Vakantie en stiefkids
Hoi, een ieder die zin en tijd heeft om dit te lezen.
Ik zit een beetje met een dilemma en dacht ik leg het eens aan andere mensen (die ik niet ken) voor.
Het zit zo: ik ben moeder van twee kinderen en ben getrouwd met mijn man die ook twee kinderen heeft. (samen hebben we geen kinderen) Alle kids zitten tussen de 7 en 11 jaar. We wonen als samengesteld gezin 2.5 jaar samen. Mijn kids zijn fulltime bij ons. Ze gaan wel, als het kan, om het weekend naar hun vader. De kids van mijn man zijn in de twee weken ongeveer 5 dagen bij ons en negen dagen bij hun moeder. Daar is dus sprake van een co-ouderschap. Wij hadden dit graag 7/7 gehad. Dus week op week af, maar de moeder wilde dit niet.
Nu is het geval dat de kinderen van mijn man echt heel erg veel uitjes hebben. En dan overdrijf ik niet. Echt heel erg veel. Zijn ex houdt niet van thuis zitten en wil altijd weg. Tevens krijgen zijn kinderen bij hun moeder ook heel vaak grote cadeaus. Als ze iets willen, krijgen ze het meestal al na een paar weken. Ze gaan in de grote vakantie twee keer op vakantie (met haar en met ons). Ook regelmatig met Oma mee (vliegvakanties) En natuurlijk met moeder zelf ook wel eens een weekend. Bijna om het weekend wel een pretpark, dierentuin of kermis, speeltuin of bioscoop.
De kinderen doen dus echt heel veel en krijgen ook heel veel. Twee keer verjaardagen, twee keer Sinterklaas. (soms wel drie keer) en Kerstmis doen ze bij moeder ook met cadeaus.
Nu de situatie met mijn kinderen. Hun vader is volledig afgekeurd en heeft een IVA uitkering. Hij heeft zware psychische problemen gehad, dus de kinderen en ik hebben een moeilijke tijd achter de rug. Gelukkig gaat het nu naar omstandigheden goed met hun vader. Ook door hulp (nu nog steeds) van mij en mijn man. De kinderen kunnen hem dus zien. Maar uitjes doet hij niet. Cadeautjes ook niet en vakantie al helemaal niet. Hij heeft er het geld ook niet voor. Maar ook de puf niet. Als ze bij hem zijn kijken ze film. Of spelen op de Playstation en ze gaan af en toe naar de sportclub van mijn kids. Zijn ouders wonen in een ander land en kijken niet naar mijn kids om. Mijn ouders hebben een super band met mijn kinderen. Maar als ze daar eens logeren, gaan ze eerder naar het bos en fietsen en dat soort dingen. Een pretpark doen ze ook wel eens. Maar bijvoorbeeld maar een keer in het jaar. Hetzelfde verhaal met mijn zus. Wij zelf doen ook wel eens wat met de kids, maar lang niet zoveel. Daar hebben wij echt het geld niet voor. Plus, ik vind het ook niet nodig. Meestal doen we de dingen als we alle vier de kids hebben. Zomervakantie is ook kamperen met alle vier de kids. Vorig jaar weekendje Centerparcs. Ook met alle vier de kinderen. Familiedag met mijn familie. Alle kinderen gaan mee. Verjaardagen. Worden zo geregeld dat alle kids er zijn als we het vieren.
Ik krijg van mijn kinderen best wel eens de vraag waarom de andere twee kinderen zoveel doen en krijgen en hun niet. Natuurlijk doen we ook wel eens een uitje met alléén mijn kids. Dat kan ook niet anders. Op de 14 dagen zijn zijn kids er ongeveer 5 dagen. Negen dagen dus niet, waarin ze bij hun moeder heel veel doen. We kunnen toch niet ons leven negen dagen stil leggen en nooit iets ondernemen. Dat is ook niet eerlijk naar mijn kids toe.
