Lensimplantaten

Duitsland

Ik ben onder behandeling bij Augenkliniek in Ahaus omdat dicht bij is en omdat deze aangeschreven staat als topkliniek bij mijn zorgverzekeraar. Er komen hier heel veel Nederlanders uit de grensstreek. Wordt ook gewoon vergoed.

Fijn

Oh, fijn om redelijk dicht bij huis zo'n goede kliniek te hebben. Ik weet dat zorgverzekeraars ook over de grens vergoeden .

Anne

Dank je wel. ik zit momenteel te dubben of lenzen voor mij misschien een verbetering kunnen brengen. Die zitten dichter op het oog en dan kun je met een leesbrilletje bij de computer gaan zitten. Maar ik weet niet hoe dat bevalt met kunstlenzen eronder. Nu kan ik met het blote oog best klein lezen. Dat doe ik als ik op de telefoon lees, of als ik in het algemeen een klein detail moet bekijken. Met lenzen kan dat dan niet meer. Ik vind het allemaal maar lastig ).

3e meting

Hallo allemaal.
Bij deze even een update. Ik ben inderdaad weer bij mijn eigen kliniek geweest. De vorige meting bleek een foutmeting, rechteroog. Dus dat is goed nieuws. Links echter komt mijn kliniek tot een waarde van 1400, terwijl de seconden opinion 2000 cellen heeft gemeten. Bij 1400 wordt toch geadviseerd om de voorzetlenzen er uit te halen en een lenswissel (staar) te doen. Geen haast, maar wel in komende jaar. Blijft vreemd dat de meting links in beide klinieken zo afwijkt terwijl rechts bij beiden ongeveer gelijk is. Wat is nu juist? Aanstaande vrijdag laat ik op eigen kosten (valt mee hoor) een 3e meting doen bij een bekende oogkliniek in Driebergen. Op zich ben ik er wel gerust onder. Wordt vervolgd.

Hoornvliesdystrofie

Vandaag bij Retina in Driebergen geweest voor een endotheelcel meting. Ik ben daar erg goed onderzocht en kreeg ook de nodige uitleg bij de foto's. De uitslag was helaas minder goed nieuws. De cellen in het rechteroog zijn van erg slechte kwaliteit agv hoornvliesdystrofie en daardoor slecht te meten. Qua aantallen links was de waarde ongeveer gelijk aan de eerste meting. Door de slechte kwaliteit van de endotheelcellen rechts kreeg ik advies om de voorkamerlenzen zsm te laten verwijderen en een lens vervanging (staar operatie) te laten doen. Dus eindelijk gelijk aan het advies van de kliniek in Duitsland, maar wel meer urgentie. Mochten de cellen daarna nog verder verslechteren dan is er altijd nog een hoornvlies transplantatie mogelijk. Dus geen goed nieuws maar ik weet nu wel waar ik aan toe ben en gelukkig zijn er mogelijkheden om er wat aan te doen. Maandag ga ik een nieuwe afspraak maken in Duitsland en kijken of ik dit jaar nog geholpen kan worden.

Ik hou jullie op de hoogte.

Hoe is je Duits?

Misschien ook maar eens naar Duitsland .
Kijk maar eens op hun website, Augenkliniek Ahaus.

André

Dat is niet zulk mooi nieuws. Wel bijzonder dat de meting in die andere kliniek zo afweken van de eerste en de laatste meting.
Vraag voor mij zou nu zijn of dat te maken kan hebben met het moment van meten (zijn zulke fluctuaties uit zichzelf de denkbaar) of door de kwaliteit van het meten (is de ene dokter er beter in dan de andere en had je op enig moment niet zo’n goede) en moet je ervan uitgaan dat de slechtste waarde de meest betrouwbare is.

In ieder geval sterkte ermee. Het klinkt allemaal best urgent. En verhalen over een hoornvliestransplantatie zijn ook niet om blij van te worden. De staaroperaties stelde tot mijn verbazing niet veel voor, maar de reden ervoor is in jouw situatie zwaar balen.

