Waarom je van sporten niet afvalt, en nog een leestip

Ik werk

gewoon hoor, maar wel onregelmatig. Als ik een vroege dienst heb en om 06.45 moet beginnen, dan sport ik ook niet van te voren. Maar als ik later begin wel. Ik Moet er voor mijn kinderen zoiezo rond 7 uur uit, dus dan zet ik gewoon mijn werk wat eerder half7 ofzo en spring ik op mijn vriend de hometrainer, daarna douchen en om half 8 kan ik mijn dag dan beginnen, dan heb ik nog een uurtje om te eten, en de kinderen te helpen voor we naar school lopen.
Ik ben een extreem lui varken hoor, dus ik lig er savonds vaak heel vroeg in. als ik een vroege dienst heb, dan kan ik altijd nog na afloop sporten.
Voor mijn blessure rende ik 3 keer per week, maar nu heb ik een blessure en kan dat niet meer, voordeel is dat ik nu wel lekker elke dag op die hometrainer kan. Elke dag hardlopen is niet goed, elke dag hometraien wel! en ik word er vreselijk gelukkig van..!

Honger

Van de kindertjes in Afrika maar meer nog: van de westerse anorexiapatienten is wel het een en ander bekend over honger. Oftewel: een chronisch voedselgebrek. Ondervoeding. Je lichaam gaat op de spaarstand. Je hersenen gaan als eerste uit. Anorecten kunnen geweldige lichamelijke prestaties leveren (1000 situps ofzoiets), maar zijn verder apathische zombies. Lekker makkelijk ook wel in al die enge Afrikaanse landen met enge dictaturen: de mensen bikkelen voor een beetje voedsel, maar hun hersens doen niet zo bar veel meer. Zo hou je ze lekker onder de duim.
Een zwaar low-calorie dieet en dat jarenlang: ik weet het niet. Ik vind het griezelig.

Tirza

Hmm tirza

Dat klinkt heel onlogisch, dat als eerste je hersenen 'uit' gaan bij een te lage calorie-inname. Je hersenen gebruiken wel heel veel van je energie-inname, zo'n 20%, maar het zou overlevingstechnisch onlogisch zijn om het belangrijkste orgaan als eerste op te geven.

Het klasgenootje van mijn dochter dat maanden in de kliniek heeft gezeten en bijna dood was kon later niet zelf naar school fietsen, dat was fysiek te zwaar, maar ze haalde wel goede cijfers op het gymnasium. Als ze al apatische zombies zijn dan heeft dat vast te maken met het feit dat ze een ernstige psychiatrische ziekte hebben. En de zich dictatuur aanleunende afrikanen zullen meer last hebben van een gebrek aan scholing en een gebrek aan tijd om over hun politieke standpunten na te denken omdat ze 24 uur per dag bezig zijn met overleven.

En wat spaarstand betreft: ze zijn wel mager, broodmager, de anorexten en hongerlijdende medemens. Lijkt me toch een aanwijzing dat je spieren en vet er uiteindelijk toch echt aangaan bij ondervoeding.

