Mijn ex wil opeens minder alimentatie betalen

Lijkt mij ook niet

http://www.scheidslijn.nl/kinderalimentatie-en-de-nieuwe-partner#

"Door het opnieuw gaan samenwonen wordt de draagkracht van de alimentatiegerechtigde hoger omdat de nieuwe partner meebetaalt aan de woonlasten. Dit wil echter niet zeggen dat hierdoor minder kinderalimentatie betaald hoeft te worden omdat de alimentatieplichtige nog steeds zijn eigen aandeel in de kosten van de kinderen moet blijven voldoen. "

Volgens dit artikel maakt het dan wel weer uit als je opnieuw gaat trouwen.

"Als er sprake is van een nieuw huwelijk dan ontstaat de zo genaamde stiefouderverplichting. Hierdoor kan mogelijk de hoogte van de kinderalimentatie wijzigen."

https://www.lbio.nl/berekenen-van-alimentatie/veelgestelde-vragen

"Hoe wordt de berekening gemaakt?
De alimentatie wordt berekend op basis van de draagkracht van de alimentatieplichtige en de behoefte van de alimentatiegerechtigde."

Waarom alimentatie bij co ouderschap?

Als er co ouderschap is heb je kind toch allebei de helft van de tijd? Verder kosten als kleding, school noem maar op gewoon 50/50. Dan is alimentatie helemaal niet nodig

yvonne

als er een groot inkomensverschil is is alimentatie bij co-ouderschap heel normaal. Daarbij is co-ouderschap een omgangsregeling en geen financiele regeling. Die zaken regel je los van elkaar. De afspraak kan dus best zijn dat to financieel verantwoordelijk is voor alle zaken.
Een regeling die over het algemeen tot de minste discussies leidt.

Omdat het zo niet werkt Yvonne

Dat werkt alleen als de inkomens van de exen niet al te ver uit elkaar liggen.
Als de en net boven bijstandsniveau zit er de ander op vier maal modaal, wordt het wat moeilijk om op financieel niveau gelijk op te trekken.

Onderling overleg

Hij kan de alimentatie niet eenzijdig verlagen. Als jullie er in overleg niet uitkomen kan hij wel naar de rechter. Door jouw samenwonen gaat jouw draagkracht omhoog omdat je woonlasten kunt delen.
Vziw is sinds twee jaar de berekening van het alimentatiebedrag anders, omdat zorgdagen in mindering kunnen worden gebracht. Daar kun je op googelen en kijken wat eerlijk is in jullie situatie. De regels staan op de site van de Raad voor Rechtsbijstand.

Je kosten voor je dochter zijn gedaald

Nou ja de kosterin voor ke dochter zijn wel Lager geworden immers in plaats van 2 bewoners van het huis wonen er 4 bewoners in het huis net zoals de gemeentelijke lasten en stookkosten enzo. Kan me voorstellen dat ze daar dus ook rekening mee gaan houden.

draagkracht

Natuurlijk verandert er financieel iets als jij gaat samenwonen. Los van het feit dat jouw ex natuurlijk niets te maken heeft met de financien/inkomen van je nieuwe partner, al is hij stinkend rijk. En natuurlijk moet hij nog steeds kosten betalen voor jullie kind. Maar.... de huis/tuin/keuken kosten zijn voor jou nu wel relatief lager. En dan is het wel reeel als ex daar minder voor gaat betalen.
Kortom: de andere kosten (school, kleding, sport enz) blijven natuurlijk hetzelfde. Maar kosten voor stoken en licht bijv. zullen relatief lager uitpakken voor je kind. Dat is wel iets waar hij rekening mee mag houden. Een kamer waar 2 personen profiteren van het licht dat aanstaat is duurder p/p, dan wanneer er 4 personen van profiteren. Idem voor de verwarming. Ook een maaltijd die bijv. voor 2 personen totaal (dus incl. het verbruikte gas en water enz) 10 euro kost, kost voor 4 personen geen 20 euro. Net als bijv. de kosten voor de inboedel of opstalverzekering. Dus ja, terecht dat hij herziening zou aanvragen.

juridisch

Als je partner een juridische procedure aangaat (advocaat/rechter) gaat dit veel tijd én geld kosten. Dat geldt even goed voor jou als je de verminderde kinderalimentatie wil aanvechten.
Kortom, die procedure zouden jullie beiden niet moeten willen. Beter is om een redelijk gesprek met elkaar aan te gaan. Wat zijn concrete kosten voor je kind (kleding, school, spullen enz). En wat zijn de (nieuwe) gezinskosten. Want ik snap wel dat je ex geen zin heeft om een onevenredig deel in huishoudkosten voor je kind (in de ruime zin van het woord) te blijven betalen, als jij nu met een nieuwe partner een gezin gaat vormen. Persoonlijk vind ik in een dergelijke situatie (meenemend dat je nieuwe partner met jou én je dochter een nieuwe samenleving begint) het om concrete kosten voor je kind moet gaan met evt. een kleine bijdrage in huishoudelijke kosten. Die hij overigens ook zelf heeft ivm co-ouderschap.

