Per ongeluk het grote geheim verklapt.
Hi,
Ik ben juf, misschien wat gek op een ouders forum maar wil ander perspectief.
Vandaag ging ik voor de leuk het sinterklaasjournaal kijken met mijn groep 6 tijdens het tien uurtje. Ik vroeg het eerst als grapje maar iedereen zei ja dus zette ik het aan. Daarna kwam er wat discussie en ik probeerde het geheim te ontzeilen, dacht ik.
Na school een belletje van een moeder dat haar dochter al een uur aan het huilen was, ze belde eerst tijdens een vergadering en zei dat het kon wachten. Haar dochter was huilend thuis gekomen omdat ik had gezegd dat hij niet bestaat. Dit schooljaar zou haar laatste geloofjqar zijn. Dat school daar helemaal geen recht tot heeft etc. Daar ben ik het ook mee eens en het was nooit mijn bedoeling of intentie om het te verklappen en kan het ook niet meer herinneren. Heb ook excuses gezegd dat dit zo gelopen is en nooit mijn bedoeling was. Moeder ging door dat dit traumatisch was en het kind dit voor altijd bij zich zou dragen. Dat ze het van kinderen kon bagataliseren als die het verklapten maar dat nu het van de juf kwam niet meer te redden was. Uiteindelijk gesprek oke geeindigd. Maar ik zit er zelf nog wat in mijn maag mee, ik baal er gewoon ontzettend van. Ben ik nu een verschrikkelijk mens/juf? Gaat het kind wrok tegen mij houden? Of de ouders?
Sta de rest van de week niet voor de groep dus ik kan morgen niet peilen.
NightNurse schreef op 14-11-2023 om 21:35:
[..]
Groep zes is het jaar waarin de meeste kinderen 10 worden.
Ja of zoals mijn zoon met de Sint viering nog 8 zijn. Maar dat is een goede leeftijd om niet meer te geloven.
Poezenmeisje schreef op 14-11-2023 om 21:47:
Wat voor een trauma zou dat kind oplopen als alle klasgenoten haar uitlachen omdat ze nog in Sinterklaas gelooft?
Ja dat is echt bizar hoor, bij ons in groep 5 was er ook 1 die nog geloofde de rest wist het al.
Miepjecody schreef op 15-11-2023 om 07:51:
is dit serieus? Zo ja dan snap ik niet dat er nog mensen op school werken, als zulke ouders bestaan
Nog wel erger ook. Gelukkig is het de minderheid!
Fer13 schreef op 15-11-2023 om 09:50:
Ik vind, blijkbaar niet in de meerderheid, het wel sullig. Traumatisch, nee natuurlijk niet, sullig wel. Sommige dingen wil je als ouder zelf vertellen. Een ander bepaald niet wat de juiste leeftijd is, wat belachelijk of een leugen is.
Je hebt als juf een "laatste mogelijke" twijfelleeftijd onder je hoede, dat is het geleerde lesje. En weer door.
Hier kan ik me ook wel in vinden. Sommige kinderen gaan er helemaal in op of willen nog heel graag geloven ook al geloven ze niet meer. Het is niet nodig om die nostalgie te bederven door het er expliciet over te hebben als leerkracht.
Wij hebben bijvoorbeeld behoorlijk ons best moeten doen om de kinderen te overtuigen van het niet bestaan van Sinterklaas aan het begin van groep 6. De oudste geloofde ons niet toen we hem inlichtten, die had hele theorieën hoe Sinterklaas wel kon bestaan, had een soort van uitzendbureau voor hulpsinterklazen gefantaseerd etc. De grap is zelfs dat we nooit expliciet hebben gezegd tegen de kinderen dat Sinterklaas bestaat of dat Piet de schoentjes had gevuld. Ook altijd gepraat over wat wil jij 'voor' Sinterklaas vragen en niet 'aan' Sinterklaas. Pas met die argumenten konden we hem overtuigen dat het allemaal een spelletje was. Vond hij erg lollig overigens en het was des te leuker voor hem dat hij een jonger broertje had zodat het spel nog kon doorgaan.
Over sullig gesproken, dat waren wij ouders bij de jongste. Die had al eens gehoord hoe het zat, maar blijkbaar toch niet duidelijk genoeg. In groep 6 ging hij nog (weer?) helemaal op in het Sinterklaasjournaal en vlak pakjesavond krabden we ons achter de oren want hij leek behoorlijk overtuigd, ondanks dat we zowel thuis als op school surprises hadden. Dus toen hebben we op pakjesavond het spelletje als vanouds meegespeeld, met aan de deur kloppen, zak voor de deur etc. We hadden ons voorgenomen om een paar dagen na Sinterklaas hem definitief uit de droom te helpen, maar toen kwam hij op 7 december ofzo thuis met de mededeling dat juf in de klas iets had gezegd over hoe het zat, dus die was ons voor. Blijkbaar was de juf geloofwaardiger dan wij...?
