Ik kan niet meer

Temet schreef op 15-06-2022 om 15:09:

"De tijd zal het moeten uitwijzen, of hij op een constructieve manier vertrekt binnen de tijd die de rechter hem heeft gegeven. Ik hoop het voor alle betrokkenen."

Ik ook. Maar ik zou mevrouw Krul evengoed aanraden om alvast wat geld opzij te leggen voor de slotenmaker om na zijn vertrek (hopelijk vrijwillig maar desnoods met behulp van "de sterke arm") onmiddellijk alle sloten te vervangen waarvan hij een sleutel heeft. Meteen doen, niet aankondigen, niet overleggen, en niet verontschuldigen.
Mogelijk is het weggegooid geld. Maar zie het als een verzekering, daarvan ben je ook blij als je hem niet nodig hebt, ook al betekent dat dat je eigenlijk premie hebt betaald voor niks.

En in dezelfde wantrouwende trant nog even doorgaand: breng persoonlijke spullen en belangrijke papieren alvast buiten de woning. Voor het geval dat ex rond de deadline ineens letterlijk of figuurlijk wild om zich heen gaat slaan.

Cilinders vervangen is genoeg, dat valt qua kosten vaak erg mee. Draai de cilinder er uit, en meet hoe lang hij is.

https://cilinders.onlinedeurbeslagshop.nl/cilinder-opmeten
Dan weet je welke nieuw cilinder je nodig hebt. Dan kun je bij de praxis/gamma etc een nieuwe kopen.

Hoe je je cilinder uit het slot haalt en een nieuwe plaatst zie je in dit filmpje:

Ik ben verder niet zo heel handig, maar cilinders vervangen kan ik zelf.

Misschien even contact opnemen met de wbv? Misschien kunnen zij zijn sleutels in ontvangst nemen en anders cilinders wisselen? Het zou kunnen dat zij ze weer kunnen hergebruiken. Als hun woningbezit groot genoeg is, is het geen probleem om ze er elders weer in te zetten. 

Toen mijn ex met veel bombarie vertrok, heb ik stiekem, terwijl hij boven spullen in een koffer aan het smijten was, onze huissleutel van zijn sleutelbos gehaald en er een andere (een oude, die er een beetje op leek) voor in de plaats gehangen. Ik was bang dat hij anders zomaar ineens midden in de nacht aan mijn bed zou staan. Dat probeerde hij gelukkig niet en hij is er nooit achtergekomen dat ik dat gedaan heb. Op een gegeven moment, toen hij weer wat was afgekoeld, heeft ‘ie me de bos teruggegeven. 

Nou omdat ik in de omkeerde situatie heb moeten vertoeven met de kinderen en ook een die de dupe was terwijl het haar vader niet is, kan ik niet zo medelijden hebben met dat dakloze verhaal. Als hij goed uit elkaar wil gaan kan hij ook zelf uit logeren gaan bij een vriend of collega, de onwil zal wel voortkomen uit de onwil van moeten scheiden maar toch… als hij geweld op voelt komen dan mag je toch zo verstandig zijn daar zelf voortijdig in te grijpen op jezelf. 
Nu moet MK steeds zelf de keuze maken omdat zij wel bij zichzelf nadenkt en dan maar even uitblaast elders. Dat is bewonderingswaardig maar ook de verstandigste zijn, ondanks dat ze ook zijn verdriet en gedrag kan teruglijden naar twee schuld in een geschil. 
Er niet gewoon zwart gezien een oplossing komen en daarom ligt die datum er ook. Als hij in een opvang komt is er nog een bed, hij kan toch zelf ook naar een wijkteam of een hulporganisatie gaan om hem te helpen om iets beters te verzinnen. Dus MK ik vind nog steeds knap hoe je handelt 

Ik heb hier ieder even weekend drie onbeslapen bedden en evt. een campingbedje. Dus voel je vrij om eens een weekend bij te tanken. Met of zonder kinderen. Niet direct in de buurt van Breda, maar als je de merwedebrug over bent, sta je al bijna op de stoep 😜

