Wat is goed voor de kinderen

Ander forum?

"Advies van moeders is altijd welkom, maar dat zal wel een ander forum zijn."

Nee hoor, post eens in de rubriek Dreumes- en peutertijd en binnen no-time heb je herkenning en advies op al je vragen!

Samen-ouder

Bedankt voor je uitvoerige uitleg over de vastzittende woningmarkt. Wel een beetje overbodig, aangezien Hans al had uitgevonden dat urgentie wel heel erg moeilijk is in een stad waar ze geen economische binding mee heeft. Met of zonder kinderen, maakt niet uit. Het hebben van kinderen is in de links die je geeft op zichzelf in geen enkele situatie reden voor urgentie.
Ook je andere punt was al aan de orde geweest. Je schrijft: 'Maar probleem probleem daarbij is dat Hans wil dat ex bij hem in de buurt gaat wonen. En we weten niet of dat een dure buurt is waar ze weinig kans heeft of juist een goedkope buurt met meer mogelijkheden.' Wat je wel zou kunnen weten is dat Hans al heel erg lang en vaak aangegeven heeft dat hij mogelijkheden ziet om in de huidige woonplaats wel redelijk snel een woning te kunnen regelen. Alleen: dat wil ze niet.

Iedereen weet dat het gemakkelijker zoeken wordt naarmate je minder eisen stelt. Dus alleen een huis met tuin en drie slaapkamers is lastiger dan mag ok een flat zijn, desnoods met 1 of 2 slaapkamers, of zelfs: mag ook een kamer zijn. Ligt er maar aan waar je de prioriteiten legt. De kinderen kunnen ergens ondergebracht worden, bij hun vader nog wel, dus dat is niet de grootste zorg. Maar goed, waarschijnlijk gaan andere wensen voor. Het blijft dus een kwestie van prioriteiten.

Tsjor

Eens

Ik zou er niet mee akkoord gaan dat de kinderen niet komen omdat ze ziek zijn, tenzij ze zo ziek zijn dat ze niet met goed fatsoen vervoerd kunnen worden natuurlijk. Als je hier al aan toe geeft komt dat je positie niet echt ten goede denk ik.

Tjsor zeur niet

Tjsor, je ontkracht op geen enkele wijze wat ik schreef.

In de meeste gemeenten heeft ex meer en sneller kans op

- een woonruimte;

en/of

- een woonruimte groot genoeg voor haar en de kinderen;

als de kinderen bij haar staan/worden ingeschreven.

In sommige gemeentes kan ex zelfs een urgentiebewijs krijgen als de kinderen bij haar staan ingeschreven, maar niet in veel gemeentes.

In Amsterdam bijv. zou ze geen urgentiebewijs krijgen maar wel voorrang bij een woning van 60-80 vierkante meter. In veel gemeenten wordt nog makkelijker gedaan voor een ouder met kinderen.

Het woord "tuin" heb ik hier nergens geschreven, Hans is de enige geweest die beweerd heeft dat een tuin noodzakelijk is voor kinderen (aan het begin van dit draadje).

Als ex op een eenkamerwoning zit dan is een gelijkwaardig co-ouderschap niet mogelijk. Jaja "de kinderen kunnen dan wel ergens ondergebracht worden, bij hun vader nog wel", maar dat is geen co-ouderschap!

Tsjor het lijkt wel alsof je deze kinderen geen moeder gunt.

Ook in een stad waar iemand wel economische binding mee heeft, is het vaak bijna onmogelijk om snel een woning te vinden. Hans claimt dat hij door contacten dat wel kan, maar dat moeten we nog maar zien. Het zou eigenlijk een schande zijn, als er wachtlijsten van jaren zijn maar dat iemand die de directeur kent dan kan voordringen...

Maar hopelijk is het in hun regio niet zo erg!

Mijn punt is: het ziet er waarschijnlijk voor ex heel somber uit wat betreft woonruimte, en zonder kinderen nog somberder dan met. Daar valt weinig aan te doen, hopelijk kan Hans helpen. Maar begrip en mededogen lijkt mij op zijn plaats, begrip ook voor de paniek waar ze nu in lijkt te komen. Ze lijkt een kat in het nauw, en dat is ze misschien ook.

De vraag is niet: houden deze kinderen hun vader? De vraag is: houden deze kinderen hun moeder?

