Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

even niet

even niet

17-02-2010 om 16:01

Ziek melden vanwege (tijdelijke) incontinentie

ik heb een genant probleem. Na mijn laatste bevalling en door vorige bevalling is een en ander misgegaan waardoor ik met een ongehechte, onbehandelde totaalruptuur rondloop.
Over enkele weken krijg ik een mri scan en dan wordt er gekeken wat de schade is (zo te zien heel groot). Daarna een hersteloperatie.
Probleem; ik houd mijn ontlasting niet op. Het is soms zo erg dat ik me moet verschonen en douchen om alles weer schoon te krijgen, soms meerdere malen op 1 dag.
Binnenkort houd mijn verlof op en moet ik weer werken, maar onder deze omstandigheden zie ik het niet zitten.
Vinden jullie dit een geldige reden om me ziek te melden?
Uiteraard maar tijdelijk, tot ik weer normaal functioneer.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Biene M.

Biene M.

17-02-2010 om 16:11

Het lijkt mij wel een geldige reden, maar ik denk dat je even contact moet opnemen met de bedrijfsarts. Dat moet je ook wanneer je je hebt ziekgemeld, dus dan kun je dat beter vooraf doen.

even niet

even niet

17-02-2010 om 16:34

Biene

Dank voor je snelle reactie.
Goeie, zal contact opnemen met bedrijfsarts.
Aargh hoe leg ik het uit? Kan niet werken omdat ik in mijn broek poep??
Mijn leidinggevende moet ik natuurlijk de reden vertellen. Maar ik neem aan dat ik kan eisen dat zij niet aan mijn collega's vertelt waarom ik me ziek gemeld heb?
Echt vervelend...

Puck

Puck

17-02-2010 om 16:41

Even niet

Tja, of je kunt werken of niet ligt natuurlijk ook aan het werk dat je doet. Er bestaan natuurlijk prima incontinentiematerialen die je kunt gebruiken. Als ik me ziek meldt hoef ik overigens zelf geen contact op te nemen met de bedrijfsarts, ik krijg na een ziekmelding een formulier opgestuurd dat ik ingevuld terug moet sturen wen dan neemt daarna de bedrijfsarts zo nodig contact op.
En ik weet niet of je kunt eisen dat je leidinggevende je reden van ziekmelding voor zich houdt, ik zou wel verwachten dat zoiets niet rondgebazuind wordt. Aan de andere kant, het is wel een rot probleem, maar toch verder niets om je over te schamen. Of heb jij collega's die je daarmee zullen "pesten".
Sterkte met de hersteloperatie en verder herstel.

Biene M.

Biene M.

17-02-2010 om 16:44

Nou...

Aan die bedrijfsarts kun je natuurlijk gewoon vertellen dat je door een totaalruptuur volledig incontinent bent voor ontlasting. Waardoor je je vaak meerdere keren per dag volledig moet verschonen inclusief douchen.

Volgens mij hoef je je leidinggevende niet te vertellen waarom je je ziekmeldt. Je kunt een smoes bedenken, of gewoon zeggen dat je de reden niet wilt vertellen. Al leidt dat laatste waarschijnlijk tot speculaties die veel erger zijn dan de werkelijkheid. Het hangt een beetje af van de relatie die je met haar hebt wat je haar vertelt en of je haar de echte reden wilt toevertrouwen. Officieel mag ze het niet aan je collega's vertellen als jij dat niet wilt, maar goed, de één is beter in het bewaren van geheimen dan de ander.

Overigens weet ik niet wat voor collega's je hebt, maar het zou zomaar kunnen dat anderen dit minder genant vinden dan jij.

Sterkte ermee, met de ruptuur vooral, dat lijkt me nog vervelender dan het gedoe rond de ziekmelding.

even niet

even niet

17-02-2010 om 17:00

Schamen

Puck, ja ik ben me bewust van al die incontinentiematerialen. Zonder in al te veel detail te willen treden, wil ik wel kwijt dat dat het probleem niet helemaal oplost. Het wordt een smurrie wat ik niet schoongeveegd krijg. Ik moet echt douchen, want het zit overal. Ik voel het ook gewoon niet aankomen.

