Vraag (niet-)nakoming echtscheidingsconvenant

Tja

“Saillant detail is verder dat ik nog een flink bedrag krijg van zijn bedrijf. Daarover wil hij geen afspraken maken. De vordering is wel opgenomen in het convenant.“
Dat alleen al maakt het bedrijf onderdeel van het echtscheidingsconvenant. En niet een beetje, maar voor een flink bedrag.

“Het gaat om particuliere schulden, die op beider naam staan en waarvoor dus ieder hoofdelijk aansprakelijk is voor het geheel. Enige uitzondering hierop zijn de schulden bij de fiscus.
Dit alles maakte ‘loshalen’ in het convenant niet mogelijk”
De fiscus kun je wel loshalen: ieder de eigen verantwoordelijkheid en het bedrijf het deel van het bedrijf.

Dat huis kun je alleen maar loshalen door het te verkopen.
Maar dat wil je niet.

Hoe dan ook: die degelijke adviezen waar je naar op zoek bent, kun je niet hier halen. Je kunt niet alles vertellen zeg je steeds. Je situatie is uniek zeg je steeds. Dan kunnen wij er ook niks over zeggen.

Visie

'Maar die heeft dus niet de houding dat hij zijn nieuwe leven wil financieren vanuit het oude?' Is dat de visie op je ex-man? Dat hij geld zou halen uit de oude situatie om zijn nieuwe leven te bekostigen? Volgens jou betaalt hij de helft van de schulden (tot nu toe dan, hij denkt daar nu een slimmere oplossing voor te hebben, zie het verhaal van andere man) en hij betaalt de helft van de hypotheek van een huis waar hij niet in woont.

Tsja. Je wil graag een (*&^$#*&(&%) zien, dus dan zie je die ook. Maar ik zie het niet.

Tsjor

Afspraken

Moederziel, ik denk dat het verschil sowieso al is dat ik de scheiding in 4 maanden rond had. Ex wilde 'rustig aan doen', maar ik wilde z.s.m. alles regelen. Het was duidelijk dat hij partneralimentatie zou gaan betalen, de scheidingsmakelaar heeft daar gewoon een standaard berekening op los gelaten. Binnen 3 maanden was het convenant getekend en had ik een ander huis gevonden en was mijn bod geaccepteerd. Iets later was de scheiding officieel een feit.
Oude huis vervolgens met winst verkocht.
Het was een hogesnelheidstrein en ex had dit niet verwacht; hij wilde eigenlijk afwachten of het echt wat zou worden met Truus, maar daar had ik geen boodschap aan. Hij heeft gewoon getekend en hij houdt net iets meer over dan ik qua geld. Dus dat is prima.

Dus de verschillen: Scheiding direct geregeld, geen schulden, ex en ik on speaking terms (maar ik houd 't zakelijk).

Ja, hier was 't ook plotseling, maar ik ben heel nuchter en realistisch en heb mijn emoties tijdens de overleggen met de scheidingsmakelaar steeds even in de ijskast gezet. Eerst alles regelen, dan janken; zoiets.
Ik was ook heel erg boos, en dat gaf mij juist de energie om de koe bij de hoorns te vatten. Ben blij dat nu alles achter de rug is en ben ook blij dat ik ervoor heb gekozen niet in het oude huis te blijven. Dit is echt MIJN huis....plus de hypotheek is een stuk lager.

Ik hoop dat voor jou ook de lucht snel een beetje opklaart. Als ik jou was zou ik veel goedkoper gaan wonen, dat scheelt echt een berg kosten, merk ik nu zelf.

