Ouders en verplichtingen op het vo
Ben toch even benieuwd wat jullie van het volgende vinden:
Zoon zit in 5vwo, gaat prima, gewoon lekker. Studiekeuze al bekend enz.
Nou heeft school wat nieuws, het 3hoeksgesprek met de mentor die nu coach heet. Kreeg ik een uitnodigingsmail over, is verplicht. Voor ons als ouder.
Ik ben nog nooit naar een 10minuten gesprek op het vo geweest. Bemoei me zo min mogelijk met het vo van mijn kinderen, nooit nodig geweest ook. Zoon is 17, magister kijk ik nooit meer op. Zolangzaamaan is het toch zo dat hij dit zelf doet lijkt mij. Thuis vertelt hij wel over zijn plannen wb studie etc. Ik heb totaal niet de behoefte om over hem met een voor mij vreemde te praten.
Heb net ook een vriendelijk maitje gestuurd dat wij niet komen.
Maar vraag me nou toch wel af hoe ze denken dit verplicht te stellen voor de ouders?
rionyriony schreef op 15-10-2025 om 09:34:
Ik kan me er best iets bij voorstellen. Dat je trots bent dat jullie geen coaching nodig hebben voor je kind. Vroeger was men daar nog veel strenger in. Men dacht dat je een mislukkeling was als je bijles of geldsteun nodig had. Dat ging echt de buurt door. Dus dat is wel heel erg veranderd. Je kon toen trots tegen de buurt zeggen dat jullie kinderen alles op eigen kracht deden.
Of het leuk is dat iedereen zich er zo mee bemoeit weet ik niet. Iets van deze tijd. Vroegah werd je toch ook groot en ik zie nog geen grote vooruitgang in de leerprestaties.
Nou, ik vind die bemoeienis dus helemaal geen vooruitgang. Met de neus in magister zitten, onvoldoendes kunnen niet meer worden weggepoetst voordat pa en ma het zien, uurtje spijbelen en dat rechtbreien kan niet meer, ouders die precies kunnen zien waar hun kind uithangt door trackingapps.
Ik verwacht van school een belletje als dingen uit de hand lopen, kind aan de drugs is of geronselt is als spion voor Rusland. Een 17jarige mag zijn eigen leven leiden en zelf bepalen wat hij of zij met de ouders deeld.
Poezenmeisje schreef op 15-10-2025 om 08:59:
[..]
Met zijn juf naar de sauna in groep 5 heeft de band tussen zoon en juf echt goed gedaan.
😄
Eerst grote schrik voor de juf, maar na een gesprek met ons ging ze twee weken later weer heen.
"Hé zoon, kijk eens wie daar ook in de rij staat".
HOI JUF!!!!
Okee, alle bezoekers wisten nu wat haar beroep is, maar tegen je juf aan kwebbelen in de sauna is gezellig. Ineens heeft ze ook tijd voor jou en hoef je haar niet met 25 andere kinderen te delen.
En vond de juf dit ook leuk? Ik kan me er niets bij voorstellen dat ik met een van mijn leerlingen ga zitten babbelen in de sauna. En ik weet wel zeker dat geen enkele leerling daar blij van wordt. Maar goed. Ik werk dan ook op een middelbare school...
En even een reactie naar het onderwerp:
Ik werk op een praktijkschool waar de leerlingen nog veel meer kind zijn vaak, zelfs al zijn ze 17. Ze hebben nu eenmaal een laag IQ en hun gedrag is vaak anders en ze leren anders. Hebben het veel meer nodig vaak om gemotiveerd te worden. En gezien te worden. Ik denk dat ze ouders die niet meegaan naar zo'n coachingsgesprek zelf misschien wel (diep in hun hart) als emotionele verwaarlozing zouden ervaren. In hoeverre dat bewust zal zijn, weet ik niet want meestal is daar al een hele geschiedenis aan vooraf gegaan.
Ieder mens heeft het nodig zich gezien te voelen; op het werk, op opleiding en thuis. Vooral thuis. Ik weet niet de werkelijke mening van jouw zoon; jij noemt het trots, maar ik vraag me af of hij het werkelijk waardeert alleen naar zo'n gesprek te gaan. Daarom zou ik willen weten: hoe heb je kenbaar gemaakt dat je niet mee wil. Heb je open gebracht :
'Wat leuk, een gesprek op school: wat vind jij er van?"
