Vraag (niet-)nakoming echtscheidingsconvenant
Onlangs gescheiden, moeizaam traject, torenhoge schulden en veel financiële verplichtingen. In het convenant (bekrachtigd in de scheidingsbeschikking) is afgesproken dat beiden een vastgesteld bedrag maandelijks vóór moment X moeten hebben overgemaakt op een gezamenlijke rekening voor dit doel.
Ik doe de administratie van eea. Dat gaat naar beste eer en geweten; ik vind de regeling zwaar, maar eerlijk en beiden betalen per persoon een flink modaal inkomen per maand af aan de schulden en verplichtingen. Ik kan met moeite rondkomen met de kinderen (fulltime bij mij) van wat er overblijft.
Maar nu. Ex-partner vindt dat ik de rekening en de schulden niet goed beheer en wil nu alleen bepaalde schuldeisers zelf direct aflossen. Het gaat om onderhandse leningen van bekenden, die niet zo urgent zijn als de vorderingen van bijv. fiscus en banken. Hij wil ieg geen betalingen meer doen aan de gezamenlijke schuldenrekening.
Ik zit dan meteen (dwz binnen nu en 2 weken) met een enorm groot probleem, omdat de verplichtingen niet kunnen worden nagekomen. Nou ja, de helft dus, maar de andere helft niet. Dat levert acuut problemen op met de toch al geduldige schuldeisers.
Ik ben er niet gerust op, en wil niet afwachten tot ik word ingehaald door de realiteit. Wat kan ik wel/niet doen? Wie heeft hier ervaring mee en/of weet raad?
Beheer
Hij heeft een probleem met hoe ik de schulden aflos. Maar zo goed als alles ligt vast in regelingen met schuldeisers en tot 2 weken terug was dat prima. Iedere maand gaat er een gedetailleerd bijgewerkt overzicht van alle posten naar hem toe en ook daar is niet eerder feedback op gekomen. De schulden aan zijn familie staan in het convenant, worden door mij ook niet betwist, maar zijn onderhands en gelukkig niet urgent. Ook nog geen betaalafspraken over gemaakt.
De schulden waarvoor al regelingen lopen zijn wel urgent (oa hypotheekachterstand, fiscus)..
Saillant detail is verder dat ik nog een flink bedrag krijg van zijn bedrijf. Daarover wil hij geen afspraken maken. De vordering is wel opgenomen in het convenant.
Pffff. Hoe langer ik er over nadenk, hoe oneerlijker ik het vind. En er is de 30% zorgkorting op de kinderalimentatie die hij moet betalen omdat de kinderen 2 dagen/week bij hem zouden zijn. Maar ze wonen sinds dit jaar 24/7 bij mij omdat hij geen woonadres heeft en dus ook niet zorgt.
Dat doe je zelf
“en mij daarmee helaas ook mogelijkheden onthoudt om goede adviezen te krijgen”
Dat doe je jezelf aan.
Het beeld dat je van je ex schetst doet al twee jaar alsof hij ertussenuit wil knijpen en jou met de schulden wil laten zitten. Daar heb je heel veel adviezen over gekregen, maar die heb je in de wind geslagen.
Je had alles in de hand en goede begeleiding van schuldsanering, zo beweerde je. Alle inconsistenties in je verhalen heb je weggewuifd want je kon nu eenmaal niet alles vertellen.
En nu kom je met “Pffff. Hoe langer ik er over nadenk, hoe oneerlijker ik het vind. ”
Alsof je er voor het eerst over nadenkt.
Een ex zonder bezit, zonder vaste woon of verblijfplaats, met eigen bv en een voor een ieder oncontroleerbaar inkomen. Hoe had je zijn verplichtingen af willen dwingen? Beslag op het huis? Oh nee, dat is ook het jouwe....
Kennelijk heeft ex tot nog toe wel betaald op die gezamenlijke rekening en die rekening niet leeg geplunderd.
De adviezen die je nodig hebt zijn alweer gegeven (ga naar een advocaat!!!!)
Ik ben benieuwd of je ze opvolgt.
Een grijze muis
Ik ben een grijze muis hoor, dus bij sommige dingen kan ik even met mijn verstand niet bij.
Ik kom even terug op een paar dingen die gezegd zijn: Moederziel: ''Is dit dan de route: nogmaals waarschuwen, intussen naar een advocaat? En dan?'
