Waarom je van sporten niet afvalt, en nog een leestip

Pluk

Ik zou zeggen: probeer het eens uit!
En dan niet een week, maar levenslang. Hoeveelheden eten die ver beneden de hoeveelheden liggen die worden aangeraden voor een gemiddeld mens. Ik ga er vanuit dat je een normaal, gezond en gemiddeld eetpatroon hebt. Ga dat eens drastisch minimaliseren. Niet een dagje, niet een weekje, maar langere tijd.

Zo'n zware operatie is echt het allerlaatste dat wordt toegepast. Als echt alles al uit de kast is gehaald, eetpatronen zijn doorgelicht, etcetera.

Belle,

Mijn ervaring is, dat als ik minder ga eten, ik in het begin een snerpend hongergevoel krijg. Met trillende handen, niet goed kunnen nadenken, enz.
Als ik het minder eten doorzet, merk ik dat dat gevoel verdwijnt. Het snerpende gaat er af, en ik word niet meer duizelig van de honger. Hoe is dat bij jou?

Ik weet ook niet alles.

Ik zal de komende tijd flink gescreend worden of ik überhaupt wel in aanmerking mág komen, en of ik inderdaad genoeg "mijn best heb gedaan".
Hongeren is sowieso allang geen erkende dieetmethode meer, ook al heeft dat Bellefleur misschien gebracht wat ze er van verwachtte.

Weet je... Het is meestal een kwestie van "schrap de snoeperij, de koekjes bij de thee, de toetjes en de minder slimme tussendoortjes". Ja, daar krijg je ook trek van, ja, dat is ook wennen, zelf afkicken voor sommigen maar het hoort wél bij een normaal voedingspatroon. Iedereen kan dat leren, het is voor mij al een way of life geworden om geen snoep, koek en toetjes in huis te hebben en heel bewust met eten en drinken om te gaan.

Dus wat doe je, als je die snaaierij allang uit je leven hebt gebannen en samen met allerlei dietisten niet meer weet waar je nog verder op kan "bezuinigen"? Behalve door uithongeren, wat al jaren met klem wordt afgeraden zonder maagoperatie, omdat het simpelweg niet vol te houden is? Dit zijn echt niet mijn woorden, dit kan je bij elke dietist horen. Hoe dat dan zit met een maagoperatie, dat moet ik ook nog leren.

Ik weet het verder ook echt niet, ik laat me de komende maanden uitgebreid voorlichten, ik sta open voor allerlei suggesties (behalve uithongeren, dat heb ik vroeger al gedaan, tot ik er, letterlijk, bij neerviel), en als het echt niet anders kan, dan kies ik voor de rigoreuze weg. Omdat ik (en daar gaat dit topic over!) weer normaal wil kunnen bewegen!

Ik zit nu in het voorbereidende traject. Dat betekent niet dat ik al meteen op de operatietafel terecht kom. Ik ga aan alle kanten gescreend worden (ik sta nu op de wachtlijst), bij een fysiotherapeut, psycholoog, diëtist en dokter.
Ik word flink tegen het licht gehouden, vervolgens komt er een wekenlange intensieve voorbereiding, en als er ook maar enigszins twijfel is over mijn "geschiktheid" in de breedste zin van het woord, of als er ook maar een béétje vermoeden is dat er toch nog andere wegen zijn, dan gaat het hele feest niet door.

En verder weet ik het ook niet. Ik kan niet al jullie vragen beantwoorden. Ik zou dus zeggen: neem contact op met de Nederlandse Obesitaskiniek en stel daar je vragen!

Aanvulling

Ik ben niet volledig geweest.

"Het is meestal een kwestie van "schrap de snoeperij, de koekjes bij de thee, de toetjes en de minder slimme tussendoortjes"."

Daar wil ik aan toevoegen: "En kijk naar de hoeveelheden. Niet de restjes van de kinderen opeten omdat het zonde is om weg te gooien. Ga naar een diëtist en laat je eetgedrag screenen. Misschien kan er echt wel een boterham minder of zo. Dat is minder eten, en nog geen hongeren, al zal je de eerste tijd ook flink trek hebben!"

En dat stadium ben ik dus, helaas, al jaren voorbij omdat er niks meer te bezuinigen valt op mijn eetpatroon.

Voor de rest: zie mijn vorige posting

Belle e.a.

