Slonzen op het schoolplein
OK, op verzoek van Vic - met het risico het hele forum over mij heen te krijgen 
Ik verbaas me altijd over die verslonsde ouders op het schoolplein. Moeders (die zie je er toch het meest) maar ook vaders die (zeg) de 35/40 gepasseerd zijn en totaal geen interesse meer hebben in hun uiterlijk. Hoe kan je je zo laten gaan?
Nou ben ik zelf ook heus niet om door een ringetje te halen hoor. Hou ook van makkelijk boven poepiesjiek. Maar dan nog wel het soort makkelijk wat enigszins modieus/representatief is. Ik liep vandaag op mijn Birkenstocks (niet op naaldhakken) in een capri jeans met t-shirtje (niet in designerwear ofzo). Vandaag was ook mijn vrije dag, dus heerlijk makkelijk.
Ik kijk met bewondering naar vrouwen die tip top naar het schoolplein komen. Maar zo ben ik niet en zal ik ook niet worden. Maar vrouwen die zich compleet verwaarlozen qua uiterlijk, dat begrijp ik totaal niet. En het gaat niet om dik of dun, grijs of niet, kort of lang haar, het gaat om jezelf verzorgen en er ook zo uitzien.
Fiorucci stiletto-tuinieren
waarom zou je in een pakje lopen op stiletto's als je net je tuin aan het doen bent?===
Uitermate handig! Gaatjes prikken voor je stekjes, onkruid uitsteken, het gras verticuleren... Ik kan je legio tips geven voor tuinieren op stiletto's
Ik vind het nogal meevallen
Ik woon op het schoolplein, dus ondanks dat ik geen basisschoolkinderen meer heb, zie ik de ouders van de huidige scholieren wel. Gemiddeld genomen vind ik het nogal meevallen met de slonzigheid. Maar dat zal ook liggen aan mijn definitie van slonzigheid. Een spijkerbroek met t-shirt is misschien niet de meest spannende keuze, maar er is niets mis mee. En dat broeken op kuitlengte fout zijn daar viel ik net bijna door van mijn stoel. Capri's bedoel ik dus.
Wat moet een vrouw dragen als het mooi weer is om het predikaat 'verzorgd' te verdienen? Moet de keus altijd óf een rok/jurk zijn óf een gekleedde lange broek? Ik draag sinds twee jaar broeken op kuitlengte en geloof me, dat was een hele overwinning voor mezelf. Ik draag steunkousen en ik durfde tot twee jaar geleden mijn onderbenen niet te laten zien. Maar ik ben dus sinds twee jaar om en het kan me ook echt niet meer schelen dat mensen kunnen zien dat ik steunkousen draag. Maar ik heb mijn grenzen. Ik wil niet dat mensen de bovenboord van de steunkousen kunnen zien. Je zult mij dus niet in een kek jurkje tot boven de knie met daaronder pontificaal mijn besteunkousde onderbenen zien. Oh wat lijkt het mij leuk om jurkjes met blote benen te kunnen dragen, maar dat zit er niet meer in. Dus vandaar: capri's en ook een witte legging tot op mijn kuiten voor onder mijn jurk. Daaronder draag ik gewoon nette schoenen. Met dichte neuzen. Geen vlotte sandaaltjes, maar neutrale instapschoenen. Reden: ik heb een halve grote teen en ik heb geen zin in allerlei blikken. Dus ik verberg het. Dus voor wie mijn kleding fout vindt... het zij zo.
Ik verbaas me ook over het oordelen over grijs haar. Ik vind het eigenlijk best erg dat de norm is dat je als jong-grijzende vrouw je haar hoort te verven. Blijkbaar is het dus normaal dat je je natuurlijke haarkleur moet verdoezelen om het stempel 'verzorgd' te mogen ontvangen. Ik heb de leeftijd dat grijze haren erbij gaan horen, maar ook op deze leeftijd doen vrouwen nog steeds alle moeite om die weg te werken. Waarom? Ik heb een grijze pluk in mijn haar en het heeft wel wat vind ik.
Natuurlijk veroordeel ik ook wel eens, ik ben ook maar een mens. En dat gaat dan toch om mensen die té strakke shirtjes over hun juist daardoor té duidelijk zichtbare vetrolletjes persen. Ik zag vandaag ook een vrouw lopen die er zo bij liep. Ik snap dat niet. Een shirt in een iets grotere maat kost meestal net zoveel, dus daar kan het niet in zitten.
Maakt het uit
Waar je je al niet over kan verbazen of druk maken. Leef en laat leven is mijn idee dan. Vind andere dingen (zoals omgangsvormen) veel belangrijker Over iemands uiterlijk oordeel ik allang niet meer.
