Lensimplantaten
Ik ben 'goedgekeurd' om lensimplantaten te laten zetten. Ik zou graag er ervaringen horen van mensen die dit ook hebben laten doen.
Het is een ingreep die vergelijkbaar is met een staaroperatie. Ik merk dat ik het eng vind.
De ingreep zelf lijkt me griezelig, maar daarvan kan ik nog rationeel denken dat ik dat van bevallingen ook vond, dat ik die prima heb overleefd en dat deze ingreep maar 8 minuten duurt. En later nog een keer 8 minuten voor het andere oog. Dat is te overzien.
Wat ik vooral griezelig vind is dat ik niet weet hoe het echt zal zijn na de ingreep. Op welke manier zie ik dan? Nu kan ik nog accomoderen met mijn oogspieren (wel minder dan voorheen, want ik ben tweede helft veertig), na de ingreep niet meer. Hoe zal dat zijn?
Ik heb een medische indicatie voor de ingreep, omdat ik allerlei problemen heb waardoor mijn zicht op de een of andere manier op elke andere manier minder goed te corrigeren is dan met lensimplantaten. Toch zou ik het kunnen laten en genoegen kunnen nemen met wat ik nu heb: verminderd zicht, maar bv wel (net) genoeg om nog auto te kunnen rijden.
Ik weet wat de risico's zijn op infecties enzo. Die zijn niet zo groot, maar van te voren is er geen garantie dat die complicaties mij niet treffen.
Kortom, ik twijfel al met al nog steeds een beetje. Waar ik misschien wel het meest angst voor heb is dat ik na de operatie moeilijk kan wennen aan het nieuwe zicht. Dus graag hoor ik ervaringen.
Anne
Meegevallen
Ik heb het onder narcose laten doen. Ik moest er niet aan denken om dat te kunnen zien.
Ik moest huilen toen de volgende dag het verband eraf ging. Het licht was heel licht. En ik kon alles zonder jampotjes zien. Ik ben zelfs zonder bril op de fiets naar de stad geweest. Ongekend! Ik had ook binnenpret als ik wel eens mijn bril vergat op te zetten. Dat was voorheen uitgesloten.
Maar... ik heb nastaar gekregen. De behandeling daarvan is verbazend simpel. Het wordt met laser weggeschoten. Helaas heb ergens daarna nog een probleem gehad met het netvlies van mijn rechteroog. Dat is hersteld maar ik heb er wel iets aan overgehouden. Ik zie iets minder met dat oog. Mijn linkeroog is na de nastaar verder in orde gebleven.
Kaaskopje
Dank voor je reactie en ervaringen!
Ben jij geopereerd omdat je staar had? Ik vraag het omdat ik me afvraag of nastaar alleen kan voorkomen als je staar had, of dat het kan ontwikkelen als de uitgangspositie zonder staar is. Ik heb nl geen staar, alleen gekke problemen met mijn zicht door een bijzondere combinatie van factoren.
En die complicatie met netvliesproblemen vind ik ook een enge. Oogarts heeft me verzekerd dat de complicaties die zich kunnen voordoen in bijna alle gevallen goed kunnen worden behandeld en ook bijna altijd zonder restschade zijn. Maar ja, dat is statistiek en zegt niets over hoe het bij mij zal lopen.
En een dergelijke operatie onder narcose.....doen ze dat op verzoek? Ik kan het me dat alleen herinneren van meer dan 25 jaar geleden toen mijn vader dat bij z'n eerste staaroperatie kreeg. De tweede operatie een jaar later ofzo was al via plaatselijke narcose. Het zou me ook wel wat lijken om het niet mee te hoeven maken, maar algehele narcose lijkt me dan wel weer drastisch.
Hoe gaat het verdoven in z'n werk dan? Krijg je daar injecties voor in of rond het oog (dat is wel mijn worst nightmare) of gaat het met verdovingsdruppels?
Groet,
Anne
Anne
Bij mij ging het inderdaad om staar. Mijn voordeel hierbij was, dat ze meteen lenzen op sterkte in mijn oog konden plaatsen. Dat scheelt mij in brilsterkte -15/-16.
Het gaat inderdaad dan met plaatselijke verdoving. Geen idee of je altijd op verzoek narcose kunt krijgen, ik kreeg de keus. Ik heb die keus gelukkig altijd gekregen, behalve bij het laseren van spataderen. Daar kreeg ik plaatselijke verdoving voor en dat was niet vervelend.