Wat vinden jullie dan van het tv programma Obese?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Pluk

Ik begrijp wat je bedoelt en ik heb er ook nog vragen over. Wat ik wel weet, is dat het hoe dan ook altijd hard werken en goed oppassen is, want zelfs met een maagoperatie kunnen mensen na verloop van tijd weer in oude gewoontes vervallen (al zijn de porties dan kleiner). Daar wil ik zelf ook meer over te weten komen, want de wilskracht is er, ik heb gelukkig geen "snaai-aanvallen", maar wat, als dat rare lijf van mij zelfs aan die ieniemienie porties gewend is geraakt?
Ik kan het verder niet goed uitleggen, en daar baal ik van, maar misschien is het verstandig om contact op te nemen met de Obesitaskliniek, die kunnen dat beter dan ik.
En wat mijn eigen "what if" betreft: ik ga me daar de komende tijd héél hard in verdiepen, want ik heb er echt geen zin in om na een zware ingreep uiteindelijk opnieuw in een situatie terecht te komen dat ik zelfs van heel weinig eten toch op ga zwellen.
Er is tegenwoordig erkenning voor "mijn probleem", dus er zal ook best wel na te gaan zijn wat zo'n operatie voor "mijn probleem" kan opleveren, zowel positief als negatief.
En daar ga ik me de komende tijd heel erg in verdiepen!

Ely

Goeie vraag.

Gemengde gevoelens.

Prachtig dat zo iemand weer op de rit wordt geholpen. Aanvankelijk dacht ik nogal cynisch: "Okay, en nu moeten ze het zelf doen", maar ik weet inmiddels dat ze nog een tijdje nazorg krijgen.

Het is natuurlijk wel "alles voor de kijkcijfers", een jaar gepropt in een uur (incl. commercials), dus ik weet dat het beeld vertekend is. Maar dan nog zijn er een aantal dingen die me zwaar tegen de borst stuiten.

Allereerst het bewegen. Ja, natuurlijk, hup, ertegenaan! Je grenzen opzoeken en indien mogelijk: oprekken! Maar ik vond het uitermate vernederend dat die mensen van rond de 200 kilo dat buiten moesten doen, midden op straat, middenin hun woonwijk.
Verder vond ik dat het in sommige gevallen wel iets subtieler mocht en dat er bij sommige mensen wel erg snel werd gezegd dat ze altijd uitvluchten zoeken. Misschien is dat goed om iemand juist te stimuleren om over die grens te gaan. Maar ik dacht echt: jemig, zodadelijk valt er eentje om met een hartaanval!

Positief vond ik bij die ene jongen, die middenin een verhuizing/verbouwing zat, en vast dreigde te lopen, extra hulp kreeg om zijn doel te kunnen bereiken.

Helaas nog meer negatieve dingen. Alle deelnemers waren volgens mij obese door teveel eten. Die ene vrouw (die een relatie kreeg met een andere deelnemer) had duidelijk een eetverslaving. Ik heb pas geleden gehoord wat zoiets werkelijk inhoudt en zij liet dat ook zien in een videootje: ik moet eten, ik moet NU eten, en ik GA ook eten!!! We hebben allemaal wel eens lekkere trek, maar met deze mensen, is me verteld, is het zo erg dat ze er niet meer weerstand tegen kunnen bieden.
Wat ik me afvraag: waarom hebben ze geen keuze gemaakt uit de obese mensen die zich de poten uit hun lijf sporten, echt intensief bezig zijn met gezond eten, géén eetverslaving hebben en toch slecht afvallen? Zij zijn misschien niet zo spektakulair obese als deze mensen (200 kg, daar zit ik zelf ook ver beneden), maar het zou minstens zo'n uitdaging zijn geweest om die mensen af te laten vallen. Ik vermoed dat "alles voor de kijkcijfers" en het schokeffect belangrijker waren.
Wendy van Dijk is een schat van een mens, maar ik had liever iemand gezien als Hanneke Groenteman (die dit waarschijnlijk nooit zou doen, maar toch...) of een andere presentator (desnoods een nog onbekende) die uit eigen ervaring te maken heeft (gehad) met fors overgewicht.
Schokeffect, zei ik al. Alles voor de kijkcijfers. Want wees eerlijk: wie heeft er niet vol verbijstering staan kijken naar die zo-goed-als-naakte obesen die met golvende lobben en randen aan hun lijf op beeld kwamen? Wie heeft er niet vol afschuw iets geroepen? Ik weet het, het is hun eigen keuze, maar het had wel ietsje minder gekund. Maar ja, tv is net ramptoerisme, blijkbaar willen best veel mensen weten hoe het onder die XXXXXL-kleding eruit ziet
En tenslotte dit. De Nederlandse Obesitaskliniek, die aan het programma meewerkte, schreef dit:
http://www.obesitaskliniek.nl/voorpagina/nieuws/obese-en-de-nok/
Ik wil er speciaal dit uitlichten: "Helaas is het in Nederland niet mogelijk om als zorginstelling dergelijke intensieve begeleiding te bieden. Simpelweg omdat er geen vergoedingen voor beschikbaar zijn. Als NOK maken we ons al jaren hard bij de zorgverzekeraars voor extra vergoedingen voor reguliere programma’s. Om individuele, intensieve en dagelijkse begeleiding te bieden, zouden de vergoedingen velen malen hoger moeten liggen. Natuurlijk zouden wij als NOK graag willen dat dergelijke begeleiding wel mogelijk is en vergoed kan worden in Nederland. We zijn daar ook voortdurend voor aan het strijden. Wellicht dat een dergelijk programma als Obese uiteindelijk kan bijdragen aan de overtuiging van de zorgverzekeraars dat extreem afvallen zonder chirurgische ingreep wel haalbaar is met dagelijkse, individuele en intensieve begeleiding."

