Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Kinderwens en ongelukkig in baan

Lang getwijfeld of ik een forum wilde openen hierover maar wil het voor mezelf uitschrijven en deel graag mijn verhaal met andere mensen op het forum. 

Ik ben een vrouw van 30+, met vaste relatie en een koophuis. Ik werk bijna 4 jaar bij een werkgever waar ik het wisselend naar mijn zin heb. Binnen de organisatie ben ik twee keer gewisseld omdat ik niet op mijn plek zat (die wisselingen hebben erin gehakt). De teams zijn leuk, vooral het team waar ik nu in zit. Ik heb leuke vrouwen om me heen, een aantal collega's zijn zelfs vriendinnen geworden. Het werk inhoudelijk vind ik verschrikkelijk. Soms zit ik in een vergadering en denk ik; 'wat doe ik hier'? Het is alles wat ik niet ben. 

Mijn vriend en ik hebben een kinderwens die we proberen te vervullen maar tot nu toe nog niet zwanger (we zijn net begonnen, ongeveer 3/4 maanden denk ik). Er ligt niet veel druk op en ik hou mijn ovulatie niet bij dus ik zie wanneer het komt. 

Ik heb een vast contract en een goed salaris met veel vrijheid. Met een baby komt dit erg goed uit natuurlijk. Ik plan zelf mijn afspraken in, bepaal of ik thuis- of op kantoor werk en er is weinig bemoeienis van een leidinggevende (die overigens ontzettend vriendelijk is). De branche waar mijn vriend in werkt is enorm getroffen door de Corona crisis, hij heeft zijn baan nog maar een promotie laat al erg lang op zich wachten en het virus blijft maar om zich heen slaan. Aan die kant zit onzekerheid.
Voordat ik startte in deze functie heb ik iets heel anders gedaan wat meer bij mijn passie ligt, omdat er iets in mij zei dat ik niet gelukkig zou worden van dit werk. Toch ben ik teruggegaan naar eigen branche (andere organisatie) vanwege goede betalingsregelingen en veel vrijheid. Nu merk ik dat ik spijt heb, daar niet ben gebleven. Maar gedane zaken maken geen keer, dat begrijp ik. 

Het grijpt me naar mijn keel dat ik een baan moet blijven doen die ik niet leuk vind, die niet bij mij past. Maar het is een onzekere tijd, ik verdien goed en heb een vast contract en zal niet snel weggestuurd worden bij deze werkgever. Ik kan elke maand zwanger zijn, dan ga ik snel met verlof en ben ik even verlost van het werk maar het kan ook nog jaren duren. 

Ik loop rond met spanningsklachten waarvoor ik nu onder behandeling ben en ik wil dit niet tegen mijn werkgever zeggen. Ergens denk ik dat het komt omdat ik al zo lang iets doe waar ik niet gelukkig van wordt maar wel zekerheid door heb.

Zijn er mensen op het forum die dit herkennen?

Liefs,

Nova


Je bent rond de 30 jaar, dus je moet nog een jaar of 40 werken. Ik zou vacature's gaan bekijken en gaan solliciteren naar iets waar je wel gelukkig van wordt. Ongelukkig zijn door je werk is niet nodig lijkt mij, er is werk genoeg. 

Ik zie dat anders, maar ik ben al wat ouder dus ik houd wat meer vast aan zekerheid. Als je nu een stabiele baan hebt en je man heeft heel misschien binnenkort geen baan meer, dan zou ik nog even vasthouden aan wat je hebt. En als je binnenkort hopelijk zwanger bent en je hebt een nieuwe baan met een jaarcontract, is er een kans dat de werkgever je na dat jaarcontract toch geen contract aanbiedt. Ja, dat soort dingen gebeuren.
En is het niet veel lekkerder om zwanger te zijn en te bevallen als je ene vaste baan hebt met alle vrijheden die je beschrijft? 
En, misschien moeten we eens af van het idee dat je het leuk moet hebben op je werk. Werk is om geld te verdienen, leuk hebben doe je thuis met vrienden. 

dan

dan

23-11-2021 om 16:09

Ik sta er ook in zoals Rhonda, zeker omdat er toch onzekerheid is wb de baan van je vriend. Dat houdt niet in dat je nog jaren hetzelfde werk moet doen, misschien kun je na verloop van tijd toch weer verder kijken naar iets wat je meer ligt. 
Mijn baan is echt niet leuk maar het werk wordt (vind ik) goed betaald en veel vrijheid, lekker dichtbij en een vast contract en daarbij ben ik ook al een stuk ouder. 

