Zoon wil niet naar ex

Izza schreef op 28-10-2025 om 19:37:

Wat heftig is is dat TO na een korte relatie haar vriendje veel te dicht heeft toegelaten tot HAAR kind. En deze man zelfs heeft toegestaan hem te laten erkennen en zeggenschap te geven. Kind is 4 en ze zijn al minimaal 2 jaar uit elkaar. Waarom na een relatief korte relatie zo'n heftige levensbepalende stap nemen? Nu zit ze vast aan foute man die niet eens de vader is. En heeft kind in de toekomst wellicht 3 vaders. Want de biologische vader mag dan nu uit beeld zijn. Kind gaat daar ooit naar vragen. En hij kan altijd weer in beeld komen.

Ik zou kijken hoe ik samen met instanties de rol van deze man kan wegwerken. 2 jaar een verdrietig en angstig kind. Omdat hij tegen zijn zin naar een ex van mama moet. En pas met 12 mag hij zelf actief weigeren en gehoord worden. To moet nu in actie komen!

En hoe helpen deze trappen na TO precies? TO vraagt hier advies over HOE ze in actie moet komen. Dat er wat moet gebeuren is helder. Maar dat is dus niet deze man uit zien te vlakken - zie de reacties van o.a. Temet, omdat ze zichzelf en haar kind daarmee waarschijnlijk heel erg in de vingers snijdt. 

Jonagold schreef op 28-10-2025 om 20:59:

[..]

En hoe helpen deze trappen na TO precies? TO vraagt hier advies over HOE ze in actie moet komen. Dat er wat moet gebeuren is helder. Maar dat is dus niet deze man uit zien te vlakken - zie de reacties van o.a. Temet, omdat ze zichzelf en haar kind daarmee waarschijnlijk heel erg in de vingers snijdt.

Door to in actie te laten. Dit duurt al veel te lang. Het arme kind zit al 2 jaar in angst bij een man die zich voordoet als vader maar dat niet is. En maar heel kort echt in zijn leven is geweest. 

Izza schreef op 28-10-2025 om 22:55:

[..]

To heeft duidelijk aangegeven dat de biologische vader buiten beeld is. Niet overleden of onbekend. En ze weet gewoon wie het is. Hij is er alleen niet voor hun. Maar kan altijd weer opduiken. En zoon zit dan tegen zijn wil met een oude vlam van zijn moeder opgescheept. Over een donor of zelfs verkrachting is nooit gesproken dus totaal niet aan de orde.

Maar dat maakt allemaal helemaal niet uit.

Deze man is juridisch de vader, niet alleen erkend maar ook met gezag. Dus jullie geraas en geneuzel heeft geen toegevoegde waarde.

Hij heeft recht op omgang, wil dat ook. Alleen er is iets waardoor deze kleuter niet wil. En daar vraagt TO advies over.

Izza schreef op 28-10-2025 om 22:50:

[..]

Door to in actie te laten. Dit duurt al veel te lang. Het arme kind zit al 2 jaar in angst bij een man die zich voordoet als vader maar dat niet is. En maar heel kort echt in zijn leven is geweest.

Mijn kind van 2 huilde ook bij elke overdracht , de peuterspeelzaal, bij oma maar ook als hij bij zijn bio vader was en ik werken.. het is wel iets waar je iets mee moet zeker als het zoals bij to al 2 jaar aanhoudt maar hoeft helemaal niets te maken hebben met dat vader niet biologisch verwant is. Het geheim kan van alles zijn zoals veel tv kijken of snoepen, te laat opgebleven enz.

linn19 schreef op 28-10-2025 om 17:18:

[..]

Niet helemaal mee eens. Dat van dat geheim heeft zoontje wel verteld aan TO maar meer durfde hij niet te zeggen. Ik zou dat geheimverhaal absoluut niet vermelden aan ex terwijl de omgangsregeling doorgaat. Voor het zelfde geldt krijgt zoon daar bij vader op z'n kop dat hij iets tegen mama verteld heeft. Dan voelt zoontje zich helemaal alleen staan en is hij het vertrouwen totaal kwijt om ooit nog maar iets aan iemand te vertellen.

Vandaar dat ik aangeef om zoon even uit deze situatie te halen en op die manier de oorzaak proberen te achterhalen met/bij ex.

Dan geef je iemand al een ernstige beschuldiging en een bepaalde straf, zonder dat je maar iets weet over wat er aan de hand is. Dat is heel erg zwaar. Hoe wil je je kind weghouden zonder te vertellen wat zoontje heeft verteld? 

