Ik kan steeds minder goed tegen stress...
Eigenlijk had ik me misschien kunnen aansluiten bij het gesprek over hoogsensitief maar ik hebbniet het idee dat ik het ben. Afgelopen week druk op mijn werk: schoolexcursie aan het voorbereiden, paar dingen vergeten teregelen waardoor ik last minut veel heb moeten doen, ook tussendoor ziek geweest. Mijn bloeddruk nlijft te hoog ondanks twee verschillende medicijnen, nu wil de huisarts een derde erbij doen ... ik ben begonnen begeleid af te vallen bij dietist maar het gaat niet geweldig, sporten lukt niet altijd omdat ik zo weinig tijd heb.
Ik ben gewoon op. Gisteravond ruzie met zoon omdat hij weigerde even langs te komen voor de hond tijdens de twee dagen dat ik weg ben op schoolexcursie, en dat mijn partner aan het werk is, dus arme hond had 10 uur alleen moeten zijn. Uiteindeijk, nadat ik mijn “gal gespuid” had bij mijn dochter heeft ze even met haar broer gebeld en bemiddeld, waardoor zoon alsnog komt voor de hond (hij is dan bij zijn vader).
Volgende week 3 dagjes Lissabon tijdens de crocusvakantie maar ik voel me daar ook van gestrest, wil eigenlijk alleen maar eindeloos voor mij uitstaten en met de hond naar het bos.
Ik klink misschien heel ondankbaar: ik heb werk, een lieve man die niet altijd even makkelijk is maar wel altijd zichtbaar zijnnbest doet, gezonde kinderen. Maar ik kan de stress van het dagelijks leven steeds minder aan. En mijn bloeddruk, die stijgt alsmaar door (ondanks 2 medicijnen 170/110)....
Wat kan ik doen? Stoppen met werken is niet de bedoeling, ben pas 52, mijn partner verdient echt niet genoeg om twee mensen te onderhouden en ik zou dat sowieso nooit willen. Maar wat dan?
Sini
Oh ja en slapen
Gaat ook zo beroerd: ik sliep vannacht af en toe maar lag veel wakker te piekeren en te draaien, met vervelend gevoel dat ik voortdurend mijn hartslag hoor in de oren en in mijn nek (?!).
Ik lees mijn eerste post terug en krijg het idee dat ik een beetje klink als brigitte kaandorp (ik heb een zwaar zwaar leven...). Maar ik weet het echt even niet meer
Sini
Klinkt als...
Het begin van een burnout. Je hebt teveel voor je kiezen gehad de laatste tijd. Dat moet er op een gegeven moment uit. Ik weet niet of t niet tegen stress kunnen is. Je bloeddruk lijkt me eng hoog. Zou je je niet ziek kunnen melden om te kijken of je bloeddruk omlaag gaat als je rust neemt? Bespreek dit met je huisarts en je leidinggevende. Allemaal om te voorkomen dat je straks veel langer uitvalt. Nog meer medicijnen zonder dat duidelijk is waarom je bloeddruk zo hoog is lijkt me niet slim. Meer onderzoek en meer rust.
Trouwens jij hebt je gezin financieel draaiende gehouden lange tijd, nu doen jullie dat samen. Je lichaam voelt dat er nu eindelijk ruimte is om er aan toe te geven. Doe dat ook.
Ach dat is niet zo best
Ik ben het met Dorry eens. Ga naar de huisarts voor een goed gesprek. Nog meer medicijnen voor je bloeddruk is echt niet goed. Mooi dat je vriend nu weer werkt en dus inkomen binnen brengt. Hoe constant zal dat zijn? Kun jij er minder door werken?