Op je laatste vraag: dan zouden wij goede advocaten zijn als we de weg daarna voor je konden uitstippelen. Juist omdat er zoveel complicaties meespelen (BV, geen eigen woonadres, wel of niet uitvoerbaar convenant etc.) die betrekking hebben op details die je terecht hier niet neer wilt schrijven is het voor de mensen op het forum lastig om te voorspellen wat het 'en dan' wordt. Vandaar het advies van verschillende kanten: schakel een advocaat in. Die duikt in de details en de cijfers.
Wat betreft het eerste stukje: het advies was om met hem te gaan praten. Je noemt dat waarschuwen. Ik denk dat het weinig indruk maakt op iemand die zelf ondertussen dakloos is als je iets gaat zeggen over dat ex-vrouw en kinderen dan dakloos worden. Ik kan me wel voorstellen dat het op een zakenman indruk maakt als je met cijfers kunt aantonen, dat niet betalen duurder is dan wel betalen.
Het gesprek kan beginnen bij het eerste obstakel: hij denkt dat jij het niet goed beheert. Wellicht kun je hem voorstellen om het samen met zijn boekhouder door te nemen. Hij zal zijn boekhouder toch wel vertrouwen? Dan neem je met zijn drieën de cijfers en de overzichten door en dan bespreek je met zijn drieën wat het extra zou gaan kosten als hij niet betaalt. Wellicht kan de boekhouder hem overtuigen.
Ondertussen kun je toch advies inwinnen bij een advocaat, zodat je weet wat je achter de hand hebt als hij niet tot inkeer komt. Is het bijvoorbeeld mogelijk om zijn bedrijf failliet te laten verklaren, omdat hij zijn betalingen niet nakomt? Nogmaals, ik ben een grijze muis, ik weet dat soort dingen niet. Daarvoor moet je een deskundige advocaat raadplegen.
Wat betreft het huis blijft een en ander wel onduidelijk voor mij. als het gaat om restschuld, Je schreef eerder: 'huis veilen door de bank levert mij een ton restschuld bovenop de rest op en zal mij naar de Wsnp duwen.' Een huis laten veilen door de bank is inderdaad de slechtst denkbare optie. Iedereen weet dat je dan nooit de waarde van je huis krijgt. Maar zou dat bij verkoop ook zo zijn? Zou je dan ook een ton schuld overhouden? Dan zou dat betekenen dat je 15 jaar geleden een huis gekocht hebt, dat nu 100.000 minder waard is. 15 jaar geleden, dat is 2003. Toen lag de gemiddelde prijs op 200.000, nu in 2018 op 280.000. (Volgens https://www.wegwijs.nl/inzicht/ontwikkeling-huizenprijzen). Ik heb zelf in 2005 een huis verkocht en een ander huis gekocht. Op dat moment was er een kopersmarkt: huizen stonden jarenlang te koop en je kon de prijs aardig naar beneden drukken (gold bij mij zowel voor het huis dat ik verkocht als voor het huis dat ik kocht). Als ik de gemeente moet geloven steeg mijn huis vervolgens met ongeveer 25% in waarde, in een korte tijd. Om vervolgens (na 2008) weer te zakken naar het niveau waarop ik het kocht. Nu worden huizen hier weer verkocht voor ongeveer 20% meer dan waarvoor ik het heb gekocht. Ik heb de hele fanfare rond de woningmarkt dus rustig over me heen laten komen en ben nu nog niet benauwd. En ondertussen is mijn hypotheekschuld ook al gedaald, maar goed, ik kan me voorstellen dat je problemen hebt gekregen met het betalen van de hypotheek, dus dat er van hypotheekdaling geen sprake is. Puur statistisch gezien zou je huis echter 20-40% meer waard moeten zijn dan de prijs die je er in 2003 voor hebt betaald.
Eerder schreef je: 'Voor wie het boeiend vindt: het verschil tussen taxatiewaarde (januari 2018) en vraagprijs woning is 2 ton.' De vergelijking taxatiewaarde-vraagprijs is niet zo interessant. Het is niet moeilijk om een vraagprijs te bedenken die ver boven de taxatiewaarde ligt. Wat relevant is, dat is de vergelijking tussen de resterende hypotheek en taxatiewaarde. Die vergelijking bepaalt of je een huis al dan niet met verlies kunt/moet verkopen. Gezien de marktontwikkeling is het misschien wel handig om opnieuw een taxatierapport te laten maken en dan toch te bekijken of gewone verkoop niet handig is.
