Uithuisplaatsing Hansje

En dan hebben we het nog niet eens over de inhoud van de hulp

Dat rapport ging alleen over de rapportage, maar nog niet eens over de kwaliteit van de hulp. Dus: hebben kinderen en hun ouders er echt iets aan?

Wat ik ermee bedoel te zeggen is dat als aan de hand van een rapport de rechter tot een maatregel besluit, heeft vervolgens jeugdzorg vrij spel tot de maatregel afloopt. En dan wordt er weer een neiuw rapport gemaakt om te verlengen en begint het van voor af aan. In de tussentijd kunnen ze echt met je doen en laten wat ze willen. En is er niemand maar dan ook neimand die controleert of de 'hulp' wel goed wordt verleend. In feite zegt de rechter gewoon: jeugdzorg, gaat u maar een jaar uw gang in dit gezin.....als je pech hebt keer op keer.

Je kunt overigens wel in hoger beroep gaan, maar ook dan ben je maanden verder, terwijl de 'hulp' al op je losgelaten is. Nog los van het feit dat het niet vaak voorkomt dat in hoger beroep een maatregel wordt vernietigd. Ik denk dat ik daarin echt heel veel geluk heb gehad. En een heel goede advocaat.

Jeudzorg

Op de vraag wat bureau jeugdzorg ermee wint om dingen te verzwijgen/verdraaien of simpelweg niet te documenteren, dat weet ik niet. Wist ik het maar!! Ik weet wel dat ik het recht heb om de waarheid te weten, en dat iemand op een kantoortje heeft besloten dat het niet belanrijk was deze te achterhalen, en dus zo mijn recht van "weten" heeft afgepakt. Dit zogenaamd, omdat het niet belanrijk was, maar hoe kun je iemand hulp aanbieden voor de toekomst als je niet weet wat diegene allemaal heeft meegemaakt, en dus moet verwerken? Ook weet ik zeker dat ik bepaalde dingen heb aangegeven, die niet in de dossiers staan. Dingen die heel serieus hadden moeten worden genomen, maar blijkbaar niet belangrijk waren. Dingen waar ik hulp voor had moeten krijgen, die hulp is me niet gegeven, sterker nog, door het niet te documenteren, werd het voor mij lange tijd niet erkend. Het is dat mijn verhaal kort geleden door mijn pleegzus werd bevestigd en aangevult, anders had ik nog steeds gedacht dat ik het misschien in mijn hoofd erger had gemaakt dan het was. Ik heb jaren gedacht dat er iets mis met mij was, ik had dingen meegemaakt, maar die werden door niemand erkend, of bevestigd of serieus genomen, na een tijdje denk je gewoon zelf dat het niet waar kan zijn, want degene die er voor jou moeten zijn, jeugdzorg, je voogd, die erkennen niet, die bieden geen hulp, die doen alsof hun neus bloed, alsof ze het niet hebben gehoord, alsof je het niet hebt verteld. En ja wat zij daarbij winnen? Helemaal niks, wat het kind ermee verliest? Heel veel....en ik heb geluk dat ik tegenwoordig kan zeggen dat ik er mee heb leren leven, dat ik nu gelukkig ben, met mijn man, met mijn kinderen. Maar het had ook heel anders kunnen lopen.

cheats

Jammer dat die cheats in het echte leven niet werken.

Uitspraak in de zaak van Hansje (gekopieerd van rechtspraak.nl)

Inhoudsindicatie
Onder toezicht gesteld minderjarig kind van 6 jaar uit huis geplaatst, aangezien de moeder er bij voortduring blijk van heeft gegeven geen medewerking te zullen verlenen aan bij rechterlijke uitspraken vastgestelde contactregelingen tussen het kind en diens vader. Het kind wordt, doordat moeder hem zonder terughoudendheid inzet en betrekt in de strijd die zij met de vader voert, ernstig in zijn ontwikkeling bedreigd. Er rest geen ander middel ter beëindiging van die strijd dan plaatsing van het kind binnen een neutrale setting, waarin de belangen van het kind centraal worden gesteld en welke plaatsing hopelijk zal leiden tot een onbelast contact van het kind met beide ouders.

Uitspraak
RECHTBANK OOST-BRABANT
Familie- en Jeugdrecht

Zaaknummer : C/01/279840 / JE RK 14/901MZ13
Uitspraak : 26 juni 2014

Inzake : verlenging machtiging tot plaatsing
Beschikking van de meervoudige kamer van de rechtbank Oost-Brabant, als vervolg op de beschikking van de rechtbank van 10 juni 2014, naar de inhoud waarvan hierbij wordt verwezen, gegeven met betrekking tot de onder toezicht gestelde minderjarige:
[minderjarige], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum],
kind van:
[vader], rechtens wonende te [adres] en
[moeder], rechtens wonende op een voor de rechtbank bekend adres,
hierna ook wel te noemen: (de) vader en (de) moeder.
Het gezag over de minderjarige berust bij de ouders.
De verdere procedure

Als belanghebbenden worden aangemerkt:
- de vader;
- de moeder.