Nu willen we in de mei vakantie een weekje op vakantie. We hebben momenteel niet zoveel geld. Ik kwam een aanbieding tegen voor een vierpersoons huisje. Tevens kunnen we dan met de kleinere auto… die op de zaak rijdt… op vakantie. Aan alle kanten dus voordeliger dan met zijn zes-en op vakantie. We hebben dus besloten om in de mei vakantie alleen met mijn kids op vakantie te gaan. Omdat –zoals ik al uitvoerig beschreef – zijn kinderen al zoveel hebben dat ik het niet eerlijk vind naar mijn kids toe. En voor een kleiner gedeelte wegens het geld. De ex van mijn man reageerde kortaf. Hij heeft het uitgelegd… maar zei wil het niet snappen. Dus ik ben bang dat ze daar negatief over gaat doen tegen de kinderen. We hebben het onlangs zijn oudste uitgelegd en zei gaf aan dat ze het snapte en het niet erg vond. En dat ze inderdaad echt heel veel doen bij mama. In de zomervakantie gaan we gewoon weer met alle kids 
Wat vinden jullie ervan…??? Zijn we verkeerd bezig. Moeten we echt altijd alle kids meenemen. De verhoudingen qua uitjes en cadeaus zijn nu eigenlijk al scheef. Die worden dan toch helemaal scheef! Of zie ik dat verkeerd? Maar je wil ook niet dat de kinderen zich achter gesteld voelen. Want ze zijn ons echt alle vier even lief. Die horror verhalen over samengestelde gezinnen en de vakanties hier op het forum herken ik niet echt. Ja wel kleine dingetjes. Maar niet zo erg. Maar het is soms hard werken en niet altijd makkelijk. Ik zal de eerste zijn die dat toe geeft.
Nou….het is toch een heel verhaal geworden. Als je eenmaal aan het typen bent, blijf je typen…
Sorry daarvoor! Dank alvast voor het meedenken of je ervaringen delen. Voor wie dit ook leest! :
vergelijken
Ik begrijp niet helemaal waarom er zoveel wordt vergeleken. In mijn ogen zijn het allemaal dingen die niet vergeleken kunnen worden. Als man met stiefkinderen op vakantie gaat zonder eigen kinderen dan zijn de verhoudingen nog schever omdat stiefkinderen al meer bij hem wonen?
Het neemt toch niets weg van de tijd die hij heeft met zijn eigen kinderen. De regeling blijft toch gewoon 5 om 9.De kinderen die 12 dagen per 14 bij hun moeder wonen hebben uiteindelijk minder tijd met hun eigen vader dan de kinderen die 9 dagen per 14 bij hun moeder wonen. Hoe moet je dat meewegen? In plaats van alles vergelijken en afwegen kan je ook elkaar dingen (leren) gunnen . Volgens mij wordt je daar veel gelukkiger van.
Dat is de vraag Nien
"Het neemt toch niets weg van de tijd die hij heeft met zijn eigen kinderen."
Daar geeft TS geen inzicht in of vader nu weggaat in de tijd dat hij zijn eigen kinderen zou hebben. Dat weten we dus niet.
AMK
Dat vind ik inderdaad een ietwat vreemde situatie. Ik vind het niet aardig van je ex dat hij maar een deel van zijn kinderen mee wil nemen. Jouw dochter wordt dus gewoon uitgesloten. En jij bent weg die week dus het is niet zo alsof jij al allerlei plannen had met je dochter waardoor ze niet mee kon met haar vader. Ik kan me moeilijk inleven in een vader die een van zijn kinderen niet mee wil nemen op vakantie. Als ik het extrapoleer naar mijn eigen situatie kan ik er echt niet bij. Ik heb kinderen uit een eerdere relatie en uit mijn huidige relatie. Ik kan me werkelijk waar niet voorstellen dat ik met mijn man en de kinderen uit mijn huidige relatie op vakantie was gegaan en de kinderen uit mijn eerdere relatie maar bij mijn moeder had gelaten of zo. Dat was echt enorm kwetsend geweest voor mijn oudste kinderen. Het zou ook werkelijk nooit bij mijn opgekomen zijn. Dat zijn toch ook mijn kinderen.