Tsjor
Kosten
Adviezen zijn helder, een advocaat it will be. Sommige dingen gaan te ver voor hier, dat snap ik. Een gesprek kan, maar de tijd dringt en strikt genomen staat de uitkomst van heel veel eerdere gesprekken al in het convenant. En dat moet door beiden nu gewoon blijvend worden nagekomen.
Nog als laatste over de waarde van het huis: sorry, ik was onduidelijk, de hypotheekschuld is 250.000 euro hoger dan de taxatiewaarde (marktwaarde).
De waarde van de woning is tov eerdere taxatie in 2007 met 1,5 ton gedaald. Huis heeft een ouderwetse tophypotheek. Bepaling in het convenant is dat verkoop woning minimaal genoeg moet zijn om de hypotheekschuld in te lossen. Wordt een uitdaging.
Dank aan alle grijze muizen 
deze muis gaat aan de slag
4 ton?
Volgens mij hebben jullie zeker rond de 4 ton schuld als je er zoveel (3500 per maand?) aan aflost. Wij hebben ervaren dat een restschuld boven de ton zo opgelopen is. Huis van een kleine 7 ton, tophypotheek, en dan voor iets minder dan de aankoopprijs verkopen. Voor dat stukje schuld betalen wij 900 per maand, 10 jaar lang. De belastingschuld moest van de Belastingdienst binnen een jaar dus dat was een veel hoger bedrag per maand, maar dus maar een jaar.
Willen jullie er snel vanaf of is de schuld echt zo hoog? Wij hebben bewust gekozen voor een lange looptijd zodat we in de tussentijd ook nog enigszins normaal zouden kunnen leven, kinderen op schoolreis e.d. Gelukkig ging de bank daarmee akkoord. Die wachten liever wat langer dan dat ze maar een klein beetje terug krijgen zoals met WNSP.
Arm
De huidige schulden zijn zonder eventuele restschuld van de woning. De schuldeisers zijn veel en divers, van belastingdienst tot kredietmaatschappijen. Allen hanteren andere aflosregelingen, sommige langzaam, sommige snel. In veel (de meeste) gevallen is er ondanks goed overleg weinig ruimte om het anders af te spreken vanwege de kwetsbare financiële positie van beide schuldenaren. Iedereen wil zsm zijn geld zien. Begrijpelijk, maar ook zwaar.
In totaal is er naast de hypotheek rond 1,5 ton gezamenlijke schuld. En dus een hypotheek die op dit moment niet meer in verhouding staat tot de waarde van het huis en die nu een onderwaarde vertegenwoordigt van minimaal 1,5 a 2 ton.
Een restschuld bij verkoop woning is dan ook niet aan de orde en voor mij ook niet bespreekbaar. Gelukkig is dat ook opgenomen in het convenant.
Ik heb weleens overwogen om de boel dan maar te laten ontploffen, maar dat betekent een gang naar de wsnp en dat wil ik pertinent niet. Ik wil de gemeenschap niet laten opdraaien voor de door onszelf veroorzaakte problemen. Ook al waren de omstandigheden waarin de schulden ontstonden onvoorzien en niet te voorkomen, het is en blijft toch onze eigen verantwoordelijkheid om nu alles tot de laatste cent af te betalen.
Die verplichting hebben we ook naar elkaar, al zijn we 100 jaar gescheiden. Daarom raakt het me nu ook zo dat ex-partner probeert eronderuit te komen. Hij wil nl alleen nog de onderhandse leningen aan familie afbetalen, wat 15% van de totale schuld is. De rest is dan voor bassie.
Tsjor
Dank voor je heldere advies.
Misschien nog ten overvloede: het gaat om een niet-standaard huis met een niet-standaard waarde-ontwikkeling. Zowel de hypotheekbank als wij waren stomverbaasd dat de waarde is gezakt. Maar de beëdigd taxateur én de second opinion (die ietsje hoger uitkwam) blijven erbij en hebben getaxeerd volgens de normen etc.
De pest is dat mogelijke koper ook zo'n taxatie zal laten uitvoeren en op de veel lagere waarde zal uitkomen. Het gokken is dus op de hersenloze gek die zo'n niet-standaard huis wil hebben.