Invordering LBIO

https://www.lbio.nl/alimentatie/aanvragen-inning-alimentatie

Aanvraag invordering alimentatie zijn geen kosten voor de ontvanger verbonden, wel voor degene die de afgesproken alimentatie niet betaald.
Gewoon aanvragen zodra zich dit voordoet. Of dreigen daarmee: als je niet volgens afspraak betaald doe ik een verzoek bij het LBIO.
De laatste gerechtelijke uitspraak is voldoende. De alimentatieplichtige moet die dan aan gaan vechten.

Tja annej

Dus geen gesprek aangaan over redelijkheid en feiten?

Basis

Als je zoekt naar redelijke oplossingen, zonder veel geruzie en rechtszaken, begin dan met te kijken naar de basis: kun je met jouw salaris en het salaris van je nieuwe partner je kind parttime onderhouden? Je hebt een nieuwe baby en ik neem aan dat jullie beiden van mening zijn, dat je de nieuwe baby ook kunt onderhouden.
Je kunt altijd nog schuiven met de regeling, dat jij de kosten betaalt. Misschien wil je ex wel de kosten betalen van school, kapper, kleding (gebeurt al), mobieltje en zakgeld (als je zelf niets kunt missen).

Laat alle regelingen en redeneringen even los, kijk naar wat er mogelijk is nu al, denk niet aan wat je theoretisch gezien zou kunnen als je over een deel van het geld van je ex zou kunnen beschikken, maar probeer of het mogelijk is om redelijkerwijs, zonder ruzies, te leven met wat er nu is. Met de keuzes die jullie al gemaakt hebben.

Tsjor

Belastingvoordeel

Mijn god, je praat alsof het allemaal nog dezelfde pot is. Hoezo is het ten nadele van iedereen als je ex minder belastingaftrek heeft?

Het belastingvoordeel is toch al per 1 januari 2015 vervallen: van de website van de belastingdienst: 'Vanaf 2015 mag u geen kosten meer aftrekken voor het levensonderhoud van uw kinderen jonger dan 21 jaar.'.

En dat je ex twee keer zoveel verdient als jullie beider salaris, is dat relevant? Met de scheiding heb je een verevening gemaakt. Daarna zijn jullie gescheiden en dan moet je toch ook op eigen benen gaan staan. Je ex is niet de pinautomaat. Of niet meer in elk geval. Als hij meer geld heeft dan zou het kunnen zijn dat de kinderen via hem leukere vakanties, kadootjes of kleding krijgen. Maar dat is dan zijn beslissing. Dat hoef jij hem niet af te troggelen. Jij hebt gekozen voor een nieuwe partner. Dat die nieuwe partner niet zoveel verdient als je ex, tsja, jammer dan, maar moet de ex dat gaan compenseren? Je kunt ook een rijkere partner zoeken. Of een andere baan met meer inkomsten.

Tsjor

Minder

Zijn inzet was blijkbaar om minder te gaan betalen. Meestal hebben betalende mensen het gevoel dat ze het geld aan hun ex geven en niet aan het kind. Jullie hadden al de afspraak dat je ex de kleding zou betalen. Wellicht is het dan eenvoudiger om niet over hoogtes van bedragen te praten, maar over 'financieringswijzen': degene bij wie het kind is betaalt de dagelijkse kosten; bijzondere kosten worden door ex betaald, naar eigen inzicht. Dus of het kind wel of geen nieuw mobieltje krijgt bepaalt de ex. Waarbij het jou uiteraard altijd vrij staat om ook iets extra's te doen als je dat graag wil. Dus niet praten over bedragen, maar over kostenposten. Of ex dan duurder of goedkoper uit is kan ex zelf bepalen. Ik zou het el even vastleggen samen, met name de kosten voor school, fietsen en openbaar vervoer kunnen nogal oplopen als het kind wat ouder wordt.

Tsjor

zou er helemaal niet over praten met ex

Dat leidt nergens toe, behalve tot ruzie. Als hij genoeg verdient dan krijgt hij de bijdrage waarschijnlijk toch niet omlaag. Ik zou er gewoon niet meer op ingaan.

(bijdrage in natura i.p.v. in geld leidt juist eerder tot ruzie, ik zou dus suggesties in die richting niet opvolgen).