Je kunt er ook iets aan toevoegen: 'zoontje heeft het over een geheim, hij wil niet praten over wat er in het weekend gebeurt, weet jij wat er aan de hand is; zo nee, zullen we het dan samen verder gaan uitzoeken of anders ga ik het alleen uitzoeken. En tot die tijd houd ik hem thuis.' Maar dan moet je ook een plan hebben over hoe je dat gaat onderzoeken, doe je dat zelf, hoe dan, of via de politie of via de raad voor kinderbescherming. 

tsjor schreef op 29-10-2025 om 08:36:

[..]

Dan geef je iemand al een ernstige beschuldiging en een bepaalde straf, zonder dat je maar iets weet over wat er aan de hand is. Dat is heel erg zwaar. Hoe wil je je kind weghouden zonder te vertellen wat zoontje heeft verteld?

Je kunt er ook iets aan toevoegen: 'zoontje heeft het over een geheim, hij wil niet praten over wat er in het weekend gebeurt, weet jij wat er aan de hand is; zo nee, zullen we het dan samen verder gaan uitzoeken of anders ga ik het alleen uitzoeken. En tot die tijd houd ik hem thuis.' Maar dan moet je ook een plan hebben over hoe je dat gaat onderzoeken, doe je dat zelf, hoe dan, of via de politie of via de raad voor kinderbescherming.

Dit , je kan echt niet zomaar je kind weghouden bij de andere ouder omdat kind zegt een geheim te hebben en de overdracht altijd drama is. Zo werkt het niet , tijd voor het leuke en slechte geheimen gesprek. Hulp inschakelen hoe de overgang beter te laten verlopen , dit kan echt heel laagdrempelig en hoeft echt niet gelijk veilig thuis te zijn. Opvoedkundige ondersteuning is er in heel veel vormen.

Je kan zonder verwijzing een afspraak met een orthopedagoog. Misschien kan die licht werpen op het gedrag van je zoontje. En een ingang bij hem vinden om te praten. 

Je kunt veilig thuis ook bellen voor advies. Een melding hoeft niet direct. Maar dossier opbouw is voor de toekomst wel heel belangrijk. Begin door hem niet langer als vader te benoemen. Dat was en is hij namelijk niet. Het is een ex van mama. En mama heeft een fout gemaakt door deze man tot vader te maken. Maar dat gaat ze herstellen. 

Vraag zoon eens wat hij zou willen? Een dag minder naar man? Een andere dag of helemaal niet meer. Hij kan vast wel iets aangeven. En als hij niet komt met antwoorden moet hij blijven gaan en kan jij hem niet helpen.

En maak hier ook opnames van als bewijs voor de toekomst. 

Wat een bizar advies Izza. Zouden alle mannen dan niet eerst een bewijs van biologisch vaderschap (DNA) moeten overleggen voordat ze 'vader' genoemd worden? Je zult er verbaasd van staan hoeveel mannen denken dat ze vader zijn, maar DNA wijst iets anders uit. Overigens: dit kan tegenwoordig ook voor moeders gelden. 
Ik mis nog de vraag of hij wel KA betaalt ...... 

Izza schreef op 29-10-2025 om 10:54:

Je kunt veilig thuis ook bellen voor advies. Een melding hoeft niet direct. Maar dossier opbouw is voor de toekomst wel heel belangrijk. Begin door hem niet langer als vader te benoemen. Dat was en is hij namelijk niet. Het is een ex van mama. En mama heeft een fout gemaakt door deze man tot vader te maken. Maar dat gaat ze herstellen.

Vraag zoon eens wat hij zou willen? Een dag minder naar man? Een andere dag of helemaal niet meer. Hij kan vast wel iets aangeven. En als hij niet komt met antwoorden moet hij blijven gaan en kan jij hem niet helpen.

En maak hier ook opnames van als bewijs voor de toekomst.

Die vasthangende plaat wordt nu wel erg vervelend. Of vind je dat adoptievaders, vaders die vader geworden zijn met zaad van een donor geen echte vaders zijn?

En ook stiefvaders kunnen echte vaders voor kinderen worden.

tsjor schreef op 29-10-2025 om 08:36:

[..]

Dan geef je iemand al een ernstige beschuldiging en een bepaalde straf, zonder dat je maar iets weet over wat er aan de hand is. Dat is heel erg zwaar. Hoe wil je je kind weghouden zonder te vertellen wat zoontje heeft verteld?

Je kunt er ook iets aan toevoegen: 'zoontje heeft het over een geheim, hij wil niet praten over wat er in het weekend gebeurt, weet jij wat er aan de hand is; zo nee, zullen we het dan samen verder gaan uitzoeken of anders ga ik het alleen uitzoeken. En tot die tijd houd ik hem thuis.' Maar dan moet je ook een plan hebben over hoe je dat gaat onderzoeken, doe je dat zelf, hoe dan, of via de politie of via de raad voor kinderbescherming.

Verschil is dat ik niet uitga van de ander straffen maar ik ga uit van kind. Die haal ik even uit de situatie die al 2 jaar zo belastend voor hem is en er geen zicht op verbetering is eerder een verslechtering zoals TO aangeeft. 

