Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Anne

Anne

10-05-2012 om 11:05

Balans - werk/privé en alles wat daarbij hoort

Ik geloof dat ik behoefte heb aan balans....

Ik heb een drukke baan (28 uur per week); 3 kinderen; een eigen huis; een partner (niet de vader van de kinderen); een kat; een hamster en ... ik dóe maar wat!

Heb ik het op mijn werk op een rijtje, laat ik het thuis afweten (achterstand met was en schoonmaak; planten die doodgaan) > en andersom.

Wat ik betaal aan gas/licht/water/belastingen/& wat dies meer zij of wat ik verdien zelfs... ik weet het niet. Het gaat wel altijd goed en ik sta nauwelijks rood maar van echt sparen of geld opzij zetten voor een volgene auto, is er ook niet bij. Bij calamiteiten moet ik dus bij mijn moeder lenen.

Eten? Schijf van vijf? Ik doe maar wat. En ik zou best 5 kilo kunnen missen. Dan zou ik me zelfs beter voelen. En terwijl ik dat denk, eet ik een Magnum (bij wijze van spreken).

Op tijd naar bed? Ik doe maar wat en voel me een dag later gebroken. Ik zou om 11 uur het licht uit moeten doen, maar vaker wordt het 12 uur of later, als het tv-programma of boek boeit.

Afspraken maken? (vaak dubbel, moet ik weer gaan verzetten)
Linken leggen? (mij ontgaat het gewoon, vertelt mijn zoon dat hij volgende week een wedstrijd heeft, gaat er geen belletje bij mij rinkelen dat het niet kan omdat hij dan ergens anders wordt verwacht > en vaak kom ik er te laat achter).

Kortom: ik zou zo graag regie in mijn leven hebben. De dingen vóór zijn. Op de hoogte zijn van wat er speelt. Dingen die me zijn verteld, onthouden (mijn vriendin had een belangrijk onderzoek in het ziekenhuis, maar waaróm ook alweer...).

Nou. Wie het weet mag het zeggen.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

10-05-2012 om 11:22

Ik merk ook dat

in periodes dat je het druk hebt of om welke reden dan ook je er minder met je aandacht bij bent, dit soort zaken erbij in schieten. Alsof je de link niet legt dat je niet op 2 plekken tegelijk kan zijn. Dat realiseer je je dan pas kort te voren.
En dan ga je ook dingen vergeten zoals wat je zegt over je vriendin.
Tja... zelfs een vrouw kan niet alles tegelijk!☺

koentje

koentje

10-05-2012 om 11:24

Wat kan helpen is...

structuur.
Waar geef je je geld aan uit; maak een budget per week of maand.
Hou een goede familieagenda bij.
Maak een huishoudplan ; wat doe je wanneer in huis. En betrek ook zeker je kinderen en man daar in. Je hoeft toch niet alles alleen te doen?

mirreke

mirreke

10-05-2012 om 11:51

Mijn partner zweert bij

een goede agenda. Hij zet er alles in, omdat hij anders ook echt alles vergeet, en hij weet dan ook alles. Wanneer wie jarig is, wanneer hij wie telefonisch waarom gesproken heeft, hij maakt to-do lijstjes en voert ze echt uit en vinkt dat af in zijn agenda.
Ik word van die hele agenda al moe. Heb zelf dus hetzelfde als jij, heb nauwelijks overzicht, en mijn agenda hangt vooral van de agenda van de kinderen (hier vier) en van mijn eigen werk af.
Ik probeer ook met een agenda te werken, maar vergeet 's ochtends al erin te kijken.
Wat ik wel weet is dat je je leven moet aanpassen aan hoe jij leeft. Als je veel in de keuken zit, moet je bv. je administratiezaken ook in de keuken een plaatsje geven. Heb je geen tijd om planten water te geven? Doe ze dan weg! Word je gek van de clubjes van je kinderen? Dan maar wat minder clubjes (zo doe ik het althans). Wat betreft sparen: schrijf al je uitgaven eens een week of een maand op, dus al je boodschappen, enz. enz. Dan kom je er vaak achter waar je teveel uitgeeft, wat niet nodig is. Maak een automatische spaaropdracht van bv. 50 euro direct als je geld gestort is, zodat je het niet kunt opmaken.
Inderdaad, het toverwoord is structuur. Maar mijn probleem is, ik ben van mezelf niet zo gestructureerd zodat ik die structuur ook maar moeilijk kan aanbrengen...

mirreke

mirreke

10-05-2012 om 11:53

Een agenda in de computer dan wel

waar alles aan vast hangt, ook de emails, enz. enz.
Oh, en als je iets 28 keer hebt gedaan is het een gewoonte geworden en kost het geen extra energie meer. Dus 1 maand lang jezelf dwingen tot structuur, en daarna zou het dan vanzelf moeten gaan.
Ik begin gelijk zelf ook maar weer eens met die agenda

mirreke

mirreke

10-05-2012 om 12:01

Ook met koken

plannen, van te voren een weekmenu maken (structuur...) dan kun je wel gezonder koken en het scheelt ook weer geld.Zorg ervoor dat je je agenda in je telefoon of op je laptop/ipod/pad hebt, zodat je er alles direct in kan schrijven. Leg die agenda binnen handbereik (bv. keuken of waar je veel bent) en schrijf echt alles er direct in. Afspraak maken aan de telefoon? Agenda erbij! Je hebt dan direct overzicht.
Telefoongesprekje met een vriendin? Agenda erbij, en je kunt als notitie opnemen waarover het gesprek ging (onderzoek, waarover, wanneer enz). Je kunt zelfs een herinnering opnemen om haar terug te bellen (heel attent word je dan ineens )
je moet jezelf er even toezetten, maar dan wordt het een gewoonte. Het is ook logisch, zo'n vol leven met zoveel agenda's van je gezinsleven, je partner, je werk allemaal in je hoofd houden, dat lukt geen mens!

