Algemene surprise ideetjes opgedaan vandaag?

Ach ja

makkelijk gezegd. Laat maar. Ik heb het fout gedaan, jullie hebben gelijk. Tis goed. Wat een slechte moeder.

Fout?

welnee, Surprise, je hebt niks fout gedaan. Je zoon komt teleurgesteld thuis, jij vraagt wat je het beste kunt doen omdat je de teleurstelling wel begrijpt. Daar is niks mis mee. Mensen hier reageren op jouw mail en die van elkaar en dan worden er ook dingen gezegd/gevraagd/gesuggereerd die misschien wel maar misschien ook niet op jou van toepassing zijn. Trek het je niet aan als het niet van toepassing is, haal eruit wat er voor je in zit.
Meer inhoudelijk: wat moet je met teleurstelling van zoon? Ik denk zelf dat het klasgenootje wel geprobeerd heeft iets te kiezen wat bij jouw zoon hoort. In jouw en mijn ogen misschien kwetsend, maar zo denkt een 7 of 8jarige nog niet. Die bedenkt gewoon dat het leuk is voor X om met die stempels beter de letters te leren. Aan jou dus eigenlijk de lastige taak om uit te leggen dat het kan gebeuren dat een cadeautje weliswaar niet zo leuk was om te krijgen, maar dat het wel goed bedoeld was. En dat het daar om gaat: dat je iets zoekt wat bij de ander past. Dat je daarbij dus soms ook de plank kunt misslaan, en dat dat best vervelend is. Ook voor de gever. Want die heeft de teleurstelling van je zoon best gezien of gemerkt. Verder kun je met die prachtige surprise nog benadrukken dat het echt niet rot bedoeld was. Want dan had hij immers niet zo'n mooie taart gemaakt?
En verder zou ik het daarbij laten. Gebeurd is gebeurd, volgende keer beter.

Tja

ik zie het toch anders. sorry. Het lijkt mij dat je, als het lootje kwijt is, daar een oplossing voor bedenkt. Is het niet als kind, dan toch zeker als moeder. Ik heb hier in huis de lootjes meteen ingenomen en goed opgeborgen, juist omdat ik niet wilde dat ze kwijt zouden raken. En natuurlijk kan dat gebeuren, maar ik zou dan toch proberen er achter te komen wat er op het lijstje stond. Desnoods kom je naar de moeder van het betreffende kind.
Maar goed, ik sta er kennelijk toch anders is, voor mij betekent Sint een LEUK feest. Kennelijk is het ook bedoeld om een les te leren. Kennelijk zie ik het verkeerd, want in jullie ogen moet ik dit meteen maar aangrijpen om zoon een les te leren. Sorry, ook daarin verschil ik van mening. Er zijn genoeg andere momenten te bedenken waarop zoon een les moet leren, en dit vind ik er niet een van. Helaas. Ik zei al eerder, ik hou niet van surprises, sterker, ik HAAT het. Juist om deze onzin. Er is altijd wel wat. Of de surprise valt tegen (zoals ook hier al regelmatig te lezen is) of het kado valt tegen of er staat een sneer in het gedicht. Ikzelf heb daar helaas ook nare herinneringen aan, en ik had het fijn gevonden als het mijn kinderen bespaard was. Dat dat niet altijd kan, snap ik ook. En dus heb ik het nu maar zelf opgelost, maar het klopt niet voor mijn gevoel. Jammer dan dat jullie daar anders over denken.

Ja joeux

je hebt gelijk. Dank je.

Zucht

hier thuis is de discussie allang gesloten hoor, zoals ik al schreef. Ik heb het WEL gewenste gekocht en de kous is daarmee af. En nee, dat soort dingen mocht niet op het lijstje, er was namelijk een budget van 5 euro bepaald, duurdere kado's mocht je er niet op zetten (althans, mocht wel, maar dat krijg je dan natuurlijk zeker niet). Dus ik vind het wat al te gemakkelijk overheen gestapt dat het slechts een wensen lijstje is. Natuurlijk snapt zoon ook wel dat hij niet ALLES op de lijst kan krijgen, maar hij snapt ook wel dat 1 ding van de lijst wel te doen moet zijn, want alles was kwa prijs onder het gestelde budget!

