Ergenis door NOS nieuws: leraren ziek dus kinderen naar huis, en oplossing?

Pessismistisch

Ik word even pessimistisch van twee opinies van leerkrachten in Trouw, recent.

Daisy Mertens zegt in Trouw van 27.02.2017: 'Op dit moment wordt het werk van leerkrachten veelal ingevuld door overheidsbeleid: gepersonaliseerd leren, opbrengstgericht werken en voldoen aan een gemiddelde voor de eindtoets. Heel simpel gezegd: als je zou willen, kun je als een robot voor de klas staan. Je kunt uitvoerder zijn van de lesmethodes en het curriculum. Zelf hoef je niet na te denken, je kunt simpel volgen wat er voorgeschreven wordt.'

Volgens mij heeft ze het niet helemaal begrepen. De overheid stelt einddoelen, maar bemoeit zich niet met de manier waarop je die einddoelen denkt te halen. Alles mag, tablets, eigen planning leerlingen etc., als je maar laat zien wat je plan is en als je maar genoeg kinderen krijgt. Ouders kiezen. Dus het gepersonaliseerd leren etc. zijn geen bedenksels van de overheid, maar (vaak modegevoelige) bedenksels die leerkrachten zelf naar binnen halen.
Met andere woorden: je mag het juist wel allemaal zelf bedenken, je hoeft helemaal geen robot te zijn. Dus de startvraag: wat moet het onderwijs gaan doen, mag je helemaal zelf invullen als leerkracht/schoolbestuurder. Maak maar een plan, leg het maar voor, zorg dat je genoeg ouders krijgt en je kunt starten (met subsidie) met je eigen Mertensschool. Helemaal te gek toch?

Dan vandaag Rene Kneyber als onheilsprofeet: over tien jaar is van het basisonderwijs niets meer over: 'Zo bleven vorige week 4500 kinderen noodgedwongen thuis omdat er geen leerkracht voor ze te vinden was.' Ik zal toch maar even de ondertiteling verzorgen. Hij bedoelt dat de leerkrachten ziek waren en dat de schoolbesturen geen zin meer hadden in tijdelijke oplossingen.
Over ziekte en vervanging is al meer dan genoeg gezegd in deze draad. De griep houdt nog even aan. Ja, dan worden mensen ziek. In alle sectoren. Hoeveel reserveleerkrachten wil je op de bank hebben zitten om die ene periode per jaar dat de griep heerst op te vangen? En wat moeten die mensen dan de rest van het jaar doen?
Rene staat er iets anders is en voorspelt dat er in 2022 meer dan 100.000 kinderen geen leerkracht meer zullen hebben.

Heel eerlijk gezegd, als ik deze bijdragen lees, dan denk ik: is daar dan zoveel aan verloren?

Ja, de eisen van de PABO zijn verhoogd en ja, we zitten met een generatie die op school met van alles is opgevoed, behalve dat spelling belangrijk zou zijn; of ze leerden dat je rekenen echt veel beter over kunt laten aan je rekenmachine. En ja, die generatie heeft moeite om de begintoetsen van de PABO te halen. Daar is maar een oplossing voor: zorg dat de kinderen die nu in je klas zitten straks minimaal HAVO en de begintoets van de PABO aankunnen. En het vak leuk vinden. De basisschoolleerkrachten van nu hebben het zelf in de hand.

Oh jee, opbrengstgericht werken, wat was daarvan ook alweer het probleem?

Tsjor

Het probleem

Vond vandaag ergens dit juweeltje:

"n mijn promotieonderzoek heb ik daarom ook het onderwijsbeleid van de pabo’s onderzocht. Pabo-studenten blijken tijdens hun opleiding praktisch niets te leren over zeer makkelijk lerende kinderen. Ook in de nascholingen en masters komt het onderwerp niet of nauwelijks aan bod. Pabo’s beschouwen dit onderwerp als een niche. Studenten moeten deze kennis maar in het werkveld opdoen. Dit is overigens in overeenstemming met het Opleiden In de School-beleid van de overheid waarbij basisscholen een deel van het pabo-curriculum invullen. Hogescholen zijn ook niet van plan om die kennisoverdracht in de komende jaren op te nemen in hun toch al overladen curriculum. Volgens de bekwaamheidseisen en de accreditatie-eisen van de pabo-opleiding zijn zij dit ook niet verplicht.

Kortom: basisscholen zijn verplicht hun onderwijs aan te passen aan zeer makkelijk lerende kinderen, pabo’s zijn verplicht die kennis over te dragen aan hun studenten, maar die verplichtingen zijn niet opgenomen in de eisen aan de pabo-opleiding en leerkrachten. Hoogst opmerkelijk."