Ik zet als moeder zijnde kind centraal en gun die even rust in een voor hem zo moeilijke positie.

Dit kan ook gewoon naar vader gecommuniceerd worden, misschien is hij het er ook wel mee eens dat dit voor zoon niet goed gaat al 2 jaar en ziet hij ook dat er geen verbetering inzit en dat rust voor kind nu even voorgaat. En dan zou gesprek tussen vader en moeder kunnen plaatsvinden.

Als hij het er niet mee eens is dan aangeven dat je hulp gaat inschakelen om kind te helpen want dit gaat niet zo langer. 

Ook daarbij kind centraal en kind de rust gunnen ( het gillen, huilen en boos zijn en de last van het geheim die op zijn schouders drukt)

Het zou ook best nog eens zo kunnen zijn dat als zoon die rust ervaart en hij voelt dat er iemand is die het voor hem opneemt hij uiteindelijk wel het geheim durft te vertellen. 

Dit kind is 4.....die kan dit niet alleen.

Daar is lef voor nodig en bewust zijn van de consequenties die het zou kunnen hebben.

Vanuit angst blijven leven met de gedachte "mag niet zomaar de omgangsregeling stoppen" helpt kind op geen enkele manier als je al van alles geprobeert hebt en niet verder komt om je kind te helpen.

Dus ja er moet een plan zijn, wie A zegt moet ook B aandurven maar er is ook nog zoiets als de verplichting dat je als ten alle tijden je kind de veiligheid bied die het nodig heeft en kan de wijzer wel eens uitvallen naar "zo kan het niet langer".

Ik heb dit in de 8 jaar omgangsregeling 2 keer toegepast. 1 keer op medische gronden van kind en 1 keer op emotionele welbevinden van kind.

Ik stond daar volledig achter wat de consequenties ook zouden zijn.

Hier geen rechtzaken daarna en kind die opgelucht was dat zij die last niet meer op haar schouders had.

Dat geheim met vader delen  is funest voor de vertrouwensband tussen moeder en kind. Die vertrouwensband zal door moeder bewaakt moeten worden door het niet zonder overleg met kind te delen met de ander.

Vandaag in Trouw: https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/2620/pages/32/articles/2384453/33/2 in de rubriek onderwijs en opvoeding: Wat als je kind boos wordt als ze naar de andere ouder gaat?

Met enkele tips van een orthopedagoge. Kinderen in het voorbeeld zijn 7 en 9, wel iets beter aanspreekbaar dus dan een 4-jarige. 

Anoniemvoornu schreef op 29-10-2025 om 10:00:

[..]

Dit , je kan echt niet zomaar je kind weghouden bij de andere ouder omdat kind zegt een geheim te hebben en de overdracht altijd drama is. Zo werkt het niet , tijd voor het leuke en slechte geheimen gesprek. Hulp inschakelen hoe de overgang beter te laten verlopen , dit kan echt heel laagdrempelig en hoeft echt niet gelijk veilig thuis te zijn. Opvoedkundige ondersteuning is er in heel veel vormen.

Ik zou het in dit geval echt wel aandurven. Zolang kind met de last van een geheim op zijn schouders loopt is elke oplossing om overgang beter te laten verlopen onzinnig. TO heeft dat trouwens ook al geprobeerd. 

'Verschil is dat ik niet uitga van de ander straffen maar ik ga uit van kind.' Dat kun jij dan wel bedenken vanuit je eigen visie en je eigen grote gelijk, maar stel je voor dat je buurvrouw zo gaat denken en je kind niet meer bij jou laat. Heel knap als je dan bedenkt dat het geen straf is, maar dat buurvrouw het kind even uit de situatie haalt en dat doet voor het kind zelf. 
Nogmaals: het kan zijn dat het kind bij vader gewoon rustig is, speelt en dat er niets aan de hand is in de ervaring van vader. Daar zul je toch eerst helderheid over moeten hebben. Ook over de vraag of vader tegen het kind zegt dat het kind iets geheim moet houden en wat daar dan de reden van is. 

'Dit kind is 4.....die kan dit niet alleen.' Het kind is niet alleen, heeft ook een vader, die blijkbaar ook zorg draagt. Dat moeder onrustig wordt van het 'geheim' snap ik en dat zou ik zeker ook aankaarten met vader. 

Dit is wel heel bizar: 'Dat geheim met vader delen is funest voor de vertrouwensband tussen moeder en kind. Die vertrouwensband zal door moeder bewaakt moeten worden door het niet zonder overleg met kind te delen met de ander.' Ouders praten altijd met elkaar, als het goed is, over het kind, zonder dat eerst met het kind te overleggen. Een kind van 4 belasten met toestemming voor een overleg met de andere ouder? Hoe gek wil je het hebben?