Repressie - moord - de huisarts in Tuitjehorn
Het bleek te gaan om het geven van een grote hoeveelheid morfine aan een terminale patient. Meer is er niet gebeurd.
http://medischcontact.artsennet.nl/actueel/nieuwsbericht/138235/huisarts-tuitjenhorn-gaf-overdosis-morfine.htm?forum=109919&pagenr=2
Huisartsen protesteren tegen de criminalisering van een huisarts die een terminale patient palliatieve zorg gaf.
Net als een vermeend tekort aan zorg 'kindermishandeling' noemen en ouders daarmee voor de rechter slepen is hier een zelfde semantische discussie aan de gang. Het uiteindelijke feit is een discussie over een hoeveelheid morfine bij een terminale patient.
Twijfels over de juiste procedure worden met aangifte 'moord' genoemd en de huisarts gecriminaliseerd. Voordat hij voor de rechter is geweest wordt hij al aan de schandpaal genageld. Er wordt door AMC en inspectie gesuggereerd dat er ernstige misstanden zijn, waar rook is is vuur nietwaar. De huisarts pleegt zelfmoord. Niet ongebruikelijk onder artsen die onder vuur liggen door het OM vanwege een omstreden euthanasie of palliatieve zorg zaak.
Ik ben er niet voor om zaken in de doofpot te stoppen of onder de mat te vegen, maar ik ben er wel tegen om eerst zaken te criminaliseren en dan pas uit te zoeken laat staan op te lossen.
Vreemde zaken.
Wat mij betreft mag er echt weer eens een heel andere wind gaan waaien in de samenleving.
sneu
"Dat dat tot zelfdoding heeft geleid is triest. Maar dat was wel zijn keuze."
Dat is mijn punt. Zoals het nu gaat ga je niet met mensen om, niet met ouders en niet met professionals. Ik vind zo'n opmerking, ook die van Kaaskopje die het wat 'sneu' vind getuigen van een gebrek aan inlevingsvermogen. Zorg is een gevoelig terrein, je bent niet aan het werk met producten in een schap maar met intieme en gevoelige zaken en relaties tussen mensen. Dat je dan het risico loopt om zo ernstig onder druk gezet te worden en gecriminaliseerd vind ik niet kunnen. Hier worden zorg en justitie niet goed ingezet.
Dat leidt tot slechte zorg en tot slechte rechtspraak, zie mijn eerdere postings daarover.
Natuurlijk zijn er artsen die foutief blijven hangen in hun oude praktijk. Terecht dat daar nu meer informatie en instructie op ingezet wordt. Ik denk dat het niet toevallig is dat dit een wat oudere huisarts is. Ik heb vroeger ook een aantal zeer lastige situaties in mijn werk gezien. Maar ik kan me voorstellen dat je, om een lijdensweg als bij jou oma te voorkomen, dan zo'n overdosis geeft dat overlijden onvermijdelijk is. En ik snap helemaal dat je van die cowboypraktijken afwilt.
Dat doe je alleen niet door een huisart zo in de picture te zetten.
Anne
"Dat doe je alleen niet door een huisart zo in de picture te zetten."
De arts werd voorpaginanieuws door zijn zelfdoding. In Nederland hebben we gelukkig vrije media, dus logisch dat ze een zo'n situatie aandacht besteden. Of pleit je nu voor censuur?
(ik snap dus ook niet welk punt je nu wil maken)
slakken zout ijsvogeltje
Lees mijn eerdere postings.
Verboden
Je kunt er lange en korte epistels over schrijven.
Er is een regelgeving en er is een euthanasieprocedure.
Anne
Anne, hoe meer woorden jij gebruikt, hoe onduidelijker het wordt.
Ja, je bent weer boos, zover is mij overduidelijk. Maar wat wil je nu? Geen regels en protocollen meer voor artsen? Wel regels, maar geen inspectie die zich ermee bemoeit? Media-censuur? Verbod op 'klokkenluidende' co-assistenten? Op wie ben je nu boos? Wat zou er precies moeten veranderen? Toen er nog nauwelijks iets bekend was over deze situatie was je al boos. Inmiddels is er veel meer bekend en ben je nog steeds boos. Ik kan je niet volgen.
