Stille tochten?

Kaaskopje

ik snap wat je bedoeld,wij hebben beide een andere defenitie van het woord *stille tocht*.
voor jou is het een aanklacht tegen iets of iemand,voor mij is het een uiting van rouw en medeleven voor de nabestaanden.

Kaarsje, sus-anne

Mijn man is katholiek en van huis uit meer gewend aan het branden van een kaars voor iemand dan ik. Ik vind een kaarsje voor iemand branden een mooi ritueel. Het gebaar is klein, maar door de hoeveelheid kaarsjes die zo opgebouwd worden kan het indrukwekkend overkomen. Daar heb ik niets op tegen. Een kaarsje is ook geen uiting van protest, maar van 'gedenken'. Vanwege de locatie van het metro-ongeluk lijken mij kaarsjes niet zo praktisch. Een bloem doet hetzelfde.

Kolder

Als mensen een stille tocht willen lopen moeten ze dat doen, maar het is net wat Starry zegt, het maakt ondertussen niet zoveel indruk meer op me. "Waar nú weer een stille tocht voor??" En als dat dan blijkt te gaan om een jongen die zelf de oorzaak van het drama is, zakt mijn mond toch een stukje open.

Stilletjes

Het is niet zomaar een stom toevallig ongeluk...
Nee,wat is het dan wel?Ze waren ervan overtuigd dat op dat moment op die baan geen metro zou rijden.Zouden ze daar zijn gaan staan als er kans was op een metro?Lijkt me niet.En om graffiti spuiten te vergelijken met streetgangs uit new York...geef me geduld.(In onze stad is zelfs een muur waar graffiti-artiesten,want dat zijn het vaak,mogen spuiten.Is mooi geworden,maar dat terzijde.)
Bastet

En.....

Natuurlijk was het niet de beste stunt om uit vreten,maar zijn we ook allemaal zo laconiek als het een parachutist is?Of een bungeejumper?Dan vinden we het allemaal een tragisch ongeluk.Dat is dit ook,niks minder,niks meer.Wat die jongens verder uitvreten,doet er niks aan af.Ik denk dat zijn maten van slag zijn,en in de geest van deze tijd die tocht lopen,omdat ze op dit moment uiting willen geven aan hun gevoelens.Wij zijn niet opgegroeid met dit fenomeen,zij wel!Zij zien niet de devaluatie van dit verschijnsel,want voor hen zijn zulke tochten er altijd geweest.
Bastet

Bastet

ik zie het gebeuren ook meer als een ongeluk, ik vind zelfs dat bungeejumpers en paragliders misschien nog wel meer risico nemen dan deze jongeman.

Dat ie graffiti aan het spuiten was, och, dat zie ik niet als crimineel.

Ik vind ook absoluut niet dat deze jongen ´het aan zichzelf te danken heeft´ hij had gewoon domme pech (misschien mede omdat hij zich wat roekelozer gedroeg dan leeftijdgenoten).

Voor de jongeren van tegenwoordig is een stille tocht waarschijnlijk iets wat voor hen gewoner is dan voor ons, maar daarmee vervalt niet het kritisch kunnen kijken naar...?

Het verandert mijn mening niet over hoe ik het stille-tocht-gebeuren ervaar.

´t geeft mij niet het gevoel van meeleven en rouw, maar meer van meelopen en meedoen, misschien zelfs sensatie..

Natuurlijk is de idiote media aandacht ook iets wat eerder stimulerend werkt dan afremmend..

Ik moet er toch niet aan denken dat ik, verdrietig en al, een microfoon onder mijn neus gedrukt krijg..

Eigenlijk vind ik rouw en verdriet best intiem en niet iets om zo op te kloppen en massaal te betuigen, het is mij té..

(en alles waar TE voor staat..)

´k moet er inderdaad niet aan denken dat er voor mij (of partner/familie) een stille tocht op touw gezet zou worden als een van ons, onverhoopt, wat mocht overkomen..