Zou er over andere niches die ook over echte kinderen gaan wel voldoende expertise zijn om die kinderen passend onderwijs te bieden?
Scholen zijn verplicht om elk kind een doorgaande leerlijn te bieden, maar hoe gaan ze in de gaten houden of ze dat doen?

Bij mijn kind vonden ze dat ze aan de cito's konden zien hoeveel leerrendement er was. Daar stond inderdaad een prachtige grafiek. Die bij doortoetsen op de andere school helemaal gebakken lucht bleek te zijn. Dat instrument is dus niet voor elk kind toepasbaar. Ik vermoed dat onderzoek hiernaar niet eens op de radar staat.

Miriam, ik kan je niet helemaal volgen. Juist vanwege Passend Onderwijs en het recht op een doorgaande leerlijn is er toch juist aandacht voor individuele kinderen nodig? Waar mis ik iets?

O ja, we die school was een rust-en-regelmaatschool. Maar ook dat staat of valt met hoe goed de leerkracht in staat is om orde te houden en dat hangt mede samen met hoe lastig de klas is. En daarin speelt de hoeveelheid kinderen natuurlijk ook een rol.
Orde leren houden moeten leerkrachten in de praktijk maar leren, daar doet de Pabo niets aan, hoorde ik van een zij-instromer. Dat is nog steeds geen volwaardige opleiding dus.

Wat je mist

"Juist vanwege Passend Onderwijs en het recht op een doorgaande leerlijn is er toch juist aandacht voor individuele kinderen nodig?"
Nee. Passend onderwijs is niet per definitie individueel. De wet zegt er niks over.
De doorgaande leerlijn is geen recht van leerlingen, maar een plicht van scholen.
Bedoeld wordt dat het onderwijs zo wordt ingericht dat leerlingen in beginsel niet zullen blijven zitten. Feitelijk betekent dat dat scholen beter geen aanvangseisen of eindtermen aan groepsniveaus kunnen stellen.

Je kunt driftig op zoek gaan naar verschillen tussen kinderen en elk kind dat uniek is. Je kunt ook op zoek naar overeenkomsten. Op een school van minstens 300 leerlingen zul je hoogst zelden één leerling tegenkomen die op geen enkele manier met andere leerlingen samenvalt en voor wie dus samen iets georganiseerd kan worden.

Het voorbeeld van een beetje structuur in de klas is er eentje.
Dat is voor heel veel kinderen goed, niet alleen voor add-ers etc.

Je moet er bovendien rekening mee houden dat het om onderwijs van de grote hoop gaat. Het is geen privé onderwijs. Het zou het beste moeten zijn binnen het budget. Dat is voldoende en soms goed, maar nooit perfect.

Dat makkelijk leren is ook zoiets
Het streefniveau basisonderwijs eind groep 8 allereerst arbitrair en vervolgens ook nog eens in gelijkmatige hapjes van 8 x 40 weken gehakt, alsof er ook maar één leerling is die zo leert.
De werkelijkheid is dat dat streefniveau door ontzettend veel leerlingen in minder dan 8 jaar gehaald zou kunnen worden.

Vooruit toetsen is dus voor veel meer leerlingen goed. Stukken overslaan ook.
Omgekeerd is voorinstructie geven (voorkennis verschaffen) juist voor langzamere leerlingen goed. Mind you, er zijn leerlingen die in bepaalde jaren of op bepaalde onderdelen bij beide groepen kunnen horen. Nu eens wat langzamer dan vorig jaar, of volgend jaar veel sneller.

Je zou treintjes kunnen uitzetten. Sneltreintjes, stoptreintjes en stoomtreintjes.

Maar goed, het is niet aan ons om het onderwijs uit te vinden. Wij mogen dat niet. Het primaat ligt bij de onderwijsgevers. Het droevige is dat ze helemaal niks verzinnen, of dat verzinnen over laten aan methodemakers en adviseurs, die vooral ook economische belangen hebben bij zo ingewikkeld mogelijk doen over onderwijs.

Marianne

Ik loop dagelijks op een Pabo rond, tussen de studenten. Die hoor ik juist regelmatig over makkelijk lerende kinderen, hoogbegaafden e.d. Als ze er weer eens een onderzoekje of enquête over moeten doen, doe ik mee. Er is dus wel aandacht voor, maar het overstijgt het Libelle-niveau niet. De cliché's vliegen laag. Ondanks het bedroevend lage kennisniveau liggen de ambities huizenhoog. Echt, aan toewijding ontbreekt het niet. Heb je dus niks aan als makkelijk lerend kind of ouder van.

skik

Miriam

"Nee. Passend onderwijs is niet per definitie individueel. De wet zegt er niks over."

