Hoogbegaafdheid is een handicap

grappig

"'Een leerkracht ziet toch of dit nodig/wenselijk is?'"

Grappig, daar heb ik geen 100% vertrouwen in. Meermaals gevraagd of mijn jongste dyslexie zou kunnen hebben, groep 3, groep 4, groep 5 (begin groep 5 aan de juffen van groep 4). Nee hoor dat was het niet (met andere woorden: hij is gewoon dom).

Eind groep 5 zelf naar een logopedist gestapt met dyslexiebegeleiding en na 2 sessies zei ze al: als deze geen dyslexie heeft eet ik mijn pet op... Het duurde nog tot half groep 6 voor we de dyslexieverklaring hadden en natuurlijk spreken de leerkrachten niet uit dat ze hem dom vinden, maar dat merkt hij heus wel en anders vertellen zijn klasgenoten hem dat wel. Bij hem zat de dyslexie ook extreem in rijtjes leren (hij kent nu met 19 nog steeds niet de maanden van het jaar, maar ook seizoenen waren moeilijk, de dagen van de week en vooral klokkijken). Heb je enig idee wat het met een kind doet als school je in het verkeerde hokje duwt? Nee van mij hoeft niemand te testen als alles goed gaat op school (liever niet zelfs) maar bij twijfel dus wel doen. Gewoon omdat het een het ander kan verbloemen. Mijn neef met dyslexie die wel gymnasium heeft gedaan en nu geschiedenis studeert had waarschijnlijk zo'n hoge intelligentie dat door de combinatie van beiden het niemand opviel wat hij had. Pas in VWO3 had hij een dyslexieverklaring.

Juist die leerkrachten die roepen dat een kind niet HB is want hij haalt geen Atjes zijn het ergst.

Raffie

Mijn zoon heeft moeite met spelling. Gezien zijn andere resultaten viel en valt dat nogal op. Dysorthografie heet dat geloof ik.
Er was een schat van een ib’er die spontaan allerlei oorzaken daarvoor ging zoeken, diagnoses bedenken. Beetje eng. Omdat wij bij dochter ook al zo’n geschiedenis hadden hebben wij toen besloten uit eigen zak een dyslexie-onderzoek te laten doen. En daar hoort de wisc bij. En daar kwam dus nogal een getalletje uitrollen.

Onderzoek uit eigen zak, dus we konden zelf delen wat we wilden. Zijn iq hebben we gedeeld, want het gaf een andere kijk op het kind. Opende ook wat deuren.
Niemand vindt het nu gek dat hij is zoals hij is, het mag want hij is hb😁

bovenstaande

was een reactie op Triva

Dendy

Dank voor je reactie, nooit gerealiseerd dat zoiets ook bij een dyslexie-onderzoek kan blijken. Interessant.

Eigen hand (off topic)

Volgens mij is het een mythe dat je onderzoeksuitslagen niet in eigen hand zou hebben als je via het traject van school je kind laat testen.

Toen school 1 van onze kinderen na begeleiding het dyslexietraject in wilde hebben, zijn we va school en gemeente bij een bureau terecht gekomen voor de testen. Dat bureau gaf aan dat wij in alle gevallen eigenaar waren van het dossier van ons kind. De testuitslag werd alleen met ons gedeeld (zij mogen niet eens uitslagen delen met anderen dan met ons) en wij hadden geen enkele verplichting om wat dan ook uit de onderzoeken te delen.

Opvallend

Ik lees hier vooral over kinderen die HB zijn en die dat op school niet laten zien, maar dat zal toch niet voor alle HB-kinderen gelden? Of komt dat doordat het vaak samen gaat met dyslexie?

Hoewel ik ook weer lees over dyslectische kinderen waarbij dat pas heel laat ontdekt wordt omdat ze zo intelligent zijn

Fascinerend, ik ga me hier toch eens wat verder in verdiepen. Heeft iemand een tip voor een goed boek of goede site hierover?

Balans

https://balansdigitaal.nl/

Raffie;

Mijn zoon bleek een IQ van 106 te hebben maar dus met een extreme vorm van dyslexie. Daarom wordt bij dyslexie altijd een WISC gedaan omdat je moet weten hoe het met de intelligentie zit omdat die elkaar vertroebelen. Dat is ook zo met allerlei andere 'etiketjes'.