Winpuntje

Even over de ziekte van de jongentjes. Kleinste had oorpijn. Is vorige week dan ook niet naar KDV geweest. Ik zou ze wo. ophalen maar toen was de oudste ook ziek ( 40 ) oorpijn en keelontsteking. Wo.av. contact gehad en het zou met de oudste beter gaan ( minder koorts) nog wel hangerig, maar zou wel kunnen. Ik kom de oudste dus do.ophalen en ben toen met hem even naar mijn ouders gaan ( wonen in hetzelfde dorp) Ik zou even wat aan de auto gaan sleutelen was mijn plan omdat hij dat allemaal geweldig vindt. Maar zie binnen een kwartier dat het niet goed met hem gaat. Sterker nog, ik zie hem per 5 min. slechter worden. Wat te doen. Een uur met hem in de auto gaan zitten en dan thuis komen waar ik helemaal niets in huis had. Plan was om samen even boodschappen te doen. Maar dacht gelijk, hoezeer ik hem ook graag nu meeneem, dat doe ik hem niet aan. Vervolgens ex maar gebeld en uitgelegd dat het eigenlijk niet verantwoord is hem nu mee te nemen en nog boodschappen doen. ook nog overwogen om in het dorp bij mijn ouders even boodschappen te doen en hem bij mijn moeder te laten. Maar ook daarbij dacht ik"Ik hem haal hem op van mijn ex waar hij 4 dagen heeft gezeten en zeg binnen een half uur tegen hem dat pappa even weggaat. Omdat het nogal een mannetje is die altijd even moet acclimatiseren leek me dat ook niet zo verstandig in deze hele situatie. Voor mijn gevoel gewoon goed gehandeld door ex te vragen hem dan maar weer terug te brengen. Ze was het er eigenlijk niet mee eens, maar ik heb alleen naar hem gekeken, anders had ik hem echt meegenomen. Achteraf wordt me dat dus inderdaad verweten ( ook nog door broer trouwens) dat ik geen zin in ziek kind zou hebben.
Ze zijn nog steeds niet helemaal lekker ( de oudste niet) ook gecontroleerd op pfeiffer, was het gelukkig niet. a.s. Do. zou ik ze ophalen bij gastouder. Nu belt ex net. Als hij nog ziek is do. of ik hem dan ophaal bij haar ouders. Het is vastgelegd dat ik ze ophaal van gastouder do. mi. Ook hier moeten dus veel duidelijker afspraken komen.
Tot zover de kinderen.
vanochtend dus de eerste mediation gehad. Eerst alle pijnpunten maar eens op tafel van beide kanten. Langzaamaan begint er wederzijds ( nu al ineens) begrip te ontstaan. ook de kwestie van het verhuizen naar de ander stad is uitvoerig ter sprake gekomen.
Uiteindelijk is er wel geconstateerd dat haar geplande verhuizing ( waar ze overigens echt geen kans maakt, dit heb ik haar gezegd ook, dat ik gisteren een kwartier heb zitten bellen en daar achter kom.) nou niet de sfeer direkt zal gaan verbeteren . in eerste instantie bleef zij bij haar standpunt dat het geen invloed heeft. Vanuit de mediator werd er gezegd , dat dit wel degelijk een grote invloed heeft. ook dat zij dit in eerdere sessies met andere stellen heeft meegemaakt die hetzelfde wilden en uiteindelijk contact verwatert tussen vader en kinderen. Het is haar ( hoe jammer ook) ten zeerste afgeraden, maar te zoeken naar andere oplossingen.
Ook haar nog eens heel duidelijk gemaakt, dat ik het liefst deze trein wil stoppen en echt mogelijkheden zie. Desnoods ( of eigenlijk noodzakelijk) m.b.v relatietherapie. Dat ik daar nog steeds voor open sta. Zij niet. Gebasseerd op gebeurde. Volgens mediator is het vooral gebaseerd op verleden ( vooral het begin) en blijft ze hangen. ( wel of niet gevoed door omgeving , laat ik in het midden.Ik zie nog steeds een lichtje aan het eind, hoe naief misschien ook, maar geef niet zomaar op.
Voor de kinderen zou het allerbelangrijkste zijn niet te evrhuizen naar andere stad. Als je dan echt naar de kinderen kijkt. Dit viel natuurlijk wel op haar dak, omdat zij altijd in het belang van de kinderen kijkt.
Ze is wel overtuigd volgens mij dat dat eigenlijk ook niet het geval is als zij verhuist. Dat is zeker een winpunt. Als opdracht meegekregen om naar andere oplossingen te zoeken.

Veel gewonnen

Papahans, zo te horen heb je veel gewonnen. Nu maar hopen dat het overeind blijft als ze dadelijk terugkomt bij de familie.
Wat betreft ziekte: een uur rijden met een ziek kind is inderdaad lang. Des te meer reden om te zorgen dat jullie bij elkaar in de buurt blijven wonen.

Tsjor

De lente komt eraan

veel gewonnen , voor beide partijen denk ik. Als het hier bij blijft in ieder geval. Want zoals je zegt tsjor, ze zit nu weer bij familie. Maar dat is misschien nu ook ineens minder erg omdat ze nu een geluid heeft gehoord van een onafhankelijk iemand die volledig mijn zorg en angst deelt bij een evt. verhuizing.
Misschien en ik hoop dat haar dit in meerdere opzichten aan het denken zet. Dat zal misschien niet gelijk zijn. Heb haar nog wel even gezegd ( ze belde daarna mbt kinderen) of ze ook goed gehoord heeft wat ik heb gezegd . Ja dat had ze. Dus dat is mooi.
Nog even terugkomend op een reactie van meerdere mensen of ik wel genoeg dierbaren om me heen heb.
Dat heb ik zeker, veel meer dan ik ooit verwacht zou hebben. Zelfs met mijn ouders , waar ik toch altijd wel een moeizame band mee heb gehad, is door dit alles enorm verdiept. Goede vrienden heb ik er 3 van ( we kennen elkaar al bijna 40 jaar gezamelijk) Verder veel kennissen waar ik mee praat. Nee , ik praat er genoeg over. En natuurlijk dit forum. Jullie willen niet weten hoeveel tips en steun ik hiervan krijg en ben jullie allemaal erg dankbaar. Als het financieel weer iets beter gaat hier, zal ik ook zeker een donatie gaan doen. Maar nu even niet.
En een andere vraag: contact tussen mij en ex mbt kinderen gaat wel goed. Alhoewel zij liefst de regie in handen heeft. Ook dit is ter sprake gekomen in de mediation. Zal moeders eigen zijn. Ze heeft gewoon veel moeite om de zorg aan me over te laten, maar weet eigenlijk wel dat ik het helemaal niet slecht doe. Misschien is dat ook niet zo makkelijk voor haar om dat te constateren.
Al met al het gevoel dat het een goede dag is geweest. Ook ik heb natuurlijk flinke kritiek gekregen . Kan daar wel mee omgaan als ik er wat aan kan doen.