skik

Miriam,

Je hebt honger en honger. En dan heb ik het niet over échte honger in Afrika. Ik ben bekend met het akelige knagende gevoel van honger met geeuwen en trillen, en met een maag die aangeeft dat ie leeg is. Dat laatste is geen onaangenaam gevoel. Je smaak wordt er beter van, je ruikt beter, en je kunt je er op verheugen dat je straks mag eten. Geeuwhonger, trillerig worden, niet meer helder kunnen nadenken, heeft volgens mij te maken met een laag bloedsuiker. Als ik zorg dat ik goed eet, dus voedsel met een laag Gl, heb ik geen last van de geeuwhonger, en kan ik een tijd zonder eten. Als ik dan eet, merk ik dat ik sneller verzadigd ben. Volgens mij, val je op die manier af. Als ik sport, doe ik dat op één boterhammetje. Tijdens het sporten geeft mijn maag een zwak signaal af dat ie leeg is, en onthoudt zich dan verder van commentaar. Soms tot uren na die tijd. Ook als ik een fietstocht maak van uren, hoef ik niets te eten. Slechts heel zelden merk ik verlies van concentratie en spiervermoeidheid door honger. Voor die gevallen heb ik altijd een evergreen en een appel mee. (suiker, vezels, snelle koolhydraten). Op die manier kun je afvallen zonder honger! Dus, jouw theorie dat je van sporten honger krijgt, hoeft niet. En dikkerds hebben genoeg om te verbranden. Dus, in principe zou je als dikkerd inderdaad minder nodig hebben. Een paar kanttekeningen: niet iedereen gaat even gemakkelijk over op vetverbranding helaas. Mannen sowieso gemakkelijker dan vrouwen. Dat heeft voor zo ver ik weet te maken met het soort spieren. Verder ben ik overtuigd van het spaarbrandereffect. Als je je calorie-inname extreem beperkt hebt, gaat je lichaam over op de 'zware tijden modus'. Het is blijkbaar lastig om je lichaam weer op de 'overvloedmodus' te zetten. Je moet je fabriekje daar in trainen. Maar hoe dat moet? Geen idee. Jouw laatste vraag over mensen met overgewicht die net zo honger hebben als mensen in Afrika: dat denk ik niet. Omdat je als mens met overgewicht genoeg vet hebt om te verbranden. Waar je wel tekort in kunnt krijgen zijn suikers. Naast vet heb je suikers nodig om te kunnen functioneren. En helaas, suikers kun je omzetten in vet, vet kun je niet omzetten in suiker. En natuurlijk loop je bij een extreem vermageringsdieet kans op tekorten wb essentiele voedingsstoffen.
Laatste opmerking: spieren verbranden in rust ook. Dus hoe groter de spieren, hoe meer je verbrandt, ook in rust. Dus ook in die zin val je af van sporten.
Als je dit allemaal leest, zou je denken dat ik er atletisch, slank, gespierd en fantastisch uit zie. Dat is helaas niet zo. Ik heb overgewicht. Ik ben een klein dikkerdje dat veel sport. Maar ik heb wel hele mooie spierballen. Wie wil ze zien?

Niet flauw, maar ook niet realistisch

Iemand eigenlijk dat programma 'obese' van RTL4 wel eens gezien? Ik viel er gisteren toevallig in (laatste uitzending, zal je altijd zien).
Kijk, dat is afvallen onder begeleiding en kennelijk een vorm die 'succes' heeft (maar tevens onbetaalbaar is).
Het is vooral ook een vorm die zich in niets houdt aan de regels over gezond afvallen waar Pluk naar verwijst.
Een van de deelnemers is 154 kilo afgevallen in 300 dagen (applaus) en heeft dat onder andere bereikt met een trainingsprogramma van 5 uur per dag (je zal maar een baan hebben).
Applaus, geweldig, we zijn trots op je.
Maar op een 'gezonde' manier was hem dat niet gelukt (afvallen 0,5 kilo per week ipv per dag). De doelstellingen waren per persoon ook steeds hoger dan die 0,5 kilo per week.
Waarom zij wel?
Deze meneer had, als hij zich aan de regels gehouden had, er bijna 3 jaar over moeten doen om te bereiken wat hij heeft bereikt.
Stel je zo'n man voor. Beetje hyper (ook met overgewicht), maar toch eenzaam.
En dan zeg je tegen zo iemand: Je moet afvallen, maar niet zo snel. Je moet alles eten, maar niet teveel. Je moet gedisciplineerd zijn, dus ook in het je houden aan de regels. Je moet oppassen voor eetafwijkingen. Je moet dat allemaal alleen doen, want financiering is er niet voor een begeleidingsprogramma.
Als je je overal aan houdt, dan ben je over 3 jaar nog maar 20 kilo te zwaar. Als je je er niet aan houdt dan hou je het niet vol, krijg je een eetafwijking, of kom je nog meer aan.
Stelregels overigens die uiteindelijk toch verlaten wordt als het op een operatie aankomt. Dan is afvallen ook niet meer voorzichtig, maar gaat het met kilo's tegelijk.
Zijn extreme maatregelen (extreem dieeten, extreem sporten, operatie) nou slecht of niet? En als het een keuze is tussen kwaden (extreem overgewicht is ook slecht), waarom zou je dan met extreme maatregelen wachten tot je een bmi hebt van boven de 50?
In het programma zitten diverse scenes waarin er geklaagd wordt over de deelnemers. Ze zijn niet hard genoeg voor zichzelf. Ze verzinnen excuses. Ik vind dat soort commentaar doorgaans getuigen van te weinig inlevingsvermogen. Vooral als je de situatie feitelijk bekijkt. Nogmaals: aannemelijk is dat deze mensen honger hebben op een manier die we bij de kindertjes in afrika zielig vinden.
Dat is geen slap excuus. Maar om af te vallen moet je je kennelijk juist door die honger (en alle lichamelijke ongemakken die daarbij komen kijken) heen vechten.
De site waar Pluk naar verwijst heeft ook een forum.
In deze draad http://www.obesitasvereniging.nl/phpBB2/viewtopic.php?t=5400&postdays=0&postorder=asc&start=0&sid=d50a7af5960e67b0a16ac027757082a7 wordt het programma besproken.
En daar is het punt dat ik wil maken: het commentaar is doordrongen van de riedel hoe afvallen eigenlijk moet. Langzaam en verstandig. Niet aan beginnen dus, aan dat extreme.
Maar is het wel realistisch om het anders te doen?
Groet,
Miriam Lavell