Overigens vinden onze kinderen het helemaal leuk dat ze zo lang in Sinterklaas geloofden, geen trauma's. Eerder jammer dat ze niet nog langer konden geloven.
Fer13 schreef op 15-11-2023 om 09:50:
Ik vind, blijkbaar niet in de meerderheid, het wel sullig. Traumatisch, nee natuurlijk niet, sullig wel. Sommige dingen wil je als ouder zelf vertellen. Een ander bepaald niet wat de juiste leeftijd is, wat belachelijk of een leugen is.
Je hebt als juf een "laatste mogelijke" twijfelleeftijd onder je hoede, dat is het geleerde lesje. En weer door.
Nee dat is in groep 5 als. De gelovers wordt dan wijs gemaakt dat Sint geholpen moet worden met surprises na Sint om groep 5 is dat dus klaar dan geloven ze echt niet meer.
Decembermamma schreef op 15-11-2023 om 22:10:
[..]
Nee dat is in groep 5 als. De gelovers wordt dan wijs gemaakt dat Sint geholpen moet worden met surprises na Sint om groep 5 is dat dus klaar dan geloven ze echt niet meer.
Je hoeft kinderen in groep 5 helemaal niet wijs te maken dat ze Sint moeten helpen met surprises. Kinderen geloven zelf wel in Sinterklaas (is mijn ervaring dan) als ze dat nog willen. Je kunt gewoon zeggen dat surprises maken een traditie is voor grote kinderen/volwassenen, zonder motivatie waarom dat is. Het is er gewoon en kinderen geloven niet ineens niet meer nadat ze een surprise hebben gemaakt voor een ander. Dat staat helemaal los van elkaar.
Decembermamma schreef op 15-11-2023 om 22:10:
[..]
Nee dat is in groep 5 als. De gelovers wordt dan wijs gemaakt dat Sint geholpen moet worden met surprises na Sint om groep 5 is dat dus klaar dan geloven ze echt niet meer.
Ik denk dat dat naast elkaar kan bestaan; het surprisekado en wel of niet geloven of twijfelen.
Moet eerlijk zeggen dat ik me nog steeds geïntimideerd voel bij het aanzicht van Sinterklaas en ik ben toch echt van school.
troelahoep schreef op 15-11-2023 om 23:12:
[..]
Je hoeft kinderen in groep 5 helemaal niet wijs te maken dat ze Sint moeten helpen met surprises. Kinderen geloven zelf wel in Sinterklaas (is mijn ervaring dan) als ze dat nog willen. Je kunt gewoon zeggen dat surprises maken een traditie is voor grote kinderen/volwassenen, zonder motivatie waarom dat is. Het is er gewoon en kinderen geloven niet ineens niet meer nadat ze een surprise hebben gemaakt voor een ander. Dat staat helemaal los van elkaar.
Ik heb zelf inderdaad lang geloofd dat Sinterklaas geen tijd had om overal heen te gaan en dat we dan in de klas en bij de scouting surprises deden.
Een vriendje van mijn zoon (toen in groep 5) vroeg eens aan mij of ik nog in Sinterklaas geloofde. Toen ik wat weifelend keek, antwoordde hij snel "O geeft niet hoor als je niet gelooft, er zijn meer mensen die niet geloven. Maar ik geloof er wel in".
Buurmeisje van ons zat bij ons thuis te vertellen dat pappa en mamma de cadeautjes kochten en dat ze al wist wat ze kreeg. Dus ik appte haar moeder en vroeg of ze het geheim van Sint wist. "O nee die gelooft nog heilig ze haar moeder" jaar erop precies hetzelfde.
Alkes schreef op 17-11-2023 om 09:54:
Een vriendje van mijn zoon (toen in groep 5) vroeg eens aan mij of ik nog in Sinterklaas geloofde. Toen ik wat weifelend keek, antwoordde hij snel "O geeft niet hoor als je niet gelooft, er zijn meer mensen die niet geloven. Maar ik geloof er wel in".
Geniaal 🤭
Alkes schreef op 17-11-2023 om 09:54:
Een vriendje van mijn zoon (toen in groep 5) vroeg eens aan mij of ik nog in Sinterklaas geloofde. Toen ik wat weifelend keek, antwoordde hij snel "O geeft niet hoor als je niet gelooft, er zijn meer mensen die niet geloven. Maar ik geloof er wel in".
geweldig toch? Zulke kinderen had ik dus ook.
