Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Ik kan steeds minder goed tegen stress...


Ava

Ava

27-02-2018 om 12:13

dat is het punt juist

Jouw vriend heeft ass, die kan eigenlijk niet (veel) veranderen. Dit is hoe hij is en dit is zoals het gaat. Mensen met ass hebben een vertaler nodig van de buitenwereld naar zichzelf en van zichzelf naar buiten. Een klankbord dus. En jij bent dat klankbord voor hem. Hij laat merken dat hij op het punt van zoon heel hard een klankbord nodig heeft. Helpt het als je zegt dat hij daarmee moet ophouden? Ondertussen kan hij niet omgaan met de (consequenties) van zijn eigen blinde vlek. Dat kan ontzettend ingewikkeld zijn, vooral als blijkt dat jullie 'makke' op de zelfde punten zitten.

Wees blij dat je er geen kinderen mee hebt. Kijk naar zijn relatie met zijn zoon en ex: dat is ook niet voor niets.

Je zult moeten kijken hoe jij hier mee omgaat want de oplossing hiervoor komt eerder uit jou dan uit hem. Het gaat om het 'hoe' (hoe wel; hoe gaat dit wel goed zonder mensen tekort te doen) ipv om het 'dat' gewoon te schrappen of te verbieden. Je kan zijn ass niet schrappen of verbieden op momenten dat jij daar geen trek in hebt. Dat zou anders zijn als er geen sprake is van ass.

Eigenlijk is dit voor jou het ultieme leermoment. Wat nu als hij het wel met jou kan bespreken en dan jij leert zijn probleem bij hem te laten. Want dat iemand met ass met iets zit of eigenlijk de sociale setting niet goed kan inschatten en daarover niet met jou kan of mag praten is het niet realistisch dat hij jou daar niets van laat merken, denk ik. Dat is minder realistisch dan dat jij leert het jou niet aan te trekken. En dus niet afbijten: jij kan hem niet veranderen. Afbijten is geen (langdurige) oplossing. Nu lijkt het weer alsof je bezig bent om de oplossing voor jouw wrevel een ander in de schoenen te schuiven (zijn probleem en hij lost mijn irritatie maar op). Alleen lijk jij te zeggen dat het uitgesloten is dat jij dat leert of het anders zal doen.

Of hij bespreekt dit, wanneer het bij hem opborrelt, met zijn therapeut, bijvoorbeeld. Dan heb je een oplossing gevonden die voor jou en hem kan werken. Maar daar zal wel een prijskaartje aan hangen.

[En dan nog iets dat mij opviel;
"Wetend wat ik nu weet (vooral over zijn stoornis) is het twijfelachtig of we zo snel waren gaan samenwonen. Maar achteraf kijk je een koe in de kont, zoals vriendlief vaak zegt."

Ik meen mij te herinneren dat er toch een redelijk lang topic was over dat jij ging samenwonen en dat jij daarvoor van diverse kanten voor gewaarschuwd bent. Niet achteraf, nee vóóraf. En als jij al moeite hebt met de situatie inschatten en naar handelen ipv handelen naar wat je van binnen perse wilt, hoe denk jij dat dat dan moet zijn voor iemand met ass?

Koe en kont: was de ass van vriend voor zijn scheiding, dan wel voor jullie gingen samenwonen niet al duidelijk?]

["De situatie is dat ik samenwoon met een hele lieve en niet makkelijke man, en dat we vaak financiele en familiezorgen hebben." Maar dat is heel herkenbaar bij ass. Een belletje naar NVA en iemand had het je uit kunnen leggen].

Alison

Alison

27-02-2018 om 12:50

Klankbord

"Hij heeft nu de neiging om mij als klankboord te gebruiken om zijn ideeën, problemen en gevoelens te bespreken. Begrijpelijk wanneer je samenwoont, maar het is net wat ik niet kan hebben in momenten van stress"
Een klankbord is geen boksbal. Ook een autist kan niet onbeperkt elke keer de vuilnisbak omkeren als hij het nodig heeft. Ook een autist kan leren dat zijn partner haar momenten heeft waarop dingen wel en niet kunnen.

"Maar wanneer vriend te laat zuchtend opstaat en de hele dag gestrest en bitsig door het huis rondloop heb ik weinig keuze helaas"
En ook een autist kan begrijpen dat de manier waarop vaak veel uitmaakt.