Marginaal

Belle, zie de artikelen uit de start van dit draadje. Het wel waar dat je van bewegen meer verbruikt, het is wel waar dat spieren meer gebruiken, maar alles bij elkaar is het te marginaal om er echt van af te vallen (het levert geen honderden calorieen extra verbruik op).
Katan legde het dilemma aardig uit: een zwaar lichaam laten ademhalen kost nog veel meer energie. Elke kilo die je afvalt, zorgt dat dat lichaam minder energie gebruikt. Daar kun je bijna niet tegenop sporten of minder eten.
Belle:"Ik ben een klein dikkerdje dat veel sport."
Zie je wel dat het niet helpt.
Extreem sporten, 5 uur per dag, zou kunnen helpen.
Groet,
Miriam Lavell

Sporten onderdrukt honger

als je sport hebben je spieren meer bloed nodig. Je darmen worden dan stilgelegd. Ikzelf krijg van intensief sporten het eerste uur erna geen honger; wel dorst!
En wat Bellefleur opmerkt is belangrijk: spieren hebben brandstof nodig, ook in rust; vetcellen maar heel weinig. Dus werken aan spieropbouw maakt het makkelijker om je gewicht te houden: je verbrandt vet tijdens de training, en je hebt extra brandstof nodig om de spieren "in leven te houden".

Extreme sport

Pluk:"als je sport hebben je spieren meer bloed nodig."
Wat je er ook voor een theorie op verzint, met een eenvoudige vergelijking zie je dat het niet klopt.
Bepak je lichaam met 70 kilo te veel (doe een loodvest aan) en ga door het leven. Gewoon de dingen doen die je altijd doet.
Zwaarlijvig leven is een extreme sport op zich.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam, mee eens

"gewone" activiteiten kosten de obese mens heel veel energie. Consequentie is dan ook meestal,dat het aantal activiteiten drastisch wordt beperkt, en in een extreem laag tempo worden uitgevoerd.

Ha! miriam!

Ik wist wel dat je over mijn laatste zin zou vallen... Ik heb 'm expres er in gezet. Om duidelijk te maken dat afvallen geen gevalletje is van input < output. Er speelt meer mee. Ik heb in het draadje ook gemeld, dat ik niet weet hoe ik mijn brandertje weer op 'overvloed' kan zetten. Erfelijkheid speelt ook mee, mijn familie zit vol met kleine dikkerdjes. Verder fungeert eten bij mij niet alleen als vulling en voeding, maar ook als troost en frustratiewegwerker. Dat doet er ook geen goed aan. Extreem sporten helpt niet. Want extreem sporten houd je niet je hele leven vol. En dus, is het een tijdelijk project met een einde. Wat gebeurt er na het einde? De enthousiaste/hyper meneer in Obese, was vroeger een surfdude. Hij sportte heel veel. Op een gegeven moment heeft hij sporten ingeruild voor eten. En later, toen Wendy bij hem op de stoep stond, heeft hij dat eten ingeruild voor... extreem sporten. What's next? Een mevrouw in Obese liet zien wat er gebeurt als het bewegen van je lijf je verhoudingsgewijs te veel energie kost: ze lag op de bank met een zak tacochips. En haar dochters deden het huishouden. Door overgewicht moeten dikkerds voortdurend explosies van energie leveren, en daarna zijn ze weer in rust. Waardoor ze over een dag gerekend minder in beweging zijn dan mensen met een fijne bmi. Een andere mevrouw in Obese, zei na die extreme afvalsessie, dat ze 'veel beweeglijker' geworden was. Mijn opvatting is, dat afvallen niet zit in 'sporten', maar in beweging komen. Ingebed in je dagelijkse bezigheden. Al lijkt het een mantra zo langzamerhand, ik zeg het nog een keer: dikke mensen eten níet per definitie te veel. Er speelt veel meer mee: medicijnen, schildklier en bovengenoemde redenen. Overigens Miriam, Belle Fleur en Belle Epoque zijn twee verschillende personen. Al zijn dan alle twee belle ;0)