Ik bedenk me net dat allerlei jongeren misschien wel denken dat het zo hoort...(??) (ik hoop het niet)

Dat denk ik ook

Ja,misschien denken ze wel dat het zo hoort,want als er in de media iets gemeld wordt over een jong overlijden,wordt er vaak ook een stille tocht gemeld.En de wetenschap dat het voor hen veel normaler is,maakt dat ik het minder veroordeel.
Groetjes,Bastet

Tja

Ik vind de vergelijking tussen risicovolle sporten en graffiti spuiten mank gaan. Bij risicovolle sporten wordt veel aandacht besteed aan de veiligheid, je betaalt je scheel om het te kunnen doen, er wordt gewikt en gewogen over tijd en plaats. Niemand gaat onvoorbereid parachutespringen op de Dam in Amsterdam - ofzoiets.
Graffiti spuiten is een vorm van vandalisme, in veel plaatsen is het domweg verboden. Het zetten van je tag op een plaats die níemand durft én die goed in het zicht is, levert je binnen de groep mede-vandalen status op. Nou, tjongejonge, geweldig. De kosten van de zooi worden afgewenteld op de gemeenschap. Enig idee wat het verwijderen van graffiti ons jaarlijks kost? Meer dan de gebroken benen van de neerstortende parachutisten.

Tirza

"vriendjes"

ze nemen wel bewust het risico!! Een van zijn "vrienden/maten" zei doodleuk dat hij "het werk wel even zou afmaken (de gaffiti was nl. niet geheel af) maar dat hij wel zo slim is om niet onder een metro te komen"

DAT is dan een van zijn maten he....er zitten dan mijns inziens toch echt een paar radartjes los in die hersenpan bij die gasten hoor.

Bastet

"Het is niet zomaar een stom toevallig ongeluk...

Nee,wat is het dan wel?Ze waren ervan overtuigd dat op dat moment op die baan geen metro zou rijden.Zouden ze daar zijn gaan staan als er kans was op een metro?Lijkt me niet.En om graffiti spuiten te vergelijken met streetgangs uit new York...geef me geduld.(In onze stad is zelfs een muur waar graffiti-artiesten,want dat zijn het vaak,mogen spuiten.Is mooi geworden,maar dat terzijde.)"
-----------------------------

Het is een bewust risico wat die gasten nemen. Emn ja, ik denk dat ze er zelfs waren gaan staan als er wel kans was dat die metro op die baan zou rijden...Heb je wel eens die HSL-lijn goed bekeken. Kilometers ver langs die rails vind je die graffititroep. Kilometers moeten ze gelopen hebben om dat spul erop te spuiten. Als er dan een trein langs raast hebben ze echt geen schijn van kans en toch doen ze het.
Ze nemen dan WEL bewust het risico en dat is ook de kick dat ze ervan krijgen. Hoe gevaarlijker de plek hoe beter en hoe meer je groeit in de groepshierachie.

Ik heb het hier niet over graffiti artiesten die netjes op een vooraf aangewezen plek hun kunstwerk maken (dat is inderdaad erg mooi) het zijn bendes die erop uit zijn om hun tag te plaatsen op de meest onmogelijke plekken en ze nemen daarbij bewust risico.

Die opmerking van een van zijn maten illustreert het al...ik maak het wel even af maar ik ben wel zo slim om de metro in de gaten te houden?? Dat zegt toch al genoeg?!

Nou bastet

Geloof het maar van wel. Ik ken mensen die die jongens zeer goed en van nabij kennen en die bluffen echt niet. De menen gewoon wat ze zeggen en doen het ook.

Grootspraak van kleine hartjes

ik denk dat Bastet gelijk heeft, natuurlijk zal een puber niet zeggen dat hij zo geschokt en verdrietig is, nee, dan bluffen dat je die graffiti af gaat maken..

En mensen die mensen kennen, och, mensen die het gedrag van anderen interpreteren, dat is wat anders dan kennen..