Probleem bij autisten en ook bij de normale mensen trouwens is dat ze niet begrijpen hoe hun gedrag overkomt en wat het met de ander doet. Het vraagt nu even veel energie maar later heb je er profijt van als je elke keer weer uitlegt wat zijn gedrag/houding/uitspraken met jou doet. Kort en krachtig "als jij zo gestrest doet heb ik daar last van. Zou je er over kunnen nadenken hoe je minder gestrest zou kunnen overkomen zodat ik er minder last van heb?"
Leg het probleem bij hem, denk in de eerste plaats aan jezelf, zorg dat het jou goed gaat. Ik snap dat dit helemaal ingaat tegen wie je bent maar waar heeft jouw gedrag tot nu toe, je gebracht? Aan de rand van een burn out! Tijd dus om jouw gedrag aan te passen én van je omgeving een aanpassing te eisen.
Het gaat nu om jou, handel daar ook naar. Dat betekent niet dat je als een rücksichtsloser egoïst door het leven moet gaan maar dat je wel heel erg duidelijk je grenzen moet aangeven.
Heel veel sterkte en liefs gewenst, ik leef zo met je mee omdat ik veel herken.

Spieren en gewrichten

Ja, heerlijk hè, dat gekneed en het gevoel herboren te worden.

Even genieten van Lissabon en het hoofd legen.

Veel plezier.

Daadkrachtig

Als ik mij goed herinner, is de vriend niet erg daadkrachtig. Laat hij problemen vaak op zijn beloopt schuift en het uiteindelijk bij moederziel op haar bord. Ik weet niet of dit door ASS komt of door het karakter.
Ik denk dat de coach heel belangrijk is voor een 'daadkrachtloze' man en een opgebrande partner.

Ava

Ava

27-02-2018 om 13:46

Daadkracht

Ass is een alles doordringende aandoening. Een deel van het brein blijft steken op het ontwikkelingsniveau van een 3-jarige, ongeveer, bij de meesten dan. Na ons 3de levensjaar krijgen we empathie en kunnen we door de ogen van een ander invoelen hoe de situatie voor een ander moet zijn. Dat gaat niet altijd goed maar dan stellen we onze mening bij. In geval van ass denkt men dat dit anders gaat.

Het gaat niet perse om daadkracht, het gaat om alles dat vooraf gaat aan daadkracht.

Misschien is het wel net als kaartlezen maar dan niet van de weg, maar van het leven: inzicht krijgen in je eigen positie en die van een ander, begrijpen wat de beweegredenen zijn van jezelf en die van een ander, je daarop aan kunnen passen, op een manier die goed is voor de situatie (niet perse voor (een aantal van de) betrokkene(n) zelf of juist in sommige gevallen juist wel een van de betrokkenen. Sommige zien alleen het geheel, de grove lijn, maar de details kan je ze niet laten zien, anderen zien alleen details en zullen het grotere geheel nooit zien. Doe je dat toch, heb je kans dat mensen met ass zich overvraagd voelen en boos, soms zelfs agressief reageren bij je uitleg. Feitelijk laat je ze hun eigen blinde vlek zien waarmee je ze al overvraagt. Het gaat dus om inzicht in de situatie én om inzicht hoe te handelen (waar ben je op de kaart en hoe te komen naar het beoogde volgende punt). Je zou zeggen dat het één dus uit het ander vloeit, maar dat is dus niet perse zo bij ass. Want wat nu als je blind bent? Kaartlezen kan je dan gewoonweg niet. Ass is een een beetje te vergelijken als iemand die blind is, geen braille kan leren, en het (sociale) verkeer in gaat.

Sommige mensen kunnen deels leren kaartlezen, andere leren het van hun ouders en door ervaringen in het leven maar in de meeste gevallen van ass blijft het tendele aangeleerd, een soort maniertje zeg maar. Ze zullen daar altijd hulp bij nodig blijven hebben, of ze nu zelf door hebben dat ze het nodig hebben, of niet.

