Regels mbt opbouw vakken vwo
Weet iemand hoe het wettelijk gezien zit met het vervroegd afsluiten van vakken in jaar 3 van het vwo. Mag dit? Als kind nu per direct zou stoppen met alle vakken die niet in haar toekomstige profiel zitten mag dat dan. Ook als daar 1 of 2 onvoldoendes bij zitten? Of is kind verplicht alle vakken met een voldoende gemiddelde af te sluiten?
En wat als een kind een maatwerktraject voor de bovenbouw krijgt en bepaalde vakken versneld doet en sommige juist wat langzamer. Mogen meerdere pta's in 1 jaar plaatsvinden? En mag je andere pta's dan langer spreiden?
Angela (ot)
OOL is bij mijn weten nog altijd een discussieforum, geen patienten- of een lotgenotengroep.
Gloating moest ik even opzoeken. Als jij echt denk dat ik me zit te verkneukelen over een kind dat zo in de knel zit, wie of wat daar dan ook de oorzaak van is, dan zit je er flink naast.
Kenfan, en de school
'Ik maak er verder geen gewoonte van om eerdere draadjes naar boven te halen. Vind ik eigenlijk not done. Maar dit verhaal is zo triest. Gotsamme, Anne J zou er bijna Jeugdzorg op afsturen.'
Kenfan, je kent de voorgeschiedenis van het meisje dmv vorige draadjes en je lijkt je zorgen te maken om haar welzijn. Toch verdient de laatste regel, op zachts gezegd, geen schoonheidsprijs. En dan ook nog via AnneJ 'gespeeld'.
----
Wat ik vreemd vind, is dat de school mee gaat in het denkbeeld van Lisbeth Als ik uit ga van wat Kenfan eigenlijk aangeeft; het 'ongezond' pushen terwijl kind op haar tenen lijkt te lopen, snap ik niet dat school daarin mee gaat.
Moet ik dan twijfelen aan de woorden van Lisbeth of de school dit ook zo ziet?
Geen twijfel
Nee, hoor, ik twijfel er niet aan dat Lisbeths dochter een heel slim meisje is en dat school dit ook ziet. Dat blijkt al wel uit de aanpassingen die ze al hebben gedaan.
Deze school is duidelijk erg flexibel, daarom ben ik ook benieuwd of Lisbeth afspraken met school heeft kunnen maken. Dat kan ook voor ouders met een soortgelijk probleem handig zijn om te lezen.
Flanagan
‘Moet ik dan twijfelen aan de woorden van Lisbeth of de school dit ook zo ziet?’
Ik ben vo docent en mentor. Ik zie wel eens leerlingen waarvan ik vermoed dat de ouders er ongezond bovenop zitten. Het gekke is dat als zo’n kind met een historie van zorg en gedoe binnenkomt op het vo, ‘ons’ zorgteam er met groot enthousiasme bovenop springt om er nog een schepje bovenop te doen, of in ieder geval het bestaande niveau van speciale zorg en aandacht voort te zetten. Zeker als er een wat dwingende of pushende ouder aanwezig is lijkt het heel lastig om daar weerstand aan te bieden. Wat ooit om wat voor reden dan ook is opgestart in het verleden verwordt tot een soort selffulfilling prophecy. Ik vind het soms naar en zorgwekkend om te zien, en ken echt voorbeelden van leerlingen die zich door die overmaat aan zorg ontwikkelen tot probleemgevallen die ze volgens mij helemaal niet ( in die mate) hadden hoeven zijn. Dus ja, ik kan mij levendig voorstellen dat een vo school meegezogen wordt in zo’n traject datval jaren eerder op de basisschool is ingezet.
Ik ben het in dit specifieke geval overigens heel erg met Kenfan eens. Maar dat terzijde.
Ingrid
12 stempels
Dat klopt helemaal Ingrid. Het is het vervelende bijeffect van de bureaucratiseren (separate financiering) van begeleiding voor leerlingen met problemen.