Ben benieuwd naar het gevolg.

Groet,

Anne

André

Duitsland is wat uit de route 😊.

Operatie

Ik ga er ook van uit dat een staar operatie zal meevallen. Hopelijk duurt het daarna nog lang voordat ik aan een hoornvlies transplantatie toe ben. Ik heb nu helemaal geen klachten. Overigens lees ik daarover best wel positieve resultaten. Het betreft ook geen volledige transplantatie, tegenwoordig hoeft alleen het onderste laagje endotheelcellen vervangen te worden. Schijnt een kleine ingreep te zijn. Ik ga liever uit van de positieve verhalen.

André

Second opinion

Kaaskopje.

Ik heb mijn second opinion geregeld via de zorgadvies afdeling van mijn zorgverzekeraar. Ik heb daar een erg prettige ervaring mee. Elke zorgverzekeraar heeft een degelijke afdeling.
Misschien heb je daar al contact mee gehad en zo niet dan is het misschien de moeite waard.

André

Dilemma

Dit weekend weer eens veel nagedacht en gelezen en de twijfel neemt alleen maar toe. Wat zijn de opties en risico's. Lenzen vervangen (staar operatie), waarbij, zo lees ik, de kans op netvliesloslating met een factor 10 kan toenemen bij hoge mate van verziendheid. Of niets doen waarbij vrijwel zeker de endotheelcellen verminderen en afwachten tot het echt niet meer kan, maar dan zit ik ook vast aan een gedeeltelijke hoornvlies transplantatie. Vraag is hoe lang dat gaat duren, 1 jaar, 2 jaar, 5 jaar? Of is er een derde optie, voorzetlenzen er uit laten halen en terug naar een bril of contactlenzen (ook geen pretje bij -12 en -14).
Wat zijn jullie ervaringen met een staaroperatie in relatie tot je netvlies en eventuele klachten? Het houdt me erg bezig en de vooruitzichten maken mij ook erg angstig.

André

Ja, dat van die verhoogde kans op netvliesloslating is mij ook verteld.

Als ik het goed begrepen en onthouden heb is zijn de grootste risicofactoren:
- staaroperaties -en dus ook volledige lenswissels, want dat is dezelfde operatie,
- bijziendheid -afwijking en hoe sterker de afwijking des te groter het risico) en
- leeftijd: hoe ouder des te groter het risico
- dat het voorkomt in de familie.

Mijn oogarts vertelde daarnaast dat vrouwen ook een wat groter risico lopen dan mannen. Dat had ik dan weer mee, met mijn leeftijd en het feit dat het in de familie niet voorkomt.

Gelukkig vertelde de oogarts ook dat netvliesloslating vaak goed te herkennen en te behandelen is en daarom vond ik het risico voor mij aanvaardbaar. Ik was veel banger voor infecties die minder vaak voorkomen dan de netvliesloslating maar moeilijker te behandelen zijn.

Ik heb geen complicaties gehad tot nogtoe. Alleen het risico van de netvliesloslating gaat niet meer weg, dat van de infectie wel, als ik het goed begrepen heb.

Aber dieses natürlich onhne Gewähr..... Ik zeg alleen maar wat ik meende onthouden te hebben 😉.

Groet,

Anne

André

Waar ik nu mee zit, heeft waarschijnlijk wel te maken met mijn staaroperaties, maar dat is niet hardop gezegd. Als je al minder gezonde ogen hebt, zijn de risico's groter. Toen ik staar had moest ik gewoon geopereerd worden. Ik heb daarna nastaar gehad, vervolgens ging het een poosje goed en in 2004, na zo'n 13 jaar had ik een glasvochtloslating. Ik heb sinds een aantal jaren in toenemende mate last van een restvliesje van het glasvocht, wat aan mijn netvlies trekt, inmiddels ben ik daardoor slechtziend op het gebied van zichtveld.