Je maakt voor zover ik inzicht heb, lange dagen. De reis, de uren op school, voorbereiden, huiswerk nakijken, mentorschap (ja toch?), het is gewoon veel. Als jullie het nu ruimer hebben, dat hoop ik tenminste, dan zou je kunnen overwegen om huishoudelijke zaken iets duurder te maken. Jammer dat daardoor toch weer andere dingen niet haalbaar zijn, maar soms moet je kiezen. Liever minder stress dan een dikke spaarrekening of een duurdere vakantie, ik noem maar even wat. Dus kijk of je boodschappen vaker aan huis kunt laten bezorgen, een poetshulp, iemand die met de hond wil lopen (ook al doe jij dat erg graag), dat soort zaken. Ik heb zelf een groep op Facebook, waar uitlaten regelmatig aangeboden wordt. Ook 1 op 1. Je zou zelfs kunnen overwegen om je zoon er geld voor aan te bieden, als hem dat minder bokkig maakt. Hij moet er tenslotte toch een stuk voor op en neer.
Ik weet niet of je met je diëtist ook kijkt naar voeding die gunstig kan zijn voor je bloeddruk? Hoe rampzalig is je overgewicht voor de hoogte van je bloeddruk? Kan het zijn dat de stress meer invloed heeft dan het overgewicht? Weet je wat de oorzaak is van het waarom van je gewicht? Ik lijk het van mezelf nu door te hebben. Als je gewicht niet de directe oorzaak is van de hoge bloeddruk, zou ik daar een beetje minder geforceerd mee om proberen te gaan. Dat werkt eerder tegen dan mee. Niet diëten is eigenlijk het beste dieet, zolang je maar enigszins in de gaten houdt of je dagelijkse consumptie 'sober' blijft. Dus eet je 's avonds standaard wat lekkers, neem dan geen toetje. Loop je veel, dan verlies je calorieën, maar ga dat dan niet te compenseren met ongezonde spullen. Dat is mijn valkuil. Als ik 's avonds trek krijg en er is 'ongezond' in huis, dan kan ik er moeilijk afblijven. De narigheid met huisgenoten is dat je ze moeilijk kunt verplichten om met je mee te soberen. Gelukkig vind ik gewone biscuitjes niet woest aantrekkelijk, dus daar kan ik van afblijven. Man eet graag biscuitjes 
. Als er fruit in huis is, dat is wel de bedoeling, dan kan ik mijn wandeling richting de kast redelijk omzetten in een loopje naar de fruitschaal. Mandarijnen, bananen, appels, gezonder dan chips e.d.. Elke dag een handje noten is supergezond. Elke week vette vis ook. Ik ben voorzichtig met linken doorgeven van websites over 'gezond eten', maar zolang je verse groente en fruit gebruikt, lijkt me dit gezond en veilig: https://www.gezondheidsnet.nl/groente-en-fruit/nitraatrijke-groenten-verlagen-bloeddruk
'Nee'
'Nee', is een heel belangrijk woord in deze fase.
Oefen in 'Nee' zeggen als dingen gevraagd worden aan je.
Of vragen of anderen je willen helpen, niet alleen thuis maar ook op je werk bij het organiseren van die excursie. Moet jij dat perse doen of kan iemand anders het ook. Misschien anders dan jij zou doen maar is dat per definitie minder goed?
Misschien is niet de huisarts de juiste plek maar een coach. Kan iemand op je werk zijn maar ook daarbuiten.
Wat doe jij anders tov de genen die het wel makkelijker combineren?
Ik heb ook nee moeten leren zeggen. Was een harde les, maar inmiddels weet ik dat.
Je zegt dat sporten niet lukt omdat je zo weinig tijd hebt. Iedereen heeft 168 uur in de week. Het is een keuze om tijd voor jezelf vrij te maken. Jij bent je eerste prioriteit!!! Welke dingen kun je dus schrappen. En er voor zorgen dat je geen nieuwe dingen meer oppakt op dit moment.
Ga je dagen in Lisabon dan ook niet vol proppen met allerlei excursies, museumbezoek etc maar neem ook de tijd voor rust. Bankje, boek, koppie thee in een park of zo. Lissabon blijft nog wel een tijdje, dan kun je gewoon weer terug.
