Ik kan niet meer
Even van me af schrijven...want echt, ik kan niet meer.
Nog drie maanden tot mijn ex het huis uit moet zijn. Hij is actief aan het zoeken geloof ik, maar ja, de huidige woningmarkt werkt niet mee.
Ondertussen laat hij mij alles alleen doen (kinderen en huishouden), maar doet hij ook nog eens moeilijk over alles waarin overleg echt nodig is. De spanningen in huis zijn om te snijden, communicatie is minimaal en snauwerig, en hoe meer ik mijn grenzen aangeef, hoe bozer hij wordt.
Ik loop bij maatschappelijk werk en heb ze van de week gevraagd of het echt moet escaleren voordat we hulp krijgen.
Ik ben weer een paar keer in het weekend naar mijn moeder gegaan, maar dat heen en weer sjouwen met de spullen van mij en de kinderen breekt me ook echt op. Alles komt op mijn schouders. Ik ben van 's ochtends 6 tot 's avonds 22u in touw en heb geen enkel moment om te ontspannen. 's Nachts zijn de kinderen ook regelmatig wakker. Soms lukt het me om te vertrekken zonder de kinderen voordat ex zelf weg gaat, en dan heb ik wat uurtjes voor mezelf. Maar dat is niet structureel en veroorzaakt weer veel spanningen bij mij: lukt het wel of lukt het niet?
Vandaag heb ik een oproep geplaatst voor tijdelijke woonruimte, al is het maar een maand of zo. In het uiterste geval moet ik toch maar bij mijn moeder gaan zitten, dan zijn we in ieder geval uit de spanningen. Maar ik heb eerder met de kinderen bij haar gezeten, en dat was voor iedereen teveel. Ze is 70 en al 20 jaar alleen, plus de scheiding en al mijn emoties trekken ook een enorme wissel op haar waar ze dan nooit even afstand van kan nemen.
Het zijn maar drie maanden, maar zoals het nu gaat, is dat veel te lang.
Ha! Mevrouw Krul kon niet meer maar heeft haar mojo alweer terug 💪🏻. Geweldig, die belronde. Je weet het immers nooit, hoe ineens een koe een haas vangt. Ik hoop dat de wethouder het verschil gaat maken. Ik duim!
Mija schreef op 22-06-2022 om 00:39:
Ha! Mevrouw Krul kon niet meer maar heeft haar mojo alweer terug 💪🏻. Geweldig, die belronde. Je weet het immers nooit, hoe ineens een koe een haas vangt. Ik hoop dat de wethouder het verschil gaat maken. Ik duim!
Vooralsnog heb ik van niemand iets gehoord. Dus ik heb geen idee of het verschil maakt. Ik hoop het maar! Eigenlijk wil ik terug naar huis, maar ik merk dat ik ook heel nerveus word van alleen maar zijn troep en energie in huis. Dus zelfs als hij er niet is.
Sinilind schreef op 21-06-2022 om 22:44:
Kan de stichting Parents House niets betekenen voor je man, mevrouw Krul?
https://www.parentshouses.nl/
Sini
Helaas zitten die niet bij ons in de gemeente, of zelfs in de buurt. We hebben wel een project waarbij gescheiden mensen kunnen inwonen bij een particulier. Maar daar mogen dan geen kinderen bij slapen of zo.
Eppos schreef op 21-06-2022 om 21:39:
Klopt Nobody is ook hard en oneerlijk en onrechtvaardig. Daarin is mijn mening niet anders dan tien jaar geleden. Maar de hardheid heeft mij een hoop inzicht gegeven.
Stel je krijgt gelijk van de rechter, dan heeft MK en wacht op die datum en geloof me 1 september duurt lang én schept verwachtingen van het recht. Maar het recht is krom. Hij is niet weg want er is geen opvangplaats, moet hij dan onder de brug? Of hij gaat pertinent niet, ondanks uitspraak. Of hij gaat maar komt elke dag haar en de kinderen bezoeken buiten de regeling om. Wat heb je dan aan die woning?
