Jullie ervaring uitspraak rechter
Hoi, ik ben nieuw op dit forum. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen bij uitspraak van de kinderrechter.
Sinds enkele jaren loopt het co-ouderschap tussen mij en mijn ex niet goed. 50/50 verdeling, geen alimentatie. Hij is verhuisd 35 min verderop. Beiden andere relatie. Zoon zit bij mij in Utrecht op school en is dit jaar naar de middelbare school gegaan. Heeft hier alles aan vrienden en sport. Ons eerste ouderschapsplan stamt uit 2014, maar is in de praktijk overschreven door veranderingen, ouder worden zoon en de verhuizing van vader. Mondeling en per mail zijn er wat afspraken vastgelegd maar ex wilde
deze niet officieel vastleggen in een plan. En in 2020 ging het mis. Meneer gebruikt weer het ouderschapsplan van 2014. Wanneer dat hem uitkomt. Hij ging eigenhandig een eigen draai geven aan afspraken. Zoon werd soms uren te laat teruggebracht, langer op vakantie meegenomen, niet op Moederdag teruggegeven. Anyway.. voldoende voorbeelden waar ik niet zo fijn vond.
Na stuklopen mediation heb ik een verzoekschrift ingediend. Netjes gehouden en gevraagd om vastlegging van de afspraken zoals ze al jaren worden uitgevoerd. Geen moddergooien maar een feitelijk verhaal.
Verweer stond vol beschuldigingen zonder bewijzen, en hij ging voor volledige aanpassen voor feestdagen, vakantieregeling en het halen en brengen.
Tijdens de zitting ben ik kalm gebleven. Met name ook omdat ik denk dat met modder gooien niet de route is wat de rechter waardeert. Maar ik heb met name belang van onze zoon, zijn stem, duidelijke afspraken kenbaar gemaakt. Een schikking waarbij ik akkoord ben gegaan met 4 van de 7 punten volgens zijn wensen wees hij af, het moest alles of niets zijn. Ok in gesprek met de rechter ben ik ook alsnog gaan meebuigen. Hij 0.
Ik ben benieuwd wat ervaringen zijn van andere ouders. Ik ben zelf van mening dat wanneer ik een boekje over hem had opengedaan, had makkelijk gekund, dat dit juist tegen mij gebruikt zou worden. Mijn ex is een vervelend mannetje, liegt en afspraken zijn niets waard in zijn ogen. Mijn beeld is dat hij juist in de zitting heeft laten zien 0 mee te buigen en zijn beargumentatie alleen in het teken stond van zijn wensen. “ ik wil uit eten, ik wil een borreltje drinken, ik wil dit, mijn gezin wil dat”…
Hoe is jullie ervaring met de uitkomst?
Belangrijkste voor mij is dat er zo min mogelijk contact is. Het is schadelijk en vervelend voor onze zoon. Maar om nu te zien dat alle punten straks in zijn voordeel worden uitgesproken ( incl het halen en brengen omdat hij verhuisd is, ik geen auto heb) zou ik wel zuur vinden.
Persoonlijk moet ik door de zure appel heen bijten. Ik had ook niet verwacht dat een rechter uitvoerig zou ingaan op de incidenten, maar dat zij wellicht eerder geneigd zou zijn om de huidige afspraken vast te leggen. Ik had verder ook geen zelfstandige verzoeken ingediend. Alleen zijn zelfstandige verzoeken zijn dus behandeld. Ik vond het wel raar dat hij deze nog extra mondeling kon toelichten. De laatste details voor de feestdagen zijn dus volgens zijn wensen. Ik voel mij wel de verslagen partij, geen gelijk gekregen. Ondanks ruime onderbouwing met bewijzen dat dit onze afspraken waren. Toch met zijn onderbouwing en her en der leugentjes en aandikken is zij met hem meegegaan dat dit dan de oplossing moet zijn en zelfs stond er dat dit rust zal geven.
Wanneer ik voor het brengen in hoger beroep ga dan kost mij dit zeker welweer 1500 euro. Van dat geld reist mijn zoon 3 jaar met het OV. 
