Ik weet het even niet, verhuisde vader en pubers

0 euro

Ik heb zelf een 0 euro abonnement, dan is het per uur wat duurder, maar als je hem toch maar 1x per maand nodig hebt, denk ik dat dat het goedkoopste is. Toen ik vaker met die kinderen rondreed naar clubjes en zo, betaalde ik 15 euro per maand en lagere rijkosten. En nooit zelf naar de garage hoeven o.i.d.!

inderdaad

Huurauto of deelauto via Greenwheels. Wat het makkelijkste en/of goedkoopste is voor zijn situatie.

Maar ja, als hij niet *wil* lenen, wil hij dan wel huren/delen?

Ik ga

Ik ga dit zeker even opgooien, al ben ik bang dat de borg van de auto hem zal weerhouden. Maar dat weet ik pas als ik het heb genoemd.

Inderdaad

Kan me alleen aansluiten bij bovenstaand. Maak het niet jouw probleem. Vader heeft zich de praktische problemen - en de consequencies - zelf op de hals gehaald.

Heb zelf ervaring met een vader die op ruim 2 uur openbaar vervoer afstand ging wonen en twee pubers. Hij haalde ook wel op, maar de auto-tijd was ook bijna 2 uur. In de praktijk verwaterde de weekend-om-de-week regeling dan ook al vrij vlug. Werd meer een weekend om de zoveel weken. Plus af en toe in de schoolvakanties en een etentje met vader als hij toevallig iets hier in de buurt moest doen.

Paasei

Maar hoe ging je dan om met je eigen weekenden? Ik heb sinds een half jaar een nieuwe vriend, en we vinden het fijn om ook eens een weekend samen te zijn, bij hem thuis, zonder mijn kinderen erbij. Het is toch heel anders als ze erbij zijn.

Andere situatie

Ik zat in een wat andere sitatie toen, waardoor ik in de praktijk eigenlijk al de dagelijkse zorg voor de kinderen had. Voelde me eigenlijk meer weduwe dan gescheiden. Ik heb dan ook altijd zonder problemen de volledige zorgtaak op me genomen. 24/7. Als kinderen een keer naar vader gingen was dat 'meegenomen'. Als ik er tenminste niet teveel zorg om had.

Toen ik mijn huidige partner leerde kennen moest deze dus mijn 'weduwe'status accepteren. Ofwel; weinig tijd zonder kinderen. Gelukkig waren het al pubers en die worden steeds uithuiziger, met een eigen leven met vrienden, sport etc. Partner is -noodgedwongen- wel eerder aan ze voor gesteld dan we misschien anders hadden gedaan. Gelukkig is het altijd goed gegaan. En partner was een blijvertje..

Kan me voorstellen dat jij wel een keer even wilt opladen, zeker gezien de zorg voor het zieke kind. Ik zou proberen daar een andere oplossing voor te zoeken (opa en oma?) En niet te veel te rekenen op vader.

Ik snap dat je daar af en toe wrokkig over bent. Was ik ook. Het is ook allemaal niet eerlijk.. ik had mijn kinderen graag een verantwoordelijke vader gegund. Maar het was niet anders. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

Paasei

Nieuwe partner weet ook hoe de vork in de steel zit hier hoor, en gelukkig accepteert hij dit ook. Hij is dan ook geregeld hier. Desalniettemin is het gewoon fijn als we een weekendje samen zonder kinders kunnen hebben.
Een ‘nieuw leven opbouwen’ gaat ook wel, het gaat alleen iets anders dan anders.

Eerlijk gezegd

Eerlijk gezegd zit ik toch een beetje op een andere lijn en vind ik dat het probleem soms wel heel gemakkelijk bij de vader wordt neergelegd (in dit topic). De vader heeft een oplossing, de kinderen kunnen met het ov. Persoonlijk kan ik dat niet zo’n probleem vinden.

De kinderen vinden het niet leuk, maar het zijn pubers. Als het niet het vervoer is, dan is wel iets anders het probleem. Ze willen eigenlijk op vrijdagmiddag nog liever met schoolgenoten de stad in, ze willen een bijbaantje op zaterdag of ze kunnen zich bij vader minder goed voorbereiden op een toetsweek. Ze zullen hoe dan ook steeds meer willen doen wat ze zelf willen. Ze willen niet naar vader als ze eigenlijk zouden moeten gaan of andersom juist als dat niet de bedoeling is. Volgens mij moet je dan gewoon niet zo krampachtig vast houden aan dat convenant. Waarom meteen extra alimentatie als ze later gaan? En dat vrije weekend, jammer, dan maar een dagje korter.

