onverwachts in de steek gelaten na 26 jaar

ik ben zeker beschadigd ,en bij een volgende relatie zal ik waarschijnlijk heel voorzichtig zijn in vertrouwen geven,maar voorlopig moet ik niet aan een relatie denken.
eerst puin ruimen,verwerken,opnieuw mijn leven opbouwen,en dan ,wie weet,misschien,ooit denk ik weer aan een relatie.en wie dan leeft,dan zorgt.
ik probeer ook de wraakgevoelens los te laten naar mijn ex toe,in een eerdere fase wenste ik hem niets dan ellende,ik merk nu dat die gedachten mij alleen maar negativiteit opleveren en heel veel energie kosten. Dus ik probeer hem los te laten,me op mezelf te richten,en dat lukt (soms) al heel goed.

Hoi Rana

Wat knap dat je zo kunt denken.
Ik zit ook zo met haat gevoelens en aan de ene kant merk ik dat het goed is.
Ik denk steeds vaker door de haat : zoek het maar lekker uit jij.
Ik verdien iemand die niet zo met mij omgaat.
Maar aan de andere kant kost het negatieve energie.
Dat maakte de psycholoog me vanmiddag ook duidelijk.
En gaan we hier ook mee aan de slag.
Heb jij ook hulp?
Het lijkt me fijn om met een lotgenoot hierover te kunnen praten.
Heb jij daar soms behoefte aan.

anti depressiva gebruiken

het spijt me te lezen dat je je zo rot voelt. Ik snap niet dat je geen anti depressiva probeert, voor de periode die ervoor staat (dus niet 1 week proberen en dan stoppen, maar de tijd die ervoor staat). Je doet niet alleen jezelf te kort maar juist de mensen om je heen. Hoe zo vind je dat je er zelf uit moet komen? Maakt je dat een beter mens? Ben je dan goed bezig als je het niet probeert?
Ik zou zeggen: geef het een eerlijke kans!
gr Angela

Tjee

Henk, wat waardeloos dat je je zo lang zo slecht voelt. Dat je bijna elke dat uit het leven zou willen stappen. Wat vreselijk.

Schaam je je om antidepressiva te gebruiken? Waarom vind je dat je het zelf moet doen? En wat is in jouw ogen zelf? Geen medicatie? Waarom mag je geen medicatie gebruiken?

Weet je dat depressiviteit een ziekte is?

Als je longontsteking hebt, ga je toch ook medicatie gebruiken? Waarom dan niet als je depressief bent?

Ik snap echt niet waarom je het jezelf (en daarmee ook alle mensen in je omgeving) zo moeilijk maakt als de kans reëel is dat je met medicatie je een stuk beter gaat voelen. En antidepressiva is volgens mij tijdelijk. Uiteindelijk zal je het wel weer zelf kunnen, maar nu heb je even hulp nodig.

Sterkte.