De rechtbank heeft na 10 juni 2014 nog kennisgenomen van de volgende stukken:
- een brief met bijlagen van mr. K. Coenders-El Dahri d.d. 18 juni 2014;
- een mail met bijlagen van mr. drs. M. Erkens d.d. 18 juni 2014;
- een fax met bijlage van de stichting d.d. 18 juni 2014.

De zaak is behandeld ter zitting met gesloten deuren van 19 juni 2014. Bij die gelegenheid zijn gehoord:
-
de stichting;
-
de vader, bijgestaan door mr. K. Coenders-El Dahri;
-
de moeder, bijgestaan door mr. drs. M. Erkens.

De beoordeling
Uit de stukken blijkt dat ten aanzien van bovengenoemde minderjarige een ondertoezichtstelling van kracht is, en wel tot 29 maart 2015 (zaaknummer JE RK 14/221).
De rechtbank merkt voor de goede orde op dat zij ambtshalve de beschikking heeft over het dossier in die zaak. Daarnaast beschikt de rechtbank ambtshalve over het dossier in de zaak die parallel liep aan die zaak, te weten met betrekking tot de contactregeling. In die zaak (zaaknummer JE RK 13/2296) is op 10 april 2014 een verdeling van de zorg- en opvoedingstaken vastgesteld met de volgende inhoud:
De vader is gerechtigd tot omgang met de minderjarige:
-
gedurende drie maal (indien mogelijk met een frequentie van eenmaal per week, dan wel eens per veertien dagen) onder begeleiding van een door de stichting te bepalen omgangshuis;
-
vervolgens tweemaal om de veertien dagen een dagdeel onder begeleiding van de gezinsvoogd bij vader thuis, de eerste maal buiten aanwezigheid van de twee halfbroers van de minderjarige;
-
gevolgd door twee maal om de veertien dagen een hele zaterdag of hele zondag bij vader thuis zonder begeleiding;
-
gevolgd door een weekend per veertien dagen van zaterdagochtend tot zondag eind van de middag, de helft van de feestdagen en de helft van de vakanties.
Voorts blijkt uit de stukken dat ten aanzien van bovengenoemde minderjarige een machtiging tot plaatsing is afgegeven, welke machtiging van kracht is tot 8 juli 2014.

