Ouders en verplichtingen op het vo
Ben toch even benieuwd wat jullie van het volgende vinden:
Zoon zit in 5vwo, gaat prima, gewoon lekker. Studiekeuze al bekend enz.
Nou heeft school wat nieuws, het 3hoeksgesprek met de mentor die nu coach heet. Kreeg ik een uitnodigingsmail over, is verplicht. Voor ons als ouder.
Ik ben nog nooit naar een 10minuten gesprek op het vo geweest. Bemoei me zo min mogelijk met het vo van mijn kinderen, nooit nodig geweest ook. Zoon is 17, magister kijk ik nooit meer op. Zolangzaamaan is het toch zo dat hij dit zelf doet lijkt mij. Thuis vertelt hij wel over zijn plannen wb studie etc. Ik heb totaal niet de behoefte om over hem met een voor mij vreemde te praten.
Heb net ook een vriendelijk maitje gestuurd dat wij niet komen.
Maar vraag me nou toch wel af hoe ze denken dit verplicht te stellen voor de ouders?
en docenten maar klagen dat ze het zo druk hebben, maar dan wordt er wel weer een nieuwe taak bij bedacht.
Als alles goed gaat op school, kind haalt goede cijfers, weet al welke opleiding hij wil doen, gaat zelfs al een dag meelopen, dan is zo’n gesprek toch totale tijdverspilling voor alle drie de partijen?
op de school van mijn kinderen vroegen ze ouders zich alleen in te schrijven voor tienminutengesprekken als er iets te bespreken was. Voor vijf kinderen zijn we er nooit geweest, voor onze slechtziende dochter hadden we meer gesprekken, maar dat was zes jaar met één decaan die de bijzondere leerlingen onder zijn hoede had.
ik zou voor deze zoon ook niet gaan, maar ik zou er wel een mailtje aan wijden.
Dit is geen tienminutengesprek. En op onze school is dit helemaal geen nieuwe taak. Deze driehoeksgesprekken doen ze al jaren.
Miepjecody schreef op 16-10-2025 om 00:07:
[..]
Na 1.5 jaar bovenaan? Onder welke steen zit je?
In Amsterdam ben je met 1,5-2 jaar inschrijvingstijd bij Lieven de Key en met eerstejaarvoorrang heel snel aan de beurt hoor. Zo is mijn dochter ook aan haar betaalbare kamer gekomen.
Tienminutengesprekken op het VO zijn toch gewoon een keuzemenu voor de ouders om eens met docenten te praten?
We kwamen daarmee tot de conclusie dat de lerares Frans niet geschikt was voor haar vak. Als zoon niet wist hoe iets uitgesproken moest worden dan moest hij maar naar GoogleTranslate luisteren.
Toen ben ik flink uitgevallen (in het Frans) wie nu eigenlijk de docent was, Google of zij.
Man wilde graag de gymleraar spreken omdat zo iemand vaak goed zicht heeft op groepsdynamiek. De man schrok er blijkbaar van en belde me op om te vragen of het ook telefonisch kon, anders moest hij voor één gesprek naar school komen.
"Belt u maar even met de vader, die heeft de vragen paraat".
Zijn antwoord: "Kan ik die dan stóren op zijn werk?" 😲
Eh.... Waar denk je dat je MIJ nou stoort? Bij de buurvrouw aan de sherry?
Als jullie er geen behoefte aan hebben, vooral niet doen. Zonde van iedereen zijn tijd, inclusief docent. Niet alsof de docent zit te smachten naar een gesprek met jou en zoon.
Ik (docent mbo) bel alleen de ouders van minderjarige studenten. 2 a 3 keer per jaar. Gesprekken op school alleen als er grote problemen zijn of als een ouder dit graag wilt. Met de ene ouder praat ik een half uur, met de ander 3 minuten en weer de ander neemt nooit op. Ik vind daar niet echt iets van, tenzij het niet goed gaat met een student. Ouders die nooit opnemen stuur ik een mail.
IMI-x2 schreef op 16-10-2025 om 07:52:
[..]
In Amsterdam ben je met 1,5-2 jaar inschrijvingstijd bij Lieven de Key en met eerstejaarvoorrang heel snel aan de beurt hoor. Zo is mijn dochter ook aan haar betaalbare kamer gekomen.
Ja en iedereen studeert in Amsterdam?
Miepjecody schreef op 16-10-2025 om 08:09:
[..]
Ja en iedereen studeert in Amsterdam?
