Ik heb mijn zoon nog nooit gezien..
Ik weet het even niet meer dus wil even mijn verhaal kwijt.
5 jaar geleden werd mijn ex zwanger. Het was niet gepland maar wel welkom. Toen zij 14 weken zwanger was hebben wij ruzie gekregen en heb ik haar in mijn boosheid geblokkeerd. Daar kreeg ik vrijwel gelijk spijt van en heb haar geprobeerd te bellen. Niets meer van haar vernomen.
Ben een rechtszaak gestart voor erkenning, gezag en omgang.
Ondertussen werd onze zoon geboren maar mocht hem tijdens het onderzoek van de RvdK nog steeds niet zien omdat moeder zich onveilig voelde.
4 jaar later de uitspraak;
Ik mocht hem erkennen, gezag werd afgewezen en er werd begeleid omgang geadviseerd.
Ondertussen had mijn ex een vetzoekschrift ingediend voor kinderalimentatie. Daar heb ik uit frustratie geen verweer voor ingediend. De KA werd veel hoger dan geëist.
Omdat ik er boos om was omdat ik mijn zoon nog niet gezien had heb ik ook niet gereageerd op het LBIO waardoor er beslag werd gelegd op mijn loon.
Vorige week zou onze 1e begeleide omgangsmoment zijn. Moeder heeft omgangshuis verteld dat zij het nog steeds niet veilig acht en dat ze mij niet vonsistent en betrouwbaar vind en dat zij een bodemprocedure zou starten om alsnog omgang af te wijzen of op te schorten.
Omgangshuis heeft daar niets mee gedaan omdat zij moeder niet kunnen dwingen om onze zoon erheen te brengen. Terwijl het wel in de beschikking staat.
Wat moet ik nu? Zelf een kort geding aanspannen of wachten op het verzoekschrift van mijn ex. Ik heb mijn kind nog nooit gezien, hij is nu 5 jaar en het zal nu nog langer gaan duren.
Wie weet hoe lang dit kan gaan duren? Ik voel me radeloos.
Kimdekim schreef op 19-11-2025 om 20:23:
[..]
Misschien klopt dat, maar met gelijke munt terugbetalen zal deze situatie alleen maar op scherp zetten. Mark kan hier echt niets mee winnen. Het is echt beter als hij redelijk, meewerkend en zakelijk blijft. Mark heeft al de schijn tegen zich dat hij zich enorm laat meevoeren door zijn emoties en dat hij ze niet de baas is. Nu weer met modder gaan gooien bewijst net dat waar zijn ex hem van beschuldigd ( en wat hij ontkent).
Nee hoor, rechtbank heeft besloten dat omgang via het omgangshuis geregeld kan worden maar ex besluit dat zij daar toch echt niet aan mee hoeft te werken en dat ze daar mee wegkomt? Nee
Kimdekim schreef op 19-11-2025 om 15:01:
[..]
Hij zegt dat hij al hulp krijgt. Als je je kind van 5 nog nooit gezien hebt een dat wel wil vind ik het ook een beetje flauw om alleen naar to te wijzen. To heeft fouten gemaakt maar laten we niet doen alsof vrouwen altijd zo onschuldig zijn als het om bezoekregelingen gaat.
In dit soort situaties is het bijna onmogelijk om je ex te bewegen dat ze dingen anders gaat doen of anders gaat zien. Zeker voor ons als forummers gaat dit niet lukken. Het enige wat je krijgt is strijd en gewijs.
Echt, het enige wat je kan doen ligt bij jezelf, dan zal de rest ook mee veranderen.
Nick90 schreef op 19-11-2025 om 20:44:
[..]
Eh nee, ik hou het bij de feiten terwijl het overgrote deel van de posters vooral hun onderbuik leeg laten lopen... moeten moeders bewijzen dat zij goede stabiele ouders zijn? Nope, ex heeft niks te zeggen over omgang met HUN zoon. Ook voor onwillige moeders is de wet van toepassing
Het feit dat je meervoud gebruikt bij moeder bewijst mijn punt Nick.
Nick90 schreef op 19-11-2025 om 20:44:
[..]