Een woning is maar een woning. Ja het is belachelijk dat hij er in zit ipv een vrouw met de kinderen als hij niet gaat en zij wel als het onveilig wordt. Maar je kunt in onrecht blijven hangen of hem het gunnen en zelf opnieuw beginnen. Als ik terugdenk aan hoe oneerlijk zit ik ook weer te janken. Maar ik denk al een hoop jaren succes met het huis en vier lege slaapkamers dankzij mij. Waarschijnlijk zijn de grootouders op kosten gejaagd en kan meneer geen eens de huur betalen. Ipv dat de grootouders loslaten en contact met kleinkind zoeken lekker je eigen kind helpen. Ik kan overal opnieuw boos over worden hoe hij en zijn familie het moeten doen. Is niet mijn zaak meer. Het is maar voor paar mensen zielig en dat zijn de kinderen. En ja is zielig voor MK maar blijft wel vader van je kids en hij kan er ook wonen met de kinderen heel sec gezien.
Als ik MK was en ik vind een tweekamerflat, gingnik daarheen met de kids. Ja beroerd maar beter voor de rust. Mijn studio in de opvang was een kamer met een stapelbed en een kleine kamer met een tweepitskooktoestel en een bank wat tevens mijn bed was. Je krijgt hulp bij een woning vinden, kinderen kinder naar een programma en je kunt zelf weer ademen. Ik kon ook naar een boetseerclubje of praten met andere schrijnende gevallen. Ik was zelf al met urgentie bezig en zat er uiteindelijk maar een maand of twee. Er woonden mensen al langer als een jaar. Je ziet gevallen die zelf ook geen oplossing willen of zo onveilig hebben als ze naar huis zouden gaan dat ze in het ziekenhuis belanden of we geweest zijn. Bij mij was duidelijk dat ik me dat niet zou laten gebeuren. Ik heb die opvang geslikt, wat het me gaf was veiligheid en rust en dat ik nooit meer een man mij de les laat lezen. Liever nooit meer een partner dan nog een vent die mijn kinderen uit hun veilige omgeving trekt. Ik heb nog een keer moeten verhuizen omdat de rechtbank mijn geheime adres eventjes had uitgetypt aan vader. Die heeft de laatste verhuizing betaald en ik woon nu bijna 7 jaar in hetzelfde huis en ik laat me er niet meer wegjagen, dat was de laatste x. Ik heb dan nu ook een camera en geleerd dat anderen maar weggaan voor mij en ik me niet blijf aanpassen aan mijn omgeving. Een harde les, soms nog. Want ik blijf een onzekere vrouw die anderen niet tot last wil zijn. Dat heb ik namelijk net zoals MK ook gehad bij mijn ouders tijdelijk. Iedereen die overbelast raakt gezien het systeem dat niet werkt wordt een tikkende tijdbom. Nu komt de moeder van MK straks weer onder druk, hetzelfde liedje speelt weer af. En allemaal omdat er twee mensen uit mekaar moeten en er niemand ingrijpt voor er een dooie valt.
Tenzij je aandikt dan maak je nog kans maar met dit verhaal zijn er veel schrijnendere gevallen die voor je op de wachtlijst staan. Nou ga er maar aan zoals nu. Je hebt altijd zelf een keus, ook al wil je iets niet opgeven en doet het pijn, spullen zijn maar spullen. Ik heb vrouwen gezien die hun kleren elke dag wasten omdat ze elke dag hetzelfde moesten dragen, want ook geld hadden ze niet. Zat allemaal vast.
Ik ga niet met de kinderen naar de opvang. Hoe naar ook, als mijn ex daar terecht zou komen, is het zonder de kinderen. Hij is volwassen en in staat om te dealen met dit soort ingewikkelde dingen, en anders om er hulp bij te vragen.
Wel reageer ik nu ook op flats in de loting. Niet voor mezelf. Stel dat ik wel op een eerste plek eindig, en ex niet, dan ga ik net zolang smeken bij de woningbouwvereniging tot we mogen ruilen van huis. Dan zou de flat dus op zijn naam worden gezet.
Ondertussen wacht ik nog op een reactie vanuit de gemeente, maar het is nog stil. Ik ga zo zelf bellen.