Keuzes

Het gaat erom dat je keuzes moet maken (ander woord voor prioriteiten). Wat vind je het belangrijkste? Zo snel mogelijk een andere woning in de plaats die je zelf wil? Of wellicht iets langer wachten en dan een woning, waardoor co-ouderschap mogelijk is. Overigens is dit een theoretische discussie: hier is én sneller een woning mogelijk én co-ouderschap. Dat vraagt alleen één keuze en dat is opgeven dat je naar je oude woonplaats vertrekt. Ik zou dat doen. Dan hebben de kinderen een moeder én een vader. In de andere situatie moet er een keuze gemaakt worden: kinderen meeste tijd bij moeder of bij vader. En dat betekent bijna altijd: bij moeder. In deze situatie, stel dat er een keuze gemaakt moet worden (ex wil persé naar oude woonplaats) dan zou ik er inderdaad voor kiezen dat ze merendeels bij vader zijn. Om een hoop redenen. Eén ervan is de familie. Een andere is, dat ik de kans op kontakt met beide ouders bij Hans groter acht dan bij moeder.
Een andere vorm is 'birdnesting': kinderen blijven in dezelfde woning, Hans en moeder wisselen. Dan heb je genoeg aan een kamer.
Er zijn meerdere opties dan alleen maar zoals zij het wil.
Overigens is de wens om twee woningen beschikbaar te hebben na een scheiding één van de redenen dat de woningmarkt zo verstopt is. Er zijn niet zoveel meer mensen komen wonen in Nederland en er wordt nog steeds gebouwd, zij het sinds afgelopen jaar iets minder.
Samen-ouder: 'Tsjor het lijkt wel alsof je deze kinderen geen moeder gunt.' Ik gun de kinderen een moeder die in eerste instantie nadenkt over een goede situatie voor de kinderen, die haar eigen wensen daaraan (tijdelijk) ondergeschikt kan maken, die aan zichzelf kan gaan werken zonder dat ze omstandigheden (Hans, woonplaats) de schuld geeft van haar ongelukkig zijn, die niet gaat schreeuwen als ze haar zin niet krijgt, die een zelfstandig bestaan kan leiden als een volwassen vrouw van bijna 40, die consequenties kan overzien van wat ze doet en daar verstandig over kan nadenken.
Ik gun het de kinderen niet dat ze meegesleept worden in een emotioneel verhaal van een moeder die denkt dat haar geluk gekoppeld is aan een woonplaats van jaren geleden, die opgroeien met weinig kontakt met de vader.
'het ziet er waarschijnlijk voor ex heel somber uit wat betreft woonruimte, en zonder kinderen nog somberder dan met.' Dan laat het maar somberder zijn. In termen van officiële wachttijden gaat dat om jaaaaren. Zo lang kunnen de kinderen niet wachten. Blijft staan dat de kans van slagen groter wordt naarmate je meer mogelijkheden hebt. En dat urgentie niet kan, ook niet met kinderen.
Dit ben ik helemaal niet met je eens: 'De vraag is niet: houden deze kinderen hun vader? De vraag is: houden deze kinderen hun moeder?' Kijk naar de beginsituatie: moeder had alle kaarten in handen en Hans dacht dat hij niets meer kon doen. Moeder kan nog verder gaan: kinderen digitaal overschrijven bijvoorbeeld. En sommige vrouwen gaan nog verder: vader beschuldigen van mishandeling en/of seksueel misbruik. Het probleem van vaders is, dat ze daar vrijwel niets tegen kunnen doen.
Maar moeders wil is niet langer wet. En moeders wensen zijn niet langer hetzelfde als 'het belang van het kind.
Op dit moment lijkt het erop dat de mediation een goede start oplevert voor een zinnig gesprek tussen beiden. Ik hoop dat moeder het vanavond niet te zwaar voor de kiezen krijgt.

Tsjor

Zieke kinderen

Dat vind ik toch geen handige zet om zieke kinderen terug te brengen. Hopelijk komt dat niet meer voor. En, ook iets waar moeders meestal door ervaring wat behendiger in zijn, zorg vooraf dat je voorraden op orde zijn zodat je altijd wat te improviseren hebt.
Ik kan me nog ergeren aan mijn vader die altijd net even moet tanken als de auto vol met kinderen zit. Doe dat even vooraf in je eentje.
Bij logeerpartijtejs lang geleden van kleine neefjes en nichtjes vond mijn 1e ex mij een neuroot met al dat voorbereiden. Ach, dat kon ik ook wel een keer laten. Maar het gevolg was wel dat ik bij de groentewinkel stond met een tweejarige wegloper en niet meer kon nadenken wat ik allemaal nodig had en bovendien eindeloos op ex moest wachten tot die het broodnodige bedje van de zolder had gehaald. Voorbereiden dus, dan kun je je tijd in je kind steken.

Beter plannen

Mooi dat je zelf ook ziet dat dat geen handige zet was, onvoorbereid je net wel/net niet zieke kind ophalen. Die boodschappen had je natuurlijk al lang moeten doen en je voorraad medicijnen moet ook op orde zijn. Kan me wel voorstellen dat je ex dat tegen je gebruikt. Heb je trouwens nog even boodschappen voor je ex gedaan toen zij alsnog voor het zieke kind moest zorgen?

Wel fijn dat het bij de mediator zo goed verliep, hopelijk dringt het bij ex nu ook door hoe de zaken er voor staan. Ik ben wel benieuwd of je haar echt aan een woning kunt helpen, woningen zijn dun gezaaid, zeker de goedkope huurwoningen zijn over het algemeen niet van particuliere huisbazen.

Verandering

roosje katoen, ik heb hoestdrankje,zetpilletjes en sinaspril. Nee, ik heb geen boodschappen gedaan voor ex.Ze zit bij haar ouders. Of had ik dan wel boodschappen moeten doen?
Ik ga vanaf morgen serieus aan de gang met een woning. Ze ziet nu in dat het waarschijnlijk niet veel anders kan. Moet ook nog doordringen dat het allemaal zoveel makkelijker is. En als er dan nog een belang voor de kinderen is, dat dit in het meeste belang is van de kinderen. Maar dit is al wel een enorme verandering, als ze er morgen nog zo over denkt tenminste.
En ik weet ook dat het niet heel erg makkelijk is aan een woning te komen, die ook nog betaalbaar is. Maar kan echt een aardig netwerk gebruiken. Er is/ komt altijd wat.

