Uithuisplaatsing Hansje

Vader van Hansje

Tsjor, je gaat er nu vanuit dat de vader van Hansje bereid is er samen uit te komen. Misschien is hij dat om wat voor reden ook wel niet.

Bedankt Tsjor

Een hele leerzame en duidelijke tekst over jeugdzorg. Kritisch maar ook realistisch.

AnneJ

Waaruit maak je op dat ik bij die 'sommige Gereformeerden' hoor (en dat ik toen al geleefd heb).

Tsjor

Emine

Vader wil een omgangsregeling, dus ik denk dat hij er wel over wil praten, denk je niet dan?

Tsjor

Alles erbij halen

AnneJ, ik heb nummer 7 gelezen uit het andere draadje. Jouw conclusie: 'Buitenstaanders en zeker de overheid staan machteloos.
Dat is een gegeven. Aan de wet houden betekent hier nodeloos lijden voor je kinderen.' snap ik helemaal niet.
Het gaat me te ver om dat alles te analyseren, maar de vrienden van moeder hebben gelijk: als je gaat verzetten, dan wordt het een vechtscheiding en dat had wel eens veel dramatischer kunnen uitpakken, met veel meer conflicten en veel meer wanhoop, erger dan een meisjesonderbroek dragen. Ik vind dat de vrienden ook gelijk hebben gehad als ze gezegd hebben dat kinderen hun eigen relatie moeten vinden tegenover vader (tien jaar geleden al!). Als kinderen volwassen zijn en besluiten het kontakt te verbreken, dan is dat op grond van hun eigen bevindingen, dat kan.
Het grootste probleem wat ik zie is, dat er eigenlijk geen taal is waarin moeder en kinderen met elkaar daarover hebben kunnen praten. Die taal zou geholpen hebben, niet alleen voor de kinderen om te vertellen hoe erg het was, maar ook om het te relatieveren, isoleren, om ermee te leren omgaan, om er grapjes over te kunnen maken, om met elkaar te bespreken wat je nu eenmaal moet accepteren en wat echt te gek is. Om sterker te worden tegenover vader etc. Ik denk dat moeder en kinderen nu het meeste gebaat zijn met grapjes maken over die vreemde vader met zijn overdreven en rare zin voor zuinigheid etc. en verder: loslaten.
Had de overheid hiermee iets gemoeten? Hadden professionals hiermee iets gemoeten? Had vader omgebouwd moeten worden tot modelvader? Had moeder omgebouwd moeten worden tot een sterkere vrouw, die zich niet zo liet intimideren? Hadden de kinderen geen kontakt meer moeten hebben met vader omdat er een schoorsteenbrand is geweest?
Welke macht had je willen inroepen en waarvoor dan?

Tsjor

binnen het syteem Tsjor

Natuurlijk ben ik dankbaar voor de successen die er binnen het systeem behaald worden. Geen civiele kinderen meer in jeugdgevangenissen. Geen uitgeprocedeerde kinderen meer op straat of in de gevangenis. Inmiddels ook een Kinderombudsman.
Maar er blijven nog teveel zaken liggen waarin de kinderbescherming een bedreiging is voor kinderen en hun ouders. Bij psychiatrische stoornissen, maar ook bij vechtscheidingen en bij lichamelijke stoornissen als de ziekte van Lyme of andere lichamelijke ziekten die hindernissen zijn voor een ongestoorde schoolcarriere.
En alles wordt maar met dwang en procedures benaderd.
Heb je hulp nodig ben je een potentiele kindermishandelaar en niet serieus te nemen als belangenbehartiger van je kind, wat ouders primair toch zijn, tot het tegendeel bewezen wordt en niet gesuggereerd.