M.a.w.: wat de mensen in Obese aangeboden hebben gekregen is maar voor weinig mensen weggelegd, simpelweg omdat het niet te betalen is. Helaas hoor je dat niet bij RTL. Wat je wel hoort is: "Heb je Obese gezien? Die waren nóg dikker dan jij, en hen is het wél gelukt!" M.a.w.: het "je kan wel, als je maar wil" wordt in het dagelijks leven weer te vaak (onterecht) van stal gehaald. En ja, je kán misschien wel, maar wel met een enorme personal coaching staff achter je, en dan nog is het de vraag of de knop dusdanig om is, dat je je leven lang die methode blijft volgen.
EN dan heb ik het nog niet eens over "hoe zit dat met mensen die door andere redenen te dik zijn", want de Obesitaskliniek erkent deze gevallen wel, maar in de media wordt deze groep (o.a. diabetici, mensen met anti-epileptica of antidepressiva, schildklierproblemen, en soms is er gewoon geen verklaring) nog steeds massaal doodgezwegen.

Mocht dit programma er inderdaad voor zorgen dat er meer serieuze aandacht komt voor obesitas, dan neem ik al mijn negatieve opmerkingen weer terug

En inderdaad, misschien zouden er dan in het algemeen wat minder maagoperaties nodig zijn...! Maar het is heel intensief (hoe combineer je dat met werk en gezin?) en wordt vrijwel nergens vergoed.

Tot zover mijn 2 centen

Nog even dit

Ik merk dat het schrijven me behoorlijk vermoeit en dat ik moeite heb goed op papier te zetten wat ik wil schrijven. Dat heeft niks met het onderwerp of met jullie te maken, maar met iets anders dat momenteel even opspeelt. En dan moet ik een grens stellen en mezelf rust geven
Ik herhaal nog even: ik weet ook niet alles en ik wil best vragen beantwoorden, maar veel vragen heb ik zelf ook.
Ik merk dat het nu echt even te vermoeiend wordt, dus ik ga nu even iets anders doen. Sorry als ik nog vragen of opmerkingen laat liggen, ik hoop er later op terug te komen, maar mijn koppie moet leeg nu

Programma

"Wat ik me afvraag: waarom hebben ze geen keuze gemaakt uit de obese mensen die zich de poten uit hun lijf sporten, echt intensief bezig zijn met gezond eten, géén eetverslaving hebben en toch slecht afvallen? Zij zijn misschien niet zo spektakulair obese als deze mensen (200 kg, daar zit ik zelf ook ver beneden), maar het zou minstens zo'n uitdaging zijn geweest om die mensen af te laten vallen. Ik vermoed dat "alles voor de kijkcijfers" en het schokeffect belangrijker waren"

Ik denk dat die mensen er niet tot bijna niet zijn. Ik denk ook echt dat als je 200 kg bent dit voor een heel groot deel ook komt door eten. Natuurlijk kan je door medicatie ook wat dikker worden maar geen 200 kg.

Ook vast wel 200 kg door medicatie

ik denk dat er ook best mensen zijn die zo dik worden mede door medicatie. Prednison met stip op nummer 1..

Maar goed, gelukkig niet alle mensen!

Belle, ik denk dat je te weinig eet, of hebt gegeten waardoor je lijf in extreme spaarstand is gaan verbranden..