Eh nee, ik hou het bij de feiten terwijl het overgrote deel van de posters vooral hun onderbuik leeg laten lopen... moeten moeders bewijzen dat zij goede stabiele ouders zijn? Nope, ex heeft niks te zeggen over omgang met HUN zoon. Ook voor onwillige moeders is de wet van toepassing
Ja maar de situatie op scherp zetten is niet de juiste manier. Je begrijpt toch wel dat de situatie de-escaleren veel meer resultaat gaat geven dan het vuurtje opstoken. De vraag is of Mark resultaat wil of zijn gelijk krijgen. Soms voelen situaties niet eerlijk. Dan kan je enorm principieel gaan doen maar dat werkt in je nadeel. Probeer dan te doen wat je moet doen om het resultaat te krijgen wat je graag wil. Mark wil laten zien dat hij een goede vader is. Dat doe je door te laten zien dat je in het belang van je kind kan denken. Als jij redelijk blijft en je ex is dat niet zal dat in je voordeel werken maar nog belangrijker in het voordeel van je kind.
Nick90 schreef op 19-11-2025 om 20:47:
[..]
Nee hoor, rechtbank heeft besloten dat omgang via het omgangshuis geregeld kan worden maar ex besluit dat zij daar toch echt niet aan mee hoeft te werken en dat ze daar mee wegkomt? Nee
Moeder gebruikt haar recht om een bodemprocedure te starten. Ik zeg niks over of dat eerlijk of terecht is. Ik heb al een aantal keer aangegeven dat ik vind dat het streven altijd moet zijn dat beide ouders betrokken zijn. En dat ik het echt heel rot voor Mark vind dat hij zijn zoon niet ziet. Maar of de ex nou wel of niet terecht handelt doet niet ter zake. Zij speelt het op de manier waarop het moet. Via de rechter. Je komt tegen de krib gooien, niet meewerken, emotioneel worden heeft Mark in deze situatie gebracht. Dus als hij het nu eens anders probeert? Gewoon ik die weg bewandelen. En advocaat nemen, meewerken en zakelijk blijven. En met meewerken bedoel ik niet de ex in alles de zin geven, maar ook niet de hakken in het zand zetten. Je kan best je grenzen aangeven maar ook de samenwerking zoeken( ik wil mijn medische gegevens niet delen met mijn ex, maar ik wil graag weten wat ik wel kan doen om haar tegemoed te komen zodat het voor haar veilig voelt)
Als ex de familie wel toelaat maakt dat haar verhaal dat ze specifiek een probleem met het gedrag van TO heeft, alleen maar geloofwaardiger denk ik.
Je ziet best wel vaak situaties waarin niet alleen de andere ouder wordt verketterd, maar ook het netwerk van die ouder. De vriend van mijn vijand is mijn vijand, dat idee. Dat ex dat niet doet, maakt het moeilijker te doen alsof het probleem uitsluitend bij haar ligt.
Zoals je je verhaal nu vertelt zou je zoon iemand moeten leren kennen die ruzie maakt met zijn moeder, met de advocaat, met de rechter.
Je goede advocaat wil niet meer voor je werken omdat je hebt gelogen.
De rechter is boos omdat je uitspraken doet alsof jij de rechter bent en daarmee dreigt en omdat je nog liever je zoon uithuisgeplaatst ziet dan bij zijn moeder.
Je hebt veel kapot gemaakt, ook bij de mensen die je hebben willen helpen.
Ik zou nog één keer proberen een advocaat te vinden die je wil helpen met alimentatie en begeleide omgang. Maar als er dan een rechtszaak komt die je verliest, dan wordt het tijd om de situatie te accepteren zoals die is. Omwille van je zoon. Dan moet je accepteren, dat de huidige situatie niet zozeer komt door je ex, maar door je eigen gedrag.
Gelukkig krijg je via je ex foto's en via je moeder en zussen ook specifieke informatie over hoe het met hem gaat.
Op een dag zal hij je wellicht zelf opzoeken. Zorg ervoor dat hij dan trots op je kan zijn, omdat je een lange weg afgelegd hebt om een beter mens te worden.
Mark83 schreef op 19-11-2025 om 19:03:
[..]
Maar waarom moet ik haar vertrouwen winnen? Ik heb met haar niks te maken, ik mag haar niet en wil haar nooit meer zien.