Ook ik ben 13 september in de steek gelaten

13 september kwam ik thuis van boodschappen doen en mij man was verdwenen met al de spullen van waarde, bank leeg geplunderd alles in het rood gezet,tot nu toe niets gehoord van hem. Hoe kan iemand zo iets doen,zonder iets te zeggen je vrouw die 11 jaar voor je hebt klaar gestaan .4 weken voor hij verdween kreeg ik een mail op de iPad van een blonde vrouw met een bericht ik rijd nu in de koentunnel,ik belde mijn man met de melding dat ik dat raar vond,hij werd kwaad en zij tegen me ik ben er klaar mee ik ga weg bij je. Op dat moment stort je wereld in,hij verbrak de verbinding, om 5 uur kwam hij thuis,mijn vriendin en zoon waren bij me,hij zegt nog wat een delegatie,en wilde me gewoon een zoen geven,ik wilde dat niet,hoe kon hij net doen of er niets aan de hand is. Ik vroeg aan hem waarom hij dat had gezegd,hij zei ik was het zat dat gecontroleerd van je,en je verzond die dingen allemaal. Ik dacht dat ik gek werd,ik had niets verzonnen. Al jaren voelde ik dat er iets niet klopte,van de zomer sliep hij buiten omdat het zo warm was vreemd vond ik dat,s,morgens zat hij om 4 uur al achter zijn laptop,als ik uit bed kwam wist hij niet hoe snel hij iets anders er op moest doen,Op de vakantie lagen we bij het zwembad,dan moest hij naar de wc.maar bleef wel 1 uur weg,de telefoon rekening van die vakantie was 189 euro,vreemd zij ik we hebben helemaal niet gebeld. Hij had steeds zijn woordje klaar.op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat ik bedonderd werd maar kon niet thuis brengen waarmee,hij kocht de laatste tij erg veel,ben toen de bankrekening gaan controleren,tot mij verbazing was hij steeds geld van de PL die hij had uit zijn vorige huwelijk (wij waren die aan het aflossen , dat was de afspraak) weer op aan het nemen. heb gevraagd waar dat geld gebleven was,dat wist hij niet meer. Ik had toch recht er op om dat te weten hij zij sorry en klaar moest het maar zijn,dat was donderdags voor hij zaterdag vertrok. hoe kan iemand zo doen,dit is geen mens,ik weet dat hij nu bij een andere vrouw zit in Roosendaal, nou ze mag hem hebben,hij komt ook nog wel aan de beurt,ik zeg maar zo ik heb nu rust,hoef niet meer op me tenen te lopen mag tegen iedereen zeggen wat ik wil mag me zelf zijn,zonder van te voren te horen dat kan je beter niet tegen mij ouders zeggen ze luisteren toch niet. Als ik nu terug kijk op die elf jaar denk ik dat alles een groot leugen is geweest.al zijn ziektes misbruik comando,s vrienden die zijn overleden,hij had alleen zijn ouders en broer en zus,zijn kinderen uit een vorig huwelijk wilde geen contact met hem,mijn kinderen wilde ook bijna niet meer komen,hij was zo verbaal,hoeblind was ik,tja ik hield van hem geen 100% maar 200%,dom naïef nou meer dat liefde blind maakt. Maar je zit er mee,zo als vuil behandeld zijn,als je niet meer van iemand houd dan zeg je dat regel de scheiding en ga verder met je leven,maar niet zo,nu zelf de scheiding aan gevraagd,voor de rechter geweest,daar zat die eikel ook zonder advokaat,en wat doet hij klinkklaar liegen over dat hij bij zijn ouders woond,en huur moet betalen en daarom geen alimentatie kan betalen,ik vraag me af waar is het recht voor mij gebleven.kan je zo door gaan met liegen en bedriegen,snappen doe ik het niet,maar ik hou vast dat op een keer hij ook de deksel op zijn neus krijgt. Ik ben bezig met verwerking maar vind het heel zwaar na al die jaren wat ik voor hem heb gedaan toen hij overspannen, allerlei ziektes tia,s ongelukken, nu wel met een ? Voor mij,krijg meer het idee dat deze man alleen maar om aandacht schreeuwd ,11 jaar een leugen? Ik weet het niet,maar dat er heel veel niet klopt staat voor mij als een paal boven water, Ik mis heel erg mensen die ook zoiets hebben mee gemaakt, het begrip naar mij toe is er wel maar toch merk je aan de mensen dat na 4 maanden je weer door moet met je leven,dat ga ik ook wel maar ik heb verdriet. Ik wil iedereen dan ook zeggen druk je gevoel nooit weg luister naar je gevoel en laat je niet gek maken met mooie praatjes,alleen jou gevoel is goed en bedriegt je niet. Ik hoop voor alle mensen die ook in de steek zijn gelaten dat ze ook weer de zon zullen zien. Sterkte voor jullie allen,ik heb echt behoefde aan die mensen die zo zitten net als ik en graag hun leed willen delen, ik vrouw uit N-h.