Sinilind

Sinilind

27-02-2018 om 14:07 Topicstarter

Ava ik vind je best hard+andere dingen

De Asperger en ADD van vriend was niet bekend nee, diagnose is van kort geleden, we woonden al samen. Van de ADD was ik eerder overtuigd, ik zag het best snel (ook door commentaren van sommige medeforumers) Asperger was echt een verrassing en nog steeds een diagnose dat ik niet helemaal herken, juiste door de lieve betrokken karakter van vriend, ik kan het echt niet plaatsen. En ook al begrijp ik dat je de punten op de i wil zetten heb ik nu weinig aan je commentaar over “even de vereniging bellen voor uitleg”. Daarnaast vind ik het niet helemaal fair dat je alle huidige problemen van zijn zoon en van mij terugkoppelt naar hem. Hij is een lieve en zeer betrokken vader, en partner, ook al heeft hij zeker fouten gemaakt. Feit is, zijn zoon heeft de genen van vader geërfd, de problematiek is herkenbaar vanuit de psycholoog en de coach die nu mijn vriend begeleiden, maar de moeder weigert om met mijn vriend daarover te praten en ook aan te horen dat er waarschijnlijk iets erfelijks is (add en ass dus).Haar zoon heeft een trauma door zijn pa opgelopen is haar lezing, en ze gaat niet van mening veranderen. Makkelijk is het voor niemand, maar je sneer dat ik blij moet zijn dat ik geen kinderen met hem heb vind ik kwetsend. Het kan wel zo zijn, maar het is eventueel aan mij om met dit soort commentaar te komen, vind ik.
Dit gezegd hebbend moet ik ook zelf kijken naar hoe ik met dingen omga. Loslaten is niet mijn sterkste punt, ik ben zeer betrokken op mijn werk en neem misschien meer werk dan wat ik aankan.
Sini

Niki73

Niki73

27-02-2018 om 15:11

Wat pijnlijk!

"maar de moeder weigert om met mijn vriend daarover te praten en ook aan te horen dat er waarschijnlijk iets erfelijks is (add en ass dus).Haar zoon heeft een trauma door zijn pa opgelopen is haar lezing, en ze gaat niet van mening veranderen."
Wat ontzettend pijnlijk voor je vriend. Nu hij na al die jaren eindelijk weet wat er anders is aan hem, kan hij die nuttige kennis dus niet delen met zijn zoon? Hoe oud is die zoon eigenlijk, een oudere puber als ik het me goed herinner? Kan hij niet zelf naar een psycholoog stappen? Hoe eerder er meer zelfinzicht en passende hulp komt, hoe gemakkelijker het leven van zoon zal zijn.
Is een e-mail naar moeder en zoon geen mogelijkheid?

Overigens: trauma en ASS/ADD hoeven elkaar niet uit te sluiten he? Allemaal redenen om hulp in te schakelen.

Nog erger ( ot)

Niki73, moeder geeft aan dat het door vader komt.

Ava

Ava

27-02-2018 om 16:31

...

Is er sprake van Asperger? Ik dacht dat die diagnose niet meer gesteld wordt. Maar goed, Asperger zit ook in het ass spectrum. Overigens weet ik niet goed wat je bedoelt met problematiek vader-zoon die ik hier bij aankaart (??): ik ben mij er niet van bewust.

Als de diagnose van recente datum is, wat ik niet wist, is het misschien handig om je er in te verdiepen. Ass bij een partner is meestal een stressfactor, zeker als er kinderen in het spel zijn. Dat maakt de noodzaak tot een goede afstemming belangrijker, als er kinderen zijn, maar is met iemand met ass juist zo moeilijk voor elkaar te krijgen. En in een samengesteld gezin is die specifieke stress minder aanwezig als zijnde stress over kind, tussen partners maar spelen weer andere dingen mee. Maar dat zal wel meespelen tussen het gezin waar ex en zoon deel van uitmaken (maakten). De NVA kan een goede zijn om informatie te halen als partner van iemand met ass. Dan kan je een betere inschatting maken wat er zoal op je af kan komen.

Ass is erfelijk dus het kan best zijn dat zijn kind het van hem heeft geerfd (dan wel alleen add of alleen ass of beiden) maar dat hoeft niet. En ondanks dat jouw vriend een betrokken vader is van veel van zijn zoon houdt, zoals meer vaders met ass, kan het toch zijn dat, door het onvermogen goed kaartlezen, kind, ongewild en onbedoeld, een trauma heeft opgelopen en dat het kind (mede) daarom vastloopt. Of moeder wil het inderdaad nog niet accepteren. Maar dat is niet jouw pakkie-aan, maar die van beide ouders. Als je niet in het 'gedoe' erom heen geïnvesteerd hebt, is het ook makkelijker loslaten en je schouders ophalen. Dat wat je niet kan en mag veranderen, uit moreel, praktisch oogpunt, daar heb je ook geen verantwoording voor te dragen. Dat is ergens misschien wel cru voor iemand die gewend is in de gaten te springen die andere laten valen. Maar ook fijn: soms hoef je ook niets en toon je je respect en liefde juist door het daar te laten waar het hoort. Ook als het je waanzinnig jeukt.