Ik heb nog een fors gesprek gehad met de hypotheekbank die > 15 jaar geleden wel degelijk een hypotheek hebben afgegeven voor een veel hogere waarde. Dat hebben ze ook niet gedaan omdat we zo aardig waren. Dat was gebaseerd op taxaties van een specialist in deze objecten.
Nou ja, genoeg details gegeven nu, voelt niet fijn ivm herkenning. Slotsom is dus dat ik helaas niet mee-profiteer van de aantrekkende woningmarkt.
Dat zorgt er meteen voor dat ik geen haast heb met verkoop. De woonlasten zijn goed te doen en ik wil geen restschuld. Liever de markt nog verder laten aantrekken zodat er hopelijk tegen 'kostprijs hypotheek' kan worden verkocht.
Gelukkig
Het maakt mij weer even gelukkig, met excuses. Ik heb een veel kleiner inkomen en een veel goedkoper huis, maar indertijd blijkbaar wel beter uitgekeken, waardoor ik nu overwaarde heb in mijn huis. Ik ben alles bij elkaar dan ook veel rijker nu.
Ondertussen heb ik een voorstelling van moederziel in een huis dat 7 cijfers waard is, terwijl ze omkomt in de schulden. Ik snap dat je er graag wil blijven wonen, dat je blij bent met de afspraak dat het huis pas verkocht wordt als er geen restschuld meer is (wat heel lang kan duren).
Maar toch begrijp ik het ook weer niet. Die hoge hypotheek zul je nu toch ook moeten betalen. Of betaalt je ex daaraan mee? Als je een schuld hebt bij verkoop, dan zou die schuld gedeeld moeten worden (ieder de helft), maar je kunt dan toch een woning huren (of kopen?) met veel lagere woonlasten, waardoor je nog sneller je schulden (en de eventuele overwaarde) terug kunt betalen? Als je betalingsregelingen treft en je houdt je daaraan en je kunt het betalen, dan kom je niet in de WSNP terecht. Dus: houden jullie elkaar zo niet gevangen in een slechte situatie, terwijl de situatie ook slecht was geweest als je in een keer (bij de scheiding) knopen had doorgehakt, maar had je daarna niet los van elkaar kunnen raken en je meer kunnen concentreren op je eigen aandeel?
Ik weet niet hoe lang jullie nog in deze situatie moeten blijven, maar ik zou haast denken dat 3 jaar WSNP (grote ellende) een snellere uitweg was geweest dan de ellende waar je nu in zit.
Tsjor
goedkoper wonen
Tsjor, het wordt altijd zo gemakkelijk gezegd dat mensen met een koophuis goedkoper kunnen wonen in een huurhuis. Maar als Moederziel het huis kan verkopen en een restschuld heeft van 200.000, dan moet ze een huurhuis vinden en daarbij nog 100.000 euro schuld aflossen. Bovenop de schulden die ze al heeft.
Maar een goedkoop huurhuis vind je misschien in Noordoost Groningen of in Zeeuws-Vlaanderen. en daar is weer geen werk.
Voor veel mensen is huren duurder dan kopen.
Wat een ellende als mensen zo boven hun stand hebben geleefd.
Heel algemeen
heb je gelijk, Frederique. Maar een huis, waarvan de tophypotheek een ton boven de waarde lag indertijd, dat is geen huis zoals ik heb, waar de hypotheek inderdaad lager is dan een eventuele huur. En die hoge hypotheek is er nu nog, anders krijg je niet zo'n grote restschuld bij eventuele verkoop. Dus dan vergelijk je superhoge hypotheek (in mijn eigen dan) tegenover een huurwoning, zelfs in de vrije sector. Je houdt dan per maand toch meer geld over, waarmee je dan die restschuld snel weg kunt werken.
Maar ja, ik zit niet zo in de grote cijfers, dus er kan best van alles zijn waar ik geen weet van heb.