Ik wilde typen sterkte, maar dat doe ik toch niet.
Ik wens je rust toe.
Bewegen...
Sini, het werkelijk beste medicijn tegen stress of een burnout is bewegen. Het lijkt misschien een dooddoener, maar bewegen heeft zoveel voordelen.
Hier een link met wat uitleg over wat stress in je hersenen doet. Bijkomend voordeel is dat het ook goed is voor je lijf.
https://www.allesoversport.nl/artikel/bewegen-tegen-een-burn-out-of-stress/
Verder is ook heel belangrijk dat je je eigen grenzen leert aanvoelen en vervolgens ook aanhouden. Ik vermoed (op basis van wat ik me uit vroegere draadjes kan herinneren), dat je heel lang, veel best wel heftige ervaringen hebt gehad, op je schouders hebt genomen en bent doorgegaan. Dat bouwt zich op, totdat je lichaam halt roept.
Niet kunnen afvallen is ook een gevolg van stress. Door het stresshormoon in je lichaam kun je niet afvallen en zelfs dikker worden.
Wellicht zou je iets aan mindfulness kunnen hebben, of gewoon elke dag even rust nemen en je hoofd leegmaken...
Zo eens met de dames hierboven
Het begint met op de juiste momenten nee en ja zeggen. Nee tegen alles wat niet goed voor je is. Dus alles wat niet in je takenpakket zit op school, dat doe je niet. Alles waar jij geen energie van krijgt, dat doe je niet.
En ja zeg je tegen meer tijd voor jezelf. Door hulp in te kopen/schakelen bijvoorbeeld. Door te kijken of je (tijdelijk) minder uren kunt werken. En in die tijd ga je lekker bewegen. Zoals Mirreke ook zegt. Bewegen is zo goed voor je, zeker als je stress hebt of misschien wel tegen een burn out aan zit. Ga veel wandelen en fietsen. En als het even kan, ga hardlopen. Volgens behandelaar van zoon destijds echt bewezen remedie bij overspannenheid en depressiviteit. Zet Evi op je telefoon en ga beginnen. Ik weet, dat is moeilijk, want je hebt geen zin, geen tijd en je voelt je niet goed, maar juist dan is het dus heel belangrijk. Heb je niet een vriendin in de buurt die je op weg wil en kan helpen? Of sluit je aan bij een beginners loopgroep. Ik zie dat er in jouw buurt ook een paar zijn. Stok achter de deur en aanspraak. Doen!
En hoe zit het met je ademhaling? Je kunt (kunt!) met je ademhaling je gevoel van stress, en dus soms ook je bloeddruk, beïnvloeden. Je zou eens kunnen kijken (via de huisarts) of je in aanmerking komt voor adem- en/of ontspanningstherapie. Ik heb heel veel gehad aan de training door mijn yogadocente destijds.
En doe jij al aan Headspace? Lijkt me ook goed voor je, zoiets. Iedere dag 10 minuten mindfulness op een hele aangename en toegankelijke manier.
Zet 'm op!
Zo herkenbaar
Jouw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn. Mijn bloeddruk was idioot hoog, is nu, ook met 2 soorten medicijnen, gezakt maar nog steeds te hoog. Oorzaak is nog niet bekend maar zou stress kunnen zijn. Hoge bloeddruk is eng en geeft weer stress erbij en ook de medicijnen hebben bijwerkingen zoals bijvoorbeeld slecht slapen of een duf/mat gevoel. Ook ik ben te dik en als er iets is wat je zelf in de hand hebt en wat waarschijnlijk helpt is het afvallen, en dat lukt juist niet, zo frustrerend. Ik ben nog volop bezig met allerlei onderzoeken, probeer supplementen, let erg op mijn voeding en ben gestart met haptonomie. Nu even zonder werk en dan denkt "men" dat dat rust geeft maar is juist het integendeel, de onzekerheid en het idee om in deze conditie ergens te starten geeft stress. Nu maar even een poging doen te wandelen voordat de kinderen uit school komen. Voel me net een klagende dweil.