Ja, ik neig ook naar hoe Ronda en Dan er naar kijken. Maar hoe ‘erg’ is het nou op je werk. Zoals je het omschrijft vind ik het wel meevallen. Leuke collega’s zijn al een groot goed, kan ik je uit ervaring zeggen. Ik durf zelfs te zeggen dat het werk me niet interesseert, daar maak ik dan wel wat van – als de werksfeer maar oké is. En dan een goed salaris, vrijheid en zekerheid… ook dingen waar veel mensen heel wat voor over zouden hebben! Maar als je het werkelijk zo voelt, valt daar natuurlijk niet over te twisten.

Ik herken de onvrede wel hoor, maar waar komt het nou echt vandaan? Je bent snel geneigd te denken dat je iets anders moet als er onderhuids andere dingen te spelen: niet goed in je vel, spanningen in de relatie, je woonomgeving is niet fijn… En andersom kan ook juist. Zo heb ik zelf in een periode gezeten waarbij we zelf met een stressvolle rechtszaak zaten vanwege een concurrentiebeding van m’n vriend en toen kwam het echt niet in mijn hoofd op wat anders te willen. Die ruimte kwam wel toen de zaak was afgerond en mijn vriend weer fijn aan het werk was, toen begonnen dingen mij te irriteren die daarvoor natuurlijk ook al speelden.

Ik denk dat je het vooral moet zoeken in iets leuks ernaast. Nou, je wilt graag een kindje… dus dat leuks dient zich hopelijk vanzelf aan. En dan is het heel fijn dat je ergens zit waarvan je weet dat het goed te combineren valt met de nodige flexibiliteit en waar je je al hebt bewezen hebt en krediet hebt opgebouwd.

Misschien goed om erbij te zeggen dat ik ook al wat ouder ben en dan gaat ‘je weet wat je hebt, niet wat je krijgt’ meer spelen. De vanzelfsprekendheid dat je wel weer wat anders vindt als het tegenvalt is er dan minder. Maar in een net zwanger-situatie of met een jong kind is dat natuurlijk ook niet zo makkelijk.



Ik niet per se. Wil je straks fulltime blijven werken? 
Is het mogelijk om een dag minder te gaan werken, en die dag te vullen met iets uit werkveld waar je passie ligt?
Dan zou ik dat eens uitproberen. En dan kijken hoe het gaat lopen.

Nova1987

Nova1987

23-11-2021 om 19:31 Topicstarter

Dank voor de reacties. 
Verschrikkelijk is het niet, soms heb ik leuke dagen en er zijn bepaalde taken of dingen die ik mag doen waar ik van geniet. Maar er is een gevoel wat ik heb sinds ik hier werk, dat het niet past/dat ik niet alles eruit haal wat erin zit. 
Toen ik in de andere branche zat, voor deze baan - bloeide ik op. Het was lastig want alles nieuw maar het was iets waar ik elke dag mee bezig ben en met veel plezier. Wel is het oppervlakkig en weinig maatschappelijk verantwoord/betrokken. Nu ben ik juist maatschappelijk betrokken en doe ik iets goeds voor de wereld. 
Leanne, al lang denk ik na over deze twijfel - het gras lijkt groener aan de overkant. Er is veel bureaucratie, zure mensen met wie ik samen werk buiten mijn team. Ik heb een  angst dat als ik hier te lang blijf, ik niet meer weg kom. 
Maar wisselen vind ik spannend nu. 
Er zijn meer dingen die niet perfect zijn op het moment maar soms vraag ik me af of het niet door deze baan komt. Ik werk fulltime verdeeld over 4 dagen dus heb 1 dag vrij. Om iets te doen wat ik fantastisch vind, dat zijn toch vaak de banen van 36/40 uur. Ik heb wat creatieve- en yoga cursussen gedaan de afgelopen jaren. Toch blijft het voelen alsof het een tijdelijke oplossing is en ik niks beter maak als ik niet van baan wissel. 
Is het zo slecht? Ik heb leuke collega’s vrijheid en een goed salaris. Waarom stoort het mij zo? De bureaucratie, de zure mensen die ik over me heen krijg, de creativiteit die ik te weinig kwijt kan en alle regels waar je je aan moet houden. Maar ergens vind ik het onverantwoord nu te wisselen. Aan de andere kant knaagt het aan me omdat ik niet weet wanneer ik zwanger zal zijn.