Ik vind het zo frappant dat er kennelijk een gradatie in trauma is. Dit moet ik niet te zwaar nemen, moet mijn eigen trauma niet op hem projecteren enzenzenz. Maar elders staat iedereen op zijn achterste benen over de kanjertraining op school! Da's kennelijk een veel erger trauma.

Nogmaals, voor zoon is de kous af.

Overigens, vrijwel iedereen die ik het verhaal vertel hier in mijn directe omgeving is dezelfde mening toegedaan als mij en mijn man. Dat dit eigenlijk niet kan. Dat daar best een andere oplossing voor te vinden was.

Maar goed, nogmaals, want kennelijk is het nog niet helemaal duidelijk, het is klaar, opgelost en voor komende jaren hebben we afspraken gemaakt door iemand in deze draad al geopperd, en daar blijf ik bij. Verder zal ik me ieder jaar weer van de brave kant laten zien, surprise mee-knutselen, waar mogelijk ook nog dichten en ook braaf een kadootje van het lijstje halen, wij wel. En verder vind ik het best.

Overdreven

Ik snap dat je zoon is teleurgesteld maar ik vind jouw reactie ook wat overdreven. Goed cadeautje viel niet in de smaak en kwam niet van lijstje. Dat zal nog wel vaker gebeuren in zijn leven. Jij vind dat betreffende moeder moeite had moeten doen om alsnog achter het lijstje te komen. Nu ken ik die moeder niet maar ik kan me haar houding ook wel voorstellen. Ze heeft daar waarschijnlijk nauwelijks bij stil gestaan.
Ik kan me voorstellen dat de dialoog zo is gegaan:
- Pietje, wie heb jij getrokken voor de Sint?
- Jantje
- Ok, wat wil Jantje hebben?
- Weet ik niet ben het lijstje kwijt.
- oh jammer nou dan zoeken we gewoon zelf iets uit voor Jantje. Wat denk jij dat Jantje leuk zou vinden?
En zo geschiedde. Betreffende moeder heeft er waarschijnlijk geen seconde bij stil gestaan dat het cadeautje ontoepasselijk zou zijn of tot zoveel teleurstellingen zou leiden.

Als ouder de schone taak om je kind te leren dat het misschien niet het cadeautje was wat je graag wilde hebben maar dat het toch een heel leuk feest kan zijn en dat Pietje heus wel zijn best heeft gedaan om iets uit te zoeken en een mooie surprise te maken.

Surprise-surprise

Ik herken jouw gevoel wel, en ik denk veel anderen ook. Als mijn dochter het Sintfeest had op de basisschool had ik daar ook pijn in mijn buik van, omdat ik hoopte dat het allemaal goed zou komen, dat ze niet een stomme surprise had of een vals gedicht, of een fout cadeautje. Maar dat is ook wat het is. Als je een foute surprise krijgt is dat heel erg jammer, maar meer ook niet. Niet alle ouders staan vooraan om hun kinderen te helpen met surprises, en niet iedereen kan even leuk knutselen of dichten.

Jillian

ik heb zoon heel erg duidelijk gemaakt dat de surprise zelf toch wel erg mooi gedaan was en daar was zoon het ook zeker mee eens.
Maar misschien is het niet helemaal duidelijk overgekomen, maar er is bij zoon een vermoeden van ASS. En helaas, deze kinderen kunnen enorm vasthouden aan bepaalde dingen. Dan kan iedereen hier wel het vingertje omhoog doen naar mij, maar ik probeer ook HEM te begrijpen, en als je al weken je verheugd op een bepaalde kadootje van je lijstje, en het is zelfs niet eens iets wat er op lijkt, dan snap ik die teleurstelling wel. En ik denk niet dat een : ach joh, hij heeft toch zijn best gedaan? daar echt een bijdrage aan geleverd had. DAT SNAPT HIJ NAMELIJK NIET! Want hij heeft zelf toch wel alles er aan gedaan om iets leuks voor zijn klasgenootje te kopen, VAN het lijstje?

