Regels mbt opbouw vakken vwo

Hanne

dat laatste is een mooie omschrijving:

"Mijn idee is altijd geweest, wil ze kunnen functioneren in de maatschappij, dan zal ze vooral moeten leren om met de stroom mee te gaan. Dat was misschien wel een belangrijkere leerschool dan het schoolse leren. Als ze iets wil kunnen, kan ze dat namelijk wel."

Hier thuis een fikse koppige/eigenheimer volwassene die zich heeft gevoegd naar het systeem maar op eigen, onnavolgbare wijze. .. Maar in die tijd (jaren 70) (en op die school kennelijk) vond men dat geen reden om af te stromen (2x achterelkaar blijven zitten op vwo en toch mogen blijven). Maar helaas is dat soort ruimte over het algemeen nu weg (er zal vast nog veel mogelijk zijn, maar ik ken geen voorbeelden én ik denk dat scholen hier heel geheimzinnig over doen omdat het anders 'alles en iedereen' aantrekt . .)
gr Angela

lisbeth

Heeft je dochter ook nog hobby's, doet ze ook nog leuke dingen met vriendinnen? Of is ze alleen met school bezig. Ik heb je draadjes zoals anderen ook gevolgd en lees ook veel over stress en vermoeidheid. Hoe wil je dat ze later terugkijkt op haar schooltijd?

Ik heb geen ervaring met een kind met HB problematiek, maar ik heb hier wel een zoon die wat iq betreft het VWO zou moeten kunnen.
Hij liep vast in de derde en is verder gegaan in HAVO 4. Bij hem speelde ook motivatie een rol en ik was bang dat hij daardoor op de HAVO ook zou vastlopen, gezien de waarschuwingen van sommige medeforummers. Maar het gaat heel goed, hij haalt prachtige cijfers. Het lijkt er ook op dat zijn motivatie toeneemt. Hij regelt/plant alles zelf. De leraren op school vinden hem een fijne ,leergierige leerling. De sfeer in huis is een stuk fijner. Hij heeft veel meer tijd voor hobby's en heeft een bijbaan. We zijn al rond aan het kijken voor vervolgopleidingen, er zijn zoveel leuke HBO-opleidingen. Zoon is 16 als hij zijn HAVO-diploma heeft (als het zo blijft gaan). Hij opperde laatst zelf dat hij na zijn HAVO-diploma ook nog weer terug kan gaan naar het VWO. We zullen zien.
Wat ik eigenlijk wil zeggen, wees niet te bang voor de HAVO, het kan de druk wegnemen waardoor er ruimte komt voor andere leuke dingen.

Veel succes met je dochter!

marieke

'Lisbeth, waarom wil jouw dochter per se niet blijven zitten (en eigenlijk doorgaan zoals ze nu bezig is)'

Dat lijkt me duidelijk: dan verliest ze de vrienden die ze heeft gemaakt en ze mag geen vakken laten vallen die haar niet liggen maar moet er nog een jaar mee verder. Dat wil toch iedereen?

blindstaren

Je staart je maar blind op het iq van je dochter, maar schrijft ook "bepaalde vakken liggen haar gewoon niet". Dat is vaagtaal voor: ze snapt die vakken niet.
Alle andere kinderen moeten zich op het VWO door de drie eerste jaren heen werken, voor ze de vakken waar ze niet goed in zijn of niet leuk vinden kunnen laten vallen. Kan me niet voorstellen dat het voor jouw kind anders moet. Misschien moet je ervan uitgaan dat een hoge uitslag halen voor een iq-test niet gelijk staat als goed kunnen meekomen op school.
Je bent al vanaf de basisschool bezig met de juiste weg zoeken met veel stress voor jou, maar ook voor je dochter. Nederlands onderwijs is nu eenmaal voor de grote gemene deler en daar hoort jouw dochter niet bij. Dus stop met vasthouden aan VWO, laat haar desnoods naar de havo gaan, is ze eerder van school, kan ze eerder een propedeuse HBO halen en zo doorgaan naar de universiteit. Als dat haar doel is en ze daar misschien op haar plek komt.
Maar wat ik lees zijn haar schoolse vaardigheden nu nog niet voldoende daarvoor.

een ander schoolsysteem? Als ze in het reguliere systeem niet lijkt te passen kan je dat eens bekijken.
Hier in de buurt ook een meid (zus van klasgenoot van mijn kind) die in het gewone onderwijs compleet vastliep maar het daar erg naar haar zin heeft.
http://www.democratischescholen.nl/

Slecht lezen en snel concluderen

Juist niet. Deze vraag staat niet op zich zelf. Voor de meesten is deze vraag niet los te zien van de eerdere verhalen die TS hier al een jaar of 10 schrijft.