Omdat ze de moeder van jouw kind is, en jij niet laat zien dat je haar zorgen begrijpt. En zelfs met de summiere informatie die je hier schetst, kan ik mij in haar zorgen inleven. Dat ziet ook iedereen om haar heen, inclusief de rechtbank. Je gedraagt je ook niet als iemand die betrouwbaar is. Je liegt tegen je eigen advocaat (waarover?), je ontploft (dreigt) in de rechtbank, je woont op een geheim adres, wil niet delen welke diagnose je hebt (is jouw goed recht overigens, maar wakkert ook wantrouwen aan), en dat is vermoed ik het topje van de ijsberg, want dit is allemaal nadat het contact met haar en jouw zoon verbroken is. Eerder heb je je gewelddadig gedragen, met verbaal geweld naar haar en fysiek geweld naar anderen. En al deze dingen bagetaliseer je, heb je een excuus voor en doe je alsof dat niet zo veel voorstelt. Ik lees nergens echte inkeer, of een diep besef dat je de boel zelf grondig verkloot hebt.
Echt, zolang je niet eerlijk naar jezelf in de spiegel kan kijken (misschien hangt dit samen met jouw diagnose?), zal er weinig veranderen in jouw situatie. Als je blijft doen wat je eerder deed, krijg je wat je eerder kreeg.
Neemt niet weg dat ik mij ook kan inleven in jouw verdriet, en dat het echt heel pijnlijk moet zijn om jouw zoon niet te kennen. Maar als je echt zo graag anders wil, zou je er alles aan moeten willen doen om dit te keren.
overigens: dat liegen tegen je advocaat zeg nu je tussen neus en lippen door maar is een groot teken aan de wand. Want dat betekent vermoedelijk dat hij jou niet meer kon bijstaan en verdedigen omdat je hebt gelogen over iets wat wezenlijk is voor de zaak. En ook dit zegt iets over jouw betrouwbaarheid.
Mark83 schreef op 19-11-2025 om 19:40:
[..]
Ja ik zal wel moeten. Ze gaat me weer lekker op kosten jagen
Weet je stel dat er een uitspraak komt dat begeleide omgang nu echt opgestart moet worden ben je er nog lang niet.
Je zal opnieuw tegen grenzen van die omgang gaan oplopen. Het zullen maar paar uurtjes zijn. Je zal je netjes en correct moeten gedragen tegen de begeleiders en hun regels moeten volgen maar wat als jij het ergens niet mee eens bent met de begeleiding?
Ga je dan ook vol in de aanval dat je geen kans zou krijgen om te laten zien dat je een goede vader bent?
Een goede vader houd ook in dat jij zorgt voor rust en stabiliteit.
Zodra moeder signalen ontvang dat contact met jou en zoon een negatieve uitwerking op zoon heeft zal zij opnieuw aan de bel trekken.
Ga je dan ook blijven roepen dat het aan moeder ligt en/of begeleiding en jij alleen maar een kans wil?
Jouw houding tegenover de moeder,tegenover begeleiding zullen belangrijk zijn en dat jij de schuld continu bij anderen legt en zelf geen verantwoording wil nemen voor eigen gedrag en gevolgen zal men ook gaan zien. Net zoals wij dat hier op het forum ook zien.
Je kunt je diagnose proberen te verstoppen maar je gedrag zal verraden dat er meer aan de hand is met jou.
Het is niet jouw schuld dat je een diagnose hebt maar dat je hem wil verstoppen en net doen of jij geen moeite hebt met emotieregulatie en anderen de schuld geeft is jou zeker wel aan te rekenen.
Ga maar uit dat jij nog een lange weg te gaan hebt. En zullen nog vele momenten komen waarin jij geconfronteerd gaat worden met jou eigen emoties met bijbehorend gedrag.
De weg van begeleide omgang is voor jou met jou herhaalde gedrag als dun ijs en het is echt zorgelijk hoe jij over moeder praat.