Ik wacht dan liever met de middelbare school en dat het co ouderschap en tussen 2 steden reizen (3 dagen a 2.5 uur in totaal) hem de spuigaten uitkomt en hij andere woonbehoefte uitspreekt. Zowel zijn middelbare, sport en vrienden bevinden zich op enkele minuten fietsen/lopen. Hij begint nu al dat hij langer bij mij wil blijven voor zijn sociale contacten.
Mija schreef op 04-02-2023 om 10:21:
Wat rot Pawnee, dat jouw verhaal en dat van jullie zoon zo slecht uit de verf is gekomen bij de rechtbank. Ik vind je wel sterk, dat je er zo nuchter instaat en zo snel alweer oplossingsgericht kan denken. Met het OV reizen is voor een 12-jarige op zich geen probleem maar als er een makkelijker en sneller alternatief is, gaat hem dit op den duur tegenstaan. Zeker als de vriendin hem zo makkelijk zou kunnen meenemen, is het erg zuur allemaal. Raar hoor om een principekwestie te maken van iets wat gewoon (financieel) niet kan. Hoe had ex gedacht dat dat zou uitpakken dan? Ik vermoed dat dit ergens in de toekomst wel weer zal opduiken als een probleem, als je zoon er als rechtgeaarde puber geen zin meer in heeft. Dan zou zoon zelf zijn zegje moeten doen tegen de rechter, zoals Temet al suggereert. En ik zou nog eens goed analyseren wat hier nou is misgegaan, hoe die rechter kon denken dat dit een goede oplossing is voor jullie 12-jarige. Die heeft kennelijk gemist dat er geen auto is en dat hiervoor ook de financiële mogelijkheden niet zijn? Hoe kan dit?
Dank, blijven hangen in het negatieve is niet wenselijk. Dit is ook weer een nieuwe situatie. Er zijn altijd oplossingen 
hij is straks niet meer volledig afhankelijk van ons.
Het zal alleen zoon denk ik wel gaan tegenstaan. Vanaf september moet hij ook 2.5 uur reizen pd ivm school 2 dagen. Terwijl ik praktisch tegenover de school woon. Steeds vaker komt er hier een jongetje binnenlopen die zijn irritaties uitspreekt over zijn pa. Hij is dus gehoord maar gaf ook aan dat hij nu ervaart dat de rechter niet echt naar hem geluisterd heeft.
Ik denk zelf dat ik en mijn advocaat in de verkeerde hoek zaten met ons verzoekschrift. En ook tijdens de zitting heb ik benoemd geen auto te hebben. In de beschikking zelf heeft de rechter aangegeven dat onze zoon gebracht moet worden door de andere ouder en dat hij naar de andere ouder “mag”Maar er staat ook dat ik een rijbewijs heb en dit zelf moet gaan uitzoeken. Het ontbreken van een auto vond zij niet relevant. Mijn ex heeft namelijk verweer gevoerd dat ik gratis gebruik kan maken van een auto ( niet waar) flexibel ben qua werk en dat de werkelijke afstand maar 20 min met de auto is. En dat is niet waar. Het is juist een bekend traject met files. Waar je rond het tijdstip van de wisseling makkelijk 50 min over doet met de auto. Ik kreeg al een bericht dat hij niet akkoord ging met het OV. Huren van een auto gaat mij alleen voor het brengen €150 ( zonder de files) kosten. Dat gaat mij financieel niet lukken. Je kan dit ook niet van mij verwachten.
Advies van mijn advocaat: of hoger beroep. Of zo laten, en leren zelfstandig te reizen. Ivm je werk en geen auto kan hij je niet verplichten zoon hand aan hand met het OV bij hem af te leveren op exact het tijdstip.
Leuk dus die uitspraak; een principe kwestie van mijn ex en ik mag het nu gaan regelen. Maar in de praktijk is het dus onze zoon die het moet dragen. Terwijl hij juist tegen de rechter heeft gezegd dat het reizen ( beperkingen sociaal leven) hem wat tegenstaat.
Of het niet accepteren, en dan hoger beroep. Totdat dat behandeld wordt, moeten jullie je aan deze uitspraak houden, wat betekent dat je kind dan tzt uit eigen ervaring aan de rechter bij het Hof kan vertellen hoe dit in de praktijk werkt.