Sinilind

Sinilind

27-02-2018 om 17:02 Topicstarter

Niki

Oudere puber inderdaad, compleet vastgelopen op school en thuis, en financieel en ook in andere opzichten compleet afhankelijk van moeder. Voor iedereen (ook voor moeder uiteraard) heel erg pijnlijk en vooral super ingewikkeld. Mijn vriend heeft aangeboden een keertje contact op te nemen met de psycholoog bij wie zijn zoon gaat, werd geweigerd door zoon en moeder. Zoon is overigens nu boven de 18. Moeder gaat nog weleens mee, overigens. Er is geen sprake van ASS of ADD volgens de psycholoog zegt moeder, maar van depressie en trauma. Ik ken zoon, niet heel erg goed maar genoeg om te zien dat hij qua karakter en gedrag heel erg op zijn vader lijkt.
Ik begrijp de frustratie van mijn vriend maar kan er niets aan doen. Maar dat het erg aanwezig is op de achtergrond is vanzelfsprekend, en ook een rol speelt in de gemoedstoestand van vriend.
Maar goed, nogmaals, er spelen veel meer elementen in mijn stress dan mijn vriend en zijn problemen. Daar kan ik niet vee aan veranderen dus ik moet wat ik we kan veranderen aanpakken.
Sini

mirreke

mirreke

27-02-2018 om 17:48

Sini

Herkenning wat je partner betreft.

Even over empathie. Het is absoluut niet zo dat autisten geen empathie zouden hebben, dat is inmiddels debunked, zoals dat heet. Er wordt nu zelfs gedacht dat er een teveel aan empathie zou kunnen spelen, maar dat een autist daar niet mee om kan gaan. Teveel prikkels, als al die emoties binnenkomen, en dat weet niet goed kunnen plaatsen. Enfin, het is een levend onderwerp, autisme. En iedereen is weer anders natuurlijk.

Ik vermoed dat mijn partner ook autisme heeft, en hij is vaak uiterst vermoeiend aanwezig. Hij, en ook onze zoon trouwens, hebben mij idd nodig als klankbord. Dat houdt in geval van partner in, dat hij vooral al zijn zorgen tegen mij uitspreekt, waardoor ik uiteindelijk degene ben die er hijgend onder gebukt gaat. Als ik m'n grenzen daarin aangeef, is hij verongelijkt omdat hij dan vindt dat ik hem afwijs, of alleen aan mezelf denk enz. Ook is hij behoorlijk grenzeloos in hoe hij dat doet, want hij begint al te praten als hij de kamer binnenkomt, ongeacht wat ik aan het doen ben.
Mijn partner is gelukkig standaard een deel van de week weg, waardoor ik echt op adem kan komen. En hij is daarnaast ook gewoon echt leuk.

Over de kinderen van je partner: dit moet je echt, écht gaan loslaten, anders gaat het ook aan jou vreten.
Sterker nog, ook je vriend moet het gaan loslaten. Zijn zoon is officieel nu meerderjarig, hij kan en mag komen als hij wil. Moeder houdt hem in een greep, maar je vriend kan daar echt niets meer aan doen. Heb vertrouwen... probeer los te laten, dan komt het vaak juist naar je toe.

Ik weet, het is gemakkelijk gezegd, maar ook je vriend moet zijn eigen grenzen gaan bewaken. Dit is iets waarbij een coach echt handig kan zijn.

Heb jij trouwens een eigen kamer? Ik heb een heerlijke eigen kamer, daar kom ik echt bij. Ik zit vaak beneden, ook omdat ASS-zoon mij zo nodig heeft, maar als het nodig is kan ik heerlijk daar gaan zitten.

Sterkte met je ouders...

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-02-2018 om 17:53

Problemen oplossen

Zou een deel stress van ASS en exengedoe, en het grootste financiële probleem, niet zijn opgelost als jullie zouden gaan latten? Dan wordt hij weer zelf verantwoordelijk voor zijn financiën en mag hij zelf bedenken hoe hij rond komt van 400 euro. Je bent niet zijn moeder.