Ik hoop het voor je. Mag ik concluderen dat je de keus maakt het zelf op te lossen via via, eerlijk is wel dat ik je weinig kans geef. Zou mooi wezen als iedereen die iemand bij de gemeente kent voorrang krijgt en direct een verklaring waarom mensen die op hun beurt wachten lang bezig zijn. Zeg dit niet om je te kwetsen, want als het zo erg is moet je serieus genomen worden door de gemeente of je ze nu persoonlijk kent of niet.
Maatschappelijk werk is de ingang en daar aandikken dan kans dat het sneller gaat. Veilig thuis en politie forget it. Ik zat gister stalkers te kijken en de dame in kwestie zat verborgen daar hielp veilig thuis nog mee maar de gek loopt lekker vrij door te gaan met banden lek steken en bedreigen. Een stel dat de dame eerst opving waren de dupe. Aangiftes blijven liggen en veilig thuis gaat zeker niets doen. Weer de bevestiging dat zelfs als er al genoeg gebeurt je beter zelf ergens anders een leven kan beginnen want niemand helpt je. Ook in dit geval deed het programma de ogen niet openen bij de dader
Je zegt ik ga smeken dat hij dan die woning krijgt, dit zegt alles over wat jij wilt behouden en hem helpt aan zijn probleem. als je straks wilt dat hij op eigen benen staat moet je niet zijn probleem in stand houden. Hij moet het zelf gaan leren wat niet hoeft als jij het voor hem doet. Hij kan ook zelf op vakantie dus dit lijkt me ook prima. Dus kun je gewoon blijven wachten tot 1-9! Je hebt toch gelijk gekregen. Kijk goed wat jou nu helpt MK.
Eppos schreef op 22-06-2022 om 15:44:
Ik hoop het voor je. Mag ik concluderen dat je de keus maakt het zelf op te lossen via via, eerlijk is wel dat ik je weinig kans geef. Zou mooi wezen als iedereen die iemand bij de gemeente kent voorrang krijgt en direct een verklaring waarom mensen die op hun beurt wachten lang bezig zijn. Zeg dit niet om je te kwetsen, want als het zo erg is moet je serieus genomen worden door de gemeente of je ze nu persoonlijk kent of niet.
Maatschappelijk werk is de ingang en daar aandikken dan kans dat het sneller gaat. Veilig thuis en politie forget it. Ik zat gister stalkers te kijken en de dame in kwestie zat verborgen daar hielp veilig thuis nog mee maar de gek loopt lekker vrij door te gaan met banden lek steken en bedreigen. Een stel dat de dame eerst opving waren de dupe. Aangiftes blijven liggen en veilig thuis gaat zeker niets doen. Weer de bevestiging dat zelfs als er al genoeg gebeurt je beter zelf ergens anders een leven kan beginnen want niemand helpt je. Ook in dit geval deed het programma de ogen niet openen bij de dader
Je zegt ik ga smeken dat hij dan die woning krijgt, dit zegt alles over wat jij wilt behouden en hem helpt aan zijn probleem. als je straks wilt dat hij op eigen benen staat moet je niet zijn probleem in stand houden. Hij moet het zelf gaan leren wat niet hoeft als jij het voor hem doet. Hij kan ook zelf op vakantie dus dit lijkt me ook prima. Dus kun je gewoon blijven wachten tot 1-9! Je hebt toch gelijk gekregen. Kijk goed wat jou nu helpt MK.
Even voor de duidelijkheid: dat rondbellen doe ik niet voor mijn ex, maar voor de kinderen. Die zijn de grootste slachtoffers als het een keer echt uit de hand loopt. En een woning voor ex zou het risico op zo'n escalatie aanzienlijk verkleinen, of zelfs teniet doen. En ja, ik weet dat de kans op een woning meer dan minimaal is. Maar niets doen is geen optie.
Kinderen hebben niets aan strijd tussen ouders om een woning, die willen ook rust en een moeder die het loslaat.
Eppos schreef op 22-06-2022 om 20:33:
Kinderen hebben niets aan strijd tussen ouders om een woning, die willen ook rust en een moeder die het loslaat.