Een ervaringsplaats

Valkuil van ouders Tsjor. Ik verwachtte van die derdelijns autismeafdeling belangsstelling voor ons al gezin, ook voor vader. Net als op scholen hoop je dat er doorgaande kennis en ervaring is die men jou als advies kan meegeven om zaken in je gezin makkelijker te maken. Echter in de meeste gevallen overheersen de eigen organisatorische belangen en laat de deskundigheid gewoon te wensen over.
Je hebt natuurlijk wel iets aan de ouderorganisaties als de NVA, BAlANS en de stichting KOG, maar dan ben je al gestruikeld.
Het is mij gelukt, door de goede mensen om mij heen te hebben en door een eigen achtergrond en deskundigheid.
Nog steeds stuur ik 'ons' aan als gezin en bewaak ik de balans, ook met vader/ex. Dat kan niemand van mij overnemen.
We leren nog dagelijks nieuwe taal om daar samen over te praten. En mijn kinderen praten met hun vader over hun autisme en zijn autisme en angst. Het duurt wat voor er kwartjes vallen maar vader accepteert, onder protest, mijn rol, en accepteert de taal van mijn kinderen over onze situatie. Met respect voor hem. Maar als hij zich dysfunctioneel gedraagt bespreken we alledrie de realiteit met hem.
Is het nou zo gek trouwens dat iemand dat had kunnen zien? Wat mijn rol al die tijd was en is gebleven? Ik was gewoon ook verbaasd dat kinderbeschermers niet konden zien hoe belangrijk ik voor mijn kinderen en hun vader was.
In feite hebben we door het raadsonderzoek, en de vele aantijgingen in de dossiers, een aantal jaren weinig contact gehad met vader. Die voelde zich gewoon bedreigd en kon de situatie niet aan.
Hij nam de dossiers mee naar bevriende advocaten die hem bevestigden dat de kinderbeschermers er op uit waren hem kapot te procederen.

AnneJ

Wat wil je nu toch? Jij bent niet de enige met ervaring, jouw ervaring is niet de ervaring van de moeder van Hansje, etc.etc.
En als je het goed doet, dan kom je toch ook weer van ze af, zie je eigen verhaal.
Die advocaten moeten ze ook aanpakken, dat is olie op het vuur gooien.

Tsjor

Mijn wens

Is dat je als hulpvragende ouders en kinderen veilig bent bij de hulpverlening. Helaas is dat een illusie en dus ben je op jezelf aangewezen. En dat is jammer. Maar een goede waarschuwing voor andere ouders.

reactie uit ander onderwerp

Ik zie dat iemand wijst naar mijn reactie in een ander onderwerp mbt vechtscheidingen. Toch wil ik liever geen vergelijkingen maken met de zaak Hansje. Ik heb dat ook in het andere onderwerp gezet toen iemand vroeg of mijn tekst daar hier neergezet mocht worden.

Dat heb ik liever niet. Mijn antwoord was: "Ik heb ooit ook een dreigende situatie met BJZ gehad, die gelukkig wel goed is afgelopen, dus ik ken de onmacht en de angst als je met de beste bedoelingen opeens in het beklaagdenbankje zit. Maar ik wil me liever distantiëren van deze vrouw. Ik heb de zaak rond Hansje ook gevolgd, maar in dit specifieke geval heb ik erg mijn twijfels over de moeder, met name omdat die echt verschrikkelijk doorslaat op Facebook."

Dramatisch

'Helaas is dat een illusie en dus ben je op jezelf aangewezen.' Is dat altijd een illusie? Heb jij zelf niet voorbeelden van het tegendeel? Voor jou was de wijkagent belangrijk. Voor mij de huisarts. Voor een ander de orthopedagoge van een instelling. Etc. etc.
Ik snap dat je wil waarschuwen, maar doe het dan genuanceerd en niet zo dramatisch.

Maar goed, voor hulpvragende ouders: wees alert als je hulp vraagt. Houd zelf goed bij aan wie je wat vraagt. Zoek naar een goede hulpverlener. Vraag na of er dossiers aangemaakt worden en of er automatische meldingen worden geplaatst in een of ander systeem. Vraag na wie er uiteindelijk beslist over wat er gaat gebeuren en waarom je die persoon niet kunt spreken. Stop niet met nadenken. Blijf zelf zoeken, lezen en vragen op het forum naar wat je het beste kunt doen. Als je iets wil en je krijgt het niet van de hulpverlener, kijk dan of je zelf die hulp kunt organiseren. Wees open en transparant daarover.

etc. etc.

Een mooi voorbeeldje is de brochure: hoe ga ik om met mijn hulpverlener. (Hoe overleef ik mijn hulpverlener)

www.dropjemening.nl/download/7/

Tsjor

Overigens was er in de situatie van Hansje geen 'hulpvragende ouder' maar een ouder die gelijk wilde krijgen, dat is iets anders.

risico

En wees je bewust van het risico dat hulpverleners om diverse redenen een zorgmelding kunnen doen. Neem dat zeer serieus en geef ze in elk geval niet meer informatie dan noodzakelijk om zelf zoveel mogelijk uit de gevarenzone te blijven.
Ouders en jeugdhulpverlening zijn tot elkaar veroordeeld. Er zitten kanjers tussen maar er kan ook onbegrip, onmacht, ondeskundigheid en kindermishandelingshysterie optreden.
Dat zit in de systematiek en in het 'onderbuikgevoel' van hulpverleners. Is niet jou schuld maar je moet er wel wat mee.