Waar gaat het eigenlijk over
"If we only look at the severest casualties, suicides, we’re not paying enough attention to the large numbers of doctors who are going through enormous emotional turmoil and suffering
mental stress and illness as a result".
Ook bij ouders vinden we dat blijkbaar normaal dat je mensen zulke enorme emotionele toestanden, geestelijke stress en ziekte bezorgd. De schade, niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk en vaak ook nog financieel, is niet te overzien.
Wel, ik vind dat niet nuttig, integendeel, en niet normaal maar ontstellend dat we dat zomaar toelaten en nog goedpraten ook.
ijsvogeltje
Lijkt me handig dat je mijn eerdere postings over het belang van protocollen leest. Inderdaad ik kan het beter niet nog een keer uitleggen. Goed lezen lijkt me handiger.
AnneJ
Ik heb momenteel nogal te maken met mensen die of een zelfmoordpoging hebben gedaan, of bij psychiaters lopen etc.. Het lijkt jandorie wel of het overal raak is momenteel. En ik zie dat de zorg met die mensen omgaat als 'product'. Dat vind ik ernstig en triest.
Als iemand beslist om een eind aan zijn leven te maken vind ik dat erg sneu. Ik zou niet weten wat er mis is aan dat woord. Sneu betekent betreurenswaardig, maar o.a. ook jammer. Je kunt sneu inzetten voor ernstige of minder ernstige situaties.
wat is je volgende onderwerp?
"Wel, ik vind dat niet nuttig, integendeel, en niet normaal maar ontstellend dat we dat zomaar toelaten en nog goedpraten ook."
Wie zijn 'we'?
Wat laten 'we' zomaar toe?
Wat praten 'we' goed?
Precies Mirjam
Vandaar mijn zin in posting # 3 van deze draad dat medicatie heel goed op elkaar afgestemd moet zijn omdat de patiënt anders hele nare bijwerkingen kan ondervinden. Het verhaal van jouw oma illustreert dat afschuwelijk mooi.
De richtlijnen zijn niet opgesteld om mensen (artsen en patiënten) te pesten, maar om er voor te zorgen dat de patiënt zich veilig aan de zorg van de dokter kan toevertrouwen. Je moet er als patiënt op kunnen vertrouwen dat de dokter niet zomaar wat doet. Ook de dokter geeft het veiligheid omdat hij/zij niet steeds het wiel hoeft uit te vinden, maar weet wat de norm is waar hij/zij aan moet voldoen.
Ook bij palliatie is onderzocht op welke wijze medicatie het best kan worden ingezet, zodat de patiënt er het meeste baat bij heeft en de minste bijwerkingen. Wat daar uitgekomen is en vastgelegd is in richtlijnen is (gemiddeld genomen) de beste zorg voor een patiënt in een bepaalde situatie. Blijkt die handelwijze in een bepaalde situatie niet te werken (zoals Corry omschrijft), dan moet de patiënt serieus genomen worden en niet aan het lot worden overgelaten. Maar er is ruimte om ervan af te wijken. Beargumenteerd, als het kan collegiaal getoetst en als nodig aan de wet getoetst.
Bij dit laatste komt dan een heel groot verschil naar boven tussen 'de dokter' en de 'de jurist'. De dokter is begrijpelijk bang voor aanklachten, juridische procedures, enzovoorts en kan het daarom erg moeilijk vinden om keuzes te maken die afwijken, of het moeilijk vinden om open te zijn over afwijkende keuzes. Terwijl de jurist zegt: als je een beargumenteerd besluit neemt om iets te doen (bijvoorbeeld afwijken van een richtlijn) dan moet je ook voor dat besluit kunnen gaan staan en je ervoor verantwoorden. Daar wringt dus iets...
Aagje
kanttekeningen
Kaaskopje ik snap dat je redeneert vanuit je eigen ervaringen met sneue situaties met mensen die het psychisch slecht gaat. Hier gaat het mensen, ouders en dokters, psychisch slecht door toedoen van een slechte inzet van het zorgperspectief en het juridische perspectief. Dat is niet nuttig. Niet voor de mensen, niet voor de zorg en niet voor de rechtspraak. Dat kan anders.