Ik heb mijn zoon vanaf een jaar of vier al úit de droom 'geholpen. Het grappige is dat hij zelf in de droom stapte als hij er zin in had en eruit stapte als dat uitkwam.
Mijn zoon was soms best bang van het onvoorspelbare van alles rondom Sinterklaas waardoor er veel spanning was. Dat deed mij besluiten hem te vertellen dat Sint en Piet gewoon verkleedde mensen zijn. Op het moment dat een kind dan Sint en Piet ziet is hij evengoed onder de indruk maar op een leuke manier.
Op het moment dat hij angstig of gespannen was was het heel relativerend dat ik kon uitleggen dat het allemaal niet echt was. Dat er helemaal geen stoomboot uit Spanje kwam en dat er dus al helemaal geen kinderen mee terug genomen werden en zo.
Het regelt echt zichzelf wel als je niet zo ingewikkeld doet over het grote geheim van Sinterklaas en belangrijkste: het doet niets af aan de sfeer van het hele feest. Kinderen genieten er echt wel van. Vooral mijn zoon gaf het zelfs meer plezier puur omdat hij nu zeker wist dat bepaalde dingen liepen zoals ze liepen omdat papa en mama het allemaal regelen. Voorbeeld: hij was nog wel eens geneigd om iedere avond zijn schoen te zetten terwijl er alleen op woensdag en zaterdag iets in kwam. Pas toen hij wist dat wij dat deden accepteerde hij dat er op de andere dagen niets inzat en was die spanning er af.
Toen mijn ouders mijn jongste zusje vertelde dat Sinterklaas niet bestond wilde dat er het eerste jaar niet in. Dus gingen we nog een jaar door. Uiteindelijk biechtte ze op dat ze wel wist dat hij niet bestond, maar dat ze het heel oneerlijk vond dat het Sinterklaas feest dan ophield en ze het niet eerlijk vond dat ze de jongste was.
Mijn moeder vond het zelf ook veel te leuk en dus zijn we het blijven vieren. Elk jaar opnieuw eerst samen Sinterklaas op bezoek bij Sesamstraat kijken. Eten onder het genot van Sinterklaas muziek. Liedjes zingen en dan klopte mijn vader op de deur en gooide een hand vol pepernoten waarna wij het spoor van pepernoten volgde om de zak met cadeaus te vinden. Na een paar jaar hadden we de gewoonte om allemaal stiekem cadeaus aan de zak toe te voegen. Daardoor werd het voor iedereen een verrassing. En voor die ene avond deden we dan gewoon allemaal alsof we nog geloofden.
We hebben het uiteindelijk volgehouden tot de eerste kleinkinderen waren geboren en we dus nieuwe gelovige hebben. Het is gewoon een leuke traditie waarbij het eigenlijk niet zoveel uitmaakt of je nog wel of niet gelooft.
Jillz schreef op 19-11-2023 om 09:40:
Toen mijn ouders mijn jongste zusje vertelde dat Sinterklaas niet bestond wilde dat er het eerste jaar niet in. Dus gingen we nog een jaar door. Uiteindelijk biechtte ze op dat ze wel wist dat hij niet bestond, maar dat ze het heel oneerlijk vond dat het Sinterklaas feest dan ophield en ze het niet eerlijk vond dat ze de jongste was.
Mijn moeder vond het zelf ook veel te leuk en dus zijn we het blijven vieren. Elk jaar opnieuw eerst samen Sinterklaas op bezoek bij Sesamstraat kijken. Eten onder het genot van Sinterklaas muziek. Liedjes zingen en dan klopte mijn vader op de deur en gooide een hand vol pepernoten waarna wij het spoor van pepernoten volgde om de zak met cadeaus te vinden. Na een paar jaar hadden we de gewoonte om allemaal stiekem cadeaus aan de zak toe te voegen. Daardoor werd het voor iedereen een verrassing. En voor die ene avond deden we dan gewoon allemaal alsof we nog geloofden.
We hebben het uiteindelijk volgehouden tot de eerste kleinkinderen waren geboren en we dus nieuwe gelovige hebben. Het is gewoon een leuke traditie waarbij het eigenlijk niet zoveel uitmaakt of je nog wel of niet gelooft.
Nou dat is zeker waar, wij zijn het gewoon blijven vieren en ook schoen blijven zetten en zingen, want dat is traditie dus dat moet. Dus zitten we met drie volwassen kinderen bij de haard te zingen, met nog altijd dezelfde strijd wie het liedje kiest en wie het boek vasthoudt en papa die een andere tekst zingt en mama die vals zingt… waarom zou je ergens mee stoppen als het leuk is? We zingen tenslotte ook bij verjaardagen.