Bedoel het echt niet gemeen naar jouw TO, maar ik vind het gewoon een gezamenlijk probleem, waar je dus ook samen uit moet komen. Je vrije weekend kan ik me heel goed voorstellen, heb hier de afgelopen 4 jaar 1 keer een avondje voor mezelf gehad, omdat mijn ex de kinderen niet wil opvangen. Je kunt mensen echter niet dwingen, exen niet en pubers ook niet.

Pubers

Houd er rekening mee dat je dochters steeds meer een eigen leven gaan leiden, waarin hun ouders eigenlijk van ondergeschikt belang zijn. Hun eigen sociale kring wordt veel belangrijker. En als vader dan zo ver weg woont dat ze, wanneer ze bij hem zijn, niet meer mee kunnen doen in die kring ze al snel geen zin meer zullen hebben om naar hem toe te gaan. Zeker als papa dan ook nog in een plaats woont waar voor hen niks is. Mijn ex verhuisde naar een heel klein dorp. Met niks in de buurt en zelfs slecht internet.. drama.. Ze waren het al snel beu.

Troost je maar met het idee dat je ex het over hemzelf heeft afgeroepen en nu een deel van je dochter's jeugd gaat missen. En richt je op het idee hoe je kinderen daarin te begeleiden.

Anoniem

Ik vind jouw reactie vrij kort door de bocht. Hij heeft idd een oplossing. Eentje waarvan hij weet dat de kinderen het niet leuk vinden. En daar gaat het me om. Hij doet waar hij zin in heeft en boeit hem niet zo wat de consequenties zijn.
Dat mijn kinderen zelf hun gang gaan de komende jaren is niet relevant, dat begrijp ik ook wel. En ik hou me wel aan het convenant omdat ik anders over mijn eigen grenzen ga. Ik heb al vermeld toch dat mijn kinderen voor alles gaan? Dus mocht het zo zijn dat ze echt niet meer willen ga ik ze niet dwingen.

Anoniem

En een dagje minder weekend, ja dat is prima maar waar haal ik dan de rust voor mezelf?
Sorry ik vind dat je heel makkelijk praat anoniem. Word er zelfs een beetje kribbig van.
Ik ben 4/5 dagen weg van 8-18.30 en dan is het t makkelijkste om een dagje minder weekend zonder kinderen als prima te accepteren. Nee dus.

Hoezo?

Hoezo is mijn reactie kort door de bocht en aanleiding om zo kribbig te reageren? Zo bedoel ik het niet namelijk.

Misschien had ik het al geschreven, maar ik ben zelf ook alleenstaande moeder met 2 pubers en nog een kind dat bijna gaat puberen. Mijn ex Is 4 jaar geleden vertrokken en heeft sindsdien de kinderen nog nooit opgevangen. Familie en vrienden heb ik hier in de buurt niet en de afgelopen 4 jaar heb ik slechts 1 keer een avond voor mezelf gehad. Kinderen samen iets langer alleen thuis laten is gegarandeerd ruzie. Geloof me, ik kan me echt wel voorstellen dat iemand af en toe een keer de tijd voor zichzelf nodig heeft. Die heb jij in ieder geval wel.

Maar is de tijd voor jouzelf zo belangrijk dat als je kinderen echt die kant niet op willen, dat ze dan toch moeten?

En je kinderen vinden de oplossing van hun vader niet prettig? Dus dan moet vader maar dingen veranderen? Moet alles de kinderen helemaal naar wens worden gemaakt? Ik zit daar toch wat anders in. Ik heb heel veel voor mijn kinderen over, maar wij hebben bijvoorbeeld niet eens een auto. Mijn kinderen hebben ook lang niet altijd zin om weer ergens met de trein heen te gaan, maar soms moet je je gewoon aanpassen aan de omstandigheden en niet alle omstandigheden hoeven bij de kinderen aangepast te worden.

Nou

De ouders zijn gescheiden, daar hebben de kinderen geen verantwoordelijkheid voor. De kinderen onder druk zetten om het maar met vader uit te zoeken die niet thuis geeft, moeder geeft ook niet thuis, vind ik niet kunnen. Er zou toch in elk geval 1 volwassene moeten zijn die er gewoon voor ze is.

Anoniem

Nee als het er op aan komt mogen ze van mij thuis blijven. Graag zelfs want dan ben ik van het geneuzel af. Maar dat kan/mag niet. Ik mag mn kinderen niet thuis houden want dan ben ik diegene die de afspraken niet nakomt...

