Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Kids weten nog van niets

Een maand geleden liet mijn man mij na een festival weten dat hij me na 13 jaar en 3 kindjes ging verlaten voor een andere vrouw. We zaten wel in een dipje in onze relatie, maar dit zag ik niet aankomen. Omdat hij onze kids nog de geplande vakantie naar Frankrijk gunde (we vertrekken op 21 juli) moest het nog voor iedereen verborgen blijven. Mijn ouders en mijn teamleidster wisten het wel onmiddellijk, want ik kon gewoon niet werken en heb haar meteen uitgelegd waarom. Gelukkig was en is ze heel begripvol. Mijn man is ondertussen al een weekend (kids waren op vakantie met de grootouders) en 2 nachten naar haar geweest, terwijl ik alleen achterbleef in ons huis. Wij wonen in Belgie, zij in Nederland. Nu heeft hij een huurhuis gevonden waar hij na onze terugkomst van Frankrijk wil intrekken. Hij wil ons huis ook zo snel mogelijk verkopen. Ik eet bijna niets meer, heb constant paniekaanvallen over hoe de kids gaan reageren, waar en hoe ik een huurhuis kan vinden dat ik kan veroorloven, maar ook vooral de eenzaamheid. Hij wil de kids de helft van de tijd. En het ergste is dat ik hem nog steeds graag zie, zelfs nu zou ik hem zo terugnemen. De gedachte dat hij bij een andere vrouw is, is emtioneel heel zwaar. Ik kan me op dit ogenblik echt niet voorstellen hoe ik hier over raak...


Bijtje82

Bijtje82

19-07-2022 om 08:36

Wat klote voor je. Heeft hij wel een woning in de buurt? Heeft die andere vrouw kinderen? Stel dat ze serieus zijn, hoe ziet hij een co-ouderschap dan voor zich? Blijft hij in België of Nederland? 
Weet niet hoe het in België geregeld is, maar hier krijg je als partner minimaal x periode de tijd om een huis te vinden. Een ex kan je er niet zomaar uit zetten. 

Maar als jij je zo voelt, trek jij die vakantie naar Frankrijk wel?
Ik snap dat het leuk is voor de kinderen. Maar als jij er onderdoor aan gaat, is de vraag of dit wel te doen is.

verdeel de dagen op vakantie. De ene dag gaat hij op stap met de kinderen, de andere dag jij. Stel dat als randvoorwaarde.
gr Angela

Juist op vakantie gaan de kinderen merken dat er iets aan de hand is. Je kunt elkaar niet ontlopen dus al snel is het duidelijk dat er een bepaalde sfeer hangt, ook als je doet alsof alles normaal is. Als je wel een poging doet om elkaar te ontlopen, zoals om en om apart iets met de kinderen te gaan doen in plaats van samen als gezin, dan wordt het nóg duidelijker dat er iets niet pluis is. Ik zou het hen vertellen en ik zou ook zeker die vakantie annuleren. Of hoop je hem tijdens de vakantie nog op andere gedachten te kunnen brengen ? Zo van: kijk eens hoe leuk en goed ons gezinnetje is en kijk eens wat je allemaal kapot maakt ? 
hoe begrijpelijk ook, zo’n strategie gaat waarschijnlijk niet werken en levert jou en de kinderen alleen maar meer pijn op. Zij zullen er ook niets van begrijpen. Wel op vakantie met elkaar en na de vakantie is papa ineens verdwenen en heeft hij opeens een ander huis en een andere vrouw. Ze zullen zich misschien afvragen of hij vanwege hen is vertrokken omdat ze een keertje vervelend waren tijdens de vakantie. 
Ik zou het ze vertellen TO. 

Kun je niet alleen met de kinderen, zonder hem op vakantie naar Frankrijk?