margje van dijk

margje van dijk

10-05-2012 om 12:34

Twee adviezen

1) Inderdaad, die agenda, wat Mirreke zegt. Ik doe dat sinds ik een smartphone heb, en ik wou dat ik het veel eerder had gedaan. Met een gezinsagenda (op google) waar alle gezinsleden toegang toe hebben heb je ineens altijd het overzicht. Op de computer, maar dus ook op je telefoon. Iedereen van het gezin kan daar dingen in zetten, en dat ziet vervolgens ook iedereen. Herhalende afspraken (bv. sporttrainingen) kun je er meteen allemaal in zetten.

Op mijn werk had ik allang Outlook, maar ik mailde er alleen maar mee en gebruikte de agenda nauwelijks. Nu plan ik al mijn werk in Outlook. Mijn telefoon-agenda voegt beide agenda's samen (werk + gezin), met een kleurtje gemarkeerd waar het vandaan komt, en ik weet dus nu altijd waar ik aan toe ben.

De telefoon heb ik altijd bij me, het is het eerste waar ik 's ochtends op kijk als ik wakker word. En dan klik ik ook meteen de agenda even aan: wat heb ik allemaal vandaag.

Ik heb trouwens daarnaast ook nog een to-do-lijst op mijn telefoon, die ook synchroniseert met de agenda (weer een ander kleurtje). Ik vind het ook heel erg fijn om to-do-lijstjes af te vinken En als ik 's nachts wakker word van een of ander iets wat door mijn hoofd spookt, dan pak ik m'n telefoon en zet het meteen in die to-do-lijst. Perfect, ben ik het daarna kwijt en kan ik verder slapen. Werkt beter dan een blocnootje naast je bed, want dan moet je het licht aan doen.

Goed, het kost je allemaal even wat strubbelingen in het begin, maar ik vind het een verademing. Ook voor mijn man, die mij nou nooit meer hoeft te bellen wanneer nu ook al weer dit of dat was. Hij kan het ook meteen in zijn eigen telefoon zien. Net als de kinderen, inmiddels. (Niet allemaal met smartphone, maar wel allemaal via de computer).

2) Mijn tweede advies is een heel andere: accepteer dat je niet perfect bent. Je zult nooit 100% georganiseerd zijn. De stress daarover kun je maar beter meteen kwijt zijn. Prent jezelf in dat het OK is wat je doet, dat het niet allemaal perfect hoeft te zijn, dat je er het beste van maakt. Anders blijf je maar stressen. Daar heeft niemand wat aan.

Gisteren had ik trouwens ook zo'n dag dat ik ondanks mijn ideale agendasysteem op een gegeven moment mezelf totaal aan het voorbij hollen was. Ik had 's ochtends gewerkt op mijn normaal-vrije-dag, wat natuurlijk al alles in het honderd gooit thuis. Vervolgens was het zulk mooi weer dat ik acuut de tuin in ging, want alles groeide als een tierelier de pan uit. Even lekker met je handen in de aarde, heerlijk. Maar om 5 uur realiseerde ik me ineens weer dat ik eerder al een vracht boodschappen gehaald (incl. gehakt) om drie schalen lasagna te maken (die stop ik dan in de vriezer, voor makkelijk-eten-dagen). Vergeten. Maar het moest wel NU gemaakt worden, anders zou het bederven. En ik had ook vis gehaald, per ongeluk, want daar had ik zo'n zin in. En ik moest om half 9 ergens zijn.

Dus eerst vis gemaakt en gegeten, daarna nog al die lasagna gemaakt. En tussendoor nog even het sanitair poetsen en twee wasmachines draaien. En afspraken met de kinderen maken, over huiswerk, en hoe laat ze naar bed moesten en zo.

Op een gegeven moment werd ik echt gillend gek, maar ik deed net alsof dat niet zo was. Toen sprak mijn tweede zoon (12) mij aan, op zijn ontluikend puberale toon: "Moet jij het niet even wat rustiger aan gaan doen?". De schat.

Meteen gedacht: Ja, hij heeft gelijk. Dit is gekkenwerk. Gebeld naar mijn afspraak dat ik pas om 9 uur zou komen, alles laten liggen wat niet perse hoefde, en nog even op de bank gaan zitten met de jongens. Goed. Niet gestofzuigd, niet ook nog het bed verschoond, te laat op mijn clubje. Maar wel meer rust, meer contact met de jongens, en toch de lasagna af gekregen

Voor mij geldt dus: ik heb blijkbaar 'manische uren' waarin ik het allemaal wil laten gebeuren, meestal volgend op een periode 'niks' of 'onverwacht' (zoals lamlendig luieren of in de tuin werken). Dat is blijkbaar mijn manier, dat moet ik accepteren. Ik moet niet willen elke dag heel gebalanceerd alles te doen. Bij mij gaat het met pieken en dalen (of liever eerst dalen en daarna pieken). Maar ik moet ervoor waken in die manische uren niet door te draaien. En daar moet ik dan ook weer tevreden mee zijn.