Ik vind Nederlanders over het algemeen vrij snel oordelen (en roddelen). In Ierland nooit meegemaakt en woon nu behoorlijk afgelegen in Canada en hier interesseert het niemand een zier wat je draagt. Wat een verademing! Vooral voor kinderen is dat fijn!
Krin
''Ik vraag me bij mensen vaker af wat ze denken dan dat ik me bezighou met hoe ze eruitzien, en waarom. Echt. Zoveel boeiender.''
Helemaal mee eens!!!
Markia
Ik reageerde op Liora's posting over oordelen.En in die reactie staat ook waarom ik er niet dol op ben.
Oordelen
Waarom oordelen niet mag? Wat heet mogen, ik kan het je moeilijk verbieden Ik kan wel antwoorden waarom ik het zo onprettig vind: omdat oordelen zo gauw veroordelen wordt. Omdat je je als "beoordeelde" al snel gedwongen voelt je te verdedigen. Qui s'explique, s'accuse (je ziet het hier al gebeuren: misschien was die moeder wel net gescheiden en had daardoor geen energie, misschien was ze wel net in de tuin aan het werk, waarom ik tóch nagels lak terwijl ik weet dat... enz).
Ach 2
Een beetje oordelen mag, kan zelfs best lollig zijn. Als je je maar realiseert dat jouw oordeel de waarheid niet hoeft te zijn en het dus ook niet als zodanig gaat verkondigen.
Kom op, iedereen doet het, alleen de één weet het van zichzelf en de ander niet.
Oordelen => verwonderen
Misschien kun je oordelen beter vervangen door 'verwonderen'. Je mag je verwonderen over een ander en dat is misschien ook nodig om je eigen identiteit e.d. te kunnen bepalen.
Nee kaaskopje
Als ik nou ergens jeuk van krijg op dit forum is het wel dat iedereen hier zich de hele dag moet gaan lopen te verwonderen. Dus nee, ik verwonder me niet. Ik oordeel, maar hou mijn oordelen wel voor mezelf.
Ik ben nooit te beroerd om mijn oordeel bij te stellen.
Berber
Amen. Dat geverwonder is aan mij ook niet besteed, en als ik me wil ergeren, dan doe ik dat gewoon. Maar die (voor)oordelen, daar baal ik wel eens van. Kennelijk doet de warmte mijn koude kleren geen goed, want meestal hou ik me wijselijk buiten dit soort draadjes
Haha
Te geitenwollensokkerig? Het ligt ook niet meteen bij mij op het puntje van mijn tong, maar ik bedoel er mee dat oordelen een vorm van verwonderen is en dat heeft een mens in zeker opzicht nodig om zijn eigen positie te kunnen bepalen. Zo werkt dat nu eenmaal. Heel menselijk. Maar inderdaad, dat hoef je niet altijd maar hardop te zeggen.
Narcisme van het kleine verschil
Ik heb dit 'oordelen' fenomeen eens een keer uit horen leggen, als het 'narcisme van het kleine verschil' (term van Freud?). Juist als mensen erg op je lijken, ga je zoeken naar kleine afwijkingen, kleine dingen die ze anders doen. Om je van die mensen te onderscheiden. Om aan jezelf te bevestigen dat je 'anders' bent, een individu, dat zijn eigen keuzes maakt. Bijv: 'Heb je die nieuwe auto van de buren gezien, dan snap je niet he, hoe kunnen ze nu net die kleur nemen?'
Het risico is, dat mensen de neiging hebben om die kleine verschillen op te blazen. Om er mee te polariseren. En dan krijg je het denken in 'wij' en 'zij'. Alsof de ene marginale keuze (ik ga als mijzelf naar school om mijn kinderen op te halen, ik ga me er niet voor omkleden), beter of slechter is dan de ander (ik ga altijd goed gekleed de deur uit, dus ook naar de school van mijn kinderen). Daar begint het dan mee. Het eindigt in buitensluiten, pesten, burenruzies, schoolstrijd, godsdiensttwisten, kerkscheidingen etc. ☺☺☺ En dat terwijl we allemaal zoveel gemeen hebben.
Enne, ik doe het ook, volgens mij doen we het allemaal. Ik heb een oom, die zegt dan altijd: 'Ach het is menselijk om dat te doen, maar dan hoeven we het toch nog niet te stimuleren?'
Hoi hoi hoi
Ik ben een verzorgde dame! Behalve mijn haren dan, die leiden een wild bestaan. In de oorspronkelijke kleur zonder grijs, dat weer wel.