Ademhalen is ook bewegen

Pluk:""gewone" activiteiten kosten de obese mens heel veel energie. "
Je mist het punt. Léven (adem halen, je lichaam in stand houden) met heel veel kilo's extra kost heel veel energie. Letterlijk in calorieen.
Hoe weinig je ook beweegt, alleen al die borstkas op en neer voor de ademhaling, kost met 70 kilo extra en dat 24/7, veel meer dan met een gewoon gewicht.
En bovendien zelfs veel meer dan je aan éxtra verbranding met een uurtje bewegen kunt bewerkstelligen.
Belle(fleur... Heb ik Belle Epoque ook al eens zo afgekort? Sorry). "Waardoor ze over een dag gerekend minder in beweging zijn dan mensen met een fijne bmi."
Dat mag zo wezen, maar ze zeulen 24/7 per dag bij alles, álles, die extra kilo's mee.
Meer bewegen is voor heel veel dingen goed, al is het maar omdat je tijdens een bezigheid niets in je mond steekt, maar het levert niet ontiegelijk veel meer verbruik op dan niet bewegen.
Wel als je het extreem gaat bewegen.
Bellefleur:"Mijn opvatting is, dat afvallen niet zit in 'sporten', maar in beweging komen."
Ik vind het prima, doe wat je niet laten kunt. Het is voor van alles goed. Maar het staat wel ver van de keus tussen opereren of niet.
Lees de links aan het begin van dit draadje en je leert dat het bovendien nauwelijks effect heeft, of negatieve effecten uitlokt (honger).
Laat ik het scherper stellen: over dikkerds is de meest gangbare opvatting dat ze slap en ongedisciplineerd zijn. De benadering met de gangbare adviezen is wel aardig en voorzichtig (kom in beweging, neem rode ipv witte saus, een halve kilo per week is juist hardstikke goed), maar zetten geen zoden aan (of eigenlijk van) de dijk.
Het helpt niet (uitzonderingen daar gelaten).
Uiteindelijk vind ik het ook helemaal niet aardig, al die zachte adviezen. Het doet wat religieus aan: als je naar de regels leeft dan werkt het, doe je dat niet dan heb je niet genoeg bewogen (gebeden).
En dan, tadaaaa, komt de operatie als ultieme oplossing. Of het tv programma met een extreem afvalprogramma.
Groet,
Miriam Lavell

Polly

"Je maakt mij niet wijs dat op deze manier sporten niks doet met je gewicht."

Ik heb de rest van je posting niet gekopieerd, maar ik herinner me nog dat jij in het verleden zwoer bij het afvallen door het gebruik van vezels. Doe je dat nog of was het effect tijdelijk? En bij de leefstijl die je nu dan hebt, waarvan je zegt dat je je niet kunt voorstellen dat dat niks doet met je gewicht, wat betekent dat voor jou? Ben je nu op je streefgewicht geraakt of afgevallen? Je moet denk ik wel heel veel bewegen om met zoveel eten (voor iemand met aanleg om, om wat voor reden ook, om dik te worden) te kunnen afvallen. Lijkt me eerder dat je hierop gelijk blijft?

Polly

(Heb je glycogeen al opgezocht?) ik geloof niet dat er iemand is waar het vet direct wordt ingespoten (behalve bij sommige ridicule schoonheidsbehandelingen; maar dan zuigen ze het eerst ergens anders weg ).
Maar over ieder pondje door het mondje zijn hier al heftige polemieken gevoerd. Maar ik ken persoonlijk niemand die van de lucht dik geworden is. Het probleem is, dat er weinig mensen zijn die "hongergevoel" kunnen verdragen met zoveel aanbod om je heen van verleiders. Plus het emo-eten, plus het verwen-eten, plus het troost-eten, plus het eten uit verveling, plus....