Zo kan het jou ook helpen te bedenken hoe je de dingen blijkbaar doet, zonder te hard over jezelf te oordelen, en te accepteren dat het zo gaat. En er dan het beste van maken.

Margje

Wauw margje

Wat een te gek goed advies.
Vanavond koop ik mijn smartphoon.
Ik wist niet dat je agenda's kunt combineren.
Kan dat bij een Samsung? Vast wel.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-05-2012 om 13:25

Tweede advies van margje

is mijn eerste advies: accepteer dat je zo bent. Pas als je écht de stap kunt zetten om iets te verbeteren en daar dus de logica écht van 'voelt', lukt dat, tot die tijd moet je jezelf niet kwellen met dat je maar slecht bezig bent. Probeer gewoon bij een ding of je dat anders aan kunt pakken.
Ik herken mezelf nogal in jouw opsomming. Te laat, te verstrooid, te rommelig, te zwaar, etc..
Heel 'kinderachtig' misschien, maar ik ben een beetje allergisch voor duidelijk uitgesproken structuur. Ik moet het gevoel hebben dat ik dat zelf wel uit mag maken. Als mijn man vindt dat ik eerder naar bed moet heeft hij helemaal gelijk, maar zolang ik er normaal op functioneer, pas ik de tijden niet aan. Ik moet wel toegeven dat ik naarmate mijn leeftijd vordert steeds minder moeite heb met bepaalde dingen. Ik kom nooit meer ergens te laat. Ik zit er liever 10 minuten te vroeg bijvoorbeeld. Toen ik 23 was kwam ik áltijd te laat op mijn werk. Nu onvoorstelbaar.
Mijn omgeving weet ondertussen wel dat ik wel eens iets vergeet. (wel eens is een understatement) Dus met een glimlach van mijn kant en 'help me even...' willen ze het nog wel een keer herhalen. Maar ik probeer mijzelf nu te verplichten meteen te handelen als ik mij iets bedenk. Niet 'straks...' nee, dan loop ik direct naar wat ik moet doen. Anders vergeet ik het! Bovendien proberen we hier een gezinskalender bij te houden. Lukt niet altijd, maar het is een poging in de goede richting. Ik heb deze week een afspraak gemaakt. Tijdens het bellen heb ik het gelijk in outlook opgeslagen. Ik moet wel
De schijf van 5 is bij mij de schijf van 6. Ik heb wel wat lekkers nodig naast al het gezonde. Nou ja nodig... Ik moet ook minderen. Minder in huis halen scheelt natuurlijk al een beetje.
Ik hoop dat je opmerking dat je niet weet hoeveel je verdient en hoeveel de vaste lasten zijn een beetje aangedikt is voor het verhaal, want dat kan echt niet natuurlijk. Om te weten hoeveel je uit kunt geven, moet je ook weten wat er overblijft om uit te mogen geven. Woon je samen met je nieuwe partner? Is je partner ook zo'n chaoot als jij? Als je een vaste partner hebt, waarom moet je dan naar je moeder als het financieel een keer niet rond te breien valt?
Je zegt dat je een drukke baan hebt van 28 uur. Als ik héél eerlijk ben vind ik 28 uur in combinatie met 'drukke' niet helemaal aansluiten. Dat zijn 4 dagen van 7 uur, of 3 1/2 dag. Of 5 korte dagen. Waarom ervaar jij dat als 'druk'? Met een halve dag erbij is een nieuwe auto misschien eerder binnen je bereik?

Herkenning (en margje praktisch vraagje)

Anne, ik herken je probleem en probeer zelf de chaos de baas te blijven met een (papieren) gezinskalender die in de keuken hangt en een to-do-lijstje dat op mijn bureau ligt en dat ik dagelijks aanvul.

Zo'n gezinskalender werkt natuurlijk alleen als iedereen (lees mijn man) zijn dingen daarop invult en ik er ook aan denk er aan het begin van de dag op te kijken.

Uit mijn hoofd weet ik onze verplichtingen niet dus het komt hier ook wel regelmatig voor dat ik dingen afspreek die achteraf niet blijken te kunnen.

Margje, jouw smartphonesysteem met Google-gezinsagenda klinkt dus handig in de zin dat je je telefoon over het algemeen wel meeneemt en een papieren gezinskalender niet echt . Probleem is dat die telefoon van mij eigenlijk altijd ergens anders is dan ik zelf ben. Je zegt dat jij hem altijd bij je hebt, maar waar laat je dat ding dan de hele tijd?

Chris

margje van dijk

margje van dijk

10-05-2012 om 13:56

Haha

Zie je, nou gaat het draadje toch weer over mijn smartphone Ik heb al een paar keer in Alles Digitaal mijn walhalla gedraaid.