Ik weet niet of het een goed idee is om van te voren te weten wat ze gaan doen, je kan daar natuurlijk angstiger van worden, terwijl het in de praktijk mee kan vallen voor je. Maar dat is aan jou.
Ik heb hier een link waarin verschillende verdovingsvormen worden uitgelegd. Lees het als je het wilt weten.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4504/Economie/article/detail/3458067/2013/06/13/Hollandse-scharrelvrouw-is-de-risee-van-Europa.dhtml
Over nastaar:
http://www.eyescan.nl/oogzorg/oogaandoeningen/nastaar
Het is dus inderdaad na staar.
Ik denk dat je de inschatting van de oogarts moet volgen. Als hij het niet weet... Maar als je het eng vind, kun je een second opinion vragen. Mijn oogarts durft mij nu niet te opereren voor waar ik nog last van heb, omdat hij bang is dat de kans groot is dat het probleem daar groter van wordt. Ik volg dat dus maar, hoewel ik wel een beetje in de war ben geraakt door mijn laatste bezoek. Daar werd opeens over nastaar gesproken, terwijl mijn officiële oogarts het over een mebraam had die aan mijn netvlies trekt. Nastaar is behandelbaar, zou je zeggen. Dus daar wil ik nog wel op terugkomen bij ze.
Kaaskopje
Opnieuw bedankt.
Ik krijg alleen niets over verdovingsvormen via je eerste link, wel een interessant artikel over emancipatie en economische zelfstandigheid van vrouwen 
.
Je andere link heb ik gelezen en ik krijg daaruit nog niet helemaal helder of nastaar alleen na cataractchirurgie kan ontstaan of dat ook na andere refractiechirurgie kan gebeuren.
Ik ben ook in goed overleg met mijn oogarts. Hij heeft mijn casus besproken met collega's in zijn ziekenhuis en heeft een advies gegeven waar hij achter staat. Maar hij wil zelf ook graag dat een er een collega uit een nog meer gespecialiseerd instituut meekijkt. Dus die second opinion is in de maak.
Maar niemand heeft me nog verteld wat het betekent als ik van het ene op het andere moment niet meer kan accomoderen en ik vraag me af of ik aan de nieuwe manier van kijken zal kunnen wennen. Ik weet nu wat ik heb (ook al is het problematisch) en nog niet wat het dan zal zijn.
Anne
Accomoderen
Je vraagt je in twee postings af of je nog wel kunt accomoderen na de operatie. Maar als je weet goed ziet hoeft dat toch niet meer?
Sandra
Nee, ik vraag niet of ik na de operatie nog kan accomoderen. Ik weet namelijk zeker dat dat na de operatie niet meer kan. Ik vraag me dus af hoe dat zal zijn. Nu kan ik nog enigszins scherp stellen. Ik heb geen idee wat ik me erbij moet voorstellen als dat niet meer gaat.
En na de operaties zal ik nog steeds niet zonder bril(len) kunnen: een leesbril moet in ieder geval, maar dat is volgens mij eigenlijk meestal wel aan de orde na een dergelijke operatie. Tenzij er sprake is van multifocale implantlenzen.
Mij is een monofocale lens aangeraden en dat betekent dat ik er naast de leesbril nog een bril bij moet. Om in de verte te kunnen zien of om de 'middenafstand' (weet even geen beter woord) te kunnen zien. De oogarts denkt dat multifocale implantlenzen te veel nadelen zullen hebben en dat mijn hersenen niet zullen kunnen wennen aan een varifocale bril.
Groet,
Anne
Aanvulling
Het soort bril dat ik dan naast de leesbril zou moeten is dus afhankelijk van de sterkte die gekozen wordt voor de implantlenzen.
Groet,
Anne
Niet kunnen accomoderen
is natuurlijk heel normaal vanaf een bepaalde leeftijd. Het begint eiind veertig met minder accomoderen en loopt in de jaren door tot geen accomodatie meer.
Mijn lensen doen nagenoeg niks meer. Ik heb een multifocale bril en dat gaat goed. Voor lang lezen 's avonds op de bank heb ik soms een enkele leesbril. Als een multifocale bril voor jou geen optie is dan wordt het inderdaad een gedoe met vaak bril wisselen. Een bril met zo'n leeshoekje erin kan dat nog wat oplossen misschien.