Het gekke is dat dit van een vader allemaal veel makkelijker wordt geaccepteerd. Ik weet zeker dat als ik zoiets had gedaan ik vanuit mijn omgeving heel veel onbegrip was tegengekomen. En terecht hoor daar niet van. Maar ik weet zeker dat er bij een man veel milder op wordt gereageerd.
Verder snap ik het gewoon echt niet. Dat je zegt deze kinderen mogen wel mee maar die niet. En waarom niet? Te duur, geen ruimte in de auto, tijd door willen brengen met het eigen gezin? Nee, ik kan me niet voorstellen dat je als ouder je daar goed bij voelt.
Nou
Wat moet de man terwijl doen dan? Foto's van zichzelf alleen thuis op Facebook zetten met de tekst; alleen thuis, mis mijn kinderen, kan niet wachten tot ik zie weer zie?
Nee hoor, hij hoeft alleen niet op vakantie te gaan zonder zijn kinderen. Voor mij zijn de 47 weken dat ik werk de norm, vijf weken vakantie de uitzondering. Hij kan dus gewoon doorgaan met zijn leven!
Over dat gunnen. Je doet iets wat in mijn ogen niet kan en legt dan ook nog eens morele druk op de kinderen: vind het maar goed, je moet de kinderen die al het meeste tijd met jullie vader doorbrengen ook eens een vakantie zonder jullie gunnen! Als het dan toch het hogere doel van je opvoeding is om kinderen de kunst van het gunnen te leren, puf je de aantrekkelijke aanbieding weg, denkt niet langer aan het reisje in de kleine auto en gun je die kinderen gewoon de vakantie met hun vader. Opvoeden is voorleven immers.
Wat mij opvalt is dat geen moeder volmondig zegt: ja, ik zou met mijn nieuwe partner en zijn kinderen op vakantie gaan en mijn eigen kinderen, die ik al een stuk minder zie, niet meenemen. Dus Meisje Klein, Nien, Amk en anderen, zouden jullie dat doen? En dan heb ik het dus niet over vakantie met een vriendin, een zussenweekend of iets dergelijks.
Cobra
Volgens mij heb je al een antwoord gehad in #86 (eerste regel)
Katniss
omdat de vakanties van de scholen niet gelijk zijn en die van mij gewoon naar school moet in die week.
Zelf vindt ze het in dit geval prima, want het zijn kleine zusjes en die mogen niet in de achtbanen waar zij wel in mag met de mega wachttijden. En zij is in de herfstvakantie al met mij daar geweest. En toen bv 10x in een half uur, als iedereen naar de vuurwerkshow aan het kijken is, in dezelfde achtbaan geweest. Zal bij haar vader niet gebeuren.
Slecht gelezen
Oké, als AMK echt een vakantie met nieuwe partner en zijn kinderen bedoelt. Ik las het verkeerd, ik dacht dat het om een ander soort vakantie ging.
Jaina
kind wordt helemaal niet buiten gesloten, dat is jou gevoel daar bij. En dat projecteer je nu.
Ze zou daar die week al niet zijn. Hij is op tijd terug om zich gewoon aan de afspraken die we hebben te houden. Elk uur dat hij om welke reden moet inleveren met onze dochter wordt gecompenseerd.
Nu gaat ze een keer niet mee op vakantie. Vorig jaar is zij wel een week met opa en oma op vakantie geweest terwijl haar zussen thuis en naar de BSO waren. En het zijn nog wel hun echte opa en oma want de ouders van de huidige vrouw van mijn ex. Dochter wilde graag leren zeilen en de andere 2 zijn daar nog te klein voor.
Ik snap de ophef echt niet, je doet wat je kunt met het budget dat je hebt. Je probeert aan alle kanten zo veel mogelijk rekening met elkaar te houden maar soms is het leven niet eerlijk, en dat kun je maar zo snel mogelijk leren, dan zijn de teleurstellingen niet zo groot in het volwassen leven.
even terug naar het begin
Het probleem lijkt mij niet dat je als de kinderen van je vriend niet bij jullie zijn, je niet zonder hen op vakantie zou mogen. Maar ik neem aan dat het punt is dat de kinderen van je vriend om het weekend bij jullie zijn en nu dus 1 weekend niet kunnen komen omdat jullie weg zijn.