Uiteindelijk heeft mijn zoon vmbo Basis gedaan vanwege die extreme dyslexie. Ik vind het nog steeds bizar dat geen enkele leerkracht die dyslexie zag. Hij moest wel groep 2 nog een keer doen (tegen mijn zin) en ik heb hem zelf wat lezend naar groep 3 gekregen omdat ik dat jaar achterstand niet wilde. Het gevolg was natuurlijk dat hij voorliep op de rest van zijn klas begin groep 3. Door (achteraf) de dyslexie liep hij eind groep 3 al weer achter maar omdat hij (hoera) in okt groep 4 E3 op lezen haalde moest hij weer uit het leesgroepje in groep 4 (let wel: 18 leerlingen in groep 4). Boos was ik....

Maar goed hij is nu 19 en doet het allemaal prima maar laat hem geen woorden schrijven/typen.

Nee hoor

'Ik lees hier vooral over kinderen die HB zijn en die dat op school niet laten zien, maar dat zal toch niet voor alle HB-kinderen gelden? Of komt dat doordat het vaak samen gaat met dyslexie?'

Nee hoor, er zijn zat HB-kinderen (en volwassenen) die niet dyslectisch zijn. En die toch vast kunnen lopen. Bijvoorbeeld omdat ze bij het gezamenlijk lezen niet weten waar de rest gebleven is als ze aan de beurt is. Omdat ze ondertussen het boekje al uit heeft gelezen. En dan denkt de juf dat ze niet mee kan komen, en wordt de hoge cito-uitslag als 'toevallig' weggezet.

Elk kind is anders

dat is het lastige. Al die leerkrachten zien zoveel kinderen, allemaal met eigen eigenaardigheden, etiketjes, en ouders die veel of weinig stimuleren en dan heeft de leerkracht zelf ook nog eigen interesses en een eigen karakter. Natuurlijk 'ziet' niet elke leerkracht wat elk kind nodig heeft. Nog los van of het haalbaar is in een klas met 30 kinderen elk kind te geven wat het nodig heeft. En dan is onderzoeken en testen dus handig. Al kan je niet altijd wat met de uitkomst.
Zoon hier is net niet HB, maar dus wel flink intelligent. Heeft ADD (en naar later bleek ASS) en is dus snel afgeleid, vind het lastig om aan het werk te gaan en het dan ook nog af te maken. Dus een aantal leerkrachten vond dat hij niet in het plusklasje hoorde, want dan moest hij eerst laten zien dat hij zijn werk af kon krijgen. Maar na 2 sommen was hij er wel klaar mee, 10 sommen was echt teveel van het goede, dan haakte hij af. En daarbij kwam dat hij ook nog eens last heeft van een hele trage verwerking van binnenkomende informatie. Hij had 1 gouden meester, die liet hem af en toe na de instructie een half uurtje met Kapla of lego spelen op de gang, dan was intussen de informatie ingedaald en kon hij aan de slag. Maar ja, dat was maar 1 meester op 8 jaar basisschool. En op VO was zoiets natuurlijk al helemaal niet aan de orde. Dus weten wat er is, wat een kind nodig heeft, is belangrijk maar daarmee is niet gezegd dat dat ook te regelen is.

Testen

Mijn ene kind is getest omdat haar resultaten heel grillig waren. Ze was duidelijk intelligent maar dat zag je op school niet altijd terug. De leerkrachten drongen dus aan op een test zodat ze beter konden inschatten waar ze aan toe waren. Daar hoorde een dyslexie onderzoek en iq test bij. Bij mijn andere kind twijfelde niemand dat hij erg intelligent was maar om toegang te krijgen tot een bepaalde plusklas wilde de school perse een iq test laten afleggen. Bij beide kinderen was de test niet noodzakelijk geweest als de school wat soepeler was geweest en niet alleen op toetsen en testen was afgegaan. Achteraf gezien was het ook niet zo'n fijne school en ik ben blij dat we daar nu weg zijn. De school waar ze nu zitten vraag niet naar testresultaten voordat pluswerk mogelijk is en let meer op de individuele ontwikkeling van het kind.