Tsjor
Wsnp
Als je schulden zo hoog zijn en je ex niet wil meewerken met afbetalen ontkom je bijna niet aan de Wsnp. Er wordt hier over gesproken alsof het de hel is, maar dat hoeft niet. Wij zijn twee jaar geleden uit de Wsnp gekomen en wat was ik blij dat die er was, onze schulden waren nog niet half zo hoog als die van jou, maar door omstandigheden konden we niet anders. Door allebei hard te werken zijn ook nog eens alle schulden afbetaald, dat voelt erg fijn. We hadden een fijne bewindvoerder en werden behoorlijk vrij gelaten, zo mocht ik gewoon kleren op marktplaats verkopen en konden we onze auto behouden. Het vrij te laten bedrag viel ons erg mee, was meer dan we hadden toen er loonbeslag was gelegd. We zijn er nu helemaal vanaf, al kunnen we bepaalde dingen nog niet, ondanks dat ons inkomen nu vier keer modaal is, maar doordat we nog steeds erg op ons geld letten kunnen we ruim sparen. Als ik jou was zou ik daar toch eens goed over nadenken, het lijkt lang, maar ik vond het erg snel gaan.
Hear hear
Zo is dat Joukje. Daar komt nog bij dat in die procedure de schuld dan ook feitelijk verdeeld zal worden tussen beide exen, waardoor de een niet meer afhankelijk is van de ander. Wsnp zou bovendien een stabiele situatie opleveren voor 3 jaar en zicht op verbetering na die drie jaar.
Maar goed, door de formulering zou de suggestie gewekt kunnen worden dat er iets te kiezen zou zijn. “Ik wil geen wsnp want...” Wie dat kan zeggen en het verder zonder WSNP af kan, die heeft ook geen recht op WSNP.
Het is werkelijk een laatste redmiddel.
Maar inderdaad, het is soms verstandig om erop aan te sturen.
Frederique. Nog los van wat tsjor aangeeft (die hele hoge hypotheeklast elke maand) zou verkoop van het huis betekenen dat de schulden uit elkaar gehaald worden.
Ex bezit nu niks waar beslag op gelegd kan worden, behalve (een deel van) dat huis. Daar woont zij met de kinderen. Als ex werkelijk een wanbetaler is..
Nou ja, je begrijpt het vast wel
Oh, en dit nog los van de onderhoudskosten. Nou ja, je kunt ook geen onderhoud plegen, maar bij huizen uit het topsegment levert dat inderdaad behoorlijke waardevermindering op.
Nuances
De woonlasten zijn de facto niet het probleem. Door financiering tegen zeer lage rente + aflossingsvrij zijn de netto maandlasten gelukkig zeer laag. Vergelijkbaar met de huur van een simpele eengezinswoning in mijn woonplaats. Maar huur zal ik alleen moeten betalen, terwijl ik nu de helft van de hypotheeklasten draag. Het klopt dat de overige woonkosten hoger zijn ivm groot huis, maar zelfs dat samen is minder dan huren in de vrije sector.
Ik ben het voor het eerst van mijn leven met Miriam eens: als je nog zonder de wsnp kan, hoor je niet thuis in de Wsnp thuis.
Ik heb gelukkig een goede baan, fulltime, vaste aanstelling (alhoewel, dat is ook geen garantie) en met de afspraken uit het convenant is het haalbaar om er voor een groot deel uit te komen in de komende 2 jaar. Tot normaal nivo, zeg maar.
Verkoop huis tegen kostprijs hypotheek zou ook zeker prima zijn.
Ik vind het vervelend dat door sommigen hier toch wordt geconcludeerd dat wij ‘boven onze stand’ leefden. We hebben ons steeds grondig laten adviseren, fijn geleefd maar ook gespaard. Alleen kun je niet alles in het leven verzekeren of uitsluiten. Langdurige ziekte als zelfstandig ondernemer, werkloosheid, de crisis op de beurs: het heeft rr megahard ingehakt, ondanks talloze voorzorgsmaatregelen en verzekeringen.
De laatste stunt is dit huis dat 15 jaar geleden dus veel meer waard was dan vabdaag. Dat verzin je niet, ook de hypotheekbank had dat nog nooit meegemaakt.
Lang verhaal kort: als ex geen rare fratsen uithaalt en we alletwee netjes onze plichten nakomen, kan het prima goed gaan aflopen. Daarom vind ik zijn acties ook zo, nou ja, walgelijk eigenlijk.
Schulden uit elkaar?
Bij verkoop huis vervalt alleen de gezamenlijke hypotheek. De rest van de gezamenlijke schulden blijven gewoon bestaan en worden ook dan niet uit elkaar gehaald ivm de hoofdelijke aansprakelijkheid. Ieder blijft voor 100% hoofdelijk aansprakelijk voor de hele schulden.