Het 'protocol' zoals dat er nu ligt bij artsen is een hele grote verbetering vergeleken met vroeger. Toch is het protocol niet heilig. Al heb je nog zo'n goed protocol er doen zich situaties voor waar je gaat improviseren. Natuurlijk doe je dat in overleg. Maar wat Aagje zegt klopt ook. Je wilt het protocol kunnen bijstellen maar als je daar de rechtspraak voor gebruikt wringt er wel iets.
Alleen al omdat je de artsen geen rechten geeft op bescherming als verdachte. Maar ook omdat je in de zorg te kwetsbaar bent om als een soort robot te kunnen reageren en reflecteren. Dat is een goed streven, maar er blijft altijd iets wringen. De natuur laat zich niet dwingen.
Ook zijn er natuurlijk artsen die kunnen en willen zich, door gewetensnood, zij zijn degenen die geconfronteerd worden met het lijden van een patient, niet aan de wet houden. Die onttrekken zich aan controle. Het is dan lastig om te beslissen waar je je wel en niet aan de controle onttrekt. Het blijft een spanningsveld.
Patienten willen alleen maar goed geholpen worden en die zijn ook niet blij als een arts in het nauw gedreven wordt over hun zaak.
Zo eenvoudig is het niet: als je je maar aan de protocollen en de wet houdt dan is het goed. Die artsen heb je ook, zeer verstandig en professioneel.
Ik ken die gevallen ook van mensen waar euthanasie danwel palliatieve zorg afgesproken werd maar die het niet kregen omdat er op het moment supreme iets buiten het protocol viel.
Het laatste geval heug ik me een patient met longkanker die door gebrek aan veiligheid voor de dokter gestikt is tegen de afspraken in. Wil je ook niet op je geweten hebben. Er kan van alles fout gaan.
Dat zie je hier maar weer. Wordt niet tijdig de dokter rechtstreeks gemeld dat het een spoedgeval is en dat hij subiet naar de patient moet. Hij hoort het pas om 11.00 uur en dan is hij er pas om 14.00 uur. Dat is geen nalatigheid dat is een communicatieprobleem zoals er zich vele voordoen waar mensen samenwerken. Om je dan nog aan een protocol te houden kan betekenen dat je onnodig lijden veroorzaakt. Maar ook kun je wel een foute inschatting maken. Die kun je laten controleren mits je niet het risico op dit soort schadelijke processen loopt.
'We' dat is de populistische politieke praktijk waar we in leven. Daar kies je niet persoonlijk voor maar we zitten er wel mee. Er wordt teveel kortzichtig gedacht en besloten en populistisch gedacht en besloten, zonder rekening te houden met fatsoen en menselijkheid. Als samenleving zijn we hier fout bezig. Vind ik.
AnneJ
"Zorg is een gevoelig terrein, je bent niet aan het werk met producten in een schap maar met intieme en gevoelige zaken en relaties tussen mensen. Dat je dan het risico loopt om zo ernstig onder druk gezet te worden en gecriminaliseerd vind ik niet kunnen."
Ik schiet bijna in de lach hierom. Jij doet precies hetzelfde aangaande jeugdzorg, je meet dus met 2 maten. En dan leg je ook nog een link tussen jeugdzorg en deze zaak. Je slaat door beste Anne, ik zie je als een karikatuur inmiddels van iemand die ik ooit serieus nam. Heel jammer.
Anne
Ik zeg niet dat er iets wringt wanneer de rechtspraak gebruikt wordt om een protocol te kunnen bijstellen. In ieder geval bedoelde ik dat niet te zeggen. Richtlijnen kunnen worden bijgesteld in individuele situaties. Dat moet zelfs want als de richtlijn voor de individuele patiënt niet voldoet en de patient daardoor schade oploopt moet en mag het anders. Dat leidt vaker niet dan wel tot problemen, heb ik de indruk. Maar altijd moet dat beargumenteerd zijn en gecontroleerd kunnen worden.
Wat wringt is dat het voor artsen heel beladen voelt om zich juridisch te verantwoorden wanneer ze keuzes maken, terwijl juristen die beladenheid niet zien en het juist heel vanzelfsprekend vinden dat deze verantwoording gebeurt. Ik geef ook aan dat ik die kant van de arts wel begrijpelijk vind (je naam en faam is per slot in het geding). Dat ik dat wel begrijp betekent overigens allerminst dat ik vind dat artsen zich daarom niet (eventueel ook juridisch) zouden moeten verantwoorden voor keuzes die zij maken.