Sorry, maar ik vind dit echt misplaatst commentaar. De strijd is al gestreden, het huis is aan mij toegewezen. Ik heb alleen te maken met een ex die er niet mee om kan gaan. Ik blijf uit de strijd door steeds naar mijn moeder te gaan. En dat is duizend keer beter dan ze uit hun vertrouwde omgeving trekken en in een opvang gaan zitten met ze. Ik snap eerlijk gezegd werkelijk niet hoe je dat als een betere optie ziet.
nou ik merk dat je dit niet trekt maar als je uitleg wilt. Jij trekt ze nu constant uit de omgeving door dan naar je moeder te gaan en daar weer bij te tanken van alles totdat je moeder weer aangeeft dat zij overloopt en dan ga je weer terug naar het huis waar je rechtop hebt. Ik snap je wel maar kun je dit ook zien?
ga weg en kom 1 september terug met de uitspraak in de hand. Hij mag daar nu net zo lang nog zijn en je wil hem helpen om zsm jouw huis zonder hem met de kinderen te krijgen. Indirect help je ze allemaal incl. jezelf maar waarom schrijf je hier steeds weer? Omdat er steeds spanning is. Die ontstaat steeds weer. Dan is mijn advies ga naar een tijdelijke plek tot je terug kan. De kinderen moeten steeds mee in dit verhaal dat jullie elkaar niet trekken.
Eppos schreef op 22-06-2022 om 20:43:
nou ik merk dat je dit niet trekt maar als je uitleg wilt. Jij trekt ze nu constant uit de omgeving door dan naar je moeder te gaan en daar weer bij te tanken van alles totdat je moeder weer aangeeft dat zij overloopt en dan ga je weer terug naar het huis waar je rechtop hebt. Ik snap je wel maar kun je dit ook zien?
ga weg en kom 1 september terug met de uitspraak in de hand. Hij mag daar nu net zo lang nog zijn en je wil hem helpen om zsm jouw huis zonder hem met de kinderen te krijgen. Indirect help je ze allemaal incl. jezelf maar waarom schrijf je hier steeds weer? Omdat er steeds spanning is. Die ontstaat steeds weer. Dan is mijn advies ga naar een tijdelijke plek tot je terug kan. De kinderen moeten steeds mee in dit verhaal dat jullie elkaar niet trekken.
Mijn moeder is voor hen een vertrouwde omgeving, daar zijn ze blij. En nee, ideaal is het niet, maar nog steeds duizend keer beter dan de opvang. Ik heb gekeken naar een tijdelijke plek voor drie maanden, maar die kon ik niet vinden. Geen betaalbare, in ieder geval. Ik heb overwogen om op huizen te passen, maar dan gaan we van adres naar adres en dat is al helemaal onrustig voor iedereen.
Na een week bij mijn moeder kan ik het weer even aan, dus dan is het weer betrekkelijk rustig. En als de spanningen oplopen, ben ik weg voordat het echt klapt. En dan zijn de kinderen blij, want zij merken niets van de ruzie en gaan gewoon fijn een paar nachtjes bij oma logeren.
Het is een drama om nu een huis nodig te hebben. Niet alleen voor de soon to be exman van Mevrouw Krul, maar voor honderden duizend mensen die te klein wonen, of statushouders die niet uit de opvang kunnen, of....
Voordat ik bij mijn man introk had ik weer bijna 10 jaar wachttijd, en dacht: ach mocht het ooit misgaan heb ik zo weer een huis. Ik heb uit nieuwsgierigheid gekeken (ben erg gelukkig hoor, ik hoef geen nieuw huis!) maar inmiddels ben ik overal nummer 150 zo veel mocht ik willen reageren, waar ik een jaar geleden als nummer 3 of 4 op de lijst was. Kopen kan alleen met twee keer boven modaal, en dan nog.
Ik zou echt niet bezig zijn met eerlijk of niet eerlijk zijn in dit geval, maar gewoon aan alle touwtjes trekken waar je aan kan trekken Mevrouw Krul. Het is heel makkelijk om de moraalridder te spelen vanaf de veilige zijlijn van een anonieme forum.
Sterkte
Sini
MevrouwKrul schreef op 22-06-2022 om 20:53:
[..]