En dan rijst het beeld op van een moeder (idd waar is vader) die al jaren een rondgang maakt een kind langs verschillende scholen en hulpverleners en daar telkens weer opnieuw gehoor vindt voor haar hooggespannen verwachtingen - waarschijnlijk voor even. Moeder genereert heel veel aandacht voor zich zelf via dit kind.

Ik zeg het cru, maar mijn beeld is dat van een meisje kind waar al jaren mee gesold wordt. Met als tragisch dieptepunt ergens halverwege de basisschool de plusopdracht om uit te rekenen hoeveel kilometers Anne Frank had afgelegd op haar rondreis in Centraal Europa!! Ik verzin dit niet - soms zou ik willen dat ik een minder goed geheugen had voor dingen die me in het dagelijks leven van geen enkel praktisch nut zijn.

Hmm

"Moeder genereert heel veel aandacht voor zich zelf via dit kind."

Soort van Munchhausen by Proxy, deed het me laatst aan denken.
Het verschilt op zich niet zo heel veel van iemand die ik ken waarvan de kinderen iedere keer weer een interessante medische aandoening hebben (maar niets blijvends) - de peuter is nu niet meer om de haverklap ziek, maar hoogbegaafd en zonder aansluiting met de andere peuters; baby is nu de zieke.

Ik lees de geschiedenis van de hb kinderen uit dit topic overigens op meerdere fora, maar dat gaat meestal op eenzelfde manier. (Als hier. Niet als bij mijn bekend3n.)

Pug

Die associatie had ik ook, met als bijkomend voordeel dat dit etiket ook op jezelf afstraalt. Want hé, die hoogbegaafdheid komt niet zomaar uit de lucht vallen.

Wat mij bevreemdt is dat mensen het ook klakkeloos aannemen dat dit meisje zo voorloopt. Niet alleen hier, maar vooral onderwijsgevenden die zo'n kind laten versnellen als het daarna uren thuis moet ploeteren om de ontstane hiaten in te halen.

Nergens wordt expliciet gemaakt in welk vak ze nu zo uitblinkt - alleen maar dat ze een aantal vakken niet bij kan benen. En dat is best veel,en ook vakken die inzicht vergen.

Ik maak er verder geen gewoonte van om eerdere draadjes naar boven te halen. Vind ik eigenlijk not done. Maar dit verhaal is zo triest. Gotsamme, Anne J zou er bijna Jeugdzorg op afsturen.

Dan ook maar een reactie

Net zoals Kenfan kan ik me de geschiedenis van TS herinneren. Echter ik geloof niet in een soort hb by proxy. Ik zie een moeder die lijdt onder het lijden van haar kind. En die vervolgens een oplossing bedenkt en zich daar volledig in vastbijt. Een soort tunnelvisie. Waarbij het feit dat kind ooit hb getest is een belangrijke component is. Kind kan niet goed meekomen in 3 gym, want waarschijnlijk zitten een aantal andere vakken (wiskunde, Latijn, grieks) net aan de goede kant van de streep, vandaar de paniek. Ik denk alleen niet dat TS in staat is om dit hardop te zeggen en dan een stilte kan laten vallen. Er komen onmiddellijk maren. Kind is HB, dus dit is haar niveau. Kind heeft ADD dus kan niet goed plannen. Kind zit nu slecht in haar vel, enz, enz. En hop daar gaat ze weer oplossingen bedenken, in blinde paniek. En die blinde paniek voelt dochter feilloos aan en die ervaart de zelfde blinde paniek. Maar een volgende oplossing gaat ook niet werken. Moeder moet eerst afstand nemen, de druk van kind afhalen. En daarna pas kijken wat de beste oplossing is.
Nu is er tijd en de mogelijkheid om te kijken hoe ze wel beter kan functioneren binnen een schools systeem. En mijn voorgangers hebben allerlei mogelijkheden geopperd. Op de universiteit word je tegenwoordig na 1 jaar afgeschoten als je er niets van bakt. Dus dan is de tijd voorbij.
En ja, niet elk kind komt even goed uit de verf op school weet ik van eigen kinderen en mensen uit mijn omgeving, maar dat is nog geen reden om binnen bepaalde grenzen toch aan de eisen van het systeem te willen voldoen.
Sterkte er mee Lisbeth.

ik schreef al eerder

In welke vakken blinkt ze uit of loopt ze voor? Dan zou ze toch voldoende compensatiepunten punten hebben om die paar onvoldoendes op te vangen. Ik zie niet in waarom je zo in paniek moet raken, tenzij er helemaal geen compensatie is. Maar dan is er ook geen spraken van voorlopen. Ik voel een blinde paniek bij moeder, laat staan hoe dochter zich moet voelen. ZIJ is het immers die aan de torenhoge verwachtingen van moeder (en vader) moet voldoen.