Serieus, zolang ik niet in spijkergoed, capri's, panterprinten en verantwoord schoeisel hoef, zal het mij boeien wat een ander draagt. Het is zo situatie-afhankelijk of ik een verzorgde vrouw of een rommelige nerd ben, dat zal voor andere mensen niet anders zijn.
Rommelige nerd ben ik als ik de secretaressepool bezoek. Echt niet dat zij een lange katoenen trui dragen zonder shawl of ketting om de nekpartij. Geen sandalen met hak, gesloten pumps moeten het zijn.
Maar vandaag in deze draad ben ik een keurige vrouw. Het leven is geweldig
Ook slons
Als ik het zo lees denk ik dat je mij op het schoolplein een slons vindt. Ik kleed me ook niet om als ik naar het schoolplein, of bijvoorbeeld de supermarkt moet; te veel moeite en tijdverlies. Meestal loop ik rond in mijn werkkleding en dat is: een oude spijkerbroek- soms net iets te strak zodat je misschien een vetrolletje over de rand ziet, of te groot dus bij bukken risico op bouwvakkersdecoleté- met een oud shirt dus vlekken erin en afgetrapte schoenen. Ik ben beeldhouwer dus daarom sta ik niet in mijn goeie goed beelden te hakken. Soms sta ik behoorlijk te zweten en als ik het heel erg druk heb ga ik tijden niet naar de kapper, erger nog: soms knip ik mijn pony er zelf snel af als ik er te veel last van heb. Ik sta dus in onflatteuze kleren, met raar haar, ogenschijnlijk vies op het schoolplein. Eerder naar huis gaan, me douchen en nette kleren aan doen zou me een uur tijd kosten, maar die besteed ik liever in mijn atelier. Met een boel ouders van school heb ik goed contact en ik weet zeker dat die me niet be/veroordelen. Voor de goeie orde: ik douche me vaak twee keer per dag: 'smorgens én 'savonds om alle vuil weer weg te krijgen, dus schoon en verzorgt ben ik echt wel al lijkt dat misschien voor de oppervlakkige toeschouwer niet zo.
ps, áls ik dan wel weer eens naar de kapper ben geweest krijg ik meteen ook heel veel complimentjes, misschien omdat het verschil altijd zo groot is. En als ik in een hippe outfit mooi gemaakt naar een opening moet of zo- want ik kan er heel netjes en hip uit zien- dan krijg ik ook veel complimenten van mensen die me alleen als 'slons' kennen. Eigenlijk zou je juist jezelf vaker als slons aan de wereld moeten laten zien bedenk ik me, veel leuker
Net liep ik met
mijn man naar de winkel en toen zei ik 'waar gáát het eigenlijk over?! Het is het schoolplein maar.'
Het is toch geen uitstapje of een visite of officieel bezoek ergens aan? Wat mij betreft doffen mensen zich pas ná het schoolplein op, als ze dan wel ergens heen moeten.
Oordelen is niet veroordelen
Als iemand in zijn joggingbroek naar het officiele afscheid van groep 8 komt, waar alle leekrachten op hun paasbest verschijnen en de kinderen veel moeite hebben gedaan om er feestelijk uit te zien, vind ik die iemand een slons.
Maar daarmee zeg ik toch niet dat diegene niet AARDIG kan zijn? Hij (of zij) mag nog steeds naar binnen bij de afscheidsmusical hoor, krijgt koffie van me (met een koekje), en bij de pauze een frisje of een biertje. Gezellig, leuk, lief, vol humor. Maar wel een slons.
Gonniegans en knurf, waar maken jullie in ***naam jullie druk om
Wat is jouw definitie van slons? En als ik iemand op het schoolplein (wat voor mij alweer een aantal jaren geleden is) een slons vind, dan is dat toch haar of zijn probleem? Dat moet men toch zelf weten? Om de bewoordingen van Rode Vulpeninkt te gebruiken: waarom zou je iemand met een warhoofd, okselnesten, slobbertruien en -broeken (joggingbroeken), afgetrapte gympen en afgebladderde nagels als slons beoordelen? En dan wat nog? Wat heb je daarmee te maken? Moeten mensen zich naar jouw maatstaven kleden (dus niet volgens jouw definitie Slons) anders zijn ze waardeloos? Ja, dat proef ik uit jouw berichtjes. Je ziet er niet uit, dus ik zal je niet accepteren, want je bent een slons, BAH!