Ik heb absoluut geen collega's die me er mee zouden pesten, maar toch wil ik liever niet dat anderen dit weten. Ook al kan ik er niks aan doen, ik schaam me er wel voor.
Biene, ik heb er geen problemen mee om het mijn leidinggevende te vertellen. Lijkt me ook niet goed voor de vertouwensrelatie etc om het haar niet te vertellen.
En je hebt gelijk het hele herstel is natuurlijk vervelender..

Lou

Lou

17-02-2010 om 17:03

Niet werken

No way dat ik zou gaan werken in jouw geval. Het lijkt me geen doen. Nog afgezien van de "smurrie" zoals je het noemt, zou ik me door dit vrij heftige ongemak totaal niet kunnen concentreren. Je bent nog herstellende van je bevalling. Blijft thuis! Je hebt al genoeg zorgen, vind ik.

Simpel

dit is zwangerschapsgerelateerde ziekte.

Je moet je helemaal niet ziek melden bij je werk maar bij UWV (of anders gezegd, de melding verloopt wel via je werk maar het wordt uit een andere pot betaald).

Je bent gewoon niet op tijd genoeg hersteld om te gaan werken.

Ik vind het van de pot gerukt.... letterlijk in dit geval, dat er maar vanuit gegaan wordt dat iedereen binnen de termijn van het bevallingsverlof helemaal herstelt. De een staat 's middags kiplekker op, die heeft dan geluk gehad, maar bij de ander valt het tegen. En bij jou dus ook.

Echt, maak er geen halszaak van. Jouw onzekerheid straalt door in hoe je erover praat.

Hier zijn gewoon regelingen voor, en die zijn er niet voor niets.

PS En wat betreft de informatie voor je collega's: daar heb ik me al vaker over verbaasd bij mijn verschillende werkgevers. Niets zeggen is niet verstandig maar de details die je soms om de oren vliegen, daar kan je echt koud van worden. Nergens voor nodig en hoogst ongepast.

Gewoon: nog niet voldoende hersteld van bevalling.

Eerst fysiek herstellen dan pas weer werken

volgens mij dien je eerst fysiek te herstellen voordat je weer aan het werk kan. Een totaalruptuur herstelt bijna nooit binnen het zwangerschapsverlof, dus je gaat na je verlof de ziektewet in, omdat je je ziek meldt.

Ik kan me voorstellen dat je het genant vindt om met je leidinggevende te bespreken. Ik zou het zeg maar zakelijk houden incontinent voor urine en ontlasting. Dan maakt ze zelf haar beeld daar maar bij. Ik zou aankaarten dat je het een zeer vervelende en genante kwestie vindt en dat je het op prijs zou stellen dat ze meldt dat je nog niet terug komt na je verlof vanwege het feit dat je nog niet lichamelijk hersteld bent.

Zelf denk ik dat collega's het alleen maar ontzettend vervelend voor je vinden. Ik weet niet wat je na de geboorte van je kindje verteld hebt (gefeliciteerd trouwens!), maar ik kan me voorstellen dat je al wel door hebt laten schemeren dat het een zware bevalling is geweest en dat het herstel moeizaam verloopt. Een kwieke net bevallen moeder zal je naar mijn inschatting niet geweest zijn, toen collega's op kraamvisite zijn geweest.

Kortom: niet gaan werken, eerst herstellen. En verder kort en zakelijk houden en om expliciet om discretie vragen.

Sterkte met alles, lijkt me pijnlijk en zeer ongemakkelijk.

groetjes van Purk

Ik wou je

Eigenlijk alleen even sterkte wensen met het herstel. Het is niet niks, een totaalruptuur. Ik vind je erg stoer, maar je mag best vooral aan jezelf denken en eerst eens rustig zo goed mogelijk beter worden.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

17-02-2010 om 19:01

Ik zou..

vertellen dat je nog niet hersteld bent van je totaalruptuur. Dat incontinentieverhaal zou ik gewoon achterwege laten.