Niet eens

'Uiteindelijk ben ik blij met het convenant. Wat we erin hebben vastgelegd is redelijk, realistisch en ook fair naar beiden. Er is één maar. Het blijft alleen maar redelijk, realistisch en fair als beiden de afspraken ook naleven.'
Ik ben het hier helemaal niet met je eens. Vooral vanwege de 'als'. Dat zijn dingen die na de scheiding spelen. En daar gaat het dan ook niet goed.
Wat Victoria noemt zijn dingen die geregeld zijn met de scheiding. Daarna is er nergens meer 'je houden aan afspraken' nodig. De afspraken zijn gemaakt en uitgevoerd. En daarna is het ieder voor zich.
Ik snap dat je blij bent met het convenant: jij kunt in het huis blijven wonen met de kinderen, hij betaalt een deel van de hypotheek mee, jullie betalen samen de gemeenschappelijke schulden af, zodat het doemscenario van de WSNP voor jou niet in beeld zal komen. Wonen, kinderen en geen WSNP. Dat heb je met het convenant bereikt.
Maar wat daaronder ligt is natuurlijk een berg rotzooi: hij moet bereid zijn om wie-weet-hoe-lang de helft van de hypotheek te betalen van een veel te duur huis waar hij niet in woont; het aflossen van zijn deel van de schulden kan hij niet zelf regelen, dat gaat via de afspraken die hij met jou heeft gemaakt; daardoor controleer jij nog wat hij betaalt (en ook op de achtergrond wat hij zou kunnen betalen, hoe hoog zijn inkomen is, waar hij woont etc.); hij is niet vrij om zijn eigen leven te beginnen en zelf te bedenken hoe hij de rotzooi oplost, hij zit nog steeds vast jou met een stevige kabel.
En je oorspronkelijke vraag is eigenlijk hoe je die kabel nog steviger kunt maken.
Ik vind het een superslecht convenant. Basis voor voortdurende strijd tussen twee mensen, waarbij de een de ander in een worggreep vasthoudt.
Jouw verhaal is een goed argument, waarom je een echtscheidingsconvenant niet moet maken onder begeleiding van een mediator die geen advocaat is. De mediator heeft zich waarschijnlijk laten meeslepen door emotionele argumenten.
Als er een eigen bedrijf bij betrokken is heb je ook nog mensen nodig die daar verstand van hebben.Een gespecialiseerde advocaat/mediator of extra een goede boekhouder erbij.
In elk geval geen sociaal-invoelende amateurs, die niet thuis geven als het convenant problemen oplevert.

Tsjor

Een toevoeging

Dat 'je houden aan afspraken' heeft hier betrekking op financiële zaken. Niet op afspraken rond kinderen. Daar zie je dat het wel nodig is dat mensen zich 'houden aan afspraken', dat het vaak niet gebeurt (de periode na een scheiding kan jaaaaren duren en in die tijd kan er veel veranderen) en dat het lastig is om afspraken te handhaven als het leven weer zijn eigen gang gaat.
Afspraken niet nakomen op het gebied van levensonderhoud (alimentatie) kunnen dwingend worden geregeld via het LBIO.
Maar financiële afspraken rond bezit en schulden uit de huwelijkse periode moeten in een klap geregeld worden.

Tsjor

Waar komt dat advies vandaan?

'Want dat blijft het moeilijkst: boos worden en de energie gebruiken om te gaan handelen. Ik blijf soms aan de grond genageld van paniek. Dat zorgt ervoor dat ik ga lijmen om de paniek weg te krijgen. Maat ik moet kwaad worden, schreeuwen, tieren én handelen in mijn eigen belang.'
Ik heb nergens gezien dat je van plan was om te gaan lijmen.
En ik heb nergens gezien dat iemand jou het advies gaf om nu kwaad te worden, te gaan schreeuwen, tieren en handelen in je eigen belang.
Dat laatste heb je volgens mij uitstekend gedaan, zie mijn vorige bericht.
Als het convenant afdwingbaar is heb je juridische mogelijkheden. Een advocaat kan je daarover inlichten. Vandaar dat het advies was: schakel een advocaat in (wat je inmiddels hebt gedaan) en vraag die om advies.
Agressief worden gaat echt niet helpen. Ook niet als er juridisch gezien geen mogelijkheden zijn. Dan rest slechts droefheid, de brokken bij elkaar vegen en een eigen plan maken om de ellende op te lossen. Daarvoor zijn al enkele tips gegeven. Ik wil er nog wel een aan toevoegen: blijf niet hangen in zelfmedelijden (ik was eerst vooral lamgeslagen, dat is geen keuze die ik kon maken). Ik hoop dat je inmiddels genoeg levenservaring hebt om te weten dat je jezelf op zo'n moment aan het werk moet zetten door goede adviezen in te winnen en die ook te volgen als je het zelf niet weet.

Tsjor

Moederziel

Ik snap je reactie op een aantal posts aan jou. Ik dacht al stiekem dat je beter niet meer onder je vaste nick kon posten omdat je bij een aantal mensen hier blijkbaar iets oproept.

Ik vind het oprecht naar dat dat gebeurt en ook onterecht. Ik wens je sterkte in alles wat je meemaakt. Zorg voor goede mensen om je heen en laat je goed adviseren.

