Ik heb mijn zoon nog nooit gezien..
Ik weet het even niet meer dus wil even mijn verhaal kwijt.
5 jaar geleden werd mijn ex zwanger. Het was niet gepland maar wel welkom. Toen zij 14 weken zwanger was hebben wij ruzie gekregen en heb ik haar in mijn boosheid geblokkeerd. Daar kreeg ik vrijwel gelijk spijt van en heb haar geprobeerd te bellen. Niets meer van haar vernomen.
Ben een rechtszaak gestart voor erkenning, gezag en omgang.
Ondertussen werd onze zoon geboren maar mocht hem tijdens het onderzoek van de RvdK nog steeds niet zien omdat moeder zich onveilig voelde.
4 jaar later de uitspraak;
Ik mocht hem erkennen, gezag werd afgewezen en er werd begeleid omgang geadviseerd.
Ondertussen had mijn ex een vetzoekschrift ingediend voor kinderalimentatie. Daar heb ik uit frustratie geen verweer voor ingediend. De KA werd veel hoger dan geëist.
Omdat ik er boos om was omdat ik mijn zoon nog niet gezien had heb ik ook niet gereageerd op het LBIO waardoor er beslag werd gelegd op mijn loon.
Vorige week zou onze 1e begeleide omgangsmoment zijn. Moeder heeft omgangshuis verteld dat zij het nog steeds niet veilig acht en dat ze mij niet vonsistent en betrouwbaar vind en dat zij een bodemprocedure zou starten om alsnog omgang af te wijzen of op te schorten.
Omgangshuis heeft daar niets mee gedaan omdat zij moeder niet kunnen dwingen om onze zoon erheen te brengen. Terwijl het wel in de beschikking staat.
Wat moet ik nu? Zelf een kort geding aanspannen of wachten op het verzoekschrift van mijn ex. Ik heb mijn kind nog nooit gezien, hij is nu 5 jaar en het zal nu nog langer gaan duren.
Wie weet hoe lang dit kan gaan duren? Ik voel me radeloos.
Izza schreef op 20-11-2025 om 21:00:
[..]
Een kind op de wereld zetten is niet zo moeilijk. Een goede ouder zijn wel. Het vraagt enorm veel vaardigheden waar niet iedereen automatisch over beschikt. En bij deze man zijn er talloze zaken waar hij aan zou kunnen werken om echt een goede vader te kunnen zijn.
Uiteindelijk draait het niet om hem maar om zijn kind. Hij kan zijn vader op talloze momenten en manieren in zijn leven leren kennen. Bijvoorbeeld als er vanuit hemzelf echt een behoefte voor is. En zonder dat het moet worden afgedwongen met heftige maatregelen zoals camera's en begeleiders. Zolang zijn verwekker (want meer is to op dit moment nog niet) zich zo gedraagt en zoveel haat heeft richting zijn moeder zal een kind hier schade van ondervinden. Zeker op deze kwetsbare leeftijd.
Izza, in dit geval is het contact al verbroken in de 14de week van de zwangerschap, dus ik snap wel dat Mark zegt dat hij niet veel kansen heeft gehad om een goede vader te worden (je bent het namelijk niet vanzelf, een goede moeder ook niet).
Ik vind het ook wel wat hoor, als je een zwangerschap voortzet, terwijl je eigenlijk al heel snel weet dat je nooit iets wil met de vader van het kind (de verwekker, in jouw termen). Dat betekent veel voor het leven van het kind, voor de vader en ook voor de moeder zelf. Je hebt het belangrijkste, de basis niet goed opgezet en dat speelt door in de rest van het leven van het kind.
tsjor schreef op 21-11-2025 om 13:19:
[..]
Izza, in dit geval is het contact al verbroken in de 14de week van de zwangerschap, dus ik snap wel dat Mark zegt dat hij niet veel kansen heeft gehad om een goede vader te worden (je bent het namelijk niet vanzelf, een goede moeder ook niet).
Ik vind het ook wel wat hoor, als je een zwangerschap voortzet, terwijl je eigenlijk al heel snel weet dat je nooit iets wil met de vader van het kind (de verwekker, in jouw termen). Dat betekent veel voor het leven van het kind, voor de vader en ook voor de moeder zelf. Je hebt het belangrijkste, de basis niet goed opgezet en dat speelt door in de rest van het leven van het kind.
Contact is verbroken door vader zelf.. en dan moet moeder maar kiezen voor een abortus in jouw ogen ' bah
Anoniemvoornu schreef op 21-11-2025 om 13:31:
[..]