AnneJ

Ik geef wel thuis, de vader in dit geval niet, of niet echt. Ik probeer dit op te lossen maar dat gaat niet zo makkelijk...

"kan/mag niet"

Het kan zijn dat ik iets heb gemist, ik heb niet alle postings in dit draadje gelezen. Maar even een juridisch praatje.

Een omgangsregeling geldt en daar moeten mensen zich aan houden. Tot zover de theorie. Maar de praktijk is soms weerbarstig. Omstandigheden veranderen, en wat een goede regeling was in 2014 is dat misschien niet meer in 2018. Om allerlei redenen.

Als een ouder de omgangsregeling niet meer nakomt met een beroep op die veranderde omstandigheden, en de andere ouder is het daar niet mee eens, dan zal die andere ouder desnoods naar de rechter kunnen stappen. Dat doet natuurlijk lang niet iedereen. Maar hoe dan ook: als de zaak voor de rechter komt, dan zal die op basis van de huidige omstandigheden oordelen. Waarbij kinderen van 12 jaar en ouder ook hun zegje mogen doen.

Wil je het als ouder helemaal netjes doen, dan dien je zelf een verzoek tot wijziging van de omgangsregeling in, maar je kan ook gewoon uitleggen waarom de oude regeling niet meer werkt en dan afwachten.

Met alimentatie ligt het anders: als die door de rechter is vastgesteld, kan de beslissing door de deurwaarder ten uitvoer worden gelegd zolang er geen nieuwe alimentatie is vastgesteld. Maar dat is een geldvordering, en dan is tenuitvoerlegging een stuk eenvoudiger. Op kinderen is het lastig beslag leggen.

Groeten,

Temet

Temet

Bedankt voor je uitgebreid reactie Temet.
Ik heb inmiddels vader 2 berichten gestuurd of hij data in de groep wil gooien om een en ander te bespreken maar hij negeert de berichten. Ik wacht nog even af en dan schakel ik de mediator in. Misschien dat hij dan de ernst van de zaak in ziet. Anders weet ik het ook niet meer...

ernst?

"Misschien dat hij dan de ernst van de zaak in ziet."

En toch hè... hoe groot is het probleem nu eigenlijk? We hebben het over pubers. Die een keer i.p.v. de auto met het OV moeten reizen. En dan die avond om 21 uur arriveren.

Ja, het is ongetwijfeld best vervelend. Het is natuurlijk fijn als je met de auto wordt opgehaald. Maar het probleem is zo groot als je het zelf maakt. Reizen met de trein is natuurlijk helemaal geen ramp, en dat doen ze op de zondag ook al. Een boek mee, opgeladen telefoon, eventueel een laptop, huiswerk... Treintijd kun je over het algemeen nuttiger besteden dan autotijd.

Dat de kinderen er even van balen: logisch. En dat mag. Maar jij kan ze niet behoeden voor tegenslag zo nu en dan. En dat hoef je ook helemaal niet. Er is feitelijk niet zo veel aan de hand toch? (en volgens mij al helemaal geen reden om aan te nemen dat dit het einde van de omgangsregeling betekent).

Bicyclette

Het is de combinatie van alles. Het niet nakomen van de gemaakte afspraak, dat hij voor het vervoer zou zorgen.
Ik moet na mijn werk naar huis, de kinderen ophalen, meteen door naar het station, en ben om 20.00 weer thuis.
Het gegeven dat de kinderen pas rond 21.00 daar zijn terwijl ze normaal rond etenstijd daar zijn. Dat ik moet vliegen op mijn ‘vrije’ avond zodat hij niks hoeft te regelen voor die dag zodat zijn vriendin de auto eventueel in nood kan gebruiken.

Het daadwerkelijke probleem is niet immens groot, dat geef ik toe. Toch vind ik dat het zijn taak is dit op te lossen maar aangezien de kinderen van hier naar daar reizen word het nu wel mijn probleem gemaakt.

De ernst van de zaak bedoel ik mee dat hij naar mijn idee niet snapt dat hij er heel makkelijk vanaf komt.
Maar misschien moet ik zoals hier al werd genoemd me er maar in berusten dat ik de situatie niet kan veranderen (en dat het gewoon een egocentrische paardekop is)

het staat symbool

voor vanalles en dat moet je loslaten.
als je nu eens alle woorden in dit draadje in Word kopieert en er drie mantra's/acties uithaalt en die boven je bed hangt.
Laat Los is namelijk heel makkelijk gezegd.
Maar je moet vooral die onderliggende emoties loslaten.