Er moeten heel wat bureaucratische dansen gedaan worden voordat een leerling de noodzakelijke stempels krijgt om aan begeleiding te komen, maar als die stempels er eenmaal zijn dan is er ook geen stoppen meer aan. Een dossier waar je u tegen zegt dat met de leerling meeverhuist tot en met de laatste dag in desnoods het hoger onderwijs.
Er is (bijna) niemand die dat nog durft tegen te spreken.
Ik hou niet van dossiers en al helemaal niet van "warme overdracht"
Flanagan
Je hebt gelijk wat betreft die uitglijder. Zoals iemand hier al eerder opmerkte, niet alles wat in je hoofd opborrelt hoeft via het toetsenbord een plek op het forum te krijgen AnneJ. als je meeleest, sorry.
Jij schreef: Wat ik vreemd vind, is dat de school mee gaat in het denkbeeld van Lisbeth Als ik uit ga van wat Kenfan eigenlijk aangeeft; het 'ongezond' pushen terwijl kind op haar tenen lijkt te lopen, snap ik niet dat school daarin mee gaat.
Ja, daar verbaas ik me ook over. Zeker in dit geval, waarbij het meisje hele vakanties aan de bak moest om bijgespijkerd te worden. Een mogelijke verklaring is dat er met dit soort kinderen veel geshopt wordt bij verschillende scholen en hulpverleners,die het verhaal steeds weer opnieuw te horen krijgen. TS is daar een voorbeeld van. En dat basisschooldocenten niet altijd opgewassen zijn tegen mondige ouders die hoger opgeleid zijn dan zij zelf.
Tot voor een jaar of 20 geleden werd er zelden versneld en alleen op basis van feiten, dwz een geconstateerde voorsprong: het kind beheerst de stof van de jaargroep. Nu hoor ik steeds vaker dat zo'n versnelling op basis van door externe bureaus afgenomen testen gebeurt en dat er bovenbouwklassen worden overgeslagen waarin leerstof aan bod komt die niet vanzelf ontluikt zoals leesvaardigheid of getalbegrip.
En als prestaties achterblijven dan volgen er al snel een of meer verklarende diagnoses waardoor de hoge intelligentie zich niet in aansprekende schoolresultaten vertaalt. Ik heb daar mijn bedenkingen bij. Het zou goed zijn als er adequate begeleiding was voor problemen zonder dat kinderen een etiket opgeplakt krijgen dat ook in de toekomst aan hen blijft kleven.
Overigens
Ik denk niet graag in termen van Het Systeem. Was er vroeger niet een slogan: de maatschappij dat ben jij?
Maar de kant waar het Nederlandse onderwijs opgaat,het afsnijden van toekomstmogelijkheden door het verdwijnen van brede brugklassen en stapelmogelijkheden, de druk die het toetsfetisjisme op ouders en kinderen legt, de medicalisering van leer-en gedragsproblemen is voor geen enkel kind goed.
Over één kam
Mmm, Kenfan, je scheert nu een heleboel ouders en kinderen met etiketjes over één kam. Diagnoses worden zelden gesteld omdat de schoolresultaten niet hoog genoeg zijn. Ik moet in ieder geval de eerste nog tegenkomen en ik ken heel wat ouders én kinderen met etiketjes.
Lisbeth
Hoe is het nu?
Heb je het gesprek met school inmiddels gehad? En?
En herken je wat in de reacties dat je misschien teveel er bovenop zot bij je dochter? Met die mooie uitspraak van Juf Ank? 
En ja, hoewel ik het soms ook moeilijk vind, heeft juf Ank denk ik wel gelijk.
Soms kan je kinderen beter op deze leeftijd loslaten, dan pas als ze van school zijn. Ze moeten bepaalde dingen toch leren, en liever als je nog in de buurt bent en je ze kunt helpen als het mis gaat. En het zou kunnen dat als je school wat meer los laat, je dochter zich op andere vlakken meer ontwikkelt. School komt dan wel, linksom of rechtsom.
Nb Ik snap je zorg wel een beetje. Het is soms moeilijk om vertrouwen erin te hebben dat het wel goed komt, als het anders gaat dan je had bedacht/verwacht.