Twijfel aan diagnose

Dat is best wat als je twijfelt aan de diagnose.. Wat als de psycholoog gelijk heeft?
Ik zou daar toch wat voorzichtiger mee zijn.
In ieder geval kan een gesprek met je vriend en de psycholoog je vriend kunnen helpen in het innemen van de juiste opstelling naar zijn zoon.
Als schuldgevoel de kop opsteekt, is het voor beiden belangrijk te horen hoe daar mee om te gaan.

Ava.

Als ik ook zo meelees zie ik iemand die de boekjes over ass en google er flink op nageslagen heeft. Je schrijft lange stukken over " iemand met ass zus en met ass zo."
Je hebt het over kenmerken die kúnnen voorkomen, echt, ieder mens heeft niet jou complete rijtje eigenschappen. Met of zonder ass, ieder mens is anders.

Ben je zelf zwaar autistisch? Je gaat maar door terwijl Siniland duidelijk aangeeft veel van je uitspraken kwetsend te vinden.
Je hebt het over "leren kaartlezen". Precies, een goede tip, begin er eens aan voor jezelf.

Sinilind

Sinilind

27-02-2018 om 22:17 Topicstarter

Ijsvogeltje

Ik lees je bijdrage nu pas uitgebried en wat je schrijft over niet werkende filter. Ik denk dat het klopt. Noem het filter of prioriteiten stellen maar dat kan ik slecht. Het soeelt een rol bij stress, zeker.
Sini

Sinilind

Ik begrijp uit je eerdere berichten dat latten geen optie meer is. Maar ik ben het met Phryne Fisher eens, dat dat toch wel eens de oplossing zou kunnen zijn. In de situatie waarin je nu zit is het voor jou bijna niet te doen om de stress te verminderen. Er is ook weinig tot geen perspectief dat die situatie gaat veranderen op redelijk korte termijn. Doe je je zelf niet erg te kort door in deze situatie te blijven? Je hebt een relatie met iemand maar je moet ervoor waken dat je zijn moeder wordt.

Ava

Ava

04-03-2018 om 16:26

kwijt en teruggevonden: wil

Het is best een aantijging die je doet, Wil. Het komt ook nogal agressief over. Dat laat ik maar even voor wat het is en probeer in te gaan op het punt dat je maakt.

Natuurlijk gebeurt het dat je reacties krijgt nav je verhaal op OOL die pijnlijk zijn. In zo'n situatie heb ik ook wel eens gezeten. Ieder van ons die hier wel eens iets schrijft, lijkt mij zo.

Maar mijn reactie was niet de boodschapper mijn pijn verwijten. Ik verwacht niet dat, als ik iets schrijf, iedereen zijn notitieblokje erbij pakt om alles er speelde nog eens door te nemen en al slalommend alle voor mij prettige en gewilde antwoorden geeft. Ik schrijft juist omdat ik op zoek ben naar antwoorden die ik zelf niet kan bedenken. Er zullen rake reacties tussen zitten die of pijn doen of een gevoel van herkenning oproepen en reacties die niet voor mijn situatie opgaan (die doen je doorgaans niets). Als iemand iets zegt dat iets waar is, kan dat pijn doen, maar niet omdat iedereen alles bijhoudt of weet van een ander. Dat is niet hetzelfde als kwetsen. Kwetsen is als een ander precies weet hoe de vork in de steel zit en daar expres een bepaalde soort opmerking over maakt. En dat is hier niet het geval. Ik neem aan dat Sinilind dat eigenlijk ook wel weet.

Want zit je in een situatie die je niet fijn vindt en je doet niets, verandert er ook niets. Ook niets doen kan uiteindelijk ook een keuze zijn. Laat het dan in elk geval een bewuste keuze zijn. Dan heb je een beter idee wat je kan verwachten in de nabije toekomst. Dan verander je in elk geval je eigen verwachtingspatroon. En dat kan veel ellende en verdriet schelen in de toekomst ook al verandert er aan de situatie zelf niet veel.

Ava.

Het lijkt of je post #67 van Siniland als reactie op jou niet gelezen hebt. Ho stop geeft ze daarin aan. Ik hoef je ongevraagde adviezen over ass niet. En nee, ik heb geen behoefte aan een praatgroep.