Ze hebben nooit echt veel problemen op school gehad maar de ene school zit er meer bovenop qua testen en onderzoek willen laten doen bij zelfs geringe afwijkingen dan andere scholen. Je zou kunnen zeggen meten is weten en daarom is het best handig om zo vlug mogelijk onderzoek te doen, het liefst voor er problemen zijn. Aan de andere kant duw je een kind daarmee ook in een hokje en is er minder erkenning voor het feit dat ontwikkeling nogal grillig kan verlopen.

Raffie

'Misschien is hij dan toch niet HB '

Hij kan ook nog 'meerbegaafd' zijn, dan is de kans dat hij vastloopt een stuk kleiner ☺

Geen verschil

“ Hij kan ook nog 'meerbegaafd' zijn, dan is de kans dat hij vastloopt een stuk kleiner ☺”

Nee.
Dat is nu juist de ernst van de zaak.
De problematiek die typisch voorkomt bij hb gaat over het gebrek aan vertrouwen in de leerling. Dat kan hij nog niet. Ja dat doet hij nu wel, maar dat is een kunstje. Het is geen echte eerlijke vaardigheid.

Dit wantrouwen komt op alle niveaus voor. Allochtone leerlingen hebben daar Bijvoorbeeld ook heel veel last van. Ze worden niet vertrouwd op het niveau dat ze hebben. Ze krijgen onderwijs dat onder hun niveau ligt. Ze worden niet uitgedaagd.
Al die klachten. En dat leidt tot precies hetzelfde: clownesk gedrag en of teruggetrokken en nog zo een heel rijtje.

M Lavell

Ik reageerde op Raffie, wiens kind niet vastloopt.

persoonlijk verhaal

Hoogbegaafdheid een handicap? Dat vind ik een lastige. Wanneer is iets een handicap? Hoogbegaafd zijn vind ik wel een afwijking (van het gemiddelde), en eentje waar ik behoorlijk last van heb gehad en nu nog steeds weleens.
Is het belemmerend? Ja en nee. Ja in de zin dat ik voortdurend bewust moet zijn en ben dat andere mensen anders denken en ik mijn communicatie steeds moet aanpassen (meer tussenstappen, snelheid, sprongen), mijn verwachtingen (van mezelf én van anderen) moet managen. En nee omdat ik snel zaken doorzie, ver vooruit kijk en veel dingen kan combineren in denken en doen. En dat is lekker.

Ik heb heel lang niet geweten dat ik hb was. Ik dacht dat ik dom was, omdat anderen mij niet begrepen en ik anderen niet begreep, of niet begreep wat ze wilden weten. Ik zag niet wat zij zagen en zij zagen niet wat ik zag. Ook het overspoeld worden door emoties, dat intense ook, dat niet wordt gewaardeerd door anderen.

Mijn jongste werd op school opgemerkt, omdat hij goed meekwam. En somber werd in groep 4 en alle jaren daarna. Getest en 145+, met veel maximale scores. En toen zei de school doodleuk: we zijn handelingsonbekwaam. Er was een hb school in de buurt, maar daarvoor was de jaarlijkse bijdrage 2000,-. Dus maar wat plusklasjes, maar allemaal niet erg veel geholpen. Dingen als rekentijgers enzo, maar zonder begeleiding, hij werd geacht om het allemaal zelfstandig te doen, werd ook niet nagekeken. In groep 8 met stilzwijgende toestemming van de (fantastische) juf hem iedere vrijdag thuis gehouden.
Nu zit hij op een vwo+ school, in de vijfde, en doet ook extra vakken. Hij werkt niet bovenmatig hard, haalt zesjes en zeventjes en vind het allemaal wel best. School zegt ieder jaar weer opnieuw dat hij cum laude kan slagen, maar verder gebeurt er niks. Het nieuwsgierige dat hij als klein kind had is al lang helemaal weg. Maar goed, ik ben al heel blij dat ie redelijk in zijn vel zit (naast de gebruikelijke puberdingen . Heeft veel vrienden, is sociaal, zeer muzikaal, dus dat is heel fijn.