Update
Ten eerste dit is een beslissing die we samen met begeleider en school hebben genomen en school was het hier 100 % mee eens
Besloten is om per direct alle niet profiel vakken te laten vallen. Dit geeft haar meer ruimte en rust. School wil dat kind met een soort leertherapie gaat starten. Ze konden hier iemand voor die verstand van hb kinderen had en ze zouden bij die gaan informeren. En de tijd die vrijkomt nu kan ze dus nu aan zulke zaken gaan werken.
Het fijne is dat school kind goed kent, vanuit plusklassen die de organiseren, buitenlandse reizen en daar zien ze ( en dit geven ze zelf aan) dat het een kind is met heel veel capaciteiten, een enorme drive, maar ook heel veel behoefte aan zaken zelf willen doen op haar manier. Zelfstandig willen werken, weinig behoefte aan andere om zich heen. Alleen dat haar heel veel in de weg zit maar als dat opgelost is je een persoon hebt met ontzettend veel mogelijkheden.
Vanuit dat konden ze zich eigenlijk goed vinden in het plan. Het idee is dat ze voor dit jaar de einddoelen krijgt en daar meer zelfstandig naar toe gaat werken. We hebben aangegeven dat we willen werken naar een diploma passend bij de opleiding die ze wil gaan doen. Niveau etc zien we dus nog wel.
Voor komende jaren is het idee dat ze meer gaat compacten, meer zelfstandig gaat werken, minder lessen maar wel op school aanwezig dus in een stilteruimte werken. Ze mag meer op eigen tempo gaan werken dus ook voorbij klasniveau gaan werken als de behoefte er is, of langzamer. En bij Engels zal ze gaan versnellen.
Hoe dat in de praktijk gaat uitzien moeten we nog bespreken dar was de tijd te kort voor.
School gaf eigenlijk zelf al meteen aan dat ze doubleren niet zien zitten. Volgens hun is dat niet zinnig, het voegt niks toe en je lost het basisprobleem niet op.
De therapie hebben we al eerder over gesproken, kind is hier echter niet happig op. Daarom dat we in het verleden ook al hadden aangegeven dat we dat het liefst pas deden als het echt niet anders ging. Ik denk dat nu echter het moment is gekomen dat ze dit moet gaan doen
Voor alle duidelijkheid
"Vanuit dat konden ze zich eigenlijk goed vinden in het plan. Het idee is dat ze voor dit jaar de einddoelen krijgt en daar meer zelfstandig naar toe gaat werken. We hebben aangegeven dat we willen werken naar een diploma passend bij de opleiding die ze wil gaan doen. Niveau etc zien we dus nog wel."
Waarmee mogelijk vwo is losgelaten.
Vind ik wel even relevant om te melden.
Het is fijn dat de school zo meegaand is, maar diploma's worden niet zomaar cadeau gedaan. Je kunt dus niet én vakken loslaten of eindtermen naar beneden bijstellen, én een vwo diploma verwachten.
Dat het alsnog van zo'n diploma kan komen, als de doelen alsnog wel worden gehaald, staat overigens buiten kijf.
Kijk het eerst even aan
Eens spraken wij met kind over therapie. Kind werd boos; denken jullie soms ook dat ik wat mankeer? Het idee van een therapie in groepsverband met allemaal lotgenoten, had een averechts effect. Kind had wat te verwerken en weinig vertrouwen in zowel leeftijdsgenoten als volwassenen. Kind wilde de gevoelens zelf een plek geven zonder dat anderen op kind gingen inpraten hoe.
Voor een kind is het belangrijk dat ouders vertrouwen hebben in hun kind.
Kijk zodoende eerst even aan hoe het nieuwe systeem bij haar werkt. De begeleiding van persoon die met hb-kinderen kan je leertherapie noemen, maar ook begeleiding. Als de leertherapie een 1:1 opzet kent, kan je je dochter uit te leggen dat het meer in de vorm gegoten is van studiebegeleiding in plaats van therapie in groepsverband. Zo haal je de drempel omlaag.
Fijn dat jullie er samen uit gekomen zijn.
Lisbeth
Wat fijn dat jullie op één lijn zitten.
Hoe vindt je dochter het?