De stichting onderbouwt het verzoek met (samengevat) de volgende stellingen.
[minderjarige] verkeert al jarenlang in een klempositie tussen zijn beide ouders. Hij heeft al geruime tijd geen contact met zijn vader. Onduidelijk is hoe het contact tussen [minderjarige] en zijn vader in het verleden feitelijk geweest is. In augustus 2013 heeft er eenmaal in aanwezigheid van de gezinsvoogd een positief omgangsmoment bij vader thuis plaatsgevonden. Omgang tussen [minderjarige] en vader komt verder niet van de grond. De stichting ziet dat in hele korte tijd, te weten een periode van acht weken, de emoties bij moeder extreem snel zijn opgelopen. Moeder belast [minderjarige] met informatie voor volwassenen uit de beschikking van de rechtbank, waardoor er, nog voor de omgang is afgestemd, al klachtgedrag bij [minderjarige] ontstaat. De school heeft hier zorgen over. Moeder geeft duidelijk aan niet met andere omgang dan begeleide omgang in te stemmen. Zij wil dat er meer dan drie begeleide omgangen gaan plaatsvinden. Over de verdere regeling zoals deze is vastgelegd in de beschikking van de rechtbank wil de moeder niet in gesprek met de gezinsvoogd. Tijdens de kennismaking bij het omgangshuis benadrukt moeder dat [minderjarige] zijn vader ‘[naam]’ noemt. De moeder laat merken in haar houding en gedrag dat zij niet kan instemmen met de omgang. Zij legt de nadruk op de lichamelijke
klachten die [minderjarige] heeft en spoort hem aan hierover te vertellen. In reactie hierop stuurt de stichting de moeder een aankondiging schriftelijke aanwijzing. Hierna stuurt de moeder meerdere boze mails en filmpjes van [minderjarige] die overstuur is door de aankondiging. Zowel de vader als zijn medewerkers ontvangen dreigtelefoontjes. Bij de eerste omgang heeft de moeder een man bij zich die haar en [minderjarige] in de auto en in het omgangshuis filmt. Het lukt de moeder niet om [minderjarige] over te dragen en moeder kiest ervoor om met [minderjarige] weer naar huis te gaan. De beelden deelt moeder met de school, de huisarts en de GGD jeugdarts. De beelden laten zien dat moeder [minderjarige] onvoldoende kan ondersteunen, zij lijkt hem eerder in zijn gedrag te versterken. De school, huisarts en GGD jeugdarts benaderen de stichting en geven aan dat deze situatie erg schadelijk is voor [minderjarige], en dat dit in zijn belang dient te
stoppen. Ook daarna ontvangt de gezinsvoogd verschillende verwijtende mails van moeder waaruit haar emoties en frustraties duidelijk blijken. Het gedrag van [minderjarige] neemt steeds extremere vormen aan, hij wordt ook fysiek ziek. Vanuit derden worden zorgen gemeld bij de stichting dat de moeder [minderjarige] mogelijk aan het zicht van de stichting zal gaan onttrekken. De moeder wil niet meer met de gezinsvoogd communiceren en is twee weken lang onbereikbaar. De moeder heeft [minderjarige] ziek gemeld en is met hem naar een plek elders vertrokken. De moeder geeft via de mail aan dat de hulpverlening verantwoordelijk is voor alles wat er nu gebeurt en zij is van mening dat [minderjarige] verwoest is. De stichting is van mening dat er sprake is van een acute bedreigende situatie voor [minderjarige]. [minderjarige] wordt belast met alles dat er speelt, moeder maakt in haar emoties keuzes die niet in zijn belang zijn en is aan het ‘bewijzen’ dat [minderjarige] steeds meer in de knel komt. Zijn gedragsproblemen nemen toe. De stichting acht een uithuisplaatsing noodzakelijk om [minderjarige] tot rust te laten komen, waarbij er geobserveerd gaat worden wat hij nodig heeft in de toekomst en wie van de twee ouders dit zou kunnen bieden. Verder wil de stichting onderzoeken of het gedrag van moeder voortkomt uit de recente beschikking aangaande de omgang of dat er andere oorzaken aan ten grondslag liggen. Er is verzocht om een crisismachtiging vanwege de dreigende houding en het dreigende gedrag van moeder, het niet willen communiceren met de stichting en het risico dat zij met [minderjarige] vertrekt zodra zij weet dat de stichting hem op een neutrale plaats wil plaatsen.
Ter zitting heeft de stichting aanvullend nog naar voren gebracht dat er al vier jaar strijd is over de omgang. De moeder geeft de verkeerde signalen af. De blinde paniek bij [minderjarige] wordt versterkt door de moeder. Verder heeft de moeder de media opgezocht met een filmpje van de uithuisplaatsing van [minderjarige]. Dit is niet in zijn belang. Hierdoor wordt hij flink beschadigd, dit is al te merken op de groep waar hij nu zit. Hij wordt ermee gepest. Verder is het mogelijk dat hij moet worden overgeplaatst naar een groep buiten de regio vanwege, naar de rechtbank begrijpt, de aandacht in de media. Op die manier kan niet worden aangevangen met de observatie. [minderjarige] heeft al tijdens de autorit toen hij werd opgehaald aangegeven dat hij wist dat dit zou gebeuren. Hij vertelde dat het water thuis was afgesloten en dat hij met zijn moeder op de bank in de woonkamer sliep. Na zijn plaatsing heeft hij aangegeven geen vader, broers of zussen of opa’s en oma’s te hebben.
De stichting heeft benadrukt dat het van groot belang is dat er contact komt tussen de gezinsvoogd en de moeder. Zij lijkt echter alleen mee te willen werken als haar lijn gevolgd wordt. Met betrekking tot de observatie is benadrukt dat deze niet kan plaatsvinden vanuit de situatie dat [minderjarige] thuis woont. Het is voor goede diagnostiek nodig dat hij los is van het systeem.
De moeder heeft verweer gevoerd. Zij betwist dat onduidelijk is hoe het contact tussen [minderjarige] en de vader in het verleden is geweest. Dit staat volgens haar in de beschikkingen en het raadsrapport beschreven. Verder betwist de moeder dat zij niet in staat is [minderjarige] toestemming te geven voor contact met zijn vader. Zij geeft aan dit te ondersteunen, zij stelt er enkel voorwaarden aan, welke voorwaarden voortkomen uit ervaringen in de praktijk. Zij stelt dat uit de opnames blijkt dat zij [minderjarige] stimuleert in contact met zijn vader. Dit blijkt onder meer uit het feit dat zij hiervoor Maashorst heeft benaderd. Verder blijkt dit uit de mails aan de vader. De stichting miskent volgens de moeder dat [minderjarige] zelf niet wil. Dit is veroorzaakt door het gedrag van zijn vader. De moeder geeft aan dat zij het eerste deel van de beschikking wel uit wil voeren, maar dat zij in hoger beroep gaat omdat zij zich niet kan vinden in het tweede deel (dat ziet op de onbegeleide omgang). Volgens haar heeft zij derhalve het volste recht om niet mee te werken aan de uitvoering hiervan. Zij meent bovendien dat uit die beschikking volgt dat het de stichting vrijstaat wijziging van die beschikking op de door haar voorgestane wijze te vragen omdat sprake is van een wijziging van omstandigheden.
De moeder bevestigt dat het gedrag van [minderjarige] drastisch is veranderd, zij betwist echter dat zij hier de oorzaak van is. De angst voor vertrek van de moeder is voorts ongegrond. Zij betwist dat zij niet bereikbaar is geweest. Moeder betwist dat er bij haar sprake is van borderline. Zij geeft aan open te staan voor een persoonlijkheidsonderzoek. Zij betreurt het dat de rechtbank in de omgangsbeschikking heeft geoordeeld dat een onderzoek naar vader niet nodig is.
