Ik kan niet meer
Even van me af schrijven...want echt, ik kan niet meer.
Nog drie maanden tot mijn ex het huis uit moet zijn. Hij is actief aan het zoeken geloof ik, maar ja, de huidige woningmarkt werkt niet mee.
Ondertussen laat hij mij alles alleen doen (kinderen en huishouden), maar doet hij ook nog eens moeilijk over alles waarin overleg echt nodig is. De spanningen in huis zijn om te snijden, communicatie is minimaal en snauwerig, en hoe meer ik mijn grenzen aangeef, hoe bozer hij wordt.
Ik loop bij maatschappelijk werk en heb ze van de week gevraagd of het echt moet escaleren voordat we hulp krijgen.
Ik ben weer een paar keer in het weekend naar mijn moeder gegaan, maar dat heen en weer sjouwen met de spullen van mij en de kinderen breekt me ook echt op. Alles komt op mijn schouders. Ik ben van 's ochtends 6 tot 's avonds 22u in touw en heb geen enkel moment om te ontspannen. 's Nachts zijn de kinderen ook regelmatig wakker. Soms lukt het me om te vertrekken zonder de kinderen voordat ex zelf weg gaat, en dan heb ik wat uurtjes voor mezelf. Maar dat is niet structureel en veroorzaakt weer veel spanningen bij mij: lukt het wel of lukt het niet?
Vandaag heb ik een oproep geplaatst voor tijdelijke woonruimte, al is het maar een maand of zo. In het uiterste geval moet ik toch maar bij mijn moeder gaan zitten, dan zijn we in ieder geval uit de spanningen. Maar ik heb eerder met de kinderen bij haar gezeten, en dat was voor iedereen teveel. Ze is 70 en al 20 jaar alleen, plus de scheiding en al mijn emoties trekken ook een enorme wissel op haar waar ze dan nooit even afstand van kan nemen.
Het zijn maar drie maanden, maar zoals het nu gaat, is dat veel te lang.
MevrouwKrul schreef op 31-05-2022 om 04:26:
[..]
Een vaste dag per week zou al heel wat zijn. Maar wat jij zegt, zou inderdaad misschien wel kunnen. En misschien deze week ziekmelden. De jongste krijgt tandjes en ik ben al bijna een week ook 's nachts uren met haar in de weer.
Ik woon niet in de buurt en mijn prive situatie is er ook niet naar (want bijslapen in het weekend kan toch ook evt. wat verder van huis?), maar heb je niet verschillende vriendinnen, nichten of neven, wie dan ook, waar je om de beurt in het weekend een dag kunt bijtanken? Liefst dan van vrijdag op zaterdagnacht (zodra je weg kunt sneaken) tot zondag na het ontbijt
Of zaterdag op zondagnacht na het wegsneaken tot zondagavond?
ik gun jou zou die momenten om even op te laden.
Mevrouw Krul,
Hoe zuid is dat? Kun je me misschien een privéberichtje sturen?
Misschien weet ik iets voor je voor af en toe een nachtje.
ArianneH schreef op 31-05-2022 om 13:47:
[..]
Ik woon niet in de buurt en mijn prive situatie is er ook niet naar (want bijslapen in het weekend kan toch ook evt. wat verder van huis?), maar heb je niet verschillende vriendinnen, nichten of neven, wie dan ook, waar je om de beurt in het weekend een dag kunt bijtanken? Liefst dan van vrijdag op zaterdagnacht (zodra je weg kunt sneaken) tot zondag na het ontbijt
Of zaterdag op zondagnacht na het wegsneaken tot zondagavond?
ik gun jou zou die momenten om even op te laden.
Oh ja, ik kan gelukkig op veel plekken terecht. En inderdaad, wellicht is vrijdagavond de beste timing, en dan tot zaterdagmiddag of zo. Dus misschien doe ik dat dit weekend.
Het stomme is dat ik tegelijkertijd juist nu mijn kinderen zo dicht mogelijk bij me heb (hun vader is echt goed voor ze als hij met ze is, dus daar ligt het niet aan), en dat alles in me het liefst thuis, op mijn eigen plek wil cocoonen. Niet in een vreemd bed bij vrienden te gast. Dus enerzijds wil ik graag weg en anderzijds is die drempel juist heel hoog. Maar goed, om overeind te kunnen blijven, moet ik echt bijtanken. En dat moet even zonder de kinderen.