Als je nu zonder bril kan (oke niet optimaal maar je kunt er b.v. nog steeds mee autorijden dus heel dramatisch slecht is het niet) dan zou ik me inderdaad bedenken of je dit nu al wilt. De mogelijkheid om scherper/beter te zien is er dmv implantaatlenzen, maar daar komt dan ook een hoop brillengedoe bij. Ik zou zelf heel goed afwegen wanneer de tijd is dat het echt moet en anders nog even wachten en zo doorgaan.
Teuntje
Als ik nu zonder bril zou kunnen functioneren, zou ik lensimplantaten in het geheel niet overwegen. Dan zou ook de verzekering geen medische indicatie hebben gesteld.
Het probleem is dat door een combinatie van factoren contactlenzen geen optie (meer) zijn en dat mijn zicht met bril niet goed gecorrigeerd kan worden. Wat ik zie is dus nu altijd suboptimaal. Implantlenzen geven volgens het inzicht van de oogarts dan wel niet de mogelijkheid om daarna zonder bril te kunnen functioneren, maar wel om daarna met beter te kunnen functioneren dan nu.
Ik weet ook dat accomodatievermogen in de loop van de tijd afneemt tot 0, maar ik kan het nu nog. En ik ben benieuwd wat voor ervaringen mensen ermee hebben wanneer dat van het één op het andere moment wordt stilgelegd.
Groet,
Anne
Aanvulling op zin
'Wat ik zie is dus nu altijd suboptimaal' moet zijn: 'Wat ik nu zie met bril is dus altijd suboptimaal'.
Groet,
Anne
Anne
Oh, wat raar! Nou google maar gewoon eens als je het wilt weten 
.
Wat de brillen betreft, ja dat klopt. Ik heb wel degelijk een varifocus glazen. Ik kan er niet echt bladzijden lang mee lezen, maar voor het dagelijks gebruik is het prettig (vind ik) om voor dichterbij toch die lagere sterkte te hebben onderin het glas. Daarnaast heb ik een bril voor de computer en ik lees van papier met mijn blote ogen. Met nieuwe lenzen kunnen je ogen minder makkelijk instellen op wat nodig is. Ik weet niet waarom jouw arts denkt dat je er niet aan kunt wennen, misschien dat jouw 'afwijking' dat met zich meebrengt, ik heb er in ieder geval geen last van. Tenminste niet bij hoe ik het gebruik.
Ik zou zeker geen multifocale lenzen nemen. Mijn zus heeft die voor op het oog geprobeerd en vond het vreselijk.
Kaaskopje
Ik zal inderdaad googlen. Of het gewoon aan de arts vragen, dan kan natuurlijk ook nog....
Dat van niet accepteren van multifocale of varifocale glazen in een bril is volgens de oogarts idd gevolg van de bestaande situatie.
Echter, verschillende opticiens denken weer dat het wel mee zal vallen aangezien mijn brein zich al onverwacht flexibel toont. Ik zou namelijk op basis van de combinatie van die bestaande problemen nog veel meer praktische problemen met mijn zicht moeten hebben dan ik daadwerkelijk heb. Maar mijn brein is blijkbaar flexibeler dan dat theoretisch zou moeten kunnen
Groet,
Anne
Ervaring van dichtbij
Ik ken iemand dat het bij beide ogen heeft laten doen (gepland, ná elkaar) om van de bril af te komen.
Hij was zelf positief, maar zelf denk ik: hmm...
Aan een kant is nagelaserd omdat het resultaat van de lens niet goed genoeg was. Aan een kant hij heeft hij ook netvliesloslating gehad, met nog een heel gedonder er achteraan. Voor mijn gevoel was het dus zeker niet klaar na de operatie, ik weet niet meer wat er verder ook al weer was.
Maar zelf is hij dus blij en hij heeft geen bril meer. Nu 2,5 jaar geleden na de eerste ingreep denk ik.
Collega
Voor mij zou de kale reden om helemaal geen bril meer te willen dan ook echt geen reden zijn. Daarvoor zou ik die risico's die jij schetst inderdaad niet willen lopen.
Ik geef direct toe, ik hoop dat ik na eventuele operaties (die zouden dan ook gepland gebeuren en waarschijnlijk 2 weken na elkaar) ook nog een deel van de tijd zonder bril zou kunnen. Maar twee brillen blijven nodig.