204

'Door het samenwonen vervalt voor mij ook de alleenstaande ouderkorting'

Maar daar kan je ex toch niets aan doen?

inderdaad arendje

Dan is er weer een meergezinshuishouding en dan zijn de totale kosten (van het totale huishouden) verhoudingsgewijs (p/p) een stuk lager. De oorspronkelijke berekening gaat (wbt huishouden) dan ook niet meer op.
Verder: jullie hebben co-ouderschap. Ik weet niet of dit 50/50 is, maar zo ja, dan vallen de huishoudkosten m.i. sowieso tegen elkaar weg.
Wat blijft zijn de specifieke kosten voor het kind. Die betaal je 50/50.

Niet helemaal

Je kunt een kind ook opvoeden vanuit de bijstand maar daar gaat het toch niet om?
Je wilt nog steeds als ouders je kind in dezelfde relatieve welvaart opvoeden.
Moeder geeft aan dat ze al minder toeslagen krijgt. Bovendien kan het niet de bedoeling zijn dat de nieuwe partner bijdraagt.
Er zijn relatief iets minder kosten maar er valt ook wat weg. Geen reden om de alimentatie drastisch te verlagen lijkt mij.
Inderdaad voelt het vaak oneerlijk omdat de gevende partijd meent dat het geld naar de ex gaat. En dat klopt natuurlijk ook want ex zorgt voor de omstandigheden waarin het kind opgroeit. Als vader relatief welvarend is mag kind dat ook zijn lijkt mij en dan is het vreemd om niet te 'levelen'.
Dan heeft kind bij moeder alleen de specifieke uitgaven aan clubjes en kleding voor zichzelf en bij vader alle luxe. Bij moeder een boterham met tevredenheid en bij vader luxe vleeswaren.
Dat het zo vaak wel gaat is geen reden dat het standaard zou moeten zijn.

Relatieve welvaart

AnneJ: 'Je wilt nog steeds als ouders je kind in dezelfde relatieve welvaart opvoeden.'. Nou nee, na een scheiding gaat dat niet lukken. Twee huishoudens kosten meer dan één huishouden. Bovendien nemen ouders nog een beslissing, namelijk gaan samenwonen met nieuwe liefde. Als dat financiële gevolgen heeft ben je daar toch zelf verantwoordelijk voor.

'En dat klopt natuurlijk ook want ex zorgt voor de omstandigheden waarin het kind opgroeit. Als vader relatief welvarend is mag kind dat ook zijn lijkt mij en dan is het vreemd om niet te 'levelen'.' Hé, het gaat hier over co-ouderschap: kind woont de helft van de tijd bij vader. Vader moet ook zorgen voor de omstandigheden etc.
Dat er dan na enkele jaren verschillen ontstaan in welvaart tussen het ene gezin en het andere, daar kunnen kinderen best mee leven. Is mijn ervaring althans. Als kinderen maar merken dat je je best doet voor hen. 'Bij moeder een boterham met tevredenheid en bij vader luxe vleeswaren. Dat het zo vaak wel gaat is geen reden dat het standaard zou moeten zijn.' Nee, maar het is ook niet iets wat je recht kunt zetten via de echtscheidingsregelingen. De afspraken worden gemaakt op het moment van de scheiding. Dan kun je proberen alles zo eerlijk mogelijk te regelen. Daarna gaat het leven door. Vader kan zich nog meer op zijn werk storten, maakt meer uren, verdient meer, maar promotie en is een man, dus hij verdient zeker al meer. Moeder 'kiest' spontaan voor de kinderen werkt beperkter, kiest werk waar minder van haar gevraagd wordt, met lager salaris, kies een nieuwe partner die minder verdient, krijgt nog een kind en kan daardoor nog minder werken. Voor die 'vervolgschade' kun je de oorspronkelijke ex niet aansprakelijk stellen. Daar zitten teveel eigen keuzes onder.

'Als vader relatief welvarend is mag kind dat ook zijn lijkt mij en dan is het vreemd om niet te 'levelen'. Dan heeft kind bij moeder alleen de specifieke uitgaven aan clubjes en kleding voor zichzelf en bij vader alle luxe.' Nou nee, als je vindt dat vader meer moet gaan meebetalen aan de noodzakelijke dingen, zoals de clubjes, dan kun je dat afspreken. Vader zou al de kleding doen. Het is niet zo, dat het kind bij moeder in dezelfde luxe moet leven als bij vader. Het kind heeft gewoon twee dingen: moeder en vader. en het kind kan genieten van beide situaties. Het is dus helemaal niet vreemd om niet te gaan 'levelen'. Het is vreemd om ervan uit te gaan dat jij het niet zo goed wil hebben als hij, na de scheiding. En dan hoef je het argument van het kind niet te gebruiken (misbruiken), want het kind neemt toch wel deel aan de luxe van vader.