Wauw....hij loopt natuurlijk een paar passen op je voor omdat hij al een tijdje een ander heeft. Wat een rotstreek. Maar hij kan niet van de eisen dat je meegaat op vakantie en doet of je neus bloedt. Wat een enorme egoist is dit zeg. Ik zou inderdaad de vakantie annuleren en de kinderen vertellen wat er aan de hand is. Anders wordt dit de meest vreselijke vakantie effer!!
Hij kan en mag je ook niet zo maar het huis uitzetten, zo lang jij niets anders hebt. Dus laat hem je maar helpen om iets te vinden.
Wat een rotsituatie: ik wens je heel veel sterkte.

Wat een zware tijd voor je, Vlaamse! Je ex zit heel erg in de 'ik-modus', hij heeft dit waarschijnlijk al enige tijd doordacht maar voor jou is het onverwacht. Hij heeft een voorsprong op jou, en kan, nu het hoge woord eruit is, niet wachten om zijn plannen uit te voeren. Hij gaat daarbij compleet aan jou emoties en praktische problemen voorbij. 10 jaar geleden zat ik in hetzelfde schuitje als jij nu, het is erg herkenbaar. Mijn tips: trap op de rem, neem de tijd om te overdenken wat jij wil, accepteer dat je hem kwijt bent (serieus, iemand die jou zo aan de kant zet, die wil jij toch zelf ook niet meer?), dus onderhandel/laat jouw stem horen i.p.v. je te laten overrompelen, lik daarna je wonden en maak nog iets moois van de rest van je leven. Accepteer dat je het niet precies zo kan krijgen als je het hebben wil, hij zou dat in het beste geval ook moeten doen, en hou vooral het welzijn van de kinderen als prioriteit. En dus niet blijven vechten om op die manier een soort van wraak te nemen. Beste 'wraak' is weer gelukkig te worden, werk daaraan (het kan, als het mij is gelukt dan kun jij dat ook!) Zo'n vakantie, dat gaat natuurlijk een groot toneelstuk zijn en niet lukken. Dat is een vorm van martelen als je het mij vraagt, je kunt met goed fatsoen niet van iemand verlangen om gewoon op vakantie te gaan alsof er niets aan de hand is terwijl haar wereld net is ingestort. Tijd om aan jezelf te denken. Ik wens je veel wijsheid en sterkte.

Wat een rotstreek! Ik zou hier ook niet in meegaan, het niet vertellen. Hij vraagt het onmogelijke van je. En straks hou je 3 weken toneelspelen niet vol, hangt er een rotsfeer, en dan denken de kinderen ook nog dat het heel logisch is dat hun vader jou niet meer ziet zitten...!

Ik zou hem zeggen dat hij vandaag nog de kans krijgt om samen met jou, op zijn eigen manier te vertellen wat er aan de hand is, en dat jij het anders morgen zelf doet. Hij kan niet van jou verwachten dat je je groot houdt. Jij hebt er recht op om in te storten. De vakantie zou ik inderdaad annuleren, of misschien kunnen jullie halverwege afwisselen. Frankrijk is aan te rijden lijkt me. Maar misschien is het wel heel fijn voor jou om in je eentje lekker hele dagen toe te kunnen geven aan je verdriet. Probeer te voelen wat goed is voor jou. Al weet ik maar al te goed dat er nu niks goed voelt...

Als hij zo graag bij die andere vrouw is, laat hem dan ook gaan. Hij kan dan niet meer bij het gezin zijn. Keuzes hebben consequenties, geen beter moment dan dit voor hem om dat te leren. Hij kan niet van het ene bed naar het andere hoppen. Dat is gewoon geen optie. Maak hem dat goed duidelijk. Als hij kiest voor haar is het ook over bij jullie thuis. 

Verder: (nog) geen paniek. Als hij graag wil scheiden mag hij het ook regelen. Dus laat dat lekker bij hem. Maar probeer zelf wel ook wat zaken snel te regelen, want een man die al een andere vrouw heeft zal jouw welzijn niet als hoogste prioriteit hebben. Dus leg zsm vast wat de stand van zaken is wat betreft geld en zo. Maak afdrukken van de bankafschriften, en maak een inventarisatie van alles wat jullie hebben dat van waarde is. Huis, auto, kunst, juwelen etc. Dateer die en teken die allebei. Zodat helder is hoeveel bezit er is, en hij niet alvast al het spaargeld wegsluist. Ook al denk je dat hij dat nooit doet, hij zal echt de eerste niet zijn!