Pas wel op dat je zwakke/ kwetsbare punten van je dochter niet te snel verwart met 'problemen die opgelost moeten'.
School formuleert uiteraard op deze manier, alles moet tenslotte tegenwoordig naar een mooi resultaat gaan etc.
Daarbinnen hoop ik dat dochter haar eigen weg mag vinden met haar sterke en minder sterke kanten, en dat ook die minder sterke kanten er gewoon mogen zijn. (Die uiteraard niet statisch zijn, maar dat geldt in het echte leven ook voor de sterke kanten)
M Lavell, ik dacht dat al duidelijk was dat niveau voor dit moment los gelaten werd.
reactie
Nu tegen haar zeggen ga havo doen zou een zware paniekreactie veroorzaken. Daar zijn we allemaal bang voor. Daarbij is het nu heel moeilijk in te schatten of dat nodig is. En, ook als ze naar de havo zou gaan zou er een maatwerktraject moeten komen omdat ook school het niet ziet zitten om haar nog drie jaar volledig in het reguliere systeem te houden. We zijn het er allemaal over eens dat dat niet zou werken. Er moet meer gecompact worden, meer zelfstandig werken. Meer eigen doelen. Meer ruimte om aan andere zaken te werken. Wat het uiteindelijke niveau wordt dat moet nog duidelijk worden. Tot nu toe spreken alle docenten nog steeds vertrouwen in haar kunnen uit en is iedereen positief over haar slagingskansen op het vwo. Met aanpassingen, dat klopt.
We zijn het er ook over eens dat het van ons niet binnen drie jaar moet, als ze langer erover doet is het ons ook goed.
Wat betreft therapie, ik ben altijd de mening geweest dat het weinig zin heeft om iemand in therapie te dwingen die niet wil. Dan schiet het zijn doel voorbij. Daarbij begon ze een half jaar geleden bij de hb specialist en vonden we twee nieuwe hulpverleners te veel van het goede. We wilde eerst zien wat dit deed. kind is afgelopen maanden echt vooruit gegaan. De specialist heeft helemaal met haar moeten oppakken hoe ze moet leren. Hoe ze zaken moet samenvatten, hoe ze moet filteren wat belangrijk is en wat niet. Daar maakt ze ook stappen in dat zien we.
Alleen is deze therapeut geen psycholoog. Het moeilijke is een psycholoog te vinden die met haar kan omgaan. Ze is in het verleden bij ene kinderpsycholoog geweest maar daar kreeg ik de kriebels van en zij ook. Echt kinderpraat, daar paste dochter zich weer aan aan. Zat je naar een gesprek te luisteren op kleuterniveau op een bepaald ogenblik. Ze moet iemand hebben die haar eigenlijk als een volwassene benadert. Maar dat is lastig.
School maakt zich vooral zorgen over haar toekomst en dan vooral mbt haar vervolgopleiding. Ze geven heel duidelijk aan: we kunnen nu van alles aanpassen en dat doen we ook graag maar dat haalt het probleem niet weg. Ze moet dadelijk examen doen en naar een vervolgopleiding en tegen die tijd moet ze daar klaar voor zijn. Dus moet ze daar nu aan werken.
Iemand maakte eerder een opmerking over de toetsing. We lopen al jaren er tegenaan dat ze de materie begrijpt maar de toetsing fout interpreteert of zoiets. Ze antwoord te beknopt, zegt gewoon ja of nee bijvoorbeeld en als we dan zeggen dat ze moet uitleggen zegt ze dat dat niet gevraagd is. nee dat klop maar dat wordt verwacht. Of ze vind de uitleg zo vanzelfsprekend dat ze niet denkt dat ze die moet geven. Dan haalt ze dus voor extra opdrachten als werkstukken, mondelingen, presentaties en practica negens en voor toetsen een 5.
dochter
Dochter zit deze week in de stressmodus want proefwerkweek volgende week. Ze is vooral blij dat ze nu niet meer de rest van de vakken hoeft te doen.
Talen zijn teksten dat is goed te overzien, geschiedenis is een makkie blijft economie over.
