Arm zijn en roken

Op macroniveau

Mag een samenleving met beperkte financiële middelen eisen stellen aan de mensen die zij financieel steunt?

Rare vraag

mogen ?

mensen moeten zelf weten waar ze hun geld aan uit geven. Bovendien wie gaat controleren of er gerookt wordt. Als volwassen mens wordt je geacht in je eigen inkomen te voorzien, als dat niet lukt dan is er hulp en ik vind dat de overheid mensen die werk zoeken daarbij moet helpen. Dus banen creeeren in plaats van werk schrappen. En mensen moeten zich inzetten om werk te houden of inkomen te krijgen, daar heb ik wel allerlei meningen over.

Kijk wijs is anders, daar heb ik allerlei ideeen bij. Een hele roedel huisdieren terwijl je je kinderen niet op een sport kan doen snap ik persoonlijk niet. Spullen kopen die je niet nodig hebt idem.

Manda

Manda, jij schrijft:
"En mensen moeten zich inzetten om werk te houden of inkomen te krijgen, daar heb ik wel allerlei meningen over."
In hoeverre, op welke manier en door wie wordt op dat moeten dan toegezien, dat is de vraag.
Ik ben het met je eens overigens.

Eigen schuld?

Anneke schreef "Er zijn hier meerdere mensen op dit forum die in schuldsanering zitten. Maar in al die verhalen zit een component waar ze zelf een keuze hebben gemaakt die desastreus is uitgepakt."

Een oorzaak van financiële problemen, al dan niet eindigend in de schuldsanering, die ik zowel hier op het forum als in m'n echte leven (en iemand anders noemde het ook in dit draadje) is de combinatie van eigen ondernemerschap gecombineerd met ernstige ziekte/overlijden van een man de gezinsleden, waardoor er niet meer gewerkt kan worden en geen geld meer binnenkomt.

Natuurlijk had je dit kunnen voorkomen door de veiligheid van een baan in loondienst te kiezen. Maarja, als iedereen dat doet heeft dat denk ik ook slechte gevolgen voor de economie en maatschappij. Ondernemerschap wordt toch juist zo gewaardeerd? (VOC-mentaliteit) En ik weet dat je je kunt verzekeren als eigen ondernemer, maar voor zover ik weet is dat zo duur dat het vaak niet haalbaar is.

Ffniet

Minder dan 20% van alle huwelijken met kinderen loopt stuk. Die 33% komt dus ook voor een groot deel uit relaties zonder kinderen.

Verder heb ik al gezegd wat ik ga doen als man er vandoor gaat. Dan ga ik meer werken (ja dat kan nog, bij de post is nog steeds werk en bij mijn andere baan zijn er ook nog mogelijkheden maar ja dat kan ook fout gaan ja) en als dat niet lukt of ik kom zonder baan heb ik echt niet direct duizenden euro's schuld.

Zelfs als mijn man er met onze buffer vandoor gaat heb ik nog niet meteen een schuld zo groot dat ik volgend jaar in de wnsp zit. Het wordt dan allemaal superkrap maar dat betekent toch niet dat je je voor duizenden euro's in de schulden steekt?

Er zijn hier op het forum wel vaker mensen waarvan bij een scheiding blijkt dat de man in het geheim flinke schulden heeft. Of die rond de tijd van de scheiding alsnog opbouwt. Dus het kan best...

Maargoed, ik kan me van mijn man zoiets ook absoluut niet voorstellen. Ik zou niet weten wat hij met dat geld zou doen...

nee, dat klopt, maar dat komt omdat je het overzicht hebt.
Maar het kan ook anders: van schuldhulpmaatje: Nietsvermoedend opent Sonja (63) op een avond de deur nadat er is aangebeld. Tot haar grote verbazing staat er een deurwaarder op de stoep. Na een jarenlang huwelijk doet ze de onthutsende ontdekking dat haar echtgenoot niet trouw de rekeningen betaalde zoals ze altijd dacht. Gokverslaafd, ontdekte ze. Het was het einde van een onbezorgd leven. Ze begreep nu ook waar haar gouden horloge was gebleven en de speld die ze nog van haar moeder had geërfd.
Toen ze uiteindelijk besloot van haar man te scheiden bleef ze achter met een schuld van ruim € 25.000. “Verschrikkelijk”, zegt ze nu. “Ik wist niet wat ik moest doen.”

dan heb je die schuld dus wel van het ene op het andere moment. Je zal vast met een ja maar komen.......