Advocaat
Vavdaag gesproken, hij gaat eea bekijken en komt er op terug.
Mediator (= niet de advocaat) gemaild, maar die houdt zich stil. Wil er de vingers niet aan branden, denk ik
Wsnp
Overigens is er nog een puntje. Ik werk in loondienst, ex-partner is ondernemer. Als ik in de Wsnp beland, zullen schuldeisers de schulden die niet meer bij mij te halen zijn bij hem willen halen. Dat zal leiden tot zijn (persoonlijk en zakelijk) faillissement. Ondernemer kan niet de Wsnp in.
Ik ben kwaad op zijn daden, maar ik wens hem dat niet toe. Dat kan nl jaren duren. Als je daar al ooit uit komt.
Dus ja, des te idioter zijn weigering. Spelen met vuur.
Lastig Moederziel
Dat van die woonlasten snap ik, als je met huur duurder uit bent wordt het moeilijk en voor jou en je kinderen ook vervelend om te moeten verhuizen. Wij hadden een huis dat veel minder heeft gekost en vijf jaar geleden stond ons huis ver onder water, waardoor we er konden blijven wonen. Wij kunnen ook niet huren voor onze netto woonlasten.
Wat de schulden betreft is het volgens mij zo dat gezamenlijke schulden bij allebei op de schuldenlijst, maar als je ex zich niet aan de regels houdt draai jij er niet voor op. Dat is voor jou dan ook het enige voordeel waarschijnlijk.
Niet duurder
'Maar huur zal ik alleen moeten betalen, terwijl ik nu de helft van de hypotheeklasten draag.' Dat is het verschil.
Betekent het dat over twee jaar je ex ook niet meer de helft van de hypotheeklasten hoeft te betalen? Of duurt het tot het huis de waarde van de hypotheek heeft? Terwijl hij zelf dakloos is?
Het is niet zozeer uit nieuwsgierigheid dat ik me dat afvraag, maar ik probeer vooral te bedenken hoe jij/jullie uit de worggreep komen waarin jullie elkaar houden. Ja, deels door schulden, maar ik kan me niet aan indruk onttrekken dat het ook te maken heeft met knopen die niet doorgehakt zijn etc.
Wat betreft 'op grote voet', er is in elk geval een forse vergissing gemaakt bij de aanschaf van de woning als het gaat om de waarde ervan. En er is geen rekening gehouden met tegenvallers, waarvan je gedeeltelijk kunt vermoeden dat dergelijke ellende je ooit wel eens zou kunnen overkomen. Maar gedane zaken nemen geen keer.
Heb je nog overwogen om met de boekhouder te praten? Twee jaar is te overzien is elk geval, ook voor hem. Dat zijn nog twee winters.
Tsjor
Wellicht
Kun je over 2 jaar, als je van al die schulden af bent, gaan aflossen op het huis, zodat de hypotheekschuld daalt en je het huis kunt verkopen voor de hypotheeklast die er dan nog op rust.
Of anders een televisieprogramma inschakelen? Zo'n programma waarbij je huis wordt opgeknapt tot verkoopwaarde?
Of nu al een kamer verhuren en de huur gebruiken om af te lossen?
Heb je grond bij de woning waar je misschien iets mee kunt? Theetuin, caravanstalling, camping.
Op een of andere wijze zul je toch uit de houdgreep van dat huis moeten komen.
Tsjor
Geen overmacht
“Ik vind het vervelend dat door sommigen hier toch wordt geconcludeerd dat wij ‘boven onze stand’ leefden. We hebben ons steeds grondig laten adviseren, fijn geleefd maar ook gespaard. Alleen kun je niet alles in het leven verzekeren of uitsluiten. Langdurige ziekte als zelfstandig ondernemer, werkloosheid, de crisis op de beurs: het heeft rr megahard ingehakt, ondanks talloze voorzorgsmaatregelen en verzekeringen.
De laatste stunt is dit huis dat 15 jaar geleden dus veel meer waard was dan vabdaag. Dat verzin je niet, ook de hypotheekbank had dat nog nooit meegemaakt.”