In dit geval zou ik kijken of je vriend niet of later kan komen (na het weekend met zijn kinderen) of eerder weg kan gaan (voor het weekend met zijn kinderen).
Dan ga ik er wel vanuit dat jullie verder geen vaste afspraken hebben over schoolvakanties (zoals ieder de helft van de vakanties), want dan is het natuurlijk wel raar en ongepast om de kinderen van je vriend 'af te zeggen' omdat jullie zonder hen op vakantie gaan.
Moeders
Op de vraag van Cobra: Ik zou dat ook doen. Maar niet met die emotionele lading die jij erin legt.
Jaina: 'Ik kan me werkelijk waar niet voorstellen dat ik met mijn man en de kinderen uit mijn huidige relatie op vakantie was gegaan en de kinderen uit mijn eerdere relatie maar bij mijn moeder had gelaten of zo.' Het gaat niet om 'bij mijn moeder laten of zo', maar de kinderen zijn dan bij de andere ouder, zoals ze altijd al de meeste tijd bij de andere ouder zijn.
Tsjor
Ik ook
Ik zou het ook doen. Inderdaad zonder die emotionele lading die sommigen er in leggen.
Ik denk ook dat het verschil
erin ligt of de kinderen in die periode bij vader zouden zijn of niet.
Het is nu eenmaal een feit voor kinderen van gescheiden ouders. Het leven staat niet stil bij de andere ouder als je als kind zijnde daar niet bent. In een schoolvakantie dus ook niet. Bij ons gebeurt het nog wel eens dat de kinderen van mijn vriend bij hem zijn, maar mijn dochter bij haar vader is.
Of ik op vakantie zou gaan zonder mijn dochter. Nee, dat denk ik niet. Ik ben wel een weekend weg geweest met mijn dochter, zonder mijn vriend en zijn kinderen. Even lekker tijd samen, zoals we het ook vaak hadden toen ik nog getrouwd was met haar vader.
ach
De kinderen zijn nog klein. Dat duurt toch maar heel even? Zoveel tijd te over om minder rekening met ze te houden. Ik kan me er echt niets bij voorstellen dat kinderen het prima zouden vinden in deze situatie. Of ze moeten zich schikken in de boodschap dat ze minder belangrijk zijn, dat zou ik niet willen.
Dat vakantie luxe is vind ik ook een kulargument. Voor kinderen is het dat nog niet. Ze snappen niets van geld. Voor kinderen is op vakantie gaan gewoon iets speciaals, en voor de meeste kinderen iets belangrijks. Weg gaan met een vriendin of met partner vind ik totaal anders dan met andere kinderen gaan, voor het gezichtspunt vd kinderen.
Maar goed, voor mij zou de relatie tussen vader en zijn kinderen centraal staan.
Vind het toch gek
Cat, jij schrijft:
Weg gaan met een vriendin of met partner vind ik totaal anders dan met andere kinderen gaan, voor het gezichtspunt vd kinderen.
Ik vraag me af of dat voor anderen ook het punt is waarom zij het geen goed idee vinden om zonder je kinderen een vakantie te houden.
Is het echt erg als ik op vakantie ga met andere kinderen?
Ik heb een week geen kinderen en huur die week een huisje met een vriendin. Geen probleem? Maar nu is mijn vriendin weduwe en haar kinderen gaan dus mee. Wel een probleem?
Of dit jaar waren de kinderen met oud en nieuw niet bij mij. Mijn broer en zus huren die week een huisje voor hun gezinnen en vragen of ik ook kom. Moet ik die week maar thuis blijven omdat ik anders met andere kinderen op vakantie ben.
En stel nu dat ik over twee jaar samenwoon. Mijn kinderen zijn weer bij mijn ex en mijn familie heeft weer huisjes gehuurd. Wij worden ook weer uitgenodigd. Maar nu heeft mijn vriend ook kinderen en die zijn wel bij ons die week. Thuisblijven?