Exclusiviteit
Ik ben blij voor je dat je goede afspraken hebt kunnen maken met de school. Maar ik lees mee als ouder van andere kinderen.
Al mijn kinderen zijn bijzonder en van al mijn kinderen zie ik talenten, die niet helemaal, of soms helemaal niet, uit de verf komen in het onderwijs.
Dochter kreeg bijvoorbeeld VMBO-kader advies, met name omdat haar rekenkant erg zwak was. Ik heb geen probleem met VMBO, maar ik had wel een probleem met het slechte rekenonderwijs. Dochter heeft een uitstekend tussenjaar gedaan (Jan Ligthartschool), maar de rekenkant bleef problematisch. Dochter is dus naar VMBO-kader gegaan. Daarna naar MBO-3. MBO-4 was niet haalbaar, omdat ze daarbij economie kreeg en dus de rekenkant haar weer dwars zat. Dochter baalde daar heel erg van, omdat de leuke klasgenoten naar MBO-4 gingen. Met MBO-3-diploma kon ze doorstromen naar een MBO4-richting zonder economie en die sluit ze nu (20) af met uitstekende cijfers voor 5 talen. De beste van de klas.
Ik heb bij geen enkel kind ooit een IQ-onderzoek laten doen, omdat IQ maar een cijfertje is; om je te handhaven in het onderwijs en in het echte leven heb je meer nodig, dan alleen IQ. Je moet er ook mee kunnen werken.
Ik struikel dan een beetje over wat je hier schrijft: 'Nu tegen haar zeggen ga havo doen zou een zware paniekreactie veroorzaken. Daar zijn we allemaal bang voor.' Ja, ik heb mijn kinderen ook wel eens nare boodschappen moeten geven (nee, VMBO-GT kan echt niet, nee, MBO-4 gaat niet lukken op deze manier) etc. Maar ik heb me nooit laten leiden door angst voor de reactie. Een teleurstelling verwerk je en je pakt de draad weer op.
Ik zeg niet dat je dochter naar HAVO moet gaan, daar heb ik helemaal geen zicht op. Maar als ik jouw verhaal lees, dan denk ik wel: hoeveel kinderen en ouders zouden willen dat hun kind op deze wijze een diploma kan halen? Vakken laten vallen die teveel druk veroorzaken, niet mee hoeven doen in de sociale groep, als je een goed vak hebt (engels, blijkbaar) dat dan versneld mogen doen etc.
Ik schrijf dit vooral uit vragen en bezorgdheid. Vragen vooral rond: hoeveel kinderen zouden dit niet willen of nodig hebben; zou onderiwjs neit altijd zo moeten zijn etc. Bezorgdheid ook, omdat ik me afvraag of onderwijs dan IQ-gestuurd moet zijn (laat kinderen een IQ-test doen, die bepaalt welk niveau het kind aan kan, en leg vervolgens de verwijten bij het onderwijssysteem, als het kind dat niet haalt). Hoe scholen dan eruit gaan zien, hoe kun je het onderwijs zo inrichten dat meer dan 1000 leerlingen compacten, versnellen, terugtrekken en sociaal doen als ze daar (individueel) behoefte aan hebben. En hoe je maatschappelijk gezien dan diploma's moet gaan waarderen, om daarop verder te bouwen voor een vervolgstudie.
Dus ja, mooi dat het zo uitpakt voor je dochter. Maar ik denk dat er hier meer ouders zijn die meelezen en zich afvragen of jouw verhaal en jouw dochter zo exclusief is, dat er zo'n speciaal arrangement nodig is; of dat ze zelf niet meer hadden moeten doen om voor hun eigen kinderen zo'n speciaal arrangement hadden moeten maken (misschien had dochter wel VWO gekund, als ze alleen de talen hoefde te doen), of het maatschappelijk gezien wel handig is om dergelijke exclusieve trajecten te ontwikkelen voor alle kinderen etc.
En als ouder: laat je niet leiden door angst voor de reactie van je kind. Of je eigen angsten voor een minder spectaculaire onderwijsloopbaan van je kind, als je kind zo duidelijk met een aantal zaken problemen heeft. Er zijn ook dingen waar je kind goed in is en dat zal in de loop van de tijd wel uit de verf komen. Het hoeft niet binnen nu en volgend jaar.