Hartslag in de nek.
Dat klinkt als totaal verstijfde nekspieren van de stress. Heb je ook wel eens last van duizeligheid?
Ik bleek met verkrampte kaakspieren te slapen, zoveel ingehouden boosheid of frustratie. De tandarts meette een bitje aan zodat ik 's nachts niet ongemerkt de kaakspieren overbelastte met evenwichtsproblemen als gevolg.
Ik was verbaasd hoe zo'n bitje zoveel effect had op je kaak en je evenwichtsorganen.
Verder ging ik een aantal keer naar een masseur/ fysiotherapeut die de keiharde nek- en schouderspieren los masseerde. Deze combinatie ( bitje plus massage) maakte dat Ik beter kon slapen en ontspannen.
Zoek de oplossing niet in uitwegen om minder belast te worden, maar zoek een behandeling waarbij je je spieren onder handen neemt.
Zo vond ik weer ruimte om overzicht te ervaren.
Maar toch
Dat kan zeker hepen, Flanagan, maar het blijft symptoombestrijding. Als je de oorzaak niet aanpakt, uit de stress zich elders wel weer.
Aankunnen
Soms kan je iets wel degelijk aan als je maar niet gehinderd wordt door fysieke mankementen.
Sinilind gaf aan tijdens de voorbereiding van een schoolreis iets te zijn vergeten waardoor dit op het laatste moment nog moest gebeuren. Dat geregel kan een obstakel worden. Met name als je spieren in je nek en je achterhoofd opspelen. Maar de actie op zich is niet onhaalbaar als je er wat losser in staat. Zolang je verstijft rondloopt, lijkt alles te veel. als de spieren 'onthard' zijn, kan je beoordelen wat je wel en niet kan, wat je wel en niet hebt los te laten. En hoe je het de volgende keer aanpakt om strijd voor te zijn.
Sporten!
Al ga je yoga doen en geen tijd? Tijd moet je maken.... yoga is dubbel want het is en beweging en ontspanning.
Check ook of dit overgang is, las een keer een artikel dat veel burn out klachten eigenlijk overgang is.
En als laatste: nee is ook een antwoord, zeker op je werk. Je hebt ervaring genoeg om met minder voorbereiding je lessen te draaien. Als je veel reistijd hebt, zie dat als ontspanning : lees of luister een boek onderweg. Werk niet buiten je werkdagrn, je doet geen vrijwilligerswerk voor je werkgever!
Sini
Zolang ik hier schrijf en lees, ken ik je eigenlijk niet anders dan dat je tegen muren oploopt, uitgeput bent, lichamelijke kwalen en klachten hebt, geestelijk vaak downe periodes hebt, dan weer in de gloria happy verliefd bent, sterk en een vechter.
De laatste jaren herkende je bij jezelf iets van waar je bij partner tegenaan loopt en ik denk dat je aan het vastlopen bent, om welke van bovenstaande redenen ook.
Ik herken daar wel het een en ander van, ik heb jaren met depressies gekampt en heb al jaren een aandoening die veel pijn veroorzaakt. Daarbij zijn jij en ik met de overgang bezig. Eigenlijk is werken mij teveel, verantwoording is me teveel, het leven is me vaak teveel.
Ik heb het leven lief naar het voelt als een last. En nee, dat houdt niet in dat iemand er uit wil stappen, puur dat je overbelast bent.
Ik zou een dubbel consult met je huisarts aanvragen en alles op tafel leggen. Laat hij of zij maar kijken wat jij nodig hebt.
Een 3e medicijn zal misschien een vochtafdrijver zijn, zo erg is dat niet. Misschien wordt er nog wat gewisseld tzt, maar maak je er niet druk om; zaak is dat die bloeddruk naar beneden gaat.