Ffnietherkenbaar

Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar als ik meer zou willen cq moeten werken kan dat wel. Misschien niet de baan die bij mijn opleiding past, maar in deze regio is veel vraag naar tomatenplukkers, paprikaplukkers en ik zie met grote regelmaat vraag voor winkelpersoneel.
En in deze tijden van crisis heeft mijn leidinggevende gevraagd of ik komend jaar een dag in de week extra wil werken. Dit aanbod komt voor mijn gezin eigenlijk één a twee jaar te vroeg maar ik zou wel gek zijn om het niet met beide handen aan te pakken.
Keuzes maken, daar draait het om. Een aantal zaken heb je niet in de hand, je kunt ernstig ziek worden, je partner kan overlijden, met een beetje pech gebeurt het allebei, enzovoorts.
Ik zeg niet dat we nooit in de schuldsanering komen, maar de kans is vrij klein. Het huis is op één salaris gekocht, de hypotheek is minimaal. Bij overlijden van een van ons kan de andere ouder met de kinderen nog steeds in het huis wonen. Als er een salaris wegvalt moeten we flink de broekriem aanhalen en andere keuzes maken maar dan redden we het nog steeds.
Ik denk dat je met flexibel denken en met de handen uit de mouwen steken een heel eind komt. Niet lullen maar poetsen.

En over roken en armoede heb ik geen mening .
Rosa van der Zanden

Scheiding/eigen huis

Veel mensen komen in de schulden door de verkoop van een eigen huis. Door scheiding moet de opbrengst van het huis verdeeld worden, maar er is geen opbrengst, maar een restschuld.
Ieder apart kunnen de meeste mensen hun koophuis niet betalen.
Wij wonen nu vrij goedkoop. Als mijn man zijn koffers pakt kan ik met wat extra werken de boel wel rondbreien. Jaren geleden zaten we er anders voor. Als man dan zijn koffers had gepakt zou ik binnen 3 maanden met een enorme schuld zitten. Ook met minstens 40 uur werken zou ik dat huis nooit alleen hebben kunnen betalen.
Dat veel mensen een tophypotheek hebben afgesloten is inderdaad je eigen verantwoording. Maar het is wel de moderne tijd dat hypotheken worden afgesloten op 2 salarissen. Dat wil niet zeggen dat je alleen dus ook de kosten kunt dekken.
Dit gebeurt ook bij bejaarden. Hun huisje staat te koop en ze zijn in een aanleunwoninkje gaan wonen. Helaas raken ze hun eigen woning niet kwijt en zitten nu met dubbele lasten. In de privèsfeer ken ik een mevrouw die haar huis al 3 jaar in de verkoop heeft en nu leningen moet afsluiten bij haar kinderen om te overleven.
Het leven is geen glazen bol. Je kunt veel voorkomen, veel plannen en denken dat je alles op de rit hebt. Maar het leven kan ook onverwachte wendingen geven en je zit binnen no time in de problemen.

Tomatenplukkers, rosa

Ik word altijd een beetje nijdig als mensen vanaf de wal roepen dat er best werk te vinden is. Niet voor iedereen! Ik word voor het meest domme werk niet aangenomen, omdat ik er niet goed genoeg voor zie, vinden ze. Daarnaast andere lichamelijke ongemakken waardoor een poetshuis of andere lichamelijke belasting me duur komt te staan. We zitten nu eenmaal niet allemaal foutloos in elkaar.
Als mij gevraagd werd om extra te werken en ik zou het nut daar duidelijk van zien, zou ik het ook doen. Ik vind het wat flauw om dat in het kader van 'keuzes maken' te noemen. Had iedereen maar de luxe om voor méér gevraagd te worden. Gevraagd nog wel! De praktijk is in veel gevallen het omgekeerde, momenteel. Het ene bedrijf na het andere valt om.
Maar goed, feit blijft dat het goed is om te bekijken waarmee je je kansen kunt vergroten. Kijken of een cursus uitkomst kan bieden, open staan voor alles waarmee ze je willen helpen.

