Nieuwe partner (bonus)kinderen en (bonus)familie. En kerst...
Hallo!
Ik heb de volgende situatie en ben benieuwd hoe dit bij andere mensen gaat.
Ik heb na een hele "bijzondere" vechtscheiding inmiddels ruim 2 jaar een fijne relatie met een man met 2 kinderen in de leeftijd van 11 en 14. Ik heb zelf 2 pubermeiden van 15 en 17. Ze hebben door mijn ex niet zulke goede ervaringen opgedaan met ouders en nieuwe partners, maar ondanks dat ze het wel lastig vonden dat ik ook een nieuwe relatie kreeg, accepteren ze hem goed en het gaat ook eigenlijk best goed tussen de kinderen wanneer ze elkaar eens zien.
We wonen op een uurtje rijden afstand van elkaar, dus ons leven samen speelt zich voornamelijk af in onze kindloze tijd. We hebben kennis gemaakt met elkaars familie, hebben kerst met elkaars familie gevierd (zonder kinderen) en dat is allemaal heel leuk en gezellig.
Nu komt de volgende kerst er natuurlijk weer aan en mijn vriend wil nu graag dat zijn kinderen ook de kerst bij mijn familie mee kunnen vieren. Hij vindt dat zij bij hem horen en dus ook mee moeten kunnen naar alle feestelijkheden bij mijn familie. Maar dat zien die kinderen van mij dan eigenlijk niet zo zitten. Ze zijn heel hecht met hun neefjes en nichtjes, zien mijn familie echt als "hun nest" en vinden dan die "extra aanhang" eigenlijk niet zo nodig en zeker niet met kerst, daar zien ze altijd erg naar uit.
Dus kort samengevat: als we met zn zessen zijn dan loopt het goed, maar de introductie van de kinderen van mijn vriend in "hun familie" daar hebben ze moeite mee. Iets wat ik eigenlijk ook wel een beetje kan begrijpen, ze hebben niet voor de scheiding en alles wat er bij komt kijken gekozen. Zelf hebben zij totaal geen behoefte om deel uit te maken van de familie van mijn vriend en dat kan ik ook goed begrijpen. Hier hebben we best discussie over, want mijn vriend heeft er erg veel behoefte aan, zegt dat zijn kinderen heel graag kennis willen maken met mijn familie en wil graag dat ze welkom zijn. Wat mij betreft zijn ze dat ook absoluut, maar ik kan eerlijk gezegd mijn kinderen ook wel begrijpen. Dus ik zit er gevoelsmatig middenin en vind het erg lastig hoe ik hier mee om moet gaan. Hoe gaat dat bij andere samengestelde families?
Kan me voorstellen dat het bij jongeren kinderen makkelijker is, maar met pubers?
kaatjecato schreef op 30-10-2023 om 21:00:
[..]
Het gaat er niet om dat je in alle gevallen bij elkaar moet blijven, maar hoe er vervolgens van kinderen verwacht worden dat ze de keuzes die ouders vervolgens maken maar moet accepteren (oftewel nieuwe partners en alles wat daar bij komt kijken)
Eens, mooi filmpje ook idd!
Nick90 schreef op 31-10-2023 om 15:31:
[..]
Nou nee, ik vind gewoon niet dat je pubers in alles hun zin hoeft te geven omdat het ze niet aanstaat. Dat doe je bij jongere kinderen ook niet.
Maar ik vind ook niet dat je voorbij hoeft te gaan aan hun gevoel. Wat Jonagold zegt, het is ook hun veilige haven.
SJSL schreef op 30-10-2023 om 22:05:
Ik vind dat je vriend drama maakt om niks en geloof er geen bal van dat zijn kinderen zo graag jouw familie ontmoeten.
Maar als dat dan zo is, dan regel je dat buiten kerst om. Gezellig hoor.
Met kerst zijn ze inderdaad niet welkom, je bent nou eenmaal geen kerngezin en niet alles gaat hetzelfde door als toen je nog samen was met de andere ouder van je kind. Je vriend moet dat gewoon accepteren.
Wij zijn een samengesteld gezin, al heel lang. De kinderen (nu 13, 14 en 17) zijn om het jaar hier met kerst (en andere jaar met oud& nieuw) en we hebben kerst alleen het eerste jaar met zijn allen bij familie gevierd. Maar ik vond het niks. Het is niet eigen, dat voelde ik en dat voelden mijn ouders en toen we bij zijn familie waren voelde ook mijn dochter dat. Dus dat deden we niet meer, nu gaan we beiden apart naar onze eigen familie en hebben soms een dag met zijn allen. Maar meestal gaat mijn vriend die week op vakantie in eigen land met eigen kinderen.
We vinden allebei quality-time met onze eigen kinderen essentieel. Zij hebben niet gevraagd een samengesteld gezin te zijn. Hierdoor zien wij elkaar soms weinig, maar dat is een keuze, je kan niet alles hebben.
Ik denk eerlijk gezegd ook niet dat het expliciet de wens van zijn kinderen is. Ik hoor ze er zelf nooit over als ik ze spreek. Wij hebben een hele hechte familie en ik denk dat hij dat een beetje bij zijn eigen familie mist en het zijn kinderen ook gunt om in zo'n familie opgenomen te worden. Dat begrijp ik wel, maar dat forceer je nou eenmaal niet.
Fijn om jouw ervaring te lezen, ik voel het net zo. Inmiddels heeft partner zelf aangegeven dat hij misschien ook wel te snel te veel wilde en dat we eerst maar moeten focussen op "ons". Dus dat vind ik fijn. Fijn om jullie meningen en ervaringen te horen 😊
Ik denk dat partner zijn verwachtingen wat moet bijstellen. Dit is niet zijn familie en zal het ook nooit volledig worden. Dit is heel duidelijk jouw familie waar hij, op termijn, onderdeel van zal worden. Maar zodra de relatie over is zal hij deze mensen nooit meer zien. Daarnaast is er een levenslange band en loyaliteit met jou en de kinderen die bij hem ontbreekt. Dan kan er nog een prima en warm contact zijn maar geen vervanging voor wat hij zelf niet heeft.