Eerst naar je huisarts. Sterkte.
Vicieuze cirkel
Bij stress ga je eerder snoepen; de snelle suikers ontregelen je bloedsuikerspiegel, waardoor je naar zoetigheid snakt en de insulinehuishouding kan ontregelen. Afvallen wordt dan lastig. Bij hoge bloeddruk speelt insulineresistentie een rol. Bloeddrukmiddelen zorgen voor tekorten aan diverse voedingsstoffen en sommige verminderen de melatonineproductie. Een verlaagde melatonine maakt het weer moeilijker om af te vallen.
In elk geval zorgen voor goede voeding en misschien wat aanvulling. Stofjes als magnesium en vitamine B. Is niet de oplossing maar kan ondersteunen.
Kijken of je hele werk wel bevalt, of je er nog wat aan kan veranderen. Soms kan een andere, minder belastende functie binnen het onderwijs wat zijn. Stress is eigenlijk niks slechts maar je moet je spanning kunnen afreageren. Vroeger renden mensen weg als er een eng beest was; tegenwoordig stapelt de spanning zich op in je lichaam, zonder dat je kan wegrennen. Zie het ook als een signaal dat er iets niet goed zit. Soms kan je je zenuwachtig voelen, niks mis mee, maar als je ergens huizenhoog tegenop ziet kan dat een teken zijn.
En als je van tevoren weet dat je zoon weigerachtig is, iemand anders vragen.
Wel gaan sporten
Wees eerlijk: het excuus van te weinig tijd om te gaan sporten is jezelf voor t lapje houden. Je hebt wel tijd maar je geeft het geen prioriteit. En ik denk dat je jezelf daarmee tekort doet. Sporten is hét middel tegen stress (lees maar: https://gezondr.nl/sporten-is-de-ultieme-stress-behandeling/) en zal je helpen in je gewicht. Veel mensen snoepen als hun energie uit balans is, omdat ze dan meer behoefte aan zoetigheid krijgen, als je meer (intensief) beweegt zal je beter slapen, wat ook weer scheelt. En je kunt niet snoepen tijdens t sporten 
Daarnaast geloof ik dat als je je voorneemt om te gaan sporten en je doet het ook dat ook gewoon een positieve boost geeft, wat je ook zal helpen.
Dus mijn advies: vraag vriend en zoon om hulp en steun, zoek evt een sportmaatje, prik twee vaste momenten in de week en ga intensief sporten, sport je hoofd leeg, vraag jezelf niet elke keer af of je niet te moe bent of of je wil zin hebt, gewoon gaan. Je hoeft geen zin te hebben om te sporten 
en je kunt ook sporten als je moe bent. Je zult merken dat het echt helpt, ik durf het je te beloven.
Wel gaan bewegen, juist als je moe bent
Ik hoor ook vaak van mensen om me heen dat ze te moe zijn om te sporten. Dat zijn bijna allemaal mensen die geen fysiek werk doen, maar hoofd-werk. Als je hoofd moe is, dan is je lichaam niet meteen ook moe. Integendeel, haast. Als je dan gaat sporten, merk je dat je lichaam moe wordt en je hoofd minder moe. Daarna kun je dan wél op de bank ploffen, maar je zult merken dat je hoofd zich veel beter voelt. Doordat je hoofd beter voelt en je (fysiek) lichaam vermoeid is, zul je ook beter slapen, zoals hierboven al gezegd werd.
Ik sport met een buurvrouw die ik verder vrijwel nooit zie. Dat is geweldig, we kunnen dus tussendoor ook niet tegen elkaar zeuren dat we vandaag echt geen zin hebben of dat het te slecht weer is. Nee, we GAAN gewoon. Twee vaste dagen, vast tijdstip, iedereen weet het, geen gezeur. En echt, zelfs als het regent is het lekker en komen we voldaan terug. Alleen als het glad is buiten, gaan we niet. Achteraf lekker douchen en een kopje thee, zalig! Ik ben een stuk vrolijker als ik regelmatig buiten beweeg.