Ik herinner me uit de weight watchers tijd dat ik aankwam als ik te weinig at (heb ook een keer in het ziekenhuis gelegen waarbij ik meer dan een week niet kon/mocht eten, ik viel niet af, ik kwam anderhalve kilo aan...

Ik vergeet die 200 kilo

Ooit gehoord dat zo'n extreem overgewicht ook kan worden veroorzaakt omdat het lichaam geen "ik ben verzadigd"-signaal geeft. Mensen die dus echt niet kunnen stoppen met eten. Ook een gewone portie voldoet niet. Maar details weet ik daar niet van.

Geen vol-gevoel

Toen ik bulimia had (na me eerst een paar jaar uitgehongerd te hebben), gaf ik zo'n 10 keer per dag over. Resultaat: ik had nooit meer een vol-gevoel, en kon echt enge hoeveelheden eten wegwerken om daarna nog honger te hebben. De hele dag was ik geobsedeerd met eten bezig, want ik had de hele dag echte honger! Toen ik ben gestopt met deze ongein heeft het mijn lichaam 2 jaar gekost om weer een vol-signaal te kunnen geven. Kun je het voorstellen? 2 jaar honger (en ook niet kunnen slapen van de honger?) Ik snap de mensen die dit signaal missen dus heel goed. Dat is geen gevecht dat je op lange termijn kunt winnen.

Belle,

Ik honger niet uit. Ik val niet af door honger te lijden. En suggereer ook niet dat jij dat wel moet doen. Ik heb een open vraag aan je gesteld over iets fysieks: dat snerpende hongergevoel. Mijn ervaring is dat dat akelige, niet te negeren gevoel, een tijdje duurt en dan zijn mond houdt. Ik was gewoon nieuwsgierig of jij die ervaring ook hebt. Met de gedachte er achter: als je dat niet hebt, lijkt het me nog erger om je nooit eens echt voldaan te kunnen voelen.
Waarom deze opmerking me raakt? Omdat ik altijd knok tegen overgewicht, en weet dat crashdiëten, hongeren averechts bij me werken. Verder zal ik nooit tegen iemand zeggen dat hij moet afvallen. Omdat ik uit eigen ervaring weet dat het niet een kwestie is van eventjes, maar levenslang.
Ik denk dat Mien wel een punt heeft: je lichaam staat misschien te zuinig afgesteld. Maar hoe je dat kan veranderen? Geen idee.

Bellefleur

Allereerst: het is niet de bedoeling je te kwetsen of zo!

Ik maakte uit je woorden op dat jij er in was geslaagd minder te eten dan normale porties zonder dat je lichaam continu om die normale porties vroeg. Niets meer, niets minder. En absoluut niet met het idee om je te raken!

Ik eet nu normaal, volgens de richtlijnen van diëtisten zeg maar. Zonder te hongeren (want dat is niet vol te houden, dan wordt het een obsessie). Zonder gekke dingen te doen, op een enkele gelegenheid na. Chipjes met verjaardagen (3x per jaar), niet op "gezond" letten met kerst en snoepen met Sinterklaas. En een enkele keer per jaar als ik uit eten ga. Te weinig "zondig-momenten" om echt zo enorm dik te kunnen worden, en toch ben ik het.

Ik heb (met heel veel hulp) geaccepteerd dat die "zonde-momentjes" er mogen zijn. Dat ieder moment dat nodig heeft. Daardoor kan ik met iets meer plezier naar een uitje, onze verjaardagen vieren, meedoen met chocolademelk en speculaas met Sinterklaas, maar diep in mijn hart mogen die tradities-met-eten afgeschaft worden.

Ik heb een tijd op een weinig-calorie-dieet gezeten, is alweer jaren geleden. Ook een probeerseltje van die huisarts van toen. Als ik al een eetstoornis heb, is die toen ontwikkeld. Ik heb het zeker drie maanden volgehouden en mijn leven bestond meer dan ooit uit calorieën rekenen, vechten tegen niet verzadigd zijn, 's nachts dromen over eten. Niet eens zakken snoep of kroketten. Nee, gewoon eten. En dat ging niet over, tot ik op een dag besloot (op eigen houtje) naar een échte diëtist te gaan die me vervolgens flink op de vingers tikte.