Sterkte,

Aagje

Als dat waar is

Moederziel “Ik heb met een onbetrouwbare ex-partner te maken,”
Aangenomen dat dat waar is dan kun je niet blij zijn met dat convenant. Je bent namelijk nog steeds volledig afhankelijk van zijn medewerking.
Het was beter geweest als dat niet zo was.

“Dat ik de financiering beheer is omdat ik dat al deed en ex-partner erom vroeg”
Dus is het jouw verantwoordheid dat de situatie, de afhankelijkheid van hem, is zoals hij is. Het was beter geweest als dat niet zo was.

Sterkte

Sterkte Moederziel! Maak je vooral niet druk over wat anderen van je vinden, want de meningen zijn niet van de lucht, zowel i.r.l. als op dit forum.
Ik ken ook mensen die het raar vinden dat ik dus wel PA heb. Jammer dan. Ex en ik zijn bijna 25 jaar getrouwd geweest en wettelijk gezien heb ik er recht op. Bovendien verdient hij bijna tweemaal zoveel als ik; hij heeft een zeer goed betaalde baan.

Ik hoop voor je kinderen dat je ex nog een beetje bijdraait. Mijn ex begint nu iets meer te beseffen dat hij beter zijn best moet doen voor de kinderen. Dit alles via systeemtherapie voor 1 van de kinderen, waar 2 van de de kinderen (oudste woont in het buitenland) hem zeer duidelijk hebben aangesproken op zijn gedrag.
Ik bemoei me er verder helemaal niet mee, want de kinderen zijn boven de 18 en hebben hun eigen relatie met hem.
Hopelijk komt jouw ex op enig moment ook een beetje bij zinnen, ook qua de schulden afbetalen.
Hang in there, succes!

Jammer

Ik heb mijn best gedaan de situatie te ontwarren op basis van de informatie van Moederziel zelf, in een poging de destructieve kracht te ontwarren, zodat zij op de goede plek haar energie kon inzetten om de situatie te verbeteren.
Nu zit ze al heel wat jaren 'gevangen' in een relatie met haar ex, die haar financieel en emotioneel geen goed doet en haar steeds weer de gelegenheid geeft om te 'ervaren' hoe slecht haar ex is (haar analyse). En dit gaat nog jaren duren. 'Hang in there'. Inderdaad.
Ik snap echt niet dat Victoria en Aagje haar daarin ondersteunen. Maar ik zie wel dat ze vooral op zoek is naar ondersteuning en zeker niet naar een reflectie op haar eigen positie in dit verhaal.
Naar mijn bescheiden mening is het gesloten convenant een van de oorzaken van het voortduren van de ellende. Maar Moederziel is er blij mee, dus dan zal ze de gevolgen ervan ook wel aankunnen.

Tsjor

Nog een voorbeeld dan

Moederziel heeft geen PA afgesproken. Ze meldt wel elke keer, dat haar ex 30% meer verdient dan zij. Dat had je met PA kunnen rechttrekken. Bovendien is PA afdwingbaar via het LBIO. Geen PA afspreken en wel melden dat ex 30% meer verdient, dat werkt bij mij inderdaad als een rode lap.
Als de omgangsregeling is veranderd kun je ook de KA veranderen. Dat moet dan wel weer via de rechter. Wel melden dat je 2/3 van de kosten betaalt en 100% zorgt, maar niet de KA aan willen passen, nou ja, dat soort dingen, daar reageer ik op.

Tsjor

KA en PA

Ik snap op emotionele gronden dat je van PA afgezien hebt, maar KA is inderdaad voor de kinderen en aangezien dat net zo goed zijn kinderen zijn als de jouwe is hij net zo goed als jij verplicht om voor ze te zorgen.
De omgangsregeling is veranderd, dus de KA zal ook moeten wijzigen.

Ik snap ook dat je met deze fratsen van ex eerst die aflossing geregeld wil hebben, zonder dat zit je snel in de schuldsanering. Maar is het met je ex te regelen dat hij je uit de helft van de urgente schulden van de hoofdelijke aansprakelijkheid ontslaat en jij hem uit de helft van de urgente schulden? Dat zou het risico voor jou aanzienlijk beperken. Of gaan de schuldeisers daar niet mee akkoord?
Is het anders een idee om een soort bewindvoerder de schuldaflossing te laten regelen en de afbetalingsregelingen in de gaten te laten houden? Dan zit het bij een derde en niet meer bij jou. Dan kan er nog steeds vanalles mis gaan maar dan ben jij niet degene die je ex tot de orde moet roepen, dat doet een onafhankelijke derde.