Ik ga joggen, ik hou daarvan. Met overgewicht zou ik eerder zeggen: ga in een stevig tempo (!) wandelen. Dat is beter als begin, zo kunnen je spieren en pezen rustig weer wennen aan belasting. Zoek een route van ongeveer 5 kilometer en GA. De hond zal het waarschijnlijk ook leuk vinden. Uitgebreid snuffelen doet hij maar weer tijdens een andere wandeling.
Ja bewegen+Pasta
Is mijn valkuil, dat weet ik. Op de dagen dat ik werk is het sowieso moeilijk, ik vertrek rond 7:30, en ben vaak rond 18:30 thuis pas. Dan nog eventueel koken, en ik moet toegeven dat ik om 20:00 de puf niet meer heb. Blijven het weekend en de dag dat ik niet werk. En de wandelingen met de hond, die kan ik langer maken, ook op de dagen dat ik werk. Ik doe dan een korte avondwandeling maar 30 mn lopen zou de hond ook leuk vinden.
Pasta: ik weet het van dat ups en downs. Een van de problemen is het weer. Ik hou niet van de winter, merk dat het gebrek aan daglicht me moe maakt. Als je naar je werk vertrekt als het donker is, overdag de hele dag binnen bent, en weer in de trejn naar huis stapt als het weer donker is dan is het behelpen. Ik probeerde eerst altijd even naar buiten te gaan, maar tegenwoordig blijf ik lunchen in mijn klaslokaal omdat anders mijn pauze opgaat aan collega’s en leerlingen die me “dringend” willen spreken.
Daarnaast heb ik inderdaad de neiging tot depressiviteit en ben ik vaak verstrooid waardoor sommige aspecten van mijn werk me meer moeite kosten dan noodzakelijk, ben ik bang. Ik geloof niet dat ik op mijn 52 opeens een heel regelmatige humeur ga krijgen, maar ik zou wel iets beter leren mee omgaan.
Sini
Sini
Twee dingen:
1. wandelen kan ook om 21 uur en dan om 21.30 uur kopje thee en naar bed
2. controleer de bijwerkingen van je hoge druk medicatie, ik ken iemand die anderhalf jaar zwaar depressief is geweest, bleek een bijwerking te zijn van medicatie tegen hoge bloeddruk, toen dat stopte was de depressie binnen een week weg.....
Bewegen inpassen
Ik heb gemerkt dat bewegen in passen in mijn dagelijkse routine veel beter werkt dan 'moeten sporten'. Ipv rechtstreeks naar mijn werk te lopen via de kortste route ga ik nu 10 minuten eerder weg en loop in stevige pas naar de verste ingang. Op de terugweg precies hetzelfde.
In mijn lunchpauze ga ik met een collega een rondje om het bedrijf dat duurt ongeveer 40 minuten waarin we stevig doorwandelen. Dat doen we 2-3x per week. We kiezen er voor om dus niet samen met onze collega's in de pantry te gaan eten maar bewust naar buiten. Of het moet echt heel erg regenen maar dat blijkt niet zo vaak te zijn.
Ipv rechtstreeks naar mijn collega te lopen die een etage lager zit, ga ik nu via de trap eerst een etage om hoog om dan door de gang te wandelen, 2 trappen weer af en zo ook op de terug weg.
Scheelt me al met al al snel een 1500 tot 5000 stappen per dag.
Dus met de hond niet even wandelen, maar flink doorstappen is eigenlijk al genoeg om aan je dagelijkse beweegbehoefte te komen.
winter
Sini,je ziet zelf ook in dat je in de winter niet op je best bent. Maar als je dat weet, dan weet je toch ook dat er betere tijden aanbreken? Het is nu alweer een heel stuk lichter dan een maand geleden. Je krijgt vanzelf meer energie als de dagen weer langer worden, vermoed ik zo (zo werkt het bij mij wel in elk geval. En trouwens bij mijn gezinsleden ook).