Antwoord

de obesitas-vereniging heeft geantwoord:
Het klopt dat mensen die exact dezelfde aanpassingen maken in hun gedrag als bij een maagbandoperatie, ook afvallen. En waarschijnlijk ook evenveel. De maagband is een 'stok achter de deur' die helpt bij het handhaven van het regime van minder eten. Maar van de maagtband zelf valt men niet af.
Dat ligt anders bij operaties waarbij een deel van de darm wordt weggehaald - buiten werking wordt gesteld. Des te minder darm er is, des te minder opname van (gezonde) voedingsmiddelen er kan zijn. Veel voeding gaat dan ook onverteerd via ontlasting uit het lichaam. Dit soort operaties wordt in nederland weinig uitgevoerd. Meestal is het een combinatie van restrictie (maagbandachtige ingrepen zoals bv ook verkleinen van de maag) in de opname, en malabsorptie (slechte opname van de voeding in het bloed).
De laatste jaren blijkt dat een groep patienten die dit soort combinatieoperaties heeft gehad toch ook weer bijkomt. Waar dat aan ligt is nog niet helemaal duidelijk. Wel kun je nu al stellen dat opereren hulpmiddelen toevoegt in de strijd tegen de kilo's. Maar het afvallen zelf gebeurt door minder inname van energie in combinatie mer meer verbranding dmv beweging of sport.

Aanvulling antwoord

een stukje vraag was nog niet beantwoord (het hongergevoel, en hoe ontwikkeld zich dat in de tijd):
We horen van veel mensen dat het hongergevoel inderdaad veel minder is. Maar niet iedereen zegt hetzelfde. Volgens artsen zou het hongergevoel vooral op een bepaalde plaats in de maag zijn gesitueerd. Als die buiten werking wordt gezet, zou er geen honger meer zijn. Maar daar is niet iedereen het over eens. Er zijn ook mensen die hun honger of trek niet per se in de maag voelen. Maar eerder een behoefte aan bepaald gedrag hebben.
Heel grofweg gezegd kun je stellen dat er in het eerste jaar na een operatie veel wordt afgevallen. Door nagenoeg iedereen. Wij noemen dat het 'jubeljaar'. In dit jaar voelen mensen ook de behoefte om hun positieve ervaringen met iedereen te delen. Er zijn cveel mensen die dan gaan schrijven, boeken of websites.
Daarna komt een periode van stabilisering of stagnatie, als naar gelang je het wilt benoemen. Tot zover het algemene verloop.
Wat daarna gebeurt is veel diverser. Sommigen komen aan, aneren blijven op hetzelfde gewicht, weer anderen passen zich in hun eetgedrag aan en zijn wer terug bij af. (Bv. marsrepen in de blender, met een scheutje room erbij om het lekker naar binnen te laten glijden.) Of de andere aanpassing: blijvend minder eten. Gezonder eten is niet altijd even makkelijk. Bij maagbanden is de ervaring dat met name gezonde voeding moeilijk te eten is.
Goede selectie vooraf is nodig. Wie kan blijvende aanpassingen aan? Maar blijvende begeleiding achteraf is nog belangrijker. Wie helpt je wanneer het moeilijker wordt?
Echt antwoord op uw vraag is er - nog - niet. Maar deze interessante vraag wordt wel onderzocht en over een aantal jaren weten we ook hierover meer te zeggen.

Nou ja!

"Het klopt dat mensen die exact dezelfde aanpassingen maken in hun gedrag als bij een maagbandoperatie, ook afvallen. En waarschijnlijk ook evenveel. "
Kijk aan, dat bedoel ik maar.
Blijft wel de vraag waarom dieet adviezen altijd hameren op een niet extreem dieet, terwijl de ultieme oplossing ook niets anders is dan een extreem dieet.
"De maagband is een \'stok achter de deur\' die helpt bij het handhaven van het regime van minder eten."
Hier zit mijn probleem geloof ik. Deze opmerking suggereert dat de afvallers al jaren proberen om op een maagoperatie-dieet af te vallen, maar dat ze dat niet volhouden. En dat is niet zo. Ze volgen een 'langzaam en gezond afvallen dieet' dat niet werkt.
De kern is nu juist dat er overal en altijd het 'doe niet extreem' evangelie wordt verkondigd. Het grootste verschil tussen wel of geen operatie is het dieetvoorschrift.
Het lijkt dan ook geen stok achter de deur, maar eerder een excuus om nu wel een extreem dieet te mogen volgen.
Tenzij, en dat lijkt er een beetje op als je dat obese programma volgt, er in de dieet taal bedoeld wordt dat je voor de buitenwereld moet blijven doen alsof je van alles wat en keurig gezond eet, maar dat je in werkelijkheid gewoon extreem moet minderen. Je dekmantel voor al dat afvallen (goed zo, alweer een kilo!) is dan dat je zo ontzettend veel meer bent gaan bewegen.
Al bij al een interessant antwoord Pluk.
Bedankt.
Groet,
Miriam Lavell

