Ik heb mijn zoon nog nooit gezien..
Ik weet het even niet meer dus wil even mijn verhaal kwijt.
5 jaar geleden werd mijn ex zwanger. Het was niet gepland maar wel welkom. Toen zij 14 weken zwanger was hebben wij ruzie gekregen en heb ik haar in mijn boosheid geblokkeerd. Daar kreeg ik vrijwel gelijk spijt van en heb haar geprobeerd te bellen. Niets meer van haar vernomen.
Ben een rechtszaak gestart voor erkenning, gezag en omgang.
Ondertussen werd onze zoon geboren maar mocht hem tijdens het onderzoek van de RvdK nog steeds niet zien omdat moeder zich onveilig voelde.
4 jaar later de uitspraak;
Ik mocht hem erkennen, gezag werd afgewezen en er werd begeleid omgang geadviseerd.
Ondertussen had mijn ex een vetzoekschrift ingediend voor kinderalimentatie. Daar heb ik uit frustratie geen verweer voor ingediend. De KA werd veel hoger dan geëist.
Omdat ik er boos om was omdat ik mijn zoon nog niet gezien had heb ik ook niet gereageerd op het LBIO waardoor er beslag werd gelegd op mijn loon.
Vorige week zou onze 1e begeleide omgangsmoment zijn. Moeder heeft omgangshuis verteld dat zij het nog steeds niet veilig acht en dat ze mij niet vonsistent en betrouwbaar vind en dat zij een bodemprocedure zou starten om alsnog omgang af te wijzen of op te schorten.
Omgangshuis heeft daar niets mee gedaan omdat zij moeder niet kunnen dwingen om onze zoon erheen te brengen. Terwijl het wel in de beschikking staat.
Wat moet ik nu? Zelf een kort geding aanspannen of wachten op het verzoekschrift van mijn ex. Ik heb mijn kind nog nooit gezien, hij is nu 5 jaar en het zal nu nog langer gaan duren.
Wie weet hoe lang dit kan gaan duren? Ik voel me radeloos.
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 18:55:
Ik zou mijn leven geven voor mijn zoon.
Doe dat dan! Zet je ego, je trots, opzij. Wacht niet tot je ex verandert. Besluit zelf er alles aan te doen. Zodat je in ieder geval jezelf recht in de ogen kan aankijken. Ga door de knieën, niet voor je ex maar voor je kind. Ga aan het werk.
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 18:55:
Als ik hulpverlening nodig heb, waarom mijn ex dan niet? Misschien moet zij hulp accepteren om de draagkracht te krijgen om het begeleide omgang toe te staan. Het staat in de beschikking, geadviseerd door de Raad. Dus zo "onveilig" zal ik niet zijn. Ik zou mijn leven geven voor mijn zoon.
Draai die eens om' de meeste mensen/ouders krijgen niet het advies begeleiding bij de omgang maar co ouderschap zo veilig ben je dus niet .... je leven geven is bulshit ' eerlijk zijn en adviezen volgen is je al teveel .. grote loze woorden en daden die heel iets anders laten zien
Theofora schreef op 22-11-2025 om 19:17:
[..]
Doe dat dan! Zet je ego, je trots, opzij. Wacht niet tot je ex verandert. Besluit zelf er alles aan te doen. Zodat je in ieder geval jezelf recht in de ogen kan aankijken. Ga door de knieën, niet voor je ex maar voor je kind. Ga aan het werk.
Moet ik dan een advocaat nemen en het in een verweer laten zetten? Of moet ik mijn ex mailen dat ik ouderschapsbemiddeling en mediaton wil proberen? Moet ik de Raad vd Kinderbescherming bellen? Via mijn moeder of zus? Omgangshuis? Waar moet ik dan beginnen?
Anoniemvoornu schreef op 22-11-2025 om 19:41:
[..]
Draai die eens om' de meeste mensen/ouders krijgen niet het advies begeleiding bij de omgang maar co ouderschap zo veilig ben je dus niet .... je leven geven is bulshit ' eerlijk zijn en adviezen volgen is je al teveel .. grote loze woorden en daden die heel iets anders laten zien
Jij bent vanaf het begin van deze topic heel hard voor me geweest, is niet erg. Maar waar moet ik volgens jou beginnen dan?
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 19:44:
[..]
Jij bent vanaf het begin van deze topic heel hard voor me geweest, is niet erg. Maar waar moet ik volgens jou beginnen dan?
Meewerken met de adviezen van de raad van de kinderbescherming' stoppen met je ex zwartmaken en liegen. Je verantwoording nemen voor je eigen acties ...
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 19:42:
[..]