Kari1

Kari1

17-02-2010 om 19:04

Ja natuurlijk

ziek melden. En "Mijn leidinggevende moet ik natuurlijk de reden vertellen.", nee hoor. "Ik meld me ziek" volstaat. "Nog niet genoeg lichamelijk hersteld van de bevalling" mag ook. En je mag best van a tot z van alles uit de doeken doen als je dat prettig vindt, maar de enige die need to know heeft van de medische details is de bedrijfsarts en niet je ledinggevende.
Sterkte ermee.
Kari

even niet

even niet

17-02-2010 om 19:34

Reactie

Dank voor jullie reacties. Ik voel me er wel wat door gesterkt. Ik weet dat het niet niks is.
Ja stom, ik kan natuurlijk inderdaad gewoon zeggen dat ik niet voldoende hersteld ben van totaalruptuur. Zonder te vermelden hoe of wat, klinkt zo al serieus genoeg. Niet aan gedacht. Overigens weet mijn leidinggevende wel al van de ruptuur en van de hersteloperatie die er aan gaat komen.
Overigens heb ik lichamelijk niet eens zo veel last er van, qua pijn dan he. Ik kan gewoon lopen alles doen enz enz. Dat komt ook omdat er bij vorige bevallingen al veel schade is opgelopen, oa slecht gehecht bij een subtotaalruptuur. Laatst bevalling was zeg maar de druppel. De schade lijkt nu ook nu steeds groter te worden dus er moet gauw iets gebeuren, maar dat is een ander verhaal.

Inderdaad rodebeuk, ik voel me er erg onzeker over. Wat ook meespeelt is dat ik me schuldig voel als ik me ziek meld. Ik werk er nog niet zo lang, voel me al bezwaard dat ik zwanger werd en nu dit.

Even niet

1. inderdaad, vooral veel succes met je herstel! Dat moet vooropstaan.
2. die onzekerheid is hartstikke vervelend, en de situatie is natuurlijk ook lastig. Maar jij hebt niet gevraagd om die totaalruptuur, godbetert. Misschien helpt het om te weten, wat ik al aangaf, dat je werkgever niet opdraait voor de kosten van het doorbetalen van je loon?

Zelf zou ik misschien ook, als je er onzeker over bent, gewoon zeggen tegen de leidinggevende dat je het bijzonder vervelend om hiermee te zitten terwijl je zo snel zwanger bent geworden na je aantreden in de functie. Maar misschien is dat niet zo slim van mij.

Het lijkt me iig goed om het voor jezelf helder te scheiden: - je vindt het vervelend om uit te vallen op je werk; - je hebt een zware complicatie aan de bevalling overgehouden die op een goede manier moet worden hersteld; - je kunt nu niet werken.
en .... je hebt er een kind bij!

Kortom, genoeg aan je hoofd!
Beterschap he, dat toch vooral.

elsje78

elsje78

17-02-2010 om 21:17

Nooit

Zou ik gaan werken als ik jou was! Dit moet toch eerst verholpen worden! Ik vind het los daarvan al ondenkbaar dat je al zo lang hier mee loopt? Heb je enig idee wat en wanneer ze hier iets aan gaan doen?
En als het dan lichamelijk hersteld gaat worden, moet je ook geestelijk misschien wel helen. Dit vind ik heel heftig, en dan heb je ook nog een baby erbij? waar blijft jouw tijd om te genieten? Die heb je vast nog niet voldoende gehad?!

Even practisch: ik zou uwv EN bedrijfsarts bellen. Hen wel het hele verhaal vertellen en dan met hen afspreken dat wergever niet de details krijgt, maar als reden een ernstige complicatie van de bevalling.

Echt, neem de tijd om lichamelijk en geestelijk weer helemaal jezelf te worden!
Ben zelf 5 maand geleden bevallen en vind het al best zwaar soms om weer te werken, en ik was na 3 dagen alweer helemaal topfit!

Sterkte en liefs Elske

Toch iets vertellen?

Ik sluit me bij mijn voorgangers aan; niet aan het werk gaan. Je bent gewoon niet hersteld de totaalruptuur, daar heb je de hele dag last van en er staat je ook nog al wat te wachten.