Diëtiste

Van mijn voormalige diëtiste moest ik ook een minimum aan voeding binnenspelen op een dag. Ik vond het vrij veel, in ieder geval had ik op geen enkel moment honger. De eerste weken viel ik gestaag af. Dan stagneerde het afvallen. Zoals bij ieder dieet dat ik tot dan toe deed.

Ik heb dan eens tussen twee afspraken in, minder gegeten dan op mijn dieetplan. Niet extreem veel minder, maar ik sloeg de tussendoortjes over, at wel de voorgeschreven hoeveelheid groenten, maar bijna geen vlees en ook véél minder aardappelen/rijst/pasta.

Ik viel terug af. Dietiste bekeek mijn eetdagboek (want ik moest alles opschrijven wat ik at), zag dat ik minder had gegeten dan voorgeschreven en ik kreeg een hele preek dat ik meer moest eten enz. Dus volgde ik weer keurig het dieetplan en mijn gewichtsverlies stagneerde terug.

Ik heb het toen opgegeven.

Ik weet niet meer hoeveel ik nu wel of niet moet/mag eten want als ik de dieetplannen volg, dan stagneer ik op een gegeven moment en als ik veel minder eet, val ik af, maar wordt mij van alle kanten gezegd dat het ongezond is.

Katrien

Katrien

frustrerend, de "deskundigen" die het ook niet weten.
Er is hier al vaker beargumenteerd dat een koolhydraatbeperkt dieet een goede optie lijkt. Levenslang vol te houden, zonder teveel hongergevoel (eiwitten en vetten "vullen" beter, waardoor je de totale hoeveelheid calorieen kunt beperken). En dat in combinatie met "voldoende" bewegen. (om te verbranden, om spieren op te bouwen, om spieren in stand te houden).
Katrien, bewoog/beweeg je extra tijdens je dieet-periode?

Belle e

voor welke operatie opteer jij: een "simpele" maagband (of maagverkleining), of een gbp?

Gerommel in de marge

Pluk, het verhaal van Katrien is bijzonder bekend. Ik ken ook nogal wat dikkerds die, na jaren zelf proberen, bij de dietiste komen en daar te horen krijgen dat ze _te weinig_ eten.
Dat is een verwarrend bericht.
Schematisch is het tamelijk simpel. Om die halve kilo in de week af te vallen, moet je per dag 500 calorieen minder eten dan je gebruikt.
Als je tien kilo bent afgevallen, dan gebruik je vanzelf (basaal metabolisme) 100 calorieen minder.
In werkelijkheid is niet precies bekend wat iemand verbruikt en welk effect afvallen werkelijk heeft op het basaal metabolisme (ondanks extra bewegen).
Er wordt algemeen aangenomen dat er zo'n reactie is (het lichaam reageert op tekorten door zuiniger met energie om te gaan). Aangenomen dat dat waar is, gebeurt er het volgende.
Je neemt 500 calorieen minder dan je gebruikt. Een deel daarvan zet zich om in afvallen, maar het lichaam reageert met zuinig doen. Het maakt helemaal niet uit of je die 500 calorieen minder eet, of meer beweegt. Het gaat om tekort.
Vervolgens zakt het BM sowieso omdat je afvalt.
Het is niet meer dan logisch dan dat er op enig moment een snijpunt ontstaat: afvallen gaat niet meer. Om af te vallen moet je nog minder eten. Maar dat mag niet van de dietiste. Of (dat kun je beweren) nog meer bewegen, maar ga maar eens 500 calorieen extra bewegen.
Dat is een dagtaak.
Bovendien: wie 70 kilo of meer te zwaar is, gaat al afvallend sowieso minder gebruiken (het lichaam heeft steeds minder nodig).
Stel dat iemand dat met steeds meer bewegen oplost (er is nu beslist sprake van extreem sporten), dan kun je op je vingers natellen dat er nooit meer een 'gewoon' komt.
Ideaalgewicht bereikt, stoppen met bewegen of weer 'gewoon' (dat is dus meer dan je nodig hebt) gaan eten en je komt weer aan.
De knoop zit in het basismateriaal: de voeding. Het voedingsvoorschrift is zo dat afvallen daarvan eigenlijk niet kan. Omdat het veel is (van alle vitamine en mineralen genoeg en dat allemaal uit voeding, niet uit pillen). Omdat de calorieen tabel niet helemaal klopt (merk op dat een verschil van 100 op een totale dag al het verschil kan zijn tussen afvallen en stagneren of zelfs aankomen).
In de kern is dat voorzichtig en gezond afvallen voor dat doel eigenlijk gerommel in de marge.
Het wordt pas wat als je wel extreem gaat besparen op voeding (1000 calorieen minder, een kilo in de week) en of extreem gaat sporten (5 uur per dag).
Na een maagoperatie zal geen dokter of dietiste zich daartegen verzetten. Er voor wel.
Groet,
Miriam Lavell