De moeder stelt dat een uithuisplaatsing slechts aan de orde kan zijn als ultimum remedium. In deze zaak zijn er echter volgens moeder voldoende alternatieve opties, waarbij [minderjarige] gewoon bij haar kan blijven. De basale verzorging is immers gewoon op orde. Alternatieven zouden volgens moeder zijn dat de stichting wijziging verzoekt van omgangsbeschikking en dat er geen omgang meer plaatsvindt, of dat er eerst onderzoek naar [minderjarige] plaats had kunnen vinden, dan wel dat bijvoorbeeld de vechtscheidingsmodule van Herlaarhof was ingezet. Ook het versturen van een schriftelijke aanwijzing was een alternatief geweest. Er bestaat zelfs nu nog de mogelijkheid van een onderzoek in de thuissituatie bij de moeder.
Als laatste punt van verweer voert de moeder aan dat er geen juiste belangenafweging heeft
plaatsgevonden. [minderjarige] wordt verder getraumatiseerd door hem weg te halen bij zijn moeder. Elke keer dat hij afscheid moet nemen van zijn moeder wordt hij zwaarder belast. De moeder heeft grote zorgen over de huidige gang van zaken, zij weet niet op welke wijze [minderjarige] uitleg wordt gegeven over de situatie en is bang dat hij hierdoor een negatief beeld krijgt van zijn moeder. [minderjarige] heeft geen rust door weg te zijn bij zijn moeder. Hierdoor loopt hij juist extra schade op.
Subsidiair voert moeder verweer tegen de verzochte duur van de plaatsing. Observatie kan slechts voor een periode van tweemaal zes weken worden uitgevoerd.
De vader voert geen verweer tegen het verzoek. In reactie op hetgeen door de moeder is aangevoerd brengt hij naar voren dat geen enkele andere maatregel effect kan sorteren. Het gedrag van de moeder is zorgwekkend. Haar hysterie is ernstig toegenomen. De problemen liggen waarschijnlijk bij haar. Zij moet worden onderzocht. Ze probeert overal verhaal te halen zodat ze in het gelijk zal worden gesteld. Zij wil de vader kapot maken. Het is zeer ernstig dat zij beelden op internet heeft geplaatst, hiermee beschadigt zij niet alleen [minderjarige], maar ook zijn halfbroers. Ook zij worden hierop aangesproken. Uit de filmpjes blijken de verschillen in emoties van [minderjarige] en zijn moeder. [minderjarige] reageert op de paniek van zijn moeder. Duidelijk is dat er geen contra-indicaties zijn voor contact met de vader. Vader wil juist
graag contact met [minderjarige], om die reden is hij alle eerdere procedures gestart.
De rechtbank overweegt als volgt
De rechtbank overweegt allereerst dat gelet op de heftigheid waarmee de strijd op dit moment wordt gevoerd en in het verleden werd gevoerd, het terecht is dat de stichting het verzoek als een crisisverzoek heeft aangemerkt en ingediend. Het risico was in het licht van de recente ontwikkelingen reëel dat moeder [minderjarige] zou onttrekken aan het toezicht van de stichting en met hem naar een voor de stichting onbekende bestemming zou vertrekken zulks terwijl duidelijk was dat [minderjarige] zeer leed onder de gang van zaken en in een voor hem uitermate stressvolle situatie was terecht gekomen.
Onder deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat de machtiging op 10 juni 2014 op terechte gronden is afgegeven. Die beslissing wordt dan ook bekrachtigd.
Aan de orde is vervolgens de vraag of de machtiging tot plaatsing dient te worden verlengd. Uit de stukken komt helder naar voren dat in deze zaak al het mogelijke is gedaan om de contactregeling vlot te trekken. Er is veelvuldig geprocedeerd, er zijn dwangsommen opgelegd, de gezinsvoogd heeft een contact tussen [minderjarige] en vader begeleid en tijdens diverse procedures is gepoogd de moeder te overtuigen van het belang van contact tussen [minderjarige] en zijn vader. Geen van de ingezette instrumenten heeft geholpen. De rechtbank heeft in haar beschikking van 10 april 2014 zeer duidelijk aangegeven op welke wijze de contactregeling vorm dient te krijgen. Het is duidelijk dat dit bij de moeder een heftige reactie teweeg heeft gebracht, welke zij heeft gedeeld met [minderjarige]. Zij heeft vervolgens zonder enige terughoudendheid [minderjarige] ingezet in haar strijd tegen de vader. Dit heeft bij [minderjarige] tot grote angst geleid. De rechtbank kan onder deze omstandigheden niet anders dan het verzoek van de stichting toewijzen. Zoals hierboven overwogen wordt [minderjarige] door de strijd ernstig in zijn ontwikkeling bedreigd en zijn er geen andere middelen meer die kunnen worden ingezet ter beëindiging van die strijd. De door de moeder aangedragen oplossing van het stopzetten van het contact is niet in het belang van [minderjarige]. Hij heeft immers recht op onbelast contact met zijn beide ouders. Het stopzetten van het contact draagt voorts het risico in zich dat [minderjarige] opgroeit met een vertekend beeld van zijn vader, hetgeen schadelijk is voor hem. Hoewel de machtiging tot plaatsing evenmin een garantie biedt voor een onbelast contact met beide ouders, kan een traject zoals nu is ingezet er wel toe leiden dat de belangen van [minderjarige] centraal worden gesteld en dat op basis van die belangen uiteindelijk een minst schadelijke oplossing kan worden gevonden. De rechtbank is derhalve van oordeel, gelet op de inhoud van de overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting, dat het in het belang van de verzorging en opvoeding van voornoemde minderjarige noodzakelijk is dat de machtiging tot plaatsing wordt verlengd voor een termijn als hierna te melden.
Omdat de stichting heeft aangekondigd [minderjarige] eerst te willen observeren en daarnaast een onderzoek naar de moeder te willen doen, zal de rechtbank de machtiging voor de duur van zes maanden verlengen en de beslissing voor het overige aanhouden.
De beslissing
De rechtbank:
bekrachtigt de beschikking van deze rechtbank van 10 juni 2014;
verlengt de machtiging tot plaatsing van voornoemde minderjarige in een verblijf accommodatie van een zorgaanbieder 24-uurs met ingang van 8 juli 2014 voor de duur van zes maanden, te weten tot 8 januari 2014;
verklaart deze beschikking tot zover uitvoerbaar bij voorraad;
houdt de beslissing op het verzoek voor het overige aan tot 18 december 2014 op een nog nader te bepalen tijdstip;
verzoekt de stichting haar uiterlijk 4 december 2014 schriftelijk te berichten over het verloop van de plaatsing en de door haar gewenste voortgang kenbaar te maken, met een afschrift hiervan aan de advocaten van de ouders;
Aldus gegeven te 's-Hertogenbosch door mr. S. ter Braak, mr. V.R. de Meyere en
mr. E. Boersma, kinderrechters, en uitgesproken ter openbare zitting van 26 juni 2014, in tegenwoordigheid van de griffier.
Tegen deze beschikking kan - uitsluitend door tussenkomst van een advocaat - hoger beroep worden ingesteld bij het gerechtshof te 's-Hertogenbosch:
a) door de verzoeker en degene aan wie een afschrift van de beschikking is verstrekt of verzonden binnen drie maanden na de dag van de uitspraak;
b) door andere belanghebbenden binnen drie maanden na betekening daarvan of nadat de beschikking hun op andere wijze bekend is geworden.

