Stoom afblazen[ex lapt afspraak aan z'n laars]
Natuurlijk moet ik weer los laten, maar voor nu ben ik boos en verdrietig. Laats met beiden advocaten erbij hebben we afgesproken dat in de kerstvakantie de kinderen van di 8.00 tot vrij 14.00 bij hun vader zouden zijn. Dit gaf mij de mogelijkheid om te kunnen werken(ik moest haast smeken om deze dagen).
Een dag erna deelde hij via zijn advocaat mede dat drie nachten te veel te zwaar blablabla was, en dat het er twee zouden worden. Dus mijn advocaat een bericht gestuurd dat dat niet conform de afspraak was .Afspraak was afspraak. De dagen zouden dus aansluiten aan de kerstdagen zijn. Ik ging er dus wel al vanuit dat hij de kinderen wel een dag eerder zou terugbrengen. Ben ik vanmorgen op tijd om naar het werk te gaan, komt ex de kinderen niet halen. Ik nog in de veronderstelling dat hij zich verslapen had, rij naar zijn huis, de auto's stonden er maar ze deden niet open.. Ik nog toeteren, komt zijn vriendin woest naar buiten rennen wat ik aan het doen was, het over de hoofden van de kinderen te spelen en hun voor het blok te zetten. En dat de advocaten dit afgesproken hebben. En dat ze anders de boel wel zouden omdraaien(neem aan dat ze bedoelt mij de kinderen af te nemen).
Ik mijn advocaat gebeld, die er dus niet is, maar in de loop van de dag nog wel zou komen. Wel de secretaresse gesproken die vertelde dat zijn advocaat inderdaad had gefaxed dat ex de kinderen pas donderdag 9.00 kon hebben tot vrijdag 14.00. (ik begin dus om half 9 dus dit is weer het bekende treiteren) . Ik wist hier dus niets van, dit is ook precies mijn ex, ga ik niet accoord dan wordt het nog minder.
Ik weet dat ik dit allemaal wel ga oplossen dat het ook allemaal wel goedk omt, dat ik moet loslaten, alleen nu ben ik boos en verdrietig, en dat moet ik even kwijt.
Tigerfeet
Anne j
Uiteraard is dat ook goed als hij de ene week de een 3 uur heeft en de andere week de ander 3 uur, dat heb ik in het bericht aan Tsjor ook al aangegeven. Of zaterdag de een en zondag de ander of wat dan ook. Alleen het moet wel ongeveer gelijk zijn daar gaat het me allemaal niet om. Het gaat mij er wel om dat rust moet gaan komen en stabiliteit en niet elke 14 dagen weer een andere omgangsregeling.
Tigerfeet
En anne
Ik verzet me helemaal niet tot het uiterste juist niet, dat vind ik niet terecht dat je dat zegt. Maar ik maak wel andere keuzes dan jij blijkbaar doet, en dat is ook mijn recht. Het lijkt wel of je wilt dat ik het precies zo ga doen asl jij en dat doe ik niet. Jij kiest voor jouw keuzes ik voor de mijne..
Het probleem ligt heel ergens anders bij mijn ex, nl dat hij niets met zijn kinderen kan doen, dat is meer onvermogen dan onwil.
Tigerfeet
Tigerfeet
Misschien zitten we meer op een lijn dan ik denk.
Onvermogen
Hoe wil je dat onvermogen dan oplossen? Of hoe wil je onwil dan veranderen?
Je hebt een paar uitgangspunten die op zich redelijk zijn, alleen in jouw situatie blijkbaar niet te handhaven. Als je daar iets makkelijker mee om zou kunnen gaan zou je er zelf in elk geval minder last van hebben.
Ik vond het berichtje van AnneJ heel verhelderend.
Tsjor
Notendop
Tigerfeet:
"Toen wij samen waren heb ik hem wel altijd in toom gehouden(niet dat ik wist dat ik dat deed, dat zie ik nu pas)."
dat lijkt me, in een notendop, het verhaal achter jullie scheiding. En juist dat maakt het godsonmogelijk om je doel te bereiken, omdat hij juist NIET (meer) in toom gehouden wil worden door jou.
Tigerfeet:
'Nee veranderen kan ik hem niet, maar de situatie waarin de kinderen verblijven wel."
Vanwege het rod-lap effect wil hij juist niet, dat jij de situatie van je kinderen verandert, en zal hij je juist actief tegenwerken.
