Zoon gaat bij vader wonen, vanwege vo.
hi,.
Mijn zoon van bijna 12 gaat na de zomervakantie bij zijn vader naar het VO. Hij heeft vanaf kleins af aan altijd bij mij gewoond en om het weekend en vakanties bij zijn vader. Daarbij wonen wij +/- een uur uit elkaar.
Hij heeft de keuze gemaakt qua school en leefsituatie maar uiteindelijk doet dit ieders moederhart zeer. We zijn er beide (zoon en moeder) van bewust dat ik als moeder in een diep gat waneer hij na de zomervakantie niet thuis komt.
Zijn er ouders in de zelfde situatie, of geweest? Hoe ga je hier mee om? En wat moet je juist niet doen?
Maar die kwetsbaarheid deel ik maar beperkt met mijn kinderen. In TO's geval zou ik wel laten weten mijn kind te gaan missen, maar laten weten of voelen dat je in een diep gat gaat vallen vind ik een (heel) veel te zware last voor het kind. Hoe kan dat kind nu gelukkig worden bij vader en op de nieuwe school? Wetende dat moeder in een diep gat valt, dáárdoor?!
TrefleQ schreef op 30-04-2025 om 04:40:
[..]
Voor mij wel. Ik las eens: als moeder zit je hart aan de buitenkant.
Zo voelt het voor mij: voor zaken rondom mijn kinderen ben ik veel gevoeliger en kwetsbaarder dan voor andere zaken (en mensen).
Dat zullen de meeste moeders herkennen.
Hier wordt het moederhart echter vaak tegenover het vaderhart gezet. Bij veel scheidingen die op het forum besproken worden door de moeder, is 1. de vader een narcist, 2. kan hij niet voor de kinderen zorgen, dat kan zij veel beter, waardoor 3. de vader genoegen moet nemen met zijn kinderen eens per twee weken zien, want zij kan de kinderen niet missen. Dat laatste argument wordt dan meestal verwoord als: de kinderen kunnen mij niet missen.
dat zie je ook in dit draadje. TO heeft het logischerwijs moeilijk met het vertrek van hun zoon. Sommigen vinden het vreemd dat de vader nu een paar jaar de hoofdverzorger wordt en maken er een groter drama van dan TO.
steeds als iemand aankondigt dat zij weg wil bij haar man, wordt altijd genoemd dat ze de kinderen wil houden. En daaruit voortvloeiend meent ze ook altijd recht te hebben op het huis zodat de kinderen niet hoeven te verhuizen. Ik vind dat niet vanzelfsprekend.
Annaniem2023 schreef op 30-04-2025 om 09:10:
[..]
Dat zullen de meeste moeders herkennen.
Hier wordt het moederhart echter vaak tegenover het vaderhart gezet. Bij veel scheidingen die op het forum besproken worden door de moeder, is 1. de vader een narcist, 2. kan hij niet voor de kinderen zorgen, dat kan zij veel beter, waardoor 3. de vader genoegen moet nemen met zijn kinderen eens per twee weken zien, want zij kan de kinderen niet missen. Dat laatste argument wordt dan meestal verwoord als: de kinderen kunnen mij niet missen.
dat zie je ook in dit draadje. TO heeft het logischerwijs moeilijk met het vertrek van hun zoon. Sommigen vinden het vreemd dat de vader nu een paar jaar de hoofdverzorger wordt en maken er een groter drama van dan TO.
steeds als iemand aankondigt dat zij weg wil bij haar man, wordt altijd genoemd dat ze de kinderen wil houden. En daaruit voortvloeiend meent ze ook altijd recht te hebben op het huis zodat de kinderen niet hoeven te verhuizen. Ik vind dat niet vanzelfsprekend.
Totale omdraaing van wat er gebeurd. Het zijn sommige reageerders die met algemeenheden en invullingen komen.
Diezelfde reageerders hebben zich de taak toegeeigend om vaders op voorhand te moeten beschermen ZONDER vragen te stellen aan topic starter.
Het drama zit dus juist bij die reageerders.
Vaders beschermen is dan het hoofddoel geworden ipv topicstarter helpen.
Ik was even aan het kijken welke vragen jij gesteld had Linn19. Maar die komen nog denk ik.