Aagje
o passant
Jeugdzorg wordt door mij? onder druk gezet en gecriminaliseerd? Bedoel je dat?
Aagje
Ik vind ook dat ook artsen zich moeten verantwoorden.
Levenseindekliniek
http://www.ouders.nl/forum/off-topic-discussies/repressie-moord-de-huisarts-in-tuitjehorn?page=1#comment-6628137
De werkelijkheid is lastig. Veel verzoeken tot euthanasie worden afgewezen of mensen overlijden gedurende de aanvraag voor toelating in de levenseindekliniek.
Veel mensen kunnen niet bij hun huisarts terecht.
Dat is een 'veeg' teken dat de protocollen niet voldoen.
informatie
Maar hier ook weer de vraag of artsen wel goed weten wat er mogelijk is en hoe de protocollen zijn.
Nou
Onder druk gezet hoogst waarschijnlijk niet, integendeel zou ik zeggen 
gecriminaliseerd wel.
AnneJ
Quote: Veel mensen kunnen niet bij hun huisarts terecht.
Daar had deze patiënt geen last van.
Jasam
Vandaar die dankbare nabestaanden. Helaas loopt zoiets dan weer minder gelukkig af voor de huisarts. Alle betrokkenen werken hard om te zorgen dat die kloof kleiner wordt. Dat valt niet mee.
Passant
Hoe kan ik nou de jeugdzorg criminaliseren?
Je kent mijn kritiek? Justitie is geen hulp. Kindermishandeling en justitie heeft het ontwikkelen van echte deskundigheid verdrongen en daar hebben we allemaal last van en kost een vermogen?
Dat neem ik niemand persoonlijk kwalijk maar ik zie ook niet in hoe ik hier iemand criminaliseer.
des te triester
je eindeloze betogen, verbanden en linken zijn.
passant
Ik vind het ook erg triest dat je onder een andere nick zit en dat je op de 'man' af speelt.
Ik denk dat deze huisarts niet de enige is die niet altijd volgens de regeltjes werkt, vandaar ook alle commotie. Je kan zo maar door 1 bron, een studente, worden aangeklaagd zonder vooronderzoek. Helaas kan de huisarts zich niet meer verweren.
Maar als de familie en de patient dit niet erg vinden, vind ik dit ook niet en dat was zo in dit geval.
Euthanasie en regels
De teneur van veel reacties is: dit zijn nou eenmaal de regels en daar heeft een arts zich aan te houden. Klopt natuurlijk. Maar misschien voldoen de regels niet.
Het verhaal van Miriam doet mij sterk denken aan het overlijden van mijn moeder: stervend aan kanker, uiteindelijk gestikt in het vocht in haar longen. En al een week aan de morfine, die ze zelf bij kon klikken. In een RK ziekenhuis, waar men niet aan euthanasie deed. Maar wel aan laten stikken blijkbaar... Volgens de regels?
Mijn vader, stervend in een ander, eveneens RK ziekenhuis, ook al weer zonder euthanasie. Wel werden wij sterk gepresst om niets meer te ondernemen, omdat het toch geen zin meer zou hebben. Mijn vader, door hersenbloeding helemaal verlamd en in coma, is jammerlijk gestorven, stikkend en kronkelend (??? hij was toch verlamd?) door het gevecht van zijn lijf om te blijven leven. Fijn (NOT) maar wel volgens de regels.
Een goede vriend van ons is dan dus vermoord, door zijn huisarts, in overleg, met hemzelf en met ons. Gewoon twee spuitjes gehad, eentje om in slaap te vallen, en eentje om het hart te stoppen. Zoals je dat doet bij een dier, ja. Wat ben ik blij met deze arts. Een waardig einde, in overleg, goed gepland op een bepaalde tijd, zoals mijn vriend het wilde. En het is ook nog eens een veel prettiger manier om te sterven. Respect voor deze arts!
(dit alles speelde allemaal binnen een jaar tijd)
Mijn punt dus: beantwoorden de regels wel aan de wens van stervenden?