Nogmaals vader van Hansje

Tsjor, jij zegt dat je denkt dat hij wel afspraken met moeder wil maken, omdat hij omgang wil. Maar die krijgt hij toch wel, met of zonder overleg met moeder, het kind is ervoor uit huis geplaatst namelijk. Hij heeft er dus, zeker als hij moeder wil treffen, geen enkel belang bij om met haar in overleg te gaan/eruit te komen. Sterker nog, als hij van kwade wil is en alles lang wil laten duren, dan zorgt hij dat ze er niet uitkomen. Dat kun je alleen, terwijl dan iedereen zegt 'ouders komen er samen niet uit.' Ik zeg niet dat hij het gaat doen, ik zeg alleen dat het een aandachtspunt is dat 'het er samen uit moeten komen' niet misbruikt wordt om de ander te treffen.

Emine

Moeder zou er goed aan doen om zelf eens hieraan heel erg hard te gaan werken. Geen geleuter meer over ja maar, geen zwartmakerij, geen gezeur over jeugdzorg. Als zij haar kind echt terug wil krijgen zal ze ook echt hieraan moeten gaan werken. En dan zal zij de eerste stappen moeten zetten.
Zoals je gemerkt hebt krijgt vader geen omgang, zelfs niet als de rechter dat heeft gezegd. Zelfs niet als het onder begeleiding is (nee, want daarna dan is het weel zonder begeleiding). Het kan zeker zo zijn dat vader aanvankelijkz eer argwanend zal zijn: wat krijgen we nu weer, wat komt er op internet te staan etc. Dus ze zal eerst heel hard moeten werken om het vertrouwen terug te winnen, dat ze echt wel in het belang van het kind kan denken en aan kontakt tussen vader en kind wil werken.

Tsjor

Tsjor

Wij weten helemaal niet wat er nodig is zodat moeder Irme haar kind weer kan zien. Werken aan vertrouwen van bureau jeugdzorg? Van vader?
Ik denk dat het wat grilliger is. En ik hoop dat ze goede adviseurs om zich heen heeft die elke beslissing in zo'n traject met haar kunnen doornemen.
Vader en bureau jeugdzorg zijn onberekenbare partners. Daar kun je op voorhand geen traject op uitstippelen.

AnneJ

Waaruit maak je nu weer op dat vader een onbetrouwbare partner is? Je verzint het ook ter plekke.
Met het bedenken van 'op voorhand kun je er geen traject op uitstippelen, want ze (de anderen dus) zijn allemaal onbetrouwbaar' kom je in elk geval helemaal zeker geen stap verder. Maar goed, als de strijd tegen vader en de strijd tegen jeugdzorg voorop staat, ten koste van het kind, dan hoef je ook niet verder te komen. Dan moet het juist allemaal dramatisch blijven.

Tsjor

AnneJ

"Wij weten helemaal niet wat er nodig is zodat moeder Irme haar kind weer kan zien."
Ja hoor, dat weten we wel. Gaan handelen in belang van kind, geen filmpjes meer op internet, meewerken met beleid (zie uitleg Tsjor), geen info meer op facebook. Dat zou al een mooie stap zijn.

Annet

Het is alleen maar een foute wensgedachte, moeder Irme moet zich maar eens gaan gedragen. Lijkt jeugdzorg wel. Uit alle berichten blijkt echt dat een kind dat eenmaal uithuis is geplaatst zeer moeilijk weer terug komt bij de ouders. Zelfs niet als je aan alle kanten meebuigt. Soms zelfs integendeel, des te meer kruit valt er te verschieten.
Ook procederen kan je in het moeras houden. Het is een grillige situatie die helaas niet op te lossen is met collaboratie.

Nee AnneJ

Moeder moet rekening houden met haar kind. Kind filmen en alles op facebook zetten, hoort daar niet bij. Zie verder eerdere reacties van Tsjor hoe je een kind buiten de discussie moet houden.

Ja, ik weet dat het lastig is als kind eenmaal uit huis is geplaatst. Maar daar heeft niet alleen Jeugdzorg schuld, moeder ook. (misschien vader ook maar dat weet ik verder niet).

In ieder geval....

...ken ik geen mensen die na het uitspreken van de ots/uithuisplaatsing een plan van aanpak kregen waarin duidelijk stond wat ze moesten doen om de ots/uithuisplaatsing beeindigd te krijgen. En ik heb er echt heel veel gezien.