In mijn geval dus geen positief verhaal, maar ook met deze kennis zou ik de staaroperaties gedaan hebben. Ik heb daardoor een normale bril (-4-5) en geen jampotjes (-20) en ik heb toch zo'n 14 jaar redelijk goed rond kunnen kijken.

Jouw probleem is wel anders, dus wat je het beste kunt doen hangt heel erg af van de prognose als je geen staaroperatie zou laten doen. Je mag je daar best nog een keer over laten informeren. Vraag een echt eerlijk oordeel en "wat zou u doen in mijn geval?" Als men het risico toch te groot vindt, zou je helaas terug kunnen gaan naar je eigen brilsterkte. Ik heb twee zussen, de oudste heeft ook staar gehad, de jongste (nog) niet. Zij heeft net als ik vroeger, nog steeds dikkere glazen. Men kan het glas wel wat mooier maken dan vroeger, waardoor haar ogen in haar nieuwe bril mooier uitkomen dan in haar oude bril. Ze draagt daarnaast ook lenzen.

Hoe is het met iedereen?

Ben benieuwd hoe het is met jullie?
Voorheen myoop, ben je nog altijd blij met je nieuwe ogen? Blijft het goed gaan?
André, ben jij al verder met de vervanging van je voorzetlenzen?
Kaaskopje, nog ontwikkelingen met je ogen?

Zelf ben ik in wat rustiger vaarwater terecht gekomen, na een heel taaie periode. Het aanpassingsproces in mijn hoofd ging langzaam en met veel ups, maar ook downs. Vaak enorm moe, heeel veel hoofdpijn, geheugenproblemen, woordvindproblemen, balansproblemen en snel overprikkeld. De hersenen moesten (en moeten nog steeds wel) hard werken om een manier van omgaan te vinden met het nieuwe zicht.
Toen de periode van het eerste jaar na de operatie voorbij was, leek het alsof mijn hoofd de situatie als een nieuwe natuurlijke situatie had geaccepteerd. Het voelde rustiger en minder tegennatuurlijk. En stabieler. Niet dat alles weer gewoon is, het is nog wat kwetsbaar, ik heb nog veel rust en regelmaat nodig om het hoofd op de rit te houden. Maar als het minder goed gaat en het hoofd overprikkeld raakt, dan herstelt het ook weer sneller dan eerder.
Dus ik ben blij. Het goede zicht blijft en dat is nog steeds geeeldig. Kan me er nog steeds over verbazen dat de wereld er uit ziet zoals ik ‘m nu zie. Zie nu even wat minder want heb nastaar ontwikkeld maar dat is goed te behandelen en dat zal gauw gebeuren.

Anne

Goed om te horen

Denk je dat de klachten helemaal over zullen gaan?

Ik ben inmiddels volledig afgekeurd en dat is een realistische conclusie. Het is sinds 2016 flink slechter geworden. Ik ben nu aan het zoeken naar oplossingen om zo prettig mogelijk te kunnen zien, maar dan loop ik tegen een ietwat zuur probleem aan. Mijn brilsterkte is nu met kunstlenzen te laag voor vergoeding vanuit de basisverzekering. Mijn zus heeft dat nog wel. Ik kan daardoor niet voor duurdere oplossingen kiezen. Zo denk ik nu aan lenzen en daarbij een bril met meerkleurende glazen zonder sterkte. Als dat kan. Dan heb ik in ieder geval nog de keus of ik met of zonder meerkleurend glas wil kijken. Dat ik meerkleurende glazen overweeg is omdat ik last kan hebben van overbelichting maar ook onderbelichting. Als ik bij overbelichting donkerder glas heb, is dat veel rustiger en zie ik ook iets beter. Ondertussen zit ik niet stil. Ik heb al wat activiteiten opgestart en dat wordt alleen maar meer.