Het is nu nog donker als je thuiskomt, maar dat duurt niet lang meer. Je zou ervoor kunnen kiezen om een snack mee te nemen naar je werk die je opeet rond een uur of 5 zodat je niet flauw wordt van de honger, dan als je thuiskomt eerst een lange wandeling met de hond en dan pas eten nadat je thuiskomt. En je kan je eten zo regelen dat er niet gekookt hoeft te worden maar alleen gemagnetronneerd (ik kook vaak vooruit omdat man en kinderen eerder thuis zijn dan ik, dan hoeft er alleen maar opgewarmd te worden. Koken voor de avond zelf doe ik alleen op mijn vrije dag en in het weekend). Na die lange wandeling en de daarop volgende avondmaaltijd kan je dan met een gerust hart ontspannen op de bank
Af willen vallen in de winter lijkt mij ook een oefening in frustratie en zelfkwelling. Als je weet dat je in de winter traag, droef en overgewichtig bent dan moet je dat incalculeren en grote plannen uitstellen tot de tulpen weer in bloei staan. Dat scheelt een berg schuldgevoel en dan voel je je allicht alweer wat minder rot.
Groeten,
Temet
Wintermoeheid
Weet je waarom je in de winter traag en down bent? Ik had dat vroeger ook, maar sinds ik in de herfst en winter (veel) vitamine D neem, 's ochtends een daglichtlamp gebruik en meer beweeg, is het verdwenen.
In jouw geval kan ik me indenken dat het mogelijk is om tijdens de lunchpauze te wandelen. Dan is het wel licht buiten, en het breekt de dag lekker. Je moet natuurlijk wel van het schoolterrein af, anders blijven ze je aanspreken. En als iemand je onderweg aanspreek, dan mag je assertief zijn: sorry ik moet weg, nu niet.
De puf of de wil
Wellicht zal je het me niet in dank afnemen maar dat geen puf hebben vind ik een smoesje. Je hebt nl geen puf nodig, je kunt ook bewegen zonder puf. Denk in oplossingen;
Op één van je werkdagen neem je pastasalade mee voor in de trein, thuisgekomen trek je sportkleren aan en gaan.
Een andere werkdag zet je de wekker half uurtje vroeger en ren je een rondje voor je naar je werk gaat
In het weekend ga je gezellig met vriend of vriendin sporten en ga je extra lang.
Je kunt ook elke avond om acht uur twintig minuten touwtje springen ipv op de bank zitten. Of idd meer bewegen inbouwen, haltes eerder uitstappen (wel flink doorlopen), (nog) meer fietsen. Een activity tracker kan helpen, dan zie je wat je (niet) doet
Er verandert alleen iets als jij iets verandert (in je eigen gedragspatronen).
kleine stapjes worden een grote
Kleine stapjes, als een trage diesel en dan kom je er ook. Lukt het een keertje niet, sjwa. Een volgende keer lukt het weer wel en het komt heus wel op gang. Niet te streng zijn voor jezelf (dat is ronduit demotiverend en zorgt dat je op korte termijn opgeeft) en ga de dingen. privé en op je werk, waar je je druk om maakt, eens uit de weg. Veel dingen lossen vanuit zichzelf op.
Begin in elk geval met de vitamine D (een gebrek, dat hakt er zo vreselijk in!). Wat meer vitamine C kan geen kwaad en vit B, helpt ook. Neem je voor een paar keer per week wat extra langer te wandelen. Natuurlijk niet op onmogelijke dagen als het pijpenstelen regent maar als het lekker weer (voor de tijd van het jaar). Dikke kans dat het gebrek aan puf voornamelijk komt van vit D, lichamelijk én geestelijk.