Amk

Ja hoor punt voor jou.

Als je nu geen schulden hebt, een huurhuis en allebei een baan en een buffer, hoe kun je dan volgend jaar in de wnsp zitten? Ok dat kan als Pman nu een gokverslaving krijgt al zal het mij wel opvallen als hij niet opeens om 7 uur de deur uit is en om 17 uur thuis en altijd in het weekend thuis maar vooruit. Punt voor jou.

Kijk eens aan, P is helemaal niet te beroerd om toe te geven dat het wel kan. Ik was ook gewoon nieuwsgierig naar een reden.

Of jij krijgt die gokverslaving, gaat vreemd, hebt ineens de koopziekte, raakt aan de drugs of raakt je baan kwijt. Ik zie ook genoeg vrouwen die rare dingen doen, altijd maar je man wantrouwen is ook niet eerlijk toch?
Help, waar blijft mijn vent, zou op tijd thuis zijn....

Ik ben het op zich wel met je eens dat je je kansen om in de schuldsanering terecht te komen kan minimaliseren. Je kan niets 100 % voorkomen, maar een jaar de tijd krijgen om een oplossing voor problemen te vinden is toch iets anders dan binnen 3 maanden brood- en huisloos zijn.

Wil

Ik ga maar niet in op punt 1 tot en met 4 LOL maar als ik mijn baan kwijt raak heb ik toch niet meteen niets? Ik kan toch niet opeens diep in de schulden komen dan met ons huurtje van nu 440 per maand?

Skik

Ik mocht niet gaan jamaren, en dat heb ik ook niet gedaan omdat een gokverslaving een reden is voor de wnsp.

Het even om de situatie in huize P: ik weet precies hoeveel geld er bij ons in komt en hoeveel en aan wat er uit gaat.

Dus én mijn man zou moeten gaan gokken onder werktijd én hij zou iets heel knaps met ons geld moeten gaan doen. Volgens mij is die Sonja inderdaad het voorbeeld van iemand die dus NIET weet wat er in komt en uit gaat en niet eens weet hoe ze moet internetbankieren.

Roken & hond

het beste vriendinnetje van mijn dochter heeft ouders met erg weinig geld. De moeder is gedeeltelijk arbeidsongeschikt, beide ouders hebben geen afgeronde opleiding. Denk niveau is erg laag, werk is niveau chaufeur. Hij is regelmatig werkeloos/ontslagen.

De vader rookt flink en ze hebben een hond op formaat kalf.

Ik vind dat op zich prima, maar dan komt dochter met verhalen dat vriendinnetje heel vaak geen hapje 's ochtends mee heeft (mandarijntjes/appel rond 10 uur) omdat daar thuis geen geld voor is. In de winterjas, die ze serieus al 5 jaar heeft - eerst te groot, nu veel te klein- en kwaliteit Zeeman, zitten flinke gaten en is heel erg dun. enzovoort.

als mensen weinig geld hebben, mogen ze van mij zelf weten hoe ze het uitgeven. Als ze willen roken en dan minder geld voor eten: prima. Maar in dit geval heb ik me flink lopen ergeren en vind ik dat de behoeftes van een kind voor roken/hond gaan!
helaas zijn zij het daar niet mee eens...

Gruffalo

En dàt is nu precies de vrijheid die de ouders hebben. Jij en ik zouden andere keuzes maken die wij beter vinden. Zij niet.
En dat mogen ze, zonder datvwij het recht hebben ons ermee te bemoeien.

