d, t of dt

wat een aanname

Je vraagt je serieus af of kinderen die nog wel op school leren als je ziet dat je leeftijdsgenoten hier op het forum er ook een potje van maken?

Ja, ik maak me er ook wel eens schuldig aan maar bouw liever de zin om als ik twijfel maar ik zal me nooit afvragen of kinderen het nog wel op school leren. Wat ik wel weet is dat twintig jaar en langer geleden heel veel mensen amper iets schreven (of typten) en dat is wel veranderd. Vroeger zag je dus van heel veel mensen niet meer dan een boodschappenlijstje (met afko's) of een felicitatiekaart.

Waar ik mij veel meer aan erger is dat er nog steeds mensen bestaan die de automatisch-aanvullen-knop niet gewoon even kunnen uitzetten als blijkt dat ze daar niet mee om kunnen gaan. Of dat ze niet even een puber vragen om die knop op te zoeken en het vinkje te verwijderen. Een d/t fout maakt de tekst niet onleesbaar!

Ha ha, ik ook hoor

ik zie het ook en vindt het ook stom dat zoveel mensen hun eigen taal zo slecht beheersen. Tegelijkertijd zie ik in oude postings van mezelf jammergenoeg ook wel fouten terug. Daar erger ik me dan ook aan, aan mijn eigen fouten.

Kinderen leren het wel, maar ik krijg de indruk dat het niet echt ingeslepen is.

Aagje

Schuldig

Bij sommige woorden herken ik het direct, bij andere niet.

Vanwege de lijdensweg die mijn dochter heeft doorgemaakt voordat ze erachter kwamen dat ze dyslectisch is, gaf ik mijzelf de schuld. Nu besef ik mij dat ik echt wel foutloos kan schrijven, maar dat het voor mij gewoon veel meer energie kost.

Gelukkig vind ik taal interessant en help ik mijn dochter ook geregeld. Waarbij sommige mensen het gewoon lijken aan te voelen, is het voor mij altijd bedenken welke spellingsregel er aan ten grondslag ligt. Daarnaast heb ik vroeger een zeer creatieve leerkracht gehad die mij enorm heeft geholpen.

Zo wordt ik nooit blij als er weer een regel wordt aangepast, zoals een aantal jaar geleden met de 'tussen-n'.

Het is nu eenmaal geen makkelijke taal om te leren. Er zullen gelukkig (ten minste, dat vind ik) altijd taalpuristen blijven die mensen hierop wijzen.

Wat Triva doet, doe ik ook. Ik bouw een zin nog wel eens om als ik er niet zeker van ben. Helaas ben ik ook gewoon wel eens te snel met het gebruiken van de versturen knop.

haha Aagje

'ik zie het ook en vindt het ook stom dat zoveel mensen hun eigen taal zo slecht beheersen'. Iets met balk en splinter?

Dictee

Dat Groot Dictee vind ik niet O veel zeggen in deze discussie. De fouten die daar door de geoefende deelnemers gemaakt worden niet veroorzaakt door d's en t's maar doordat er worden gebruikt worden waar nog (bijna) niemand ooit van gehoord heeft.

Het wordt idd steeds erger

Het grijpt echt om zich heen, niet alleen op dit forum, maar overal eigenlijk. Het hoofd van de basisschool van mijn kinderen presteert het zelfs om 'wordt voorbereidt' te typen in haar teksten.

En net wat je zegt, het is net alsof niemand er meer om maalt. Terwij het in feite helemaal niet ingewikkeld is om het goed te doen.

inderdaad caton 'haha aagje"

Ik zag het ook direct: "ik zie het ook en vindt het ook stom"
Vind moet in dit geval echt alleen met een d.... (ik vind)

apart

Wat ik vooral apart vind, zijn mensen die dingen schrijven als "hij gilt en schreeuwd". Ik zag laatst een paar voorbeelden van dit soort constructies gescheiden door [en]. Voor mij is dat hetzelfde als schrijven "het grote en mooi huis".

Ha die Charis

Ben je nu in alle haast de letter l in het woord ' terwijl' vergeten? Dergelijke misslagen overkomt een ander ook wel eens, denk ik dan maar bij het zien van een typfout.

Soms betrap ik mijzelf ook op het ontbreken van korte woorden. Dan had ik tijdens het typen een gedeelte verwijderd en merkte ik achteraf dan dat ik te veel had verwijderd. Dat overkomt mij sneller in het elektronisch verkeer dan bij het opstellen van een handgeschreven brief. Dat zal wel door de snelheid komen.

enorme rommelkont

ben ik met d en dt. Ik zie het vaak ook pas later, heb het netjes geleerd en weet eigenlijk wel hoe ik het moet toepassen, maar mis blijkbaar een antenne er voor. Onze kinderen hebben het ook netjes op school geleerd, maar ik heb zelf het idee dat er na de basisschool minder nadruk op ligt.

Zie

I rest my case...: ik weet natuurlijk echt wel dat ik vind zonder t moet. Ik vind het stom als iemand die fout maakt, ook van mezelf dus.... Dat zeg ik toch ook, want ik erger me dan aan mezelf omdat het zo stom is.