Verder vraag ik me af of het toch niet verstandig is 'iets' te vertellen aan je werkgever en collega's. Ik kan me voorstellen dat je het liever niet doet, maar ik heb zelf de ervaring dat dat voor veel onduidelijkheid en allerlei wilde verhalen zorgt.
Zelf had ik geen incontinentie, maar blaasretentie; kon dus niet plassen en moest catheriseren. Daarnaast bleef ik na de bevalling vloeien (en kreeg ik uiteindelijk behoorlijke bloedarmoede) en had ik verzakkingen. Eerst deed ik op mijn werk nog of er niets aan de hand was - iedereen wist het wel dat er wat was, maar ik deed net of ik er niet door belemmerd werd - totdat ik het niet meer trok vanwege bloedarmoede (moe!) en steeds maar blaas- en nierbekkenontstekingen. Ik moest regelmatig voor onderzoek of behandelingen naar het ziekenhuis. Op een gegeven moment heb ik me noodgedwongen ziek gemeld (nou ja, ik werd naar huis gestuurd ). Ik was heel open over mijn problemen, schaamde me ook niet, naar mijn werkgever toe, maar hij had zelf nogal moeite om de woorden 'vloeien, verzakkingen, baarmoederverwijdering en blaasproblemen' in de mond te nemen.
Daar kwam ik achter doordat collega's eigenlijk niet echt wisten waarom ik thuis zat. Ik hoorde van een directe collega men dacht dat ik depressief en overwerkt was. Op een gegeven moment hoorden ze dat ik meerdere keren geopereerd moest worden; ze snapten er toen helemaal niets meer van.
Uiteindelijk heb ik mijn collega's via de mail op de hoogte gehouden van mijn wel en wee. Niet in verhullende woorden, maar gewoon zoals het was. Niet dat iedereen (vooral mannen) daar op zaten te wachten, maar ik had daarna pas eindelijk het gevoel dat ik 'rechtvaardig' ziek thuis zat.

Nou ja, lang verhaal om te laten weten dat het misschien wel handig is om iets te vertellen. Dat je zware bevallingen hebt gehad, dat je nog niet hersteld bent van een totaalruptuur en dat je nog een operatie te wachten staat, waarna je ook nog moet herstellen.

suus36

suus36

17-02-2010 om 21:20

Zelf leidinggevende

Hoi,

Ik heb zelf jaren leiding gegeven aan 20 vrouwen. Ik heb heel wat zwangerschappen, menopauzes, relatiecrisissen enz. meegemaakt.

Je hoeft het je leidinggevende niet te vertellen. Maar mijn ervaring is dat de bedrijfsarts het toch aan je leidinggevende vertelt. Zal hij wel niet mogen doen, maar maandelijks voerden we gesprekken over ziekteverzuim en alles en hoorde ik het toch. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om het op de afdeling te vertellen. Zou ik ook ontzettend dom van je leidinggevende vinden om dat te doen. Als je je mond niet kunt houden, ben je niet geschikt als manager.

Ik zou het wel "jammer" vinden als een medewerker het niet aan mij zou vertellen. Vertrouwt ze me niet? Is ze bang dat ik raar ga doen? Allemaal vragen die ik mezelf zou stellen. Maar goed, ik weet niet hoe jouw manager is. maar als je alleen verteld dat je niet helemaal hersteld bent van de bevalling, komt dat vaag over en heb je kans dat je doorgezaagd wordt, gecontroleerd wordt etc.

Overigens vind ik het in jouw situatie totaal begrijpelijk dat je nog niet kan werken. Daar zou ik geen seconde over in discussie gaan met je. Natuurlijk ga je niet werken als je elk moment in je broek kan p..pen. Ieder werkgever die vindt dat je dan toch moet werken, vind ik barbaars. Misschien dat je wel vanuit huis wat werk zou kunnen doen? Dat zou je bespreekbaar kunnen maken misschien en misschien dat je leidinggevende dat ook doet.

Groetjes,
Suus

elsje78

elsje78

17-02-2010 om 22:23

Lara10 (ot)

Hoi

Dat ben ik helemaal met je eens, walgelijk als dat echt zo gaat. Suus, ik ben wel benieuwd, geven ze dan ook hun mening erbij, onder het mom van "ze stelt zich aan"

Ik heb een vriendin die met een burn out thuis zit en veroorzaakt door het werk, zou toch wel heel kwalijk zijn als bedrijfsarts het hele verhaal doorklept...