Algebra

Eens met wil40

Waar het mij om gaat is dat je buiten de gebaande paden kijkt. Ik heb een neef en die werkte bij een drukker. Hij wist al meer dan een jaar dat zijn baan zou ophouden maar ging niet verder om zich heen kijken. Toen werd hij werkloos. Hij en zijn vrouw menen dat het uitzendbureau een cursus moet regelen en betalen zodat hij weer in de markt kan komen. Het einde van het tweede jaar uitkering komt in zicht en er is geen baan. Zijn vrouw werkt niet en kan niet met Office overweg. Mijn suggestie om een cursus op bijvoorbeeld de Volksuniversiteit te gaan doen werd nog net niet honend ontvangen.
Hij kon op een school werken, maar dat was niets voor hem. Dat bedoel ik Kaaskopje, kijk binnen je eigen mogelijkheden maar buiten de bekende kaders. Ik kan nu rondkomen maar binnenkort heb ik twee kinderen op het VO en eentje aan de studie. Ik zal wel gek zijn om werk niet aan te nemen.
Zoals jij geen tomaten kan gaan plukken, kan ik niet thuis werken met de baan die ik nu heb. Maar daar gaat het niet om. Ik ben bereid om alles aan te pakken en als ik de keus heb, wil ik graag een beetje leuk werk.
Ik denk dat we in Nederland van het comfortabele idee af moeten dat werken iets is voor zelfontplooiing. Ook moet je niet alles willen. Dit bedoel ik niet persoonlijk, maar ik zie om me heen dat mensen én én willen. Dat lukt niet.

Rosa van der Zanden

Gruffalo

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je blauw ergert aan deze ouders. Zou ik ook doen!
Maar mogen we eisen, dwingen, dat die hond en die peuken de deur uitgaan? Nee. We mogen ook niet dwingen dat ze voor het geld dat daarvan vrijkomt een goede jas en fruit wordt gekocht. Ik zou haast zeggen: "Helaas." Háást.
Want waar ligt de grens van dergelijke bemoeidwang?

Voeden en kleden

Toen wij op heel zwart zaad zaten, hadden we altijd de kinderbijslag nog voor de aanschaf van kleding. Niet veel, maar iedereen ging fatsoenlijk gekleed de deur uit. We hadden toen ook 5 katten. Ik ben altijd heel stellig geweest met die katten. We hadden ze in betere tijden in huis gehaald, dan zouden we er voor zorgen ook. In plaats van kattenvoer hadden we misschien iets meer fruit per week kunnen kopen zonder die katten, maar we aten over het algemeen gezond, dus al met al zijn we er goed doorheen gekomen.
Met die ervaring in mijn hoofd zal ik nooit zomaar zeggen dat iemand zijn huisdier dan maar weg moet doen. En dan? Een huisdier bij het asiel stallen kost ook geld. En wordt zo'n beest(je) nog door iemand gekozen? Ik zou er buikpijn van krijgen. Nee dan liever maar zelf de eindjes nog meer aan elkaar knopen.

Rosa

Om eerlijk te zijn vind ik het ook lastig om buiten mijn ervaring te kijken. Maar inmiddels heb ik mij aangemeld voor een soort praatgroep voor vrouwen, die met elkaar gaan uitvinden wat de mogelijkheden zijn. Ik begrijp dat daar een soort uitzendbureau aan gekoppeld is en er samen gekeken wordt wat je kunt gaan doen. Ik ben zuiver toevallig op de website van die praatgroep beland, zoiets moet je toch ook maar weten. En dat is het vaak ook hoor, mensen weten vaak niet wat de mogelijkheden zijn en waar ze dat moeten zoeken.

Gruffalo

Kwaliteit Zeeman is toch niet erg? De gaten en de maat natuurlijk wel, maar met Zeeman is niks mis. Zeker voor kinderen niet. Ook een V&D of H&M jas zou het moeilijk krijgen na 5 jaar.