Mijn oudste is ook hb, is getest en haar scores vliegen alle kanten op, dus geen totaalscore. Was ook de reden om te testen, want school kreeg er geen hoogte van haar cito's. Zij is enorm creatief, in haar denken en doen en een vlijmscherp analytisch vermogen. Helaas past ze helemaal niet in het schoolsysteem, en ze stak al haar energie in het aanpassen in wat de school van haar verwacht. Met hangen en wurgen heeft ze vmbot gehaald, waarbij ik haar heel veel heb afgemeld, gemotiveerd etc. En nu is ze 18 en een schoolverlater, want geen startkwalificatie. Nooit gedacht dat een van mijn kinderen in die tabelletjes zou zitten. Haar zelfbeeld is totaal kapot, want ze is nooit gezien voor wie ze is. Ze vindt zichzelf dom, en ze kan niks. En mij gelooft ze niet, want ik ben haar moeder.
Ze heeft nu een tussenjaar, wat ik haar zeer gun. En vrienden die net zo creatief zijn als zij is, en dat doet haar zichtbaar goed. Ik hoop van harte dat ze haar talenten gaat zien. Geen idee nog hoe het verder gaat, want naar school wil ze niet meer.

Ik had gewild dat de hoogbegaafdheid bij ons alle drie eerder gezien was, erkent en er ook op geacteerd was. Dan hoefde ik nu niet zoveel te repareren, bij de kinderen en bij mezelf.
Dus ik ben wel voorstander van testen, omdat een goed testrapport ook helpt in de juiste begeleiding vinden. Als de school tenminste meewerkt.

En hb zijn gaat niet alleen over goed en makkelijk kunnen leren. En hb'ers zijn ook geen nerds, of sociaal onhandig, of motorisch niet goed, ze lezen ook niet allemaal dikke boeken.

Dat inderdaad

'Ik dacht dat ik dom was, omdat anderen mij niet begrepen en ik anderen niet begreep, of niet begreep wat ze wilden weten. '

Dat niemand om je grapjes lacht, en je pas jaren later snapt dat je klasgenoten ze niet begrepen. Dat je het 'verkeerde' antwoord gaf, omdat je veel te ver doordacht. Dat je geen aansluiting had, omdat je over dingen wilde praten waar je klasgenoten nog nooit over nagedacht hadden (en ook niet begrepen wat daar nou zou boeiend aan was).

Ik kan wel met ze spelen maar niet met ze praten

Dit zei mijn zoon toen hij 6 jaar was. In groep 3 werd hij steeds somberder, dacht dat hij maar beter dood kon gaan. Vond zichzelf niets waard.

Hij had vriendjes, sociaal leek alles goed te gaan. Maar hij was ongelukkig.
Wij zochten het niet in hb. Psycholoog werd ingeschakeld voor onderzoek, daar zat een iq test bij. En ja hoor, hb. En emotioneel ook ver vooruit. Hij was de hele dag op school druk met zich aanpassen aan de rest.
School heeft hem doorgetoetst met de cito's, ook hier ver vooruit. En dat zonder thuis sommen te maken of zo. Hij deed nooit schoolse werkjes thuis.

Hij heeft vervolgens groep 4 overgeslagen. Eerste helft groep 5 ging goed, mede dankzij een erg fijne leraar. Maar toen begon het weer slechter te gaan.
Vanaf groep 6 zat hij in een hb klas op een andere school. Kind was weer vrolijk, astma was niets meer van te merken, hij kreeg vrienden waar hij wel mee kon praten. En kwam niet meer doodmoe uit school.
Nu is hij tweedejaars student en gaat het goed met hem.

De hb-klas was voor hem een geweldige oplossing. Als die er niet was geweest, hadden we een school gezocht met meer ervaring met hb dan de oude school.

"Zelfde" meegemaakt

====Alsof dat mannetje ( hij was net 7 jaar) permanent de boel bij elkaar aan het bedriegen was. Alsof ik met hem de aarde rondtrok om hem, stiekem tot het uiterste voorbereid, overal de punten weg te laten stelen.====

Dat je mna de kerstvakantie bij de juf van groep 6 moet komen en je een preek krijgt dat het de bedoeling is dat de kinderen hun werkstuk zelf maken. Dat je heus wel een beetje mag helpen met de handigheidjes van word maar geen hele zingen moet dicteren met woorden die niet passen bij een 9 jarige.
Na de meivakantie mag je bij de duo van de juf komen. Bij een boekbespreking is het de bedoeling dat de kinderen in eigen woorden vertellen ware het boek over gaat. Dit waren geen worden voor een negen jarige.
Ik groep 7 weer dat gezeur. Prima dat hij eenvoud de bieb een boek leent van de volwassen afdeling om een werkstuk te maken maar complete zinnen overschrijven is niet de bedoeling, hij moet het in eigen woorden na vertellen.