Henk

Beste Henk,
Ik begrijp je helemaal,ook ik heb dat gevoel wat jij hebt,ik heb ook medicatie gehad ,slik ze ook niet,ook ik vind dat ik het zelf kan. Het door gaan is zwaar maar gun jij haar ,dat je zo met je ziel onder je armen loopt,doet zij dat ook voor jou? Dat is het geen wat ik elke keer tegen me zelf zeg,ik weet dat hij met die andere vrouw in Roosendaal zit,nou ze word maar rijk met hem,ik hoop dat ze alles krijg wat hij mij ook heeft gegeven,hoop narigheid en leugens. Volgens mij weet ze niet eens wat hij allemaal heeft gedaan,. Henk probeer je leven weer op de rit te krijgen denk aan de goede dingen die je nog krijgt,liefde van 1 kant kan niet.Wat heb je er aan om bij de pakken neer te gaan zitten,voel je je daar beter om,nou ik niet,ik ga dingen ondernemen,af en toe kan ik weer heerlijk lachen en daar kan ik dan weer een poosje op teren. Als ik kijk naar 4 maanden geleden of nu,dan ben ik alweer een stuk verder. Eens komt de tijd voor jou dat je ook weer pleIer gaat beleven aan kleine dingen,maar blijf niet hopen en laat zien dat je sterk bent praat met mensen hier of ergens anders,praten helpt mij het beste.

Heel veel sterkte

Eigen naam

#67: Post je dit nou onder je eigen naam?

Zou je dit niet snel willen veranderen in een nick (vraag forumbeheer)?

Verder: als je post, dan beter niet zo alle zinnen achter elkaar. Af en toe wat witte alinea's leest prettiger (anders is het zo'n woordenvloed die over ons heenkomt).

Maar wel waardeloos, dus veel sterkte.

Hoop dat het nu goed is

Ging niet helemaal goed dank je wel.

Beste Ineke

Ik zou ook nog even forumbeheer vragen je achternaam weg te halen uit je eerdere berichten. Dat kan via 'contact forumbeheer' (rechts bovenaan op deze pagina).

Rode krullenbol

Dank je wel, heb ik even gedaan, nu maar hopen dat het verders goed is en ze er iets mee kunnen doen.

Vriendelijk bedankt.

Ben er nog

Dank je wel Ineke, Suze en Angela. Ja, intussen weer 5 weken verder en ik ben er nog met al mijn problemen en verdriet. Tegen Angela en Suze wil ik zeggen dat ik mij niet schaam om antidepressiva te gebruiken maar ik zie het gewoon als drugs en dat is waar ik altijd tegen ben geweest. Anders dan het verhaal van Ineke waar ik de indruk krijg dat zij niet schuldig is en gewoon belazerd ben ik mede schuldig aan de situatie en vind ik ook dat ik er op de een of andere manier zelf uit moet komen. Ik deed niets toen het nog kon en dacht dat het vanzelf wel over zou gaan. Zocht de fout in van alles behalve mijzelf en hoewel ik niet de schuld van alles mag krijgen heb ik grote fouten gemaakt en was daarvoor blind. Nu zit ik met de verwijten en het schuldgevoel en probeer al acht maanden mijn vrouw voor mij terug te winnen en mijn leven op een rit te krijgen.
Ja, nog steeds denk ik dat een van de oplossingen zou zijn om mijn leven maar op te geven en te springen. Alleen wat dan voor mij een oplossing is wordt voor een aantal mensen om mij heen een probleem om mee te leven en ik weet niet of ik ze dat mag aandoen. Aan de andere kant hoop ik nog altijd dat het mij lukt om mijn vrouw weer terug in mijn leven te krijgen. Ik weet niet of zij mij aan het lijntje houdt of dat ik dat mezelf aan doe maar kan nog niet opgeven ondanks dat ik ook weet dat zij met iemand anders omgaat. Is dat een schouder om op uit te huilen of liefde met toekomst? Ik weet het niet maar geloof niet dat iemand zomaar alles kan achterlaten en een gezin wil opbreken al zijn de kinderen niet meer thuis.
Intussen probeer ik mijzelf terug te vinden en tot rust te komen. Ik slaap niet en zit vol stress, voel eenzaam en verdrietig.
Ben een Mindfulness training begonnen en hoop dat het misschien een manier is om het leven weer draaglijk te maken.
Ik weet dat ik niet de enige ben die dit overkomt en ook dat er nog ergere dingen zijn in het leven. Maar dit overkomt mij en ik heb nog steeds het gevoel dat mijn leven volkomen verwoest is. Ik mis liefde en een arm om mij heen en voel zo eenzaam. Ik kan er best wel over praten en er zijn ook vrienden en familie die mij bijstaan maar wat ik mis kunnen zij mij niet geven en ook nooit echt begrijpen hoe ik voel na 30 jaar alles met iemand te hebben gedeeld die niet meer wil.
Ineke en iedereen met deze problemen wens ik het beste toe en veel kracht om er uit te komen.