Nou moet ik zeggen dat ik 'ik vindt' wel een hele erge vind van mezelf. Het is voor mij ook helemaal niet logisch dat ik nu juist deze fout maakte, want ik moet er juist vaak even over nadenken of de t erbij moet, of dat het een d moet zijn in bv het voltooid deelwoord (gebeurt/gebeurd). Eigenlijk nooit of er een t te veel staat. Nu dus wel. Erg suf. Zelfs bij het teruglezen overheen gekeken....

Maar dan heb ik nog wel iets anders, ben benieuwd of iemand dat herkent: ik maak in getypte tekst sneller fouten in werkwoordspelling dan in ouderwetse handgeschreven teksten. Alsof ik dan als het ware dichter op de tekst zit en beter zicht houd op zinsconstructies waardoor me sneller (in veel gevallen zelfs bijna automatisch) duidelijk is of die t erbij moet of niet, of er een d moet staan enzovoorts. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat je in een tekstverwerker of op de tablet kunt gaan rommelen in je teksten waardoor je ook sneller het overzicht verliest en fouten erg op de loer liggen.

Aagje

O Ja

Ik weet wel dat ik minder fouten maakte toen ik nog verslagen op de typemachine maakte. Voor je het weet moet een hele pagina over of zie het blad er maar eens zo weer in te draaien dat je de fouten door dezelfde letter met een correctielint te typen er weer uit kan halen, dan denk je nog wel drie keer na.

Salie

Voor iemand die al 100 jaar uit Nederland is, kom je behoorlijk alert over

Het zakt weg....

Ik was vroeger heel goed in Nederlands, prachtige cijfers, later ook voor Engels en Duits. Ik zag veel spel-en schrijffouten bij anderen, ook bij mijn moeder.
Nu ben ik oud en grijs en maak ook veel fouten. Ook moet ik nadenken over de meest eenvoudige woorden, ook in andere talen. Hoe schrijf je dat ook al weer? Ik heb het eens nagevraagd bij leeftijdsgenoten, gelukkig, ze herkennen het. Te weinig lezen? Te weinig schrijven? Geen idee, of gewoon hersenafbraak?

Jammer als je je echt irriteert aan krakkegemikkege schrijfsels, het is hier geen loi cursus Nederlands waar ik mijn huiswerk voor moet inleveren toch? Zonder hoofdletters, komma's en punten vind ik wel lastig lezen maar die foute d of t, ach......

triva

'Je vraagt je serieus af of kinderen die nog wel op school leren als je ziet dat je leeftijdsgenoten hier op het forum er ook een potje van maken?'

Je hebt gelijk, dat staat er wat raar. Ik bedoelde het eigenlijk gewoon als een 'losse' vraag, niet n.a.v wat ik hier op het forum lees. Mijn kinderen groeien dus niet op in Nederland, maar krijgen twee uur per week les op de Nederlandse school. Laatst was er een schriftelijke uitwisseling met leeftijdsgenoten van een school in Nederland en ik was echt verbaasd over het niveau qua spelling en grammatica. De klas van mijn zoon met kinderen voor wie Nederlands de tweede taal en niet de moedertaal is deed absoluut niet onder voor de Nederlandse kinderen, integendeel eigenlijk. Vandaar mijn vraag.

kaaskopje

'Voor iemand die al 100 jaar uit Nederland is, kom je behoorlijk alert over '

Het mediterrane klimaat doet wonderen

wil40

Het is ook niet zo dat ik bij iedere fout zwaar geirriteerd raak hoor, en zo perfect ben ik zelf ook niet. Maar ik vind het prettiger lezen als het wel correct is, dat wel. En misschien omdat ik al zo lang weg ben uit Nederland, dat de Nederlandse taal me nogal aan het hart gaat? Zou ook kunnen.

Dat gebeurd

'Dat gebeurd me niet nog een keer' las ik net op het forum. Dan kun je wel zeggen 'het maakt niet uit, de betekenis verandert niet' maar dat is toch niet zo. Gebeurd met een 'd' is verleden tijd en gebeurt met een 't' tegenwoordige tijd. Die haal je dus door elkaar in deze zin en dat geeft toch een mini verwarring voor de lezer, en dus leest het minder prettig. Tenminste zo werkt het bij mij dan. Die regels erover zijn uiteindelijk niet voor niets ontstaan.

Ik moet de hele tijd aan dit draadje denken

de laatste tijd.

Nog steeds erger ik me aan spelfouten van mezelf. Erger nog, regelmatig lees ik voor mijn werk dingen die ik zelf geschreven heb en waar dan van die spelfouten in staan, waarvan ik me afvraag hoe ik die in godsnaam heb kunnen maken 'Na' in plaats van 'naar', verkeerde werkwoordsvervoegingen, d's, t's enzovoorts. Dingen waarvan ik echt weet hoe ze geschreven moeten worden en ik zie het ook meteen wanneer ik het fout gespeld heb. Ook van anderen valt het me meteen op. Dan probeer ik me er niet aan te ergeren, maar me er hooguit over te verbazen.