Verschrikkelijk
quote
zat. Hij negeerde zijn eigen dochter compleet. Dat gebeurde ook als mijn dochter enthousiast op hem afrende als ze hem op school zag(hij is daar elke dag om haar dochter te brengen of te halen), en dan negeerde hij haar ook, en dat viel niet alleen mij op. Uiteindelijk wilde ze hem geen gedag meer zeggen en op school niet meer naar hem toeZe is vaak afgewezen quote
Toe ik dit stukje las kreeg ik de koude rillingen er van, wat afschuwelijk voor je dochter. Ik stelde mijzelf voor hoe het zou zijn op die leeftijd, stelselmatig negeren is het ergste wat er is. Ik denk dat dit heel wat erger is dan een klap of tik. Krijgt ze hiervoor psychologische hulp? Wat voor gevolg zal dit hebben voor haar relaties later? Heel zorgelijk.
Miekemieke
Wat voor psychologische hulp had je in gedachten?
Het lijkt me handiger als je kind zelf geruststelt. Papa doet het niet met opzet maar het is wel heel naar voor jou.
Wel hulp
Ik laat via de advocaat iets opstellen dat ex mag ondertekenen, zodat ze naar een kinderpsych kan. Als hij dat weigert, dan kunnen we het nog via de rechter proberen te krijgen en anders is er nog wel een ander weggetje mogelijk. In principe moet de vader tekenen, maar ggz en ook andere jeugdhulpverleners nemen kinderen wel in behandeling als zij dat noodzakelijk vinden, zonder handtekening van de vader. Maar ik hoop dat dat niet nodig zal zijn.
Ik ben er erg voor dat zeb ij de kinderpsych leert dat de problemen niet haar schuld izjn.
Tigerfeet
Afdwingen
Ik wil aan de advocaat vragen of sommige dingen evt via de rechter af te dwingen zijn, bv dat zijn kinderen even lang bij hem zijn. Ik weet niet wat mogelijk is.
Tigerfeet
Schuld
Jij kunt kind ook uitleggen dat het niet haar schuld is.
Annej
Als ouders ruzie maken, gaan scheiden dan kunnen kinderen wel eens denken dat zij schuld daaraan hebben, het is dan goed om een kind uit te leggen dat het daar geen schuld aan heeft. Dat kan begrijpelijk uitgelegd worden. Afgewezen, genegeerd worden en getuige zijn dat een vreemd kind de ouderlijke liefde ten deel valt, nou ik denk niet dat je er dan komt met uitleg over geen schuld. Probeer jezelf eens in zo'n positie te plaatsen, dit is echt iets extreem hoor.
Tigerfeet
Met onwillige honden is het kwaad hazen vangen.
Meewerking aan een omgangsregeling door de omgangsgerechtigde is feitelijk niet af te dwingen. Als hij de kinderen gewoon niet komt ophalen houdt het op. Ik geloof dat het wel mogelijk is om op zoiets een dwangsom te zetten (dit kreeg ik meen ik eens in een eerder draadje te horen toen ik schreef dat ik er nog nooit van had gehoord). Als het kan dan is het wel een hoogst exotische mogelijkheid.
De enige manier om medewerking af te dwingen is dan door sancties erop te stellen die je zelf in de hand hebt. Bijvoorbeeld: als je niet .... dan zet ik de omgang helemaal stop. Of: als je X niet meeneemt, krijg je Y ook niet mee. Dat is het enige machtsmiddel dat je hebt, vziw, en het is de vraag of je dat wilt inzetten.
Groeten,
Temet
Aanvulling
Ik zei dat het weigeren van medewerking aan omgang het enige machtsmiddel is dat je hebt. Formeel zelfs dat niet, omdat dat betekent dat jij je niet aan de regels houdt. Maar als je het doet, zal hij een initiatief moeten nemen om jou tot naleving te dwingen, en als dat gebeurt kan jij hem zijn schending van de afspraken voor de voeten werpen.
Of hij laat het erbij en dan is de omgang dus gestopt, in dit scenario. Voor het opvoeden van exen geldt daarom hetzelfde als voor het opvoeden van kinderen: niet dreigen met maatregelen als je niet bereid en/of in staat bent ze uit te voeren.
Sterkte ermee
Temet
Wat doe je dan?
Tigerfeet:
"Ik wil aan de advocaat vragen of sommige dingen evt via de rechter af te dwingen zijn, bv dat zijn kinderen even lang bij hem zijn. Ik weet niet wat mogelijk is."