Ik heb te doen met jou,de moeder en jullie zoontje. Voor jou om je wens voor contact met hem, voor moeder om haar grote zorgen over veiligheid van zoon en je zoontje die nu nog gelukkig,veilig en stabiel opgroeit maar zijn leven zal gaan veranderen en of dat ten goede of ten kwade is zal de toekomst uitwijzen.
ik heb op dit moment zoiets van laat allemaal maar zitten. Kan het niet van mijn ex winnen. Ze is een slimme tante en heel uitgekookt. Omgangshuis had haar verteld dat ik haar nooit meer wil zien en ze gebruikt het gelijk voor het verzoekschrift. Dat ik met deze houding nu al zonder zoon te kennen hem in een loyaliteitsconflict breng en dat ze zich daarom nu ook nog meer zorgen maakt.
Ex heeft een goede baan en kent de juiste mensen om me alleen maar meer de afgrond in te trappen.
En daardoor voelde ik alsof ik geen andere keus had om tegen mijn advocaat te liegen. Zij gebruikte een situatie tegen me, ik raakte in paniek en vertelde een ander verhaal. Wil er niet te diep op ingaan want misschien leest die heks wel mee. Maar moest uiteindelijk iets inleveren bij de advocaat en toen hij zag dat ik erover gelogen had, en hij dus ook tijdens de zitting, waardoor hij me niet meer kon bijstaan.
Ik sta met mijn rug tegen de muur. Ik weet dat ik domme fouten heb gemaakt maar hoe kan ik mezelf bewijzen tegenover mijn zoon als ik de kans niet eens krijg.
Ik waardeer jullie reacties wel. En ik zie echt wel in dat ik er iets mee moet. Maar het voelt allemaal hopeloos nu.
Mark83 schreef op 20-11-2025 om 10:46:
.
Ik sta met mijn rug tegen de muur. Ik weet dat ik domme fouten heb gemaakt maar hoe kan ik mezelf bewijzen tegenover mijn zoon als ik de kans niet eens krijg.
Je hebt het behoorlijk verkloot, en het is hoogste tijd om je te realiseren dat je dat helemaal zelf gedaan hebt.
Je kunt jezelf niet bewijzen tegenover je zoon als je niet met jezelf aan de slag gaat. Je moet leren anders te reageren en ook rekening te houden met anderen, en te stoppen anderen de schuld te geven (en mensen met scheldwoorden te benoemen). Doe je dat niet, dan is het gewoon einde oefening: alimentatie betalen, misschien jaarlijks een update over je zoon en verder niets.
De keuze is aan jou. Jij bent de enige die hier invloed op heeft.
Mark83 schreef op 20-11-2025 om 10:50:
Ik waardeer jullie reacties wel. En ik zie echt wel in dat ik er iets mee moet. Maar het voelt allemaal hopeloos nu.
Maar het is alleen hopeloos als je doorgaat in houding van willen winnen op jouw manier. Neem de raad ter harte die iemand geeft om oprecht aan emotieregulatie te gaan werken met een deskundig persoon. Laat de rest even liggen en pak het later weer op. Succes!
Mark83 schreef op 20-11-2025 om 10:46:
ik heb op dit moment zoiets van laat allemaal maar zitten. Kan het niet van mijn ex winnen. Ze is een slimme tante en heel uitgekookt. Omgangshuis had haar verteld dat ik haar nooit meer wil zien en ze gebruikt het gelijk voor het verzoekschrift. Dat ik met deze houding nu al zonder zoon te kennen hem in een loyaliteitsconflict breng en dat ze zich daarom nu ook nog meer zorgen maakt.
Ex heeft een goede baan en kent de juiste mensen om me alleen maar meer de afgrond in te trappen.
En daardoor voelde ik alsof ik geen andere keus had om tegen mijn advocaat te liegen. Zij gebruikte een situatie tegen me, ik raakte in paniek en vertelde een ander verhaal. Wil er niet te diep op ingaan want misschien leest die heks wel mee. Maar moest uiteindelijk iets inleveren bij de advocaat en toen hij zag dat ik erover gelogen had, en hij dus ook tijdens de zitting, waardoor hij me niet meer kon bijstaan.
Ik sta met mijn rug tegen de muur. Ik weet dat ik domme fouten heb gemaakt maar hoe kan ik mezelf bewijzen tegenover mijn zoon als ik de kans niet eens krijg.
Ze heeft gelijk! Dit is een feit en dat jij dit zelf niet in kan zien is heel veelzeggend