Kaaskopje

Ja, dat je ondertussen afgekeurd bent vanwege je ogen, had ik in een ander draadje gelezen. Wel heel erg balen dat het met je ogen ondertussen zo slecht gesteld is. Ik hoop dat je goede hulpmiddelen vindt om het leven wat minder gecompliceerd te maken. Is er nog verbetering via oogheelkundige behandeling mogelijk?

Wat betreft mijn situatie: of de klachten helemaal over zullen gaan, weet ik natuurlijk niet. Maar ik heb er wel goede hoop op. Het verbetert nog steeds dus dat is erg fijn. Nu weer een dipje wat betreft hoofdpijn en overig naar gevoel in het hoofd, maar dat is niet gek omdat ik in een drukke periode zit op mijn werk en in het gezin. Dan raakt het hoofd nog overbelast. Maar de dip van nu is minder erg dan die van zo’n zes maanden geleden. En als je het vergelijkt met een jaar geleden dan ben ik van heel ver gekomen. Dus....ik ga ervan uit dat er nog genoeg ruimte voor verbetering is. Het lijkt me vooral fijn om minder hoofdpijn te hebben.

Groet,

Anne

Anne

Door je positieve woorden over jezelf, heb ik er ook vertrouwen in dat het goed zal komen. Nu dus nog maar in de acceptatiestand dat het nog even kan duren.

Wat mijn ogen betreft is er inwendig niets aan te doen.

Jammer Kaaskopje

Jammer dat er aan jouw ogen inwendig niets meer te verbeteren is. Ik neem aan dat je al bij zeer gespecialiseerde artsen bent? Die zullen het wel weten en inschatten hè...

En ja, ik moet in de acceptatiestand blijven en in de vertrouwensstand. Ik geleerd vooral naar de lange termijn van de ontwikkelingen van mijn brein te kijken en niet te blijven steken in: gisteren/vorige week/vorige maand was het beter. En ook om mee te veren: gaat het nu slechter, dan moet ik kijken wat ik zelf kan doen om meer rust en minder prikkels te krijgen
Neemt niet weg dat ik iedere terugval wel voel en het me ook eerst steeds weer een beetje overvalt. Maar juist dan is het de kunst om de lange termijn in de gaten te houden. En het mooie zicht dat me blijft verwonderen.

Sterkte met alles,

Groet,

Anne

Gespecialiceerde artsen

Waar ik dit jaar achter ben gekomen, is dat artsen niet per se de specialisten zijn, maar instanties als Visio wel. Oogartsen verwijzen je daar naar door als zij geen antwoorden meer hebben, omdat o.a. Visio over middelen beschikt die artsen niet hebben. Daardoor heeft Visio slechtziendheid vastgesteld wat mijn zichtveld betreft, terwijl de optometrist bij de oogarts niet verder komt dan de vaststelling van o.a. de mate van bijziendheid. Oogartsen kijken vooral naar de gezondheid en kwaliteit van het oog. Als daar nog iets aan te sleutelen valt, zullen ze het doen. In mijn geval zijn ze bang dat ze het tegenovergestelde bereiken, dus minder kwaliteit en moet ik met Visio over oplossingen praten.

Ondanks dat ik mijn leven lang al met een bijzienheidsbijltje van flink formaat hak, was ik toch wel wat geschokt over dit gegeven. Ik moest ook huilen bij mijn laatste bezoek. Dat maakte ze vaker mee, zo stelde ze mij gerust. Waar ik dan wel weer om moest lachen. Fijne geruststelling . Ze hebben mij opgegeven, daar komt het op neer en ik moet dat leren aanvaarden. Ik heb nu min of meer besloten dat dit niet mag betekenen dat ik niets meer durf te doen, want die neiging had ik inmiddels wel. Dus pak ik wél 's avonds de bus om ergens te komen. En ik lach maar eens (als een boer met kiespijn soms) als ik bijna over iets heen lig. Ach ja, stom, bij daglicht weet ik prima dat zo'n obstakel daar ligt, vergeten...