Maar (rodebeuk): ja. Mijn Samsung kan dat allemaal. (Een iPhone vast ook). Samsung is gekoppeld aan google, dus je stelt direct als je'm krijgt bij welk google-account de telefoon hoort. Dat is dus je gmail-account (als je het niet hebt moet je het gaan aanmaken). Bij die Gmail zit ook een Agenda (of Calendar, als-ie op Engels staat). Alles wat je daar in zit (op je computer) staat meteen ook op je telefoon. En omgekeerd, zodra je iets in je telefoon zet staat het ook op je computer. Je hoeft dus nooit meer bang te zijn dat je alles kwijt bent als je je telefoon verliest, want alles staat op je google account en je kunt dat met elke computer benaderen. (Hetzelfde geldt voor contactpersonen: de contactpersonen in je google account staan ook meteen in je telefoon. Dat kun je dus op je computer een keer heel mooi gaan doen: van iedereen hte telefoonnummer erbij zetten, verjaardagen, bij de mededelingen erbij hoe hun kinderen heten, etcetera, en je kunt het altijd terugvinden).

Je kunt in die agenda (van google) ook een nieuwe agenda maken ('gezinsagenda'). Daarbij geef je op welke mensen (in te voeren met hun gmail-account) daar dingen in mogen zetten.

In je telefoon-agenda staat bij de instellingen welke agenda's de telefoon moet laten zien. Daar staat de gezinsagenda dan al bij, die hoef je alleen nog maar aan te vinken. (Ook bij je huisgenoten is dat zo).

En je kunt je Outlook op het werk inderdaad laten synchroniseren met google. Qua mail heb ik 2 mail-apps: eentje waar m'n gmail op komt en eentje waar m'n Outlook mail op komt. (Kan ook als 1 pot nat maar dat wil ik niet). Om de agenda te synchroniseren moest ik eenmalig een programmaatje op mijn PC installeren ('Google Calendar Sync'), waar je ook op kunt instellen hoe regelmatig die synchronisatie moet plaatsvinden, en of het 1 kant op of 2 kanten op gesynchroniseerd moet worden. (Wil je ook al je gmail-afspraken op het werk zien, of niet?). (Ik doe: wel werk->prive, dus op m'n telefoon staat alles, maar niet andersom. Indien nodig zet ik de google calendar wel even open op het werk, dan zie ik het ook wel). Let wel: ik moet altijd om de zoveel tijd m'n password veranderen op het werk, dan moet ik niet vergeten dat ook in m'n telefoon door te voeren (in die mail-app), anders lukt de synchronisatie ook niet meer).

Nou, en dat is het dan. Werkt bij mij al ruim een jaar zo, en ik ben er helemaal gelukkig mee.

En de vraag van Chris: Ja, ik heb altijd m'n telefoon bij me. In huis laat ik hem wel op tafel liggen of zo, dus als ik boven ben kan ik wel eens een telefoontje missen. Op mijn werk leg ik hem op mijn bureau. Verder heb ik een piepklein zwart handtasje (ruimte voor portemonnee + telefoon en verder niets), aangeschaft toen ik vorig jaar telkens op toernee moest en op het podium geen 'echte' tas mocht hebben maar deze was zo klein dat-ie niet als zodanig werd herkend, en daar loop ik nu altijd mee. Een soort aan je lijf gehangen jaszak. Zoiets als wat vrouwen vroeger onder hun rokken hingen. (Waarom hebben we dat toch ooit afgeschaft). Ja, misschien wel een beetje idioot, maar zo doe ik het. Dat piepkleine tasje en dan nog een werktas/boodschappentas/rugzak of wat de gelegenheid maar vereist. Als ik naar het werk ga stop ik dat hele tasje in m'n werktas.

Overigens moet je niet alle geluidjes aan laten staan, want dan word je alsnog gek van al het gebliep. Ik heb mijn telefoon standaard op stil/tril staan. (Vooral 's nachts van groot nachtrustbelang ook). Aan de icoontjes bovenin zie ik wel of er iets gebeurd is aan mail of meldingen en zo, dat hoef ik niet telkens te horen.

Margje

margje van dijk

margje van dijk

10-05-2012 om 13:59

Nog een heel genietbaar iets: die agenda (vooral die van Google) is heel handig zoekbaar. Dus denk je: wanneer was ik nou ook al weer bij de tandarts? Dan typ je 'tandarts' in de zoekbalk en vindt-ie meteen je afspraak terug. Heerlijk! DAT is nou echt een voordeel vergeleken met een papieren agenda. De agenda verdwijnt niet, maar wordt een heel makkelijk doorzoekbaar archief.

Is trouwens mijn Derde Advies: Goed kunnen zoeken is beter dan goed kunnen opruimen. Installeer een goede zoekmachine op je computer (google desktop search, of Copernicus, of zo). Binnen no time vind je alles terug. Veel handiger dan weer eens proberen orde in je mappenstructuur aan te brengen, waarna je meestal vervolgens alles helemáál niet meer terug kunt vinden).