Ja Miriam, altijd kort door de bocht. Maar dat heeft niet zoveel met de praktijk te maken of dat in de wet is uitgekauwd of niet.
Als een grote groep kinderen die sinds de wet passend onderwijs niet meer naar het sbo mogen/kunnen, maar naar het regulier onderwijs, dan heeft dat wel degelijk invloed.

Maar bieb...

Het aantal kinderen dat naar sbo gaat is juist TOEgenomen??!!! En het aantal thuiszitters ook, dus hoezo passend onderwijs? ??

Als dat waar zou zijn

Bieb "Als een grote groep kinderen die sinds de wet passend onderwijs niet meer naar het sbo mogen/kunnen, maar naar het regulier onderwijs, dan heeft dat wel degelijk invloed."

Zie wat Marsy schrijft.
De situatie die je beschrijft is niet aan de hand.

Maar stel nou dat het er ooit van komt, dan heeft dat inderdaad invloed. Het is aan de onderwijsgevers om daar wat op te verzinnen. Een van de dingen zou kunnen zijn stoppen met doen alsof elk kind individueel benaderd zou moeten worden.

Individueel

Dat snap ik niet. Het vroegere aanbodgerichte onderwijs was genoeg om een deel van de kinderen te laten afhaken. Je wil dat toch ieder kind mee kan komen? Dat kan in hele eenvoudige pedagogische principes zitten maar dat vraagt wel om op een individueel niveau contact te leggen met kinderen en hun werk aan te passen aan hun mogelijkheden die ze op dat moment hebben.

Als je alle kinderen behandeld alsof ze eenzelfde niveau van leren en ontwikkelen hebben sluit je daar niet bij aan.

Dat wil niet zeggen dat ik al die individuele handelingsplannen en toetsen ook niet veel te ver vind gaan. Een goed onderlegde leerkracht kan met wat individuele belangstelling voor elk kind goed aansluiten bij wat een kind nodig heeft zou je denken. Het heet toch niet voor niets pedagogische academie? Daar verwacht je dan toch ook pedagogische vaardigheden bij die aangeleerd worden? Hoe houd je een gesprekje met kinderen en hoe motiveer je ze en hoe zorg je dat ze aan het werk gaan, hoe controleer je of dat lukt en wat kun je doen als dat anders gaat dan je verwacht?

samenvoegen

Marianne "Dat zijn er op een school van 300 leerlingen tussen 6 en de 9, statistisch. Verdeeld over 8 leerjaren. Menen dat je daar makkelijk iets gezamenlijk voor kan doen is overmoed."
Je probleem ontstaat bij het beperken van de groep. Je berekening verraadt dat 'makkelijk leren' een eufemisme voor hoogbegaafd moet zijn. Mij lijkt het dat er met hoogbegaafden die makkelijk leren en fluitend door het leven gaan, helemaal niks moet.

Er zijn er legio die het spel lachend mee kunnen spelen, ook al zijn ze het niveau al lang voorbij.

Aan de andere kant gaat juist voor heel veel leerlingen op dat het tempo te traag is en de verveling toeslaat op een manier die tot een op zijn minst matige vorm van ellende leidt. Het gaat niet over 6-9 leerlingen verdeeld over 8 groepen maar over minstens het dubbele, zo niet drie dubbele.

Dat zuig ik niet uit mijn duim. De school van mijn kinderen besloot in zee te gaan met het CBO nav het onderzoek dat zij bij mijn zoon deden. binnen een maand was er een klasje. 20 leerlingen. Niet alle dagen, maar dat hoeft nu juist ook niet. CBO stond er destijds juist op dat ook de grensgevallen meegenomen zouden worden.

Overigens is het samenvoegen van scholen in samenwerkingsverbanden per regio, er juist op gericht om mogelijk oplossingen waar echt maar heel weinig behoefte aan is, met een grotere doelgebied te kunnen delen. Een virtuele klas van 40 leerlingen is ook een klas.

"Maar dan blijft het probleem dat je aan het eind van de stof nog een heel stuk schooltijd overhoudt en dat niet alle snelle kinderen rijp zijn voor de middelbare school."
Ik ben het daar niet mee eens. Gewoon naar het vo kan best. Bovendien kan het vo ook naar de basisschool komen via Edufax of Wereldschool. Wat Expat kinderen kunnen, kunnen hoogbegaafden ook.

Maar goed, je zit al vastgeroest in oplossingen.
Wij zijn niet bevoegd om oplossingen te verzinnen. Dat moeten de onderwijsgevers doen.

"Met de duizenden kinderen die thuiszitten zou toch eens heel goed naar ons onderwijs gekeken moeten worden want er gaat iets heel erg fout. "
Eh ja.