En als je kunt, regel dan met ex dat die vordering die jij hebt uitbetaald gaat worden, dan kun je misschien je hypotheek gedeeltelijk aflossen, dan sta je minder onder water en worden je maandlasten lager (en de bank inschikkelijker omdat ze minder risico lopen).

Maar goed, waarschijnlijk heb je dit zelf ook al wel bedacht.
Ik ben blij dat jullie overeenkomst van schuldenaflossing afdwingbaar gemaakt is, dat is in ieder geval goed gegaan. Als dat niet het geval was ben ik bang dat je het een stuk lastiger had gehad om uit de wsnp te blijven.

Draagkracht

PA kan alleen als er ook draagkracht is. Met zoveel schulden om af te lossen is er geen draagkracht. Moederziel zegt ook dat ze n goed inkomen heeft. Zonder schulden was er ook geen noodzaak aan PA. Maar ze heeft t nu niet gevraagd, en als de schulden afgelost zijn heeft ze t ook niet nodig. Het is makkelijk roepen vanaf de zijlijn. En om hier alles op het www te gooien is ook al zowat. Misschien is moederziel wel een BN-er? Of makkelijk te traceren via internet? En dan is t een moeilijke situatie waar niet 1,2,3 een oplossing voor is. Dan is t ook moeilijk ‘scoren’ met het meest geniale advies.
Ik weet hoe t kan gaan. Hier op OOL en in real life. Je raakt verzeild in oeverloze discussies. Daar schiet je niks mee op. En je verliest alleen maar mensen om je heen. Zo frustrerend. Terwijl je juist hulp van mensen nodig hebt.

Fransien

Maar is het met je ex te regelen dat hij je uit de helft van de urgente schulden van de hoofdelijke aansprakelijkheid ontslaat en jij hem uit de helft van de urgente schulden? Dat zou het risico voor jou aanzienlijk beperken. Of gaan de schuldeisers daar niet mee akkoord? ==

Wat denk je? Waarom zouden de schuldeisers afstand doen van hoofdelijkheid en accepteren dat ze hun vordering alleen nog maar bij 1 ipv 2 kunnen halen? Niet waarschijnlijk, denk ik. En toestemming van de schuldeisers is vereist.

Op de korrel

Fransien “Ik ben blij dat jullie overeenkomst van schuldenaflossing afdwingbaar gemaakt is, dat is in ieder geval goed gegaan.”
Nou nee. Van een kale kip geen veren natuurlijk. Man heeft niks, niet eens een vaste woon- of verblijfplaats. Hij heeft loon, maar dat komt uit zijn eigen bv. Beslag leggen op dat loon is door hem eenvoudig te pareren. Het enige wat hij heeft is dat huis, of althans de helft daarvan. Maar ja, daar woont zij. Beslag leggen op dat huis lukt dus ook niet.

Die afdwingbaarheid is dus maar zeer relatief.

In #19 schrijft moederziel “Ik kan me er niets bij voorstellen wat hij doet. Het levensgrote risico nemen dat je ex-partner en kinderen uit huis worden gezet, dat er beslag wordt gelegd en naar de wsnp. Ik kan met dat niet 'best voorstellen'. Ik vind het eigenlijk heel ziek om dat te riskeren.”

Maar dat is het dus. Moederziel is ervan overtuigd dat wsnp het ergste is dat haar of hen kan overkomen. Ze doet er alles aan om daar uit te blijven. Terwijl het misschien toch gewoon de beste oplossing is. Huis weg. Schulden weg. 3 jaar houtje bijten, maar dan ook klaar.

Ik las in een boekbespreking over het boek “Dingen gedaan krijgen” van Tali Sharot dat ook intelligente mensen niet geneigd zijn om met hun overtuiging conflicterende informatie bij hun overwegingen te betrekken. In tegendeel zelfs, zo is in wetenschappelijk onderzoek aangetoond. Ze gebruiken hun talenten om de onwelgevallige informatie te omzeilen of op de korrel te nemen.

Ik denk dat er zoiets gaande is.

Miriam

Moederziel is ervan overtuigd dat wsnp het ergste is dat haar of hen kan overkomen. Ze doet er alles aan om daar uit te blijven. Terwijl het misschien toch gewoon de beste oplossing is. Huis weg. Schulden weg. 3 jaar houtje bijten, maar dan ook klaar.==

Heb je de postings van Moederziel wel goed gelezen?
Ze heeft geschreven dat ze geen WSNP wil, omdat ze zelf de schulden hebben gemaakt en ze die dus ook zelf wil betalen (en niet de maatschappij of derden ervoor op wil laten draaien - wat het geval is bij WSNP). Dat lijkt mij een heel nobel streven. Zou fijn zijn als meer mensen er zo in stonden!