Of je erbij neerleggen. Dan heel snel het meerijden afbouwen, want overlast voor jou lijkt een bonus voor je ex. Als jij niet meer meerijdt, heeft de "principiële" opstelling van je ex alleen maar nadelen voor je zoon (niet voor jou). Het zal denk ik niet heel lang duren voordat zoon hem dat, al dan niet op subtiele wijze, zal laten blijken. En dan zou het mij niet verbazen als hij alsnog met de vriendin van ex kan meerijden.
Als ik hier hardop over nadenk zou ik zeggen ik breng niet en laat vrije keus aan zoon of hij wil per ov. En anders blijft hij thuis en verder niks doen. Laat ex maar weer een procedure opstarten. Waar ik dan zou verschijnen zonder advocaat. Je kan dan weliswaar niets aanleveren maar wel mondeling zeggen dat je dus moeilijk iets kunt uitvoeren wat gewoon niet kan😛. En dat zoon er dus de lul mee is. En dan moeten ze daar maar weer naar luisteren.
Zo kost het jou niks en heeft zoon zijn zin voorlopig. En jij kunt achterover leunen.
tja ik ken er zat die zich nergens aan houden. Zolang er niemand een zaak over begint gebeurt het. Dus waarom zou je iets gaan doen wat onmogelijk is? Je kunt altijd nog zeggen ja rechter, ik spaar voor een auto. Dat duurt nog een jaar voordat ik dat bedrag heb.
kleinejongen schreef op 04-02-2023 om 23:57:
Als ik hier hardop over nadenk zou ik zeggen ik breng niet en laat vrije keus aan zoon of hij wil per ov. En anders blijft hij thuis en verder niks doen. Laat ex maar weer een procedure opstarten. Waar ik dan zou verschijnen zonder advocaat. Je kan dan weliswaar niets aanleveren maar wel mondeling zeggen dat je dus moeilijk iets kunt uitvoeren wat gewoon niet kan😛. En dat zoon er dus de lul mee is. En dan moeten ze daar maar weer naar luisteren.
Zo kost het jou niks en heeft zoon zijn zin voorlopig. En jij kunt achterover leunen.
tja ik ken er zat die zich nergens aan houden. Zolang er niemand een zaak over begint gebeurt het. Dus waarom zou je iets gaan doen wat onmogelijk is? Je kunt altijd nog zeggen ja rechter, ik spaar voor een auto. Dat duurt nog een jaar voordat ik dat bedrag heb.
Dat is geen goed advies, sorry. Als je vindt dat de uitspraak fout is en je wil je er niet bij neerleggen, dan moet je in beroep. Niet in beroep gaan en ondertussen de uitspraak naast je neerleggen is een recept voor een kort geding waarna je dan veroordeeld wordt de uitspraak na te leven op straffe van dwangsommen.
Overigens: ook als een hoger beroep loopt, moet je ondertussen wel de rechtbankuitspraak naleven. Vind je dat onmogelijk, dan kan je bij het Hof vragen om voorlopig die rechtbankuitspraak op te schorten ( wat ze overigens niet heel vaak doen)
Het beste is denk ik mij neerleggen bij de uitspraak. Hoe zuur ook. Maar er is wel duidelijkheid. Zoon is op een leeftijd dat zijn zelfstandigheid ook toeneemt. En daar zit nu oefenruimte, is even spannend maar ik zie ook het positieve. Een goede aanloop richting de middelbare school. Temet, ik ben voornemens om het eerste stuk met de bus mee te reizen, vanaf de overstap zet ik hem op het laatste stukje bus. Vanaf de halte is het 2 min lopen. Het komt goed. En dan mag mijn ex lopen sputteren maar dit is wel wat haalbaar is en voor mij een oplossing zal zijn. Uiteindelijk is het alleen maar te doen om mij te zieken.
Vraag je zoon of hij goed wil opletten tijdens de hele reis, dus ook het stuk dat jij meegaat. Laat hem de leiding nemen, hij kiest de looprichtingen, hij bepaalt waar jullie instappen. Jij loopt met hem mee, niet andersom. Dit ter voorbereiding op de hele reis alleen. Hij kan dan zelf bepalen wanneer hij dat aankan.