Margje

Puck

Puck

10-05-2012 om 14:20

Ook google agenda

Sinds wij de tablet hebben maken wij ook gebruik van de google agenda als gezinsagenda. Ideaal. Ieder gezinslid heeft een eigenckleurtje zodat je ook in 1 oogopslag kan zien welke afspraak voor wie is. En dan een vijfde kleurtje voor algemene dingen. Ook dinen als welke container er buiten gezet moet worden, wanneer oud papier opgehaald wordt ed zet ik erin. En je kan hem overal raadplegen. Ik heb dan geen smartphone met internetabbo, maar de compiter op mijn werk kan ik dan natuurlijk wel gebruiken.
En hoe ik mijn telefoon altijd bij me heb. Ik heb een golla tasje dat ik aan een riemlus kan klippen als ik ergens heen ga en verder ligt ie altijd wel ergens in mijn buurt op tafel ofzo.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-05-2012 om 14:51

Gale

Ik red me wel, de kinderen komen elke dag op school, maar dat ik het gas aan laat staan en de sleutel in de buitendeur laat zitten, of een nieuwe tandartsafspraak WEER vergeet, dat kwam een paar jaar geleden echt niet voor. ==

Dat hoeft niet alleen met 'externe' factoren te maken te hebben. Je eist best veel van jezelf, maar je wordt daarnaast ook gewoon een dagje ouder.

Maylise

Maylise

10-05-2012 om 16:39

Gale

Ja, dat herken ik ook. Toen we twee jaar geleden verhuisden was ik het eerste jaar zo enorm warrig. Ik vergat van alles (terwijl het wel gewoon in een agenda stond) en mijn hoofd liep echt om. Wennen aan een nieuwe baan, nieuw koophuis zoeken, kinderen wennen aan nieuwe school/omgeving, iedereen zijn plek vinden en gewoon enorm veel uren op werk zitten samen was allemaal wat te veel. Ik ben zo enorm veel vergeten in die tijd.

Nu er wat meer rust is gekomen is er opeens ook meer rust in mijn hoofd en ik vergeet gewoon veel minder.

Agenda's ed. blijven trouwens een handig hulpmiddel.

Vic

Vic

10-05-2012 om 21:16

Hmm kaaskopje

"Je zegt dat je een drukke baan hebt van 28 uur. Als ik héél eerlijk ben vind ik 28 uur in combinatie met 'drukke' niet helemaal aansluiten. Dat zijn 4 dagen van 7 uur, of 3 1/2 dag. Of 5 korte dagen. Waarom ervaar jij dat als 'druk'?"
Heb je het zelf al eens ervaren, als werkende moeder met drie (kleine) kinderen? Jij bent pas gaan werken toen je kinderen al lang en breed hun eigen dingetjes konden regelen. Dat kun je écht niet vergelijken. Daarbij zijn er banen die (geestelijk of lichamelijk) veel meer inspanning vergen dan telefoneren. Ook daar kun je helemaal niet over oordelen.

Chippie

Chippie

10-05-2012 om 22:59

Anne

Ik denk dat jouw verhaal voor alle moeders wel herkenbaar is of is geweest. En het maakt daarbij weinig uit of je 12 of 24 uur werkt. Je wordt in de waan van de dag geslurpt...En hier zie ik dat ik echt alles wil regelen: gezond eten, afspraken, cadeautjes, verjaardagsfeestjes, etc. Ik kan en mag het best delegeren richting man maar dat doe ik zelden.

Ik heb wel een redelijke structuur in veel dingen. Dat biedt mij de ruimte om ook soms heerlijk chaotisch te zijn.

Achterstand in huishouden: hier gaan planten, zelfs die planten die alles overleven, dood. Ik heb dus hele mooie zijden philaeonopsis (geen idee meer hoe die in huis tuin en keukentaal heten; chaotisch). Niemand die het ziet. En in plaats van planten heb ik ook veel kaarsen.

Voor schoonmaak heb ik hulp, was doe ik op woensdag en vrijdag/zaterdag, bedden verschoon ik op vrijdag, boodschappen doe ik op vrijdag. Alles wat ik niet op vrijdag doe, moet ik op zaterdag doen (blegh).

Ik zorg dat zondagavond de was is weggevouwen. Dan grijpen we niet mis qua sokken, ondergoed, T-shirts etc. Strijk doet hulp iedere dinsdag.

Financieel overzicht: ik ben er ook absoluut geen ster in. Wel spaar ik automatisch aan het begin van de maand. Eens per maand betaal ik alle rekeningen. Mijn administratie kieper ik in een laatje. Eens per jaar kieperen we alles in een doos met jaartal erop. De keren dat we wat nodig hebben, kunnen we het terug vinden. En eigenlijk is dat zelden noodzakelijk.

Eten: ik heb een grote vriezer met vlees, vis, brood en doperwtjes. Pasta, aardappels, rijst, en andere houdbare spullen is ook altijd aanwezig. Met die basisvoorraad kan ik goed uit de voeten. Groente koop ik vers en dan bedenk ik de avond van te voren wat we erbij eten qua vlees/vis en pasta/aardappels/rijst. Zuivel, fruit en groente heb ik altijd in huis.
Ik heb ook een grote voorraad toieltartikelen, etc.

Kadootjes: ik heb altijd standaardkadootjes in huis: Rituals producten, Legodoosje, babykadootje, etc. En ik koop ook vaak vee. cadeautjes tegelijkertijd in. Dan koop ik voor al mijn zussen, schoonzussen een cadeautje. En ik koop bv ook vaak cadeaus bij bol.com.