Een basisfout is dat het onderwijs geen leverplicht heeft aan individuele leerlingen. Dat betekent dat scholen twee dingen tegelijk kunnen doen: A beweren dat er voor dat type leerling een specialisme nodig is. B beweren dat de school dat specialisme niet in huis heeft en zich dus handelingsverlegen verklaren.

De andere fout is dat formeel alleen schoolonderwijs erkend onderwijs is.
Dat is net zoiets als menen dat alleen de wasmachine bruikbaar is voor het schoonmaken van textiel.
En dan vervolgens beweren dat alles wat van de behandeling weg schrompelt, ongeschikt of inferieur is.

Ik zie het toch eenvoudiger. Niks werkt 100%. School ook niet. Een goed desnoods tijdelijk alternatief voor schoolonderwijs, zou een oplossing kunnen zijn.

verschil meerbegaafdheid en hoogbegaafdheid

...er is een duidelijk verschil tussen meerbegaafde en hoogbegaafde kinderen.
Via deze link wordt dat helder uitgelegd:
http://www.hoogbegaafdheid.net/hoogbegaafdheid-in-het-juiste-perspectief-2/verschil-meer-en-hoogbegaafdheid/
(hierbij wil ik op persoonlijke noot aantekenen dat iq-bepaling -geen- eenduidig meetinstrument of grens is voor het meten van hoogbegaafdheid.)

Het vraagt wel degelijk een verschillende didactiek.
Een van de zaken die bij ons geadministreerd wordt in het groepsplan is het verschil in leerdoelen, lesstofaanbod en didactiek voor de verschillende leerniveaus.

In het groepsplan waar wij mee werken, staat een basisniveau, een intensief aanbod (voor leerlingen die verlengde instructie + extra instructie nodig hebben) en een verdiept groep. In de verdiept groep staat een splitsing in 1e lijns presteerders (meerbegaafden) en 2e lijns presteerders (hoogbegaafden).

Daarnaast worden 'uitzonderingen' geclusterd en wordt beschreven welk aanbod zij krijgen (kinderen met dyslexie, moeilijk lerende kinderen, kinderen met een individuele leerlijn, en op onze school nieuwkomers)

Bovenstaande valt onder de basiszorg die elke school moet bieden.

Er wordt veel gezegd in de discussies, sommige zaken herkenbaar, andere totaal niet en ik wil niet hier en daar een los schot lossen dus lees voornamelijk mee maar...

..mijn vraag is wel vaak bij dit forum; wat let je om een afspraak te maken met de leerkracht of de intern begeleider of de directeur om je eens goed uit te laten leggen als ouder hoe 'het systeem' bij jou op school nu precies in elkaar zit. Het is vaak de kortste weg om helderheid te krijgen en vervolgactie te plannen.
Met een transparante communicatie kom je een heel eind, is mijn ervaring.

(over hoogbegaafdheid zet ik graag eens een boompje op maar geloof niet dat het in deze draad thuis hoort)

Nog iets dieper

Maria "In het groepsplan waar wij mee werken, staat een basisniveau, een intensief aanbod (voor leerlingen die verlengde instructie + extra instructie nodig hebben) en een verdiept groep. In de verdiept groep staat een splitsing in 1e lijns presteerders (meerbegaafden) en 2e lijns presteerders (hoogbegaafden)."
En dat is dus alweer veel werk in relatie tot de noodzaak.

Je kunt volstaan met het beschrijven van doelen van die leerlingen die vermoedelijk onder het streefniveau van het leerjaar zullen eindigen. Dat is waartoe de Inspectie verplicht.(als u meent dat de leerling de doelen niet kan halen, stel dan vast welke doelen de leerling wel kan halen en neem die als streefdoel).

Van leerlingen die er op of er boven zitten hoef je helemaal niks extra te administreren.

Miriam

Dat is een vanzelfsprekend gevolg. Ouders "leren" dat het zo moet. Dat begint al met de enorme vragenlijsten bij de toelating tot de school, maar zelfs al bij de peuterspeelzaal. Dat gebeurt nog steeds. (omdat ik zelf wat achterloop: dit stond in #241)

In 'mijn tijd' heb ik amper vragenlijsten gezien, of ik ben er in ieder geval niet dusdanig door getraumatiseerd dat ik ze in mijn geheugen gegrift heb zitten. En toen was het ook gaande. Het is (weer of nog steeds) een 'ik-tijdperk', iedereen vind zichzelf het belangrijkst, dus de ouders van Jantje, vinden Jantje belangrijker dan de rest en zichzelf belangrijker dan de onderwijzer. Dat mag, het is menselijk en vaak ook nodig om het eigenbelang voorop te stellen, maar kijk wel hoe redelijk dat is.