Onderscheid

Slapeloze nachten, alles nog een keer de revue laten passeren, puzzelstukjes bij elkaar verzamelen om een plaatje te krijgen, scenario's bedenken die je angst aanjagen, waarvan de meesten niet zullen uitkomen, ik denk dat het wel herkenbaar is voor mensen waarvan een relatie beëindigd wordt.

Je hebt echter je energie nodig, dus energievretend piekeren moet niet te lang duren. Er zijn dingen waar je wel wat aan kunt doen (huis zoeken, er zijn voor de kinderen etc.) en er zijn dingen waar je weinig of niets aan kunt doen, en dat laatste gaat met name om je ex en haar familie. Misschien helpt het op dit moment door haar welgemeende complimenten te maken over dingen die ze zelf goed doet. Zodat ze wellicht tot het inzicht komt dat ze enerzijds maandenlang een verkeerd spoor heeft gevolgd, maar ondertussen zelf wel degelijk een aantal dingen op eigen kracht goed voor elkaar heeft gekregen. Of vertrouwen uitspreken: ik weet zeker dat je het zult redden.
Waarom mensen soms heel lang vast blijven houden aan bepaalde negatieve ervaringen uit het verleden, daar kun je allerlei theorieën over aanvoeren. Soms is 'slachtofferschap' aantrekkelijker dan daadkracht. Soms is het aantrekkelijker anderen de schuld te blijven geven dan eigen verantwoordelijkheid onder ogen te zien. Ze heeft in elk geval genoeg om over na te denken.

Tsjor

Niet meer druk maken

Klopt, kan energie beter steken in dingen waar ik wel invloed op kan hebben. Het valt me op dat ze er niet aardiger op wordt in reacties van sms en. Ze beseft volgens mij dat ik niet degene ben die er verantwoordelijk voor is dat ze niet in haar oude woonplaats kan gaan wonen. Zelfs informatie over de kinderen gaat erg moeizaam ineens. Toch weer jammer.
zeker tijdens ziekte. Ze verwijst alleen nog maar naar het overdrachtsschriftje dat ik vanmiddag dus te zien krijg als ik de kinderen ophaal. Accepteren of niet?
Ik denk dat ik haar maar even laat en zie wel hoe ze gaat reageren. Het lijkt er wel op dat ze het heel moeilijk heeft. Waar ik nu wel rekening mee gaat houden, is dat ze misschien een baan gaat zoeken in haar oude woonplaats. Dat zou namelijk ineens een economische binding veroorzaken. Maar ja , ga me er maar eens niet druk om maken.

Natuurlijk

accepteren. Het gaat er maar om dat je de belangrijkste dingen rond de kinderen met elkaar uitwisselt. Hoe of hoe uitvoerig, dat is eigenlijk niet eens van belang.
Het zou kunnen zijn dat ze heel wat te verwerken heeft. Als ze haar gevoel van ongelukkig zijn in het verleden steeds aan oorzaken buiten haar heeft geweten (jij, jouw huis, jouw woonplaats etc.) en voor zichzelf de conclusie heeft getrokken dat alles opgelost is als ze weer in haar oude woonplaats woont, dan is het moeilijk en pijnlijk om te bedenken dat de oorzaken ook wel eens met jezelf te maken kunnen hebben (eigen lichaam, zwangerschappen etc.). Of ze die omslag kan en wil maken is natuurlijk niet aan jou om te bepalen. Ze zal dat met zichzelf moeten uitvechten. En dat maakt een mens niet spraakzaam.

Tsjor

Schrift

Ik zou niet moeilijk doen over dat schriftje maar ik zou er iets inschrijven als: "het is niet mijn idee om het wel en wee van onze kinderen schriftelijk te 'bespreken'. Veel liever zou ik dat persoonlijk of telefonisch willen doen maar als dit voor jou nu het beste voelt wil ik er wel tijdelijk aan meewerken. Aan de andere kant is het ook leuk voor later. Soort dagboekje"

Schriftje

We kunnen er natuurlijk lang en kort over speculeren wat het wil zeggen dat je ex dingen via een schriftje wil afhandelen. Nou dan voeg ik nog een zo kort mogelijke speculatie toe: ze wil gewoon afstand inbouwen tussen jou en haar. En dat is haar goed recht.

Maria

Papahans: laten meeslepen

Allereerst, wat fijn dat het bij de mediator zo goed ging en dat er nu beweging in de zaak zit! Ook al is dat niet meteen alleen maar prettig... (dat hoort erbij)

Ik denk dat je hier van kunt leren dat je moet proberen om je minder te laten meeslepen, want dat vreet onnodige energie. Zoek uit wat de echt belangrijke zaken zijn en probeer je daarop te richten.

In plaats van je zo ontzettend druk te maken over het door ex geuite voornemen/wens om naar C te verhuizen, en een vermeend "urgentiebewijs", had je beter meteen kunnen uitzoeken of dat überhaupt wel een reële mogelijkheid was. Nu gaf het uiteindelijk al rust toen je er na een kwartiertje telefoneren achter kwam dat het voor haar bijna onmogelijk zou zijn om naar C te verhuizen. Had je dat maar eerder gedaan!

(Dat betekent natuurlijk niet dat je onnozel moet worden. Het is wel heel goed om je er van bewust te zijn dat ze die wens heeft, en te bedenken wat ze zou kunnen doen om die wens uit te doen komen - bijv. werken in C. Maar bekijk het meer rustig, strategisch, van een afstand - geen paniek.)