Contact is verbroken door vader zelf.. en dan moet moeder maar kiezen voor een abortus in jouw ogen ' bah
Ja en ook: sws is het maar de vraag of een kind minder af is als het met een liefhebbende moeder en haar omgeving maar zonder een agressieve vader opgroeit. Maar het is ook vrouwen en moeders verantwoordelijk maken voor het gedrag van mannen en vaders.
Misschien kun je eens contact opnemen met Agressie en daarna, Mark. Ik mag nog geen linkjes plaatsen maar het website is www punt agressieendaarna punt nl
Deze organisatie is een steungroep voor mensen die huiselijk geweld hebben gepleegd en kampen met agressieproblemen. Hij is opgericht door René Haring, een man die zelf agressieproblemen had en daarmee aan de slag wilde: "Hij is er niet trots op, zeker niet. René heeft zijn ex-partners jarenlang mishandeld. Hij is daar voor veroordeeld en heeft uiteindelijk alle hulp aangegrepen om 'het beest', zoals hij het noemt, in zichzelf te temmen. Hij vertelt zijn verhaal omdat hij andere mannen met een agressieprobleem wil helpen. "Ik heb mijn hele leven gevochten, tegen alles en iedereen. Omdat ik niet wist hoe het anders moest."
Dit citaat is uit een interview aan RTL, dat staat op de website van RTL nieuws. Ik mag niet linken maar het staat ook op de homepage van de website van Agressie en daarna. Als je googelt, vind je het ook. Ik hoop dat het je lukt je boosheid onder controle te krijgen en te kanaliseren naar constructieve actie. Je kind verdient dat!
de Raad vd Kinderbescherming heeft mij ook wat adviezen gegeven mbt hulpverlening maar ik heb daar geen behoefte aan. Ik ben terecht boos dat ik mijn kind niet ken en dat had mijn ex nu kunnen veranderen maar dat heeft ze niet gedaan. Ook dat heeft ze in het verzoekschrift laten zetten, dat ze het "jammer" vind dat ik niet het advies van de Raad ter harte heb genomen en persoonlijke hulpverlening heb aanvaard. Ze moet lekker zelf hulp gaan zoeken en zich aan de beschikking houden. Bij mij is er nu loonbeslag gelegd maar zij mag dit allemaal wel doen.
tsjor schreef op 21-11-2025 om 13:19:
[..]
Ik vind het ook wel wat hoor, als je een zwangerschap voortzet, terwijl je eigenlijk al heel snel weet dat je nooit iets wil met de vader van het kind (de verwekker, in jouw termen). Dat betekent veel voor het leven van het kind, voor de vader en ook voor de moeder zelf. Je hebt het belangrijkste, de basis niet goed opgezet en dat speelt door in de rest van het leven van het kind.
Wat een onzin! (En dat los van het feit dat ze op het moment dat er met 14 weken ruzie kwam nog helemaal niet zeker geweten zou hebben hoe zich daar verder ontwikkeld had)
Alsof "de basis" alleen maar goed is als er een vader en een moeder samen gezinnetje spelen. Lekker klap in het gezicht voor alle, vrijwillig en onvrijwillig, alleenstaande vaders en moeders.
Daarnaast: Baas in eigen buik gaat 2 kanten op, je moet als als vrouw zelf voor abortus kunnen kiezen, maar ook zelf tegen abortus kunnen kiezen. Zonder dat iemand daar iets van vindt.
Mark83 schreef op 21-11-2025 om 14:19:
de Raad vd Kinderbescherming heeft mij ook wat adviezen gegeven mbt hulpverlening maar ik heb daar geen behoefte aan. Ik ben terecht boos dat ik mijn kind niet ken en dat had mijn ex nu kunnen veranderen maar dat heeft ze niet gedaan. Ook dat heeft ze in het verzoekschrift laten zetten, dat ze het "jammer" vind dat ik niet het advies van de Raad ter harte heb genomen en persoonlijke hulpverlening heb aanvaard. Ze moet lekker zelf hulp gaan zoeken en zich aan de beschikking houden. Bij mij is er nu loonbeslag gelegd maar zij mag dit allemaal wel doen.
Jij hebt geen behoefte eraan maar je kind heeft wel behoefte aan een stabiele ouder. Je wilt je kind zien blijf je roepen maar je acties laten weer het tegenovergestelde zien en je ex heeft groot gelijk dat ze jullie kind beschermd en nogmaals loonbeslag is je eigen schuld en totaal niet relevant in dit verhaal' het is alsof je tegen een muur praat
Lees de post van Theofora nog eens goed.
"Ik heb mijn hele leven gevochten, tegen alles en iedereen. Omdat ik niet wist hoe het anders moest."