Zelf denk ik dat mijn kinderen er geen probleem mee hebben als ik die weekjes wel ga.
Het hangt er van af
Ik denk dat het uiteindelijk er helemaal vanaf hangt hoe de relatie tussen ouder en zijn/haar eigen kinderen is en hoe de situatie met de vakantie van die ouder zonder zijn/haar eigen kinderen is (en alle overige omstandigheden of die kinderen sowieso al erg veel vakanties/andere leuke tijd/aandacht van hun ouder krijgen), of die kinderen daar een probleem mee hebben.
In de situatie van Stoepkrijt is het natuurlijk sowieso dramatisch, maar Nien geeft al aan dat haar kinderen (ik denk door de goede uitgangspositie wat haar relatie met haar eigen kinderen betreft) er geen probleem mee zouden hebben.
In de situatie van TS denk ik dat die kinderen er geen probleem mee hoeven te hebben (misschien ook gezien het feit dat ze al zoveel vakantie en uitjes hebben), afhankelijk van hoe in het algemeen de aandacht van man van TS voor zijn kinderen is, en of die kinderen in de betreffende week er sowieso niet zouden zijn.
Als zijn kinderen sowieso al het gevoel hebben aandacht tekort te krijgen van hun vader en ze zouden die week er wel zijn, maar man van TS wil die week (ivm dat goedkope weekje met zijn stiefkinderen) omdraaien met zijn ex, dan wordt het weer een ander verhaal.
Gelukkig dat er ex-relaties zijn waar de kinderen dit soort uitjes van een van hun oders met de andere kinderen zonder problemen kunnen accepteren.
Accepteren
Suze: "Gelukkig dat er ex-relaties zijn waar de kinderen dit soort uitjes van een van hun ouders met de andere kinderen zonder problemen kunnen accepteren."
Ik weet wel dat dochters situatie extreem is, maar je doet nu net of kinderen die het niet zonder problemen accepteren maar een stel verwende krengen zijn die een ander niks gunnen.
Je zult als kind wel MOETEN accepteren wat de volwassenen allemaal verzinnen. En het liefst maak je daar geen problemen over en slik je het allemaal in. Doe je dat wel, dan ben je lastig en verpest je de vakantie voor degenen die wel gaan.
Mijn dochter is een kei in het zich aanpassen aan omstandigheden en situaties. Zij maakt nooit problemen want ze weet dat dat niet op prijs wordt gesteld door haar vader en vooral niet door haar stiefmoeder. Heel prettig voor hen dat dochter alles zo zonder problemen accepteert. Wat zij niet merken is dat dochter het vertrouwen in pa kwijt is, stiefma een egocentrisch kreng vindt en zich langzaam maar zeker terugtrekt uit hun leven. Op het moment dat zij daar achter gaan komen, is het veel te laat.
Het enige wat ik wil zeggen: denk even na voordat je besluit zonder je kinderen op vakantie te gaan. Misschien wals je wel verschrikkelijk over hun gevoelens heen. Uiteindelijk gaat het bij zo'n tweede huwelijk vaak maar om een paar jaar dat alle kinderen nog met vakantie mee willen. Bij mijn ex een jaar of 6, bij TS een jaar of 10 schat ik. Daarna kun je weer doen wat je wilt.
Dochter gaat komende zomer voor het eerst met een vriendin op vakantie. Ze is dan 17. Het liefst gaat ze ook nog een keer met mij (lekker voordelig). Volgend jaar wil ze waarschijnlijk niet eens meer met mij mee en dat is helemaal prima. Dan ga ik ook weer bedenken wat ik zonder haar wil gaan doen.
Stoepkrijt
Je schrijft:
"Suze: "Gelukkig dat er ex-relaties zijn waar de kinderen dit soort uitjes van een van hun ouders met de andere kinderen zonder problemen kunnen accepteren."
Ik weet wel dat dochters situatie extreem is, maar je doet nu net of kinderen die het niet zonder problemen accepteren maar een stel verwende krengen zijn die een ander niks gunnen."