In post#70 ga je gewoon door als de ass kenner en geef je wederom een psycholgische analyse over ass en bijbehorende problematiek. Daar begin je weer over de NVA.

Ja, daar word ik inderdaad bijna agressief van. Doorgaan terwijl iemand zegt:"ho stop" is walsen over iemands grenzen.
Psychologische analyses worden gedaan door een psycholoog of psychiater. Met een persoonlijk consult. Jij kijkt alleen naar de algemene kenmerken, die zijn te lezen op Google.

Het doet me denken aan Jehova, doorgaan over de lieve heer terwijl ik "nee, dank je wel zeg". Kunnen ook niet kaartlezen, vinden een reactie van mij misschien ook agressief. Klopt, ze gaan over mijn duidelijk aangegeven grens heen.

Ava

Ava

04-03-2018 om 17:56

Nou

Zooo, zeg, agressief...

Wil, dan lees je het niet. Het is geen verplichting.
Voor de rest, vwb die agressieve toon, daar heb ik geen behoefte of trek in. Als ik een dergelijk reactie zou hebben op een schrijfsel, zou ik toch echt eens bij iemand te raden gaan. Maar zoek dat lekker zelf uit. Begin een subject voor jezelf, over wat autisme jouw inziens is.
Pffff zeg.

Autisme mijn inziens?

Dat is nu precies het probleem. Dat laat ik aan deskundigen over.
Die zien de persoon en weten dat ook karakter, aanleg en omstandigheden meespelen.
Er bestaat niet zo iets als:"dit houdt autisme in".

Dus nee, autisme mijn inziens is niet aan de orde.

Sinilind

Sinilind

09-03-2018 om 20:17 Topicstarter

Update bloeddruk en stress

Dag allemaal
Ik ben toch begonnen aan een derde medicatie erbij voor de bloeddruk, onder druk van mijn huisarts. En ik wou dat ik het eerder had gedaan. Binnen nu 7 dagen is mijn bloeddruk gedaald naar 135/100. De onderdruk is nog steeds te hoog, maar ik voel me zo veel beter! Het opgejaagd gevoel is weg, hart voelen kloppen 's nachts is ook weg, ik ben veel fitter. Het is bijna een allelujah gevoel, zo goed voel ik me op het ogenblik, lichamelijk dan.
Geestelijk gaat het met ups en down. Ik kwam helemaal ontspannen terug uit 3 dagen Portugal met zoon, maar na een weekje gewerkt te hebben merk ik dat de stress begint weer toe te nemen. Wat man betreft probeer ik aan de ene kant heel veel los te laten en aan de andere kant hem te laten zien dat hij meer moet doen in het huishouden. Het is een wankele evenwicht, maar wel een evenwicht.
Maar werk is wat problematischer. Ik heb op het ogenblik 7 klassen, waarvan 6 heek goed of goed draaien. De zevende klas is een ramp, niet alleen bij mij maar bij ongeveer 2/3 van de docenten die er lesgeven. De docenten die het goed doen zijn grote mannen van rond de 30, het is een klas met veel moeilijke jongens, heel cliché maar helaas. En ergens blijf ik het gek vinden dat 2x50 minuten per week zo'n invloed heeft op mijn geestelijke welzijn. Ik reken het mezelf heel erg aan, dat het niet lukt met deze kinderen. Ik probeer van alles en niets werkt.
Maar goed, al met al is het positief dat de bloeddruk zo mooi gedaald is. Het is lichamelijk een fijn gevoel, dat was ik vergeten!
Sini

zebra

zebra

10-03-2018 om 00:40

fijn

dat je je lichamelijk nu een stuk beter voelt en dat je ook hebt genoten van die dagen in Portugal.
Aan sommige situaties, dat met die moeilijke klas, valt weinig te veranderen en dan moet je vooral proberen het te accepteren en het beste ervan te maken.

Ja.

Goed dat de medicijnen zijn werk doen.
Verder eens met zebra. Sommige situaties zijn zoals ze zijn en brengt het werk soms met zich mee.
Als je je lichamelijk beter voelt kan je die nadelen misschien beter aan.