In het algemeen vind ik je tamelijk passief of reactief overkomen tegenover ex, met andere woorden, je laat je nogal meeslepen. Probeer meer een stapje naar achter te zetten, de zaak van verschillende kanten te bekijken, en dan je eigen stappen bepalen.

In het verlengde daarvan ligt mijn indruk dat je je een slachtoffer lijkt/leek te voelen, terwijl feitelijk vanaf het begin af aan jouw positie veel sterker is dan die van haar.

Ik hoop dat vanuit de kracht en macht die je hebt, je begrip kunt hebben voor je ex en dat jullie uiteindelijk tot een zo goed mogelijke oplossing kunnen komen.

Papahans: verleden

Ik denk dat het wel goed is om naar het "verleden" te kijken. Het gaat nl. om een heel recent verleden van jullie allebei en dat de wortel vormt voor jullie huidige problemen. Ik denk dat jullie pas in rustiger vaarwater kunnen komen als je goed zicht hebt op dat verleden, wat het voor elk van jullie betekende, en de gevoelens die dat met zich mee bracht en brengt. Pas als je dat hebt toegelaten kan er acceptatie komen, rust, kunnen de dingen een plaats krijgen. (Al was het alleen maar voor jezelf.) Ik bedoel niet dat je eeuwig in het verleden moet blijven hangen, juist niet: blijven hangen is juist een gevolg van het verleden niet goed verwerken, de gevoelens niet goed hebben kunnen "beleven". Nou is het niet altijd mogelijk om alles goed te verwerken en dingen kunnen ook gewoon slijten, maar om een half jaar oude boosheid als "in het verleden blijven hangen" te betitelen, bij zoiets belangrijks als het mislukken van een relatie, vind ik onterecht. Ik denk dat het goed is om van de gelegenheid gebruik te maken om er achter te komen wat er nou aan de hand is/was. (En er zal bij elk van jullie vast een hoop boosheid en verdriet zijn. In je eentje eens flink die boosheid of verdriet voelen kan daarna opluchting en helderheid geven.)

Een heel belangrijke vraag lijkt mij: Wat was precies de aanleiding/oorzaak/reden/druppel waarom je ex je totaal ging negeren? Kun je je dat nog herinneren? (Ook iets kleins kan veelzeggend zijn.)

Iemand met wie je in een huis samenleeft totaal negeren, is erg moeilijk en vreet energie. Dat doe je niet zomaar. (En dit is niet beschuldigend naar jou toe bedoeld hoor!)

Evaluatie

Na twee maanden een evaluatie.

Samen-ouder stelt: 'In plaats van je zo ontzettend druk te maken over het door ex geuite voornemen/wens om naar C te verhuizen, en een vermeend "urgentiebewijs", had je beter meteen kunnen uitzoeken of dat überhaupt wel een reële mogelijkheid was. Tsja, of wij hadden dat beter meteen kunnen adviseren. Nu kwam het advies pas toen ex twee dagen voor het gesprek bij de mediator om een handtekening kwam vragen/eisen/schreeuwen. Direkt daarna heeft Hans dat ook gedaan. Wij hebben dat punt inderdaad te lang laten liggen.

Dat kan twee oorzaken hebben:
- Hans zelf wist niet goed wat zijn rechten waren (zie beginpostjes met 'dus ik heb wel rechten?') en dat 'gevoel' werd gevoed door acties van ex die alleen maar wilde dat er gebeurde wat zij wilde en daar ook al stappen in had genomen, van Hans op eisende toon stappen af leek te willen dwingen onder het motto 'jij werkt niet mee (als je niet doet wat ik wil)'. Het vergt enige tijd om in zo'n situatie helder te krijgen wat je eigen positie is, wat je nu zelf wil, waar je je speerpunten van gaat maken en wat dan je mogelijkheden zijn.
- hier heel lang het debat over de vraag of Hans inderdaad maar niet mee moest werken, omdat hij schuldig was aan de situatie en zij zielig (ik vat het kort samen).

Samen-ouder: 'In het algemeen vind ik je tamelijk passief of reactief overkomen tegenover ex, met andere woorden, je laat je nogal meeslepen.' Dat is natuurlijk voor jouw rekening en dat kun je vinden. Je kunt ook twee maanden teruglezen en het aantal voorstellen tellen die Hans gedaan heeft, waarop de reactie van ex alleen maar is dat ze niet mee wil werken.

Samen-ouder: 'In het verlengde daarvan ligt mijn indruk dat je je een slachtoffer lijkt/leek te voelen, terwijl feitelijk vanaf het begin af aan jouw positie veel sterker is dan die van haar. Ik hoop dat vanuit de kracht en macht die je hebt, je begrip kunt hebben voor je ex en dat jullie uiteindelijk tot een zo goed mogelijke oplossing kunnen komen.' Het probleem is nu net, dat vrouwen in zulke situaties juist heel veel macht hebben. Want natuurlijk neemt zij de kinderen mee, natuurlijk mag zij gaan wonen waar ze wil, natuurlijk moet zij oplossingen regelen op haar eigen manier, natuurlijk is zij degene die het moeilijk heeft en daarom geholpen moet worden en natuurlijk moet man/vader daaraan meewerken. Anders is hij (nou ja, vul alle kwalificaties maar in die hier gegeven zijn). En daar tegenover het beeld van de vrouw die niet anders kan: zij hoeft geen begrip op te brengen voor hem, zij hoeft niet te praten, zij hoeft geen constructieve voorstellen te doen, zij hoeft geen water in de wijn te doen met betrekking tot haar wensen. Alleen de auto, die moest ze wel teruggeven. De vrouw als slachtoffer en de man als machthebber, dat gekoesterde beeld klopt niet altijd, maar het is moeilijk om er afstand van te doen en al helemaal moeilijk als man/vader om het anders neer te zetten.
Samen-ouder houdt dat zelfs lang vol: 'Iemand met wie je in een huis samenleeft totaal negeren, is erg moeilijk en vreet energie. Dat doe je niet zomaar.'In het algemeen is negeren een vorm van geestelijk mishandelen. en degene die negeert is degene die die vorm uitvoert. Hier wordt het omgedraaid: voor haar is het moeilijk, zij zal er wel goede redenen voor hebben en die redenen moeten opgelost worden door degene die genegeerd wordt. Met andere woorden: haar handelen kan alleen maar beschouwd worden als re-actief handelen, waarvan de oorzaken niet bij haar liggen. Zij is volkomen smetteloos schoon en onschuldig, zij draagt geen enkele verantwoordelijkheid, zij is alleen maar slachtoffer, zelfs van haar eigen daden. Hoe ver kun je gaan? En vooral: hoe kun je je daar ooit tegen verzetten, ook al zijn er hele goede gronden om het anders te zien?