Op het schoolplein, maar ook in de supermarkt, in het park en op straat ontmoet je eenmaal verschillende mensen met verschillende achtergronden. Die mensen kunnen dik, dun, klein, groot, zonder benen, zonder armen, zwart, rood, wit, groen, en voor mijn part pimpelpaars zijn. Ze kunnen kleding dragen die totaal niet bij elkaar passen. Ze kunnen teenslippers dragen of een gebit waar er een aantal tanden ontbreken. Vele mensen vinden kleding, haardracht en make up niet belangrijk, het gaat erom wat daarachter zit. Dat maakt de wereld juist interessant, zeker als je door dat uiterlijk, wat volgens jou niet eruit ziet heen durft te kijken en de mens daarachter durft te zien! En laat hem of haar in jouw ogen een slons wezen. Wat is eigenlijk jouw probleem???? Dat jij gekapt en wel over straat gaat is prachtig, maar laat iedereen in zijn of haar waarde.
Jammer monique d
'Moeten mensen zich naar jouw maatstaven kleden (dus niet volgens jouw definitie Slons) anders zijn ze waardeloos? Ja, dat proef ik uit jouw berichtjes.'
Misshcien moet je eerst eens leren lezen.
Tussen de regels door..
..merk ik dat je niet voor 100% iemand accepteert die volgens JOUW maatstaven als een slons eruit ziet.
Dat is wat mij eigenlijk boos maakt. Maar ja, dat is de kortzichtigheid van de mens in het algemeen. Dat noemen wij vooroordelen.
Knurf
Ik vind het nogal een verschil of een ouder naar de musical van groep 8 gaat of dat die ouder kind even naar school brengt. Alleen al uit respect voor de kinderen van groep 8, de onderwijzers e.d. vind ik dat je er niet in trainingspak heen hoort te gaan. Maar het schoolplein in het algemeen is geen uitstapje (ook al lijken sommigen dat wel zo te zien) of verzamelplaats voor zakelijk netwerken, dus trainingspak, werkpak, korte broek, slobbertrui... het is een momentopname. Wie weet ziet die persoon er buiten dat moment wel heel verzorgd uit.
Ik beken
Ook ik ben maar een mens, en ik kom nog maar zelden op schoolpleinen maar natuurlijk zie ik ook wel eens dingen waarbij ik denk: "Wat een uitgroei, 'n pakkie verf kost maar 5 euro bij de voordeelwinkel/waarom moet ze nou in kleding over straat waarmee ik mijn huis niet eens uit durf te komen/was schoon en heel uitverkocht bij het Leger des Heils?" Om maar eens wat domme voorbeelden te noemen die echt wel eens door mijn hoofd schieten want ook ik ben maar een mens
Maar...
Ik peins er niet over om een topic ergens te beginnen met als tekst "ik verbaas (of verwonder,of erger) me telkens weer..."
Want gedachten zijn vrij, en ik zal er best wel eens met mijn vriendinnen over praten, maar het gaat mij te ver om zoiets op een openbaar forum uit te spreken (en geloof me, ik heb ook mijn vooroordelen, echt wel!). En waarom? Omdat ik niet het recht heb om zo te oordelen over anderen. Niet over die verlopen vrouw in die oude kleding, die misschien wel zoveel ellende aan haar hoofd heeft dat "een net uiterlijk" wel het laatste is waar ze zich druk over maakt. Niet over die teenslippers (net weer 2 paar gekocht, hahaha) of over die capribroek. Ook niet over die tiptop geklede dame (al is het nog zo'n manipulatieve bitch met haar queenbee-gedrag).
En ook niet wáár dat gebeurt. Als ik een officieel gesprek heb kleed ik me netjes aan, met een vleug make-up (wat ik verder zelden gebruik) en wat gepaste bling, maar als iemand liever zoiets doet op gympen, in jeans en een adidas jasje, mag ik daar natuurlijk van alles over denken. Idem dito m.b.t. iemand die half verloederd over straat loopt, of iemand die te opzichtig gekleed op een begrafenis komt, de opgetutte Queen Bee op het schoolplein of de vrouw die er tegenover woonde en elke dag in badjas haar kind de straat over hielp (en ik benijdde haar stieken want ik ben niet zo'n ochtendmens) maar ik ga daar echt geen openbare discussie over opstarten, zelfs niet met verzachtende smilies of excuses als "ik zie er ook niet altijd tiptop uit, hoor".
Want wees eerlijk... Het is gewoon roddelen en oordelen, en waarom doen we dat? Om ons zelf beter te voelen. Kijk háár eens, hahaha, bah, jakkes, nee, ik ben niet perfect maar ik ben niet zó fout!