Je mag toch hopen dat leerkrachten weten dat de meeste kinderen niet slechter worden van een beetje meer structuur in de klas terwijl het voor sommigen een hemelsbreed verschil maakt in positieve zin.===

Is dat nu net niet zo'n pijnpunt waar je de ouders over op de nek kunt krijgen? Als Jantje thuiskomt met 'ik moest van juf....', dan staat pa direct briesend voor juf 'hoe waag je Jantje dat op te dragen!'. Niet elke ouder gaat zover dat ze briesend en wel voor deze juf staan, maar intimiderende bezoekjes van ouders zijn wel aan de orde.

Luizenmoeder is overdrijven in de overtreffende trap. Dus ook over mogelijkheden.

Kaaskopje

"Het is (weer of nog steeds) een 'ik-tijdperk', iedereen vind zichzelf het belangrijkst, dus de ouders van Jantje, vinden Jantje belangrijker dan de rest en zichzelf belangrijker dan de onderwijzer."

Ah, zou dat het probleem zijn?
Nee, natuurlijk niet. Het is volstrekt normaal dat een ouder het belang van zijn eigen kind voorop heeft staan. Het zou helpen als dat gewoon erkend wordt. Je moet niet van ouders verwachten dat zij degene zijn die het groepsbelang of het belang van de leerkracht voorop stellen. Ieder z'n positie.

Voor de ouder telt het belang van het kind (als de ouder dit al niet zou doen, wie dan wel?).
Voor de leerkracht telt het belang van de groep.

En ja, die belangen botsen wel eens. Best vaak zelfs. Natuurlijk. Dat is inherent aan onderwijs in groepen. Daar moet je niet krampachtig of verwijtend over doen, dat moet je erkennen en bespreekbaar maken. Dat zou al ontzettend veel schelen. Scholen hebben daar zelf een belangrijke rol in.

Inderdaad, de vragenlijsten en de druk die soms op ouders wordt uitgeoefend om psychologische rapporten te delen (of überhaupt hun kind te laten testen) suggereren dat de school er dan ook van alles mee wil en kan. En wat te denken van de wervende teksten op websites en in schoolgidsen. Het kind centraal, maatwerk etc. Scholen wekken zelf verwachtingen die ze niet kunnen waarmaken.

Tegenstrijdig Miriam

In heel wat berichten geef jij aan dat leerkrachten niet moeten zeuren en huilen. Ze doen het zelf enz enz.

Nu zeg je (en al eerder): "Dat systeem, dat is kantoorwerk. Het is geen klassenpraktijk.
Juist daarom is de werkdruk van leerkrachten zo hoog."

Dat is toch tegenstrijdig?
Dit is juist waar het om gaat. Of het nou de (nieuwe) wetten uit het ministerie zijn, de wijze waarop schoolbesturen e.e.a. gaan aanpakken (of niet), het feit dat school door ouders niet meer als een 'instituut' wordt gezien en dus niet meer zomaar aannemen dat het wel goed zou zijn, de veranderingen in de maatschappij, kreten van hogerhand over "21st century skills", "het nieuwe leren" enz enz. , dat komt allemaal op het bordje van de leerkracht zonder dat daar substantiële dingen of hulp tegenover staat.

Miriam

Als ik ook even wat herinneringen op mag halen . Toen onze oudste naar de basisschool zou gaan, heb ik nog net niet ienemienemutte gedaan bij de schoolkeus. Ik heb mijn oor te luister gelegd bij andere ouders. In een geval waren het de grootouders. Deze mensen waren niet zo te spreken over de katholieke school, maar juist wel over de school waar kleinkind op zat. De katholieke was best conservatief. Daar moesten de kinderen nog netjes bij wijze van spreken (zo zij opa) met de armen over elkaar naar de juf luisteren. In tegenstelling op 'hun' school. Mooi, zeiden man en ik tegen elkaar, daar gaat dochter heen! Allerlei leutigheid is vast gezellig, maar inderdaad een beetje structuur en gewoon u tegen de onderwijzer, vonden wij geen kwaad kunnen.

Ik speelde niet advocaat van de duivel, ik overdreef wel met woorden als briesen. Je mag het koffietafelargumenten noemen, maar het is voor veel onderwijzers de realiteit geworden dat ze met ouders te maken hebben die er geen moeite mee hebben om de sfeer flink vervelend te maken. Mensen bedreigen en intimideren elkaar tegenwoordig graag, ook ouders naar onderwijzers toe.

Ik vind echt niet dat we terug moeten naar de tijd dat je nog vol ontzag alles maar voor zoete koek aannam van juf of meester, maar ik heb wel de indruk dat 'schoenmaker blijf bij je leest', toegepast kan worden op veel ouders.