Dat geldt zo te lezen ook voor jou. Maar kijk nou eens wat dat allemaal al kapotgemaakt heeft...
Mark83 schreef op 21-11-2025 om 14:19:
de Raad vd Kinderbescherming heeft mij ook wat adviezen gegeven mbt hulpverlening maar ik heb daar geen behoefte aan. Ik ben terecht boos dat ik mijn kind niet ken en dat had mijn ex nu kunnen veranderen maar dat heeft ze niet gedaan. Ook dat heeft ze in het verzoekschrift laten zetten, dat ze het "jammer" vind dat ik niet het advies van de Raad ter harte heb genomen en persoonlijke hulpverlening heb aanvaard. Ze moet lekker zelf hulp gaan zoeken en zich aan de beschikking houden. Bij mij is er nu loonbeslag gelegd maar zij mag dit allemaal wel doen.
Het is op geen enkele manier terecht dat je je zo uit over de moeder!
Je bent door de rechter al terecht gewezen. Ook daar heb je niets van geleerd?
Moeder zorgt voor een stabiele en veilige basis voor jullie kind en jij bent daar niet toe in staat. Je zou haar dankbaar moeten zijn dat zoon zo'n goede basis in het leven krijgt.
Gun jij je zoon dat eigenlijk wel?
Wat er in het verleden gebeurd is, kun je niet veranderen. Wat er nog komen gaat, daar heb je wel invloed op. Maar dan zul je echt een knop om moeten zetten en moeten gaan denken wat jij kunt doen in het belang van je kind.
Klopt, vader heeft contact verbroken, daarna heeft moeder het niet meer opgenomen. En wat maakt dat ik dan zou pleiten voor abortus? Mijn pleidooi zit eerder in de richting: bezint eer ge begint.
'.... dat ik niet het advies van de Raad ter harte heb genomen en persoonlijke hulpverlening heb aanvaard.
Als de RvK persoonlijke hulpverlening heeft geadviseerd en jij hebt daar niets mee gedaan betekent het dat je niet bereid bent om hulpverlening te accepteren. Dan zit je altijd fout bij de RvK. Als je bij alles gaat schelden op je ex zul je nooit een stap verder komen. Dan wordt het echt einde verhaal.
Zou TO geen handen hebben?
Want dan kunnen wij wel blijven adviseren de hand in eigen boezem te steken, maar dat kan dan helemaal niet.
Na 9 pagina's laat TO nog geen blijk van wens om aan de eisen van de rechter en rvk te willen voldoen. Wij zijn net een plaat die blijft hangen en TO een dood paard waaraan getrokken wordt.
tsjor schreef op 21-11-2025 om 15:03:
Klopt, vader heeft contact verbroken, daarna heeft moeder het niet meer opgenomen. En wat maakt dat ik dan zou pleiten voor abortus? Mijn pleidooi zit eerder in de richting: bezint eer ge begint.
En wat bedoel je daarmee dan?
tsjor schreef op 21-11-2025 om 15:07:
'.... dat ik niet het advies van de Raad ter harte heb genomen en persoonlijke hulpverlening heb aanvaard.
Als de RvK persoonlijke hulpverlening heeft geadviseerd en jij hebt daar niets mee gedaan betekent het dat je niet bereid bent om hulpverlening te accepteren. Dan zit je altijd fout bij de RvK. Als je bij alles gaat schelden op je ex zul je nooit een stap verder komen. Dan wordt het echt einde verhaal.
Nadat ik had gezegd dat ik geen behoefte aan persoonlijke hulpverlening had, hebben zij alsnog geadviseerd begeleid omgang te hebben. Dus zo zwaar zal het toch niet wegen? Of kunnen zij dit nu alsnog tegen me gebruiken omdat mijn ex dit perse wil? "Om haar vertrouwen en draagkracht te geven om begeleid omgang toe te staan"
De Raad of een rechter kan me dat toch niet verplichten?
Ex wil nu ouderschapsbemiddeling en mediation maar dat zegt ze alleen om me te treiteren. Omdat ze weet dat ik haar niet wil zien. Pure treiterij maar niemand die dat ziet. Ze blijft in het grijze gebied hangen, doen alsof ze mee wil werken met alles maar ondertussen houdt ze zich niet aan de beschikking.
Jullie praten niet tegen de muur hoor. Ik lees echt wel wat jullie zeggen. Heb er zelfs slecht van geslapen. Ben gewoon gefrustreerd dat mijn ex niet op is komen dagen bij het begeleide omgang. Ik weet dat ik me daar echt had kunnen bewijzen.