Verder is het verstandig om ondersteuning voor jezelf te regelen. Zoek mensen in je omgeving die je kunnen helpen met praktische dingen en mee kunnen denken over de juridische kant van een scheiding. Samen sta je sterker, en jij bent in al je emoties waarschijnlijk niet stabiel genoeg om dit zakelijk te bekijken. En zo moet je het wel beschouwen als het straks zover is. Trouwen is een zakelijke overeenkomst, en scheiden is dus het ontbinden van een zakelijke overeenkomst, maar het is verdomd moeilijk om de emoties erbuiten te laten. En dat is niet in je voordeel. Wanneer hij dan aankondigt dat hij stappen heeft gezet richting scheiding, zoek jij voor jezelf een goede advocaat. Want in een situatie als deze is een mediator meestal weinig zinvol. Jij hebt iemand nodig die voor jouw belangen opkomt, niet iemand die zorgt dat jullie er samen uitkomen.

En wat Madee zegt is heel erg waar! Jij bepaalt het tempo van alles wat er nu verder gebeurt. Jij hebt nogal wat te verwerken, hij loopt lichtjaren op je voor. Dus laat je niet pushen en niet haasten. Overdenk alles goed en neem alle tijd die je nodig hebt.

Maar dat is allemaal van later zorg. Eerst de inventarisatie van jullie bezittingen en de mededeling aan de kinderen en de vakantie. Dat is allemaal al heftig genoeg. Heel veel sterkte! En weet dat je meer aankunt dan je nu denkt. Je bent veel sterker dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Je overleeft dit, je komt er doorheen en er overheen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het niet ontzettend zwaar gaat worden, maar er komt echt, heus, een dag dat je weer kunt lachen en genieten. Dikke knuffel!

Die vakantie zou ik niet zien zitten. Kinderen merken het echt wel als het zo slecht met jou gaat. En als je geen kinderen zou hebben, ging je ook niet op vakantie met iemand die je net had gedumpt. Hij vraagt wel heel veel van jou wat hij redelijkerwijs niet kan vragen en denkt alleen maar aan zichzelf en wat hij wil. 
De vraag is of co-ouderschap mogelijk is. Afstand is daarin een belangrijk punt. 
Sterkte in ieder geval.

'Hij wil ons huis ook zo snel mogelijk verkopen.' Als het huis op beider naam staat kan hij dat niet doen zonder toestemming van jou, hij zal dan eerst naar de rechter moeten gaan. Als jij het huis niet kunt overkopen zal er toch een keer, ooit, een verkoop plaatsvinden. Noteer alvast wat er nu aan hypotheek is en kijk in de buurt wat huizen ongeveer waard zijn. Dan weet je of jij het eventueel kunt overkopen (de helft van de overwaarde moet je dan kunnen lenen of hebben) of wat je overhoudt na verkoop (de helft van de overwaarde. Althans, zo is het in Nederland geregeld.

Tsjor

7 jaar geleden stond ik er ook zo bij. Man vertrok van de ene op de andere dag naar 'een vriend', want hij wilde scheiden. Compleet uit het niets, mij verbijsterd achterlatend. Bij die vriend is hij 2 weken geweest en toen ingetrokken bij zijn vriendin, toen kwam ik er dus achter dat hij een ander had.
Wat anderen al schrijven, neem de tijd, zoek alles rustig uit, verzamel vrienden en vriendinnen om je heen die met je meedenken, doe niets overhaast.
Misschien een hart onder de riem, na een tijdje wilde ik mijn man niet meer terug, iemand die zó met je omgaat, die je zó verraadt. 
Ik heb het heft in handen genomen, heb heel mijn financiële toestand uitgezocht, had overzicht, en verrassend genoeg, ik vermaakte me eigenlijk prima alleen, (echt dat went) en ja een jaar gescheiden te zijn kwam ik een leuke man tegen, waar ik nu dus al 6 jaar mee ben, iemand die me wél ziet staan en lief en betrokken is. 
Achteraf is dit dus helemaal niet zo erg geweest, maar toen vond ik dat wel hoor.