Ja, mijn lichaam staat te zuinig afgesteld. En hoe dat precies komt (het crashen in het verleden, medicatie, aanleg), ik weet het niet. Ik ben benieuwd wat er uit de screening van de Obesitaskliniek zal komen en als dat een maagoperatie als laatste redmiddel is, dan zal ik dat doen. Maar ik ben nu wel bezig alle voors en tegens af te wegen. Want het is een enge operatie en het is echt niet zo "we snijden, probleem opgelost". Maar als het een nuttig hulpmiddel is, en het laatste mogelijke hulpmiddel, dan zeg ik absoluut geen nee.

Belle,

Oké.
Was het maar waar: normaal eten. Ik ben een mens van extremen. Dat ik niet extreem dik ben geworden, komt doordat ik (extreem) veel sport. En daarbij is het cirkeltje, althans de mijne, rond. Mijn lijf trouwens ook.
Wat ik opmaak uit jouw verhalen, is dat je geen eetstoornis hebt. Dat vind ik een hele prestatie gezien jouw medicatiehistorie, en het vele commentaar op jouw omvang. Maar wat ik me afvraag, je hebt een tijdlang heel weing gegeten op advies van een huisarts, en nu eet je wat je voorgeschreven wordt door dietisten. Ben je niet helemaal het contact met de behoeften van jouw lichaam kwijt? Ik merk de seizoenen aan mijn smaak. In de winter heb ik veel behoefte aan koolhydraten, in het voorjaar droom ik 's nachts van radijsjes, spinazie, komkommers, en in de zomer loop ik kwijlend over de markt door de geuren van al dat fruit. Ervaar jij zulke dingen nog, of hou je je aan het voorgeschreven knäckebrödje met hüttenkäse?

Bellefleur

"Wat ik opmaak uit jouw verhalen, is dat je geen eetstoornis hebt. Dat vind ik een hele prestatie gezien jouw medicatiehistorie, en het vele commentaar op jouw omvang. Maar wat ik me afvraag, je hebt een tijdlang heel weing gegeten op advies van een huisarts, en nu eet je wat je voorgeschreven wordt door dietisten. Ben je niet helemaal het contact met de behoeften van jouw lichaam kwijt? Ik merk de seizoenen aan mijn smaak. In de winter heb ik veel behoefte aan koolhydraten, in het voorjaar droom ik \'s nachts van radijsjes, spinazie, komkommers, en in de zomer loop ik kwijlend over de markt door de geuren van al dat fruit. Ervaar jij zulke dingen nog, of hou je je aan het voorgeschreven knäckebrödje met hüttenkäse?"

Dat van die contact met de behoeften vind ik eigenlijk... Tjee, ik heb daar eigenlijk nog niet goed bij stil gestaan en ben blij dat je dat noemt, want daar wil ik graag verder over gaan nadenken!

Over de seizoenen in je smaak: dit heb ik ook, maar ik zeg er meteen bij dat ik dat n.a.v. het consuminderen heb geleerd. En dat gaat breder (bijvoorbeeld tulpen in oktober, dat "knarst" ook bij mij). Ik heb daar geleerd in te kopen naar de seizoenen. Alleen met kerst wil ik daar nog wel eens overheen gaan door bijvoorbeeld asperges of aardbeien te kopen.

Het crackertje Hütenkäse eet ik alleen als ik er zin in heb. Daar zit trouwens toch nog best wel veel in, als ik me goed herinner. Ik neem dan Philadelphia Light in één van die lekkere smaken!

Ik vind dat je heel interessante punten hebt, wil er ook graag verder op ingaan, maar omdat dit toch een openbaar forum is doe ik dat verder liever per mail of zo. Indien je wil, zou je dan aan forumbeheer mijn mailadres willen vragen? Dan kunnen we er wat verder op in gaan zonder dat iedereen over onze schouders mee zit te lezen Je hebt namelijk iets gezegd dat me aan het denken heeft gezet, en dat doe ik liever wat meer besloten.

Belle,

ik neem graag wat tijd om daar over na te denken. Oke?