Charley

Charley

10-03-2018 om 12:20

Overtuigingen

Wat fijn dat het derde medicijn zoveel soelaas brengt. En wat fijn en knap dat je bijna al je klassen zo goed hebt draaien! Als ik andere docenten weleens hoor zes vd zeven een hele prestatie toch?
Ik ben het eens met Wil40 en Zebra; accepteren is een goeie. Ik krijg ook het idee dat je ergens een innerlijke overtuiging hebt dat het allemaal beter zou moeten zijn: die ene klas, het samenwonen, de extra ballast van een tweede ronde relatie, de dingen die je beschrijft zijn niet leuk maar wel logisch, dit soort dingen horen erbij lijkt mij. Voel je dat zelf ook zo? Of vind je eigenlijk dat het zo niet zou moeten zijn? Knok je misschien wel teveel tegen het feit dat het niet gaat zoals jij vindt dat het zou moeten gaan?
Leg ik goed uit wat ik bedoel? Ik vind het lastig om goed onder woorden te brengen..

Charley.

Perfectionisme? Die zocht je? Perfectionisme kost heel veel energie.
Hier en daar een steekje laten vallen, voor je gevoel, kan de druk verminderen.

Charley

Charley

10-03-2018 om 23:03

Wil40

Ja misschien is het perfectionisme. Al heb ik bij dat woord een beeld dat iemand dan vooral het zichzelf oplegt terwijl ik bij Sini het idee krijgt dat het aan haar knaagt dat veel voor haar externe dingen moeizaam zijn, de dingen die buiten haar invloed vallen maar wel invloed op haar hebben. Alsof iemand veel tijd en energie stopt in boos zijn dat het regent op zijn feestje en daardoor niet zozeer met het feestje bezig is maar vooral met het weer.

Cleo

Cleo

28-03-2018 om 16:20

5 voor 12?

Jee, denk ik dan. Wat herkenbaar. En wat ben je loeisterk en HELEMAAL geen zeurpiet dat dit te zwaar is. Echt je zeurt 0,0, nada, niks. Je hebt alleen voor nu veel te veel hooi op je vork.
Het lijkt of je geen keuze hebt, maar die heb je wel degelijk.
Ik ben destijds in vergelijkbare condities in het onderwijs wel doorgegaan en oooo, wat zou ik graag de klok willen terugdraaien. Ik ben uiteindelijk - en heel snel - burn out geraakt en wat had ik dát graag willen voorkomen.
Het probleem in het onderwijs is dat je weet dat de heleboel in elkaar stort als jij je ziek meldt. De klassen moeten worden overgedragen, leerlingen verliezen hun fijne mentor etc. Dus ga je maar door. Ook omdat je collega's het allemaal feilloos lijken aan te kunnen.
Maar als je alleen maar uren zou willen wandelen, wég van alles, is dat zo'n duidelijk teken dat het je te veel is. En dan nog niet te spreken over de bloeddruk.
Werken in het onderwijs is topsport, maar dat weten alleen de insiders. Er komt superveel op je af. Petje af dat je dat allemaal kunt, naast je gezin! Maar je moet het echt rustiger aan gaan doen. Tenminste dat denk ik, en natuurlijk neem ik daarin mijn eigen verleden mee. Achteraf was mijn werk tijdig opzeggen of drastisch verminderen een peulenschil geweest met wat ik nu allemaal op mijn bord heb gekregen door de gezondheidsproblemen.
Misschien is dit bij jou helemaal niet nodig, maar je gezondheid is het allerbelangrijkste. Luister naar je lijf!

Cleo

Cleo

28-03-2018 om 17:02

Op naar de directie!

Oeps, lees nu je berichtje pas over dat de medicatie aanslaat. Dat is mooi. Dus wie weet kun je ook gewoon door dus.
Maar over die klassen. Weet je wel hoe goed je bent? Dat er 6 van de 7 goed gaan, is echt heel knap! En je legt de lat wellicht ook nog hoog ook, dus dan is het helemaal een prestatie. Maar die ene heh? Die vreet aan je. Logisch, want je bent dan niet aan het lesgeven en daar doe je je werk voor. Het is eigenlijk gek dat het zo normaal is tegenwoordig dat het met sommige klassen niet gaat. Volgens mij zou daar veel harder tegen opgetreden moeten worden.
Ik denk dat dat echt een zaak van de teamleider is. Als dit probleem bij veel leraren speelt, dan moet er van hogerhand wat gebeuren. Is het een idee om aan te geven dat het écht niet te doen is in die klas? Dat er stevige maatregelen genomen moeten worden? Dus iets wat een leraar in zijn eentje niet kan?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.