Groet,
Anne
Suboptimaal
Wat ik denk te snappen uit je verhaal is dat je nu suboptimaal zicht hebt, ook met bril, niet goed te corrigeren, en dat je daarom in aanmerking komt voor lensimplantaten. Maar, je kunt nu nog wel accomoderen en dat betekent dat je geen 3 brillen nodig hebt (veraf, middenafstand en lezen). Met de implantaten zie je beter maar zit je wel aan die verschillende brillen vast omdat multifocaal niet kan voor jou. Klopt dat?
Dan is de afweging tussen suboptimaal zicht, nog net kunnen autorijden, en niet zoveel brilgegoochel en beter zicht maar brillengedoe. Bij mij zou het ervan afhangen hoeveel suboptimaal het nu is of ik die ingreep (al) zou laten doen.
Suboptimaal
betekent nu in alle gevallen minder zicht dan wenselijk is, ook met bril.
Mijn bril gebruik ik op vier verschillende manieren: op de plek waar 'ie hoort (bovenop de neus), halverwege de neus, op het uiteinde van de neus, of zonder (bv zoals nu ik op mijn mobiel bezig ben). Afhankelijk dus van wat ik aan het doen ben.
Maar zoals gezegd, dat is dus altijd net te weinig om het gevoel te hebben lekker te zien. Dagelijks hoofdpijn, vaak loop ik mij bekende mensen voorbij omdat ik ze niet herken. Of groet ik mensen omdat ik denk dat ik ze ken, maar dan blijken ze niet degenen te zijn die ik dacht dat ze waren. Ik zit regelmatig in een bespreking en kan dan niet lezen wat op de beamer staat, vooral niet de iets kleinere letters.
Allemaal dingen waar uiteindelijk mee te leven valt, maar die de kwaliteit wel sterk beïnvloeden.
Dus vandaar dat ik op zoek gegaan ben naar een manier om beter te zien. Lensimplantaten blijkt de de enige manier te zijn om het te verbeteren. Ook de verzekering is er van overtuigd dat dit geen operaties voor de luxe zijn, vandaar de nedische indicatie.
Inderdaad, het is afwegen of ik de voordelen vind opwegen tegen de risico's en de nadelen. Op zich ben ik nu zover dat die keuze zou durven te maken.
Maar ik ben dus op zoek naar ervaringen van mensen die een dergelijke ingreep hebben laten doen. Omdat het voor mijn gevoel toch een stap in het onbekende is. Ik weet nu wat ik heb, maar kan niet inschatten hoe het zal zijn.
Groet,
Anne
Multifocaal
kan op zich wel en de oogarts heeft ook gezegd dat hij die ook wel wil plaatsen, maar hij raadt monofocaal aan. Hij wil zijn mening wel getoetst hebben dus vandaar dat hij (net als ik zelf) graag een second opinion wil. Daar wacht ik nu nog op.
Groet,
Anne
Anne
Laatst liep ik over straat met een van de honden. Omdat die hond soms onaardig reageert op andere honden, probeerde ik te zien welke hond ons op dezelfde stoep tegemoet liep, ik zag iets zwart wittigs. Zijn baasje had een lichtgekleurde gebreide mus op, ik herkende het niet uit de verte. Voor de zekerheid sak ik over en ging een andere straat in. Terwijl ik daarmee bezig was, keek ik toch nog eens om en verdorie... toen bleek het de achterbuurvrouw met haar hond te zijn, maar met een muts op haar hoofd die ik niet eerder had gezien. Ik heb later maar uitgelegd dat ik haar bulldog had aangezien voor een kleinere zwarte hond en haar niet herkende, want dit kwam een beetje vreemd over. Normaal praten we makkelijk tien minuten vol namelijk Dit staat op zich niet op zichzelf. ik zie reclameborden ook regelmatig aan voor mensen, in het verleden zelfs fietsers voor paarden. Het is nooit saai.
Ik ben ondertussen wel benieuwd hoe je het gaat vinden. Ik hoop dat je dat nog een keer vertelt.
Kaaskopje
Ha, zo bijzonder dat ik paarden in plaats van mensen zie, heb ik het niet hoor. Gelukkig maar.
Ik zal je op de hoogte houden van belangrijke ontwikkelingen. Ik vrees dat het nog wel een tijdje kan duren. Eerst nog de second opinion en ik merk dat het een stroperig proces is. Ook nu weer.