En ja, hier ook een smartphone terwijl ik eigenlijk een mobiel fossiel ben. De agenda vind ik superhandig. Man en ik sturen elkaar wel eens een 'vergaderverzoek' waardoor ik bv weet dat hij dan en dan 's avonds weg moet. Maar ik kan ook snel even kijken hoe ik er financieel voor sta (of geld overboeken van ene naar andere rekening). Ik heb verschillende digitale lijstjes voor bv dingen die ik moet kopen, dingen die ik moet regelen, leuke sites, etc.

En ik vind mezelf geen gestructureerd typje maar ik berg de dingen vaak handig bij elkaar op. Ik heb bv een 'vakantiekast'. Daar liggen alle vakantiespullen bij elkaar. Denk dan aan een slaapzakken maar ik heb ook goedkope badhanddoeken, oude theedoeken, sarongs, zonnebrand, teva's, dvdsysteem incl dvd's, vakantiespelletjes incl bv stiften, vakantie-ehbo-doos, reisgidsen. Al die dingen moeten ergens in huis liggen, dan kun je ze maar beter bij elkaar leggen.

Chippie

Chippie

10-05-2012 om 23:23

Kaaskopje

Ik vind het echt des vrouwen om elkaar de vliegen af te vangen: wie doet er het meest. Werk je wel genoeg? Ontplooi je jezelf je wel genoeg? Luizenpluis je we genoeg? Mantelzorg je wel genoeg? Etc. Mij bekruipt vaak het gevoel: 'het is nooit genoeg!'. Kunnen wij vrouwen elkaar nu niet eens ondersteunen, stimuleren ipv afkraken?

Een collega van mij heeft maar 1 kind en ze werkt 'maar' 12 uur en heeft het ontiegelijk veel zwaarder dan de meeste mensen die ik ken. Petje af!

Voorts sluit ik me aan bij Vic.

Kaaskopje

Kaaskopje

11-05-2012 om 00:38

Vic

Ik heb een opleiding gedaan toen de kinderen nog jong waren. Met oppas en overblijf.

Anne

Anne

11-05-2012 om 08:45

Reacties

Dank voor jullie berichten. Ik merk dat het al helpt als ik erover kan schrijven. Zo heb ik me gisteren (na afloop van mijn posting) voorgenomen gewoon de dingen te gaan dóen.
Het lijstje (budget overzichtelijk maken) afmaken. Zodat ik inderdaad weet wat erin en eruit gaat. En nee Kaaskopje, mijn verhaal is niet aangedikt. Ik weet niet wat ik verdien en weet niet wat eruit gaat. Ik weet alles bij benadering en dan nog durf ik te wedden ernaast te zitten. Ik zie wél (als ik telebankier) dat ik het red. Dat ik nooit rood sta. Dat op zich is natuurlijk best al keurig. Bij bijzondere dingen kan ik niet echt lenen bij mijn huidige partner. Ook hij is gescheiden, heeft dubbele lasten en ook hij heeft geen buffer.

Ik ervaar mijn drukte juist omdat ik zo versnipperd bezig bent. 28 Uur werken lijkt misschien niet veel, maar in combinatie met een huishouding en de regel-dingen rondom de kinderen (ja, doe ik samen met ex en dat gaat goed, maar het blijft toch veel), raak ik wel eens in paniek.
Zoals Margje haar dag beschreef... dat herken ik gewoon enorm. En natuurlijk zijn er ook dagen dat het best lekker loopt, maar juist dát soort dagen blijft mij bij. Het zou zoveel rust geven als alles heerlijk op rolletjes loopt.

Een paar van jullie tips (zoals boodschappen plannen, automatisch sparen) doe ik al. Maar de succesjes zijn niet structureel genoeg om het gevoel te hebben dat ik het onder de knie heb.
En dan zoek ik oplossinge 'buiten de deur' zoals bij jullie. En ik ga ook een boekje bestellen 'versimpel je leven' - klonk ook érg goed.

En nu?
Ik heb dus besloten gewoon dingen te gaan dóen, i.p.v. erover te miepen.
Dus vanavond mijn budget duidelijk hebben.
Morgen een plan maken voor de klussen in huis, met een deadline erachter.
Dat soort dingen. De bekende 'schop onder eigen kont'...
Zondag ontbijt op bed! Ik verheug me er al op

Vic

Vic

11-05-2012 om 12:01

Sparen

Ik spaar altijd aan het begin van de maand. Dat bedrag zit dus gewoon in mijn vaste lasten en is in principe 'weg'. Incidenteel moet ik er wel eens iets van terugboeken, maar dan gaat het meestal over bedragen waarvoor die b**fer juist bedoeld is (zoals een garagerekening van 1000 euro, aarch).

Anne

Ik zeg het maar eerlijk: ik ben extreem georganiseerd. Zo erg dat ik redelijk goed functioneer zonder agenda (daar begin ik altijd wel aan, maar dat verslapt en dan gaat alles uit mijn hoofd). MAAR at the end of the day... heb ik ook maar wat gedaan. Loop ik ook als kip zonder kop rond. Want, ook als je goed georganiseerd bent: het is gewoon veel. Het is vaak gewoon alles. Vriend zegt wel eens "jij moet gewoon prioriteiten stellen". Ja, maar als bij die prioriteiten ook maar 'zijn onderbroeken schoon op een stapeltje in de kast en gelijke paren van zijn sokken' zitten, jaja.
Je doet gewoon je best, het zijn de tropenjaren, er zitten heel veel tips in dit draadje, heb er plezier van!