Te moe om te sporten
Leg de laat inderdaad niet te hoog. Volg de lijn van Ava, zou ik zeggen. Ik ben een paar keer oververmoeid geweest en als ik me érgens rot van ging voelen dan waren het wel opmerkingen als 'maar je kunt ook sporten zonder puf'. Niet iedereen kikkert op van flink sporten. Je kunt ook écht té moe zijn. Dan moet je niet sporten, dan moet je slapen. Het is natuurlijk wel goed om meer buitenlucht te krijgen, maar dan wel op zo'n manier dat je het volhoudt. Kleine stapjes.
Idd
Beter een keer naar je lijf luisteren i.p.v. door blijven rennen en nog extra sport op je menu.
Je lijf geeft een signaal, luister ernaar.
Bewegen is leuk bij een dipje en misschien onder begeleiding bij een depressie, maar soms moet je even niks omdat je al zoveel moet.
Mijn eerste weken van een echte depressie beweeg ik nauwelijks of als een gelooid dier.
Met een kaarsje en tijdschrift in bad of je uitputten net sport helpt dan niet, daar ben je te ziek voor of te moe.
Ik denk dat er een mix van factoren speelt bij jou en dat lijkt me lastig, want wat komt nu waar vandaan en waar begin je mee?
Sini, echt, met je huisarts. Die weet heel goed waar hij of zij op moet laten prikken, wat met bijwerking, omstandigheden, werk of leeftijd te maken heeft.
Leg het op tafel.
sport
Ik word altijd wat narrig van teksten als " hardlopen is een bewezen remedie bij depressie". Zo werkt het helaas niet. Een echte depressie los je niet op met een uurtje hardlopen per dag. Wat daar ook over beweerd wordt. Dat laat onverlet dat als je bij gevoel dat je overal in vastloopt baat kunt hebben bij meer bewegen. Maar schakel ook andere hulp in als je idee hebt dat je daadwerkelijk richting depressie gaat.
Klopt Alkes
Zeker met overgewicht is hardlopen niet altijd een goede oplossing. Je wilt ook je gewrichten en pezen niet te zwaar belasten. Maar bewegen in de buitenlucht is wel een belangrijk hulpmiddel (!) bij depressies.
Verder denk ik ook dat de huisarts het startpunt is en hij/zij het overzicht zou moeten houden.
Niki73
Dat het een hulpmiddel kan zijn geloof ik zeker. Maar dat je het daarmee redt is helaas vaak niet zo. Was het maar.
De teneur in dit draadje lijkt een beetje te worden dat Sini het allemaal aan zichzelf heeft te danken omdat ze geen puf heeft om te gaan sporten.
Knopen
Voor Sini aan bewegen toekomt, dienen eerst mogelijk aanwezige spannngsknopen los gemaakt worden.
Speur eerst een fijne sportmasseur op anders blijf je vast lopen.
Een beetje aandacht voor je lijf is geen overbodige luxe.
Sportliefhebbers
Sportliefhebbers denken altijd dat de oplossing is om gewoon meer te gaan sporten. Zo werkt het natuurlijk niet.
Uiteraard is buitenlucht en beweging noodzakelijk voor een gezond bestaan maar dat hoeft echt niet perse in de vorm van een sport te zijn.
En stress/spanning/depressie hebben oorzaken en die neem je niet weg door te gaan sporten.
Als al dat soort problemen zijn natuurlijk niet verholpen met een uurtje sporten per dag.
=
dagen
Hoi Sini,
Het kan aan mij liggen hoor, maar ik vind dat je best lange dagen op school maakt. Heb je zoveel uren of gewoon een heel lange reistijd?
Mijn indruk van docenten op het middelbaar is dat ze geen dagen van half 9 tot 5 lesgeven, ook wel eens tijd tussendoor hebben en daardoor wat meer vrijheid. Soms ook iets eerder naar huis kunnen, hoewel daar natuurlijk nog wel nakijkwerk wacht. Hoeveel uur werk je eigenlijk (betaald) en hoeveel uur doe je er nog van alles naast voor de school?