Die vakantie zou ik écht niet doen, daar kan je niet van genieten, dat toneelspelen is niet vol te houden. Misschien hoop je dat je man op deze manier weer bij je terugkomt, maar het kan ook zo zijn dat hij de hele dag met haar aan het appen en bellen is...daar wil je toch ook niet bij zitten?

Leene

Leene

20-07-2022 om 00:42

Nou TO ik hoop dat je inmiddels duidelijk heb kunnen maken dat jullie zo niet op vakantie kunnen.
Wat een sukkel trouwens, dat hij denkt dat dat nog lukt. Dan heb je echt niet in de gaten hoe stom je bezig bent en geef je blijk van egoïsme en bitter weinig inzicht.
En inderdaad laat je niet pushen... 
Ga op je strepen staan. Wat nou zo snel mogelijk huis verkopen. Dat gaat zomaar niet. 
wat nou co-ouderschap. Prima als jullie dat geregeld krijgen maar dan moet de Nederlandse madam naar België komen want als je te ver uit elkaar woont gaat dat niet lukken. 
Die man van jou gaat nog lelijk opkijken als hij er achter komt dat het niet zo makkelijk geregeld kan worden als hij wel denkt.
maar jij zit nu met het verdriet en de emoties.
Heel veel sterkte en zoek hulp, huil uit bij een ander maar houd je rug recht bij hem.

Vlaamse

Vlaamse

21-07-2022 om 05:58 Topicstarter

dank jullie wel voor al jullie reacties, ik dacht eerlijk dat er niemand zou reageren. Zoals je kan lezen, is mijn zelfvertrouwen op dit punt bijna nihil. We zijn dus op reis vertrokken. Ik ben zwak, ik weet het, maar ik doe het niet om hem proberen terug te krijgen. Ik ken mijn man, zijn besluit staat vast. Maar dit zijn de laatste 11 dagen met mijn hele gezinnetje voordat het allemaal voorbij is. Omdat ik besef dat ik het zo zwaar heb en het niet alleen aankan, heb ik wel al een afspraak bij een therapeut kunnen regelen voor half augustus. 

De week dat de kids bij mij zijn, zal "zij" op dinsdag en woensdag in zijn huis telewerken, en van woensdagavond gaat hij naar haar in Maastricht. Hij zei me dat de kindjes altijd op de eerste plaats komen. Dus ik vroeg hem, wat als ze je nodig hebben of iets uit je huis? Oh, zei hij, dan rij ik wel even over en weer, het is maar een uurtje... Hij gaat ginder een (half) nieuw leven uitbouwen, ik vrees voor wat een impact dit kan hebben op de kids.

Het doet deugd te lezen dat jullie erna weer gelukkig zijn geworden, en zelfs een nieuwe liefde hebben gevonden. Alleen blijven zie ik, op dit moment, niet zitten. Maar zoals jullie zeiden, ik probeer me sterk te houden!

Wat verschrikkelijk naar wat je overkomt.

Ik wens je een bijzondere afscheidsvakantie als gezin toe. 

Alle respect voor je keuze, blijf doen wat voor jou goed voelt. Ook als je de vakantie niet volhoudt, kun je nog naar huis. Dat is geen zwaktebod. Co- ouderschap als hij daar in M. gaat wonen, gaat niet lukken. Puur praktisch, met school, clubs en vriendschappen vd kinderen gaat dat niet werken. Gun hem die vrijheid dan van een nieuwe leven, dan zijn de kinderen de helft van het aantal weekenden en de helft vd vakanties bij hem en kun jij ook een echt nieuw leven opbouwen. Heel veel sterkte, en huil ook eens even lekker uit bij muziek of zo, is goed voor je! Ik kom hier ook regelmatig langs, dus ook hier kun je je ei kwijt als je dat wilt. Knuffel!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.