Leene

Leene

23-11-2021 om 20:58

Je bent 30 dus je kunt nog mákkelijk wisselen in je carriére. Nog wel drie keer ook. Heb ik ook gedaan  
Of het zo handig is om nu te doen vraag ik mij af. First things first.. Zwanger zijn en het eerste jaar met een kind kan ook behoorlijk pittig zijn. Alhoewel ik met een opleiding begon toen mijn kind 3 maanden was, maar dat zou ik je niet aanraden.

Wees niet bang dat je daar voor altijd vast zit, dat is onzin. 
Kijk of je de hele nare zaken op je werk die je zo dwars zitten kan veranderen.
Goede collega's en veel vrijheid om je werk in te plannen zijn echt geweldig als je kinderen hebt.
Ik ben het ook met Rhonda eens dat werk niet altijd leuk hoeft te zijn, máár als je zeker weet dat je je zo slecht voelt door je werk zou ik toch plannen maken. Dan hoef je niet gelijk weg maar nadenken wat je wilt en stappen ondernemen kan wel, ook naast een zwangerschap. Niemand verbiedt je om te dromen.
Het is ook na in welke branche je werk zoekt. Zo word je in de zorg echt niet ontslagen als je binnen een jaar zwanger wordt, vaak krijg je snel een vast contract.

Het valt mij wel op dat je het hebt over een goed salaris en je vriend zit  op de 'schopstoel'. Hoeveel geld hebben jullie eigenlijk nodig? Waarom ben je terug gegaan naar je oude baan terwijl je die andere baan veel leuker vond? Had je daar geen vastheid of minder inkomen?

Ik ken mensen die zijn gaan downsizen en veel kleiner gaan wonen en daardoor veel minder geld nodig hadden waardoor ze meer vrijheid hebben  en minder afhankelijk zijn van een ruim salaris. Die zeggen mij: "joh wat heb je nu eigenlijk nodig" Nu weet ik wel dat de huizenmarkt een ramp is tegenwoordig of je moet in een tiny house willen wonen
Maar je kunt ook anders gaan denken. Ik lees wel eens in het blad 'genoeg' de voormalige vrekkenkrant. Soms sta je met je oren te klapperen wat je daar leest maar ik vind het ook inspirerend. Ik bedoel maar: je hoeft niet altijd voor het goede salaris gaan... of voor vastheid, het moet alleen leefbaar blijven. 

Ik zou terug gaan naar het werk waar je wel blij van werd. De markt is nu hartstikke krap dus de kans is groot dat je snel een nieuwe baan vindt. En ook zwanger of met een baby kun je gewoon werken, dus daar zou ik niet op gaan wachten. Wie weet duurt het nog een tijdje, een jaar ‘proberen’ om zwanger te worden is heel normaal, en dan duurt het nog een hele tijd tot je verlof.