Vandaar mijn gedachte: laat vader dan ook de noodzakelijke kosten van het kind in natura betalen. Ik zou niet weten waarom daar meer ruzie van komt. Dat is in elk geval niet mijn ervaring. Je hoeft maar een paar dingen te doen: 1. niet mee bemoeien, zijn dan de keuzes van vader; 2. als je er zelf van overtuigd bent dat een kind toch iets nodig heeft en het kind krijgt het niet van vader, dan doe je er alles aan om het zelf te organiseren of te geven. Kind en vader zullen dan wel meer met elkaar moeten communiceren over de behoeftes van het kind. Maar dat zou bij co-ouderschap toch geen probleem moeten zijn.

Tsjor

AnneJ

'Je wilt nog steeds als ouders je kind in dezelfde relatieve welvaart opvoeden.
Bovendien kan het niet de bedoeling zijn dat de nieuwe partner bijdraagt.'

You can't have your cake and eat it. Als je gaat scheiden, veranderen er dingen. Als je daarna weer gaat samenwonen met een ander, veranderen er ook dingen. Jij wilt van twee walletjes eten, én de welstand van voor de scheiding én het gemak van een nieuwe partner. Natuurlijk draagt de nieuwe partner op een of andere manier bij, je voert toch samen een nieuw huishouden?

Onze praktijk

Als ik de discussie doortrek naar onze situatie: ik ben 'de nieuwe partner' alleen niet zo nieuw meer (13 jaar) en man heeft co ouderschap over X. Hier is t zo dat de garderobe per huis is, dus geen kleding heen en weer. Wat betekent dat er meestal verschil is in de kleding want de moeder koopt vooral in de budget winkels en wij combineren het meer met merkkleding. Aangezien ik hoofdkostwinner ben betaal ik het gros van de kosten in ons huishouden. En als ik met of voor de kinderen ga winkelen maak ik echt geen onderscheid tussen X en mijn bio kinderen. Het idee alleen al. Nou koop ik meestal in outlets, for the record .

Moeder van X heeft het trouwens alles behalve krap maar heeft gewoon ander uitgave patroon. Kiest meer voor uitjes enzo. Wat ik ook wel snap want is de helft van de tijd alleen zonder kinderen dus ik kan me wel voorstellen dat je er dan meer op uit trekt. Zo maakt iedereen zijn keuzes.

Als ik bv AnneJ haar post lees over levellen, dan weet ik 123 niet hoe ik dat naar onze praktijk zou moeten vertalen. Moeder van X maakt gewoon haar keuzes, wij maken keuzes en de keuzes die ons allemaal aangaan gaan in overleg. Toen zij besloot een carrièreswitch te maken waardoor ze veel minder ging verdienen en veel meer vrije tijd had hebben de financiële afspraken ook niet aangepast, ze kwam nog steeds rond alleen ging minder vaak op reis enzo. Ik geef wel toe dat ik het fijn vond toen ze weer terug ging naar haar beter betaalde werk omdat ik op lange termijn wel een ingewikkelde situatie zag aankomen.

Enfin, ik denk dat wat ik wil zeggen is dat de praktijk gewoon anders is en begrippen als levellen erg theoretisch zijn in mijn ogen.
O en trouwens, dat de praktijk meestal is dat de vader meer te besteden heeft dan de moeder weet ik nog zo net niet, maar ik heb er geen statistieken van

Steef

'dat de praktijk meestal is dat de vader meer te besteden heeft dan de moeder weet ik nog zo net niet, maar ik heb er geen statistieken van'

Ik weet heel zeker dat dat niet altijd zo is!

Mijn dochter word bij mij ex en zijn vriendin ook Heeel anders gekleed.
Ziet er ook wat goedkoper uit...

Zelf ben ik wat meer van de kleding van quapi, retour etc...
Kost wat maar dan heb je ook wat. En nee ook ik heb geen geld op mijn rug groeien. Let op de uitverkoop, etc

Samenwonen kost geld

Ik heb een tijdje samengewoond en daardoor ging mijn 'persoonlijke' inkomen behoorlijk omlaag. Destijds had je heffingskortingen (gaat nu via kindgebonden budget), en het vervallen daarvan scheelde minstens 200 euro per maand. De netto kosten van kinderopvang gingen van ca 200 naar 800. Ik ben blij dat mijn ex toen niet over mijn vermeende hogere draagkracht is begonnen.
Ik vind dat ook een beetje flauw. Je hebt afspraken gemaakt en daar moet je het imo mee doen. Zeker als het bedrag niet al te hoog is, zeg tot 300 euro, moet je daar als betaler gewoon niet over zeuren. Zeker niet als je niet het gros van de grote uitgaven (mee-) betaalt.