Moet ik dan een advocaat nemen en het in een verweer laten zetten? Of moet ik mijn ex mailen dat ik ouderschapsbemiddeling en mediaton wil proberen? Moet ik de Raad vd Kinderbescherming bellen? Via mijn moeder of zus? Omgangshuis? Waar moet ik dan beginnen?
Begin eens met stoppen met tegenwerken ... en dus geen geheim adres ' eerlijkheid geven over je diagnose ' ik hoop gewoon dat dat de reden is voor je bizarre gedrag en denkwijze..niet liegen in een rechtzaak
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 19:44:
[..]
Jij bent vanaf het begin van deze topic heel hard voor me geweest, is niet erg. Maar waar moet ik volgens jou beginnen dan?
Je weet echt wel waar je aan moet beginnen je wil het gewoon niet ' je vind jouw ego en waarheid belangrijker als het welzijn van je kind.
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 19:42:
[..]
Moet ik dan een advocaat nemen en het in een verweer laten zetten? Of moet ik mijn ex mailen dat ik ouderschapsbemiddeling en mediaton wil proberen? Moet ik de Raad vd Kinderbescherming bellen? Via mijn moeder of zus? Omgangshuis? Waar moet ik dan beginnen?
Bij jezelf. Je eigen spanningen leren hanteren. Zodat je niet bij iedere tegenslag weer ruzie schopt en opnieuw je eigen glazen ingooit. Wat zou je moeten doen om de relatie met je eigen vader weer te herstellen? Begin daar dan maar eens mee. Om te oefenen.
En ik denk niet dat je ontkomt aan iets van hulpverlening voor jezelf. Om uit die hardnekkige patronen te komen. Ik zou pas een volgende stap zetten in de richting van je ex, voor contact met je zoon, als je kan laten zien dat je serieus met je boosheid aan de slag bent.
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 19:42:
[..]
Moet ik dan een advocaat nemen en het in een verweer laten zetten? Of moet ik mijn ex mailen dat ik ouderschapsbemiddeling en mediaton wil proberen? Moet ik de Raad vd Kinderbescherming bellen? Via mijn moeder of zus? Omgangshuis? Waar moet ik dan beginnen?
Begin met de advocaat want er hangt een termijn aan het indienen van het verweerschrift. Wees ook eerlijk tegen deze advocaat, geen gelieg! Advocaten weten precies wat wel en wat niet in het verweerschrift te zetten. Niet alles is relevant en het zwart maken van de moeder werkt averechts. Je kan ook een zelfstandig verzoek met het verweerschrift meesturen. Ik zou dus niet op voorhand je ex mailen. Volg uitsluitend adviezen van de deskundigen op!
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 19:44:
[..]
Jij bent vanaf het begin van deze topic heel hard voor me geweest, is niet erg. Maar waar moet ik volgens jou beginnen dan?
Kijk, nu begin je te luisteren, te begrijpen wat we zeggen. En te vragen om advies. Hartstikke goed, dat is de eerste stap! Je hebt nog een lange weg te gaan, maar de eerste stap is de moeilijkste. Dus je mag trots zijn op jezelf dat je die hebt genomen!
Eerder in dit topic is Karen al voorbij gekomen. Ik denk dat jij zeker ook wat kunt hebben aan haar draadjes. De ene heet "Klacht tegen juf". En de andere "Therapeut". Karen is (was) ook boos op de wereld en ziet (zag) alles wat iemand tegen haar zei als kritiek, negatief. Zij is heel langzaamaan de wereld anders aan het bekijken. Kan inmiddels zien dat de weg die zij wil bewandelen, die het meest vertrouwd voelt, vaak niet de juiste is. Dat ze op andere manieren veel meer kan bereiken. Zij wilde ook geen therapie. Maar nu ze daar uiteindelijk wel mee is gestart ziet ze wat het haar kan brengen.
Echt, met negativiteit, boosheid, woede, haat- en wraakgevoelens verziek je jezelf het meest. Ik weet niet waar jouw boosheid vandaan komt. Ja, je bent boos op je ex omdat ze je heeft afgesloten van jullie kind. Maar het begon al ver daarvoor. Jij ging uit contact na een ruzie, zij blokkeerde jou. Dat zal dan denk ik niet de eerste keer zijn dat er iets voorviel tussen jullie. Ik hoef niet precies te weten wat er tussen jullie gebeurde, maar ik wil wel graag dat je je realiseert dat haar reactie een gevolg was van jouw acties. Natuurlijk kun je het ergens niet mee eens zijn, maar jij gaat ook niet vrijuit in dit verhaal.