Nova1987

Nova1987

23-11-2021 om 21:13 Topicstarter

Dank voor de reacties. Ik ben 32 trouwens. De angst dat ik hier voor altijd zal blijven heb ik vaker, de gedachte benauwd me en zorgt er voor dat ik nu actie wil ondernemen want ‘dat laat ik me niet gebeuren’. En dan komen de gedachten van een baby, de hypotheek, vaste lasten en een pandemie. 
Mijn vriend zit niet per se op de schopstoel maar het bedrijf lijdt onder de crisis. We verdienen hetzelfde en hebben het niet slecht. Pasgeleden een huis gekocht en zitten vast aan een flinke hypotheek. Niet omdat ik dat zo graag wilde maar omdat we geen keuze hadden ivm extra kamer voor een kindje en een huis in een mooi stadje vlakbij waar we vandaan komen. Er moest veel gebeuren dit jaar; inrichten, verven, klussen en dingen weer veranderen.. soms leuk, soms vermoeiend maar vooral duur. De huizenmarkt is echt een ramp en ik geloof soms niet hoeveel de huizen kosten tegenwoordig 😳. Maar we hebben een mooi huis gekocht dus ben stiekem ook trots. 
De branche waar ik hiervoor in zat betaalde een stuk minder dan nu en ik werkte veel meer/had amper vrijheid. Ook dat benauwde me vanwege het grote aantal uren maar achteraf gezien werd ik vrolijker van de inhoud van de baan en de mensen om mij heen. De twijfel heeft me lang achtervolgt maar ik kan er niks meer aan veranderen en ik weet niet hoe ik er nu (in een crisis zoals deze) bij had gezeten als ik daar nog had gewerkt. 
Gisteren had ik een enorme rotdag op werk vol moeilijke, zure gesprekken en ben ik een cv gaan maken. Zomaar. Ik praat met een jobcoach waar ik binnenkort een derde gesprek mee heb. Ik vind het vooral naar dat ik niet zo goed weet wat wijsheid is en hoelang het zal duren voordat ik zwanger ben. Als ik dat wist kon ik plannen maken en actie ondernemen en nu heb ik een beetje het gevoel dat ik in de wacht sta ofzo. 

Nova1987

Nova1987

23-11-2021 om 21:19 Topicstarter

RosaMontana schreef op 23-11-2021 om 21:00:

Ik zou terug gaan naar het werk waar je wel blij van werd. De markt is nu hartstikke krap dus de kans is groot dat je snel een nieuwe baan vindt. En ook zwanger of met een baby kun je gewoon werken, dus daar zou ik niet op gaan wachten. Wie weet duurt het nog een tijdje, een jaar ‘proberen’ om zwanger te worden is heel normaal, en dan duurt het nog een hele tijd tot je verlof.

Zo sta ik er ook een beetje in, zou alleen zo ongemakkelijk zijn als ik zwanger word in begin periode van contract. Wat er nog bij komt is dat mijn vriend het een heel fijn idee vindt als ik hier blijf, de zekerheid en de vrijheid is natuurlijk heel fijn voor een baby’tje. Het scheelt ook oppas-en/of naschoolse kosten. We hebben onze ouders niet vlakbij..  maar dan voel ik me verdrietig want heb ik het idee dat ik in de wacht sta voor een kindje wat er nog niet is terwijl mijn gevoel zegt dat er meer is voor mij op werkgebied. 

En dan twijfel ik weer of het wel echt zo erg is op mijn werk. Vind het verschrikkelijk die twijfel continue.

Werk hoeft niet altijd leuk te zijn. En ook leuk werk heeft altijd minder leuke kanten. Toch verdien ik liever mijn geld met iets dat ik graag doe dan met iets waar ik een hekel aan heb. Maar een vaste baan opzeggen voor een jaarcontract terwijl je probeert zwanger te raken is terecht een risico. En hoewel het niet mag, als je met verlof gaat in de periode dat je contract verlengd moet worden is er een kans dat dat niet gebeurt, hoe lullig ook. Heb je al banen in jouw sector op het oog? Want er is natuurlijk niks mis met gewoon eens rondkijken. 

Je kunt inderdaad eerst gewoon rondkijken en solliciteren op leuke banen. Dan weet je in elk geval wat er mogelijk is en dat geeft je ook energie. En wie weet kun je wel een vast contract uitonderhandelen, en zo niet dan kun je altijd nog nee zeggen.

Overigens kun je met de meeste babies en kleine kinderen echt niet werken en tegelijk oppassen hoor, dus ik weet niet of dat nou zo’n goed argument is om te blijven zitten. En al helemaal niet omdat je vriend dat graag wil, want het gaat hier om jouw werkplezier en niet om dat van hem.