Mijn reactie op de uitspraak....

....is dat ik exact de verwijten lees die ik ook kreeg.

Nog steeds zeg ik, met al mijn redenen die ik had om mijn kinderen niet met hun vader mee te laten gaan, dit had mij ook kunnen gebeuren. Dat Jeugdzorg het een en ander verklaart wil voor mij niet zeggen dat het zo is. Jeugdzorg verklaart wel vaker wat nodig is om erdoor te krijgen wat ze erdoor willen hebben. Ik vind het typerend dat er geen woord gerept wordt over de passieve rol van de gezinsvoogd in het omgangshuis, wat ik toch als een enorme fout zie.

Wat ik ook vreemd vind is dat men niet weet hoe het feitelijke contact tussen vader en hansje voorheen was, maar men blijkbaar wel kan stellen dat er na vijf keer begeleid onbegeleid contact moet plaatsvinden. Dat het van tevoren vastligt en niet onderzocht wordt, geeft je als ouder die dingen heeft gezien (als dit zo is) ook het gevoel van angst en machteloosheid.

Ik zeg met dit alles niet dat ik achter de moeder sta of achter de vader. Ik zeg alleen dat ik de manier van opschrijven en verwijten ken, ze weten precies hoe ze zaken moeten presenteren om hun idee erdoor te krijgen of een handeling te verantwoorden.

het kind wordt gepest waar hij nu zit. Dag en nacht dus, want hij woont daar. Bovendien heeft hij niemand meer in zijn omgeving die zijn belang voorop stelt, die van hem houdt en alles voor hem over heeft. Hij moet zijn trauma's van de uithuisplaatsing en het pesten dus alleen zien te verwerken.

Ik weet niet hoor...zou hij daar nou echt beter van worden? Zijn moeder is misschien wel gestoord (gemaakt door opgejaagd te worden?), maar ze houdt tenminste wel van hem. Hadden ze niet beter eerst de moeder rust en psychische hulp kunnen laten geven en de beschuldigingen over de vader onderzoeken? Dan was die moeder ook niet zo gestresst geraakt. En misschien zouden ze voor de verandering eens naar het kind moeten luisteren. Niet alles wat een kind zegt komt direct van de moeder vandaan, ze kunnen zelf ook nadenken. Denk maar aan het vriendje van mijn kind, dat domweg niet geloofd werd door BJZ en de mishandelingen van de vader dus maar moest dulden. Niks aan te doen, jammer dan.

Muur

'Toch lijkt er een waterdichte muur tussen bewezen zaken tov kinderen en familierecht.' Nee, tussen strafrecht en familiezaken. Zoals iemand letterlijk tegen mij zei: politie-onderzoek en jeugdzorg, dat zijn twee gescheiden processen. Waarom dat niet op elkaar aan kan sluiten snap ik tot op de dag van vandaag niet. ik snap wel dat je niet voor elk akkefietje een politie-onderzoek moet gaan starten. Neem het koude-douchegebeuren van de kinderen in Zeist. Maar omgekeerd: dan moet er ook niet direct over 'mishandeling' worden gesproken.