Één ding is zeker: via de mobiele telefoon gaat spellen me helemaal slecht af, waarschijnlijk omdat ik dan helemaal het overzicht mis.

Aagje

Dat

Staat er dan weer niet zo duidelijk vind ik. Ik bedoel te zeggen dat ik probeer me aan spelfouten van anderen niet te ergeren, maar probeer me er hooguit over te verbazen. Dat ik bv zie dat een zeer hoog opgeleid iemand consequent enorme spelfouten maakt, waarvan je kunt zien dat ze het kaliber van typefout overstijgen. Dat niet ergeren, maar me er hooguit over verbazen lukt goed trouwens

Aagje

Aagje en Salie

Aagje: "Dat ik bv zie dat een zeer hoog opgeleid iemand consequent enorme spelfouten maakt.."

Volgens mij moet het "een zeer hoog opgeleid PERSOON" zijn .

En Salie, ik woon wel in Nederland, maar ben ook zo, dat ik erg afgeleid raak door spelfouten, zowel van mezelf (oeps) als van anderen. Ik probeer het te voorkómen, maar het gaat soms toch mis.

Vaak genoeg zijn fouten slordigheidsfouten, maar je ziet natuurlijk ook wel dat mensen de regels duidelijk niet kennen en iets consequent fout doen.

Mensen die "jou vader" en zo schrijven, nooit "jouw". En dat vind ik persoonlijk dan wel een "rare" fout, want die is heel simpel (bezittelijk voornaamwoord is "jouw"). Werkwoordsvervoegingen zijn niet zo moeilijk, als je de moeite wilt nemen de regels te leren en vervolgens het geduld om ze toe te passen. Mijn VWO-pubers maken ook fouten die ze echt wel weten. Luiheid/gemakzucht.

Voor mezelf sprekend, op de mobiel gaat het vaker fout. Gewoon verkeerde toets, autocorrect, en soms sneller gedacht dan getypt. En niet nalezen, dat zou een hoop schelen.

Taalpurist

Daar kan ik niet tegenop, hoor Hoeft ook niet.
Die 'persoon' van jou is zeker veel mooier dat die 'iemand' van mij. Of dat van mij echt fout is weet ik niet, in ieder geval zou het geen fout zijn die ik direct als fout zou herkennen. Niet bij een ander en niet bij mezelf. Die d's, t's en jou/jouw zie ik meteen.

Wat ik bij 'jouw' dan nog wel lastig vind, is dat 'je' als bezittelijk voornaamwoord volgens mij wel zo'n beetje geaccepteerd is. 'Je moeder' klinkt niet fout, is het dat nu wel of niet? Als ik iemand aanschrijf vind ik het soms zelfs raar om in een korte tijd vaak 'jouw' moeder te schrijven, alsof het dan zoveel nadruk krijgt. Daarom wissel ik 'je' en 'jouw' wat af. Terwijl ik zeker weet dat ik nooit 'me' als bezittelijk voornaamwoord zal gebruiken. Dat is gewoon fout.

Aagje

jou of jouw

en bezittelijk voornaamwoord vond ik vroeger ook altijd lastig, totdat iemand me het advies gaf er even 'u' van te maken. Voor de meeste Nederlanders gaat het daarna foutloos: het boek is van u, het is uw boek - en dan zet je er dus gewoon 'jo' voor.
Er zijn maar weinig mensen die zeggen: het is u boek (maar ik weet het, die mensen zijn er wel - voor hen helpt dit ezelsbruggetje dus niet )

Aagje

Jouw/je boek: Ik voel dat net als jij. Jouw legt er soms te veel nadruk op. Volgens mij kan het inmiddels beide, maar in officiëlere teksten zal ik eerder "jouw" gebruiken..

Wat ik doe bij twijfel, is een woord of de woorden googlen. Vaak komt er dan een link naar de site van Onze taal of Taaladvies.net naar voren. Die leggen vaak helder uit hoe het moet, wat wel en niet kan.

Erg handig.

Eigenlijk is het vaak, hoeveel moeite wil je ervoor doen. Ik ben in mijn werk erg met taal bezig, vind het leuk om de regels te kennen, te weten hoe het is. Soort nieuwsgierigheid of uitdaging (voor mezelf) en ben er daardoor bewust mee bezig. Maar vrees dat in bij het Nationaal Groot Dictee niet superhoog zal scoren. Er zijn nog zoveel ingewikkelde regels, weetjes en i stinkers...

Ik lees trouwens dat "een iemand" voorkomt in Nederland maar geen standaardtaal is. Ik zal het zelf niet snel schrijven.

Naast d, t of dt is er ook nog t of tt!

Zo heb ik hier zelf ooit eens het werkwoord 'zich vergissen' verkeerd vervoegd. Ik schreef per ongeluk 'vergistte' in plaats van 'vergiste'. En een 't' te veel kan heel ander beeld oproepen!

Rode Krullenbol

Ha ha, ik heb er een beeld bij!