@kaaskopje

waar het me om ging is dat een kwaliteit 'gaastra' oid misschien wel 5 jaar lang een goede jas kan blijven, maar deze jas was plastic-achtig, zo'n slechte dunne kwaliteit.

ik ben het eens dat de scheidslijn erg moeilijk is, maar in dit geval zou ik het verstandig vinden als iemand zich met de keuzes van deze mensen ging bemoeien. Daar waar kinderen er schade van ondervinden, moet er ingegrepen worden.

Ach ja, vroeger

Veertig jaar geleden was mijn moeder officieel een arme weduwe. Zo slecht had ze het niet, maar dat ging ze andere mensen natuurlijk niet aan hun neus hangen. Zo kwam er eens in de paar maanden een echte dame langs van een mij onbekende instelling, ik geloof iets met handwerken. Altijd onverwachts natuurlijk. Mijn moeder vloekte dan hardgrondig, veegde snel haar lippenstift af en trok een schort aan (zo'n soort overjurk). Terwijl ze de dame aan de praat hield in de gang propte ik de sierkussens onder de bank en zette ik de vaas met bloemen in de kelder. Want dat kon echt niet volgens onze stand. Vervolgens werd ik erop uitgestuurd om het merk sigaretten dat de dame rookte te kopen, zodat mijn moeder kon uitdelen. Na dat mijn moeder uitgebreid verteld had hoe zwaar ze het had vertrok de dame weer, met achterlaten van een envelop met cash geld. Volgens mij ging mijn moeder er meestal van kienen.

Volgens mij staan veel huidige dames te popelen om de tegenwoordige armen te controleren op de aanwezigheid van asbakken en kattenharen. Het nieuwe vrijwilligerswerk?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Gruffalo

In plaats dat mensen zich met de keuzes van die mensen gaan bemoeien zou de omgeving ook eens in de eigen kledingkast kunnen kijken of er een passende jas voor het meisje in hangt... De omgeving ziet blijkbaar dat het meisje te lang met die jas loopt. Waarom is er dan nog nooit iemand geweest, die heel voorzichtig aan die mensen gevraagd heeft of ze openstaan voor tweedehands kleren?
Ik weet nog dat onze kinderen net niet in de kleren pasten van de kinderen van anderen. Net te klein, net te groot. Dus van krijgertjes was bij ons geen sprake. Maar op een dag kwam mijn nichtje met een flinke zak merk-spijkerbroeken en mijn dochter kon ze aan! Mijn dochter vond het helemaal leuk.
Dus als iemand een winterjas over heeft, dan is het nu het moment om te vragen of ze die willen. Dat komt 'nonchalanter' over (ik was de kast aan het opruimen en dit kwam ik toevallig tegen), dan op het moment dat dat meisje die jas echt goed kan gebruiken.

Verder heb ik al gezegd wat ik ga doen als man er vandoor gaat. Dan ga ik meer werken (ja dat kan nog, bij de post is nog steeds werk en bij mijn andere baan zijn er ook nog mogelijkheden maar ja dat kan ook fout gaan ja) en als dat niet lukt of ik kom zonder baan heb ik echt niet direct duizenden euro's schuld.===
Nee dat denk ik ook niet. Ik schat in dat jouw manier van leven zo gestructureerd is dat je niet snel voor verrassingen komt te staan. Prima hoor, zo hoort het natuurlijk ook. Maar vaak komen mensen ook niet opééns met een schuld van duizenden euro's te zitten. Dat is vaak het eindpunt van een sneeuwbalsituatie.
Het begint met een onverwachte situatie. Wat dat dan ook moge zijn. Door die onverwachte situatie moet je je reserves aanspreken. Eerst denk je nog dat je het wel voor elkaar kunt krijgen, maar maand na maand moet je interen op je reserves tot het niet meer kan en je in het rood komt te staan, geen rekeningen meer kunt betalen, incassobureaus achter je aan krijgt, betalingsregelingen moet treffen, maar daar heb je eigenlijk het geld niet meer voor, etc..