Ik meen dat er ook nog een broertje in het spel is. Alsjeblieft Lisbeth, leer van je fouten en behoedt hem voor een soortgelijk traject. Laat hem zelf z'n weg vinden zonder een moeder die een pad vooruit gestippeld heeft.

Overigens: op onze 'domeinschool' (VWO) gebeurt precies wat jij vraagt. verkorte instructie en meer zelfstandig werken. Per periode een planning waarin precies staat aangegeven wat het huiswerk per week is en wanneer de toetsen zijn. Ook praktijkopdrachten voor theoretische vakken. Zelf je leertempo bepalen. Is een andere school met een andere onderwijsvorm geen optie?

Kenfan

Heel kort, want eigenlijk wil ik niet op je reageren maar ik moet toch kort kwijt dat ik het als kwetsend ervaar wat je schrijft en ook persoonlijk op vat.

Ik ben zelf iemand die echt absoluut niet van aandacht hou, met momenten haat ik aandacht zelfs.
Met een kind dat zich complex ontwikkelt en dat lastig te duiden is voor omstanders en ook hulpverlening (door bijv een factor als hb die erdoor heen fietst en zeker niet op zichzelf staat, maar wel meegenomen moet worden juist bij kwetsbare kinderen en die je niet kunt negeren) krijg je inderdaad bakken met aandacht.

Ik kan de aandacht niet meer zien, verdragen, er zijn momenten dat ik alleen maar in een hol wil verdwijnen.

Dit gaat niet over mij maar ik wilde dit kwijt, herken teveel vh verhaal en juist jouw instelling, die ik uiteraard bij zoveel mensen irl voel, maakt het extra extra zwaar.

Op de lange baan

Marie:"Maar Lisbeth schrijft duidelijk dat in reguliere systeem blijven geen optie is."
Wat mij betreft is dat het probleem niet.
Het probleem ontstaat door het feit dat Lisbeth twee dingen tegelijk wil: én een vwo diploma zonder verdere vertraging, én aanpassing van het programma tot een niveau dat het geen vwo meer is.

In dit draadje ontwikkelt haar vraag zich bovendien mee met de antwoorden die ze krijgt. Van een eenvoudige vraag (kun je vakken al voor het einde van de 3e afstoten) wordt het een steeds complexer geheel. Op elk "nee" volgt een volgend probleem alsof die problemen dit kind recht geven op een vwo diploma zonder zelfs maar de lessen te volgen.

Ja, aangepast onderwijs bestaat. Ja, de school is tot op zekere hoogte verplicht het onderwijs aan te passen. Maar dat is niet eindeloos en vooral niet à la minuut en zeker niet op bestelling en geheel naar wens. (ik wil niet blijven zitten, ik wil niet afstromen, ik wil niet alle vakken afronden)

Het is heel goed voorstelbaar dat het kind van Lisbeth (nu) niet in het reguliere systeem past en daarom vast loopt. Het is helemaal niet erg om dat te accepteren en de ambitie om ooit wel te voldoen aan de diploma-eisen en een diploma te halen, op de lange baan te schuiven.

Kenfan

Ik vind dat echt geen aardige reacties van je. Sommige dingen kun je misschien wel denken maar hoef je niet te zeggen, of je zegt het op een andere manier zonder met diagnoses te strooien.
Ik snap wel dat Lisbeth haar dochter op het vwo wil houden, maar denk ook dat dat best moet lukken met de cijfers die ze nu haalt. Mijn eigen dochter had ook een aversie tegen sommige vakken, hard werken, frisse tegenzin, en soms hangen en wurgen (en dan een 6 halen). Daar wil je dan zo snel mogelijk vanaf.

Jammer M Lavell

In praktische zin heb je misschien wel gelijk.
Maar het is zo gemakkelijk een kwetsbaar kind af te serveren; voldoet niet.
Je kunt het ook omdraaien; ipv kind is nog niet klaar voor regulier onderwijs kun je ook stellen dat ons regulier onderwijs nog niet klaar is om een bepaalde groep leerlingen de kansen te geven die ze verdienen.