Ik mocht met twee verschillende groep 3-en mee op een uitje. De een lopend, de andere was een schoolreisje. Geen touw, geen handjes vast, gewoon lopen zoals van de meester en mij (ja de hekkensluitmoeder) moest. Niet héél erg strak in het gelid overigens, maar dat hoeft ook niet, zolang ze maar de goede kant op gaan en op de stoep blijven. Mijn kinderen zaten in de jaren '90/'00 op de basisschool.

Hulp

'Dit is juist waar het om gaat. Of het nou de (nieuwe) wetten uit het ministerie zijn, de wijze waarop schoolbesturen e.e.a. gaan aanpakken (of niet), het feit dat school door ouders niet meer als een 'instituut' wordt gezien en dus niet meer zomaar aannemen dat het wel goed zou zijn, de veranderingen in de maatschappij, kreten van hogerhand over "21st century skills", "het nieuwe leren" enz enz. , dat komt allemaal op het bordje van de leerkracht zonder dat daar substantiële dingen of hulp tegenover staat.'
Maar de leerkracht is geen willoos slachtoffer van al die ontwikkelingen. Van heel veel dingen mogen scholen zelf bepalen hoe ze daarmee om gaan.
Natuurlijk is er wel wat veranderd. een basisschoolleerkracht is niet meer een van de drie notabelen van het dorp (naast de dokter en de pastor). Veel ouders zijn minstens net zo hoog, zo niet hoger opgeleid dan de basisschoolleerkrachten. Dus de positie van 'notabele' krijg je niet meer terug. Je zult het moeten hebben van vakkennis, en dan liefst op en beperkt gebied als het om kinderen gaat, namelijk de schoolse ontwikkeling van kinderen. Ik noem dat even schoolse, omdat het gaat om cognitieve ontwikkeling, maar ook om sociale ontwikkeling voor wat betreft de omgang in een sociale groep. Stoot de rest af. Vorm een mening over wat het beste is voor de kinderen (niet 'het' kind) als het gaat om het schoolse leren. Zet daar je kwaliteiten op in. Probeer nieuwe dingen uit, maar verander ook als je merkt dat dat geen verbetering oplevert (realistisch rekenen bijvoorbeeld). Daar gaat jouw kwaliteit over.
In de storm van alle verwachtingen die je allemaal op je laadt, waardoor de werkdruk onbeheersbaar wordt zul je zelf je rug moeten rechten en opnieuw een eigenstandige positie in moeten nemen: wat is onze belangrijkste taak en hoe gaan we die uitvoeren.
Een dergelijke heruitvinding kan beginnen bij elke individuele leerkracht. Zoek zelf op waar je dagelijkse werkdruk vandaan komt, zoek uit wat de achterliggende oorzaak is en neem een standpunt daarover in. Verspreid dat in je team en bij je schoolbestuur, desnoods wijs je het schoolbestuur op het potje van het ministerie. Het is 'maar' 6000 euro, maar als je iets weet waardoor je effectief de werkdruk kunt verminderen, dan is dat goed besteed.
Als je analyse is dat het door anderen komt en je doet zelf niets, dan verwacht je dus dat anderen het voor je gaan oplossen, als je maar genoeg klaagt. Dat lijkt er nu te gebeuren. Door alleen maar te klagen verwacht je dat overheid, schoolbesturen en ouders met oplossingen komen. Geloof mij, met die oplossingen gaan leerkrachten echt niet tevreden zijn. geen enkele professional wil zich door anderen laten vertellen hoe het werk effectiever en efficiënter kan worden gedaan. Dat wil je zelf in eigen hand houden.

Tsjor

ook dat, Tsjor, is professionaliteit

ik kan me heel goed vinden in je stappenplan hoe een inviduele leerkracht de regie kan 'terugpakken', hoe je het kan terugbrengen tot behapbare 'problemen' en dus ook haalbare oplossingen.

Ik kan me echter wel voorstellen dat dit echt moeilijk is voor leerkrachten die een 'slechte' PABO-opleiding hebben gedaan, die misschien wel met een vaag soort 'ideaalbeeld' van lesgeven op de PABO kwamen, maar daar verder helemaal niet in gecoached zijn, die verder helemaal niet 'getraind' zijn in wat nou een goede basiskwaliteit is. Juist al dat 'gedonder' erom heen is iets wat wij als 'maatschappij' met elkaar in stand hebben gehouden, of in ieder geval wat ruimte heeft gekregen om te groeien. Want het is natuurlijk makkelijker om het proces te leren en daarop afgerekend te worden dan om over 'echte kwaliteit' van de inhoud en je professie na te denken.