Jakiro

Jakiro

17-02-2010 om 23:26

Wel vertellen, zonder details

Uiteraard moet je vertellen dat je complicaties hebt opgelopen als gevolg van je zwangerschap en wel zo snel mogelijk en ook dat het er voorlopig nog niet in zit dat je gaat werken.
Een zwangerschapsgerelateerde ziekte wordt namelijk voor 100% uitbetaald aan de werkgever door het UWV, andere ziektes slechts 70%.
Je zou je werkgever dus een substantieel bedrag door de neus boren als je je alleen ziek zou melden.
Overigens maakt niet ieder bedrijf gebruik van een bedrijfsarts of een ARBO dienst, een bedrijf mag het ook zelf doen en dan ben je wel verplicht om de reden van ziekzijn te vermelden.
Overigens,als de werkgever jouw een tijdelijke andere functie aanbiedt, waarbij je met gebruik van incontinentiemateriaal kan werken, ben je wel verplicht deze optie aan te nemen.Daarom dat een werkgever ook in principe moet weten wat de aard van je ziekte is, om vervangende arbeid aan te kunnen bieden.
Jakiro

Sancy

Sancy

18-02-2010 om 09:12

Correctie jakiro

Jakiro schreef: "Overigens maakt niet ieder bedrijf gebruik van een bedrijfsarts of een ARBO dienst, een bedrijf mag het ook zelf doen en dan ben je wel verplicht om de reden van ziekzijn te vermelden".
Dit klopt niet helemaal. Een bedrijf kan kiezen tussen het instellen van een interne arbodienst of het contracteren van een externe arbodienst. In beide gevallen moet de werkgever voor de (ziekte)verzuimbegeleiding van zijn werknemers, het arbeidsomstandighedenspreekuur, het arbeidsgezondheidskundig onderzoek (PAGO) en de aanstellingskeuringen, een geregistreerde bedrijfsarts inschakelen. Die zal maar zeer zelden in de eigen organisatie te vinden zijn.
Jakiro schreef ook: "Daarom dat een werkgever ook in principe moet weten wat de aard van je ziekte is, om vervangende arbeid aan te kunnen bieden".
Nee, ook dat ligt genuanceerder. Je hoeft de werkgever nooit de aard van je ziekte te vertellen als je niet wilt. De bedrijfsarts wel. Die kan dan overleggen met de werkgever over eventueel vervangend werk, waarbij de bedrijfsarts wel eventueel mag aangeven aan welke eisen dat vervangende werk moet voldoen (niet staan / niet tillen / mogelijkheid om ieder uur een kwartier te liggen, noem maar op) maar mag zonder toestemming van de zieke werknemer niets zeggen over de ziekte zelf.

Jakiro

Jakiro

18-02-2010 om 10:25

Gedeeltelijk gelijk sancy (grootste deel)

Je hebt inderdaad voor het grootste deel gelijk. Echter in het begin hoeft er nog niet direct een bedrijfsarts bij te komen.
En als de bedrijfsarts een plan van aanpak gaat maken of een reintegratieplan, moeten daarin de beperkende factoren vermeld staan.
Dus ook al hou je alles geheim voor je werkgever, er zal bv wel in komen te staan dat de werkneemster te werk gesteld dient te worden in de buurt van was- cq toiletgroepen ivm faecesincontinentie.
Jakiro

Sancy

Sancy

18-02-2010 om 10:37

Toch niet jakiro

In het begin hoeft er inderdaad nog geen bedrijfsarts ingeschakeld te worden, maar de werkgever kan en mag niet zelf vaststellen of de werknemer inderdaad ziek is. Bij twijfel moet dus de bedrijfsarts ingeschakeld worden en mag de werkgever niet zelf op onderzoek uit.
en je verwart 'beperkende factoren' met 'klachten uit ziekte'. Een bedrijfsarts mag wél adviseren dat de werknemer bijvoorbeeld dicht bij een toiletgroep te werk gesteld moet worden, maar mag niet zonder uitdrukkelijke toestemming van de zieke werknemer de (medische!) reden daarvoor aangeven. In jouw voorbeeld gaat de bedrijfsarts werkelijk over de streep als hij zonder toestemming in zijn advies zet dat het "ivm faecesincontinentie" is.

