Nieuwe partner (bonus)kinderen en (bonus)familie. En kerst...
Hallo!
Ik heb de volgende situatie en ben benieuwd hoe dit bij andere mensen gaat.
Ik heb na een hele "bijzondere" vechtscheiding inmiddels ruim 2 jaar een fijne relatie met een man met 2 kinderen in de leeftijd van 11 en 14. Ik heb zelf 2 pubermeiden van 15 en 17. Ze hebben door mijn ex niet zulke goede ervaringen opgedaan met ouders en nieuwe partners, maar ondanks dat ze het wel lastig vonden dat ik ook een nieuwe relatie kreeg, accepteren ze hem goed en het gaat ook eigenlijk best goed tussen de kinderen wanneer ze elkaar eens zien.
We wonen op een uurtje rijden afstand van elkaar, dus ons leven samen speelt zich voornamelijk af in onze kindloze tijd. We hebben kennis gemaakt met elkaars familie, hebben kerst met elkaars familie gevierd (zonder kinderen) en dat is allemaal heel leuk en gezellig.
Nu komt de volgende kerst er natuurlijk weer aan en mijn vriend wil nu graag dat zijn kinderen ook de kerst bij mijn familie mee kunnen vieren. Hij vindt dat zij bij hem horen en dus ook mee moeten kunnen naar alle feestelijkheden bij mijn familie. Maar dat zien die kinderen van mij dan eigenlijk niet zo zitten. Ze zijn heel hecht met hun neefjes en nichtjes, zien mijn familie echt als "hun nest" en vinden dan die "extra aanhang" eigenlijk niet zo nodig en zeker niet met kerst, daar zien ze altijd erg naar uit.
Dus kort samengevat: als we met zn zessen zijn dan loopt het goed, maar de introductie van de kinderen van mijn vriend in "hun familie" daar hebben ze moeite mee. Iets wat ik eigenlijk ook wel een beetje kan begrijpen, ze hebben niet voor de scheiding en alles wat er bij komt kijken gekozen. Zelf hebben zij totaal geen behoefte om deel uit te maken van de familie van mijn vriend en dat kan ik ook goed begrijpen. Hier hebben we best discussie over, want mijn vriend heeft er erg veel behoefte aan, zegt dat zijn kinderen heel graag kennis willen maken met mijn familie en wil graag dat ze welkom zijn. Wat mij betreft zijn ze dat ook absoluut, maar ik kan eerlijk gezegd mijn kinderen ook wel begrijpen. Dus ik zit er gevoelsmatig middenin en vind het erg lastig hoe ik hier mee om moet gaan. Hoe gaat dat bij andere samengestelde families?
Kan me voorstellen dat het bij jongeren kinderen makkelijker is, maar met pubers?
Nick90 schreef op 30-10-2023 om 20:43:
[..]
Tja bij elkaar blijven voor de kinderen terwijl je elkaar het licht in de ogen niet meer gunt is ook niet echt bevorderlijk.
Het gaat er niet om dat je in alle gevallen bij elkaar moet blijven, maar hoe er vervolgens van kinderen verwacht worden dat ze de keuzes die ouders vervolgens maken maar moet accepteren (oftewel nieuwe partners en alles wat daar bij komt kijken)
kaatjecato schreef op 30-10-2023 om 21:00:
[..]
Het gaat er niet om dat je in alle gevallen bij elkaar moet blijven, maar hoe er vervolgens van kinderen verwacht worden dat ze de keuzes die ouders vervolgens maken maar moet accepteren (oftewel nieuwe partners en alles wat daar bij komt kijken)
Dat valt in dit geval toch allemaal wel mee? Het is niet alsof vriend wil samenwonen of dat haar kinderen steeds met hem of zijn kinderen geconfronteerd worden als de relatie zich voornamelijk afspeelt zonder kinderen. Nu word alles rondom haar kinderen geregeld en is er op eerste kerstdag geen plaats voor hem maar mag hij ipv daarvan op kerstavond komen opdraven.
Tsjonge, Nick90 hou eens op met stoken. Je zit wel erg door te drammen voor iemand die de situatie op zich niet kent (niet gescheiden, jonge kinderen).
Dat het voor jou in die bepaalde situatie vroeger oké was, wil niet zeggen dat het op iedereen en in iedere situatie te projecteren is.
Een algemeen probleem overigens merk ik vaak, dat mensen hun eigen situatie en de kijk daarop als een 'normaal' verheffen en niet beseffen dat iedereen anders is en dus andere behoeftes heeft en dingen anders ervaart.