Nee, en dat schreef ik eerder ook al. Amsterdam is wel de moeilijkste en duurste stad om een kamer te vinden.
Reageer jij in het echte leven ook zo als mensen een vriendelijk advies geven dat een ander mogelijk ellende kan besparen? Gezellig hoor.
Nou, ik snap Jasmijn wel. Als dit vanaf de brugklas had bestaan was het vast anders geweest. Maar inmiddels is zoon 17, alles gaat goed en dan verzinnen ze weer iets. En ja, ik heb gelezen dat er (soms) een presentatie aan vast zit en dat het kind dan een spreekbeurt mag houden voor zijn papa en mama. Maar daar zit je toch niet op te wachten bij een 17 jarige? Ik praat thuis wel met mijn kind en als er problemen zijn dan bespreek ik die graag met een mentor. Ik zou ook liever een 10 minutengesprek hebben dan dit soort omslachtig getrut. Zeg maar gewoon waar het aan schort en wat we moeten doen. Maar al die ontwikkelgesprekken, leerdoelen bedenken, reflecteren enz. Pfff. Ik hoop dat men het verstand hervonden heeft voordat mijn kind op de middelbare school zit. Dat ze dan weer gewoon als doel mogen hebben om voldoendes te halen, het juiste pakket/richting kiezen en uiteindelijk slagen. (en als heimelijke doelen een vriendje/vriendinnetje vinden, een eerste kus, activiteiten met vrienden ed)
Dat gezegd hebbende zou ik dan wel weer gewoon braaf gaan. Ik zou mijn kind laten vertellen wat ik al weet. Ik zou geïnteresseerd hummen. Ik zou de docent het gevoel geven dat we iets heul nuttigs doen. En dan daarna iets leuks doen met kind.
IMI-x2 schreef op 16-10-2025 om 09:04:
[..]
Nee, en dat schreef ik eerder ook al. Amsterdam is wel de moeilijkste en duurste stad om een kamer te vinden.
Reageer jij in het echte leven ook zo als mensen een vriendelijk advies geven dat een ander mogelijk ellende kan besparen? Gezellig hoor.
In het eerste bericht had je het niet over Amsterdam.
En daar reageerde ik op.
Nu schrijf je dat Amsterdam de moeilijkste stad is om aan een kamer te komen? Met andere woorden dat wellicht ergens anders sneller gaat?
Mijn kinderen zijn al volwassen dus heb er nu niet mee te maken maar hoor het genoeg om me heen wat voor gedoe het is.
Miepjecody schreef op 16-10-2025 om 10:41:
[..]
In het eerste bericht had je het niet over Amsterdam.
En daar reageerde ik op.
Nu schrijf je dat Amsterdam de moeilijkste stad is om aan een kamer te komen? Met andere woorden dat wellicht ergens anders sneller gaat?
Mijn kinderen zijn al volwassen dus heb er nu niet mee te maken maar hoor het genoeg om me heen wat voor gedoe het is.
Nee daar reageerde je niet op, je vroeg onder welke steen ik leefde.
Ja het is gedoe. Juist daarom mijn tip!
Goed lezen, ik schreef "stad/steden", omdat ik in mijn omgeving zie dat heel vroeg inschrijven bij de stichting Studentenhuisvesting (en equivalenten daarvan) in diverse steden de sleutel tot een betaalbare kamer aan het begin van de studie kan zijn.
Dus de zoon van TO moet niet anderhalfjaar wachten, maar zich NU inschrijven, desnoods in drie steden. Dat was mijn boodschap.
En nu ben ik klaar met dit onderwerp.
Annaniem2023 schreef op 16-10-2025 om 07:31:
en docenten maar klagen dat ze het zo druk hebben, maar dan wordt er wel weer een nieuwe taak bij bedacht.
Als alles goed gaat op school, kind haalt goede cijfers, weet al welke opleiding hij wil doen, gaat zelfs al een dag meelopen, dan is zo’n gesprek toch totale tijdverspilling voor alle drie de partijen?
op de school van mijn kinderen vroegen ze ouders zich alleen in te schrijven voor tienminutengesprekken als er iets te bespreken was. Voor vijf kinderen zijn we er nooit geweest, voor onze slechtziende dochter hadden we meer gesprekken, maar dat was zes jaar met één decaan die de bijzondere leerlingen onder zijn hoede had.
ik zou voor deze zoon ook niet gaan, maar ik zou er wel een mailtje aan wijden.
Op deze school was het dus wel een nieuwe taak en ik heb gelukkig mijn hele leven geen mol-gesprek gehad.