Tsjor

1 op de 10

Dat betekent wel dat 9 op de 10 dossiers wel kloppen. Het kan dus ook een keer kloppen, zo'n verhaal. De kans is zelfs groter dan dat het niet klopt.

Tsjor

Uitspraak

Emine, deze uitspraak gaat niet over jou. Ik hoop het in elk geval niet.

Tsjor

Gepest

Evanlyn, er staat: 'Hij wordt ermee gepest.' Er staat dus niet 'dag en nacht gepest'. Dat 'ermee' slaat op de filmpjes die moeder op internet heeft gezet. Daar wordt het kind mee gepest en er is geen mogelijkheid dat het kind kan ontsnappen aan die filmpjes. Dat is ook de reden waarom de rechtbank het online zetten van die filmpjes schadelijk vindt voor de ontwikkeling van het kind.

Tsjor

Tsjor

Hij zi dag en nacht bij die kinderen, dat bedoelde ik.

omgang

Met alle geweld. Hopelijk houdt moeder Irme het bij elkaar en kan ze haar zoon steunen die nu freewheelt in een instelling. Wat een verdriet.

wat mij opvalt

is dat de moeder wordt verweten dat ze een eerdere rechtbankuitspraak niet opvolgt. Niet opvolgen van rechterlijke uitspraken is iets dat BJZ zelf om de haverklap doet. Ik zal het nooit vergeten: onze drugsverslaafde puber was door BJZ bij een vriendje 'geplaatst'. Een alleenstaande vader die onregelmatige diensten draaide en geen tijd had om op de jongens te letten. Die vader was bovendien zelf aan het opkrabbelen uit een depressie. Wij als ouders betoogden dat dit zo niet kon. De rechter gaf ons gelijk en verordonneerde opname in een crisiscentrum. O, zei de gezinsvoogd: "maar dat hoeven wij niet uit te voeren hoor". En ze zette de bureaucratie in beweging om er een officiële pleegzorg plaatsing van te maken. Gelukkig kwam zoonlief voor het in kannen en kruiken was, in aanraking met de politie, zodat ze niet anders konden dan toch maar een crisiscentrum inschakelen.
Het is een staat in de staat en het is griezelig.
Zoon gaat tegenwoordig aardig goed. Nadat wij ondanks tegenwerking van BJZ een privékliniek hadden weten in te schakelen.
Ik begrijp mensen wel die redeneren dat het toch niet zo kan zijn dat Jeugdzorg altijd alles fout doet. Het lijkt ook raar dat het zo sensationeel mis kan lopen. Maar toch is het zo. Waar het om gaat is dat er geen controle is op het handelen van de bureaus. Overal zijn dan maar noodwetjes voor gemaakt, maar dat is plakwerk. Zo is het ze nog niet zo lang geleden verboden om kinderen die alleen maar problemen hebben en niets met justitie te maken hadden, nog langer in jeugdgevangenissen te plaatsen. Dat deden ze dus gewoon. Ook is het ze inmiddels verboden om kinderen in Frankrijk en Tsjechie op boerderijen onder te brengen, waar ze om niet voor allerlei arbeid werden ingezet. Het feit alleen al dat ze daar pas bij ingrijpen van buitenaf mee ophouden, zegt alles over hoe ze met kinderen omgaan. Het beste zou zijn opleggen van dwangsommen. Dwangsommen als rapportage weer aantoonbaar niet klopt. Dwangsommen als rechterlijke uitspraken niet worden opgevolgd. En dwangsommen als de inspectie niet tevreden is.
Ik kan alleen maar hopen dat met de transitie er zoveel mogelijk ontslagen zullen vallen en er zoveel mogelijk bureaus failliet zullen gaan. Uithuilen en opnieuw beginnen lijkt het beste. O ja, er zijn nergens zoveel UHP's als in Nederland, schijnt het.

Internet verbieden

Evanlyn, hij zit inderdaad dag en nacht bij die kinderen, maar dat wil niet zeggen dat ze hem dag en nacht pesten. Dat maak jij ervan.
En die kinderen hebben die beelden gezien, ja.Iedereen heeft ze gezien en iedereen reageert daarop. Wij ook. Daar heeft het kind helemaal geen verweer tegen. Het kind heeft er niet om gevraagd. Een jongetje van zes!
Dat een instelling niet goed is weet iedereen. Maar wat dan? Het kind bij vader? Vader wil wel, maar moeder wordt dan hysterisch. Het kind bij familie? Van vader? moeder wordt hysterisch. Bij familie van moeder, de familie die zelf aan de bel heeft getrokken? Moeder wordt hysterisch. Het kind in een pleeggezin? Dat pleeggezin loopt grote risico's om ook op internet te belanden.
Dat is juist het dramatische, het kind kan nu nergens meer veilig opgroeien.
Het kind kan alleen maar bij moeder en bij moeder alleen, omdat moeder bepaalt dat het kind alleen maar bij haar kan zijn. Doodeng.

Tsjor

Nou

Dat bepaal ik ook voor mijn eigen kinderen, zo eng is dat niet. En ik zou nog veel hysterischer worden dan deze moeder, als iemand het anders zou willen.