Dus ja, ik hoop dat de leerkrachten die dit vanuit zichzelf kunnen en willen met zo'n stappenplan aan het werk gaan, en daarmee een voorbeeld geven hoe je zelf de regie kunt nemen (en dan met elkaar op je school).
En degenen die dit niet van nature hebben en veel meer in het proces-stramien van de 'schoolbesturen' gevangen zitten, ook die stap kunnen en willen maken.
Dan zul je overigens zien dat de schoolbesturen wél die professie moeten erkennen! Want dat wordt nog een dingetje voor die 'managers': hoe moeten ze nou beoordelen wat goed is als het procesje ten onder gaat . . ?

gr Angela

Lerarentekort

Met het lerarentekort hebben leerkrachten een sterke positie ten op zichte van het schoolbestuur.
Verder is je vraag terecht: waar moeten leerkrachten de kennis vandaan halen over wat hun eigen expertise is?

Tsjor

De realiteit is zonniger

Kaaskopje "maar het is voor veel onderwijzers de realiteit geworden dat ze met ouders te maken hebben die er geen moeite mee hebben om de sfeer flink vervelend te maken."
Nee, dat is niet waar.
De meeste ouders laten zich nauwelijks zien op school (dat is die andere klacht over ouders die niet betrokken zijn). Dat is feitelijk ook de klacht van Sini (kunnen die ouders dan niet....)
Het komt wel eens voor, maar eigenlijk hoogst zelden.
De angst waarmee het fenomeen wel eens besproken wordt, is van dezelfde opgeklopte paniekmakerij als die over kinderen "met iets" in de klas.
Ook de leerkracht leidt het meest aan het lijden dat hij vreest.
Nou ja, het is een beetje hetzelfde als eer steeds uit de geluksonderzoeken onder de Nederlanders. We zijn een gelukkig volk maar maken ons ernstige zorgen over situaties die niet met ons aan de hand zijn maar toch wel echt waar.

Dus ja, er zijn vast leerkrachten (en kranten) die beweringen doen over dat dit of dat niet kan want anders komen die ouders weer, maar die beweringen hebben niks met de werkelijkheid te maken.

Niet staken maar klagen bij de juiste partij

" "Dat systeem, dat is kantoorwerk. Het is geen klassenpraktijk.
Juist daarom is de werkdruk van leerkrachten zo hoog."
Dat is toch tegenstrijdig?'

Nee dat is niet tegenstrijdig. Dat is precies het punt: leerkracht staak niet, maar klaag bij je bestuur. Het kantoor. Dáár komt die ellende vandaan. Zorg dat je weet wie wat verzonnen heeft en laat je niet wegsturen met "dat moet van de overheid" wat dat _is_ gewoon niet zo.
Zoals bij jou op kantoor dat vergelijken van die loonlijsten (wat natuurlijk helemaal niet handmatig hoeft) geen overheidsopdracht is, maar van het bestuur komt.

Het gaat om beleidsbeslissingen van het bestuur. Om aankopen van methodes, het inzetten van coaches met leuke ideeën, het voeren van concurrentiestrijd met andere scholen. Het slim omgaan met subsidies en uren, het ruimte gunnen aan adverteerders in ruil voor gratis onderwijstijdvulling een dat noemen we dan sportdag of schoolontbijt of kunst in uitvoering.

Dit alles opgetuigd met argumenten die over ouders gaan "als wij geen digibord hebben dan lopen die ouders naar een ander...." of " wij moeten ook 21st century skills anders gaan de ouders naar een ander".

Dat gebeurt allemaal achter de leerkracht om omdat die leerkrachten zich er niet mee bemoeien en zich er bovendien ook niet van distantiëren.
Laten we wel wezen: we hebben het over mensen met een hbo opleiding die toch werkelijk in staat moeten zijn het een en ander te begrijpen van wet- en regelgeving en van de overdrijving van methodes. Je hoeft niet alle bladzijden te doen. Je hoeft niet alle franje uit te voeren.

Zie de link van slo eerder. Het werkelijke onderwijs (taal en rekenen) beslaat volgens dat advies zo',n 2,5 uur per lesdag.
Dan is er nog 2 uur per lesdag om wat anders te doen.

Die tijd is natuurlijk snel gevuld als allerlei andere partijen daar op ingrijpen met leukigheid en herfsttafels, maar dat hoeft niet iedere dag, toch. Wat leerkracht nodig hebben is het lef om hun eigen agenda te maken en nee te zeggen. Ze zouden daarvoor steun bij elkaar moeten kunnen vinden.
Staken gaat ze geen sikkepit verder helpen, de arme sufferds.
Die lestijd moeten ze dan toch weer inhalen met de kinderen.