Ik vind dat je heel erg overdrijft als je stelt dat ts voor dochter een vwo diploma wilt zonder vwo te volgen. Misschien is haar vraag idd niet mogelijk maar zo gek of vergaand is die vraag toch niet?
School zou zich enigszins 'moeten' aanpassen, geloof maar dat dochter van ts (en met haar natuurlijk anderen) zich al jaren heel veel meer moet aanpassen. De last ligt echt wel bij haar, de last van de mismatch.

Een kind dat alleen maar heel slim is (of gewoon goede kansen heeft gehad!) kan echt makkelijk doubleren of afstromen. Maar als je vooral met problemen rondom aanpassen, zelfbeeld, vertrouwen en motivatie zit kan afstromen of doubleren net de doodsteek zijn.

Het enige dat ts wilt/ probeert (althans wat ik erin lees) is juist de patronen van faalervaringen doorbreken.
Kan best dat school daar onvoldoende in mee wilt, maar dat is dan wel mi een gemiste kans.

andere blik

Misschien is dit al geopperd, heb niet alles gelezen....maar is het niet veel handiger dat dochter de vakken waar ze in voorloopt nu vast afrondt en zich concentreert op de vakken die ze moeilijk vindt.

Ik begrijp dat ze voorloopt in een aantal vakken, dus dan zou het met n beetje flexibiliteit van school handig zijn dat ze die vast afsluit voor dt jaar. Dan kan ze zich beter concentreren en meer overzicht krijgen.

Voorlopen

Maar hoe stel je op de middelbare school vast dat je in bepaalde vakken voorloopt? Je kunt een 9 voor geschiedenis staan, maar loop je dan voor? Misschien dat het bij wiskunde nog zou kunnen, een leerling heeft het boek voor dit schooljaar al uit bijvoorbeeld. Ik kan me echter niet voorstellen dat dit bij dochter Lisbeth het geval is want ze mist het overzicht over het aantal vakken. Dan ga je niet vooruitwerken. Ik vind de term "voorlopen" niet helemaal begrijpelijk voor het VO. Misschien kan TS dit verder toelichten?

Marie

School is heel erg flexibel, schrijft Lisbeth, dus dat is erg fijn. Faalervaringen doorbreken is in mijn ogen ook het meest belangrijk, maar doe je dat op deze manier? Ik vrees dus van niet. Ik denk dat het bestaande patroon op dezelfde manier verder gaat, totdat dochter het echt niet meer trekt. Ze werkt enorm hard, is depressief en heeft paniekaanvallen. Heel zorgelijk.

Marie

Maar het verhaal klopt niet. De resultaten zijn matig, maar niet zo slecht dat ze nu zou doubleren.
Het gaat dus om de angst om te falen en niet om het falen zelf. En faalangst op deze manier los je niet op met succeservaringen op punten waar ze altijd al succesvol op was. Dochter TS moet ervaren dat het niet erg is om te falen, dat het niet het einde van de wereld is als ze doubleert of gymnasium inruilt voor Atheneum of HAVO. Het klinkt heel cliché maar ze moet niet alleen leren te falen, maar ook leren dat het heel bevredigend is als je met hard werken een zes haalt voor een vak dat je absoluut niet ligt. Ze zal nog veel vaker vakken tegenkomen die ze niet leuk vindt, waar ze moeite mee heeft. Waarvan ze niet weet hoe ze het aan moet pakken. Ik krijg een idee dat ze bij bepaalde vakken volledig dichtklapt en dan heel krampachtig vasthoudt aan een manier van leren die niet efficiënt en niet effectief is. Als ik TS was zou ik dat proberen aan te pakken door haar laten doubleren, waarbij de vakken waarop ze voorloopt wel in de 4e gevolgd kunnen worden en voor de rest gerichte studiebegeleiding zodat ze aan eind van volgend schooljaar niet alleen overgaat maar ook haar eigen leerproces kan sturen. En dat laatste is nog een stuk belangrijker dan die cijferlijst met voldoendes. Want dat heeft ze echt nodig straks op universiteit, niet aardrijkskunde of Duits, maar studievaardigheden, een tegenslag kunnen overwinnen, relativeringsvermogen.

Maar daar gaat het dus om

Marie, het heeft zo weinig zin om er filosofisch over te doen.
Het gaat over de praktische zin. Over de uitvoerbaarheid.