Stilletjes

Wat oordeel jij hard over 'die gasten'. Het was een stom ongeluk, ze namen een risico, maar dat nemen mensen die gaan paardrijden en autoracers ook (ik geef maar 2 willekeurige voorbeelden), maar als hen iets overkomt zijn het wel stomme ongelukken. Om deze jongens te vergelijken met New Yorkse gangs gaat erg ver, kende jij hen persoonlijk? Ik ken veel jongeren, ook die in clicks ( soort gangs dus) gezeten hebben, maar naast die keiharde kant ( die vaak met onzekerheid en bij een groep willen horen te maken heeft!) zijn het vaak ook heel gewone jongens en meiden die schreeuwen om liefde en aandacht! En ook zij zijn iemands kind, ook zij hebben familie en vrienden die om hen rouwen. Ik hou niet van stille tochten, ik vind het een beetje een trend worden en daardoor weinigzeggend, maar als anderen er behoefte aanhebben moeten ze gewoon meelopen,

Stilletjes

Stel dat dat zou is,wat dan?Maakt dat het minder triest?
Dat vind ik dus niet.
Bastet

En toch

ik begrijp de aversie tegen de harde woorden van Stilletjes en toch vind ik dat Stilletjes gelijk heeft. Ik ken genoeg pubers die wel eens onverantwoord gedrag vertonen, maar ook dat heeft zijn grenzen. Je hebt gewoon jongeren en uiteraard ook volwassenen die kicken op gevaar. Zo had ik een collega die in dat opzicht echt geen rem had. In mijn beleving zat daar echt een draadje los. Zijn hobby: aan een auto hangen op een skateboard of skeelers. Dus zodra een wildvreemde in een auto wegreed snel aanklampen. Ach, hij had wel eens wat gebroken, maar dat gaf niks hoor. Volgende keer beter. Je kon aan zijn hele gedrag merken dat hij grenzeloos was. Naar mensen toe, in het nemen van risico's, e.d.. Daar kun je vertederend over zeggen dat hij vast een klein hartje had, maar ondertussen jaagt hij andere mensen de stuipen op het lijf en is zijn gedrag naar vrouwen bijvoorbeeld totaal ongepast. Hij is ontslagen bij ons omdat hij als collega niet te handhaven was.
Nu ken ik de overleden jongen niet, dus ik kan ook niet zeggen of dat net zo'n ongeleid projectiel is als de jongen van hierboven, maar ik vind het toch wel erg soft om maar te blijven praten over dat die jongen er niets aan kan doen omdat het nu eenmaal een puber is en dit gevaar écht niet bewust opgezocht heeft. Dat heeft hij wél. Ik vind zijn puberzijn geen excuus.

Precies

Pandia verwoord wat ik bedoel.Het blijft triest,en afschuwelijk.Verder ben ik ook wat verbaasd over het gebrek aan inzicht in het verschijnsel puber.
Bastet

Bastet

bastet:Verder ben ik ook wat verbaasd over het gebrek aan inzicht in het verschijnsel puber.

daar ben ik ook zeer verbaasd over,het lijkt wel alsof iedereen volwassen gedrag verwacht van pubers,dat kan en mag je helemaal (nog)niet verwachten op die leeftijd.
ik heb als puber ook dingen gedaan die helemaal fout af hadden kunnen lopen,gewoon stoer doenerij,ik was me totaal niet bewust van wat voor gevaar dan ook,ik had op die leeftijd het gevoel: mij kan niets gebeuren.( mijn moeder noemde dat: jeugdige overmoed)
als ik er nu op terugkijk vind ik het doodeng wat ik toen heb uitgehaald.
gelukkig kan ik het navertellen,deze jongen helaas niet meer.

Kaaskopje

Waarschijnlijk was de collega waar jij het over hebt volwassen? Dat vind ik nl wel een verschil. Veel pubers doen dingen waar ze niet bij nadenken ( of zoals in dit geval de risico's verkeerd inschatten). Hoeveel volwassenen zijn er niet die in hun jeugd stommiteiten uitgehaald hebben? En zich zodanig gedragen hebben dat ze zich later rot schamen als ze er over nadenken? Deze jongen is gaan graffiti spuiten op een moment dat er normaal geen metro's rijden, dat dat deze keer bij uitzondering wel gebeurde kon hij immers niet weten, hij heeft dus het gevaar niet bewust opgezocht, hij had stomme pech dat deze dag een uitzondering op de regel was. En dan nog, ook al zou mijn kind door eigen schuld omkomen, dan is dat toch niet minder erg voor ons, de nabestaanden?

Reina

"Deze jongen is gaan graffiti spuiten op een moment dat er normaal geen metro\'s rijden, dat dat deze keer bij uitzondering wel gebeurde kon hij immers niet weten, hij heeft dus het gevaar niet bewust opgezocht"

kom op zeg!! je moet toch wel uit een ei gekropen zijn om niet te beseffen dat er gevaar kan zijn als je je op zulke plekken begeeft.