Of heb je gezegd; 'Een gesprek op school, wat voeg ik daar toe; dat kun je toch wel alleen dacht ik zo?"
Of zelfs: Éen gesprek op school, waarvoor zou ik daar bij moeten zijn; doe dat maar lekker alleen!"
E.e.a. maakt enorm veel uit bij zo'n puber. Misschien vind hij het echt fijn alleen te gaan, misschien had hij een meer belangstellende reactie toch fijner gevonden: alles kan. Zelf denk ik dat je heel goed mee kan gaan en hem toch volledig in zijn waarde te laten. Door aan te geven bijv. dat je het wel leuk vindt zijn coach te kennen, de sfeer op school te proeven o.i.d. waar jouw zoon ten slotte dagelijks vertoefd.
Dus zo dat je laat merken; 'Ik ben eigenlijk niet nodig, maar je bent wel belangrijk voor me, dus ik ben er maar ik weet dat je het eigenlijk zelf kan'.
Ik denk dat het voor iedereen goed is als je jezelf toch laat zien op school.
SJSL schreef op 15-10-2025 om 09:38:
Ik snap je wel, zeker als het in 5 vwo ineens nieuw is. Dat voegt toch niks mee toe. Hier is het vanaf het begin, vind het ook onzin. Dochter van 15 regelt ook alles zelf en zij zit er ook niet op te wachten met iemand die ze niet kent (immers elk jaar een nieuwe mentor) een gesprek over haar zelf te hebben. Tot nu toe heeft ze zo'n mentor ook nog nooit voor iets nodig gehad.
Ik vind juist de middelbare school de plek dat ze leren zich zonder hun ouders te redden.
Wil niet zeggen dat ik niet betrokken ben, maar ze regelt gewoon alles zelf. Haar bijbaan, haar hobby en dus ook school.
Precies dat dus. Dank u😃
yasmijn27 schreef op 15-10-2025 om 09:34:
[..]
Oh, maar ik heb ook wel dingen moeten regelen hoor. Maar dat is dan niet tijdens een 10minuten gesprek
Wat ik allemaal heb moeten regelen was niet eens gelukt in een 10 minuten gesprek. Ik denk dat je makkelijker en meer kunt regelen als er problemen zijn als de school je als een betrokken ouder ziet.
Ze kunnen het als school natuurlijk niet echt verplichten dus dan ga je toch gewoon niet. Ik denk dat andere ouders vragen wat zij van dit gesprek vinden dan geen nut heeft en een verspilling van onze tijd is. Je bent nu met forummen waarschijnlijk al meer tijd bezig dan zo'n gesprek duurt.
Ik snap het bezwaar niet zo goed. Als die mentor je wil spreken, dan ga je ff hoi zeggen en dan weer naar huis. Als je weigert zullen ze je thuis niet op komen halen, dus verplicht stellen zal wel niet kunnen.
Dan ga je toch lekker niet, als je bij het idee al als een boze tweejarige begint te stampvoeten?
Ik werk op een praktijkschool waar de leerlingen nog veel meer kind zijn vaak, zelfs al zijn ze 17. Ze hebben nu eenmaal een laag IQ en hun gedrag is vaak anders en ze leren anders. Hebben het veel meer nodig vaak om gemotiveerd te worden. En gezien te worden. Ik denk dat ze ouders die niet meegaan naar zo'n coachingsgesprek zelf misschien wel (diep in hun hart) als emotionele verwaarlozing zouden ervaren. In hoeverre dat bewust zal zijn, weet ik niet want meestal is daar al een hele geschiedenis aan vooraf gegaan.
Ieder mens heeft het nodig zich gezien te voelen; op het werk, op opleiding en thuis. Vooral thuis. Ik weet niet de werkelijke mening van jouw zoon; jij noemt het trots, maar ik vraag me af of hij het werkelijk waardeert alleen naar zo'n gesprek te gaan. Daarom zou ik willen weten: hoe heb je kenbaar gemaakt dat je niet mee wil. Heb je open gebracht :
'Wat leuk, een gesprek op school: wat vind jij er van?"
Of heb je gezegd; 'Een gesprek op school, wat voeg ik daar toe; dat kun je toch wel alleen dacht ik zo?"