Groet,
Anne
Anne
Ja van die paarden is ook wel gênant, haha. Sterkte met de stroop.
Kaaskopje je maakt m'n dag goed
Ik moest zo lachen om je laatste stukje waarin je allerlei andere dingen ziet dan die er zijn. Lijkt me erg lastig maar je schrijft t mooi--
Lillian
Dank je wel. Ik vind het zelf ook vaak komisch .
niet kunnen accommoderen
Ik heb aan 1 oog een lensimplantaat vanwege staar en ik vond het niet kunnen accomoderen waardeloos. Van een licht - brilletje had ik nu ineens +2. Hadden ze mij ook niet verteld dus het kwam een beetje rauw op mijn dak. Ze hebben de lens zo gekozen dat ik geen min meer nodig heb. Dus ik los het op met gewone simpele leesbrilletjes van de Big Bazaar etc. Voor computerwerk heb ik er eentje van +1 en voor lezen gebruik ik een +2.
Ik heb de operatie onder plaatselijke verdoving uit laten voeren. Prima te doen en ik vond t niet eng ofzo. Ik wil ook altijd graag weten wat er gebeurt dus voor mij een goede keuze. Prikken van de verdoving deed bij mij geen zeer, ik weet dat andere mensen dat wel als vervelend (grote druk) hebben ervaren.
Operatie vond ik al met al niet veel voorstellen. En de ervaring toen het verband eraf was: de wereld was veel kleurrijker dan ik had gedacht.
Puck
Dank je wel voor je reactie. Het roept wel vragen op, hoop dat je die kunt beantwoorden.
Hoe lang duurde het voordat je gewend was aan het niet meer kunnen accomoderen?
En hoe was het om dan ineens zo'n andere sterkte in je oog te hebben dan je gewend was? Vooral de overstap van min naar plus lijkt me bijzonder. En hoe zit het dan met je andere oog, was dat al plus en heb je nu twee plusogen?
Ik heb ondertussen gegoogled om wat meer te weten over de verdovingsvormen. Mij lijkt die algehele narcose wel wat, maar ik denk dat ik daar niet voor in aanmerking kom .
Groet,
Anne
Antwoorden voor Anne
Aan niet accommoderen hoefde ik niet te wennen: je wilt iets lezen, o ja, wazig, ff bril op.
Ook andere sterkte was niet wennen, dat komt eigenlijk ook op het bovenstaande neer.
Mijn andere oog is nu zowel min als plus (door leeftijd).
Ik kon geheel niet wennen aan een varifocale bril en ook een bifocale bril (veel mogelijkheden uitgeprobeerd iom de opticien) ging niet echt fijn dus ik heb er op een gegeven moment voor gekozen om die kleine min aan 1 oog te laten voor wat t is en alleen nog een leesbril te gebruiken. Daar moest ik misschien nog het meest aan wennen: na 30 jaar ineens niet meer de hele dag een bril op je neus, maar aan een ander zicht heb ik niet hoeven wennen. Schiet me ineens te binnen dat ik een extreem groot perifeer zicht heb van nature waardoor ik wel eens tegen de rand van de lens aankijk. Dat was in het begin erger dan nu, doordat de lens er langer zit worden de randjes een beetje minder scherp, komt wat aanslag op ofzoiets??? waardoor dat minder opvalt. Maar van echt "moeten wennen" is nooit sprake geweest. Waarom ben je daar bang voor? Als het goed is moet het een verbetering zijn t.o.v. nu, dan is dat toch alleen maar iets om blij mee te zijn, niet bang voor te zijn.
De angst voor de ingreep zelf (die bij mij geen complicaties gaf maar bij mijn zus wel bijv), de verdoving, de beleving tijdens de operatie, het onomkeerbare, die kan ik helemaal snappen, maar bang zijn voor een verbeterd zicht kan ik je niet volgen?
Ha ha,
bang voor beter zicht ben ik natuurlijk niet. Dat zou geweldig zijn. Daar doe ik het voor.
Waar ben ik wel bang voor? Goede vraag.
Ik denk vooral voor het onbekende. Ik weet nu wat ik heb. Dat is wel niet zo geweldig, maar wel duidelijk. Ik kan me slecht een voorstelling maken van hoe het zal zijn als ik anders zie dan op de oude vertrouwde manier.