Tsjor

Kwaliteit mediator?

Hans: 'Volgens mediator is het vooral gebaseerd op verleden ( vooral het begin) en blijft ze hangen.
Samen-ouder: 'Nou is het niet altijd mogelijk om alles goed te verwerken en dingen kunnen ook gewoon slijten, maar om een half jaar oude boosheid als "in het verleden blijven hangen" te betitelen, bij zoiets belangrijks als het mislukken van een relatie, vind ik onterecht.

Samen-ouder, heb je het hier over de kwaliteit van de mediator?

Met betrekking tot het verleden, Hans heeft aangegeven dat hij graag wil weten waarom de relatie zo is gegaan en er niet meer ingezet is op verbeteren van de relatie;
Ik denk dat 'het verleden' verder teruggaat dan een half jaar, wellicht zelfs ouders is dan de relatie.
En ik denk dat de mediator op iets anders doelt dan iets wat uitgepraat moet worden, namelijk op een bepaalde wijze van omgaan met ervaringen, waardoor sommige punten steeds terug blijven komen. Dat stagneren kan een psychologische oorzaak hebben (traumatische ervaring, waar je aan zou moeten worden) maar het kan ook een levensbeschouwelijke oorzaak hebben, namelijk niet in staat zijn om te erkennen dat mensen fouten kunnen maken (inclusief jijzelf) en een ander een fout blijven nadragen tot in lengte van dagen, omdat het een comfortabele positie oplevert waardoor je steeds 'schuldig' kunt roepen, de oorzaken van je ervaren ongelukkig zijn of problemen steeds op de ander kunt blijven afwentelen en de ander geen enkele kans geeft om daar bovenuit te komen.
Vooralsnog heb ik de indruk dat de mediator in staat is een een goede analyse te geven, het probleem te benoemen en daarmee bespreekbaar te maken. En dat lijkt mij winst. Zelfs als het in termen gebeurt die aan zouden kunnen geven dat ex een niet-contructieve wijze van denken heeft ontwikkeld.

Tsjor

Vele gedachten

Ik heb de dingen even een aantal dagen laten bezinken en wordt steeds minder gelukkig met de situatie zoals die is. Dan heb ik het met name over de kinderen.
Krijg de indruk van mijn ex en haar broer ( dat tel.gesprek) dat de situatie daar onhoudbaar wordt. Is het een idee om bij de mediator te gaan voorstellen ( al eerder voorgesteld door tsjor) om de kinderen hier te laten komen in ieder geval totdat zij een andere woning heeft. Dat heeft een aantal voordelen. Haar ouders worden ontlast , dat wordt steeds benadrukt dat haar ouders er mee belast worden. De kinderen zullen meer rust vinden. ( ze hoeven niet 3 dagen/week om 6 uur eruit omdat ze 50 km verderop naar een kdv moeten en daar pas weer om 6 uur worden opgehaald.) Hiermee voldoe ik op dit moment aan een belangrijk bezwaar van haar dat de familie eronder lijdt. Dat voorstel is natuurlijk al 2 maanden terug gedaan, maar we zijn nu 2 maanden verder en de situatie is niet veranderd.
En het belangrijkste misschien, ik wil niet meer dat mijn kinderen 21 dagen/maand bij hun opa en oma zijn en maar 7 dagen/maand bij pappa. Zowieso niet voor de ontwikkeling wil ik dat niet meer. Hiermee haal ik dus een heel belangrijk punt bij haar en haar familie weg. Het vreemde is dat ze hier waarschijnlijk niet mee akkoord gaat. Want dan ziet ze hen weer te weinig.
Verder begin ik steeds meer aan haar zelf te twijfelen. Iemand die in een droomwereled leeft. Dat is me na de mediator steeds meer duidelijk geworden. Als je 4 maanden bezig bent en mij onderdruk zet om ergens te willen wonen, waarvan nu blijkt dat het totaal onrealistisch is, dan denk ik dat er iets niet helemaal goed met je gaat. Dan ook nog weer het verwijt te krijgen dat ik niet wil meewerken aan haar voornemen te gaan verhuizen naar haar oude woonplaats.
Met dit idee heeft ze dus 4 maanden rondgelopen en waarschijnliojk al langer. Ook dat geeft te denken vind ik. Ook dat is hier al gezegd. Dan reageer je behoorlijk impulsief door van de 1 op de andere dag te zeggen dat je er klaar mee bent en gaat verhuizen. ( met 2 kleine kinderen) Dat tegelijkertijd er helemaal geen reeel kans is dat je dit binnen afzienbare tijd gaat lukken. Dat is totaal onvoorbereid, tenzij je ervan uit gaat dat alles wel voor je geregeld gaat worden. Wat dus altijd is gebeurd. Klein voorbeeld blijft de auto. Ze heeft nog steeds geen auto en nu brengt en haalt haar vader haar naar de werk en brengt de kinderen naar het KDV. Ik vind dit echt ongelooflijk.
Ik kan het haar niet eens kwalijk nemen, ze is niet anders gewend.
Ook wil ik in de volgende mediation (is dat handig) nog veel meer de invloed van haar familie gaan benadrukken. Dat ze er veel aan heeft zal ik geloven , maar het kan ook een enorme last zijn. Ook dit is al eerder gezegd.
Het valt trouwens op dat ze na de eerste mediation heel erg kortaf wordt op vragen mijnerzijds betreffende de kinderen.
om te zoeken naar woonruimte heb ik nu 4 contacten aangesproken die allemaal direkt reageren als er wat is. Ook heb ik nog eens nagedacht over het begrip "birdnesting". Ik zou er wel een voorstander van zijn. Vooral voor de kinderen. In een eerder stadium wou ze ook hier niet aan.
Ik krijg echt steeds meer te doen met de kinderen. Vooral met de oudste. Vorige week wou hij weer hier blijven en niet naar opa en oma. Natuurlijk hem wel verteld dat het daar ook leuk is en mamma er is. Maar het geeft zoveel aan vind ik , wat er in zijn hoofdje omgaat. Daarom wil ik ze nu ook hier hebben. Ma. t/ m Do.
Handig om hierop in te gaan bij mediator???. Sorry voor de uitdrukking, maar in het belang van de jongetjes.
Deze week gaat er weer een nieuwe tijdelijke regeling in. Ene week do. tot zo. mi . tussenliggende week alleen de do. Morgen dus. Dan moet ik ze ophalen bij haar ouders en terugbrengen naar haar werk op de parkeerplaats. Een van haar eerdere argumenten dat ze niet wil dat er teveel met ze wordt gesleept, heeft ineens geen geldigheid meer. Ik vind dit eigenlijk echt waanzin.
nog iemand weer goede adviezen??