Je kunt enorm gefrustreerd raken als een ander niet doet wat jij wil, maar je schiet er niets mee op. Je kunt een ander niet dwingen. Ja, met geweld wellicht, maar dat brengt je nergens. In dit geval al helemaal niet. Je hebt geen invloed op wat een ander doet. Wel op wat je zelf zegt en doet. Dus wat jij moet doen, is laten zien dat je bereid bent te luisteren naar haar, je wil houden aan haar voorwaarden. Laten zien dat je bezig bent met aan jezelf te werken. Dat doe je door naar de huisarts te gaan en je door te laten verwijzen voor therapie. Je laat je goede bedoelingen zien door een cadeau voor je zoon mee te geven aan je ouders en zus. En schrijf dan meteen een kaartje voor je ex, waarin je haar bedankt dat je zo'n goede moeder is voor jullie kind. Dat je haar daarom waardeert. En je zult zien, als jij je gedrag wijzigt, verandert de reactie van anderen op jou. Maar heb geduld, je bent al best lang niet betrouwbaar dus dat zal niet vandaag op morgen gaan. Om ingesleten gedrag te veranderen heb je trouwens ook een lange adem nodig. Je zult nog heel veel keren dingen niet handig aanpakken, in de fout gaan, balen van jezelf. Maar langzaam maar zeker zul je steeds duidelijker zien dat je verandert. En anderen zullen dat ook zien. Maar het begint met jouw besluit het anders te willen doen, te willen veranderen. Een goed voorbeeld voor je zoon willen zijn. Een fijn mens willen zijn. Succes! Je kunt het, en wij willen je hier steunen en helpen. Zoals we ook Karen steunen en helpen.
Je leven geven klinkt heel mooi en nobel maar ondertussen ben je in staat om zijn veilige haven af te pakken omdat jij boos bent en lieg je om dit te bewerkstellen' moeten ze beslag op je loon leggen om je te laten bijdragen....
'Dus wat jij moet doen, is laten zien dat je bereid bent te luisteren naar haar, je wil houden aan haar voorwaarden.' Nou nee, het gaat niet om haar voorwaarden, maar om de uitspraken van de raad voor kinderbescherming en de rechter. Die hebben gesteld dat er behandeling moet komen. Daar moet je allereerst het vertrouwen terugwinnen.
Wat moet je dus doen?
1. je hebt al begeleiding (gehad?) in verband je diagnose. Denk je dat die je kan helpen om over de haat tegen je ex heen te komen? Anders naar de huisarts.
2. toch een advocaat in de arm nemen in verband met de alimentatie als die te hoog is vastgesteld.
3. Via je zus, als dat kan, een kerstcadeautje voor je zoon; en inderdaad, ook iets voor zijn moeder, een kaartje kan al goed doen.
Als je via je zus een cadeautje voor je zoon meegeeft (goed idee) dan kan je misschien via je zus ook alvast aankondigen dat je naar die alimentatie wil laten kijken omdat die voor het verleden te hoog is vastgesteld. Dat het dus niet is dat je geen alimentatie wilt betalen, maar dat je nu met een schuld zit opgescheept, en van die schuld wil je af.
Want aan de ene kant wil je minder vijandigheid tussen jezelf en je ex, maar aan de andere kant kan je niet anders dan een procedure starten om die alimentatie aan te passen
Mark83 schreef op 22-11-2025 om 18:55:
Als ik hulpverlening nodig heb, waarom mijn ex dan niet? Misschien moet zij hulp accepteren om de draagkracht te krijgen om het begeleide omgang toe te staan. Het staat in de beschikking, geadviseerd door de Raad. Dus zo "onveilig" zal ik niet zijn. Ik zou mijn leven geven voor mijn zoon.
Hou eens op met die grootspraak. Jij kent je zoon niet eens. En hij weet niet wie jij bent. Dus je leven geven is in dit geval slechts taal zonder inhoud.
Je hebt je volledig vastgebeten in een volledig onbekend kind. Die geen enkele band met jou heeft. En op deze manier ook niet gaat krijgen.
Oh en absoluut geen boodschappen laten overbrengen door familieleden. Hun band is wel goed en dat moet zo blijven. Dat is in het belang van je kind. Straks mogen zij hem ook niet meer zien omdat ze boodschappen van jou overbrengen en moeder en kind angst aanjagen. Zij zijn geen verlengstuk van jou. Communicatie via een advocaat. En bekijk met de advocaat aan welke voorwaarden jij moet voldoen qua behandeling.
Bedenk heel goed dat er geen enkele garantie is in dit soort situaties. Zelfs als jij alles doet wil dat niet zeggen dat
- jij omgang krijgt
- de omgang goed gaat
- dat zoon jou zal accepteren
- dat hij voor langere tijd omgang wil.
Het is geen logica van 1 en 1 is 2.