Voor mezelf: ik heb altijd moeten denken aan de uitstekende manager in de zorg, die nooit meer gehaald heeft dan een LTS-diploma. Of de analfabeet die miljonair is geworden met internationale schroothandel. Hij kon in elk geval wel goed rekenen.
Wat betreft mijn kinderen: zij zijn nu tussen 20 en 30 en zitten alledrie verspreid door het hele land op plekken die uitstekend bij hen passen (en niet onderling uitwisselbaar zijn). Dat vind ik zo mooi. Maar er is heel wat water door de Rijn gestroomd, voordat het zover was. Geduld, vertrouwen, kijken naar je kind, en niet alleen naar de mooie kanten....
Tsjor
Fijn.
Het is fijn dat naar jullie idee de oplossing er is. Vooral voor je dochter. Ik wilde net tikken dat dat in ieder geval de druk voor haar zal verminderen.
Maar helaas, ik lees dat ze wederom in de stressmodus zit.
Is dat een gezonde spanning in de zin van:"ik doe mijn best en ik hoop dat het goed gaat?"
Of slapeloze nachten, slecht eten, niet kunnen ontspannen en er slecht uitzien? Wat doet je dochter naast school? Sporten? Winkelen met vriendin? Hobby?
Dat is ook wel de ellende
Ik denk dat het voor school ook (iig vrij) nieuw en experimenteel is.
Dat is wel een nadeel voor dochter van ts, onzekerheid en angst van school kan druk geven.
Als dit goed uitpakt kan het kansen bieden voor meer kinderen.
Tsjor, ik kan je goed volgen maar vergeet niet dat het vaak niet zozeer gaat over 'de beste kansen' en er zo veel mogelijk uitslapen maar soms gewoon over 'voorkomen dat leerlingen volledig uitvallen'.
En dat bij sommige kinderen juist al heel lang heel veel focus is op de minder mooie kanten. Vanzelf, omdat ze continu tegen problemen aanlopen.
Reactie
Tsjor, dochter is niet de enige hier op school bij wie zoiets geregeld wordt. Deze school is daar heel sterk in.
Wil, dochter heeft niet zo’n behoefte aan winkelen etc dus contact met vriendinnen. Nooit gehad ook. Ze heeft op school een groepje maar dat contact is voldoende voor haar. Wat ze hee graag doet is tekenen. Daar gaan echt uren inzitten
Tsjor.
Afwachten of het aangepaste programma gaat brengen wat het doel was.
Een VWO diploma. Vakken weg, aparte ruimte op school, aangepast programma en "er net zo lang over doen als je wilt". Er komen nieuwe doelen.
Dat Lisbeth nu zegt dat het uiteindelijke niveau er niet toe doet is een nieuwe kijk op de zaak. Is school vast ingedekt bij het stellen van de einddoelen. Daar sturen ze met liefde en beleid op aan.
Ik lees ook mee, herken het nodige in de gesprekken en oplossingen. Al was het hier stukken minder dramatisch. En eenvoudig opgelost dmv lager niveau. Cijfers onvoldoende, dit is de oplossing.
Sta er toch wat nuchterder in. Ben wat sceptisch na vele mooie beloftes.
En een "nee, dat wat jij wilt gaat, in ieder geval nu, niet lukken", was ook hier een moeilijk moment. Net zoals bij jou.
Als ouder wil je je kind het liefst behoeden voor alle tegenslagen in het leven en het is een traject om in te zien dat dat niet gaat lukken.
Na de tegenslagen ben je er als ouder nog steeds. Samen slikken en weer doorgaan....
Maar fijn dat kind van Lisbeth meer medewerking krijgt. En nee, ik had het niet gehoeven voor mijn kind. De psychische klachten van de dochter van Lisbeth zijn blijkbaar zo ernstig dat dit de oplossing moet zijn.
Marie.
Ik denk inderdaad ook dat school wil voorkomen dat de dochter van Lisbeth uitvalt. Goed dat ze daar oplossingen voor bedenken.
