen maar dat er eigenlijk geen standaard basis bestaat.

En ja, discussies zijn hierover mogelijk, er zou eigenlijk een wettelijke basisbalans moeten zijn....

Die wettelijke basis is er: trouwen of samenlevingscontract. Dat jullie voor beide niet gekozen hebben kan je niet de overheid aanrekenen, dat is je eigen verantwoordelijkheid. Ik snap dat het er niet kwam toen jullie zoon erg ziek was, maar dat is toch niet al zijn hele leven. Dus jullie hadden tijd genoeg. 

Maar goed, dat is achteraf, daar kan je niks aan veranderen, je kan wel je toekomst veranderen. Nu gaat het erom dat je uit de modus van samen komt en aan jezelf en je zoon gaat denken. Ik laat hem heel even buiten beschouwing, dan is de gedachte: hoe regel ik het voor mij het beste? Je bijna-ex gaat misschien naar Sint Maarten, die denkt ook alleen aan zichzelf en haar nieuwe liefde. 
Heb je al een advocaat? 

Een mediation traject kun je niet in je eentje regelen. Het is niet of zij of jij regelt. Dat doe je echt samen. 
Maak de communicatie hierover nu eens concreet naar haar toe.

Gaan we samen nu via mediation scheiden?
Vind je het okee dat ik er eentje opzoek?
Is het planmatig te doen dat ik vast afspraak maak voor eerste gesprek?
Als we dit samen aangaan moet ik op je kunnen rekenen dat we samen naar die afspraken gaan.

Als je hier geen duidelijkheid over hebt samen kom je geen stap verder.

Enige wat dan overblijft is dan een eigen advocaat zoeken los van wat zij allemaal wel of niet doet.

Probeer emoties en randzaken te scheiden van de zakelijke afhandeling.

Of ze wallen onder haar ogen heeft of ijskoud reageert doet er allemaal niet toe.

Jullie zijn geen stel meer, geen partners meer. Jullie zijn alleen nog samen ouders. Dat is het enige dat jullie nog verbind.

Jullie zijn allebei zoekende naar een nieuwe richting in het leven maar kunnen niet meer op elkaar leunen daarbij.

Ik herkende mijn ex ook niet meer tijdens ons hele scheidingsproces maar om te overleven en scheiding af te handelen heb ik die emoties maar even geparkeerd, dat kwam later wel. 

 

'Probeer emoties en randzaken te scheiden van de zakelijke afhandeling.'
Lynn heeft goede tips, vooral deze. Toen ik bezig was met de scheiding vertelde iemand dat ze een gevecht had geleverd en gewonnen over de fritespan; om die vervolgens nooit meer te gebruiken. Omgekeerd: als je teveel toegeeft komt dat op een later moment bijna altijd naar boven: ja, maar ik heb haar/hem al alles gegeven en nou wil hij/zij alsnog.... Dus het is echt een kwestie van zakelijk zijn.
Neem de tijd voor elke fase, ook de start zoals Lynn die beschrijft. Dat is enerzijds afspraken maken en je daaraan vasthouden (voor de volgende bijeenkomst heeft ieder dit of dat gedaan...) en tegelijkertijd niet gaan afdwingen en forceren.
In jouw specifieke situatie zou ik denken: houd het voor mogelijk dat de roze wolk plotseling verdwijnt en ze eigenlijk niet meer goed weet waar ze nog mee bezig is.
Het is goed als je voor jezelf iemand vindt waarmee je alles ondertussen kunt bespreken, ook stoom afblazen over hoe stom ze nu weer doet. Houd er wel rekening mee dat diegene waarschijnlijk altijd jouw kant kiest, dus soms moet je dar dan toch weer boven staan om het voor jezelf rechtvaardig te houden, want je bent niet uit op wraak.
Zoek voor jezelf standvastigheid en houvast en bekijkt haar sprongen met een mildheid.

To concentreer je nu.op het zakelijke aspect. Jullie moeten dingen regelen. Jij bent alleen verantwoordelijk voor jezelf. Dus ga zelf achter zaken aan en informeer haar daarover. Hou jullie contact ook zakelijk. De verwerking komt later wel. Daar heb je alle tijd voor in de toekomst. Steun hiervoor moeten jullie beiden bij anderen zoeken. Vraag dus een goede vriend of familielid of ze jou emotioneel willen steunen. En begin je los te maken van haar. 

'Het eerste deel van je antwoord heb ik dus al geprobeerd... Krijg alleen ontwijkende antwoorden.' Hoe komt dat? Waarom kan ze niet beslissen tussen eigen advocaat of mediation? Het risico van twee advocaten is dat je alsnog een vechtscheiding krijgt en als je er niet uitkomt wordt je door de rechter toch verwezen naar mediation. Samen het eens zijn over het proces scheelt zoveel, tijd en geld. Maar je kunt het wel voorstellen om duidelijk te maken dat het jou nu ernst is, dus dat jij een advocaat gaat inschakelen.

Voor je takenlijstje:
- de status van jullie relatie in juridische zin (info verzamelen);
- de (over)waarde van het huis, als het jou deels toekomt, moet er een taxatie komen;
- scheiding van de financiën;
- verdelen van geld en goederen;
- ouderschapsplan, verdeling van zorg, let wel, waar het kind ingeschreven wordt, die ouder krijgt ook KB, KGB en heffingskortingen bij de belastingen;
- alimentatieberekeningen.

Het zou dramatisch zijn als het zo'n opgelicht-in-de-liefde-verhaal is, waardoor er zoveel op zijn kop gezet wordt.

- ouderschapsplan, verdeling van zorg, let wel, waar het kind ingeschreven wordt, die ouder krijgt ook KB, KGB en heffingskortingen bij de belastingen;

Kleine correctie sinds dit jaar krijg je ook bij co-ouderschap heffingskorting (inkomensafhankelijke combinatiekorting) mits de zorg gelijk verdeeld is. Hiervoor hoeven de kinderen niet bij jou ingeschreven te staan