Kijk of je net vóór 16 uur kunt vertrekken met de trein, dan is een kortingkaart voor zoon heel gunstig. Is sowieso goedkoop met 12 jaar.
Temet schreef op 05-02-2023 om 09:57:
[..]
Dat is geen goed advies, sorry. Als je vindt dat de uitspraak fout is en je wil je er niet bij neerleggen, dan moet je in beroep. Niet in beroep gaan en ondertussen de uitspraak naast je neerleggen is een recept voor een kort geding waarna je dan veroordeeld wordt de uitspraak na te leven op straffe van dwangsommen.
Overigens: ook als een hoger beroep loopt, moet je ondertussen wel de rechtbankuitspraak naleven. Vind je dat onmogelijk, dan kan je bij het Hof vragen om voorlopig die rechtbankuitspraak op te schorten ( wat ze overigens niet heel vaak doen)
In beroep moeten is wat de bedoeling is. En dat kost geld. Wenselijk is als je de weg volgt. Wat ik schreef is hardop denken. Soms houdt het ergens op. Door uit te voeren wat niet kan geef je de tegenpartij reden te denken dat je dus prima kunt uitvoeren wat de rechter vindt. Ik zou dat signaal niet willen afgeven.
Het is geen kwestie van gratis in bezwaar gaan hier. Tja is geen goed advies. Het is een belachelijke uitspraak. Dus ik dacht hardop nogmaals. De oplossing van de rechter is niet goed.
Sas-OO schreef op 05-02-2023 om 11:16:
Vraag je zoon of hij goed wil opletten tijdens de hele reis, dus ook het stuk dat jij meegaat. Laat hem de leiding nemen, hij kiest de looprichtingen, hij bepaalt waar jullie instappen. Jij loopt met hem mee, niet andersom. Dit ter voorbereiding op de hele reis alleen. Hij kan dan zelf bepalen wanneer hij dat aankan.
Thanks. We gaan hier mee aan de slag. Met name ook omgevingsbewust zijn.
even wat uitspraken onder elkaar
‘Steeds vaker komt er hier een jongetje binnenlopen die zijn irritaties uitspreekt over zijn pa. Hij is dus gehoord maar gaf ook aan dat hij nu ervaart dat de rechter niet echt naar hem geluisterd heeft.’
‘tijdens de zitting heb ik benoemd geen auto te hebben. In de beschikking zelf heeft de rechter aangegeven dat onze zoon gebracht moet worden door de andere ouder en dat hij naar de andere ouder “mag’
‘Het ontbreken van een auto vond zij niet relevant. Mijn ex heeft namelijk verweer gevoerd dat ik gratis gebruik kan maken van een auto ( niet waar) flexibel ben qua werk en dat de werkelijke afstand maar 20 min met de auto is. En dat is niet waar.’
‘Huren van een auto gaat mij alleen voor het brengen €150 ( zonder de files) kosten. Dat gaat mij financieel niet lukken. Je kan dit ook niet van mij verwachten.’
‘ Ivm je werk en geen auto kan hij je niet verplichten zoon hand aan hand met het OV bij hem af te leveren op exact het tijdstip.’
‘Leuk dus die uitspraak; een principe kwestie van mijn ex en ik mag het nu gaan regelen. Maar in de praktijk is het dus onze zoon die het moet dragen. Terwijl hij juist tegen de rechter heeft gezegd dat het reizen ( beperkingen sociaal leven) hem wat tegenstaat.’
‘want overlast voor jou lijkt een bonus voor je ex. Als jij niet meer meerijdt, heeft de "principiële" opstelling van je ex alleen maar nadelen voor je zoon (niet voor jou). Het zal denk ik niet heel lang duren voordat zoon hem dat, al dan niet op subtiele wijze, zal laten blijken.’
’ En dan mag mijn ex lopen sputteren maar dit is wel wat haalbaar is en voor mij een oplossing zal zijn. Uiteindelijk is het alleen maar te doen om mij te zieken.’