Benieuwd
Tsja, dan ben ik wel benieuwd natuurlijk welke school dat is. Is het een zelfstandig gymnasium? Is de toelating op basis van IQ-scores? En komen zo meer diploma's tot stand?
Marie, ja ik snap dat het soms het voorkomen van helemaal uitvallen is. Maar ook dan is het nog zo: dat er tussen alles of niets heel veel mogelijk is.
Tsjor
Toekomst
Het is inderdaad een goed idee om nu hulp te zoeken. Als ze straks een vervolgopleiding gaat doen zijn er veel minder (nauwelijks) aanpassingen mogelijk. Dan doe je uiteraard een opleiding die bij je past maar ook daar zitten moeilijkere en minder leuke vakken bij voor de meeste studenten. Plus dat de manier van toetsen niet radicaal anders is. Dus leren om met toetsen om te gaan, met stress, met moeilijke vakken, met dingen die je niet leuk vindt... dat is allemaal heel belangrijk om de vervolgopleiding succesvol af te ronden. En het lijkt er op alsof de problematiek bij je dochter dieper zit. Het lijkt me dus inderdaad zaak om goede hulp te gaan zoeken voor haar zodat je de achterliggende oorzaken aan kan pakken. Dan kan ze met een goede basis naar een vervolgopleiding.
reactie
Het is ene grotere scholengemeenschap, een begaafdheidsprofiel school. Zijn nu ook bezig met kunskapskolan en gpl systeem.
Ik gun dit ieder kind, dus niet alleen de mijne. Ik denk gewoon dat er veel kinderen zijn, niet alleen hb maar ook kinderen met een leerstoornis die op wat voor manier niet fatsoenlijk binnen het onderwijs passen. Aan de onderkant, bovenkant of zijkant en ik vind het belangrijk dat deze kinderen zoveel mogelijk geholpen worden. Een kind is nou eenmaal niet in een standaard mal te duwen.
standaardmal
"Een kind is nou eenmaal niet in een standaardmal te duwen".
Aan de andere kant Lisbeth zijn de meeste kinderen heel goed in staat om zich aan te passen aan de eisen die er aan hen gesteld worden. En het onderwijs is zo ingericht dat niemand op een te hoog niveau hoeft te blijven. Er zijn altijd stapjes omlaag en ook weer omhoog te maken. Als een kind helemaal niet in het onderwijssysteem past, dan is er vaak meer aan de hand, een diagnose als autisme komt dan vaak niet onverwacht. Zeker als er ook sociale problemen spelen of als er in de puberleeftijd geen behoefte is aan sociale contacten met leeftijdgenoten.
Ik sprak vanmorgen met mijn zus. Haar dochter is vaak ontevreden. Ze verveelt zich op school en school heeft nu voorgesteld om VWO in 5 jaar te doen. Zus vond dit op zich wel goed maar merkt dat dochter nog steeds ontevreden is en dat ergert haar. Ze wil graag dat dochter zelf actiever en creatiever wordt in plaats van zitten afwachten wat school bedenkt. Zus vindt het al best veel wat de school voor haar kind doet en ze legt nu echt de bal bij dochter. Nog niet tevreden? Creëer je eigen oplossing maar. Of pas je aan. Er zijn wel meer kinderen die zich niet de hele dag uitgedaagd voelen.
Onbekend
Ik heb het even moeten opzoeken, ik ken het niet. Ik zie veel beloftes en verwachtingen en dan moet dat inderdaad door de onderwijsinstelling waargemaakt worden. Dus 'we zien echt een VWO-kind in haar' vraagt dan inderdaad van het onderwijs om te zorgen dat ze een gepersonaliseerd traject uitzetten, waarin die belofte ook waargemaakt wordt.