En vooral deze: "Ik moet na mijn werk naar huis, de kinderen ophalen, meteen door naar het station, en ben om 20.00 weer thuis.
Het gegeven dat de kinderen pas rond 21.00 daar zijn terwijl ze normaal rond etenstijd daar zijn. Dat ik moet vliegen op mijn ‘vrije’ avond zodat hij niks hoeft te regelen voor die dag zodat zijn vriendin de auto eventueel in nood kan gebruiken."

Jij *moet* dit niet. Jij vindt dat dit goed is voor je kinderen. Nou ik denk dat andere dingen beter zijn voor je kinderen. Ik denk dat zij denken dat jij het vervelend voor hen vindt, dat ov-gebeuren, en dat ze daarom moeilijk doen. Maar eigenlijk vind je andere dingen moeilijk en dat zien/voelen zij niet. Dus jij denkt dan weer dat je kinderen het echt moeilijk vinden en zo draai je fijn door in een cirkel.

Hij bestaat niet, behalve op de momenten dat hij wel bestaat en iets doet/als je contact hebt. Verder zou je van hem niets hoeven verwachten.
Da's ook duidelijker naar je kinderen toe.

gr Angela

20:00 valt wel mee toch?

Ik vind het wel mee vallen.

Dat is voor mij elke dinsdag het geval en op de vrijdagen dat dochter naar vader gaat ben ik pas om iets voor 9 thuis en moet dan nog eten. En in de maanden dat de training en later en langer is ben ik niet voor half 10 thuis.

Ook ik kom uit mijn werk, pik dochter op, heb dan even om boodschappen te doen, nog te werken of een stukje te wandelen en dan door naar haar vader te brengen. Op dinsdagen werk ik tot 5 uur, ben 15 minuten thuis waarin ik even iets aan het eten voorbereid, om half 6 in de auto, training tot half 8, 8 uur thuis, en om even voor half 9 zitten we aan tafel. Dochter gaat dan om kwart over 9 naar bed.

Op de vrijdagen werk ik tot kwart voor 5, om 5 uur in de auto naar de training, training tot 7 uur, kwart over 7 in de auto, om 8 uur (als er geen files staan) bij haar vader, kwart over 8 daar weer weg, even 9 uur weer thuis. In mei en juni duurt de training tot 8 uur.

Eten jullie de andere dagen zo vroeg dan? Wij eten ook als we niets te doen hebben niet voor half 7, 7 uur.

Bespreken

Lijkt me lastig dit soort 'bespreken'. Lijkt me handiger dat je een voorstel doet. Eigenlijk vind je dat vader het op moet lossen, dus geef je je idee over het huren van een greenwheels of zoiets door.

Hij mag best iets voor zijn vriendin over hebben maar hier gaan zijn kinderen toch wel voor? Vader los het anders op.

Verder ligt het aan jou hoe ver je wil gaan.

Laat je de kinderen zelf eten en breng je ze zodra je uit je werk komt naar het OV? Leg je daar dan ook bij neer. Mits de kinderen meewerken en zolang ze meewerken.

Heb je geen zin in het gedoe op de vrijdagavond dan geef je aan dat je het niet doet. Met het risico dat je de rest van het weekend gewoon de kinderen hebt.

Je kunt ook het meest extreme voorstel neerleggen: jij doet niets, hij komt de kinderen maar halen en anders blijven ze gewoon bij jou, en kijkt hoe vader jou en de kinderen nog tegemoet kan komen.

Maar maak zelf voorstellen, onderhandel en ga er ook achter staan.

Bespreken. En wat verwacht je dan van een gesprek? Het moet wel ergens concreet over gaan en vooral gaat het over wat jij wil en niet (meer) wil. En wat daar de consequenties van zijn voor jou en voor hem.

Anders gaat zo'n gesprek nergens heen en kom je er ontevreden en boos uit en je blijft de verantwoordelijkheid bij de ander leggen.

Angela

Hij bestaat niet, behalve op de momenten dat hij wel bestaat en iets doet/als je contact hebt. Verder zou je van hem niets hoeven verwachten.
Da's ook duidelijker naar je kinderen toe.

Bedankt, hier moet ik iets mee gaan doen.

Kaori

Bedankt voor je reactie, maar ik vind 21.00 wel te laat.
Dat jullie voor deze constructie hebben gekozen dat is prima natuurlijk. Ik heb dat niet en vind het ook niet ok.
Sporten en training volgen vind ik ook totaal iets anders, dit doe je voor de kinderen. Als je niet hoefde deed je het ook niet toch?