Toch hebben jullie het echt zelf gedaan: onvoldoende verzekerd, verkeerd belegd, te weinig gespaard, het verkeerde huis gekocht, etc.
Jullie hebben mis gegokt.
Dat is geen overmacht.
Tsjor
Ja, als de schuldenlast daalt is er ook (weer) ruimte omdat te lossen op de woning. Dat gebeurde eerder ook al - vrijwillig, tot het niet meer ging.
Over het ‘dakloos’ zijn van ex-partner: hij heeft een nieuwe partner waar hij de helft van de week verblijft en de andere helft elders op een vaste plek (maar niet daar ingeschreven). Hij heeft inkomsten die 30% hoger zijn dan de mijne. Hij slaapt echt niet bij het Leger des Heils. Hij had ook een vaste baan kunnen zoeken met stabiel salaris, goedkopere woonruimte vlakbij zijn kinderen en weer opbouwen. Maar zijn keuze is anders. Het is zeker geen vetpot, maar het is ook zeker niet onmogelijk om daarvan gewoon te leven.
Ik doe dat met 5 personen, hij met 1.
Ervaringen convenant
Gescheidenen van dit forum, loopt bij jullie de naleving van alle afspraken gewoon gesmeerd? Of zijn er wel eens meningsverschillen? En hoe los je die dan op?
Tsjor
Zit nog na te denken.... wat bedoel je met ‘knopen die nog niet doorgehakt zijn’?
Voor mij is de scheiding een gegeven. Dat verkies heb ik genomen. Ik heb er in het hart nu wel vrede mee - nu het zakelijke nog. Of bedoel je dat niet?
Ja, bij mij en ex lopen de afspraken die we in het convenant hebben staan goed. Hij betaalt partneralimentatie, en wij hebben afgesproken dat wanneer ik meer ga verdienen de helft daarvan van de PA af gaat. Ik ben inmiddels 800 euro meer gaan verdienen en de PA is dus 400 euro minder geworden. Zo gaan we er allebei op vooruit. Ligt allemaal vast.
Ik heb altijd de financiën gedaan tijdens ons huwelijk, gelukkig, want ex kan niet zo goed met geld omgaan (houdt van luxe en dure spullen). Ik heb daardoor tijdens ons huwelijk een fikse spaarrekening opgebouwd én een aparte spaarrekening voor de studies van de kinderen.
Van de spaarrekening konden we alles rond de scheiding betalen en wat over was, werd verdeeld. De spaarrekening voor de kinderen bleef voor de kinderen.
Het huis is met winst verkocht en ik heb een goedkoper huis gekocht met een zeer betaalbare hypotheek. Ex heeft een appartement gekocht.
Ik heb juist altijd rekening gehouden met onvoorziene omstandigheden en daardoor hadden we geen schulden; ik ben ook weleens een tijdje werkloos geweest, maar dat was geen probleem. En ik heb altijd bijna alle financiële meevallers in de hypotheek gestoken destijds (erfenis e.d.), waardoor het 'oude' huis een mooie overwaarde had.
Ik hoop dat je idd binnen een jaar of 2 uit de schulden bent, Moederziel, het lijkt me echt een zwaard van Damocles dat boven je hoofd hangt. Erg stressvol allemaal...
Ik begrijp overigens niet dat jullie zo'n enorm duur huis hebben gekocht, terwijl je man zelfstandig ondernemer was zonder een degelijke arbeidsongeschiktheidsverzekering. Maar goed, da's nu mosterd na de maaltijd.
Waarom vraag je dat?
moederziel, waarom vraag je hier op dit forum naar ervaringen?
De situatie waar je in zit, met zulke bijzondere schulden en zo’n apart huis, is uniek. Dit nog helemaal los van het feit dat het tamelijk uniek is om in een scheidingsconvenant de voorwaarden voor het wegwerken van de zakelijke schulden vast te leggen. Normaal gesproken regel je een zakelijke scheiding apart. Hij heeft het bedrijf gehouden, hij zou de schulden dus ook over moeten nemen. Hij heeft een zakelijke schuld aan jou, hij had die aan jou moeten vergoeden, desnoods via verrekening van overige schulden.
Er is niets vergelijkbaar met jou en jouw situatie.
Het zakelijke
Moederziel, ik bedoel zeker vooral het zakelijke. daardoor zijn jullie nog zo aan elkaar gebonden dat elk dubbeltje een windhoos kan veroorzaken.