Ely

Ely

11-05-2012 om 12:26

Op een dag

Merkte ik dat er op mijn to do lijstje stond dat ik mijn to do lijstje moest bijwerken. Dat was m ook niet.

Hier duidelijk zichtbare prioriteiten: opruimen staat laag iedereen die bij mij thuiskomt kan zien dat ik het niet bolwerk. 1x / week de poets, als je niet tegen rommel kan moet je vlak daarvor of vlak daarna komen

Nu weer rennen naar afspraak

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Kaaskopje

Kaaskopje

11-05-2012 om 23:17

Anne

Ik vind het heel goed van je dat je door hebt dat het niet goed is dat je niet precies weet hoeveel er op je rekening staat en dergelijke. Ik was ook zo 'nonchalant' tot 10 jaar geleden. Naïef is denk ik een beter woord, want ik denk dat weinig mensen écht expres aansturen op een flinke schuld, ik ook niet. Maar als je geen inzicht hebt in je bestedingsgedrag loop je wel het risico dat het op een gegeven moment uit de hand gaat lopen. 'Je' in het algemeen dus, niet speciaal jij
Vic heeft op zich wel gelijk. Ik ken de situatie van 'werken' en jonge kinderen wel, maar in mijn geval waren dat relatief korte periodes. Een opleiding van ruim een half jaar, dagelijks dat wel (kinderen 6 en 9) en daarna een paar banen via het uitzendbureau die helaas niet blijvend bleken. Maar een ervan toch 3 maanden. Ik weet wel wat het is dus met jonge kinderen, maar niet van heel lange duur. Toen ik mijn huidige baan kreeg was ik aanvankelijk ook een beetje paniekerig over hoe ik het allemaal aan moest pakken. Het bleek een gewenningsproces voor ons allemaal te zijn, wat op een gegeven moment gewoon een vast gegeven werd. Zaken die ik als niet werkende moeder graag heb gedaan, liet ik als eerste varen. Meehelpen op school bijvoorbeeld (toen ze nog op de basisschool zaten).
Er zit een groot hiaat in onze opvoeding: meehelpen. Dat is op de een of andere manier mislukt. Ik neem dat maar voor wat het is. Maar als ik het óver kon doen, zou ik mijn kinderen van jongsafaan hebben geleerd dat ze mee moeten helpen. Doe jij dat ook?
Wat de werkdagen betreft heeft Jetteke gelijk. Ik werk 32 uur. Ik had ervoor kunnen kiezen om dat over 5 dagen te spreiden (eerder thuis, dus eerder eten). Maar ik heb ervoor gekozen om 1 dag vrij te zijn, dus vier dagen te werken. Héérlijk! Daarnaast heb ik mijn werkrooster zo ingedeeld dat ik op zaterdag werk en op maandag vrij ben. En gek genoeg is dat anders dan vrij zijn op zaterdag. Ik voel me er zeer prettig bij. Mijn advies is daarom: kijk naar hoe het voor jóu het beste uitkomt. Je omgeving kan zich ook aan jou aanpassen als het moet. En ik besef dat het met jonge kinderen iets meer passen en meten is als met grotere kinderen.
Ik moet mezelf ook zo hier en daar een schop onder de k... geven, dus het past me niet zo om je verder van wijze raad te voorzien

Anne

Anne

14-05-2012 om 11:41

Al doorgevoerd & vraag over tim

Ondertussen heb ik 1 ding opnieuw doorgevoerd: om de week maken de kinderen zelf hun kamer schoon. Was ik al eerder mee begonnen maar gaat nu standaard worden.
Dat betekent dus: emmer sop, alles afnemen en daarna stofzuigen. Doen ze goed en mijn kordate blik zei ze dat er geen tegenwerpingen mochten komen.
Zo hoefde ik zelf alleen nog maar de huiskamer, het sanitair en mijn eigen slaapkamer te doen. En dat in 2 etappes, dat was prima te doen.

Ik heb inderdaad mijn 28 uur verdeeld over 4 dagen. Twee iets kortere, 1 vrij en 2 hele dagen. Eerder werkte ik ook nog een ochtend extra maar die heb ik geskipt, ookal was het jammer van het geld.

Ik bankier niet bij de ING en ken TIM dus ook niet. Zou er een variant zijn? Wat is er zo fijn aan TIM?

Veel groeten!

Chippie

Chippie

14-05-2012 om 21:55

Kaaskopje

"Maar als je geen inzicht hebt in je bestedingsgedrag loop je wel het risico dat het op een gegeven moment uit de hand gaat lopen."

En toch snap ik dat niet. Ik doe maar wat (ja, dat kan ik me ook veroorloven) en kan echt geen ijstje maken wat er precies uitgaat. Maar om een flinke schuld op te bouwen is er meer aan de hand dan 'geen inzicht hebben in je bestedingsgedrag'. Geen inzicht leidt niet tot schulden. Schulden ga je aan. Je zet een handtekening onder ene persoonlijk krediet, lening, rood staan op rekening, etc. Je krijgt een melding wanneer huur, zorgverzekering, gwl niet afgeboekt kunnen worden. Dan moeten er alarmbellen gaan rinkelen. Bij programma's als Dubbeltje op zijn Kant blijkt dat mensen geen inzicht hebben maar ik vraag me zelf af hoe kan het dat de schuld steeds hoger wordt? Dat is toch geen onbewust proces?