Mijn moeder is voor hen een vertrouwde omgeving, daar zijn ze blij. En nee, ideaal is het niet, maar nog steeds duizend keer beter dan de opvang. Ik heb gekeken naar een tijdelijke plek voor drie maanden, maar die kon ik niet vinden. Geen betaalbare, in ieder geval. Ik heb overwogen om op huizen te passen, maar dan gaan we van adres naar adres en dat is al helemaal onrustig voor iedereen.
Na een week bij mijn moeder kan ik het weer even aan, dus dan is het weer betrekkelijk rustig. En als de spanningen oplopen, ben ik weg voordat het echt klapt. En dan zijn de kinderen blij, want zij merken niets van de ruzie en gaan gewoon fijn een paar nachtjes bij oma logeren.
Ja ik denk dat de kinderen in deze onstabiele situatie het meeste hebben aan ten minste een ouder die zo laag mogelijk in haar stresslevels zit als mogelijk is in deze toestand. Ideaal is het niet maar het is nog maar even en de vakantie komt er aan. Wanneer vertrekt ex naar het buitenland?
MRI schreef op 22-06-2022 om 21:29:
[..]
Ja ik denk dat de kinderen in deze onstabiele situatie het meeste hebben aan ten minste een ouder die zo laag mogelijk in haar stresslevels zit als mogelijk is in deze toestand. Ideaal is het niet maar het is nog maar even en de vakantie komt er aan. Wanneer vertrekt ex naar het buitenland?
Volgende week vrijdag. De oudste dochter gaat mee, wat voor haar feest is. Nu alleen hopen dat Marokko niet ineens de grenzen dichtgooit vanwege het toenemende aantal coronabesmettingen 😱
Zelf ga I'm half augustus nog tien dagen weg. Dus in feite zijn het nog maar zes weken die we echt samen moeten uitzitten. Niet veel, gelukkig, maar tegelijkertijd realiseer ik me dat het kleinste vonkje al een grote ontploffing ten gevolg kan hebben. En dan is zes weken echt heel erg lang.
Maar goed, er is weer even wat lucht gecreëerd door dat weekje bij mijn moeder.
Als je gelukkig getrouwd was en een dak boven je hoofd hebt kun je makkelijk praten. De titel zegt genoeg. De oplossing is proberen zo vol te houden. Duin ik wens je oprecht veel sterkte MK de komende zes weken.
Vanuit eigen ervaring vraag ik mij iets af en wil dat nu het feitelijk nog "maar" 6 weken zijn delen.
Stel dat iets van je inzet effect heeft hoe gaat je ex dat oppakken, gaat dat niet weer extra verwijten naar jou opleveren?
Hoe klein de kans ook is maar stel je krijgt een appartement geregeld en het is niet naar zijn zin dan heb jij het geregeld en kan hij het jou verwijten.
Als de procesregiseur oid in actie komt en hem aanspreekt of nog zwaarder heb jij het gedaan.
Zelfs als er niets gebeurd maar hij merkt dat je ergens mee bezig bent is dat voor hem al een signaal.
Ik begrijp je wanhoop, het belang van de kinderen enz en het is zijn verantwoordelijkheid hoe er mee om te gaan maar die pakt hij nu ook al niet en zijn die 6 weken het waard? Jullie willen er samen blijven zijn voor de kinderen maar als dit een extra ballast wordt gaat het lastiger worden. De hele situatie is onrechtvaardig, je hebt het huis gekregen maar dat is met deze lange termijn een zure overwinning en met mijn vraagstelling suggereert dat jij je weer onderwerpt. Helaas kan ik je geen goed advies geven en maak ik het nu nog verwarrender.
Mijn ex en ik deden dit al jaren naar elkaar en mijn ex noemde ook vaak in het belang van de kinderen, regelmatig gesteund/bevestigd door hulpverlening, jeugdzorg enz. Ondanks inzet er mee te stoppen blijft het regelmatig wederzijds terugkomen en doen zelfs de kinderen het na. Bij mij is de emotionele band met de kinderen vernietigd en de enige oplossing om de verwijten enz te stoppen, mij voor af te sluiten en de kinderen er tegen te beschermen is alle banden en contact met mijn ex en kinderen te verbreken.