Voor de leken: het plan van aanpak is het wettelijk verplichte document waarin dus staat waaraan ouders en kind moeten voldoen om de maatregel beeindigd te zien.

herhaling

http://www.nationaleombudsman.nl/sites/default/files/2012-166_kom_sa-2012_de_ondertoezichtstelling_bij_omgangsproblemen_0.pdf
En lees ook nog even wat een omgangs OTS voor nihil en vaak zelfs negatief effect heeft.
Of die moeder uit het eerste filmpje van Wikka die haar zoontje na een post natale depressie uit handen gaf aan jeugdzorg, maar de brave moeder kreeg hem nooit meer terug, steeds werden nieuwe eisen gesteld.
Niet grillig? Hoe wil je dat dan noemen?
Je kunt zelf wel allerlei eisen aan moeder Irme gaan stellen, maar daarvoor weten we er echt te weinig vanaf. En dat heeft ook geen zin. Irme is afhankelijk van jeugdzorg en de kinderrechter, niet van oordelende reageerders hier.

Annet en Tsjor: jullie verwarren oorzaak met gevolg

Hansje is niet uit huis geplaatst omdat zijn moeder filmpjes op Internet plaatste. Dat had zij nl. helemaal nog niet gedaan voor de UHP.

Irme is filmpjes op Internet gaan plaatsen en facebook-pagina begonnen OMDAT Hansje uit huis werd geplaatst, daarna dus.

Dat is ook zo fout aan dat latere vonnis, dat de tijdlijn verward wordt en oorzaak en gevolg door elkaar worden gehaald.

Daarmee verdedig ik overigens helemaal niet wat zij allemaal op Internet heeft geplaatst. Ik heb daar geen mening over. Ik heb nl. geen facebook (en wil daaraan ook niet meedoen), dus ik kan die hele pagina niet eens bekijken. (Zo openbaar is het dus ook weer niet.)
Dat moeder door het lint gaat vanwege de UHP, dat zal best. Maar dat is een gevolg van de UHP.
Ik vind echter niet dat het mag meewegen in de overwegingen voor de UHP.
Die UHP ging toch over de omgangsregeling?
Dat vonnis is niet zuiver.

De afweging in dit geval moet zijn: is het in het voordeel van het kind om het uit huis te plaatsen vanwege een niet goed verlopende omgangsregeling?
Is het tijdelijk geen contact met vader hebben zo bedreigend voor een kind dat het met dwang uit huis gezet moet worden en weggehaald bij de hoofdverzorgende?

Sowee

Kon ik maar zo compact schrijven. Fantastisch verwoord!

AnneJ en Emine

Laat ik het zo zeggen: ik heb meer kinderen bij de ouders teruggekregen op basis van soortgelijke adviezen dan wat jullie denken dat mogelijk is. Het kan wel, maar het is heel hard werken. Je moet echt zorgen dat alles weer op orde komt.

Tsjor

Wikka

De uithuisplaatsing was op basis van een crisismachtiging. Dan tekent de rechter ongezien, zeg maar. Daarna, binnen een korte tijd, ik acht maximaal twee weken komt er een echte rechtszitting, waarbij ook de ouders het woord mogen voeren, jeugdzorg moet uitleggen wat ze gedaan hebben etc. Dan volgt in feite pas de definitieve beslissing. Bij die definitieve beslissing hebben de filmpjes een rol gespeeld. Met andere woorden: zo weet je zeker dat de rechter anders beslist.

En voor AnneJ en Emine: ja, het kan ook gebeuren dat er bij de rechtszitting anders wordt beslist, namelijk als er geen goede argumenten zijn.

Tsjor

Tsjor

Ik deel je vertrouwen in de rechtsgang niet.

Ik ook niet

.....

teveel gezien, teveel gehoord, teveel meegemaakt.

Alsof jeugdzorg als er geen verhaal is over een handelen geen verhaal maakt dat het handelen moet goedpleiten.

Hoezo heb JIJ kinderen bij hun ouders teruggekregen?

En over het harde werken en zorgen dat echt alles op orde is, wil ik toch even kwijt dat de dingen die niet op orde zijn, soms alleen niet op orde zijn in de papieren van bureau jeugdzorg, maar in werkelijkheid wel. Papier kan zo gewillig zijn, dat er altijd 'zorgen' blijven bestaan.

Daarnaast is het aan bureau jeugdzorg om ouders te helpen bij het op orde maken van wat (vermeend) verkeerd is. Ook dat gebeurt vaak niet.

Dames

En dan staat het jullie helemaal vrij om je eigen ruiten in te gooien. En zo alsnog je eigen gelijk te bewijzen. Kun je daar nu echt blij mee zijn?

Tsjor

jeetje Tsjor

Eigen ruiten ingooien. Gelukkig is dat hier niet aan de orde.