Je schrijft dat ik "net doet of .... verwende krengen zijn".
Zo bedoelde ik dat in elk geval niet, hoor.
Ik meende oprecht dat ik blij ben als er kinderen zijn die daar geen problemen mee hebben, omdat ik denk dat die kinderen dan een zodanige goede relatie met hun beide ouders hebben (en voldoende aandacht van beide ouders krijgen) dat ze zich door zoiets niet achtergesteld voelen.
En ik bedoel dus niet dat die kinderen er geen problemen van MAKEN (want ik geloof je meteen dat er kinderen zijn die er niet moeilijk over doen, maar er ondertussen onwijs van balen of verdrietig over zijn), maar dat ze er echt geen probleem mee HEBBEN.
En ik ben het helemaal met je eens dat je als ouder heel goed moet nadenken of je zonder je eigen kind(eren) op reis wilt. En ik denk dat je dat helemaal moet doen als je dan wel met je stiefkinderen gaat.
Maar neemt niet weg dat er situaties kunnen zijn waarin dat geen punt hoeft te zijn. Maar dat kunnen de betreffende ouders (als ze daar goed over nadenken en zich in hun kind(eren) proberen in te leven) vast wel zelf bedenken. Daar is geen algemene regel voor te geven, lijkt mij, dit draadje zo lezend.
En voor jouw dochter is de situatie echt schrijnend. Ongelofelijk en verdrietig dat een vader zo kan doen naar zijn eigen dochter toe. En dat je dochter daar in het verleden kennelijk wel iets over gezegd heeft, maar dat dat niet gewaardeerd werd (en dus ook niet opgepakt door haar vader). Triest.
Stoepkrijt
Jou dochter wordt gewoon benadeeld door haar vader, en dat mag jij goed breien (tot op zekere hoogte). Als ik dat lees heb ik al de neiging die man eens door elkaar te rammelen.
Maar een keer niet mee en alle andere keren wel en ook wel eens voorgetrokken worden tov de anderen is iets heel anders.
Dat je er over na moet denken wat je doet is evident. En dat je het goed moet uitkunnen leggen ook.
Vakantie zonder kinderen
Ik ben ook wel eens op vakantie gegaan zonder de kinderen, kinderen waren bij vader. Kinderen vonden het juist geweldig dat ik genoot. Als de basis liefde en aandacht is, dan maakt het voor kinderen niet zoveel uit hoe die liefde en aandacht tot uiting komt, ze vertrouwen er wel op. Als de basis jaloezie en meten is, dan zul je altijd tekort schieten naar de ene of de andere kant. Als de basis afwijzing is, dan maak je dat nergens goed mee, ook niet met een vakantie.
Tsjor
Tsjor
"Als de basis liefde en aandacht is, dan maakt het voor kinderen niet zoveel uit hoe die liefde en aandacht tot uiting komt, ze vertrouwen er wel op. Als de basis jaloezie en meten is, dan zul je altijd tekort schieten naar de ene of de andere kant. Als de basis afwijzing is, dan maak je dat nergens goed mee, ook niet met een vakantie."
Wat heb je het weer mooi verwoord! Precies hoe ik het zie.
Andere situaties
Het is heel mooi hoe het hier en daar gaat, maar inmiddels gaat het niet meer over de situatie van TS. Ik vind dat er nogal een verschil zit tussen als partners samen een keer met vakantie gaan en zonder eigen maar met stiefkinderen op vakantie gaan. Los van waar ze op dat moment ook maar zouden zijn.
Ulla
Volgens mij gaat het nog wel over de situatie van TS.
Ook wat Tsjor schrijft. Ik vermoed echt dat Tsjor daarmee wil zeggen: als de basis van man van TS liefde en aandacht is naar zijn eigen kinderen, dan hoeft zo'n vakantie met zijn partner en stiefkinderen geen probleem te zijn.
Neemt niet weg dat je er als ouder (die met stiefkinderen op vakantie wil gaan zonder de eigen kinderen) heel goed over moet nadenken of dat op dat moment in die betreffende situatie een passend idee is. Maar dat kan het dus (voor sommige mensen in elk geval) wel degelijk zijn.