Heeft vader trouwens gezegd dat hij daar mag wonen? Volgens mij wil hij alleen omgang.

Ik sta daar anders in

Kinderen zijn niet het eigendom van de moeder. Ik zou wel als moeder er alles aan doen om te zorgen dat het goed gaat met mijn kind, ook als mijn kind ergens anders woont. De leefomgeving van het kind is erg belast en vervuild door de fimpjes op internet. Het dramatische vind ik, dat het kind nu nergens meer veilig kan wonen. Als moeder zou ik acuut alles van internet afhalen en zorgen dat mijn kind weer de anonimiteit in kan. Want dat is nu het eerste wat noodzakelijk is voor het kind.

Tsjor

moeder

Ik hoop dat er mensen zijn die voor moeder Irme zorgen. Ik zou er zeer slecht aan toe zijn.

Ik ook

Maar kun je je voorstellen dat er ook vaders zijn die er zo slecht aan toe zijn als de omgang met hun kind zo zwaar belast wordt en als ze zo weinig kunnen doen? Ik hoop ook dat ze goede hulp en ondersteuning krijgt.

Tsjor

vader

Heb je de stukken van Sven Sneijer over deze zaak gelezen Tsjor.
Ik wil me helemaal geen oordeel aanmatigen over vader of moeder, het ging hier met name over het escaleren van een drama door bureau jeugdzorg. Sven beschrijft, met mails en informanten, de voorgeschiedenis. Jeugdzorg biedt een OTS aan aan moeder om haar en Hansje te beschermen. Dat gaat 4 gezinsvoogden lang goed, en dan is er de 5e en flipt de zaak. En dan is moeder ineens een omgangsfrustraat.
Ondertussen wordt er niet gewerkt aan het normaliseren van de verhoudingen in het gezin. Er wordt niet gekeken hoe veilig het is voor Hanse en moeder bij een vader die last heeft van bedreiging door schuldeisers. Er wordt niet met vader gesproken hoe hij dat op kan lossen. Moeder's schuiladres wordt aan vader gegeven. Escalatie, geen normalisatie. En al helemaal geen hulp en bescherming. Voor niemand.

vader

En ik ben voor vaders. Kinderen hebben belang bij hun vader, hoe ziek of crimineel ook, maar niet met alle geweld, graag in het redelijke, met gezond verstand.
Ik doe hier nog dagelijks mijn best om te zorgen dat mijn kinderen met hun vader omgaan, die op zijn minst een lastig karakter heeft waardoor het voor mijn kinderen altijd heel dubbel is om met hem om te gaan.
En vaders hebben belang bij hun kinderen. Ik gun geen enkele vader de hersenkoorts die je krijgt als je je kinderen moet missen. Dat is onmenselijk, maar wel graag op een redelijke humane manier.

Als ik zou moeten kiezen

tussen mijn kind op een raar filmpje op internet of zes maanden in een instelling, dan maar het rare filmpje. En Tsjor, natuurlijk kan moeder het filmpje niet meer verwijderen, zoiets gaat viraal. Dream on. Het kind is nu onder de hoede van dezelfde stichting waarvan we de hulpverleenster zo fijn bezig zagen in het omgangshuis. En waarom moet het kind zes maanden(!) geobserveerd worden? Het zal wellicht afwijkend gedrag vertonen nu. Dat is niet zo vreemd als je met geweld thuis wordt weg gehaald.
In de motivatie van de uitspraak lees je vooral dat het kind in een instelling wordt geplaatst omdat moeder een rechterlijke uitspraak niet opvolgt. Dat triggerde bij mij de herinnering aan wat BJZ zelf doet met rechterlijke uitspraken. En nu wordt het kind beschadigt om het punt maar te maken, dat punt is: "wij zijn de baas, niet de ouder".

AnneJ

'... maar wel graag op een redelijke humane manier.' En wie wil je laten bepalen wat een redelijke en humane manier is? Moeder?

Tsjor

Ranex

'En Tsjor, natuurlijk kan moeder het filmpje niet meer verwijderen, zoiets gaat viraal.' Daarom is het ook zo schadelijk. Daar helpt een UHP helaas niet meer tegen, maar wel kan het voorkomen dat het kind nog meer ingezet wordt in het conflict tussen ouders.

Tsjor

En vaders dan?

Dus kinderen moeten bij de moeder blijven ongeacht wat er gebeurt. Maar wat nou als je de vader bent? Je bent vreemd gegaan (noem maar iets) en je gaat samen wonen met je nieuwe vriendin. Je wil een normale omgangsregeling. Je hebt immers altijd voor je kind gezorgd.

Moeder daarentegen is boos omdat vader vreemd is gegaan en wil het kind voor zichzelf. Ze verzint de vreemdste verhalen. Zegt dat kind mishandelt is/wordt. En zorgt ervoor dat contact onmogelijk is.

Wat dan? Wat kan de vader dan nog doen?

Als ik de logica van sommige hier geloof dan heeft moeder altijd gelijk en heeft vader pech. Er zijn toch echt ook situaties waarin de moeder liegt en de boel bij elkaar verzint.