En dat is menselijk, ik doe het net zo hard 
en zeg in gezelschap ook wel eens zoiets, maar er is een grens. En heel eerlijk gezegd vind ik het bespreken van het uiterlijk van anderen op een openbaar internetforum een beetje te ver gaan...
Just my 2 centjes
Oprechte verwondering
Ik noemde het schoolplein, omdat ik daar sta te wachten en dan om me heen kijk wat er zoal loopt. Het had ook de bushalte kunnen zijn of de supermarkt, maar kennelijk heb ik dan niet de tijd om mensen te kijken.
Ik oordeel niet, maar was gewoon verbaasd dat er mensen zijn die in de bloei van hun leven zijn en zichzelf een beetje verwaarlozen. Vind ik zonde, want iedereen is het waard.
En nogmaals, nogmaals, nogmaals.. ik heb het niet over die joggingbroek, slobbertrui of foute sandalen. Het gaat niet om een mooie coupe, makeup, overgewicht of wat dan ook. Ik heb het echt over persoonlijke verzorging. Viezige, ongekamde haren. Eruit zien alsof je al een week geen douche hebt gezien. Vaak worden het een soort halve mannen (ook qua gedrag). Jammer dat mensen in alle drukte van het dagelijks leven zichzelf lijken te vergeten.
Enne Monique D.. rustig aan he, over (ver)oordelen gesproken.
Oordeel je niet?
Echt niet? Je constateert dus allen maar dat er mensen zijn die ' in de bloei van hun leven zijn en zichzelf een beetje verwaarlozen". Nou, fijn dan dat je ons er even op wijst.
Gonnie
Het is ook zonde. En er zit altijd een reden achter. En ik denk dat die reden nooit leuk is. Dat het eerder een reden is waardoor je je misschien wel zorgen moet gaan maken over die persoon.
Wat jij "de bloei van je leven" noemt, is voor een ander misschien wel de ellendigste tijd uit haar leven. Ik denk dan bijvoorbeeld aan depressie, enorme zorgen waardoor je persoonlijke verzorging er niet meer toe doet omdat dat op jouw schaal van belangrijkheid van 1 tot 10 een krappe 1/2 scoort.
Gelukkig heb ik zelf nog nooit zo diep gezeten. Maar ik heb ze wel gekend. Ken momenteel ook zo iemand die zo diep zit (een man, in dit geval - de vader van mijn kinderen om precies te zijn). Vuile vlekkerige kleding, kapot (knopen, brandgaatjes van de sigaretten), ongeschoren, vies, vettig (qua huid). Maar ik weiger het "slonzig" te noemen. Eerder zorgwekkend. Vooral omdat mijn kinderen daar ook heen moeten (ik zeg met opzet "moeten"). En ik hem steeds verder weg zie zakken en alleen maar kan vermoeden (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) wat er speelt. En dat is hoogstwaarschijnlijk niet veel moois...
Een mens moet oppassen met woorden als altijd, iedereen, nooit en niemand, maar ik denk dat achter iedereen die er zo bij zit altijd wel een heel lastig verhaal zit.
En het lastigste is: wij kunnen dat meestal niet veranderen.
Wat mij betreft
is er wel een verschil tussen individuele mensen die wat eenvoudiger (is dit minder veroordelend dan het woord slonzig?) gekleed gaan op al die momenten waar hierboven over gesproken wordt en het feit dat we als Nederlanders wijd en zijt bekend zijn om dit fenomeen. Ik bedoel, voor allerlei afzonderlijke mensen kan ik wel bedenken waarom ze er eenvoudiger bijlopen dan anderen. Maar het feit dat we als Nederlandse vrouwen gezien worden als slecht gekleed is natuurlijk niet te verklaren uit al die individuele verschillen. Die zijn er ook in Frankrijk, Italië, Rusland enzovoorts.
Aagje
Helemaal eens aagje
Het leukste zijn wel Nederlandse bruiloften. Ik zie ze weleens lopen, bruid in prachtige jurk, bruidegom in pak. Een aantal gasten in mooie feestelijke kleding, maar ook: spijkerrokjes, platte schoenen, zomerjurkjes, broeken. En dan gewone zakelijke tasjes.... Dat vind ik altijd erg jammer.
Nou gonnie
Lees je eigen openingspost even? Je stelt toch duidelijk dat je je weliswaar makkelijk kleedt, maar wel van het soort makkelijk dat enigszins modieus en representatief is...dat gaat dus niet over vieze nagels.
En er als een halve man uitzien mag ook niet...er zijn nu eenmaal vrouwen die er zo uitzien, en dat wordt er echt niet beter op met rode lippen en een kek hakje, want daar kunnen ze niet op lopen.