Wat naar. Ik begrijp het wel. Je staat al zo lang onder heel veel spanning, druk en stress dat geen normaal mens dat vol kan houden. Het is voor niemand fijn. Voor jou niet, voor je ex niet, voor de kinderen niet. Goed dat je hier hulp bij vraagt. Het is geen excuus om te schreeuwen tegen je kinderen, maar soms gebeurt het voor je er erg in hebt en verlies je je zelfbeheersing omdat je lontje meer dan opgebrand is. 
Ik hoop vooral voor jullie dat er snel rust komt. En berusting in de situatie bij je ex. Want jullie moeten toch nog een heel aantal jaren met elkaar samen ouders van de kinderen zijn. 

Nee maar dat bedoel ik ook. Het is bijna logisch dat je op een gegeven moment niet meer normaal reageert. Je reageert normaal op een situatie die onhoudbaar is. Dat is precies waarom ik vaker heb gezegd ga desnoods in een opvang. Niet gezellig maar wel rust. Je kunt daar direct hulp krijgen ook. Het is allemaal niet ideaal. Het gaat om de stapjes om weer rust en ruimte te krijgen. Die ruimte is nu ruimschoots overschreden.
De man ziet in dit verhaal niet waar hij teveel is, die onvolkomenheid pak jij erbij en dat breekt op. Hoe lang nog voor hij wat anders moet hebben? Kijk reeel of je dat gaat halen

Goed gedaan. Ik lach alleen om wijkagent en veilig thuis. Die kun je gelijk afstrepen, dan moet er eerst iets gebeuren heb je niets aan. Als je zorgen hebt en iets verwacht heb je meest kans bij gemeente en ach laat de wmo nou ook onder de gemeente vallen sinds 2015. En het klinkt stom maar de situatie nog een beetje aandikken helpt ook. Anders zelfde verhaal en moeten eerst de vellen erbij hangen. Ik hoop dat je kennis de zet kan geven en geen ijdele hoop is. Het systeem is verrot want sinds de gemeente alles moet oplossen is daar het vat ook leeg halverwege het jaar. 
Wat mij de opvang in heeft geholpen is maatschappelijk werk maar dat was voor 2015 en daarom gelukt. Nu is jouw ex degene die de opvang in moet en voor hetzelfde geldt dat jij daar nul invloed op hebt gezien de wet op de privacy en je je daar niet mee mag bemoeien. Blijft over zelf de opvang tijdelijk in gaan, want 1 september moet hij. Vraag is of hij er dan nog uitgezet moet worden, sommigen mensen gaan namelijk alsnog niet. Straks moet je daar nog een gerechtelijke deurwaarder bij inzetten vanuit de rechter want soms zijn mensen echt geestelijk ver heen en ben je nog erop aan het wachten en aanpassen totdat er nog drie x is gezegd dat hij eruit moet. 
Tell me, soms kun je beter alles loslaten en gewoon zelf opnieuw elders beginnen. Hoef je niet ergens op de wachten, bijstand van rechters te vragen. Je gaat gewoon zelf weg en je kijkt voorlopig niet meer om. Ik weet het, ik ben getekend door een persoon die na bijna tien jaar van geen ophouden weet, ook niet nadat hij een huis heeft dankzij mij, dit jaar een keer geen lbio, meewerkt omdat nu zijn gezag op het spel staat en hij geen contact met kind meer heeft en ik hem moet mailen als blijk van goede wil. Dikke vinger, als je je leven en blik op vooruit wilt wacht je toch niet meer op de goede wil die de ander blijkbaar 0,0 heeft. Trek je conclusies en wat is jou je rust waard, het huis? Of kun je je geluk ook putten uit een rustig bestaan, al is het op de Noordpool in in iglo ijskoud? Als hij er maar niet is. Dat moet je je nu ook echt gaan afvragen. Afhankelijk zijn van een ambtenaar of zelf je grens verleggen? Heb je nog zelf naar andere woonruimte gekeken? 