Er hangen bepaalde doelstellingen aan, zoals zelfreflectie, doelen formuleren etc., omdat dat in het vervolgonderwijs ook gevraagd wordt. Dat is ook zo, maar daar is het ook een crime, waardoor vlotte schrijvers en gemakkelijk doorheen komen en moeizame tekstproducenten afhaken, wat helaas dus uiteindelijk niets te maken heeft met vakkwaliteit.
'school heeft het waarschijnlijk tot een onderdeel van het curriculum gemaakt.' Dat kan. Maar dan nu even iets verder doordenken: als jij iets toevoegt aan het curriculum waarvoor je een partner nodig hebt (de ouders) dan zul je toch eerst moeten afstemmen met die partner of die daartoe bereid is. Nu zijn de leerlingen en dus ook de ouders wisselend op school, dus die afstemming zal elke keer weer opnieuw moeten gebeuren. Zomaar verplicht stellen omdat jij iets bedacht iets zou ik ook niet accepteren. Ik zou ernaar toe gaan om uit te leggen waarom dergelijke doelstellingen in het curriculum niet alleen overbodig, maar vooral ook ondermijnend is voor het opbouwen van een goede kwaliteit personeel. En uitleggen waarom je niet in je eentje iets kunt beslissen en dan de andere partij gaat verplichten om mee te werken.
Dat de school iets bedenkt en ouders dan van alles moeten doen, dan vond ik in het basisonderwijs al vervelend. Ik heb het gelukkig niet meegemaakt in het voortgezet onderwijs. Wel algemene informatie-avonden, ook 10-minutengesprekken, 2 vakdocenten per keer om wat specifieke informatie te krijgen achter de cijfers (kortste gesprek: Waarom heeft hij maar een 6 voor wiskunde, terwijl dat zijn beste vak is? Antwoord: omdat hij te eigenwijs is en zijn eigen oplossingen volgt. Oké, dank u wel).
Je gaat naar de info-avonden van het VO, niet naar 10-minutengesprekken. Is natuurlijk prima. Je bebt dan op de hoogte.
Hier groeiden twee zonen en twee dochters op. Natuurlijk ging ik niet naar die gesprekken om mijn of hun agenda te vullen, maar soms was ik benieuwd naar een docent (n.a.v. wat ik thuis meekreeg) of naar een bepaalde zienswijze, of waren er lastigheden waarover ik even in gesprek wilde. Het is sowieso best aardig om te ontdekken hoe een docent/mentor tegen je kind aankijkt. Goede aanvulling. Ik voelde een gesprek niet als verplichting maar als aanvulling.
Als ik het me goed herinner heette dit bij mijn jongste zoon portfoliogesprek en dat begon dacht ik in de coronatijd, dus toen was alles online en was het weinig werk voor ons samen of een van ons om er even bij te komen zitten, ook als we ondertussen zelf een werkdag hadden. Zoon was niet zo'n prater dus het was wel een aardig moment om even te horen hoe hij naar zichzelf keek en wat de docent ervan vond. Wij vonden het verplichte karakter eerst ook stom (het kwam wat uit de lucht vallen voor ons) maar uiteindelijk begrepen we het wel. Ergens bij zitten vind ik helemaal niet erg, als kind er expliciet om vraagt, maar als het argument is "het moet van school" dan wordt ik daar ook een beetje bokkig van, ik werk daar tenslotte niet. Maar het was verder wel prima.
Pubers leren om op zichzelf te reflecteren is niet verkeerd, voor de rest is alles al vakinhoudelijk genoeg.
Nou, ik kreeg net een vriendelijke mail terug van de mentor.
Dat ze het heel begrijpelijk vond dat wij niet meedoen hieraan gezien het leerjaar en het feit dat kind de boel wel op orde lijkt te hebben.
Het hoeft dus helemaal niet. Of ze hebben gewoon geen zin in gedoe, net als ik
yasmijn27 schreef op 15-10-2025 om 21:02:
[..]
Hoho, er staat niks over een presentatie in de uitnodiging. Dat is er hier bijgehaald. Deze gesprekken komen ipv de 10 minutengesprekken, staat er heel duidelijk in.
En dit: 'Het doel is om samen te praten over de persoonlijke doelen, sterke kanten en ontwikkelpunten van uw kind.'
En daar hebben wij èn zoon helemaal geen behoefte aan.
Daar zou ik ook geen zin in hebben als alles gewoon zijn gangetje gaat en zoon er zelf verder ook geen behoefte aan heeft.