Leene

Leene

24-11-2021 om 08:29

Van twijfel wordt je doodop. Ik begrijp dat je een flinke hypotheek hebt, je naar je oude branche bent terug gegaan omdat je dan minder hoeft te werken en meer verdiend en dat door de pandemie het bedrijf waar je vriend werkt in zwaar weer zit. 
Je bent trots op je huis en je wilt graag een baby. Downsizen en minder geld uitgeven aan je huis zit er niet in
Eerlijk gezegd lijkt mij het wel duidelijk voor nu. Blijf zitten waar je zit, geniet van je fijne collega's, kijk of je dingen kunt veranderen op je werk, wees blij met de dingen die je wel leuk vindt en ga voor de baby!
En zoals Loesje zegt: droom ( of streef) onbekommerd naar het ideale.
Niemand verbied je om rond te kijken, of over iets heel anders te dromen. 
Als jullie een kindje mogen krijgen kijk je er vaak toch weer heel anders tegen aan. 
Enne je bent 32 je kunt nog wel 4 maal van carriere wisselen. 
Doe eens iets heel anders, ga vrijwilligerswerk doen, een cursus of weet ik het wat. Maar ga niet hele dagen lopen twijfelen. 

Nu je nog niet zwanger bent is het gemakkelijker om te solliciteren. Dan kun je nog nog full time of 4 dagen werken en gaan minderen als je een kind hebt. Het is lastiger om te solliciteren als je al een kind hebt en dan een baan voor 3 dagen te zoeken. (Ik weet niet naar hoeveel dagen je op zoek bent). Ik ging solliciteren vanuit een baan van 3 dagen (met 1 kind), maar kwam uit op een baan van 4 dagen. Ik kon niet minder dan 4 dagen gaan werken (eventueel wat minder uren op een dag, als ik er maar 4 dagen was). Met kinderopvang die je voor een hele dag afneemt was dat niet handig. Dus werden het 4 hele dagen. Als je een jaar in dienst bent kun je dan ouderschapsverlof op nemen. Dat heb ik na 2 jaar gedaan, toen de oudste naar school ging, waardoor ik een dag minder BSO nodig had (1 van de 4 dagen werk ik maar 5,5 uur, onder schooltijd). 

Nova1987

Nova1987

24-11-2021 om 14:54 Topicstarter

Leene schreef op 24-11-2021 om 08:29:

Van twijfel wordt je doodop. Ik begrijp dat je een flinke hypotheek hebt, je naar je oude branche bent terug gegaan omdat je dan minder hoeft te werken en meer verdiend en dat door de pandemie het bedrijf waar je vriend werkt in zwaar weer zit.
Je bent trots op je huis en je wilt graag een baby. Downsizen en minder geld uitgeven aan je huis zit er niet in
Eerlijk gezegd lijkt mij het wel duidelijk voor nu. Blijf zitten waar je zit, geniet van je fijne collega's, kijk of je dingen kunt veranderen op je werk, wees blij met de dingen die je wel leuk vindt en ga voor de baby!
En zoals Loesje zegt: droom ( of streef) onbekommerd naar het ideale.
Niemand verbied je om rond te kijken, of over iets heel anders te dromen.
Als jullie een kindje mogen krijgen kijk je er vaak toch weer heel anders tegen aan.
Enne je bent 32 je kunt nog wel 4 maal van carriere wisselen.
Doe eens iets heel anders, ga vrijwilligerswerk doen, een cursus of weet ik het wat. Maar ga niet hele dagen lopen twijfelen.

Dank voor de reactie, ik kan me er in vinden. Downsizen is zeker geen optie nu, we hebben net een huis gekocht en dit is wat het is/blijft voorlopig. Kan wel wat besparen op shoppen en spullen voor het huis overigens maar dat is een heel ander verhaal

Probeer al meer te doen wat ik leuk vind en dat lukt aardig. Binnenkort laat ik iets vallen wat ik verschrikkelijk vind dus hoop dat het scheelt. Hier en daar schaaf ik wat bij en trek ik naar me toe wat ik leuk vind. Cursussen doe ik ieder jaar naast werk, soms creatief en soms iets met zelfontwikkeling.

Als ik zou wisselen zou ik zeer zeker niet in mijn eigen branche blijven, als ik kijk naar de banen dan enthousiasmeert het me absoluut niet. Dan zou ik wisselen van branche en mijn angst is denk ik dat ik bang ben met een baby minder kans te hebben om die overstap te maken en vast te zitten in een branche waar ik niet thuis hoor. Misschien denk ik wat bekrompen. Als ik je zin lees met; je kan nog drie keer wisselen, dan denk ik; hoe in godsnaam? Maar wisselen binnen iets wat je al doet/je eigen branche, tuurlijk. Het voelt alleen als een grote stap als ik weer iets nieuws/anders ga proberen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.