Pluk

"bewoog/beweeg je extra tijdens je dieet-periode?"

Ja, maar geen 5 uur per dag natuurlijk. Ik ging vooral veel wandelen en fietsen.

Momenteel eet ik normaal, fiets en wandel ik en heb ik één uur per week tennistraining (en dat is vrij intensief, jammer genoeg té duur om meer dan 1 uur per week te doen).

Om een voorbeeld te geven van wat ik op een dag eet:
ontbijt: 2 sneden brood, beleg (standaard beleg zoals ham, kaas, cottage cheese, kipfilet, ...)
middag: soep met weer 2 sneden brood
's avonds: meestal standaard warme maaltijd: aardappelen (+/- 100 g), vlees/vis (meestal minder dan 100g), groenten (+/- 200 g)

Meestal eet ik nog keurig 2 stukken fruit tussendoor, maar niet altijd.

Als ik zo eet, val ik af. Langzaam, dat wel. Maar dan kom ik dus niet aan de hoeveelheden die ik volgens de dietiste moet eten.

Ik zou als ontbijt 4 sneden brood moeten eten, tussendoor naast 2 stukken fruit ook nog 3 porties zuivel (potjes yoghurt of zo), bij de lunch ook 4 sneden brood, 200 g aardappelen, 100g vlees/vis en 300g groenten.

Als ik dat allemaal eet, val ik nauwelijks af.

Katrien

Miriam

ik ben het zelden zo met je eens geweest in een draadje
Maar 500Kcal verbranden kost geen uren; zie http://www.runinfo.nl/energieverbruik.htm
Bijvoorbeeld fietsen/20km-uur/40minuten/gewicht=100kg => 533Kcal. Mag ook op een hometrainer.
Met 100kilo is hardlopen riskant, maar 40min/10km-uur => 667Kcal. Echt, je kunt flink verbranden met bewegen.
En, wat je in jouw verhaal mogelijk onvoldoende meeweegt: het positieve effect van de basisverbranding van de "nieuwe" spiermassa.

Ervaringsverhalen?

er zijn/waren op OOL toch een behoorlijk aantal forummers die een operatie hebben ondergaan. Kunnen die bevestigen wat hier "getheoretiseerd" wordt?

Katrien

ELke diëtist heeft zijn eigen richtlijn maar ik vind die 8 boterhammen op een dag een beetje veel, eerlijk gezegd. Maar ik ben me er heel erg van bewust dat het heel moeilijk is te bepalen wie er nou gelijk heeft.

Pluk

In ieder geval géén maagband, daar hoor ik teveel drama over en het effect schijnt na een jaar weer weg te zijn wegens gewenning. Bij de echte maagoperatie schijnt (naar zeggen) dat niet te zijn.

Het antwoord wat je gisteren kreeg van de Obesitaskliniek komt overeen met wat me bij de voorlichting is verteld. Met name dat het geen wondermiddel maar een hulpmiddel is. En aangezien alle hulp welkom is...?
Maar ik heb nog steeds geen beslissing genomen. Ik moet echt alle pro's en contra's weten, én meer ervaringsverhalen horen van mensen zoals ik, en dan bedoel ik dus de mensen die geen sixpack marsen achter elkaar wegeten en de behoefte hebben die door de blender te halen na de operatie
I.i.g. geen maagbandje, want daar hoor ik behoorlijk veel ellende over.

Pluk, ervaringsverhalen

Volgens mij waren er hier maar één of twee.