Tsja

Als het je om de kinderen gaat, moet je niet het argument erbij halen dat je haar familie ontlast. Je zegt dat de kinderen bij opa en oma zijn, maar ze zijn natuurlijk bij hun moeder. Snap dat het niet ideaal is, maar je geeft zo een vertekend beeld.

Ik vind wel dat je er in deze regeling bekaaid vanaf komt, daar moet je wel wat mee. En dat verhaal van die parkeerplaats is gewoon veel te gek. Ik zou aansturen op de ene week donderdag t/m zondag en de andere week donderdag en vrijdag. Gaan ze nou nog steeds naar die gastouder?

Maar voorstellen om de kinderen bij jou te laten wonen of van ma t/m donderdag bij jou gaat mij te ver. Je moet niet meer dan de helft van de tijd de kinderen bij je willen hebben. Dat is unfair en past ook helemaal niet bij de zorgverdeling van toen jullie nog samen waren.

Overigens leefde jij 4 maanden in dezelfde droomwereld als je ex. Jij had ook met 1 telefoontje kunnen checken hoe het zat met die urgentie. Dat heb je pas gedaan nadat je er hier verschillende keren op gewezen bent. Dus ik vind het een beetje flauw om je ex te verwijten dat zij onrealistisch bezig was. En jij roept nu ook dat je makkelijk een woning voor haar kan vinden, maar inmiddels zijn we ruim een week verder en je kunt nog niks concreets bieden. Eerst zien dan geloven.

Eerst zien, dan geloven

roosje katoen. Natuurlijk zijn ze ook bij hun moeder. Ze slapen daar wel veel meer. Ze eten daar veel meer. Ze staan daar op veel meer. Dan zijn ze ook bij opa en oma , die ook nog eens een groot gedeelte van de zorg op zich nemen. En bij opa en oma mag alles en is alles leuk want het zijn zulke GEWELDIGE kinderen. Tegelijkertijd wordt mij continue verweten wat ik haar ouders allemaal aandoe. Ok zeg ik dan, jij brengt ze ma. naar kdv en dan haal ik ze op.Dan blijven ze bij mij tot do. Dan haalt zij ze op van het kdv. Vrijdag heeft ze vrij. In ieder geval totdat zij een eigen woning heeft.
Dat ik er bekaaid vanaf kom, dat vind ik ook. Zoals zo'n dag morgen. Dat vind ik helemaal niks. Denk zelfs dat je hiermee de kinderen het alleen maar moeilijker maakt. Haal ze ochtend op en lever ze af om 18.00 uur op een parkeerplaats. He. heeft pappa geen zin meer in ons???. Als ik ze de andere week heb van do. tot zo. 16.00, dan gaan ze do. naar de gastouder. Deze week dus niet. Ik wil ze eigenlijk in ieder geval vanaf wo. ophalen kdv tot do.av. parkeerplaats. Is al meer en leuker voor de kinderen lijkt me.
In deze voorstellen heb ik ze nog lang niet de helft van de tijd. Van Ma. tot do. ook niet. Is eigenlijk ma av. tot do.ocht. 08.30 . Plus 1 dag in de tussenliggende week . Dat is zo'n 7 dagen/4 weken volgens mij.Laten we zeggen 8.
Dat de zorgverdeling indertijd niet zo was, dat is zo. 50/50. Dat hoeft van mij ook niet zo strikt. Maar toen zag ik ze wel elke dag. Nu ineens zie ik ze een week niet. Begin hier behoorlijk gefrustreerd van te worden en moet alles met veel geduld en beleid doen heb ik het gevoel.
Dat met die urgentie. Ik ben inderdaad ervan uit gegaan dat ze een urgentie zou kunnen krijgen en een woning in plaats C zou kunnen krijgen. Eerlijk gezegd , heb ik dat van haar aangenomen. Maar zij heeft me 4 maanden lang voorgehouden dat ik haar alleen maar heb tegengewerkt omdat ik niet meewerk aan die urgentieverklaring. Als ik iets nodig heb en daar erg veel belang bij heb, dan ga ik niet 4 maanden zitten wachten op "medewerking". Die medewerking bestaat er dan uit dat ik haar zo snel mogelijk moet laten verhuizen met kinderen. Als ik zoiets erg nodig heb, dan wil ik eerst wel weten of dat realistisch is. Dat heeft ze gewoon niet uitgezocht. Ze heeft het aangenomen en dat zo naar mij gebracht. Zelfs de familie denkt dat. ( tel.gesprek broer)
En we zijn inderdaad een week verder. Nooit gezegd dat ik binnen een week iets heb. Ze heeft nog steeds niet gezegd dat ze hier blijft wonen. Stel dat ik morgen wat zou hebben en ze zegt Nee bedankt. Denk je dan dat mijn contacten nog steeds mij direkt bellen?
Er komt echt wel een woning. Ze kan het ook niet accepteren. Ze heeft 4 jaar inschrijftijd, geen urgentie ( waarschijnlijk) . Da kun je hier met 10 jaar nog steeds niet veel krijgen. Woon in grote stad. Ook C is een grote stad.
En inderdaad, eerst zien dan geloven. Dat denk ik al heel lang.