Nog ff over obese

Na het Belle(fleur) onderonsje
Ondanks dat het commerciële tv is heb ik begrepen dat dit een relatief duur programma is vanwege alle intensieve begeleiding en dat ze de deelnemers een jaar volgen.
Ik denk ook dat het afbeulen qua sporten wel met beleid gedaan wordt om de doodsimpele reden dat ze zich daarin echt geen fouten kunnen permiteren.
De keuze voor de overeters en niet voor diegenen die door medicatie oid dik zijn lijkt mij ook een kwestie van aanbod maar ook heel simpel: dit is het concept van het programma, het is geen overheidsdienst die een maatschappelijk probleem probeert op te lossen, het is een bedrijf dat iets doet binnen een populair maatschappelijk thema. En vanuit die gedachte kun je veel van de keuzes verklaren.
Ze staan trouwens allemaal voor de eerste training in den haag, niet in hun woonwijk. Enne... Al stonden ze in hun woonwijk, ze zijn op tv, dusse.... Tsja
Ik vind eigenlijk de keuze voor Wendy van dijk wel grappig. Een (ex) dikkert zou zou misschien toch iets naar zich toe trekken, Wendy staat gewoon buiten het inhoudelijke proces, ze houdt hooguit een peptalk.
Maar goed, smaken verschillen. Ik kan het niet uitleggen waarom maar ik vind het op 1 of andere manier wel een boeiend programma. Terwijl ik helemaaaaaal niet van die ramptoerisme tv ben, eigenlijk ook een beetje op tegen ben, raar eigenlijk ...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely, obese

Ja, je hebt wel een punt, hoewel ik er moeite mee blijf houden. Maar in de aflevering over die jongen die later een relatie kreeg met één van de deelneemsters werd wel degelijk in zijn woonwijk getraind en niet in downtown Den Haag

Net uit de krant gehaald

't Is de Telegraaf, en dan denk ik altijd "voor wat het waard is". Maar toch maar geplaatst

http://www.telegraaf.nl/vrouw/gezond_leven/10874553/__Geen_verschil_tussen_hardlopen_en_wandelen__.html?sn=gezond_leven

Ooit...

Ooit gehoord: tussen echt stevig doorwandelen en hardlopen zit kwa effect weinig verschil. Slenteren telt niet!

Vierdaagse versus marathon

hoeveel van de vierdaagse deelnemers is in staat een marathon te lopen, laat staan 4 marathons achter elkaar.
Dit soort vergelijkingen gaat volledig mank. Misschien is het totale caloriegebruik wel gelijk, maar de invloed die de inspanning heeft op het metabolisme en spieren/gewrichten is totaal verschillend.
Maar ik denk dat een vierdaagse lopen stukken gezonder is dan een marathon.

Waarom je calorien tellen niet afvalt

Zie http://www.goedgevoel.be/gg/nl/724/Rauw-eten/article/detail/1345156/2011/11/08/Niet-rauw-maar-gekookt-vlees-geeft-ons-meer-energie.dhtml
Bij het zoeken naar iets heel anders (de evolutie van de mens) ontdekte Harvard University dat er een enorm verschil ontstaat in de energiewaarde van voeding door de bereidingswijze.
"Voedingslabels
De onderzoeksgroep zet dan ook vraagtekens bij het aantal calorieën en aanbevelingen die we op de voedingslabels kunnen terugvinden. "Daarbij wordt geen rekening gehouden met de manier waarop het voedsel verwerkt wordt, en dat heeft een grote invloed op de voedingswaarde", aldus de onderzoekers. (lbs)"
Net zoveel eten (grammen) en toch aankomen, kan kennelijk ook verklaard worden uit de bereidingswijze.
Hoe precies, dat weten we niet. De tabellen houden er onvoldoende rekening mee.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam, telegraafkop

jouw titel is net zo verwarrend als een telegraafkop. Beter zou zijn: waarom calorieen tellen alleen niet helpt om af te vallen oid.
Grappig dat een doorklik bij "jouw" artikel dit oplevert: http://www.goedgevoel.be/gg/nl/728/Vegetarisme/article/detail/1309691/2011/08/25/Vleeseters-zijn-egoistischer.dhtml
Is "jouw" artikel" net zo betrouwbaar .

Wat is je bezwaar?

Ik begrijp je commentaar niet.
Geloof je niet dat de voedingstabellen niet kloppen?
"Beter zou zijn: waarom calorieen tellen alleen niet helpt om af te vallen oid."
Nou nee. De essentie is nu juist dat de tabellen niet de juiste hoeveelheden aangeven. Je kunt je suf tellen aan de hand van die tabellen, maar weet dan eigenlijk nog niks.
"Grappig dat een doorklik bij "jouw" artikel dit oplevert:"
En wat heeft dat ermee te maken dan?
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

"En wat heeft dat ermee te maken dan?" Op dezelfde site als waar jij naar verwijst staat een artikel wat gebaseerd is op (later gebleken) fraude bij het onderzoek. Geeft dus mijnsinziens aan dat op deze site niet echt kritisch gekeken wordt naar de betrouwbaarheid van de verstrekte informatie.
"Dat" heeft het er mee te maken.