Groepsdruk

Angela "Ik kan me echter wel voorstellen dat dit echt moeilijk is voor leerkrachten die een 'slechte' PABO-opleiding hebben gedaan, die misschien wel met een vaag soort 'ideaalbeeld' van lesgeven op de PABO kwamen, maar daar verder helemaal niet in gecoached zijn, die verder helemaal niet 'getraind' zijn in wat nou een goede basiskwaliteit is."
Dat is een probleem natuurlijk.
Die Pabo is toch een "zo zijn onze manieren" school. Wie op school al niet met de manieren mee wil doen, wordt er vanzelf weggewerkt of heeft het op zijn minst moeilijk.

Bovendien zijn leerkrachten ook mensen. Iedereen heeft een mening over school want we zijn allemaal naar school geweest. Juist daardoor gonzen beweringen over geoormerkte financiering en "dat moet van de overheid" steeds maar rond. Ze maken elkaar wijs met nepnieuws en desinformatie.

Maar goed, zo moeilijk is het vinden van de juiste informatie nu ook weer niet.

Ouders laten zich niet zien

Er zijn inderdaad ouders die zich nooit op school laten zien, of bij de sport van kind, maar een deel van die ouders komt wel als Keesje met een verhaal aan komt die in het verkeerde keelgat schiet.

Miriam

"Zoals bij jou op kantoor dat vergelijken van die loonlijsten (wat natuurlijk helemaal niet handmatig hoeft) geen overheidsopdracht is, maar van het bestuur komt"

Allereerst kom je met een totaal overbodige en onzinnige opmerking om een draai aan de discussie te geven: 'wat natuurlijk helemaal niet handmatig hoeft'. Nee natuurlijk niet, dat gaat niet handmatig. En dat weet je zelf wel, dat dat figuurlijk bedoelt is....
Maar belangrijk: natuurlijk is die controle niet in opdracht van het bestuur, die hebben immers ingestemd met de betreffende salarissen en deze geaccordeerd. Een schooldirecteur kan dat voorstel doen, maar wordt/is pas geeffectueerd na akkoord van het bestuur.

Verder zijn het normaliter niet de 'schoolplein'ouders die de grootste mond hebben en het meeste commentaar. Juist de ouders die zelden op school zijn, zijn dat. Dat doen ze gewoon via mail of telefoon.

W.b.t. allerlei franjes, fratsen, uitjes, methodes, manier van lesgeven enz enz. Ook dat zijn zaken die elke school individueel bepaalt. Veel scholen hebben hun eigen karakter en zienswijze, en allemaal onder een zelfde bestuur. Grotendeels wordt dit dus bepaalt door het team, de directeur en de leraren dus. En zo'n team heeft dus normaliter 1 directeur en talloze leraren. Dus dat leraren niets te zeggen hebben over dat soort zaken is onzin.

Bewijs geleverd

Het gebeurt me wel vaker dat er in een draadje een punt gemaakt wordt dat enige tijd later in de media precies op die manier kenbaar wordt in de media.

Deze keer dacht ik dat het aardig was om het nog maar eens te benadrukken.
In het kort: Leerkrachten, klagen bij de overheid helpt niet. (demonstreren op straat). Je moet bij je schoolbestuur zijn. Het geld dat nav de stakingen is beloofd, komt niet bij jullie terecht. Het is namelijk lumpsum geld en dat verdwijnt altijd in andere hoeken, gaten en zakken.

Zie https://www.ad.nl/binnenland/18-000-leraren-basisonderwijs-ondanks-afspraken-in-laagste-salarisschaal~a710f055/

subkop "Duizenden leraren in het basisonderwijs worden, zo blijkt uit cijfers van onderwijsorganisatie DUO, onderbetaald. Ondanks eerder gemaakte afspraken zitten zo’n 18.000 basisschoolonderwijzers in de laagste loonschaal."

Wanneer zijn die afspraken dan gemaakt? 2008.
Tien jaar geleden.
Zouden de nu stakende leerkrachten überhaupt weten van die afspraken?

lb schaal

volgens mij gaat het hier om de lb schaal. Inderdaad, hier hebben leerkrachten recht op, maar daar staat wel wat tegenover. Ze moeten een master afronden en als ze eenmaal in die lb schaal zitten, dan wordt er meer van ze verwacht. Zitting nemen in kenniskringen enzo. Tenminste, zo is het bij onze schoolvereniging geregeld.
Hier worden alle kansen geboden, maar de meeste leerkrachten vinden de drempel om een master te doen, te hoog.

Zo doen ze dat dus

Clowntje het is best mogelijk dat jouw school die drempels opwerpt, maar dat is onterecht.
Het zou ook een beetje zot zijn als je in het basisonderwijs een mastertitel zou moeten hebben om net boven de laagste salarisschaal van het bo uit te komen.