En kan ik wennen aan de nieuwe manier van zien, is ook nog een vraag. Wordt het er in de praktijk echt beter van? De combinatie van factoren is bij mij nogal uniek en dus zijn er nauwelijks vergelijkbare situaties waar men ervaring mee heeft en in een advies kan gebruiken.
Ik heb een goede indruk van de zorgvuldigheid waarmee de oogarts afweegt. Deze zegt dat het advies niet gebaseerd is op ervaring of literatuur maar op gezond verstand. Het is een heel kundige arts op dit gebied en dat is mooi. Maar al met al geeft het me ook wel een wat onrustig gevoel. Hoe weet ik of het de juiste keuze is? Dat weet ik pas achteraf.
Ach, je merkt het, ik ben gewoon een onzekere twijfelaar.
Bedankt voor je antwoorden trouwens.
Groet
Anne
Lensimplantaat
Ik heb van jongs af hele slechte ogen. Tot twee jaar geleden had ik -20 ongeveer in beide ogen.
Oogdruk was matig tot redelijk, gezien de hoge sterkte. Netvlies ook matig tot redelijk, hier en daar wat dun. Ik had altijd lenzen in, maar daar had ik wel steeds eerder op de dag last van, begon steeds meer te irriteren. Lensimplantaten werd niet aangeraden en niet afgeraden, door de oogspecialist, omdat oogdruk en netvlies matig waren. Niet slecht, maar toch een risico. Dus zolang het nog met lenzen te doen was, geen operatie.
Toen kreeg ik twee jaar geleden staar aan beide ogen, op vrij jonge leeftijd, voor staar (40 jaar). Ik zag zo slecht, vooral in de schemer en het donker, dat lensimplantaten de enige oplossing was. Waarbij ze dus meteen de sterkte corrigeren. Gedaan! En wat is geweldig! Ik zie nu voor het eerst sinds ik me kan herinneren superscherp in de verte en op gewone afstand. Mooie heldere kleuren, meteen wat zien als je 's morgens wakker wordt, nooit meer pijn aan de ogen vanwege de lenzen, nooit meer gedoe en last bij wind, etc.
Het enige is dat ik dus nu inderdaad een leesbril nodig heb. Nou, geen probleem, die zat er op een gegeven moment toch wel aan te komen.
Operatie is een eitje, ik vond het wel eng, maar dat is meer het idee dat ze in je oog zitten. Plaatselijk verdoofd. Daarna een week druppelen, oa. om de oogdruk laag te houden. Ze doen de ogen om de beurt.
Ik kreeg nog na-staar, en dat is weggelaserd. Dat is helemaal een kleine handeling. En hoeft maar 1 keer, dan is het goed.
Heb jij helemaal geen gewone bril meer nodig?
Je verhaal is bijna identiek aan de mijne, maar begrijp ik goed dat je zonder bril over straat kunt? Ik heb nog steeds een brilsterkte van ongeveer -5. En er zit een beetje nastaar in mijn rechteroog, waar ze blijkbaar niets aan durven doen. De nastaar wat na de staaroperatie is ontstaan is bij mij ook weggelaserd. En ik zie ondanks de lenzen nog steeds 'maar' 50 procent.
Geen bril meer
Ik heb inderdaad geen bril meer nodig voor veraf, alleen om te lezen. Toen ze de sterkte gingen bepalen van de implantaatlenzen, was dat bij 1 oog lastig, omdat daar precies veel staar op de lens zat en dus konden ze t niet precies meten. Mijn linkeroog is dus eigenlijk min of meer 'gegokt'.
Maar met dat oog kan ik dus wel weer lezen van dichtbij, en dat kan ik niet met mijn rechteroog. Daarmee zie ik veraf superscherp.
Beide ogen hebben dus een 'eigen taakje'. Is ook expres een beetje zo gedaan door de oogarts. Ik kan dus wel lezen met links als ik mijn rechteroog afscherm.
Waarom is bij jou, Kaaskopje, niet helemaal teruggebracht naar nul? Kon dat niet?
Bofferd
Ik weet niet waarom niet. Misschien voortschrijdende technieken? Van mij is het alweer 16 jaar geleden. Ach, helemaal geen bril zou natuurlijk geweldig geweest zijn, maar -5 was ook al een nieuwe wereld .
Wel bijzonder om een "lotgenoot" tegen te komen.