AnneJ

Ik kan iets met je reactie, dankje.
Grenzen aangeven en niet afwijken anders loopt het straks helemaal anders.

Bespreken moet wel, want in het op staan nog afspraken die al lang niet relevant meer zijn....
Andere omgangsregeling, van toen hij nog in dezelfde plaats woonde. We hebben mondeling afgesproken dat hij de kinderen zou halen en zondag met de trein terug zouden. Daarom wil ik rond de tafel en zaken op papier krijgen. Hij wilde dat destijds niet omdat m dat geld ging kosten. Ik wist destijds niet dat ik kon ‘eisen’ dat ik het op papier wilde. Maar nu loopt het toch stroef en kan het alle kanten opgaan en wil ik zaken vast op papier hebben.

denk het wel

Als dat nodig is om 2 dagen zonder kind te zijn heb ik dat er voor over. Als er geen training tussen zou zitten zou ik het ook doen want het is ook voor dochter.

Op papier is leuk, maar ook dan kun je het niet afdwingen. Alleen alimentatie is via het LBIO af te dwingen mits het door de rechter bekrachtigd is.

Hoe oud zijn de kinderen, want je hebt het over pubers, dat kan 12 zijn maar ook 17.

Kaori

Dat is t, ik ben niet 2 dagen zonder kinderen dan, ik werk op zaterdag als zij er niet zijn. De vrijdagavond due ik anders ‘vrij had’ lever ik er op in.
Maar dat is een discussie zonder eind natuurlijk, ik heb dit nodig en doe er alles voor om het zo te houden.

Vanuit jezelf

Niet verwijtend bedoeld wat ik zeg, dus ga het je niet aantrekken, maar in je berichten valt me op dat je erg vanuit jezelf redeneert en dan lijkt te proberen een oplossing voor je ex te bedenken. Jij vindt 21.00 bijvoorbeeld te laat, ik vind dat wel meevallen en je en je ex misschien ook wel. Vroeg me inderdaad af hoe oud de kinderen waren, bij pubers ga ik in ieder geval uit van middelbare school leeftijd, maar dat is nog breed.

Zelf zou ik proberen mijn mening er buiten te laten. Hier heb ik namelijk de ervaring dat de kinderen anders mijn mening gaan echo-en en daar heeft niemand baat bij. Bovendien geef je ze alleen maar munitie voor als ze geen zin hebben. Je geeft al aan dat ze vaak geen zin hebben, dus die dingen komen vast ook wel een keer van hen, maar als jij er wat soepeler in staat, maakt dat het gemakkelijker.

Verder zou ik de oplossing niet zo zeer bij je ex proberen te zoeken. Ik zou hem juist niet snel voorstellen om Greenwheels te nemen, maar ik zou meer kijken wat ik zelf kan doen. Stel dat ik het een probleem zou vinden dat ze om 21.00 aan kwamen en dat ik het ook vervelend zou vinden dat ik dan pas om 20.00 thuis was, dan zou ik kijken hoe dat anders kan. Moeten de kinderen bijvoorbeeld per se wachten tot jij thuis bent? Zit school niet meer in de buurt van een station? Zouden ze bijvoorbeeld vanuit school op de trein kunnen stappen? Heb je iemand in de omgeving die ze die ene keer naar het station kan brengen? Het eten hoeft ook niet te wachten tot 21.00. Ze kunnen thuis wat eten of die ene keer per maand onderweg.

Als jij wilt wilt dat ze wachten tot jij thuis bent (of als dat om een andere reden moet), zul je daarmee moeten handelen. En als jij ze op die vrijdagavond niet naar het station kunt brengen en zij willen niet zelf gaan, kun je dat aan je ex doorgeven, als hij volgens de afspraken verantwoordelijk is voor het vervoer. Ik zou dan niet richting hem in gaan vullen hoe hij dat moet oplossen, maar wel aangeven dat ik het niet kan.

Geenidee

ik zat net nog even te denken, maar dat mijn kind niet bij mij is is meestal vooral MIJN belang en niet haar belang. Als het voor mijn belang is zou ik haar ook naar opa of oma of iemand anders brengen.

Tuurlijk contact met haar vader is heel belangrijk maar daar moet hij zelf voor zorgen. (Doet ie ook dus dochter gaat ook heel graag)

Haar maakt het niet uit waar ze is als ze maar niet onverwacht van de een naar de ander hoeft.
Dat ik haar naar haar vader breng is omdat het mij goed uitkomt.