Stilletjes

Het is een puber,nogmaals,die zien niet altijd gevaar.Maar weet je,ik merk dat het niet aankomt bij je,de reacties hier.
Bastet

Snapt een puber niet

dat iets verboden is dan? Je mag niet op het spoor komen en dat is niet voor niets. Daar kun je wel overheen praten met 'dat kon hij niet weten', maar het mág niet. (mijn toon is overigens vriendelijk hoor, dat je het weet)
Ik ben natuurlijk ook niet van gisteren, ik heb artikelen gelezen over het verschijnsel puber, ik ken het verhaal over hun hersenen. Ik heb twee dochters die de puberteit al dan niet met verbazingwekkende streken doorgaan of door zijn gegaan. En ondanks al die kennis vind ik niet dat het gedrag van een jongen die middenin de puberteit zit zonder meer vergoeilijkt hoeft te worden omdát hij puber is. Dan kun je alles wel wegstrepen onder het kopje: ach dat komt door zijn hersens, die zijn nog niet af. Als ik even doorsla naar het uiterste: een jongen die een mes in een ander steekt... is dat ook begrijpelijk omdat hij zijn daad niet volledig kan overzien en daardoor rare risico's neemt?
De collega zat op het randje, net geen puber meer maar duidelijk ook nog niet volwassen.

En...

natuurlijk is het wel erg voor de nabestaanden. Heel naar ook dat hun zoon hierdoor een onderwerp van gesprek is geworden.

Kaaskopje

Ik ben wel de laatste die puberstreken vergoelijkt,vraag maar aan mijn jongens..
Maar dat neemt niet weg dat ik soms wel begrijp waar het vandaan komt.En ja,pubers opvoeden is soms je hart vasthouden en hopen dat ze geen stomme dingen doen,je kunt niet alles voorzien en overal bijblijven,was het maar waar.
Groetjes,bastet

Kaaskopje en stilletjes

Ik ben wel de laatste die puberstreken vergoelijkt,maar als je je verplaatst in een puber( denk even terug aan de tijd dat je zelf puber was ,of kijk naar je eigen puberkinderen) dan begrijp je toch hoe dit heeft kunnen gebeuren?

en nee,het mag niet,en ja, het is niet slim,maar mi is het vanuit een puber gezien wél te begrijpen.

Sus-anne

dan begrijp je toch hoe dit heeft kunnen gebeuren?
Mijn antwoord is vast al bekend: nee. Ik wil ook absoluut niet de indruk wekken dat ik er begrip voor heb tegenover mijn kinderen. Je komt niet op het spoor, ook al is het vier uur in de nacht. Simpel. Zelfs een onaf puberbrein kan die informatie bevatten. En anders is het misschien hoog tijd dat er een themadag georganiseerd wordt op scholen met filmmateriaal wat het een en ander laat zien.

Inflatie

Ik heb het in andere draadjes ook al eens genoemd: onze emotiecultuur is aan inflatie onderhevig. Een stille tocht begon als een maatschappelijke uiting van emotie van niet direct-betrokkenen, bij extreme situaties waarin (jonge) mensen het leven lieten.

Binnen een aantal jaren was de stille tocht voor de domino-mus een feit.

Waar eindigt dit? Dat er stille tochten worden gehouden voor een verloren voetbalwedstrijd?

Er is een verschil met de begrafenis bijwonen of je pet afnemen als je op straat een rouwstoet tegenkomt. De stille tocht is een naar buiten gericht evenement, het trekt aandacht en media en mensen die er niks mee te maken hebben, en het deelnemen eraan krijgt een geurtje van "mijn medeleven is beter dan het jouwe". Niet stil, maar juist ostentatief. Wie niet meedoet is verdacht. Je zet er jezelf mee in de kijker, meer dan met de ouderwetse condoleancekaart, en dat is precies wat ik er op tegen heb.

Dat doet er allemaal niks aan af dat het vreselijk is als een jong iemand omkomt, ook al heeft hij zelf op het spoor gestaan of is hij met een zatte kop in de auto gestapt. Ouders en vrienden verliezen een dierbare en dat is tragisch genoeg op zichzelf.