Maar goed, nogmaals, kennelijk heb ik daarin (en toch velen met mij hier thuis dan) toch een andere mening.

Scholen

Ik heb ervaring met verschillende scholen. Op de basisschool van oudste zoon die wat elitair is kwamen de moeders altijd met de meest innovatieve mooie surprises aanzetten. Heel veel tijd in gestoken. Meer dan in de cadeautjes overigens want dat werd onder deze groepering weer meer beschouwd als materialistisch en daar moest het niet om gaan. Zelf gemaakte cadeautjes waren erg in trek daar. Hoe meer moeite de ouder en kind hadden gedaan hoe beter. En ja, het waren altijd hele mooie surprises en wel overdacht.

De basisschool van de andere kinderen is heel anders. Gemengde school in een gemengde buurt. Veel kinderen uit sociaal zwakkere gezinnen of uit gezinnen waar de Sint niet langskomt. Dit levert in elke klas elk jaar weer teleurstellingen op van vreemde cadeautjes, geen surprise of zelfs helemaal niks. De leerkrachten zorgen elk jaar voor een paar back up cadeautjes om kinderen die niks krijgen ook wat te geven. Voor de kinderen die geen leuke surprise krijgen is het natuurlijk niet leuk. Wat ik mijn kinderen altijd probeer uit te leggen is dat het voor betreffend kind ook helemaal niet leuk is om geen leuke surprise te kunnen geven. Dat het voor dat kind nog minder leuk is om dat te geven dan voor hun om het te krijgen. Kinderen uit groepen die aan surprises doen zijn meestal al zo rond de 8/9 jaar dus die hebben vaak al best wel door dat sommige ouders het wel vaker laten afweten. Op die leeftijd kunnen ze al best leren begrip op te brengen voor een ander. Ik probeer ze bij te brengen dat het sinterklaasfeest vooral om de gezelligheid moet draaien en dat een persoonlijke teleurstelling niet leuk is maar dat het daarom nog wel een leuk feest kan zijn.

Overigens heb ik gehoord dat de juf van groep 5 (eerste jaar met surprises) heeft besloten om voortaan de suprises in de groep te maken. Dan krijgt iedereen dus bijna dezelfde surprise maar in een andere kleur. Alleen de laatste details hebben ze thuis gedaan. Het is dan geen verrassing maar zo leren kinderen wel om een surprise te maken en is niemand teleurgesteld. Voor een eerste jaar lijkt me dit een prima oplossing.

In groep 6,7,8 was er altijd al wel een surprise hulp uurtje waarin de kinderen hulp konden vragen aan de leerkracht voor ideeen en materialen mee konden krijgen. Alsnog is het veel gevraagd voor kinderen van die leeftijd om het helemaal zelf te plannen en te maken dus elk jaar kinderen zonder surprise. Dat soort dingen horen er nu eenmaal bij.

Surprise

Als jouw zoon autistisch is dan ligt het natuurlijk gevoeliger voor hem maar dat is ook iets waar de moeder van het andere kind waarschijnlijk geen weet van heeft. Dat extra stukje overbrugging zal jij moeten maken. Dat kan je niet van de omgeving of van je zoon verwachten. Hij heeft meer voorbereiding en begeleiding nodig.

Ik snap trouwens zijn teleurstelling best. Ik vind jouw reactie wat overdreven, niet die van je zoon.