Klopt Nobody is ook hard en oneerlijk en onrechtvaardig. Daarin is mijn mening niet anders dan tien jaar geleden. Maar de hardheid heeft mij een hoop inzicht gegeven. 
Stel je krijgt gelijk van de rechter, dan heeft MK en wacht op die datum en geloof me 1 september duurt lang én schept verwachtingen van het recht. Maar het recht is krom. Hij is niet weg want er is geen opvangplaats, moet hij dan onder de brug? Of hij gaat pertinent niet, ondanks uitspraak. Of hij gaat maar komt elke dag haar en de kinderen bezoeken buiten de regeling om. Wat heb je dan aan die woning?
Een woning is maar een woning. Ja het is belachelijk dat hij er in zit ipv een vrouw met de kinderen als hij niet gaat en zij wel als het onveilig wordt. Maar je kunt in onrecht blijven hangen of hem het gunnen en zelf opnieuw beginnen. Als ik terugdenk aan hoe oneerlijk zit ik ook weer te janken. Maar ik denk al een hoop jaren succes met het huis en vier lege slaapkamers dankzij mij. Waarschijnlijk zijn de grootouders op kosten gejaagd en kan meneer geen eens de huur betalen. Ipv dat de grootouders loslaten en contact met kleinkind zoeken lekker je eigen kind helpen. Ik kan overal opnieuw boos over worden hoe hij en zijn familie het moeten doen. Is niet mijn zaak meer. Het is maar voor paar mensen zielig en dat zijn de kinderen. En ja is zielig voor MK maar blijft wel vader van je kids en hij kan er ook wonen met de kinderen heel sec gezien. 
Als ik MK was en ik vind een tweekamerflat, gingnik daarheen met de kids. Ja beroerd maar beter voor de rust. Mijn studio in de opvang was een kamer met een stapelbed en een kleine kamer met een tweepitskooktoestel en een bank wat tevens mijn bed was. Je krijgt hulp bij een woning vinden, kinderen kinder naar een programma en je kunt zelf weer ademen. Ik kon ook naar een boetseerclubje of praten met andere schrijnende gevallen. Ik was zelf al met urgentie bezig en zat er uiteindelijk maar een maand of twee. Er woonden mensen al langer als een jaar. Je ziet gevallen die zelf ook geen oplossing willen of zo onveilig hebben als ze naar huis zouden gaan dat ze in het ziekenhuis belanden of we geweest zijn. Bij mij was duidelijk dat ik me dat niet zou laten gebeuren. Ik heb die opvang geslikt, wat het me gaf was veiligheid en rust en dat ik nooit meer een man mij de les laat lezen. Liever nooit meer een partner dan nog een vent die mijn kinderen uit hun veilige omgeving trekt. Ik heb nog een keer moeten verhuizen omdat de rechtbank mijn geheime adres eventjes had uitgetypt aan vader. Die heeft de laatste verhuizing betaald en ik woon nu bijna 7 jaar in hetzelfde huis en ik laat me er niet meer wegjagen, dat was de laatste x. Ik heb dan nu ook een camera en geleerd dat anderen maar weggaan voor mij en ik me niet blijf aanpassen aan mijn omgeving. Een harde les, soms nog. Want ik blijf een onzekere vrouw die anderen niet tot last wil zijn. Dat heb ik namelijk net zoals MK ook gehad bij mijn ouders tijdelijk. Iedereen die overbelast raakt gezien het systeem dat niet werkt wordt een tikkende tijdbom. Nu komt de moeder van MK straks weer onder druk, hetzelfde liedje speelt weer af. En allemaal omdat er twee mensen uit mekaar moeten en er niemand ingrijpt voor er een dooie valt. 
Tenzij je aandikt dan maak je nog kans maar met dit verhaal zijn er veel schrijnendere gevallen die voor je op de wachtlijst staan. Nou ga er maar aan zoals nu. Je hebt altijd zelf een keus, ook al wil je iets niet opgeven en doet het pijn, spullen zijn maar spullen. Ik heb vrouwen gezien die hun kleren elke dag wasten omdat ze elke dag hetzelfde moesten dragen, want ook geld hadden ze niet. Zat allemaal vast. 

Kan de stichting Parents House niets betekenen voor je man, mevrouw Krul?
https://www.parentshouses.nl/
Sini