En sterker nog: als zij en ex blijven werken (en voldoende blijven veridienen) en zich aan de afgesproken regeling houden, dan hebben ze binnen 2 jaar alle schulden afgelost (zo schreef Moederziel).

wat als schuld is afgelost?

Moederziel, wat ik me wel afvraag: STEL jij en ex blijven voldoende verdienen en houden jullie braaf aan de afgesproken bijdragen (allebei) en lossen alle schulden af.

Klopt het dat jullie dan over 2 jaar helemaal schuldenvrij zijn?

En, nu komt ie: dat zitten jullie (naar ik begrijp allebei als mede-eigenaar) nog met jullie huis dat dan (vermoedelijk?) nog steeds flink onder water staat.

Ik ga ervan uit dat jij de hypotheeklasten, die je nu al prima kunt betalen schreef je (zelfs naast het flinke bedrag dat je gebruikt voor het aflossen van de schulden), dan nog makkelijker kunt dragen. Dus dat is geen probleem.

Wat is het plan? Blijven jullie samen eigenaar? Maar dan kan je ex dus nooit een ander huis kopen?

Of is er een plan om dan die schuld (als je het huis zou verkopen en dus onderwaarde hebt en een hypotheekschuld) alsnog samen te betalen? Gaan jullie daar dan eerst nog voor sparen voor jullie het huis (met flink verlies) verkopen?

Daar gaan we weer

Moederziel “Probeer je nu serieus te zeggen dat 3 jaar wsnp helemaal zo'n ramp niet is? En dat de gemeenschap maar moet opdraaien voor de shit die wij zelf hebben veroorzaakt?”
Hier verwoord je een overtuiging. Met de realiteit heeft het niet zoveel te maken.
De maatschappij betaalt helemaal niks mee. Jij betaalt, je ex betaalt en diverse schuldeisers leveren wat in: dat ben jij zelf, de familie (onderhandse schulden) en als laatste de bank en als allerlaatste (maar die eigenlijk bijna nooit) de staat.
Ik weet niet of je deze informatie gelooft.

Moederziel “Misschien is het mijn strenge opvoeding geweest, maar ik vind dat ik zelf eerst tot het aller-uiterste moet gaan voordat je dat doet”
Zie je wel, je vindt het een schande. Het punt is dat je niet alleen bent. Jij kunt helemaal niet zelf die schulden aflossen. Je bent afhankelijk van je ex.
Hij is niet verplicht om op dezelfde manier tegen de voorziening WSNP aan te kijken als jij.

WSNP levert niet direct een schuldenvermindering op (dat hangt helemaal van de situatie af). Het levert wel direct bewindvoering op en scheiding van aansprakelijkheid: Jij krijgt jouw deel te doen, hij het zijne. Ieders deel is bij ieder afdwingbaar maar niet meer door jou bij hem, of door hem bij jou.

Senna, ja. Ik heb de postings van moederziel goed gelezen. Daaruit maak ik op dat ze een vertekend beeld heeft van wat wsnp is. Dat beeld heeft ze kennelijk succesvol aan jou overgedragen.

Met alle geweld uit de wsnp blijven terwijl dat eigenlijk de beste oplossing is, is niet zo’n nobel streven. Het veroorzaakt alleen maar ellende. Niet in de laatste plaats ook voor de kinderen voor wie er al die tijd inkomensongelijkheid is.

En nee, ze hebben niet binnen 2 jaar de schulden afgelost. Ze hebben dan dat huis nog met een onderwaarde. Als ze in de wsnp gaan en ze blijven gewoon werken, kunnen ze ieder hun deel keurig aflossen en is zelfs die hypotheeklast opgeruimd.

Eh ja, dat huis natuurlijk ook. Dat is dan verkocht.

Onzekerheid

Voor de kinderen is er inkomensonzekerheid ipv inkomensongelijkheid.

Zelf aflossen lijkt me hier beter

Bij de wsnp ben je afhankelijk van de aanwijzingen en ingrepen van de bewindvoerder. Die kan besluiten om het huis te verkopen. Zonder dat je een andere oplossing om te wonen hebt. Ze halen er vaak alles uit wat er in zit. Auto's verkopen, zelfs als je er mee naar je werk moet. Het is niet anders, want je wil dat de schuld betaald word.