Leuk voor die jongen. Stel volwassenen die dit zo voor elkaar krijgen. Omdat pa moe wil zieken en er is nog podium voor ook.
ik vind het enorm knap van je dat je het positief ziet en je best gaat doen samen met zoon. Daar heb ik bewondering voor. En tuurlijk is het mooi dat zoon toch zelfstandig moet worden om dit te oefenen. Als dat zo was en het ging niet dat je samen met ex kon kijken naar een voorlopig HAALBARE oplossing. Of de redenen hierboven echt de bedoeling zijn je overal aan te conformeren? Maar nogmaals, sterk dat je gaat uitvoeren en dan gaat zien wat het brengt.
@kleinejongen.
Ik snap je helemaal. Ook de opsomming, ik heb na het lezen van de beschikking echt even een frustratie traan gelaten. Tranen… Hoe ga ik dit oplossen en waarom is het deze kant opgevallen. Hoe kan dit nou…. Vind het ook sneu voor mijn zoon. Die gaat denk ik in de toekomst geen gesprek meer aan met een rechter. Omdat zij toch wat anders is gaan beslissen.
Mijn vader vond al snel dat het mijn jonge advocaat was die had zitten slapen. Maar ik denk dat het niet aan de advocaat heeft gelegen. Het is de optelsom van een slachtofferrol van mijn ex en de insteek van deze rechter om een probleem op te lossen. En ik heb herhaaldelijk aangegeven het belang van mijn kind voorop te willen en vertrouwen heb in een oplossing en ik ben gaan meebuigen. Om te laten zien dat ik heel bereidwillend ben om tot een oplossing te komen. Vanuit gelijkwaardigheid, duidelijkheid en rust. De beperkingen zitten met name aan de kant van mijn ex. Niet bij mij. Hoe zuur het ook is: bij een gelijkwaardige regeling hoort dan ook de verantwoordelijkheid die ik moet nemen om te brengen. Mijn ex heeft nu een paar obstakels minder. Ik heb er eentje bij. Maar ik geloof wel in verantwoordelijkheid nemen en de boel oplossen. En die toelichting heb ik ook mijn zoon gegeven. Problemen kan je oplossen. Er staat nadrukkelijk in de beschikking dat wij moeten samenwerken, belang van onze zoon voorop en wat prettig is voor hem. Maar de vraag of hij onze zoon ( 5 min met de auto) kan oppikken bij de bus om de overstap van 20 min te verkorten wordt resoluut afgewezen. Het zegt alles over zijn rancune.
Uiteindelijk is zijn leven ( school, sport en sociaal) bij mij. Uiteindelijk met een jaar of 2 komt er een moment dat hij als tiener er anders over gaat denken. En de huidige regeling niet meer haalbaar is.
Dat denk ik ook, dit is niet de oplossing, maar tijdelijk gehoor aan de uitspraak cq vader die dit nodig heeft.
Het siert je ook dat je oplossingen ziet en zoekt en ook zoon hiervan getuigt. Dit is hoe het leven soms even gaat en doorgang vinden. Wil gewoon benadrukken dat je je niet in alle bochten gaat wringen die een procedure als uitkomst heeft. En dat doe je ook want die auto komt er niet, dit is wat je wel kunt en dat doe je.
Zet hem op Pawnee, ik raak er ontroerd van. Dat is misschien wel door de gekte die ik ook heb gehad met zulke vergelijkbare moetjes. Het moet maar je vraagt je af wie dit heeft bedacht.
Ik wens je zoon veel wijsheid. En dat hij maar het positieve van jou mag zien.
Sas-OO schreef op 05-02-2023 om 11:18:
Kijk of je net vóór 16 uur kunt vertrekken met de trein, dan is een kortingkaart voor zoon heel gunstig. Is sowieso goedkoop met 12 jaar.
Helaas dat is niet meer zo, het moment van uitchecken is bepalend. Met een kortingskaart mag je niet reizen tussen 16 en half 7.
Kinderen Mogen zelfstandig met een railrunner reizen. Id is niet verplicht wel verstandig.
En daarna in de daluren de jongerendagkaart voor 12 tot 19 jarigen a € 7,60 per dag
Ysenda schreef op 05-02-2023 om 15:11:
[..]
Helaas dat is niet meer zo, het moment van uitchecken is bepalend. Met een kortingskaart mag je niet reizen tussen 16 en half 7.
Dat is balen. Tja, dan vertrekt hij om half 7 😆.