als je vindt dat je iets moet doen

dan moet je die anti depressiva gebruiken om jezelf te helpen tot daden te komen. Dan kun je namelijk actie ondernemen en actief werken en tonen wat je bedoelt (is het positieve doel van die anti depressiva). Dat jij het drugs vindt wil nog niet zeggen dat het zo is en / of dat het slecht is voor je.
gr Angela

Henk

Misschien helpt die "drugs" jou zelfs wel van de gedachtes af dat je zou moeten springen, dat is namelijk best een ongezonde gedachte.

Ik kan je overigens vertellen dat springen een afgrijselijker trauma voor nabestaanden is dan een overdosis van het een of ander nemen.

Als jij suikerpatient zou zijn, kanker zou hebben, erge migraine zou hebben, ik weet niet wat voor ziekte zou hebben, neem jij er dan niets tegen?
Soms zit je in je leven zo diep dat er geen keuze meer is.
Nee, antidepressiva zijn geen dropjes, maar ze kunnen levensreddend zijn, zoals bij mij het geval was.
Dat er mensen zijn die van antidepressiva (de meesten bedoelen dan denk ik de kalmeringsmiddelen omdat die vaak misbruikt worden bij verslavingen)misbruik maken, maakt het product zelf nog niet tot drugs.

Henk

Als jij echt je vrouw terug wilt krijgen, denk ik dat je je kansen (ernstig) vergroot om dat te bereiken als je WEL aan de antidepressiva gaat.

De reden(en) die jij noemt om het niet te doen (begrijp ik goed dat omdat jij vindt dat jij in het verleden je ogen hebt gesloten en (mede) schuldig bent aan de huidige situatie - je nu dus geen antidepressiva mag gebruiken van jezelf?!) overtuigen mij niet.

Dus al heb je allerlei redenen om het niet te doen, misschien moet het vergroten van je kansen om je relatie met je vrouw weer terug te krijgen wel DE reden zijn voor jou om het toch te doen.

Overigens je schrijft: "Ja, nog steeds denk ik dat een van de oplossingen zou zijn om mijn leven maar op te geven en te springen. Alleen wat dan voor mij een oplossing is wordt voor een aantal mensen om mij heen een probleem om mee te leven en ik weet niet of ik ze dat mag aandoen."

Ik vind inderdaad dat je hen dat niet mag aandoen! Zeker niet als je niet alles, maar dan ook echt alles (lees: in elk geval antidepressiva gaan gebruiken) aan gedaan hebt! Echt erg om dat anderen, zeker je kinderen, aan te doen!

Goed dat je aan mindfulness bent begonnen.

Ik hoop dat je aan de antideptressiva gaat en dan hoop ik dat je snel met (iets) positievere berichten hier verschijnt.

Zet hem op, er wacht nog een heel leven op je!