Wat kan wel en wat kan niet

Papahans, op zich kun je natuurlijk bij de mediator alles voorleggen, alleen zal niet alles worden overgenomen. Het gaat erom dat je voorstellen in gesprek brengt.

Er is echter één ding wat niet kan en dat is dit: 'Ook wil ik in de volgende mediation (is dat handig) nog veel meer de invloed van haar familie gaan benadrukken. Dat ze er veel aan heeft zal ik geloven , maar het kan ook een enorme last zijn.' Dat de familie voor haar een last zou zijn kan ze alleen zelf concluderen. Jij kunt haar die conclusie op geen enkele wijze laten inzien of opdringen.

Daar staat tegenover dat je het verwijst dat jij opa en oma zoveel last zou bezorgen niet over je kant hoeft te laten gaan. Het is haar keuze, ook om opa en oma naar de andere stad te laten rijden met de ondertekende urgentieverklaring etc. Laat haar rustig uitweiden over hoe erg het is voor opa en oma en geef dan aan, dat je ook liever wil dat opa en oma ontlast worden en dat je bereid bent om daarvoor heel veel te doen, zoals de kinderen tijdelijk, tot zij een andere woning heeft, van maandag tot donderdag bij jou te laten (en op kinderdagverblijf in jouw buurt). Dan zijn de kinderen ook weer in hun eigen huis, worden opa en oma ontlast, hoeft opa niet op en neer te rijden, heeft zij meer tijd om een andere woning te zoeken (gecombineerd met haar werk) en zijn er geen kosten voor de gastouder. Zodra ze een woning heeft gevonden in jouw buurt kan er een andere regeling komen.

Bovendien zijn er dan veel minder verzorgers en veel minder verplaatsbewegingen voor de kinderen.

Je kunt dan ook de gedachte van 'birdnesting' opperen. Haar eerdere afwijzende reactie wordt nu wellicht wat anders. Maar ik zou dit allemaal bij de mediator doen.

Wat je niet hoeft te doen is je druk maken om die broer (ik hoop dat het bij dat ene telefoontje is gebleven). Je hebt goed gereageerd, verder is het haar broer en haar familie. Je hoeft je ook niet druk te maken over de vraag hoe het voor haar is bij haar familie. Dat is haar leven.

Wanneer is het volgende gesprek bij de mediator? Leg een notitiebolkje klaar om daar wat gedachtes op te schrijven. Communiceer vooral:
- jouw interpretatie van wat je ziet en hoort (zij kan daar een andere interpretatie bij hebben, daar moet je voor open staan)
- jouw zorgpunten
- en eventueel suggesties voor een andere regeling, maar dan wel als voorstellen en als bespreekpunten. Niet als conclusie (en dus is het beter....).

De mediator weet er wel raad mee, hoop ik.

Tsjor

Niet leuker

tsjor. punten opschrijven zoals je hierboven aangeeft voor de mediation ben ik al mee bezig.
Er komt wel nu een punt bij . Ik begin me zorgen te maken over de situatie daar. Wat mij betreft blijft het nu niet meer bij beetje meebuigen e.d. wat in haar straatje past. Begin te merken dat ik er niets voor terug krijg. Integendeel. In de nieuwe regeling die we zijn ingegaan bij de start van de mediation, dus do. tot zo. 16.00 uur en de volgende week alleen de do. en wissel op de parkeerplaats heb ik al gelijk een enorme kater. Ten eerste omdat de oudste er werkelijk niets meer van begrijpt. Dat ziet toch iedereen ook wel aankomen , alleen ex blijkbaar niet. Heb het ook even vluchtig tegen haar gezegd en erbij gezegd dat ik erop terugkom. Nog belangrijker. Ik kom ze dus ophalen bij opa en oma. Ze zijn er dan op dat moment alweer 3-4 dagen en zeker bij wisselingen heeft de oudste moeilijk. Ik zie het gewoon. Wodrt ook als onzin afgedaan , want bij haar is er echt werkelijk niets aan de hand. ( binnen de familie houden als het niet zo is. )
De oudste heeft op dat moment niet zo'n zin om mee te gaan, waarop opa doodleuk zegt. "Heeft M. geen zin om met pappa mee te gaan". Gelukkig reageert oma gelijk door te zeggen , "natuurlijk wel" Zo'n geval met opa heb ik nu al 5 keer meegemaakt en ex daar ook opgewezen. Per Sms krijg ik dan een excuus van ex, dat opa zich er niet van bewust is. Alleen dat feit al, zegt voor mij ook al veel.
Maar ik ben er dus helemaal klaar mee. Ga in de mediation ook naar duidelijk naar voren brengen dat ik me erg ongerust maak over mijn kinderen en wat wordt er allemaal tegen ze verteld. Zal er niet leuker op worden.