even niet

even niet

18-02-2010 om 12:24

Wel aan leidinggevende

elsje78, dank voor je lieve reactie.
Het is ook gek dat ik er zo lang me rondloop. Het is ook een heel raar verhaal. wat ik al zei: schade van vorige bevallingen die niet goed hersteld zijn en de ruptuur nu die niet zo maar hersteld kan worden. De gynaecoloog had zoiets nog nooit eerder gezien en ik moet voor de mri scan en operatie ook naar een ander ziekenhuis buiten de regio (Erasmus Rotterdam), omdat 'mijn' ziekenhuis niet de apparatuur en know how heeft hiervoor. Het is dus ook bizar. Wanneer ik terecht kan voor de mri scan is nog niet duidelijk. Ik word vanmiddag door de gynaecoloog gebeld. Gelukkig geniet ik wel van mijn baby hoor en mijn andere kinderen. Qua pijn heb ik niet zo veel last. Maar ik merk wel dat het iets met me doet. Ik had vanmorgen de kinderen naar school gebracht en wilde door om boodschappen te doen, maar moest toch eerst naar huis om me te verschonen. Dan voel je je wel waardeloos.

heli, dat is ook een heftig iets wat jij had zeg!
Blijkt inderdaad dat het misschien beter is om iets te vertellen om speculeren te voorkomen.

suus, ben blij om te lezen dat jij als leidinggevende het voldoende reden vindt voor ziekmelding.
Ik denk dat ik het mijn leidinggevende gewoon helemaal vertel. En mijn collega's vertel ik dat ik niet voldoende hersteld ben van een totaalruptuur.
ik denk dat mijn leidinggevende discreet genoeg is, eigenlijk.

Over het potje waaruit mijn ziek zijn betaald wordt maak ik me geen zorgen. Ik werk bij de overheid, dus mijn leidinggevende zal er direct echt niks van voelen.
En er is een bedrijfsarts.

Meen je dat suus36? (ot)

Dat een bedrijfsarts dit soort zaken doorvertelt?

Dat verklaart voor mij heel veel!
Ik heb in 2006 3 keer na een miskraam een aantal dagen thuisgezeten. Werd door mijn leidinggevende wel meteen bij de bedrijfsarts aangemeld (ze vond dat ik te vaak ziek was).
Zij leek ook steeds dingen te weten EN door te vertellen over mij die ze helemaal niet HOORDE te weten.

dat rotwijf flikte het zelfs om na mijn 3e miskraam alleen maar te zeggen 'o alweer, je had er toch net eentje gehad?'.

even niet

even niet

18-02-2010 om 12:48

Rodebeuk

Nee, ik heb inderdaad niet gevraagd om die totaal ruptuur, stel je voor zeg
Ik weet ook wel dat het niet mijn schuld, is maar toch voel ik me schuldig. Schuldig voelen en moederschap gaat bij mij soms hand in hand

Weet je, ik moet het ook wat meer relativeren. Het is maar werk, ik werk gelukkig maar 2 dagen in de week, ben absoluut niet onmisbaar, en waarschijnlijk kunnen ze intern een vervanger voor me regelen. Die hebben ze nu ook, en misschien kan zij wat langer mij blijven vervangen.

Hillary

Hillary

18-02-2010 om 18:13

Bedrijfsarts vertelt alles (ot)

Een collega van mij (noem haar even Lisa) had zich ziek gemeld omdat haar leidinggevende had gepoogd haar aan te randen. Hij had haar na een etentje thuis gebracht en zijn kans geprobeerd te grijpen. Ze heeft mij dit in vertrouwen verteld en ik heb geprobeerd haar over te halen om aangifte te doen, dat durfde ze niet, ook omdat de bedrijfsarts haar overduidelijk niet had geloofd. Alleen de bedrijfsarts en ik wisten er dus van. Op een gegeven moment kwam de directeur (mijn baas en de baas van de betreffende leidinggevende) een praatje maken en begon een poging te ondernemen om haar zwart te maken. Ze had al lang in de gaten dat Lisa niet spoorde, maar met wat ze nu van de bedrijfsarts had gehoord wist ze dit wel zeker. Onnodig te zeggen neem ik aan dat Lisa en ik daar niet meer werken. Overigens is de leidinggevende jaren later op staande voet ontslagen en de directeur op een zijspoor gezet, maar ja daar hebben Lisa en ik niks meer aan.