Klopt p

ik heb inderdaad mijn aversie tegen surprises onderdrukt en enthousiast meegedacht met de kinderen en meegeholpen. Veel tijd en energie in gestoken. En zoals gezegd, onze knutsels waren, vergeleken met de surprises die mijn kinderen kregen, ongetwijfeld erg goedkoop en simpel aandoend. En ik heb me ook totaal niet gerealiseerd dat iemand echt niet een kadootje van het lijstje zou kunnen kopen (nogmaals, de kadoos die zoon had uitgezocht zijn echt in alle gangbare speelgoedzaken te krijgen, zelfs bij de Marskramer, en die hebben we hier zelfs 2 maal!). Zoals ook al eerder aangegeven in het draadje is het ook voor moeder-surprise-surprise een leermoment geweest en zal ik volgend jaar inderdaad de kinderen duidelijk maken wat er zou kunnen gebeuren. Maar jammer blijft het.
(overigens, hier ligt zoon helemaal niet fout in de groep, integendeel, alle meisjes vinden hem schattig en leuk, zo lieten ze mij op zijn kinderfeestje weten, of zoon dat zelf zo leuk vindt hahahahah.)

Sur sur

"en als je al weken je verheugd op een bepaalde kadootje van je lijstje"
Misschien is het volgend jaar handiger om de kadootjes die je zoon echt heel erg graag wil hebben, op het verlanglijstje van thuis te zetten. Jij weet wat hij zo graag wil hebben. Voor school maak je dan een verlanglijstje waar wat minder urgente wensen op staan. Dan kan de teleurstelling nooit zo groot zijn.
Overigens, misschien had het jongetje dat het lootje kwijt was wel thuis verteld dat jouw zoon een enorme hekel aan schrijven heeft (klopt toch?) en zag hij het als een gemakkelijk hulpmiddel om je zoon dan maar stempelletters te geven?

En over dat lijstje

Ik weet niet wie het schreef, maar het is inderdaad een wensenlijstje. het verbaast mij dat er perse iets van dat lijstje gekocht moet worden. in mijn beleving is zo'n lijstje iets wat je gebruikt als je echt niets zelf weet te bedenken. Ik heb veel meer waardering voor zelf bedachte kado's. Iets van een lijstje wat ik zelf heb opgeschreven, kan ik ook zelf kopen namelijk. Wij zijn vreselijk slechte surprisemakers hier thuis maar we doen het wel, en we besteden onze tijd vooral aan het stad en land aflopen op zoek naar leuke kadootjes.
het kan dus best zijn dat die ouders zo in elkaar zitten als ik, en dat ze het juist leuk vonden om zelf een kadootje te bedenken. Ze vonden die stwmpelset vast heel leuk bedacht. En hebben ze er vast niet over nagedacht dat dat voor sommige kinderen te moeilijk is. oei, ik denk dat ik mijn jongste volgend jaar ook maar instrueer om met het lijstje naar de intertoys te gaan ipv zelf na te denken. Maar zelf blijf ik met tegenzin lijstjes in te leveren!

Laatste keer over het lijstje

door school is er een heel vel met regels opgesteld over de surprise en daar staat gewoon op, kies een kado van het lijstje. En dat kan zoon zelf natuurlijk ook lezen. Dan kan je wel leuk denken, ik ga wat anders uitzoeken, maar ik ga er van uit dat school hiermee ook een bepaalde bedoeling heeft. En nu hou ik er over op.

Nou p

Dat kun jij vreemd vinden, ik vind dat niet. ik wil m'n kinderen meegeven dat kadootjes persoonlijk zijn en dat je daar je best voor doet. Ik geef toe dat ik door dit draadje inzie dat dit voor sommige kinderen lastig kan zijn dus ik zal er volgens jaar nog eens over nadenken. Maar verder blijven wij echt zoveel mogelijk zelf ons best doen voor een kadootje ipv braaf iets van een lijstje halen. Waar slaat het kadootje idee dan op? Dan kun je net zo goed iedereen een tegoed bon laten geven en krijgen. Of geld.