LadyLike!
He, LadyLike, wat vind je van alle reacties?
Nog met je man over alle gedachten hier op OO gesproken? 
Wat gaan jullie doen?
Suze
IK snap wel wat er bedoeld wordt, maar ik vind de vergelijkingen niet altijd kloppen. Maar ja, dat heeft ook weer met een verschil van mening/inzicht te maken.
Ulla
'Het is heel mooi hoe het hier en daar gaat, maar inmiddels gaat het niet meer over de situatie van TS.'
Dat komt omdat TS niet meer terugkomt... te erg geschrokken blijkbaar. Als TS regelmatig reageert blijft het draadje eerder bij de situatie van TS.
Barvaux
Klopt. Had ze ook al min of meer aangegeven, geloof ik.
Nien
Nee, met andere kinderen (dan stiefkinderen) lijkt me geen probleem. Maar dat is ook echt afhankelijk van hoe jouw kinderen hiertegenaan kijken. Tuurlijk is er minder kans op weerstand binnen liefdevolle verhoudingen. Toch zou ik zelf oppassen met de situatie van ts waarin eigen kinderen vader toch al veel minder zien dan stiefkinderen. Je kunt er mi ook niet op vertrouwen dat kinderen wel aangeven hoe ze iets ervaren. Zoals Stoepkrijt zegt; als kind moet je wel accepteren, en dat zullen de meeste kinderen ook gewoon doen. Veel kinderen voelen zich bovendien in het andere gezin waarin ze minder vaak zijn niet veilig genoeg om zich echt te uiten. De veilige vanzelfsprekendheid vh gezin is minder aanwezig. In dit geval is vader niet altijd aanwezig (sterker nog vaak met andere kinderen) en dat kan maken dat vader meer ge-idialiseerd wordt en dat er meer behoefte is hem te pleasen, angst om hem minder te zien/ te concurreren met stiefkinderen.
Ik pleit zeker niet om op tenen te lopen, dat maken sommigen ervan. Maar zo'n vakantie, nee. (over een paar jaar snappen de kinderen dit soort argumenten en kunnen ze het loskoppelen van henzelf en hun zelfbeeld, nu nog niet
Eens met Cat
Ook die laatste alinea over op tenen lopen, dat is er inderdaad door sommigen van gemaakt. Het heeft niets te maken met alles afwegen, het gaat nu juist om deze bijzondere situatie.
Volgens mij gaat het niet ten koste van de tijd met z'n kinderen
Ik citeer, belangrijk gedeelte in hoofdletters:
"Verder is geld een kleine reden. Ik vertelde het er gewoon bij. Voor een compleet beeld. De echte reden.. waar ik nu alleen maar meer achter sta... is dat je niet altijd met alle kids weg kan. ONS LEVEN KAN NIET STIL STAAN ALS DIE ANDERE TWEE ER NIET ZIJN. We het ook niet vaak doen. Meestal doen we alles met alle kids en als laatste dat ze echt al heel erg veel bij hun moeder doen. En het kan ook wel een teveel zijn voor kinderen."
Dus wat is het probleem? Die kinderen hadden al heel veel uitjes. Of ze jaloers zijn op de extra tijd die de andere kinderen krijgen? Vast wel een beetje maar om er nou meteen een drama van te maken...
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders. Ik vond het jammer dat ik mijn vader veel minder zag dan ik zou willen (een paar keer per jaar) maar het is nooit in me opgekomen jaloers te zijn op de aandacht die mijn halfbroer van mijn vader kreeg.
Eigenlijk ben ik nu toch benieuwd
Als ik zo de discussie de revue laat passeren ben ik toch benieuwd; zijn er mensen die vinden dat vader niet in deze situatie op vakantie kan en die zelf een samengesteld gezin hebben in de zin van stiefkinderen bij hun in huis?
Ik ben nl benieuwd hoe hun praktijk eruit ziet, wellicht valt er voor mij nog wat te leren