ArianneH schreef op 31-05-2022 om 13:47:
[..]
Ik woon niet in de buurt en mijn prive situatie is er ook niet naar (want bijslapen in het weekend kan toch ook evt. wat verder van huis?), maar heb je niet verschillende vriendinnen, nichten of neven, wie dan ook, waar je om de beurt in het weekend een dag kunt bijtanken? Liefst dan van vrijdag op zaterdagnacht (zodra je weg kunt sneaken) tot zondag na het ontbijt
Of zaterdag op zondagnacht na het wegsneaken tot zondagavond?
ik gun jou zou die momenten om even op te laden.
Oh, en dank je wel voor je lieve woorden ❤
GinnyTwijfelvuur schreef op 31-05-2022 om 15:53:
Mevrouw Krul,
Hoe zuid is dat? Kun je me misschien een privéberichtje sturen?
Misschien weet ik iets voor je voor af en toe een nachtje.
Omgeving Breda...
Ik ben zo vrij geweest om je een pb te sturen ☺️
MevrouwKrul schreef op 31-05-2022 om 22:52:
[..]
Omgeving Breda...
Dan gaat het over. Ik had iets voor ogen dat nog zuidelijker was.
'Het stomme is dat ik tegelijkertijd juist nu mijn kinderen zo dicht mogelijk bij me heb (hun vader is echt goed voor ze als hij met ze is, dus daar ligt het niet aan), en dat alles in me het liefst thuis, op mijn eigen plek wil cocoonen.'
Als emotie is dat zeer begrijpelijk, dat zal voor een belangrijk deel ook jouw inzet voor het huis bepalen. Simpel gezegd: hij weg en ik heb mijn eigen coconnetje weer met de kinderen. Maar ik hoop dat je dan toch een beetje boven jezelf en die primaire emotie uit kunt stijgen, want het is ook schadelijk, voor jezelf maar ook voor je gezin.
Tsjor
GinnyTwijfelvuur schreef op 01-06-2022 om 20:51:
[..]
Dan gaat het over. Ik had iets voor ogen dat nog zuidelijker was.
Toch bedankt voor het meedenken!
tsjor schreef op 01-06-2022 om 21:14:
'Het stomme is dat ik tegelijkertijd juist nu mijn kinderen zo dicht mogelijk bij me heb (hun vader is echt goed voor ze als hij met ze is, dus daar ligt het niet aan), en dat alles in me het liefst thuis, op mijn eigen plek wil cocoonen.'
Als emotie is dat zeer begrijpelijk, dat zal voor een belangrijk deel ook jouw inzet voor het huis bepalen. Simpel gezegd: hij weg en ik heb mijn eigen coconnetje weer met de kinderen. Maar ik hoop dat je dan toch een beetje boven jezelf en die primaire emotie uit kunt stijgen, want het is ook schadelijk, voor jezelf maar ook voor je gezin.
Tsjor
Ja, dat is zeker zo en dat houd ik mezelf ook voor. Want dat coconnetje is er nu niet en gaat er voorlopig ook echt nog niet komen.
Ik denk dat het goed is als je je realiseert dat dat coconnetje er ook niet meer komt. Nooit niet. Hoe je het ook wendt of keert, na de scheiding zullen de kinderen gedeeltelijk bij vader zijn en gedeeltelijk bij jou. Dat betekent dat de invloed van de andere helft van je opvoeding altijd in zal breken op jouw coconnetje.
Dus: leer ermee omgaan dat je je kinderen niet meer helemaal close bij jezelf houdt. Ga anders nadenken over goede zorg voor je kinderen. Wat is belangrijk voor hen? En leer accepteren dat een deel van hun leven aan jou voorbij zal gaan, hoe ga je daarmee om?
tsjor schreef op 03-06-2022 om 15:05:
Ik denk dat het goed is als je je realiseert dat dat coconnetje er ook niet meer komt. Nooit niet. Hoe je het ook wendt of keert, na de scheiding zullen de kinderen gedeeltelijk bij vader zijn en gedeeltelijk bij jou. Dat betekent dat de invloed van de andere helft van je opvoeding altijd in zal breken op jouw coconnetje.