Tjonge

meike, je hoeft niet alles van de lijst te kopen! Je gaat met je kind aan tafel zitten met de BS of IT gids, daarin staan heel veel van die goedkope kadootjes, tot 5 euro is er best iets te vinden. Je schrijft meerdere dingen op het lijstje en de ander kiest 1 of 2 van die kadootjes. Dan is het toch nog steeds een verrassing wat je precies krijgt? Omdat je meerdere dingen hebt opgeschreven. Maar je verwacht niet iets wat totaal niet bij je past.

Ja, als de school vooraf aangeeft dat er een kadootje van de lijst gekocht móet worden... dat verandert de zaak. Dan komt iets van buiten de lijst wel als een soort overval voor je zoon.
Dan wordt dit een hele andere discussie (die ik niet ga voeren): mag school het verplicht stellen om alleen iets van het lijstje te kopen?

Surprise surprise

Waarom zeg je nou Tjonge? Ik probeerde de angel wat uit je frustratie te halen door uit te leggen hoe ik erover denk. En dat is misschien ook hoe de stempel-dooskoper erover gedacht heeft. Hij/zij en ik houden blijkbaar allebei geen rekening met kinderen met ass en dat is iets wat ik hiervan leer. Dat is niet rot bedoeld maar onwetendheid en daar zul je wel vaker mee te maken hebben neem ik aan.
maar dan nog: ik HOEF helemaal niets als het om kadootjes kopen gaat. Ik bepaal dat toch echt helemaal zelf (met kind) hoeveel regels de school ook op papier zet over surprises.

Meike

ik vind het gewoon raar dat je geen rekening houdt met de wensen van de ontvanger. En nu is het in ons geval dan nog deels aan de vermoedelijke ASS te wijten, maar ook kinderen zonder speciale diagnose kijken verlangend uit naar 1 van hun wensen en dan bepaal jij wel even dat je toch iets anders doet?
En ik vermoed dat school, vanwege ervaringen uit het verleden, deze regels dus zo opstelt.

Verwachtingen

Alles draait hier om niet-uitgekomen verwachtingen. Zoon verwacht dat hij iets van het lijstje krijgt. Dat is niet zo gek: waarom zou je anders zo'n lijstje inleveren, nietwaar. En moeder verwacht dat een andere moeder als het lijstje kwijt raakt, moeite doet om het te achterhalen. Dat zou ze immers zelf ook doen.
Tja, zo werkt het dus gewoon niet in de wereld. Je kunt verwachten wat je wil, maar er is niks of niemand die kan garanderen dat het ook zo gaat gebeuren. Verwachtingen bijstellen, dat is het enige dat helpt.

Tirza

blijkbaar. Zoals nu al voor de zoveelste keer, ook ik heb er van geleerd en volgend jaar zal dit dus ook niet meer gebeuren. Het was het eerste jaar dat we surprises op school meemaakten. Ik ben naief geweest en inderdaad, uitgegaan van mijn eigen referentiekader, hoe ik daarmee om zou gaan. Da's dus niet zo slim gebleken.

Surprise - surprise

ASS of niet, ieder kind zal met tegenslagen in het leven om moeten leren gaan. Zie dit dan als een leermomentje voor jou en je zoon. Niet alles in het leven gaat zoals jij dat graag zou zien, zoals je dat wenst, etc. Je bent niet het centrum van het heelal. En dan met alle respect, waar hebben we het over? Jij en hij zullen met veel grotere tegenslagen moeten leren omgaan...

Jaja

jeetje zeg, blijven we bezig met vingertjes?????? Lezen we nog?

Nog 1 keer

Sint vind ik nou juist niet een LEERmoment voor welk kind dan ook!!!!! Nogmaals, IK heb zeker geleerd, namelijk, dat niet alle moeders net zo attent zijn als ik. En dat hier erg veel moraalridders rondlopen die dolgraag er in wrijven dat we hier toch een heerlijk LEERmoment hebben. BAH!

Jeetje...

Jeetje, wat een overspannen reactie!