Los daarvan vind ik ook het criminaliseren van deze huisarts schokkend. Veel huisartsen zijn enorm geschrokken.
rafelkap
Dus jij heet echt Rafelkap en niet Marie v/d Velde? En ik speel niet op de man maar reageer op de feiten. Jij speelt juist op de man omdat je me beticht op mijn nick. En je meet ook met dubbele maten daardoor, net als AnneJ. Ach, soort zoekt soort zullen we maar zeggen.
Mirreke
Mooi en helder betoog. Stemt tot nadenken, dank je.
morfine voldoet niet
Mirreke, morfine voldoet niet. Daarom is dat sedatieprotocol gemaakt. En dat is ook nog eens voortdurend in ontwikkeling. Zie http://knmg.artsennet.nl/Publicaties/KNMGpublicatie/KNMGrichtlijn-palliatieve-sedatie-2009.htm
Mijn oma, jouw moeder, jouw vader en alle andere verhalen die je kent over stikkende mensen wel aan de morfine, zijn gestikt omdat de behandelend arts niet de juiste medicatie heeft gegeven.
Net als die dokter in Tuitjehorn. Als heeft die er nog moedwillig een schepje bovenop gegooid. 100 x de dosering voor morfine. Dan is het snel afgelopen voor meneer.
Waarom in vre-des-naam niet voor sedatie medicatie gekozen?
Mirreke
Het is schrijnend wanneer er mensen sterven op de manier die jij beschrijft. Tenhemelschrijend schrijnend. Mag niet gebeuren, daar ben ik het voor meer dan 1000% mee eens. En ik zal de laatste zijn om te beweren dat dit door regels, richtlijnen en protocollen in alle gevallen voorkomen kan worden. Dan moet er naar individuele oplossingen gezocht worden, die afwijken van de hele mikmak.
Maar -en dan komt het- als dokters afwijken van de regels moet dat beargumenteerd worden, moet er liefst worden meegekeken door een andere arts (het om raad vragen van een vakgenoot hoeft echt geen dagen in beslag te nemen) en het moet gecontroleerd kunnen worden. Als dokters keuzes maken en deze ten uitvoer brengen moeten ze bereid zijn deze te laten te laten toetsen, desnoods aan de wet.
Wat betreft de voorbeelden van jouw ouders, die zijn afschuweljk en hadden nooit zo mogen gebeuren. Maar tegelijkertijd snap ik het niet. Officieel RK betekent idd dat euthanasie niet mag, maar er is zeer zeker geen verbod op goede palliatie, pijnbestrijding, palliatieve sedatie enzovoort. Dus waarom er in die ziekenhuizen daar niet aan meegewerkt is, kan ik niet plaatsen. Of het moet heel erg lang geleden zijn, maar dan nog waren ze echt niet overal zo als jij beschrijft.
De situatie van jullie vriend, fijn dat je daar een goede herinnering aan bewaart. Klinkt niet als moord, maar als euthanasie. Daar hoeft niets mis mee te zijn, als het aan bepaalde voorwaarden voldoet. Daar zijn in ons land afspraken over, die zijn al verregaand en het lijkt me prima wanneer de betrokkenen zich daaraan houden. Want ook dan vindt toetsing achteraf plaats.
Even voor de duidelijkheid: ik ben niet tegen eurhanasie, niet tegen palliatieve sedatie of andere palliatie. Ik ben er wel voor als dokters hun handelen beargumenteren, verantwoorden en laten beoordelen, juist wanneer het afwijkt van vastgestelde normen.
Aagje
levenseindekliniek
Ik zie dat ik de link niet goed erin heb staan. Het is de volgende link met een uitzending van Nieuwsuur.
http://nieuwsuur.nl/video/480245-euthanasiepraktijk-levenseindekliniek-zorgvuldig.html
Goed dat dat er is. Deze mensen zijn alleen maar bezig met het afstemmen van de wensen van de patient en de regelgeving. Up to date.
Kort, bondig en helder verwoordt, Miriam!
De richtlijnen zijn er om te voorkomen dat het zo uit de hand loopt dat mensen overkomt wat de ouders van Mirreke en de oma van Miriam overkwam. Mijn aanvulling: voldoen ze in een individuele situatie niet, dan moet er zeker verder gekeken worden. Maar niet zonder argumentatie en controle!
Aagje