Op financieel gebied is bij ons de echtscheiding helemaal volgens afspraken rondgekomen. zoals bij Victoria. Ook ondanks dat ik daarna in de WAO kwam, onderhoud van het huis niet meer kon dragen (goedkoper huis gekocht) etc.
Zou het een optie zijn om te ruilen met je ex: hij in de woning, jij een goedkopere woning in de buurt? Je zegt: 'Hij had ook een vaste baan kunnen zoeken met stabiel salaris, goedkopere woonruimte vlakbij zijn kinderen en weer opbouwen.' Jij hebt die vaste baan en het stabiele salaris al. Hij zou dan zelf eventueel (naar eigen wens) alvast kunnen aflossen op de woning, zodat de woning verkoopbaar wordt. Jij blijft de helft van de hypotheek betalen tot de woning is verkocht. Als er voor hem goedkopere woonruimte in de buurt beschikbaar is zou dat voor jou ook moeten zijn.
ik zoek gewoon nog door naar uitwegen.
Tsjor
Zakelijke schulden
Mirjam, het kan zijn dat het niet allee]n maar zakelijke schulden van het bedrijf van ex zijn. Maar ik ben het helemaal met je eens: het is een unieke situatie.
Tsjor
Goed idee
Goed idee inderdaad. Ex-man in het huis laten wonen (kan hij ook weer contact opbouwen met de kinderen) en jij koopt een veel goedkoper huis in de buurt. De rente is nog steeds laag, dus moet kunnen.
En eventueel
wil nieuwe vriendin er wel bij intrekken, die onmiddellijk aan de slag gaat om het huis op te knappen.
Tsjor
Mijn visie
"We hebben ons steeds grondig laten adviseren, fijn geleefd maar ook gespaard. Alleen kun je niet alles in het leven verzekeren of uitsluiten. Langdurige ziekte als zelfstandig ondernemer, werkloosheid, de crisis op de beurs"
Sorry wel, maar dit komt niet echt over als grondig adviseren. Speculeren op beurskoersen, hypotheken, sparen en mega schulden. Iets klopt er niet in dit rijtje. Het klinkt allemaal als meeliften op de financiele zeepbel.
Ik volg de verrichtingen van Moederziel al een tijdje en benijd niet de situatie waar ze in terecht is gekomen. Aan de andere kant begin ik haar man wel een beetje te begrijpen. Moederziel komt over als iemand die alles (financieel onder controle heeft), ze grapte wel eens dat ze de CFO was binnen de familie. Aan de andere kant zie ik ook dat het financiele gat steeds dieper lijkt te worden.
Ik kan me dan zo voorstellen dat man van moederziel er op gegeven moment genoeg van heeft van haar CFO capaciteiten. Wellicht is hij het jaren lang boven zijn stand leven beu geweest en ziet hij nu ook in dat ook het traject van de financiele afwikkeling in handen van deze CFO ook niet opschiet.
Voordat je naar een advocaat stapt (en nog meer geld over de balk gooit) bedenk eens of je man geen punt heeft. Je man is nu verantwoordelijk voor zijn deel van zijn schulden niet voor jou deel. Als hij vindt dat zijn bijdrage in een bodemloze put verdwijnt dan kan hij daar een stokje voor steken.
Zeker als het convenant niet bindend is.
Moederziel geeft aan dat de woonlasten financieel goed zijn op te brengen. Blijkbaar gaat al het geld naar de woonlasten en heeft ze haar man nodig voor de schuldeisers. Als je naar het totale financiele plaatje kijkt, woonlasten, schuldeisers etc etc dan is het dus helemaal niet zo goed te doen.
Wellicht heb ik een vertekend beeld van de werkelijkheid, maar dit is een klassiek geval van proberen mee te liften op de financiele bubble zonder rekening te houden met tegenslagen. Zoals Moederziel zijn er legio die hun financieen hebben onderschat.
Kortom, snij alles weg wat geld kost. Verkoop je huis, ga de sanering in en accepteer je financiele status. Stop met iedereen de schuld te geven van de financiele situatie (hypotheekverstrekker, taxateur, je man). Je hebt hier ook een eigen verantwoordelijkheid in gehad.
Maw kom van je welvaartswolk af en sta met je beide benen weer op de grond.
Sorry als zo hard over komt ....