suus36

suus36

18-02-2010 om 20:10

Idd vertelt hij/zij alles

Hoi,

Inderdaad vertelde de bedrijfsarts mij veel medische dingen. Ik heb maar één keer gehad dat een medewerker niet wilde vertellen wat er was (maanden ziek). Op een gegeven moment had ik er echt een sik van en vond het zo vaag. De bedrijfarts vertelde dat ze manisch depressief was. Ik kon daardoor wel beter handelen naar haar toe. Heb dat discreet gedaan.

Eerlijk gezegd zei hij ook wel dat hij vond dat bepaalde mensen echt aangespoord moesten worden om te werken, omdat ze zich aanstelden. Zei hij wel iets subtieler, maar daar kwam het wel op neer. Alhoewel, nu ik erover nadenk ging het wel wat verder. Zo van... "nou, mw. Pietersen maakte er weer een show van tijdens haar bezoek, haha.".

Ik zou er in ieder geval niet al te veel op vertrouwen dat de bedrijfsarts altijd zijn mond houdt. Hoe kwalijk ook. Hij wordt ingehuurd door de werkgever en wiens brood men eet........

In ieder geval heel veel sterkte met je ongemak (om het maar netjes te zeggen

Groetjes,
Suus

Even niet

Weet je, soms moet je lekker in je eigen gevoel blijven hangen en soms kan je idd beter ff in de helicopter erboven gaan hangen (was een tijdje in bij sollicitaties, de eis 'helicopterview').

Maar goed, nogmaals, als je heel erg van boven kijkt: de een heeft een bevalling appeltje eitje en de ander niet. En we hebben nou eenmaal met zijn allen ervoor gekozen om dat soort aandoeningen collectief te verzekeren. Dus degene die sneller weer klaar en fit is om te werken begint eerder en betaalt premie waar de pechvogel van doorbetaald wordt.

Dus die pechvogel, die heeft daar gewoon recht op in ons systeem.

Petje af hoor, ik vind dat jij je kop enorm koel houdt in een situatie waar je zoals gezegd bepaald niet om gevraagd heb.

Dus laat het een beetje gaan, concentreer je verder op je kind en op je eigen genezing.

En als je gezond bent, dan kun je weer werken.
(sorry voor de bemoei hoor, dat ligt aan de helicopter

Schokkerend

Ik dacht dat artsen een beroepsgeheim hadden!

Puck

Puck

19-02-2010 om 12:38

Hoe zou het anders moeten

Een arts heeft beroepsgeheim, en dat zal ook vast voor een bedrijfsarts gelden, maar het wordt wel moeilijk als hij niet door mag vertellen aan je baas wat je mankeert. Als je wat langer ziek bent dan wordt je (bij ons tenminste) besproken in een sociaal medisch team en het maakt niet uit of je ziekte werkgerelateerd is of niet. In dat SMT zit o.a. ook een leidinggevende, een personeelsfunctionatis en bedrijfs maatschappelijk werk. Het lijkt me dan lastig om goed te kunnen overleggen als niet iedereen dezelfde informatie kan delen. Een goede reïntegratie is dan ook lastig uit te stippelen.

Kari1

Kari1

19-02-2010 om 13:34

Dat kan toch best anders?

Ook in een SMT kan een bedrijfsarts zich aan zijn beroepsgeheim houden. Er kan best een reïntegratie worden uitgestippeld als de medische mogelijkheden en onmogelijkheden door de bedrijfsarts worden aangegeven, en dat kan heel goed zonder diagnosen en details.
Het is hier al eerder genoemd: b.v. niet bukken, stoel met speciale armleuningen is nodig, dichtbij toilet, werk wat je du moment "los" kunt laten vanwegen acuut van de werkplek weg moeten kunnen, speciale verlichting noodzakelijk, en verzin nog maar meer. Ook de verwachting hoeveel tijd het traject in beslag gaat nemen vereist geen medische details. Met die gegevens kan een bedrijf/leidinggevende dan aan de slag om iets te creëren dat binnen de mogelijkheden van de reïntegrant past.
Kari

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.