In aanvulling op Temet; je kunt dit soort dingen eisen bij de rechter. De rechter kent dit soort eisen soms toe, soms niet, soms met dwangsom, soms niet (familierechtspraak is soms wat onvoorspelbaar, en niet alle rechten en plichten liggen precies vast). Maar waar je tegenaan zult blijven lopen (en dat roep ik al een tijdje), dat het afdwingen van dit soort uitspraken een enorm praktisch probleem blijft. Stel dat je rechter idd toekent dat beide kinderen even lang bij hem moeten zijn, en hij neemt er gewoon eentje niet mee? Wat doe je dan?
Miekemieke
'Afgewezen, genegeerd worden en getuige zijn dat een vreemd kind de ouderlijke liefde ten deel valt, nou ik denk niet dat je er dan komt met uitleg over geen schuld. Probeer jezelf eens in zo'n positie te plaatsen, dit is echt iets extreem hoor. ' Als je de eerdere rede nering van AnneJ volgt kun je het in elk geval wel uitleggen waarom vader zo doet.
Bovendien is therapie zelf ook belastend: het geeft aan dat het kind ergens een probleem heeft.
Dus alles wat je als ouder zelf kunt doen om het kind gerust te stellen en op te vangen is beter.
Tsjor
Temet
Wat ik wil afdwingen(indien nodig) is dat hij niet het ene kind een heel weekend bij hem neemt en de ander maar een paar uurtjes. Dan ziet hij ze beiden maar een paar uurtjes
Tigerfeet
Lees het nog eens
Tigerfeet, je wilt afdwingen dat hij niet het ene kind een heel weekend bij hem neemt en de ander maar een paar uurtjes.
En daar wil je het justitiële apparaat voor in werking zetten en je gezin en dat van je ex onder druk.
Het kan.
Annej
Ik wil dat hij zijn kinderen niet naar de klote helpt, dat wil ik voorkomen, en hij is nu druk bezig dat te doen. Ja en als daar juridische stappen voor nodig zijn ja dan doe ik dat. Je moet er niet zo'n zware reactie opgeven, er zijn mensen die voor minder een rechtzaak beginnen.
Tigerfeet
Zwaar
Tja, zwaar heeft met mijn ervaringen te maken, dat hoeven jou ervaringen niet te zijn Tigerfeet. Ik vond het niet makkelijk om dit soort dingen bij rechter over het voetlicht te krijgen. En dan had ik nog een advocaat die ook psycholoog was, maar zelfs die waarschuwde mij meteen dat de rechtbank niets kan met psychische problemen. Het wordt al snel fout uitgelegd.
Toen ik uit huis ging heb ik ex een omgangsregeling gegeven van 3x in de week kortdurend, een middag, een avond met eten en de hele zondag, elke week. Gewoon omdat het anders te stressvol voor die man was.
De eerste zitting hadden we een bemiddelingsgesprek met medewerkers van de kinderbescherming, ja die krijg je er cadeau bij, en ex was toevallig in een onbeheerste bui, dus snapten ze mij direct en werd de omgangsregeling toegekend. De 2e keer, door ex weer een rechtzaak aangespannen, was er een heks van de kinderbescherming die mij een vals beschuldigende ex vond en vanuit dat kader zaken aangaf. Geen idee, dus het is maar net wie je treft en hoe je ex op dat moment zich verhoudt.
Lijkt mij dan, je kunt hele andere ervaringen hebben.
Omdat ex Egyptenaar is hebben ze wel toegekend dat ik ze niet alleen met hem mee wilde laten gaan tot ze 12 jaar waren en dat hebben ze wel toegekend, uit vooroordeel over Egyptenaren, meisjesbesnijdenis en ontvoering of zoiets vaags dat bij ons helemaal niet speelde, geen idee dat ik dat vroeg omdat ex het niet aan zou kunnen, dat hadden we al meegemaakt. Was ook onbespreekbaar.
En ja, het is aan jou of je er iets uit oppikt waar je wat aan hebt.
Ik snap heel goed die behoefte om te zorgen dat het met je kinderen goed gaat als ze bij je ex zijn. En dat je daar heel ver in gaat. Mijn ervaring is dat ik achteraf het verschil heb kunnen maken maar het was een zoektocht. Maar soms kun je iemand treffen die het wel snapt en dan heb je misschien mazzel.
Voor minder
Tigerfeet:
"Ik wil dat hij zijn kinderen niet naar de klote helpt, dat wil ik voorkomen, en hij is nu druk bezig dat te doen. Ja en als daar juridische stappen voor nodig zijn ja dan doe ik dat. Je moet er niet zo'n zware reactie opgeven, er zijn mensen die voor minder een rechtzaak beginnen."
Dat dat gebeurt, betekent nog niet dat het goed is.