Dus: leer ermee omgaan dat je je kinderen niet meer helemaal close bij jezelf houdt. Ga anders nadenken over goede zorg voor je kinderen. Wat is belangrijk voor hen? En leer accepteren dat een deel van hun leven aan jou voorbij zal gaan, hoe ga je daarmee om?
Ik heb dat anders ervaren. Juist als je een heel gespannen relatie hebt (gehad) komt er na de scheiding wel een rustige saamhorigheid met de kinderen, die er eerder minder was door de stress en de conflicten. Ik heb met mijn kinderen echt een gezin gevormd. Zeker in de basisschooltijd waren wij heel hecht en hadden we het heel fijn samen. In de puberteit gaan er heel andere dingen spelen, ook los van gescheiden zijn.
Je hebt wel gelijk dat je moet ‘verdragen’ dat die saamhorigheid wordt onderbroken en dat de kinderen een ander, eigen leven hebben bij vader. Ik heb altijd wel behoefte gehad aan alleen-tijd dus als ik eerlijk ben, was dat voor mij juist een voordeel van de scheiding. Ik ben me er ook altijd van bewust geweest dat vader andere dingen te bieden heeft dan ik en dat het hun leven verrijkte om hun leven ook met hem te delen.
Ik denk dat je op en top moeder kunt zijn en een nest kunt bouwen en in de tijd dat de kinderen er niet zijn blij zijn dat er ook ruimte is voor je andere identiteiten en rollen. Mijn cocon is ook mijn cocon als ik alleen thuis ben. Een mens is niet alleen ouder tenslotte.
Herkenbaar Mija, maar ik heb mezelf wel altijd behoed voor een -wij-tegen-de-boze-wereld (i.c.man)-. Ik beschouw mezelf als degene die de kinderen moet helpen om te leren omgaan met de complexiteit van hun leven. Dat vraagt net ets anders dan hun comfortzone zijn.
Tsjor
tsjor schreef op 04-06-2022 om 10:26:
Herkenbaar Mija, maar ik heb mezelf wel altijd behoed voor een -wij-tegen-de-boze-wereld (i.c.man)-. Ik beschouw mezelf als degene die de kinderen moet helpen om te leren omgaan met de complexiteit van hun leven. Dat vraagt net ets anders dan hun comfortzone zijn.
Tsjor
Helemaal waar! Voor mij is die comfortzone lange tijd een basiskamp geweest, van waaruit ze de wereld ‘aankonden’. Vader bood die comfortzone soms minder. Ze hebben het echt heel goed gehad bij hem maar het was soms ook ingewikkeld.
Overigens is de comfortzone bij ons thuis door omstandigheden al een aantal jaren flink afgebrokkeld. Voor een van mijn kinderen is juist het verblijf bij vader nu een veiliger, rustiger plek. Ik ben oprecht blij dat ze daarop kan terugvallen al vind ik het ook pijnlijk dat ik het haar niet kan bieden zoals ik dat zou willen. Maar het is zoals jij zegt: het leven is complex en je kunt geen beloften doen die je niet kunt waarmaken of zaken gladstrijken, je verstoppen of afzetten tegen de boze binnen- of buitenwereld. Ze moeten leren naar bevinden te handelen en daar hun weg in te zoeken.
tsjor schreef op 04-06-2022 om 10:26:
Herkenbaar Mija, maar ik heb mezelf wel altijd behoed voor een -wij-tegen-de-boze-wereld (i.c.man)-. Ik beschouw mezelf als degene die de kinderen moet helpen om te leren omgaan met de complexiteit van hun leven. Dat vraagt net ets anders dan hun comfortzone zijn.
Tsjor
Ik ben het maar deels met je eens Tsjor want het is ook een bepaalde opvoedstijl die je hanteert. (Gescheiden gezin of niet)
Je kunt ook juist zo’n comfortabele veilige cocon inzetten om de wereld buiten goed aan te kunnen gaan. Is in veel situaties en bij veel kinderen wat meer nodig dan bij anderen maar het is mi niet per definitie een slecht uitgangspunt. Meer een andere benadering.