Jesse_1 schreef op 30-10-2023 om 21:44:
Tsjonge, Nick90 hou eens op met stoken. Je zit wel erg door te drammen voor iemand die de situatie op zich niet kent (niet gescheiden, jonge kinderen).
Dat het voor jou in die bepaalde situatie vroeger oké was, wil niet zeggen dat het op iedereen en in iedere situatie te projecteren is.
Een algemeen probleem overigens merk ik vaak, dat mensen hun eigen situatie en de kijk daarop als een 'normaal' verheffen en niet beseffen dat iedereen anders is en dus andere behoeftes heeft en dingen anders ervaart.
Ja wat jij wil. Blijkbaar is het voor haar vriend wel een probleem, maar heeft hij zich maar te schikken.
Ik vind dat je vriend drama maakt om niks en geloof er geen bal van dat zijn kinderen zo graag jouw familie ontmoeten.
Maar als dat dan zo is, dan regel je dat buiten kerst om. Gezellig hoor.
Met kerst zijn ze inderdaad niet welkom, je bent nou eenmaal geen kerngezin en niet alles gaat hetzelfde door als toen je nog samen was met de andere ouder van je kind. Je vriend moet dat gewoon accepteren.
Wij zijn een samengesteld gezin, al heel lang. De kinderen (nu 13, 14 en 17) zijn om het jaar hier met kerst (en andere jaar met oud& nieuw) en we hebben kerst alleen het eerste jaar met zijn allen bij familie gevierd. Maar ik vond het niks. Het is niet eigen, dat voelde ik en dat voelden mijn ouders en toen we bij zijn familie waren voelde ook mijn dochter dat. Dus dat deden we niet meer, nu gaan we beiden apart naar onze eigen familie en hebben soms een dag met zijn allen. Maar meestal gaat mijn vriend die week op vakantie in eigen land met eigen kinderen.
We vinden allebei quality-time met onze eigen kinderen essentieel. Zij hebben niet gevraagd een samengesteld gezin te zijn. Hierdoor zien wij elkaar soms weinig, maar dat is een keuze, je kan niet alles hebben.
Nick90 schreef op 30-10-2023 om 21:25:
[..]
Dat valt in dit geval toch allemaal wel mee? Het is niet alsof vriend wil samenwonen of dat haar kinderen steeds met hem of zijn kinderen geconfronteerd worden als de relatie zich voornamelijk afspeelt zonder kinderen. Nu wordt alles rondom haar kinderen geregeld en is er op eerste kerstdag geen plaats voor hem maar mag hij ipv daarvan op kerstavond komen opdraven.
Ja, want dat is haar verantwoordelijkheid als moeder, hè?
En hij zit niet alleen op eerste kerstdag, hij heeft dan zijn eigen kinderen als gezelschap.
Die kinderen zou hij ook twee dagen naar zijn eigen familie kunnen brengen als dat ene dagje met z'n drieën te lang is, maar hij wil ze liever opdringen aan een derde familie waar ze niks van zijn.
Valeria schreef op 31-10-2023 om 07:21:
[..]
Ja, want dat is haar verantwoordelijkheid als moeder, hè?
En hij zit niet alleen op eerste kerstdag, hij heeft dan zijn eigen kinderen als gezelschap.
Die kinderen zou hij ook twee dagen naar zijn eigen familie kunnen brengen als dat ene dagje met z'n drieën te lang is, maar hij wil ze liever opdringen aan een derde familie waar ze niks van zijn.
Ja echt raar dat hij graag samen kerst wil vieren en dat hij vindt dat zijn kinderen bij hem horen.
Nick90 schreef op 31-10-2023 om 08:02:
[..]
Ja echt raar dat hij graag samen kerst wil vieren en dat hij vindt dat zijn kinderen bij hem horen.
Dan moet hij vragen of ze het eerste kerstdag met z'n zessen kunnen doen. Dan heeft hij én zijn vriendin, én zijn kinderen bij zich.
Nick90 schreef op 30-10-2023 om 15:21:
[..]
Ik ben niet gescheiden en mijn kinderen zijn nog klein maar ik heb goede herinneringen aan de feestdagen bij de ouders van de vriendin van m’n pa, we werden als familie behandeld en niet als indringers ofzo. En nog steeds.