Chippie

Chippie

14-05-2012 om 22:08

Anne

Super! Hier doen we ook veel snel en tussendoor. WC doe ik iedere dag als ik zelf ben geweest met Glorixdoekjes, WC reiniger, nieuw doekje, wc rollen aanvullen. 's Avonds even met een handdoek door wasbak, even met Glassex de spiegel en de was naar boven. Dan ziet het er heel anders uit; als alles een bende is wordt het ook een bende in mijn hoofd.
Op de twee kortere dagen zou ik de kookvoorbereidingen doen voor de lange dagen dat je werkt. Hoeft niet heel veel werk te zijn maar ik vind het altijd relaxt om thuis te komen na een lange dag en alleen maar de gasknoppen om te hoeven draaien. Qua boodschappen houd ik daar ook rekening mee.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-05-2012 om 00:23

Chippie

Dat is toch geen onbewust proces? ===
Op een gegeven moment gaan de meeste mensen aan struisvogelpolitiek doen. Wat je niet ziet is er niet. Je kunt er dus voor kiezen om geen inzicht meer te hebben. Dat doe je natuurlijk niet letterlijk, maar je laat het gebeuren. En dat gebeurt op elk niveau, dus niet alleen domme mensen
Het zou misschien wel moeten, maar ik heb mijzelf niet de goede gewoonte aangemeten om een boekhoudschriftje of excelbestand te gebruiken om alle uitgavan in bij te houden. Ik heb het meeste in mijn hoofd zitten. Ik weet wat de vast terugkerende rekeningen zijn. Als het inkomen voldoende is om daar niet al te benauwd mee om te gaan lukt mijn 'methode' wel, maar er hoeft niet veel te gebeuren om dat uit balans te brengen. Daar moet je wel de signalen van kunnen herkennen. Dus als je het gevoel krijgt dat je het allemaal niet meer overziet, moet je daar iets aan doen. (Wat Anne dus nu doet.) Als het eenmaal fout gaat ligt op de loer dat je gaat denken 'het gaat nu toch al fout, een beetje meer fout is niet meteen een ramp'. De struisvogel dus.

Chippie, bandbreedte

Ik weet ook niet precies hoeveel er binnen komt en hoeveel er uit gaat. Maar ik weet dat als we doen wat we altijd doen, het goed gaat. We hebben nog nooit roodgestaan. Je weet dan wel binnen welke bandbreedte je geld kan uitgeven zonder er specifiek over na te denken.

Maar als je steeds makkelijker, nonchalanter wordt en gebruik maakt van je roodstand, je teveel opmaakt voordat de energierekening en bijvoorbeeld de huur betaald is of je gaat landurige financiële verplichtingen aan, dan kan je ineens een groot probleem hebben. Ook al heb je een aardig inkomen en 'doe je niks geks'. Wel eens bij Oprah gezien: een vrouw die dacht dat je met een inkomen van een ton niet failliet kon gaan. Ze kocht ook niks duurs. Alleen wel heel veel. En toen bleek dat je met een inkomen van een ton failliet kon gaan door simpelweg net wat meer dan een ton uit te geven waardoor een sneeuwbaleffect ontstaat.

skik

Pot en ketel

Jetteke:"Ik denk dat je nu ook weer aan struisvogelpolitiek doet, door te zeggen dat de meeste mensen aan struisvogelpolitiek gaan doen ("iedereen doet het, dus wat kan ik er nou helemaal aan doen?"). Als dat zo zou zijn, zou het aantal mensen in de schuldhulpverlening het tienvoudige zijn. "
Dat gaat al hard die kant op, zeker tov de periode waarin KK in de schuldhulpverlening zat.
Ik vrees dat jij zelf aan struisvogelpolitiek doet door te doen alsof in de zich opstapelende schulden raken iets van de 'dommen' is. Daarmee doe je namelijk alsof het jou niet kan overkomen.
Dat is geen verwijt trouwens. Volkomen menselijk gedrag om het ongeluk van anderen toe te schrijven aan eigenschappen van die ander die je zelf niet hoopt te hebben. "Voor de gek houdertjes" noemde Piet Vroon dat al.
Ondertussen denk ik dat KK ook een doodgewoon menselijk proces beschrijft van mensen die in de schulden belanden. Het zijn dezelfde 'voor de gek houdertjes' (wat ik niet zie bestaat niet).
Groet,
Miriam Lavell

Te confronterend?

Jetteke:"Mijn enige punt is: ik vind het bagatelliseren dat Kaaskopje doet, erg onverstandig. "
Dat lees jij er kennelijk in, maar dat doet Kaaskopje juist niet. Ze beperkt de groep die 'het' kan overkomen niet tot een groep van dommen die geen inzicht hebben, maar breidt het uit tot iedereen die geen inzicht heeft.
Dat ligt dichter bij de realiteit, zo wijzen ook de cijfers uit.
De boodschap die ze geeft: Inzicht in je uitgaven en inkomsten is altijd belangrijk, zelfs als je denkt dat dat voor jou niet nodig is.
Dat is eerder confronterend dan baggatelliserend.
Groet,
Miriam Lavell

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.