Nee het stopt niet
Al vanaf mei geef ik in het belang van de kinderen eigenlijk overal aan toe, en dat heeft hem tot nog toe nog niet kunnen stoppen. En lang niet alles heb ik hier gepost.
Ik denk eerder dat hij de oudste steeds langer en langer bij hem zelf wil hebben, waarom............ ja dan ga ik wel met modder gooien, maar laat ik het netjes houden en zeggen dat hem dat erg goed uitkomt. Ik heb al van alles geprobeerd en nu is de maat gewoon vol, steeds dacht ik, nee ik ga het niet aanvechten, ik kijk het nog aan etc etc.
Tigerfeet
Belang van de kinderen
Het is heus wel begrijpelijk Tigerfeet, het is duidelijk dat het allemaal niet helemaal oke verloopt bij je ex. Maar ik vraag me wel af of je kinderen er net zoveel last van hebben als jijzelf.
Zelf had ik nogal een dysfunctionele grootmoeder. Wij meisjes mochten vaak komen logeren want dat was makkelijk omdat we dan op een kleiner kind konden passen dat bij oma woonde. Jongens vond ze niet handig dus die had ze liever niet. Mijn moeder kon wel ontploffen en de incidenten waren talrijk. Zelf heb ik het altijd fijn gevonden bij mijn grootmoeder en mijn broers hadden het fijn bij andere ooms en tantes, die hebben die sores helemaal niet meegemaakt, alleen mijn moeder die overkookte en ruzie maakte met mijn vader die natuurlijk zijn moeder vergoeilijkte. Dus Tigerfeet, hoeveel last hebben je kinderen er nou eigenlijk van?
Nou annej
Hoezeer ik er ook van overtuigd ben dat je probeert een waardevol inzicht te geven vind ik je vergelijking met je grootmoeder onterecht. Niet alleen was jij daar in de bevoordeelde positie (veel blanke westerse mannen vinden het ook wel meevallen met discriminatie), ik vind het ook anders of je het over een vader of een grootouder hebt. Ook al zijn de ouders gescheiden, het uitgangspunt moet zijn dat kinderen een goede band met hun vader en moeder hebben. En ik weet dat dat niet altijd lukt maar ik vind het bewonderenswaardig dat Tigerfeet ernaar streeft om haar beide kinderen een kans te geven dat te doen. En het lijkt mij ontzettend moeilijk voor haar dit goed te doen, voor iedereen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Het kan een hele toestand zijn Ely als moeder om je kinderen een goede tijd bij hun vader te geven, ik ben de laatste om dat weg te vegen. Toch moet je je ook afvragen of je kinderen niet meer last hebben van de spanningen tussen de ouders dan van de feitelijke situatie. Vader houdt toch wel van ze ook al kan hij het niet zo goed in een vorm gieten, en dat is niet de schuld van de kinderen, en hoe nuchterder je daar mee omgaat hoe makkelijker het is voor de kinderen.
Je zou het zo ontzettend graag anders willen maar meer dan je best kun je doen. Blijkbaar is er na het ideaal van het huwelijk dat je bij een scheiding moet loslaten ook het ideaal van de goede omgangsregeling bij echtscheiding die je soms moet loslaten. En natuurlijk is het wel anders, maar vroegah werd er helemaal niet van vaders verwacht dat ze met hun kinderen omgingen, die waren allemaal naar de wederopbouw en lieten de opvoeding aan moeders over. Niet ideaal en dat willen we ook niet meer, maar erg veel last hadden de meeste kinderen daar toch ook niet van. Houdt het klein zou ik zeggen.
Ideaal en vroeguh
Volgens mij heeft Tigerfeet allang het ideaal van de omgangsregeling moeten loslaten. Ik krijg de indruk dat zij ziet dat haar dochter het moeilijk heeft met haar vaders gedrag en onderzoekt ze nu tot waar haar invloed rijkt om het beste te maken van de situatie.
En voor wat betreft vroeguh; volgens mij is er een groot verschil tussen je vader weinig of niet zien omdat hij druk is met de wederopbouw of omdat hij ervoor kiest jou niet te zien en je broer wel.
Ook betwijfel ik of de kinderen van toen er idd geen last van hadden. Sowieso was het een andere tijd en dat was voor iedereen zo.
Ik denk dat je pogingen inzage te geven in de reden van Tigerfeet's ex' wanprestaties waardevol en verhelderend waren. Ik vind dat je nu wat te ver gaat met proberen duidelijk te maken dat het geen probleem hoeft te zijn voor een kind als haar vader haar afwijst. Want ik geloof dat als Tigerfeet ziet dat het een probleem is voor haar dochter we dat serieus mogen nemen. Ongeacht grootmoeders en kinderen van wederopbouwers.