Dit zijn zijn eigen woorden, wij dicteren niet wij zeggen niet wat hij moet opschrijven dat doet hij zelf! Ja ja dat zal wel
De spreekbeurt in groep 7 heeft hij helemaal zelf gemaakt, ook niks meer geholpen aan de technische kant van PowerPoint. Na afloop van de spreekbeurt had alleen de meester een paar vragen. Inmiddels was de uitslag van de wisc binnen en was duidelijk dat dit echt het niveau van zoon was een wij niet verantwoordelijk waren voor zijn " ingewikkelde" technische werkstukken en spreekbeurten.

Begrijpen

Er zijn natuurlijk ook kinderen die helemaal niet hb zijn en die ook niet begrepen worden door hun klasgenoten, die raar gevonden worden en die er niet tussen passen. Dat is niet alleen voorbehouden aan hb kinderen. Daarom ben ik ook niet zo'n voorstander van het verder in hokjes opdelen van kinderen. Als de school een fijne sfeer kan scheppen waar ook kinderen die niet helemaal in de pas lopen zich thuis kunnen voelen en waarbij het werk aangepast kan worden aan het niveau van het kind dan is dat ook helemaal niet nodig. Dat is natuurlijk op lang niet elke school zo (helaas) dus dan ben je als ouder inderdaad gedwongen om verder te kijken.

Wat Kopzorg beschrijft is een leerkracht die het kind helemaal niet kent en ook niet wil leren kennen. Die geen moeite doet om na een prachtig werkstuk daar met het kind over te praten, als je een gesprekje voert over het onderwerp van het werkstuk dan merk je vanzelf dat het kind daar veel kennis over heeft. Waar ligt dat aan? Te grote klassen waardoor er te weinig tijd is voor de leraar om het individuele kind te leren kennen? Onwil of geen zin van de leerkracht? Geen goede overdracht tussen de leraren?

Hokjes?

Asha, hoe bedoel je dat, het opdelen van kinderen in hokjes? Welk hokje is dat, en wat hoort daarbij, bij dat hokje?

Het is niet zo dat als je hb bent, dat dan geldt: one size fits all. Mijn verhaal zegt dat al: twee kinderen die compleet anders zijn en anders reageren, en allebei hb zijn. Met wél een afwijkende denkwijze. Dat zien én erkennen scheelt al, in hoe je jezelf ziet en ervaart, ook in relatie tot anderen. Dat heeft mi niks met hokjes te maken. Want naast hb zijn ze (en ik) ook nog vriend(In), zus, klasgenoot, sporter etc.

Maar ik pas ervoor om te gaan ontkennen dat het niet uitmaakt of iemand hoogbegaafd is, want dat maakt wel uit. Niet altijd, maar wel regelmatig.

Asha

'Daarom ben ik ook niet zo'n voorstander van het verder in hokjes opdelen van kinderen. Als de school een fijne sfeer kan scheppen waar ook kinderen die niet helemaal in de pas lopen zich thuis kunnen voelen en waarbij het werk aangepast kan worden aan het niveau van het kind dan is dat ook helemaal niet nodig. '

Idealiter niet. Maar leerkrachten zijn ook maar mensen. En het voor elk kind steeds opnieuwe uitpoberen van verschillende methodes kost veel tijd en energie. Dat 'hokje' kan helpen om sneller de juiste methode te vinden, doordat een leerkracht weet in welke hoek ze het moet zoeken.

Overigens zorgen aanpassingen van het werk aan het niveau van het kind op zichzelf al voor hokjes. Dat stast los vzn dd vraag of er een diagnose is.

Fabeltjesfuik

Geheel terzijde, ik stem op "fabeltjesfuik" als woord van het jaar.
PS ik mocht altijd de planten water geven, koffie zetten of de klasgenoten helpen toen ik op de basisschool zat. Voor geen van die zaken had ik aanleg trouwens, maar ik kon daardoor wel onbeperkt bij de snoepvoorraad van de leraren.

Vroeguh

Daar denk ik dus ook aan door dit draadje. Maar ik ben bang dat de regeltjes, zoveel uur onderwijs, allerlei oplossingen minder geschikt maken omdat het leren op een andere manier is.