Ik blijf toch enigszins sceptisch: het is natuurlijk een mooie stelling: een kind kan niet in een standaard mal worden geduwd. Maar binnen de rest van het onderwijs is er ook mogelijkheden om aan te passen (alleen niet zo aantrekkelijk, afstromen bijvoorbeeld, of blijven zitten). Bovendien: de 'mal' zegt ook iets over wat de samenleving van jou verwacht. Het biedt ook een sociale structuur, waarin jij als uniek mens je weg moet vinden. en daarin zit volgens mij een ontwikkeling, waarbij je als ouder start met het aanpassen van de omgeving aan het kind (kun je nog niet lopen, dan heb ik een wandelwagen voor je etc.) naar steeds meer kind laten aanpassen aan omgeving (leer fietsen, en nu alleen en nu zonder ouders). Ondertussen moet het kind dus wel veel leren over de sociale omgeving: verkeersregels bijvoorbeeld. Dat is dan 'de mal' waarin het kind zich zal moeten vormen. De fiets mag alle kleuren hebben, maar de sociale context vraagt dat je je daaraan aanpast.
Ik denk dat het voor elke ouder een cruciale vraag is die steeds door blijft gaan: wanneer pas ik de omgeving aan aan mijn kind en wanneer leer ik mijn kind om om te gaan met de omgeving, ook al valt dat soms erg tegen. Uiteindelijk moet je je kind toch loslaten en ben je helemaal niet meer in staat om de sociale omgeving aan te passen aan het kind.
Tsjor
klopt
ik realiseer me ook echt wel dat we geluk hebben dat ons nu die kans geboden wordt. en hoe het komende jaren zal uitpakken dat zien we wel.
tsjor
Dat is iets wat we ons ook wel realiseren. Ik kan niet alles voor haar blijven aanpassen de rest van haar leven. We moeten er dus naar toe werken dat ze kan omgaan met wat de normale wereld van haar verwacht.
Maar, al die kinderen die straks afstuderen binnen het gpl systeem, waaronder mijn jongste. Voor ons de sterke kant van het gpl systeem is de vrijheid om zelf tempo, instructie etc te kunnen bepalen. Missen zij dan bepaalde vaardigheden als ze van de middelbare school afkomen?
trouwens
Trouwens ik zie het niet volledig als ene kinderwagen want van de andere kant wordt er ook veel zelfstandigheid verwacht. Ze moet zelf plannen hoe ze haar doelen gaat bereiken, moet zelf communiceren met een docent welke instructie ze gaat volgen, moet zelfstandig naar die doelen toe werken. eventueel zelf toetsen inplannen (gpl moet dat zeker)
Ik zie het dus zeker niet als handje vasthouden. Veel kinderen struikelen juist over het feit dat er te veel zelfstandigheid wordt verwacht
Ik vraag me af...
Of dit alles nog steeds is gebaseerd op die iq-test die ze als kleuter, of net groep 3-er gemaakt heeft. Weet je zeker dat ze nog steeds zo hoog zou scoren. Ik heb daarover in een ander stukje al geschreven dat bij de test bij één van onze kinderen op die leeftijd verteld werd dat een iq-test op deze leeftijd maar een beperkte voorspellende waarde heeft voor de toekomst.
Er werd daarom gesproken over een zeer grote ontwikkelingsvoorsprong en onze zoon heeft nog steeds een behoorlijk iq, maar niet zo enorm hoog als destijds. Daarnaast heeft hij, net als jouw dochter ADD, en dat alles bij elkaar zorgde ervoor dat onze zoon overvraagd werd bij een aantal vakken op het vwo.
En ook voor hem was de teleurstelling van afstromen groot, maar dat was snel over toen het nieuwe schooljaar begonnen was. Ik begrijp dat er bij je dochter meer speelt, maar komt dat echt niet mede voort uit het feit dat ze altijd het gevoel heeft gehad dat ze moest presteren? Heeft nog meer compacten zin, als je niet weet of haar iq daadwerkelijk nog zo hoog is? Ik heb bijna het gevoel dat je bij de moeilijke vakken een op een met haar moet gaan zitten en van voren af aan moet beginnen (kan heel snel gaan) om de hiaten eruit te halen. Zoeken waar het mis is gegaan.
Ik hoop zo dat dit de oplossing voor je dochter is en toch heb ik het gevoel dat het wachten is op het moment dat ook dit de oplossing niet blijkt te zijn. Sterkte. Lijkt me moeilijk.