Onvoorstelbaar

dat sommigen hier menen dat het kind nog normaal en veilig op kan groeien bij de moeder, na alles wat er gebeurd is en alles dat je leest in de uitspraak.

Het is toch overduidelijk dat de moeder het kind misbruikt/gebruikt heeft in haar strijd tegen de vader. Willens en wetens haar kind beschadigd heeft voor haar eigen egoistische motieven. Moeder is geestelijk duidelijk niet helemaal gezond en dat is al veel langer aan de gang.

Vader wil overigens wel voor kind zorgen, maar hij heeft zijn zoon al jarenlang niet gezien (dankzij moeder). Dus dat het kind neit halsoverkop bij de vader geplaatst wordt snap ik wel.

redelijk en humaan

Wat is er mis mee om zo'n proces aan te gaan. Individueel te spreken met alle betrokkenen en ze te herinneren aan ieders positie als ouder en de noodzakelijke betrokkenheid van beiden. En dat dan wat geduldig vol te houden, mensen te steunen dat het echt niet meevalt, en ze de gelegenheid geven zich te hernemen. En in te gaan op de bezwaren die her en der liggen, de dealbreakers, de financiele en andere belemmeringen. Voordat je tot dwang en drama overgaat. Mensen te steunen in het opnieuw nemen van risico, het herstellen van vertrouwen, het bespreken van de gevolgen voor iedereen, zo mogelijk dat door mensen zelf naar elkaar te laten uitspreken. Dat vereist vakmanschap, maar dat is wat ik zou wensen in zo'n situatie. Ik had die mensen om mij heen gelukkig en geen dwangbevel van jeugdzorg. Ik realiseerde mij, op tijd gewaarschuwd, dat niemand dit van mij kon overnemen, ik had die relatie, ik droeg de verantwoordelijkheid, wat er ook van kwam. Wat ook de uitkomst zou zijn. Die niet lullen maar poetsen houding, pak ze maar aan, maakt meer stuk in een kinderleven.

moeder is boos

Je geeft mensen zoveel mogelijk de regie terug, dwang is de achterdeur uit. Ik ken ook van dichtbij de situatie dat vader moeder op een verschrikkelijke manier in de steek heeft gelaten. Geholpen door de kinderbescherming werd de omgangsregeling om zeep geholpen. Door het verdriet van het kind heeft moeder het weer opgepakt en is het contact met vader weer aangegaan. Het is nu open. Het is nog niet goed want vader laat het ook tegenover kind afweten, maar de relatie is er en het contact dat op en neer gaat is er ook. Tijd en geduld en het zich hernemen van moeder. Dwingende instanties, al eerder door jeugdzorg zelf erkend, maken de zaak van een vechtscheiding er niet beter en eerder slechter op. Mensen aanspreken op redelijkheid en normaliteit en geduld, het serieus nemen van mensen, is een voorwaarde om dit soort situatie in goede banen te leiden.

Mark

Als men jouw redenering volgt, dan moet je het kind toch bij de vader plaatsen. En het niet voor een half jaar in een tehuis zetten "ter observatie". Stel je even voor jezelf voor dat jij persoonlijk per acuut uit je huis wordt gehaald en een half jaar in een instelling wordt gezet "ter observatie".
Moeder wordt onderzocht. En het is zaak te onderzoeken of BJZ zelf de oorzaak is van het gedrag van moeder (dat staat in de motivatie van het vonnis, lees maar na). Maar vader zou een wietplantage hebben. En betrokken zijn in drugshandel. Je zou denken dat ze ook dit moeten onderzoeken. Maar dat gaat zo te zien niet gebeuren. Wel wordt het kind een half jaar in een tehuis geplaatst met alle gevolgen van dien.
Degenen die op het moment het meest bedreigend zijn voor het welzijn van dit kind, zijn de jeugdzorgers. Zij nemen beslissingen die hem voor de rest van zijn leven zullen beschadigen.
Verder is er een rapport over de rol van BJZ bij omgangsproblemen, dat vind je hier: http://www.nationaleombudsman.nl/sites/default/files/2012-166_kom_sa-2012_de_ondertoezichtstelling_bij_omgangsproblemen_0.pdf.
Daaruit blijkt dat het er erg van afhangt bij welk Bureau Jeugdzorg je toevallig terecht komt, en bij welke voogd, als het gaat om de vraag wat de kwaliteit van de hulpverlening en beslissingen is. En bijvoorbeeld de inzet van vrijwilligers bij omgangsbegeleiding is omstreden. Het is allemaal veel minder professioneel dan velen denken.

Ranex

Het kind kan niet nu bij de vader gaan wonen omdat de moeder het kind bang gemaakt heeft voor de vader. Ze heeft behalve het filmpje van de uithuisplaatsing (waarbij ik vind dat ze de boel laat escaleren) en het filmpje van het omgangshuis (waarbij ze het kind niet troost maar juist verder in paniek brengt door haar opmerkingen) nog veel meer filmpjes (o.a. van de autorit naar het omgangshuis toe) die ze online zet. Met het stelselmatig afwijzen van alle hulp en het maken en publiceren van die filmpjes toont ze zelf aan niet in het belang van het kind te werken.

skik