Dat verklaard jouw reacties wel. Jouw kinderen zijn nog klein en daarom bepaal jij alles voor ze. Dat is echt wel een heel ander verhaal dan met pubers en kinderen vanaf een jaar of 10/12.
Valeria schreef op 31-10-2023 om 10:46:
[..]
Dan moet hij vragen of ze het eerste kerstdag met z'n zessen kunnen doen. Dan heeft hij én zijn vriendin, én zijn kinderen bij zich.
Dat had zij ook voor kunnen stellen toch? Dan maar geen kerst bij de familie voor haar kinderen.
Zonne2017 schreef op 31-10-2023 om 11:47:
[..]
Dat verklaard jouw reacties wel. Jouw kinderen zijn nog klein en daarom bepaal jij alles voor ze. Dat is echt wel een heel ander verhaal dan met pubers en kinderen vanaf een jaar of 10/12.
Nou nee, ik vind gewoon niet dat je pubers in alles hun zin hoeft te geven omdat het ze niet aanstaat. Dat doe je bij jongere kinderen ook niet.
Nick90 schreef op 31-10-2023 om 15:31:
[..]
Nou nee, ik vind gewoon niet dat je pubers in alles hun zin hoeft te geven omdat het ze niet aanstaat. Dat doe je bij jongere kinderen ook niet.
Niemand heeft het over ze 'in alles' hun zin geven. Maar voor kinderen die al zo veel hebben meegemaakt kan ik me heel goed voorstellen dat 'hun' kant van de familie voorlopig een soort veilige haven is, en dat ze die nog (!, ze zeggen niet dat ze nooit kerst met hun bonus-familie willen vieren) niet willen delen met de aanhang van de nieuwe vriend van hun moeder. Vergeet ook niet dat die kinderen elkaar niet dagelijks zien. Verre van zelfs. Dus het is ook niet dat ze elkaar heel goed kennen of zo.
En hoe reageer jij trouwens op dingen die jou worden opgelegd? Hoe fijn vind jij dat? Volgens mij sta jij dan ook niet te springen, integendeel...
Ik snap dat de vriend van TO het leuk vindt om gezellig groot gezin te spelen, maar ik vind hier toch echt de wens van de kinderen van TO voorrang hebben boven zijn wensen. Nu in ieder geval toch. Wie weet wat de toekomst brengt. Maar het is nu nog te vroeg. En afdwingen werkt echt heel echt averechts!
We spreken jou nog wel een keer als jouw oudste gaat puberen. Een goede raad: ga vast oefenen op je eigen flexibiliteit en incasseringsvermogen. En lees de draadjes over de verstandhouding met je ouders/contact met je volwassen kinderen eens door, om een idee te vormen van wat wel en niet handig is om te doen als je later goed contact wil hebben en houden met je kinderen.
Nick90 schreef op 31-10-2023 om 15:31:
[..]
Nou nee, ik vind gewoon niet dat je pubers in alles hun zin hoeft te geven omdat het ze niet aanstaat. Dat doe je bij jongere kinderen ook niet.
Maar je vind het wel goed als TO de kinderen van haar vriend hun zin geeft? Die willen, volgens zeggen van vriend, kerst met haar familie vieren. Waarom zouden zijn kinderen dan wel hun zin mogen krijgen en de kinderen van TO niet?
Zonne2017 schreef op 31-10-2023 om 11:47:
[..]
Dat verklaard jouw reacties wel. Jouw kinderen zijn nog klein en daarom bepaal jij alles voor ze. Dat is echt wel een heel ander verhaal dan met pubers en kinderen vanaf een jaar of 10/12.
Precies dit. Zo makkelijk praten als je kleine kinderen hebt die je letterlijk op kunt tillen en mee kunt nemen. Die weinig tot geen weerwoord hebben. Opvoeding en begeleiding van oudere kinderen en zeker pubers vereist echt totaal andere vaardigheden. Beetje hetzelfde als mensen zonder kinderen die hele betogen hebben over mensen met kinderen. Sommige dingen weet je pas na ervaring. En zelfs dan is jouw ervaring niet toepasbaar op iedere andere persoon of situatie. Een breder perspectief is dus van belang.
Nick90 schreef op 31-10-2023 om 15:31:
[..]
Nou nee, ik vind gewoon niet dat je pubers in alles hun zin hoeft te geven omdat het ze niet aanstaat. Dat doe je bij jongere kinderen ook niet.
Wat doe jij zelf als iets je niet aanstaat? Zoiets wordt het ook met jouw pubers later.