Een poosje geleden was er een draadje over pesten, volgens mij komt dit op hetzelfde neer: dat het voor sommigen misschien geen probleem was hoeft niet te betekenen dat we het voor anderen bagataliseren.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Bagatelliseren
doe ik niet Ely. Het is denk ik ernstiger. Veel vaders met een vorm van autisme zien hun kinderen niet meer na een scheiding. Ze kunnen die verschillen domeinen niet overzien en hanteren en worden niet begrepen in hun pogingen om wel contact te houden. En dan laten ze het er bij zitten.
En ook andere exen zien hun kinderen niet meer, weet ik allemaal wel, maar hier is het weer extreem omdat het gewoon te moeilijk voor ze is. En dan kun je blablaen dat ze niet voor niets kinderen genomen hebben en ook een eigen verantwoording en anders draai jij er voor op, maar het is gewoon niet anders. Als je het een beetje gaat snappen kun je die schade misschien beperken. Maar het is echt meebewegen en niet confronteren, dan laat iemand los.
Angst
'Ik denk eerder dat hij de oudste steeds langer en langer bij hem zelf wil hebben, waarom............ ja dan ga ik wel met modder gooien, maar laat ik het netjes houden en zeggen dat hem dat erg goed uitkomt.'
Ik kan me daar nog niet zoveel bij voorstellen, wellicht kun je uitleggen waar deze angst vandaan komt, en misschien kan dat zelfs zonder met modder te gooien. Valt hij op jongetjes? Scheelt hem dat in de kinderalimentatie? Of vindt hij het leuk om vader te zijn van een zoon? doen ze leuke dingen samen?
Even terug, want ik raak de draad kwijt. Staat er al iets op papier over een omgangsregeling? Kun je die communicatie via twee advocaten anders aanpakken? Kan een advocaat belang hebben bij een cliënt die steeds weer wat anders wil? Of worden advocaten dat ook een keertje zat?
De rechter kan een omgangsregeling vaststellen, maar net als Tinus_p en Temet al gezegd hebben: als iemand zich daar niet aan houdt helpt zelfs een rechterlijke uitspraak niet. Het is familierecht, geen strafrecht, er staan geen boetes of sancties op.
Tsjor
Tsjor
De weg
'Ik vind dat je nu wat te ver gaat met proberen duidelijk te maken dat het geen probleem hoeft te zijn voor een kind als haar vader haar afwijst. Want ik geloof dat als Tigerfeet ziet dat het een probleem is voor haar dochter we dat serieus mogen nemen.'
Maar wat ga je vervolgens doen? Je kunt het probleem groter maken door er rechtszaken over te gaan houden, therapeuten in te schakelen etc. Of je kunt het kleiner maken door te zeggen dat pappa maar één ding tegelijk kan (bijvoorbeeld) en dan een vergelijking maken met iets waar het kind zelf helemaal in op kan gaan en hoe vervelend het is als de moeder dan ineens roept. 'Ach schat, pappa is een beetje de weg kwijt', dat soort zinnetjes kunnen een kind al helpen om met moeilijke situaties om te gaan. Zo verklein je het lijden van het kind.
Tsjor
Izar
De ex van Tigerfeet heeft ook helemaal geen autisme. Dat is hem ( ons) de afgelopen week aangepraat door de amateur psychologen van Ouders Online. Tigerfeet zegt wel dat hij wat autistische trekjes heeft. Maar om eerlijk te zijn hebben heel veel mannen dat in de ogen van vrouwen.
Ik denk dat Annej hele waardevolle bijdragen kan geven maar dat ze nu een beetje vast komt te zitten in haar eigen denken, haar eigen ervaringen.
Tigerfeet
grenzen stellen, dat is goed. probeer wel objectief te kijken. dat is lastig. jij kent je kinderen. probeer in te schatten wat zij nodig hebben. dochter hoeft zich niet perse afgewezen te voelen, omdat vader mee met zoon wil doen. misschien vindt zij het juist wel fijn om niet zoveel naar vader toe te moeten.
er zijn veel dingen gebeurd die niet handig zijn geweest van ex (understatement). echter heb jij daar geen hand in, jij kan hem niet veranderen en de situatie niet. het is heel moeilijk als moeder zijnde te zien dat je hun vader de kinderen kwetst. uiteindelijk kan je ze daar niet tegen beschermen. daar ben ik na een harde les wel achter gekomen.
nogmaals grenzen stellen om duidelijkheid te creeeren. dat is belangrijk.
ontzettend veel succes toegewenst!