Of zelfs: Éen gesprek op school, waarvoor zou ik daar bij moeten zijn; doe dat maar lekker alleen!"
E.e.a. maakt enorm veel uit bij zo'n puber. Misschien vind hij het echt fijn alleen te gaan, misschien had hij een meer belangstellende reactie toch fijner gevonden: alles kan. Zelf denk ik dat je heel goed mee kan gaan en hem toch volledig in zijn waarde te laten. Door aan te geven bijv. dat je het wel leuk vindt zijn coach te kennen, de sfeer op school te proeven o.i.d. waar jouw zoon ten slotte dagelijks vertoefd.
Dus zo dat je laat merken; 'Ik ben eigenlijk niet nodig, maar je bent wel belangrijk voor me, dus ik ben er maar ik weet dat je het eigenlijk zelf kan'.
Ik denk dat het voor iedereen goed is als je jezelf toch laat zien op school.
yasmijn27 schreef op 15-10-2025 om 09:14:
[..]
Onze zoon is erg autonoom en is erg blij dat wij achter hem staan, maar hem de ruimte gunnen het gewoon zelf te doen.Met trots gaat hij op pad. En zit er echt niet op te wachten dat zijn ouders op school verschijnen.
Het vervelende is dat hij straks alleen zit met mijn coach en zijn presentatie houdt zonder zijn ouders....mooi verhaal, maar vooral erg lullig. Heeft niks met autonoom zijn te maken...wel met geen zin en desinteresse en geen tijd willen vrijmaken.
Kan je je heel misschien indenken dat zo'n puber het heel stiekem toch wel kan waarderen als je wel op komt dagen
Docent VO hier, wij doen ook driehoeksgesprekken en ja, die zijn verplicht omdat ze meer doen dan enkel de schoolprestaties van je kind met elkaar bespreken. Het gaat ook om vaardigheden opdoen zoals leren reflecteren (heel erg nuttig in het vervolgonderwijs waar je dit voortdurend moet doen), leren presenteren en dit voorbereiden, doelen leren stellen etc.
Je gaat ook niet voor de school maar voor je kind. En je kind kan wel zeggen dat het van hem niet hoeft maar er zit toch vaak teleurstelling als ouders niet komen. Je kind houdt zijn presentatie dan alleen voor de mentor (coach).
Dit is ook een onderdeel van opvoeden en jij kan het onzin vinden maar het is gewoon onderdeel van het curriculum van school.
dochter zat op jenaplan basisschool. Daar waren kindgesprekken ipv de traditionele 10 minuten gesprekken. Docent spreekt met kind en ouders zijn daarbij. Soms wat input van onze kant. Leuk om te horen hoe kind dingen ervaart en welke afspraken ze maken.
Nu in de brugklas. Deze school heeft ook driehoeksgesprekken. Was ook vooral gesprek tussen mentor en kind. Voor ons kennismaking met de mentor en konden vragen stellen (kind heeft hulpvraag die ze samen met ons met de mentor wilde bespreken).
Het is 10 minuten, dus waarom zou je niet gaan.
yasmijn27 schreef op 15-10-2025 om 09:44:
[..]
Nou, ik vind die bemoeienis dus helemaal geen vooruitgang. Met de neus in magister zitten, onvoldoendes kunnen niet meer worden weggepoetst voordat pa en ma het zien, uurtje spijbelen en dat rechtbreien kan niet meer, ouders die precies kunnen zien waar hun kind uithangt door trackingapps.
Ik verwacht van school een belletje als dingen uit de hand lopen, kind aan de drugs is of geronselt is als spion voor Rusland. Een 17jarige mag zijn eigen leven leiden en zelf bepalen wat hij of zij met de ouders deeld.
Ach ja wij kregen elke week een rapport mee dat we getekend weer moesten inleveren op school.
Mijn zoon vind het fijn dat we dingen kunnen zien.
dochter, inmiddels van VO af, had er ook niet zo'n zin in de laatste jaren en die driehoeksgesprekken waren altijd op onmogelijke tijden dus zij plande ze gewoon niet meer in de laatste 2 jaar. We hebben daar waar nodig altijd goed contact gehad met de mentor (scheelt ook dat ze er maar 2 gehad heeft in 6 jaar, dan ken je ze wel een beetje).