"ipv kind is nog niet klaar voor regulier onderwijs kun je ook stellen dat ons regulier onderwijs nog niet klaar is om een bepaalde groep leerlingen de kansen te geven die ze verdienen."
Dat is niet praktisch, maar filosofisch. Enneh ja, klopt.

Maar zo is het nu eenmaal.

Ondertussen is juist bij dit onderwerp zichtbaar dat het langzaam maar zeker beter gaat. Zie ook de getuigenissen in dit draadje.

De school van lisbeth werkt heel goed mee, maar dat werkt niet voldoende. Afstromen of zittenblijven horen tot het gewone arsenaal van aanpassingen van het programma. Het voortijdig beëindigen van vakken zonder de onvoldoendes mee te tellen, hoort niet tot de mogelijkheden.

Overigens krijg ik de indruk dat jij het bijbehorende alternatief niet begrepen hebt: die vakken afronden op havo niveau (tot het einde van dit jaar dus) en de rest gewoon op vwo niveau doen. Dat is dus iets heel anders dan "zomaar afstromen".
Ik durf niet te beloven dat de school dat voor zal stellen. Maar zie dit draadje: voor anderen is het programma ook op die manier aangepast. Het is een van de manieren. Het is praktisch uitvoerbaar.
Het is onbegrijpelijk dat Lisbeth die mogelijkheid afwijst.

Lees http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBOBR:2018:592
Dan kun je zien hoe ver het aanpassen van onderwijs kan gaan.
De school kan zich niet zomaar onttrekken aan bekende aanpassingen (bv extra tijd voor toetsen weigeren bij dyslexie). Dat is fijn. Maar het is ook bindend. Een school die bekende aanpassingen biedt, doet het goed. Je kunt niet blijven aankomen met "maar voor mijn kind past dat niet".

Afbranden? Ik denk bezorgdheid.

Ik denk niet dat het de bedoeling van wie dan ook is om Lisbeth af te branden. Ik denk wel dat er zorg is. Feit is dat de dochter van Lisbeth al vanaf groep 1 met hangen en wurgen gekomen is waar ze nu is en op een gegeven moment moet je reëel zijn. Het lukt niet.
Kinderen zijn net apen. Ze doen alles na, dus als vakanties, weekenden en vrije middagen nodig zijn om hiaten weg te werken en als alles leerzaam lijkt te moeten zijn, krijgt een kind het signaal dat school het allerbelangrijkst is. En ik vermoed dat dat de grootste oorzaak van de faalangst en stress is.

Zou het goed zijn om eens opnieuw te testen? Ik denk dat twee van onze kinderen heel veel op de dochter van Lisbeth lijken. Onze ADD'er is ook getest op hele jonge leeftijd, maar daar werd destijds wel bij verteld dat de voorspellende waarde van een test op deze leeftijd beperkt is. Daarom werd er gesproken van een grote ontwikkelingsvoorsprong. Die is bij onze oudste voor een groot deel verdwenen in de loop der jaren. Wel een "vwo-iq", maar veel minder uitblinkend dan als kleuter. Dit kind past ook niet goed in het schoolsysteem en liep vast op het vwo.

Ons kind heeft er een paar jaar geleden voor mogen kiezen om af te stromen en waar Lisbeth bang voor is klopt. De problemen waren niet over. Er was nog steeds toetstijdverlenging nodig, planhulp, leerondersteuning etc. Dat heeft school keurig opgepakt. Maar...het tempo was lager, er was meer structuur, de toetsen waren begrijpelijker en ons kind bloeide op. Een paar sterke vakken werden trouwens wel op vwo-niveau gedaan.

Datzelfde kind doet het nu heel goed op het hbo. Daar blijkt het heel goed te passen en naast incidenteel wat extra tijd voor toetsen is er geen extra ondersteuning meer nodig. Het volgt een opleiding waar de interesse ligt en onlangs zei de studiebegeleider tegen ons kind dat het uitblinkt. En dat is het mooie van kinderen met ADD. Als iets ze boeit gaan ze er helemaal voor en kunnen ze zo ontzettend veel. De middelbare school is voor dit soort kinderen een noodzakelijk kwaad. Ze moeten er doorheen om te gaan doen wat ze graag willen doen, dus wat ons betreft: wegwezen daar zo snel als het kan en andere wegen zoeken om het doel te bereiken.

En dat is moeilijk als je denkt dat het gymnasium zaligmakend is. Dat is geen afbranden, dat is een indruk die hier al jarenlang gewekt wordt en ik denk dat menig OO'er zich daar zorgen over maakt, al dan niet terecht.