Hier was het ook gaan tekenen of gaan lezen als je snel klaar was met je werk. En later mocht ik opletten in een klas waar een leerkracht naar de tandarts was of een stukje instuderen met de kleuters.
In groep 8 kregen we wiskunde voor degenen die naar HAVO/VWO zouden gaan, maar ik kreeg naar mijn idee wel voldoende uitleg om het daarna zelf te kunnen doen.

ITT tot zoon, die kreeg pluswerk maar snapte de bedoeling niet van de methode die hij zelf maar moest uitzoeken want hij was toch zo slim? Dat was snel klaar.

Gelukkig hield hij erg van lezen en dat mocht hij altijd doen als hij klaar was met zijn werk. Hij had vaak eigen boeken bij zich en er was een school bibliotheek. En in de bovenbouw hoefde hij zich niet meer aan de AVIboekjes te houden.

Hokjes

Sommige kinderen hebben meerdere hokjes. Elk hokje heeft een handleiding maar de vraag is welke oplossingen passend zijn bij het kind. Mijn dochter heeft de diagnose DCD, een mislukte IQ-test, kenmerken van ADHD, en meer/hoogbegaafdheid en natuurlijk ook een karakter. Op het moment van diagnostiek was ze gefrustreerd en somber. Inmiddels zijn we met therapie, aanpassingen op school en zo een heel stuk verder. Al die onderzoeken geven een beeld, geven tips en adviezen maar zijn geen een op een handleiding of automatisch erkenning dat bij toverslag alles is opgelost. Dat neem ik school niet eens kwalijk. Haar beeld is zo divers is. Ze hebben er 30 per klas, ik maar 1 en dan doe ik het zelf ook nog vaak genoeg verkeerd dat ik achteraf denk...ik had de tip uit het andere boekje moeten pakken. Nu heb ik over deze basisschool niet echt wat te klagen, maar je merkt verschil in de kwaliteit en begrip van de juf.

Wat scholen beter kunnen doen, is hoe dan ook communicatie en informatie overdracht. Waarom moet ik na 3 jaar nog aan de nieuwe juf vragen bij de start van het schooljaar of het schrijfmateriaal klopt bij waar ze staat? Waarom hoor ik niet dat de juf van de plusklas vervangen is? Controleren of alle aanbevelingen en aanpassingen die afgesproken zijn en in het onderwijskundig rapport staan de ok worden uitgevoerd, is echt noodzakelijk. Blijkbaar heb je een volledige diagnose nodig om af te dwingen dat ze beoordeeld wordt op haar eigen vooruitgang ipv wat een gemiddeld kind kan, want dat ging hier ook niet vanzelf. Zowel niet aan dat waar ze bovenuit springt of daar waar ze fors achter loopt.

AnneJ

"Maar ik ben bang dat de regeltjes, zoveel uur onderwijs, allerlei oplossingen minder geschikt maken omdat het leren op een andere manier is." Dat denk ik niet. Het verplichte aantal uren onderwijs gaat over het aantal uren dat is ingeroosterd. De inspectie gaat echt niet na of elke individuele leerling daadwerkelijk al die ingeroosterde uren "echt les" krijgt.

Ik twijfel er niet aan of leerkrachten laten nog steeds leerlingen allerlei "andere" dingen doen (water geven, boodschap doen, andere leerlingen helpen) als daar aanleiding voor is. En daar lijkt mij in principe niks mis mee. Dat is niet per se anders les geven maar in veel gevallen eerder bezigheidstherapie, maar wat zou het.

Al denk ik dat je er wel voor moet oppassen dat een kind dat goed kan leren en makkelijk in de omgang is niet standaard als hulpje van de juf wordt ingezet, maar dat is weer een ander verhaal.

Groeten,

Temet

Amsterdamse

Hier hielp het niet. (het hokje)
En kind kreeg al snel dat etiket, want liep al snel vast.

Als een school het niet begrijpt en/of niet wil, dan helpt helemaal niets.
Ook niet iedere maand om tafel met een zeer kundig iemand van hb werkgroep vanuit het samenwerkingsverband.

En oh was ik blij geweest als kind zijn tijd had mogen vullen met planten water geven. In dat geval had de leerkracht iig beseft dat er tekort geschoten werd. Dat is al heel wat en soms genoeg.