Zoon zit ook in V5. Maar hij is pas 15 en heeft wel wat dingen gehad de afgelopen jaren. Voor hem zou ik t wel doen, enkel om met de mentor kennis te maken, de presentatie an sich is vooral eenrichtingsverkeer en input van ons werd iig vorig jaar niet gewenst (beetje jammer, want ook zijn hulpverlener was erbij, was zonde vd tijd). Dus hangt m.i erg van je kind en de context af
Pippeltje schreef op 15-10-2025 om 09:46:
[..]
En vond de juf dit ook leuk? Ik kan me er niets bij voorstellen dat ik met een van mijn leerlingen ga zitten babbelen in de sauna. En ik weet wel zeker dat geen enkele leerling daar blij van wordt. Maar goed. Ik werk dan ook op een middelbare school.
De juf sprak me op het schoolplein aan of we haar zaterdag ook hadden gezien. Hypernerveus, chistelijke school, de billen van de juf...
Ik heb haar verteld dat zoon zo ongeveer geboren was in dat complex en hij haar zou zien als elk bloot mens daar.
Ze durfde ons het vertrouwen te geven dat dit goed zou gaan.
Ze vond het daarna ook leuk omdat ze nu een heel andere kant van zoon zag dan op school. Kwebbelend en open. Dat kon dus óók.
Ik zal niet meer off-topic gaan.
😊
SuzyQFive schreef op 15-10-2025 om 10:21:
Docent VO hier, wij doen ook driehoeksgesprekken en ja, die zijn verplicht omdat ze meer doen dan enkel de schoolprestaties van je kind met elkaar bespreken. Het gaat ook om vaardigheden opdoen zoals leren reflecteren (heel erg nuttig in het vervolgonderwijs waar je dit voortdurend moet doen), leren presenteren en dit voorbereiden, doelen leren stellen etc.
Je gaat ook niet voor de school maar voor je kind. En je kind kan wel zeggen dat het van hem niet hoeft maar er zit toch vaak teleurstelling als ouders niet komen. Je kind houdt zijn presentatie dan alleen voor de mentor (coach).
Dit is ook een onderdeel van opvoeden en jij kan het onzin vinden maar het is gewoon onderdeel van het curriculum van school.
Ik vind zon presentatie waar je als ouders geen input mag leveren echt onzin. Prima om de ontwikkeling van een kind te bespreken, graag zelfs, maar als de 10 min enkel op gaan aan zijn presentatie zonder dat het een gesprek is, dan vind ik dat zonde van mijn tijd. De presentatie kan hij thuis ook oefenen en presentatievaardigheden opdoen kan prima in de klas . Ik vind leren reflecteren uitstekend, maar heb hier ook een exemplaar rondlopen die iemand goed naar de mond kan praten, dan heb je er niks aan zonder gesprek, context en zonder een kritische vraag hier een daar. Voor mij zit de sleutel in het woord gesprek.
Marit! schreef op 15-10-2025 om 10:43:
[..]
Ik vind zon presentatie waar je als ouders geen input mag leveren echt onzin. Prima om de ontwikkeling van een kind te bespreken, graag zelfs, maar als de 10 min enkel op gaan aan zijn presentatie zonder dat het een gesprek is, dan vind ik dat zonde van mijn tijd. De presentatie kan hij thuis ook oefenen en presentatievaardigheden opdoen kan prima in de klas . Ik vind leren reflecteren uitstekend, maar heb hier ook een exemplaar rondlopen die iemand goed naar de mond kan praten, dan heb je er niks aan zonder gesprek, context en zonder een kritische vraag hier een daar. Voor mij zit de sleutel in het woord gesprek.
Het doel is juist om erover in gesprek te gaan. Maar goed, je zoekt spijkers op laag water om eronder uit te komen. Je verwacht van je kind toch ook dat hij zich aan afspraken houdt, op tijd komt enz? Waarom kan jij dan niet 10 minuten besteden aan je kind op school. Volgens mij val je vooral over het ‘verplicht’ stukje.
Bij ons is het in de bovenbouw ook onderdeel van LOB en moeten de gespreksverslagen in het LOB-dossier, wat dus gewoon ook een PTA-onderdeel is. Net als de profielwerkstukpresentaties. Of ga je daar dan ook niet heen volgend jaar omdat hij de presentatie ook wel thuis kan doen?