Zeetakje

Dat is mooi! Ik heb een stuk van jouw tekst aan mijn dochter gestuurd (wij vermoeden ook ADD) die zich nu door haar eindexamen heen aan het worstelen is en zich zorgen maakt over haar vervolgopleiding. Dank!

Dora

Wat goed om te lezen. Ik hoop dat het de zorg van je dochter wat weg kan nemen. Wens haar succes met haar eindexamen!

herkenbaar verwoord

...Zeetakje.
Ik ben 50, hoogbegaafd en heb de diagnose ADD (pas op latere leeftijd gekregen, in mijn jeugd werd ik gewoon bestempeld als een dromer). Heb nog steeds regelmatig het algehele gevoel "als ik het geweten had..."
Wat had me dat veel verdriet en frustratie gescheeld.

Hangen en wurgen door de middelbare school, ouders die zeiden; "Het zit er in, dus het moet er uit". Geen hulp , gewoon maar wat beter je best doen, je kunt het immers wel.... Druk opvoeren en kijken wat er gebeurt.
Met de hakken over de sloot HAVO gehaald, op mijn 19e compleet afgebrand, klaar met school en afgehaakt met alleen een middelbaar school diploma op zak.
Pas toen ik ouder was en de druk er af was, studie weer opgepakt en uiteindelijk een Master afgerond. En ja, dat ging ook met hangen en wurgen; excellent op de inhoud (want ze kan het wel) maar de weg erheen was crime.

Gras groeit niet harder door er aan te trekken (en je kind groeit niet als je er bovenop zit)

Mijn persoonlijke mening; een diagnose (HB, ADD, zeghetmaar) is geen etiket of veroordeling maar het is wel eens startpunt dat je informatie geeft over onderwijsbehoeftes en de passende ondersteuning hierin.
Als je helder in kaart hebt wat de problematiek is, kun je verder, en oplossingen/handvatten zoeken die passen bij de onderwijsbehoeftes en leerstijlen van je kind ipv proberen te compenseren.
En uiteraard is het zo en blijft het zo dat je je voor de rest van je leven moet voegen naar de maatschappij; het is niet anders.

Ik zou eerst terug gaan naar de basis; jeugdarts of iemand die écht verstand van zaken heeft over de problematiek. Vanuit daar verder kijken.

Marie

Ik vind het heel rot voor je, dat je je de mening van een wildvreemde op een internetforum zo persoonlijk aantrekt. Ik weet zelf hoe de zorgen over de ontwikkeling van je kind je eigen gemoedstoestand kan beinvloeden. Mij is het ondertussen wel duidelijk geworden dat loslaten en vertrouwen in de veerkracht van je kind meer oplevert dan er boven op zitten en proberen Het SYSTEEM om je kind heen te plooien.

Nogmaals, ik weet niet hoelang jij hier al meeleest. Misschien baseer jij je indruk alleen op deze posting. Ik lees tussen de regels door een gevoelig kind dat geknakt wordt door een geobsedeerde moeder die in de afgelopen 10 jaar geen spoortje zelfreflectie of relativeringsmogen heeft laten zien. Of zich ook maar iets gelegen heeft laten liggen aan voorzichtig geuite bedenkingen van goedbedoelende forummers. En dan laat mijn vermogen tot diplomatie - toch al niet sterk ontwikkeld - me in de steek.

Kenfan

"En dan laat mijn vermogen tot diplomatie - toch al niet sterk ontwikkeld - me in de steek."

En dan niet één keer per ongeluk, nee joh, je plaatst niet 1 keer een ondiplomatieke veeg uit de pan, je kan het zelfs meerdere keren achterelkaar.
Als je eindelijk los mag van je zelf probeer je het ook nog eens zo bloemrijk mogelijk te schrijven zodat je zoveel mogelijk indruk maakt. Je kunt een heleboel vinden, maar je kunt dat ook gewoon voor je houden of in een korte posting zeggen. Gloating, dat is wat ik proef. Heeft niemand wat aan.
gr Angela

Lisbeth

Ik ben benieuwd hoe het nu gaat. Heb je een gesorek gehad met school en wat is daarvan de uitkomst? Hoe gaat het nu met je dochter en hoe gaat het met jou?

Je bent misschien geschrokken van de reacties die je kreeg op je relaas. Toch hoop dat je toch iets uit deze draad hebt gehaald en vooral dat de situatie van je dochter snel verbetert.